Συρία 1

Παρασκευή 3 Μάρτη. Γράφαμε πριν 2 μέρες όταν στρεφόμενος ο τουρκικός στρατός και το fsa πεζικό του προς την κουρδοκρατούμενη Manbij διακινδυνεύουν να συνεχίσουν την εκστρατεία της «ασπίδας του Ευφράτη» χωρίς την ρωσική αεροπορική (και πολιτική) κάλυψη, πολεμώντας όχι μόνο εναντίον των ypg αλλά και εναντίον των ηπα. (Στην φωτογραφία: τεθωρακισμένα μεταφοράς προσωπικού που έδωσε πρόσφατα το αμερικανικό πεντάγωνο στις ypg κάπου στις κουρδοκρατούμενες περιοχές. Προσέξτε ποια σημαία έχουν σηκώσει… Το κάνουν (λένε…) για να μην τους επιτεθεί ο τουρκικός στρατός…)

Η γεωμετρία των αντιπάλων στη συγκεκριμένη (μικρής έκτασης) περιοχή είναι σύνθετη. Οι ypg, «παρέδωσαν τον έλεγχο» της ζώνης εδάφους που μεσολαβεί μεταξύ των θέσεων του τουρκικού στρατού και της Manbij στον στρατό του Άσαντ, προκειμένου να εμποδίσει αυτός τον τουρκικό στρατό. Έτσι, τουλάχιστον από πρώτη ματιά, δύο σύμμαχοι της Μόσχας, η Δαμασκός και η Άγκυρα, τείνουν να βρεθούν αντιμέτωποι μεταξύ Aleppo και Manbij. Μόνο που αυτό (θα) έχει ένα και μόνο αποτέλεσμα: να διασωθούν οι αμερικανικές θέσεις (ουσιαστικά μια βάση) στην Manbij…

Ποιόν απ’ τους τρεις συμφέρει αυτό; Ο Άσαντ θέλει βέβαια έδαφος, και να έχει έναν έλεγχο στην έκταση που κατέχει ο τουρκικός στρατός· αλλά ο μόνος τρόπος για να το πετύχει αυτό είναι να δώσει έδαφος στους αμερικάνους; Η Άγκυρα θέλει να εξασφαλιστεί απέναντι στις ypg· αλλά προκειμένου να το πετύχει πρέπει να πολεμήσει και κατά του Άσαντ; Η Μόσχα θέλει να είναι φερέγγυα απέναντι τόσο στην Άγκυρα όσο και την Δαμασκό (και την Τεχεράνη)· αλλά ο μόνος τρόπος να είναι πειστική είναι να τους ζητήσει να μείνουν στις τωρινές θέσεις τους αφήνοντας στις ηπα (και το ισραήλ), μέσω των κούρδων, το «ελεύθερο»;

Συρία 2

Παρασκευή 3 Μάρτη. Σε λιγότερο από μια βδομάδα, 9 και 10 Μάρτη, ο Ερντογάν θα βρίσκεται στη Μόσχα. Η προπαρασκευή της επίσκεψης (: δηλαδή η επεξεργασία των θεμάτων που θα συζητηθούν εκεί) έχει ήδη ξεκινήσει. Απ’ την άλλη μεριά επίσημα δηλωμένη θέση της Ουάσιγκτον για την συρία δεν υπάρχει· όμως στην πράξη, στο έδαφος, δημιουργεί δεδομένα υπέρ της. Βασικό εργαλείο; Οι κούρδοι ένοπλοι.

Ούτε η Τεχεράνη ούτε η Άγκυρα διασκεδάζουν μ’ αυτό. Η Δαμασκός, όμως, που επίσης δεν διασκεδάζει, πρέπει να πεισθεί. Και να πάρει πολύ σοβαρές εγγυήσεις. Απο που; Απ’ την Μόσχα. Μέσα στην “δημιουργική ασάφεια” της τωρινής αμερικανικής διοίκησης, μια από κοινού (Δαμασκός, Τεχεράνη, Άγκυρα) επιχείρηση κατά των ypg είναι πολύ «λεπτή» υπόθεση.

Κανείς δεν διασκεδάζει, αλλά δεν είναι καθόλου απλό να στραφούν ανοικτά κατά των αμερικάνων και των proxies τους στη συρία….

