Tag: ρωσία

Άνοιξη…Ωραίος καιρός για σφαγή; (3)

Δευτέρα 10 Απρίλη>> Η κατασκοπεία είναι κατασκοπεία. Η κατασκοπεία που επιδεικνύεται είναι κατασκοπεία-μετά-εξευτελισμού. Η περιθωριακή ασταμάτητη μηχανή θα μπορούσε να θέσει το ζήτημα ως εξής: Ανατινάζετε εσείς τους αγωγούς του φυσικού αερίου μας; Ωραία… Εμείς ανατινάζουμε τα σχέδιά σας και τις υπηρεσίες σας… Κι αν γουστάρετε αποδώστε την ανατίναξη αυτή «σ’ ένα ιδιωτικό γιωτ με 3-4 ψαροντουφεκάδες», όπως κάνατε για τους nord stream 1 και 2!!

Πράγμα που σημαίνει ότι υποδεικνύουμε την Μόσχα σαν τον αυτουργό αυτών των «εφιαλτικών» διαρροών: ζήτημα μεγεθών, τεχνολογίας και επιμελητείας – ίσως και αυθαιρεσίας ή προκαταλήψεων απ’ την μεριά μας. (Έχει το χαριτωμένο ενδιαφέρον του το γεγονός ότι οι φιλορώσοι ιντερνετικοί σχολιαστές κάνουν, σε σχέση με τις διαρροές, το ίδιο που έκαναν οι φιλοαμερικάνοι μετά την ανατίναξη των αγωγών: πετάνε την μπάλα έξω και μακριά απ’ την Μόσχα, όπως οι άλλοι την πετούσαν μακριά απ’ την Ουάσιγκτον… Ουάου! VAR δεν υπάρχει…)

Το «εφιαλτικό» του πράγματος έγκειται στο ότι η ρωσική αντικατασκοπεία θα μπορούσε να ξέρει (να έχει βάλει δηλαδή χέρι σ’ αυτές και άλλες απόρρητες πληροφορίες) χωρίς να το δείχνει – πράγμα συνηθισμένο. Διαρρέοντας όμως «κάποιες» απ’ αυτές α) έδειξε στην Ουάσιγκτον ότι ξέρει∙ β) έδειξε και σε άλλους ότι ξέρει∙ γ) έδειξε και σ’ άλλους, συμμάχους της Ουάσιγκτον, ότι οι ηπα τους κατασκοπεύουν (λίγο πολύ γνωστό) αλλά ότι δεν μπορούν να προφυλάξουν τα μυστικά που αποσπούν – ήδη η Σεούλ δήλωσε θυμωμένη∙ και δ) δεν έδειξε όλα-όσα-ξέρει, αφήνοντας μια «δημιουργική (δηλαδή: διαλυτική) ασάφεια» να βασανίζει τα επιτελεία των … Five Eyes.

Ενόσω, τώρα, οι αρμόδιοι στην Ουάσιγκτον ψάχνουν να βρουν που είναι η «τρύπα» των τόσο σοβαρών διαρροών απόρρητων πληροφοριών, έχουν δημιουργηθεί δύο τουλάχιστον σοβαρά ζητήματα. Το ένα, γενικό, είναι ότι ο όλος ο πλανήτης βλέπει ότι το αμερικανικό στρατοασφαλίτικο σύστημα έχει γίνει σουρωτήρι, πράγμα που προστίθεται στα υπόλοιπα στοιχεία της παρακμής της Ουάσιγκτον… Το δεύτερο, το πιο ειδικό, είναι το ότι η μεγάλη ουκρανική αντεπίθεση έχει ξεβρακωθεί όχι μόνο εξαιτίας των αδυναμιών του ουκρανικού καθεστώτος αλλά (χειρότερα) εξαιτίας των αδυναμιών του αμερικανικού.

Εκεί έγκειται η διαφορά ανάμεσα στην κατασκοπεία-σκέτη και την κατασκοπεία-με-επίδειξη: τώρα που η Ουάσιγκτον, το Κίεβο και όλοι οι υπόλοιποι της «συμμαχίας των προθύμων» ξέρουν ότι η Μόσχα ξέρει με ακρίβεια τα σχέδιά τους και, επιπλέον, ξέρουν ότι έχει αρκετό χρόνο για να οργανωθεί κατάλληλα, θα ξεκινήσουν άραγε την μεγάλη τους; Η λογική λέει ότι έχει προκληθεί μεγάλη ζημιά στα σχέδια, και ότι έχουν αχρηστευτεί. Το «πάμε, κι ότι βγει» δεν θα ήταν έξυπνο∙ και σε καμία περίπτωση υπερασπίσιμο σαν επιλογή. Αλλά πάλι…

Υβριδικός πόλεμος – θα πείτε. Σωστά. Να θυμίσουμε λοιπόν ότι το ουκρανικό πεδίο μάχης είναι αυτή την περίοδο μόνο το πιο φονικό ενός παγκόσμιου πολέμου που οξύνεται σε πολλά και διαφορετικά πεδία: γεωπολιτικό, οικονομικό, νομισματικό, ιδεολογικό. Και η μεγάλη ουκρανική αντεπίθεση δεν είναι ο μόνος σοβαρός πονοκέφαλος (ή το μόνο σοβαρό στραπάτσο) για τον αμερικανικό / δυτικό ιμπεριαλισμό.

