Tag: κίνα

Η ιστορία του ταχυδρόμου (6)

Κυριακή 6 Δεκέμβρη. Υποτίθεται ότι παρά τις (όποιες βλαπτικές και πιθανόν φονικές) αβεβαιότητες σχετικά με την μαζική εφαρμογή της mRNA γενετικής μηχανικής για «θεραπευτικούς λόγους» και παρά τις χιμαιρικές (αλλά εξαιρετικά καλοπληρωμένες) φαντασιώσεις των γενετιστών ότι έχουν γίνει τα αφεντικά της ζωής, το πλεονέκτημα αυτής της τεχνολογίας είναι η ταχύτητα με την οποία μπορεί να «ξεδιπλωθεί» εναντίον οποιουδήποτε «φονιά» με την μορφή ιού… Οι κινέζοι γενετιστές έστειλαν την αποκωδικοποιημένη γενετική αλληλουχία του RNA του covid σ’ όλο τον κόσμο στις 7 του περασμένου Γενάρη. Έκτοτε κανείς (στη δύση) δεν φαίνεται ότι ξανασχολήθηκε μ’ αυτόν τον ιό· από βιοτεχνολογική άποψη όλα στηρίχτηκαν σ’ αυτήν την αλληλουχία (όχι, πάντως, καν και καν, ο απατεώνας Drosten!).

Στις 13 Γενάρη, μια μόλις βδομάδα μετά την γνωστοποίηση της αλληλουχίας, οι γενετιστές της mοderna είχαν μια «πρόταση» για το συνθετικό mRNA που θα γινόταν σανεμβόλιο. Η εταιρεία έστειλε τις προτάσεις της στην αμερικανική κυβέρνηση, και στις 24 Φλεβάρη έστειλε δείγματα του συνθετικού mRNA της στο «εθνικό ινστιτούτο αλλεργιών και μεταδοτικών ασθενειών». Ας το θυμίσουμε κι ας το τονίσουμε: ούτε η moderna ούτε η pfizer ή οποιοσδήποτε άλλος είχαν καταφέρει να φτιάξουν ως τότε ένα αποτελεσματικό και ασφαλές «φάρμακο» κατά κορονοϊών ή οποιουδήποτε άλλου ιικού σογιού με αυτήν την τεχνολογία, παρότι τα καλύτερα μυαλά τους (και οι χρηματοδότες τους) ασχολούνταν μ’ αυτό επίμονα επί χρόνια. Η τωρινή “σοφία” που διαδίδουν διάφοροι εγκάθετοι, ότι δηλαδή τώρα έχει φτιαχτεί εκείνο που αποτύγχανε τόσο καιρό επειδή τώρα έπεσαν πολλά λεφτά στην έρευνα, προδίδει τι σημαίνει να είναι κανείς τεχνο-επιστημονικό κάθαρμα: για τα λεφτά γίνονται όλα…

«Ταχύτητα!!!» Χμμμμ… Η ταχύτητα φαίνεται ότι είναι υπερπροσόν στον σημερινό (και ακόμα περισσότερο στον αυριανό) καπιταλιστικό κόσμο… Απ’ τον περασμένο Γενάρη – Φλεβάρη ως αύριο και μεθαύριο η «ταχύτητα της σωτηρίας» κυματίζει και ξανακυματίζει πάνω από εκατομμύρια αλαλιασμένα κεφάλια και μυαλά… Αλλά ταχύτητα σε σχέση με τι; Χωρίς την εξτρεμιστιή δημαγωγική κατασκευή μιας εντατικής, στα όρια της τρέλας, “κατάστασης έκτακτης ανάγκης” η “ταχύτητα της σωτηρίας” θα ήταν αδιάφορη!!!

Όσοι / όσες διαβάζετε την ασταμάτητη μηχανή αυτούς τους μήνες ξέρετε ότι η “κατάσταση έκτακτης ανάγκης”, τα πραξικοπήματα, η θανατοπολιτική, η δημιουργική λογιστική θανάτου, οι “κοινές δεξαμενές”, η ολέθρια “επιδημία PCR τεστ”, η καλοπληρωμένη παράνοια της δημαγωγίας ως το σημείο να γίνει υποδόρεια, οφέλησαν από πολλές πλευρές την κρατική και καπιταλιστική αναδιάρθρωση του δυτικού κόσμου· αν και δεν έλυσαν τα βασικότερα προβλήματά του.

Αλλά ως προς την “ταχύτητα της σωτηρίας” που φτάνει τώρα στις πρακτικές της γενετικές εκφάνσεις; Εδώ τα πράγματα δεν είναι όπως τα πουλάνε (ή/και τα συσκοτίζουν) οι δημαγωγοί! Ενόσω οι “πρωτοπόροι” υποτελείς της αυτού μεγαλειότητας βασίλισσας της αγγλίας, της ουαλλίας, και των λοιπών κτήσεων ωθούνται στις ουρές του γενετικού αναπρογραμματισμού των κυττάρων τους τις επόμενες ημέρες, το κινέζικο κράτος / κεφάλαιο έχει ήδη εμβολιάσει μερικά εκατομμύρια υπηκόων του (μικρό ποσοστό του συνολικού πληθυσμού, σε κάθε περίπτωση), ήδη απ’ τον περασμένο Ιούλη, χρησιμοποιώντας δύο απλά, “παραδοσιακά” εμβόλια, με εξασθενημένο covid… (Και ένα ακόμα, του τύπου του ρωσικού sputnik V, για να είμαστε ακριβείς…). Χρησιμοποιώντας, δηλαδή, μια «παλιά», γνωστή, και σχετικά ασφαλή τεχνολογία. Οι κινεζικές Sinopharm, Sinovac και CNBG εμπιστεύονται αυτήν την «παλιά» μέθοδο, που εξασφαλίζει ευρύτερη ανοσο-απόκριση του οργανισμού, αφού ο εξουδετερωμένος ιός έχει όλες τις πρωτεΐνες του και όχι μία μόνο όπως τα σανεμβόλια γενετικής μηχανικής. Δεν είναι απόλυτα ασφαλής αυτή η «παλιά» τεχνολογία, και ποτέ δεν ήταν: ένα πολύ μικρό (αλλά υπαρκτό) ποσοστό εμβολιαζόμενων αναπτύσσει κάποια είδη «αντίδρασης» σε τέτοιου τύπου εμβόλια. Αλλά σε κάθε περίπτωση η μέθοδος είναι γνωστή από παλιά και δεν έχει στο συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος της άγνωστες (και δυσάρεστες) εκπλήξεις.