(Προς το παρόν ο Άσαντ και οι σύμμαχοί του μπορούν να γιορτάσουν την δεύτερη απελευθέρωση της Palmyra… Ο proxy isis, έχοντας χάσει ήδη αρκετά στη συρία και στο ιράκ, ετοιμάζει τα της μετακόμισής του ανατολικότερα… )

Συρία

Τρίτη 28 Φλεβάρη. Μία ή δύο μέρες μετά την οριστική κατάληψη της al-Bab απ’ τον τουρκικό στρατό και το fsa πεζικό του, λίγο νοτιότερα, ο στρατός του Άσαντ και η Χεζμπ’ αλλάχ ξεκίνησαν μια γρήγορη (και εύκολη) επίθεση προς τα ανατολικά, σε βάρος του isis, καταλαμβάνοντας το ένα μετά το άλλο χωριά· και έδαφος. Είναι μια εύκολη προέλαση, που έχει φέρει τον στρατό του Άσαντ στα «σύνορα» της κουρδοκρατούμενης περιοχής της Manbij, ενώ δείχνει εύκολο τώρα για τον Άσαντ και τους υποστηρικτές του να κινηθούν προς το νότο (δεν υπάρχουν μεγάλες πόλεις), εκκαθαρίζοντας όλη την περιοχή μεταξύ Aleppo και Ευφράτη απ’ τον isis.

Το σύνορο μεταξύ τουρκικού και συριακού στρατού, ο αυτοκινητόδρομος Μ4, γενικά τηρείται· όχι ειρηνικά όμως, προς το παρόν. Δεν είναι σαφές αν πρόκειται για «κεντρική διαταγή» ή απλά για απειθαρχία διάφορων ενόπλων του fsa, το γεγονός πάντως είναι ότι αυτοί οι τελευταίοι προσπαθούν να επιτεθούν «απ’ την άλλη μεριά του δρόμου» κατά του στρατού του Άσαντ. Χωρίς κάποιο αποτέλεσμα.

Υποθέτουμε ότι θα χρειαστούν μερικά τηλέφωνα μεταξύ Δαμασκού, Μόσχας και Άγκυρας για να λυθεί το θέμα…

Μοιρασιά;

Κυριακή 26 Φλεβάρη. Εκτός απ’ τον “φιλειρηνισμό” του ψόφιου κουναβιού υπάρχουν κι άλλα παραμύθια, μερικά απ’ τα οποία έχουν οπαδούς και στα μέρη μας… Όμως η μαύρη αλήθεια είναι αυτή: στο συριακό πεδίο μάχης έχουν συγκεντρωθεί, όχι σε μεγάλες ποσότητες αλλά με “όλα τα απαραίτητα”, στρατοί από μισή ντουζίνα καπιταλιστικά κράτη: ρωσία, τουρκία, ηπα, ιράν, αίγυπτο, ισραήλ – χώρια οι “εκπρόσωποι”.

Έχει γίνει επίσημη και οριστική μοιρασιά της συριακής επικράτειας; Με δεδομένο ότι πρόκειται για δευτερεύον μέτωπο του σε εξέλιξη 4ου παγκόσμιου πολέμου, θα μπορούσε κανείς να υποθέσει ότι δεν είναι αδύνατο “κάπως να τα βρουν”. Όμως ακριβώς επειδή είναι δευτερεύον το μέτωπο οποιαδήποτε “συμφωνία” , ακόμα κι αν έχει υπάρξει, μόνο σαν προσωρινή θα μπορούσε να θεωρηθεί. Ειδικά αν υπολογίσει κανείς ότι τουλάχιστον απ’ την μεριά της Ουάσιγκτον, που είχε την πρωτοβουλία για την “δημιουργική αστάθεια” στην ευρύτερη περιοχή (πλην ισραήλ…), οι διακυβεύσεις στη μέση Ανατολή (όπως και στην Αφρική) σχετίζονται άμεσα με τα δύο κύρια μέτωπά της: την ανατολική ασία (κίνα) και την ευρώπη.

Συρία 2

Παρασκευή 24/2/2017. Είναι σαφές ότι το τρίγωνο Μόσχας – Τεχεράνης – Άγκυρας έχει το πρακτικό μονοπώλιο της “αντιτρομοκρατικής” δράσης στο συριακό έδαφος. Με αξιοσημείωτες επιτυχίες, χωρίς να κινητοποιηθεί σε μέγιστο βαθμό. Αυτό έχει στενέψει δραματικά τα φανερά περιθώρια του άλλου (δήθεν) “αντιτρομοκρατικού συνασπισμού”, δηλαδή της συμμαχίας Ουάσιγκτον, Ριάντ, Τελ Αβίβ. Το αν θα υπάρξει αντίδραση απ’ την μεριά του και ποια θα είναι μένει να το δούμε.