Άλλα άσχημα νέα γι’ αυτόν έρχονται απ’ τη μέση Ανατολή. Συγκεκριμένα απ’ την υεμένη και στη συρία…

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Άνοιξη…Ωραίος καιρός για ψηφοφόρους!

Ο δρόμος για την κόλαση (του “εθνικού συμφέροντος”…) είναι ο ίδιος… Αλλά ποιος είναι ο ομορφότερος για οδηγός; Ε; Ο λαός ας αποφασίσει!

Δευτέρα 10 Απρίλη>> Το ελλαδιστάν βρίσκεται ως γνωστόν (διακομματικά…) στη «σωστή πλευρά της ιστορίας»: στον Ατλαντικό, κάπου ανάμεσα στις βρετανικές και στις αμερικανικές ακτές… Ο υπολογισμός του νο 1 εθνικού κεφάλαιου, των εφοπλιστών, που καθορίζουν τις βασικές γραμμές της «εξωτερικής πολιτικής» της Αθήνας, είναι γνωστός: με τον θαλασσοκράτορα στόλο, τελεία και παύλα.

Ως τώρα η «ισχύς» του αμερικανικού ναυτικού δεν αμφισβητείται άμεσα∙ κάτι τέτοιο μπορεί να γίνει μόνο μ’ έναν all out πόλεμο. Αμφισβητείται όμως άμεσα, πρακτικά και αποτελεσματικά η αποτελεσματικότητα αυτής της ισχύος στην ευρύτερη γεωγραφική περιοχή: απ’ τον Ινδικό ως την Μαύρη Θάλασσα.

Το πρώτο και κύριο μέτωπο του αμερικανικού ιμπεριαλισμού είναι ο Ειρηνικός και η ανατολική Aσία (η ζώνη επιρροής του Πεκίνου…) Αλλά οι εξελίξεις στην εδώ «γειτονιά», στο δεύτερο μέτωπο του 4ου παγκόσμιου, δεν είναι καθόλου αδιάφορες τόσο για την Ουάσιγκτον όσο και για τον άξονα συνολικά: έχουν επενδυθεί για πάνω από 30 χρόνια πάρα πολλά στο μαζικό έγκλημα και στην καταστροφή για να ανασχεθεί το ευρασιατικό project στο άπλωμά του τόσο προς την ευρώπη όσο και προς την αφρική ώστε ο άξονας να μείνει τώρα πια αδρανής απέναντι στις όλο και πιο συστηματικές απώλειές του∙ απώλειες όχι (ακόμα…) σε στρατό ή σε όπλα αλλά σε όλα τα υπόλοιπα.

Το ελλαδιστάν «πουλάει Αιγαίο» στον άξονα (στο ναυτικό και αεροπορικό σκέλος του) σαν τμήμα της ανάσχεσης. Έχει κάνει τα πάντα (διακομματικά) για να στήσει τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες του στην περιοχή σαν αντίγραφο και υποσύνολο του αμερικανικού, του αγγλικού και του γαλλικού ιμπεριαλισμού (στον βαθμό που αυτοί δεν συγκρούονται μεταξύ τους): απ’ τις αγκαλιές και τα φιλιά με τον χασάπη του Καϊρου και το ισραηλινό φασισταριό ως την αντι-ιρανική «προστασία» στον τοξικό του Ριάντ (θυμάστε την συστοιχία patriot;) και τις αγκαλιές με τον «τζενεράλ Χαφτάρ» της Βεγγάζης και τον άλλο τοξικό, των εμιράτων… Όλα αυτά, φυσικά, υπό την προϋπόθεση της «προστασίας του εθνικού συμφέροντος» που με λίγες λέξεις λέγεται «ο αιώνιος εχθρός πρέπει να διαλυθεί»!

Όμως η λεγόμενη «σωστή πλευρά της ιστορίας» δεν έχει μόνο επιφάνεια και ελαφρύ κυματισμό. Έχει και δυνατά μπουρίνια, έχει και βυθό. Η πολεμική, μιλιταριστική, φονική «σταθερότητα στην ανατολική Μεσόγειο» την οποία καμάρωνε ότι υπηρετεί το ελλαδιστάν εδώ και χρόνια αντικαθίσταται γρήγορα από μια άλλη, που είναι ιμπεριαλιστική βέβαια, αλλά με «ανθρώπινο πρόσωπο», μέσα ή έξω από εισαγωγικά. Το βέβαιο είναι πως όλες οι πολεμοκάπηλες λιτανείες στην περιοχή (στο όνομα της «ειρήνης» φυσικά!!!) χάνουν γρήγορα την αίγλη και την επιρροή τους απ’ την στιγμή που μια αναδυόμενη «μεγάλη δύναμη» (η κίνα και οι δικοί της σύμμαχοι) έχει να προτείνει κάτι αισθητά καλύτερο, και έχει τα μέσα να το κάνει ρεαλιστικό.

Σε τέτοιες περιπτώσεις δύο και μόνο δύο είναι τα ενδεχόμενα. Είτε βία, ακόμα περισσότερη βία και καταστροφή απ’ την μεριά των παλιών αφεντικών για να σώσουν ό,τι μπορούν∙ είτε αναγνώριση της καινούργιας πραγματικότητας, των καινούργιων συσχετισμών, και προσαρμογή στα δεδομένα τους.

