Πέμπτη 17 Γενάρη. Φυσικά εσείς κι εμείς τα κοροϊδεύουμε όλα αυτά! Λογικό (θα έλεγαν οι πιστοί): είμαστε υλιστές, αυτόνομοι εργάτες, κομμουνιστές, αναρχικοί, άθεοι. Δηλαδή “του αντίχριστου”. (Οι πιστοί του Τελ Αβίβ έχουν καλιμπράρει την φασιστική θεολογία τους ώστε να μας προσάπτουν ένα πιο πολιτικό “αμάρτημα”: τον (αντεστραμμένο) αντισημιτισμό). Έχουμε δίκιο, αλλά προς το παρόν, σ’ αυτήν την ιστορική περίοδο, δεν μπορούμε να κάνουμε το δίκιο μας σημαντικό πολιτικό / ανταγωνιστικό έργο. Αντίθετα οι “πιστοί” (και όχι μόνο ή κυρίως οι μουσουλμάνοι) παράγουν τέτοιο έργο. Με προδιαγραφές εξουσίας – δεν θα γινόταν αλλιώς.
Κι έτσι, στο ξεκίνημα της 4ης βιομηχανικής επανάστασης, συνυπάρχουν οι τελευταίες λέξεις της καπιταλιστικής διαδικασίας, της καπιταλιστικής κρίσης / αναδιάρθρωσης, με την αρχαϊκή ιδεολογική (: θρησκευτική) επένδυσή τους σε διάφορες παραλλαγές της. Δεν είναι μια εσωτερική σύγκρουση στο σύστημα· αυτό το αποδεικνύει το ψοφιοκουναβιστάν. Είναι η “με δύο άξονες” κίνησή του.
Οι χριστιανοί αντι-Λένιν του συστήματος δεν θα έλεγαν κριτικά, και σε χρονική αλληλουχία, “ένα βήμα μπροστά – δύο πίσω – πάλι ένα μπροστά”. Λένε δύο βήματα πίσω και δύο μπροστά ταυτόχρονα! Μοιάζει παρανοϊκό, αλλά δουλεύει.
Έχει ξαναδουλέψει στο παρελθόν. (Θυμηθείτε το. Γιατί προκαλεί σύγχιση ως προς το τι είναι τι…)