Αντίπαλα μπλοκ

22/2/2017. Παρότι ο σχηματισμός αυτής της (αβέβαιης ως προς την τελική σύνθεσή της αλλά σαφέστατης ως προς τους σκοπούς της) “περιφερειακής συμμαχίας” / δεκανίκι του αμερικανικού και του ισραηλινού ιμπεριαλισμού στη μέση Ανατολή δεν είναι πρωτότυπη ιδέα, η συγκυρία του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού και η εξέλιξη της παγκόσμιας κρίσης / αναδιάρθρωσης την διαφοροποιούν από παρόμοια μπλοκ του παρελθόντος. Η Τεχεράνη “θυμίζει” την συμμαχία της με την Μόσχα· και η Μόσχα ανταποδίδει. Υπάρχει και ένας τρίτος στην “τριπλή συνεννόηση”: η Άγκυρα. Η συριακή, η ιρακινή και πιθανόν και η λιβανέζικη επικράτεια είναι στον πάγκο του χασάπη. Το Πεκίνο έχει στρατηγικά συμφέροντα επενδυμένα στην ευρύτερη μέση Ανατολή: ο ένας απ’ τους δύο κλάδους του χερσαίου “δρόμου του μεταξιού” και ο μοναδικός θαλάσσιος σχετίζονται άμεσα με την περιοχή.
Αν το Τελ Αβίβ, με τις πλάτες της Ουάσιγκτον και του Ριάντ, αποφασίσει να επιτεθεί στην Τεχεράνη (λέμε: “αν”) αυτός ο πόλεμος θα περιοριστεί σαν “περιφερειακός”;
Δύσκολο… Όχι αδύνατο, αλλά οπωσδήποτε δύσκολο…

Συνεχόμενες “αποσύρσεις”;

22/2/2017. Κρατώντας τις απορίες μας για τι συμβαίνει με τους “ξαφνικούς” θανάτους ρώσων αξιωματούχων τους τελευταίους 3 μήνες (χωρίς να υπάρχει καμία αντίδραση, έστω υπό την μορφή ενοχοποίησης, απ’ την Μόσχα, χωρίς αυτό να σημαίνει οπωσδήποτε κάτι) να θυμίσουμε ποιοί είναι εκείνοι που έχουν εγκαταλείψει τον μάταιο τούτο κόσμο.
– Mikhail Lesin, ιδρυτής του “russia today” και ειδικός σύμβουλος του Πούτιν. Νοέμβρης 2015. Από κτύπημα στο κεφάλι.
– Andrei Malanin, ρωσική πρεσβεία στην Αθήνα. Άγνωστα τα αίτια.
– Alexander Kadakin, πρέσβης στην ινδία. Από καρδιακή προσβολή, αν και δεν είχε προβλήματα υγείας.
– Andrei Karlov, πρέσβης στην τουρκία. Από «τρομοκράτη».
– Vitaly Chirkin, εκπρόσωπος της ρωσίας στον οηε. Άγνωστα τα αίτια.
Πέρα απ’ αυτούς, και χωρίς την τιμή ιδιαίτερης δημοσιότητας, συμβαίνει μια συστηματική εκκαθάριση στις τάξεις των «πολέμαρχων» στην ανατολική ουκρανία, τύπων που είχαν σημαντικές θέσεις στις τάξεις των ανταρτών κατά του καθεστώτος του Κιέβου και των ουκρανών φασιστών. Τελευταίος σ’ αυτήν την σειρά ο Mikhail Sergeyevich Tolstykh (“Givi”) που “καθαρίστηκε” μέσα στο γραφείο του, με ρουκέτα.
Παράδοξο ή όχι δεν έχουν εντοπιστεί οι δράστες, ούτε και σ’ αυτές τις περιπτώσεις…

Πάει κι αυτός…

21/2/2017. Πολύ θα θέλαμε να μάθουμε τι στην ευχή έχουν πάθει διάφοροι υψηλόβαθμοι ρώσοι αξιωματούχοι και πεθαίνουν σαν τις μύγες, ο ένας μετά τον άλλον, με “ξαφνικό” τρόπο.
Τι στην ευχή; (Είναι κι αυτά τα στεγνά και σύντομα συλλυπητήρια της Μόσχας… Σαν ξεγραμμένους τους ξεπροβοδίσει…)