Για την Ουάσιγκτον ξέρουμε τι θα προσπαθήσει να κάνει… αν προλάβει. Όσο για το ελλαδιστάν; Εδώ έχουμε άνοιξη… και κυβερνο-καλλιστεία…

Το μεσανατολικό μέτωπο (: συρία)

Παρέλαση κάπου κοντά στην Hasakah…

Δευτέρα 27 Μάρτη>> Πριν σχεδόν 3 μήνες, στις 2 Γενάρη 2023 («Μέση Ανατολή: το μπλοκ της Αστάνα κινείται») ανάμεσα σ’ άλλα γράφαμε:

…

Με το φτωχό της μυαλό η ασταμάτητη μηχανή εικάζει ότι: η άσκηση όλο και πιο έντονης στρατιωτικής «πίεσης» σε βάρος της Ουάσιγκτον και των βασσάλων της στη συρία (: ypg αλλά και κάποια τμήματα των ενόπλων στο Idlib) είτε απ’ την μεριά της Άγκυρας (: ypg) είτε απ’ τη μεριά της Μόσχας και της Δαμασκού (: Idlib)∙ η άσκηση όλο και εντονότερης «πίεσης» σε βάρος των αμερικανικών βάσεων στη συρία απ’ την Τεχεράνη (από τους «φρουρούς της επανάστασης» και τους σύριους πολιτοφύλακές τους)∙ σε συνδυασμό με τον έλεγχο της αμερικανικής βουλής απ’ τους ρεπουμπλικάνους απ’ την αρχή του 2023 θα μπορούσε να έχει σαν αποτέλεσμα την ενίσχυση (στην Ουάσιγκτον) του ρεύματος που εκπροσωπούσε το ψόφιο κουνάβι: πάμε να φύγουμε από ‘κει, τι δουλειά έχουμε πια στη συρία; Η αμερικανική εξήγηση «φυλάμε τους ypg για να κλέβουν το συριακό πετρέλαιο, να κάνουν λαθρεμπόριο, να πληρώνουν μισθούς στους πολλές δεκάδες χιλιάδες ‘δημόσιους υπαλλήλους’ τους και να είναι μαζί μας, οπότε μας έρχεται πολύ φθηνότερα απ’ το να τους πληρώνουμε εμείς οι ίδιοι» μπορεί να περνάει απαρατήρητη όσο η δημαγωγική προσοχή είναι στραμμένη στην ήττα της ρωσίας. Αν, όμως, εμφανιστούν κάποια εύστοχα drones;

…

Και πριν δυο βδομάδες (13 Μάρτη, «Οι ανοικτές φλέβες της μέσης Ανατολής 3»):

…

Το μπλοκ κινείται στον δύσκολο δρόμο της απώθησης του αμερικανικού στρατού απ’ το 1/3 της συριακής επικράτειας (και, στη συνέχεια, της επιστροφής του ρεαλισμού στους βασάλους της Ουάσιγκτον, τους ypg…):

Η Ουάσιγκτον νοιώθει την «πίεση»: οι επιθέσεις με ρουκέτες κατά των αμερικανικών βάσεων στα ανατολικά του Ευφράτη πληθαίνουν. Σε μια κίνηση «συμβολικής επίδειξης» έστειλε (προφανώς απροειδοποίητα…) στις 4 Μάρτη σ’ αυτό το κατεχόμενο τμήμα της συρίας τον κοτζάμ αρχιστράτηγο Mark Milley, επικεφαλής του αμερικανικού γενικού επιτελείου… Για να δηλώσει «δεν πρόκειται να φύγουμε από δω».

Την Δευτέρα 6 Μάρτη το τουρκικό υπ.εξ. κάλεσε τον πρεσβευτή των ηπα στην Άγκυρα Jeff Flake για να του επιδώσει την «δυσφορία και διαφωνία» του μ’ αυτήν την επίσκεψη, θεωρώντας την κάλυψη των «τρομοκρατών» ypg (κάτι που ισχύει…). Και στις 10 Μάρτη το κινεζικό υπ.εξ. κατήγγειλε την Ουάσιγκτον για «την ωμή παραβίαση της κυριότητας και της εδαφικής ακεραιότητας της συρίας», ζητώντας «τον άμεσο τερματισμό της κατοχής, της υποστηρίξης σε αποσχιστικές ένοπλες ομάδες και της λεηλασίας του πλούτου της συρίας».

…

Αυτό που εκτιμούσαμε ως αναμενόμενο, «τα εύστοχα drones», εμφανίστηκε στις 23 Μάρτη: ένα τέτοιο ξέφυγε απ’ τα αμερικανικά ραντάρ και κτύπησε την βάση του u.s. army στην πόλη Hasakah, στα βορειοανατολικά της συρίας, κοντά στα σύνορα με το ιράκ, σκοτώνοντας (βεβαιωμένα) έναν αμερικάνο πεζοναύτη και τραυματίζοντας άλλους έξι, συμπεριλαμβανόμενου ενός μισθοφόρου.

Η Ουάσιγκτον εκτίμησε (μάλλον σωστά) ότι το drone ήταν ιρανικό. Απάντησε την ίδια μέρα με πυραύλους στην πόλη Deir Ez Zor, στη δυτική όχθη του Ευφράτη, σε θέσεις είτε των ιρανών φρουρών της επανάστασης είτε εντόπιων αράβων συμμάχων τους – σκοτώνοντας 11. Την επόμενη μέρα, στις 24 Μάρτη, 10 ρουκέτες κτύπησαν στην απέναντι όχθη τα «κεντρικά» της αμερικανικής κατοχής της ανατολικής συρίας και μια εγκατάσταση εξόρυξης φυσικού αερίου που βρίσκεται μέσα στη βάση, τραυματίζοντας τουλάχιστον έναν πεζοναύτη. Οι ένοπλοι στη συρία που «πιέζουν» τους κατοχικούς ανακοίνωσαν ότι «θα απαντάμε στις επιθέσεις εναντίον μας»∙ ο νυσταλέος Jo απ’ την Οττάβα δήλωσε «δεν θέλουμε σύγκρουση με το ιράν, αλλά προστατεύουμε τους ανθρώπους μας».

Όλοι σε άμυνα λοιπόν, και η αναμέτρηση τελείωσε… Ή μήπως όχι;

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Λεβάντες (: ή ο καιροσκοπισμός στα καλύτερά του!)

Δευτέρα 20 Μάρτη>> Το πιθανότερο είναι ότι δεν σας ενδιαφέρει (και γιατί θα έπρεπε; μήπως ζούμε στην ανατολική Μεσόγειο; μπααα…) Βάλτε το πάντως σε κάποια άκρη γιατί κάποια στιγμή μπορεί να βρεθείτε μπροστά είτε σε εντόπιους «πολιτικούς» ακροβάτες είτε σε τίποτα θηρία∙ οπότε θα έχετε μια βοήθεια να βρείτε (τότε) τι και πως.

Ο Assad πήγε στη Μόσχα τις προηγούμενες ημέρες, κι αυτό είναι λογικό: είναι σύμμαχοι. Έκανε βέβαια κάποιες δηλώσεις περί αύξησης των ρωσικών βάσεων στη συρία που έχουν ενδιαφέρον, αλλά προς στιγμήν τις παρακάμπτουμε.

Μετά την Μόσχα που λέτε ότι πήγε χτες; Στο Abu Dhabi, στα εμιράτα, στο μαγαζί του τοξικού MBZ (Mohamed bin Zayed al Nahyan), που μέχρι πριν κάποιο καιρό πριόνιζε ότι απλά την καρέκλα (του Assad) αλλά και το κεφάλι του!

Τώρα όμως; Τώρα άρχισε να φυσάει δυνατός λεβάντες, ανατολικός άνεμος (και) στην περιοχή, οπότε οι πιο ορκισμένοι (άραβες) σύμμαχοι της Ουάσιγκτον γίνονται φίλοι των αντιπάλων της! Εννοείται φίλοι και της Άγκυρας, που έχει κρατήσει ιδιαίτερα straight στάση όλα αυτά τα χρόνια. (Κι εκείνος ο ρημαδοΓουαϊδοΝικόλας που έλιωσε τα παπούτσια του να κάνει αντιτουρκικές κολεγιές με τους πετροχουντικούς της αραβικής χερσονήσου; Τι θα απογίνει; Ε, ας τους βάλει στη συλλογή με τις μεγάλες επιτυχίες του…)

Υπάρχει όμως κάτι ακόμα πιο εντυπωσιακό, που αυτό πρέπει να το σημειώσετε. Φαίνεται σ’ αυτήν εδώ την φωτογραφία:

Η κυρία στα δεξιά, με το μαύρο hijab, λέγεται Sheikha Fatima bin Mubarak, είναι η μητέρα του τοξικού (προέδρου των εμιράτων), θεωρείται το πιο υψηλόβαθμο έως ιερό γυναικείο πρόσωπο στο κράτος και την αποκαλούν «μητέρα του έθνους». Η κυρία στα αριστερά λέγεται Asma al-Assad, είναι η σύζυγος του σύριου προέδρου (συριακής καταγωγής και αγγλικής υπηκοότητας η ίδια) και εμφανίζεται στο αεροδρόμιο, στην αγκαλιά της κυρίας Fatima – δεν πρόκειται για photoshop! – όπως αν έβγαινε για ψώνια στην Oxford street…

Για τα ιδεολογικά δεδομένα του σκληροπυρηνικά συντηρητικού (ουαχαβίτικου) σουνιτισμού των εμιράτων και όχι μόνο, αυτή η στιγμή έχει ισχύ ατομικής βόμβας το λιγότερο. Γιατί η άλλοτε περιθωριοποιημένη και ξεγραμμένη κυρία Asma, χάρη στις ισχυρές συμμαχίες του (αλεβίτη) Assad, επιβάλει στην έδρα του ουαχαβιτισμού (: isis…) όχι απλά ένα κοσμικό dress code αλλά κάτι πολύ περισσότερο: την αναγνώριση της ήττας του project isis απ’ τους ιδεολογικούς του αφέντες και (παγκόσμιους) προαγωγούς! Δεν το διαπραγματεύεται καν και καν για λόγους ευγένειας προς τα ήθη του τόπου… Κι αυτοί, οι ουαχαβίτες των εμιράτων, ρεαλιστές γαρ, δεν ενοχλούνται καν… Τα δεδομένα έχουν αλλάξει πια…

Έχουν απομείνει κάτι χιλιάδες ουαχαβίτες ένοπλοι στο Idlib. Τι θα κάνουν; Φυσάει λεβάντες κι εκεί…

 

Κάτι νεώτερο απ’ το ουκρανικό πεδίο μάχης; (1)

Διαδηλώσεις χτες στη Γένοβα και στο Μιλάνο, κατά του νατο και υπέρ της ειρήνης. Είχαν προηγηθεί την Παρασκευή στο Βερολίνο αλλά και στην Ουάσιγκτον.