Συμβαίνει στο αμέρικα 1

19/2/2017. Διάφοροι “ειδικοί” (αναλυτές / δημαγωγοί) επιμένουν: η παραίτηση του Flynn είναι μόνο η αρχή· η καρέκλα του ψόφιου κουναβιού τρίζει… Με κύρια (υποτιθέμενη) «πέτρα του σκανδάλου» τις «σχέσεις του με την Μόσχα»…
Η προσωποκεντρική αντίληψη για τη εξουσία είναι τέλεια για να πουλάει μελοδράματα και κατορθώματα για την ευχαρίστηση του πόπολου· αλλά τα καπιταλιστικά κράτη έχουν πάψει (εδώ και τουλάχιστον έναν αιώνα) να κρέμονται απ’ τα γεννητικά όργανα οποιουδήποτε άρχοντα. Δεν υπάρχει βασιλιάς για να του κόψουν το κεφάλι· και το ψόφιο κουνάβι δεν είναι εξαίρεση.
Είναι βέβαιο (και από πολλές απόψεις λογικό) ότι η ιδέα ενός συμβιβασμού με την Μόσχα, με σκοπό να απομονωθεί το Πεκίνο, είναι εξαιρετικά προβληματική απ’ την σκοπιά του αμερικανικού ιμπεριαλισμού. Εκφράζει, εκπροσωπεί το ψόφιο κουνάβι μια τέτοια προσέγγιση; Δεν βάζουμε καθόλου το χέρι μας στη φωτιά.
Όμως και η αντίθετη ιδέα, της «κατά μέτωπο» αντιμετώπισης της συμμαχίας Μόσχας – Πεκίνου (plus Τεχεράνη, plus διάφοροι ακόμα), είναι εξίσου προβληματική αν δεν πρόκειται να ξεκινήσει άμεσα η Ουάσιγκτον έναν κανονικό παγκόσμιο πόλεμο, ούσα σίγουρη ότι έχει τέτοια στρατιωτική υπεροπλία ώστε να τον κερδίσει.
Αυτό σημαίνει ότι με ψόφιο κουνάβι στην προεδρική καρέκλα ή χωρίς, ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός βρίσκεται σε ιστορικό σταυροδρόμι, όπου κανένας δρόμος δεν είναι «εύκολος» ή «σίγουρος». Αν αυτό είναι το θέμα, τότε η θεατρική αναπαράστασή του είναι, απλά, βαρετά έως επικίνδυνα αποπροσανατολιστική.

Όλα κι όλα!

16/2/2017. Θα αναγκαστούμε να υπερασπιστούμε το ψόφιο κουνάβι!!! Κοντεύουν να το βγάλουν πράκτορα του Πούτιν! Ε, όχι δα!
Η σκέψη μας είναι απλή. Το ψόφιο κουνάβι είναι τόσο ακροδεξιό, τόσο εμπαθές και τόσο εγωπαθές, ώστε δεν χρειάζεται να “στρατολογηθεί” άμεσα ή έμμεσα από οποιονδήποτε αντίπαλο της Ουάσιγκτον. Είναι ικανό να τα χαώσει όλα μόνο του· και τι καλύτερο για αυτούς τους αντιπάλους;
Απ’ την άλλη μεριά, πέρα απ’ τις ψήφους των κοκκινόσβερκων αμερικάνων (που σε λίγο θα αποδίδονται στη σατανικότητα της Μόσχας…) και πριν απ’ αυτούς, το ψόφιο κουνάβι “καθάρισε” όλους τους άλλους υποψήφιους των συντηρητικών, στις καθαρά κομματικές διαδικασίες της επιλογής υποψηφίου. Τι γίνεται, λοιπόν; Όλοι πράκτορες του Πούτιν είναι στις ηπα;
Όχι. Κάποιοι απ’ το αμερικανικό κράτος / κεφάλαιο διάλεξαν το ψόφιο κουνάβι για “μπροστινό”. Είτε τον σχολάσουν αύριο για να βγάλουν μπροστά τον πιο “ισορροπημένο” αλλά εξίσου ακροδεξιό αντιπρόεδρο Michael Pence (όπως υποστηρίζουν ορισμένοι) είτε τον κρατήσουν στην προεδρική καρέκλα, ο ψοφιοκούναβος εκφράζει αυτό που χρειάζεται η παρηκμασμένη υπερδύναμη: “ταύρος σε υαλοπωλείο”.