Δευτέρα 27 Φλεβάρη>> Δεν ήταν τις προάλλες η πρώτη επέτειος του πολέμου στην ουκρανία∙ είναι η ένατη. Στις 22 Φλεβάρη του 2014 ολοκληρώθηκε το φασιστικό πραξικόπημα στο Κίεβο, με την καθοδήγηση και την χρηματοδότηση της Ουάσιγκτον και των συμμάχων της στον άξονα: τότε ξεκίνησε ο πόλεμος στο ουκρανικό πεδίο μάχης.

Τι ένας χρόνος πολέμου, τι εννιά; Μήπως υπηρετούμε κάποια ιστορική σχολαστικότητα; Ή μήπως είμαστε «πουτινόφιλοι»; Πολλά έχουμε ακούσει για τις θέσεις μας, και θα ακούσουμε ακόμα περισσότερα. Το σίγουρο είναι ότι ένας πόλεμος που στο συγκεκριμένο πεδίο μάχης μετράει 9 χρόνια κουβαλάει και εκδηλώνει πολύ περισσότερες και πολύ συστηματικότερες μεθοδεύσεις από έναν πόλεμο που ξεκίνησε με την ρωσική εισβολή πριν ένα χρόνο. Ο ιστορικός διαλεκτικός υλισμός δεν ξεγελιέται: αυτά τα 9 χρόνια έγιναν πολλά, πολλά βρίσκονται πάντα σε εξέλιξη, όχι μόνο στο ουκρανικό πεδίο μάχης αλλά και στο μεσανατολικό, στο πεδίο του Ειρηνικού… Κανένα απ’ αυτά δεν είναι χωρισμένο απ’ τα υπόλοιπα∙ η γεωγραφία δεν είναι αρκετή για να κρύψει την πραγματικότητα του παγκόσμιου πολέμου. Ούτε την πραγματικότητα, ούτε τις αιτίες, ούτε τους συσχετισμούς δύναμης.

Γιατί αυτές οι κοινοτοπίες απ’ την μεριά μας; Γιατί επιμένουμε να θυμίζουμε ότι ο πόλεμος που ξεκίνησε στις αρχές του 2014 στην ουκρανία σχετίζεται άμεσα με τον πόλεμο στη συρία που άλλαξε κατεύθυνση μετά την «απόβαση» της Μόσχας εκεί το φθινόπωρο του 2015, με το πραξικόπημα στην τουρκία το 2016, με την δαιμονοποίηση της Μόσχας μέσω της δήθεν εμπλοκής της στις αμερικανικές εκλογές το 2015, με τα κύματα «κυρώσεων» του ψόφιου κουναβιού κατά του Πεκίνου απ’ το 2016 και μετά, με τον εξοπλισμό της Ταϊβάν, με τον «ακήρυχτο πόλεμο» και ισραηλινές επιθέσεις στο συριακό έδαφος τα τελευταία χρόνια, την βιαστική αποχώρηση του νατο απ’ το αφγανιστάν, την συνεχιζόμενη κατοχή του 1/3 της συριακής επικράτειας απ’ την Ουάσιγκτον και τους υπεργολάβους της, και πολλά άλλα; Για έναν απλό και δυσοίωνο λόγο: η έκβαση στο ουκρανικό πεδίο δεν μπορεί να απομονωθεί απ’ τις εξελίξεις στα υπόλοιπα πεδία∙ οι ίδιες «μεγάλες δυνάμεις» και οι σύμμαχοί τους αναμετριούνται παντού.

Κι αυτό σημαίνει (κατά την εκτίμησή μας) ότι ο άξονας δεν έχει καθόλου (ή έχει ελάχιστα) περιθώρια υποχώρησης ή ελιγμών. Στο εσωτερικό του, κυρίως αλλά όχι μόνο στην Ουάσιγκτον, εμφανίζονται εδώ και μήνες διαφωνίες για την συνέχεια, που όταν δημοσιοποιούνται αποπνεύουν την ψευδαίσθηση ότι στο ουκρανικό πεδίο μάχης γίνεται ένας πόλεμος εδώ και μια μόλις χρονιά, διαχωρισμένος μεν αλλά όχι εντελώς:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Κάτι νεώτερο απ’ το ουκρανικό πεδίο μάχης; (2)

Δευτέρα 27 Φλεβάρη>> Είναι σ’ αυτή την ιδιαίτερη ιστορική συγκυρία που το κινεζικό καθεστώς μπήκε στην «ουκρανική σκηνή» ως ο αυθεντικός ειρηνοποιός! H «κινεζική θέση για την πολιτική επίλυση της ουκρανικής κρίσης» που κοινοποιήθηκε πριν λίγες μέρες δεν είναι βέβαια «σχέδιο ειρήνευσης»!!! Ειδικά στα 2 πρώτα άρθρα του (και συνολικά σχεδόν στα μισά) δεν ασχολείται καν με το ουκρανικό πεδίο μάχης… Πρόκειται μάλλον για μια κατάθεση γενικών αρχών για την παγκόσμια (καπιταλιστική) ειρήνη και αρμονία που θα ταίριαζε στον οηε, αν υπήρχε τέτοιος (υπάρχει μόνο σαν φάντασμα των ισορροπιών μετά τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο…)

Τι επιδιώκει το Πεκίνο μ’ αυτό το, ας το πούμε έτσι, μανιφέστο επ’ αφορμή της «ουκρανικής κρίσης»;

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Ο 4ος (παγκόσμιος πόλεμος) σε δημόσια θέα. (1)

Δευτέρα 13 Φλεβάρη>> Το ήξεραν. Και γίνεται όλο και πιο πιθανό, σχεδόν βέβαιο, ότι «κάποιοι εκεί ήξεραν» με όλο το νόημα της λέξης «γνωρίζω»∙ ήξεραν και είχαν εγκρίνει εκ των προτέρων!!! Δεν έβγαλαν τσιμουδιά∙ μάλιστα μερικοί απ’ αυτούς τους «κάποιους» χρέωναν το σαμποτάζ στους nord stream 1 και 2 (26 Σεπτέμβρη του 2022)… στη Μόσχα!

Και τώρα που δημοσιογραφικώ τω τρόπω γίνονται γνωστές οι αποδείξεις για το ποιοι και πως ανατίναξαν τους 3 απ’ τους 4 αγωγούς (επειδή, απλά, απέτυχαν να τινάξουν και τον 4ο…) εκεί στο Βερολίνο θα πρέπει να φυσάει ένας εξαιρετικά παγερός άνεμος. Και θα φυσάει για καιρό: παγερός άνεμος σιωπής, παγερός άνεμος συνενοχής, παγερός άνεμος προδοσίας… (Θα επωφεληθούν άραγε συντριπτικά οι γερμανοί ακροδεξιοί; Δυστυχώς εκεί θα πάει το πράγμα…)

Κανείς δεν τολμάει να πει πουθενά στην παρακμιακή ευρώπη ότι τα στοιχεία του άρθρου Πώς η Αμερική τίναξε τον αγωγό Nord Stream (How America took out the Nord Stream pipeline) που δημοσιοποίησε ο βετεράνος, παγκόσμια γνωστός και έγκυρος αμερικάνος δημοσιογράφος Seymour M. Hersh (και sir…) στις 8 Φλεβάρη, είναι “αποκυήματα φαντασίας»!! Στην Ουάσιγκτον το μουρμούρισαν φυσικά, αλλά εκεί έχουν έδρα οι φυσικοί αυτουργοί – συνεπώς θα προσπαθήσουν να το «παίξουν τρέλα»…

Οι πάντες το καταλαβαίνουν: τα στοιχεία του ρεπορτάζ του Hersh του δόθηκαν «από μέσα». Από διαφωνούντες με την «γραμμή» και τις πρακτικές του άξονα. Άγνωστο από που, αλλά σίγουρα «από μέσα». Είναι οφθαλμοφανώς ελλειπή αυτά τα στοιχεία. Για παράδειγμα οι πηγές του Hersh «κρύβουν» τον ρόλο των αγγλικών μυστικών υπηρεσιών (η Όνομα-και-πράγμα, σύντομη πρωθυπουργός τότε, είχε τιτιβίσει στον αμερικάνο υπ.εξ. Παρωπίδα «έγινε!» ελάχιστα λεπτά μόνο μετά τις πρώτες εκρήξεις – αυτό σημαίνει ότι οι υπηρεσίες της είχαν γνώση τόσο πριν όσο και αμέσως μετά…).

Πιθανόν κρύβουν και άλλα. Σίγουρα κρύβουν τα κίνητρα της διαρροής των στοιχείων – όχι ο δημοσιογράφος Hersh αλλά το «βαθύ λαρύγγι»… Οπωσδήποτε όμως είναι «από μέσα». Συνεπώς δεν επιδέχονται αμφισβήτηση. Επιδέχονται μόνο «μούγκα», αμήχανη, ένοχη – κι αυτή η μούγκα δεν μπορεί να αποδοθεί στην δραματικότητα των σεισμών στην τουρκία… Είναι πλέον οριστικό: η ανατίναξη των αγωγών nord stream 1 και 2 είχε στόχο όχι μόνο την Μόσχα αλλά και (ίσως κυρίως) το Βερολίνο και τον γερμανικό βιομηχανικό καπιταλισμό!! Και (τεκμαίρεται προς το παρόν, δεν αποδεικνύεται ακλόνητα ακόμα…) ότι αυτό ήταν σε γνώση και είχε την έγκριση της ηγεσίας του πιο πολεμοκάπηλου κόμματος στην ευρώπη αυτή τη στιγμή, των γερμανών «πρασίνων»… που συμμετέχουν στον εκεί κυβερνητικό συνασπισμό με δύο υπουργούς: την αγαπημένη Annalena επί των εξωτερικών, και τον κυνικό υπερυπουργό οικονομικών Habeck.

Τα ρίχτερ μέσα στο γερμανικό καθεστώς δεν θα θα μείνουν εύκολα θαμμένα∙  η διαγραφόμενη ήττα (ίσως ολική, ίσως «μερική») του άξονα στο ουκρανικό πεδίο μάχης και η σαφής ήττα του στους υπό διαμόρφωση παγκόσμιους συσχετισμούς έχει βάλει σε επιταχυνόμενη κίνηση τις τεκτονικές πλάκες του καπιταλιστικού πλανήτη! Οι ένοχες σιωπές και τα αμήχανα κουκουλώματα δεν θα αντέξουν, ειδικά αν συνεχίσουν να μιλούν κι άλλοι «από μέσα», για όποιους λόγους κι αν το κάνουν…

Προβλήματα θα έχει και το γκουβέρνο του νυσταλέου Jo: α) παρέκαμψε το επίσημο πρωτόκολλο έγκρισης στρατιωτικών δράσεων εκτός συνόρων, δηλαδή κινήθηκε εκτός νόμου, και β) επιτέθηκε (και) σε συμμαχικό κράτος, πράγμα που δεν προβλέπεται!… Υπάρχουν ακόμα στις ηπα διάφοροι «τυπολάτρες» που ανησυχούν για το ενδεχόμενο να τρώνε κάποια στιγμή στο μέλλον στην κεφαλή τους πυραύλους με διάφορες κεφαλές χωρίς να ξέρουν γιατί. Αλλά ίσως δεν είναι αρκετοί…

Ο 4ος (παγκόσμιος πόλεμος) σε δημόσια θέα. (2)

Δευτέρα 13 Φλεβάρη>> Τα πιο εκτενή ντοκουμέντα σχετικά μ’ αυτό το θέμα θα τα εκθέσουμε σύντομα, σα Sarajevo.pdf (λόγω μεγέθους). Εδώ θα θυμίσουμε ορισμένα βασικά σημεία. Επιτρέψτε μας σύντομες ιστορικές αναδρομές.

1) Ενδοκαπιταλιστικός ανταγωνισμός σημαίνει πόλεμος με «θεμιτά» και «αθέμιτα» μέσα. Ποια είναι τι; Αυτό το καθορίζει ο ισχυρότερος σε τέτοιες αναμετρήσεις…

Στη δεκαετία του 1990 το αμερικανικό βιομηχανικό κεφάλαιο κήρυξε πόλεμο κατά του ιαπωνικού. Ο κωδικός του πολέμου ήταν «αυτοκίνητα», αλλά στις αρχές εκείνης της δεκαετίας το ιαπωνικό κεφάλαιο με τις πλάτες του ισχυρού γιέν βρισκόταν σε θέση να υπερκεράσει σταθερά το αμερικανικό σε μια γκάμα βιομηχανικών εμπορευμάτων: απ’ τα αυτοκίνητα ως τις οικιακές ηλεκτρικές συσκευές, και απ’ τα ηλεκτρονικά ως…

Ο «δημοκρατικός» πρόεδρος Clinton (απ’ τις αρχές του 1993) κήρυξε πόλεμο στην ιαπωνική αυτοκινητοβιομηχανία (ως κωδικό του πολέμου στο σύνολο του καπιταλιστικού δυναμισμού του Τόκιο).

Ο ιαπωνικός καπιταλισμός τιμωρήθηκε τελικά με χρηματοπιστωτικά μέσα: με μια χρηματιστηριακή επίθεση στο γιέν, και την πρόκληση σχεδόν χρεωκοπίας όλων των μεγάλων επιχειρήσεων λόγω των δανείων τους. Το κράτος στήριξε τις επιχειρήσεις, αλλά σαν αποτέλεσμα δημιουργήθηκε ένα (κρατικό) χρέος 2,5 φορές μεγαλύτερο απ’ το ΑΕΠ, 9,8 τρις δολάρια (το αντίστοιχο αμερικανικό είναι 1,2 φορές μεταλύτερο απ’ το αμερικανικό ΑΕΠ).

Ουσιαστικά ο ιαπωνικός καπιταλισμός δεν συνήλθε ποτέ ως τώρα από εκείνη την επίθεση σε ότι αφορά την δυναμική του. Έχασε το global momentum του. (Λίγο αργότερα θα κάλυπτε αυτό το «ασιατικό κενό» ο κινέζικος…) Η Ουάσιγκτον νίκησε στα ‘90s το Τόκιο όχι λόγω της βιομηχανικής ανωτερότητάς της αλλά χάρη στις χρηματοπιστωτικές προβοκάτσιες που κατάφερε να κάνει!

2) Δυόμισυ δεκαετίες αργότερα, κάπου εκεί μετά τα μέσα των ‘10s, το ψόφιο κουνάβι

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Ο 4ος (παγκόσμιος πόλεμος) σε δημόσια θέα. (3)

Δευτέρα 13 Φλεβάρη>> Το να τεκμηριώνεται μια τέτοιου είδους επίθεση κατά (τυπικά) συμμάχου και να ακολουθεί (ως τώρα) αυτό το κράμα παγερής και για κάποιους συνένοχης σιωπής εκ μέρους των θιγόμενων, ίσως επιτρέπει στον «άξονα» να θεωρεί πως έχει ακόμα τον αέρα στα πανιά του… υπό την προϋπόθεση ότι δεν θα κινδυνέψουν άμεσα δικά του εδάφη και υποδομές. Αν και εφόσον τα αυριανά και μεθαυριανά κόστη του πολέμου συνεχίσουν να πληρώνονται από ευρωπαϊκά κράτη / κεφάλαια, για ποιον λόγο να ενοχλούνται οι πολεμοκάπηλοι του άξονα;

Ο τοξικός κλόουν συνεχίζει να περιφέρεται μεταξύ των ευρωπαϊκών παρακμιακών πολιτικών βιτρινών ως «προστάτης» τους (απ’ το ρωσικό κακό). Ζητάει όλο και πιο αναβαθμισμένα όπλα, αλλά ουσιαστικά εκείνο που ζητάει είναι πιο άμεση εμπλοκή των ευρωπαϊκών στρατών. Η σταθερή και συχνή αναφορά σε «επανακατάκτηση της Κριμαίας», και απ’ το δικό του στόμα αλλά και απ’ τον αγγλικό κρίκο του άξονα, είναι ενδεικτικό της έντασης των δυτικών φαντασιώσεων.

Όπου ακούτε «Κριμαία»

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Το ουκρανικό πεδίο μάχης (ή τι να τους κάνεις τους εχθρούς όταν έχεις τέτοια αφεντικά;)

Δευτέρα 30 Γενάρη>> Ωωωω η αγαπημένη Annalena! Υπουργός εξωτερικών του γερμανικού γκουβέρνου: κήρυξε πόλεμο κατά της ρωσίας, εκ μέρους φυσικά εκείνων που εκπροσωπεί. Και στο κόμμα της, και έξω απ’ αυτό (το γερμανικό κεφάλαιο), κι ακόμα παραέξω, στην άλλη άκρη του Ατλαντικού. Ολόκληρη η σκέψη αυτής της γενναίας γυναίκας (αν και απατεώνισσας, αλλά το έχουμε πει: το ‘ελληνικό μοντέλο’ σκαρφαλώματος στην πολιτική σκηνή έχει γίνει διεθνές πρότυπο…), καθώς μιλούσε στην κοινοβουλευτική συνέλευση του συμβουλίου της ευρώπης πριν λίγες μέρες, ήταν η εξής:

… Το έχω ξαναπεί τις τελευταίες μέρες, ναι, πρέπει να κάνουμε περισσότερα για να υπερασπίσουμε την Ουκρανία. Ναι, πρέπει να κάνουμε περισσότερα και με τα τανκς. Αλλά το πιο σημαντικό και κρίσιμο σημείο είναι ότι το κάνουμε μαζί, και ότι δεν κατηγορούμε ο ένας τον άλλο στην Ευρώπη […blame game in Europe…] γιατί κάνουμε πόλεμο στη Ρωσία κι όχι ο ένας στον άλλο…

Υπάρχουν κατά συνέπεια δύο και μόνο δύο ενδεχόμενα. Το ένα είναι να μην την πάρει κανείς στα σοβαρά. Τότε όμως δεν παίρνει σοβαρά το μεγαλύτερο μέρος των πολιτικών βιτρινών στο Βερολίνο, που φυσικά είναι εκπρόσωποι του γερμανικού κεφάλαιου ή, έστω, κάποιων δυναμικών τμημάτων του. Οπότε ξανά υπάρχουν δύο ενδεχόμενα: είτε τα γερμανικά αφεντικά έχουν ξεμείνει από βιτρίνες και εκπροσωπούνται (επικίνδυνα!) από κάθε περαστικό, είτε το εννοούν ότι η αγαπημένη Annalena «καλά τα λέει».

Αυτό είναι έτσι κι αλλιώς το δεύτερο ενδεχόμενο. Είτε επειδή η κρίση / αναδιάρθρωση μικραίνει τα περιθώρια (παγκόσμιας) κερδοφορίας του γερμανικού κεφάλαιου, είτε επειδή η κατανάλωση παραισθησιογόνων βλάπτει σοβαρά (ίσως και για τους δύο λόγους μαζί), η αγαπημένη Annalena ΟΝΤΩΣ ετοιμάζεται (ή θα ήθελε) να εισβάλει στη ρωσία, ξεμπερδεύοντας επί τη ευκαιρία με τις εκκρεμότητες 1943. Ακόμα, βέβαια, δεν λέει στους ψηφοφόρους της ότι το δικό τους τομάρι θα καεί∙ αφήνει την δουλειά σε ουκρανούς και διάφορους άλλους μισθοφόρους.

Ως πότε;

Ο πειρασμός είναι μεγάλος. Αν αυτό θέλει το Βερολίνο, αυτό θα λάβει: ερείπια και μια σημαία στο reichstag. Είναι δυστυχώς αφέλεια ή απώθηση να νομίζει κάποιος ότι η υπ.εξ. του γερμανικού κράτους λέει, απλά, μαλακίες: κανείς δεν την απέλυσε προχτές, συνεπώς ακόμα και σε post-post-modern συνθήκες, εκδηλώνει προθέσεις, μεθοδεύσεις, σκοπούς.

Προβλέπεται: οι ώριμες (μέχρι σαπίλας) κοινωνίες του θεάματος προκαλούν και διεξάγουν full παγκόσμιους πολέμους ξεκινώντας τους «στα λόγια».  Οι σχολαστικοί βέβαια υποστηρίζουν ότι «οι υπουργοί εξωτερικών δεν έχουν αρμοδιότητα να κηρύσσουν πολέμους»… οπότε «άστη να λέει»…

Ποιοι την έχουν αυτήν την αρμοδιότητα; Μήπως οι πρωθυπουργοί; Τότε ξέρουμε, απ’ τον περασμένο Σεπτέμβρη:

Όμως και η αγαπημένη, και το ρημαδογκουβέρνο, και οι προηγούμενοι που έτρεχαν παρακαλώντας το ψόφιο κουνάβι να φτιάξει καμιά βάση παραπάνω στα μέρη μας (θυμάστε άραγε το δίδυμο των ογκόλιθων υπεξ και υπαμ της «πρώτης φοράς»;) είναι – για να το πούμε απλά – «εκτελεστικά όργανα». Ουσιαστικά δευτερεύουσας σημασίας…

Η «γραμμή» είχε προηγηθεί κατά μερικά χρόνια – και είχε ανακοινωθεί αρμοδίως:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.