Αυτά σημαίνουν ότι εκεί, στη μακρινή Ανατολή, η παλιά εμβολιαστική τεχνολογία κινήθηκε το ίδιο γρήγορα με την δυτική γενετική, mRNA, “νέα” και “γρήγορη” τεχνολογία!!! Ποιά ταχύτητα λοιπόν; Αν είχε ζητηθεί η κινέζικη συνταγή ή οι βοήθεια των κινέζων ειδικών, τα απλά και όχι τρομοκρατικά εμβόλια θα ήταν ήδη διαθέσιμα!!! Γιατί οι δυτικές big pharma έβαλαν συνειδητά στην άκρη το «παλαιού τύπου» know how; Γιατί βιάζονται να εγκαινιάσουν, πάνω στην «καμπούρα» εκατομυρίων υποτελών, κάτι τόσο επικίνδυνα άγνωστο και αβέβαιο;

Ας το πούμε κι αυτό, παρενθετικά: Αν κάποιοι νομίζουν ότι το κινεζικό κράτος / κεφάλαιο υποχρεώθηκε να φτιάξει «παλαιού τύπου» εμβόλια επειδή δεν μπορεί να φτάσει στο δυσθεώρητο ύψος των δυτικών τεχνολογικών ικανοτήτων, πλανώνται πλάνην οικτράν! Ήδη απ’ τα μέσα του περασμένου Ιούνη η «ακαδημία στρατιωτικών επιστημών» του κινεζικού στρατού (σε συνεργασία με τις κινεζικές Suzhou Abogen Biosciences και Walvax Biotechnology Co ltd) δοκιμάζει ένα mRNA εμβόλιο, με το όνομα ARCoV! Μάλιστα είχε κάνει νωρίτερα δοκιμές σε ζώα (σε ποντίκια και πιθήκους), που επίσημα (με ότι αυτό σημαίνει στο κινέζικο καθεστώς…) θεωρήθηκαν «επιτυχημένες» – κάτι που οι δυτικές φαρμακο-μαφίες αδιαφόρησαν να κάνουν, καν και καν· ή είχαν αποτύχει στο παρελθόν. (Επιπλέον: το ARCoV διατηρείται επί εβδομάδα σε θερμοκρασία δωματίου· δεν έχει, δηλαδή, τις επιμελητειακές απαιτήσεις που έχουν τα δυτικά όμοιά του…) Κι ακόμα αυτό: η γερμανική BioNtech, συνεταίρος της pfizer, έχει ένα deal με την κινεζική Shanghai Fosun Pharmaceutical Co ltd για την ανάπτυξη μιας εκδοχής mRNA εμβολίου για την κινέζικη αγορά… (χωρίς βιασύνη απ’ την κινέζικη μεριά…)

Ενώ, λοιπόν, το κινεζικό κράτος / κεφάλαιο βρίσκεται στην ίδια (ή και πιο προχωρημένη…) φάση σε σχέση με τις βιοτεχνολογίες γενικά και την mRNA «πλατφόρμα» γενετικού αναπρογραμματισμού ειδικά, υπάρχουν 2 πράγματα που ΔΕΝ έκανε, ούτε στην επικρατειά του ούτε στους συμμάχους του· και 1 που έκανε. Πρώτον, ΔΕΝ διαφημίζει ούτε επιβάλλει αυτήν την τεχνολογία σαν την «σωτηρία» για μαζική χρήση (κι όποιον πάρει ο χάρος)… Δεύτερον, ΔΕΝ μπήκε στον «αγώνα δρόμου» των δυτικών φαρμακο-μαφιών για το ποιός θα πουλήσει πρώτος την mRNA πραμάτεια του κατακτώντας τον κόσμο… Και τρίτον, «κάνει την δουλειά του» σε μεγάλο βαθμό μ’ ένα κλασσικό εμβόλιο… Επιπλέον κάνει τις εξαγωγές του: για παράδειγμα η Άγκυρα παρήγγειλε 40 εκατομύρια δόσεις του «παλιού» εμβολίου, απ’ την Sinovac· ενώ η CNBG βρίσκεται σε διαπραγματεύσεις με κράτη της μέσης Ανατολής και της νότιας Αμερικής…

Πώς εξηγούνται αυτές οι «παραξενιές» από ένα καπιταλιστικό κράτος πρώτης γραμμής με παγκόσμια επιρροή; Δεν είναι θέμα καλωσύνης… Θα δώσουμε άλλη φορά την δική μας εύλογη υπόθεση / απάντηση… Ωστόσο επιτρέπεται να εικάσει ο καθένας ότι το Πεκίνο ΔΕΝ θεωρεί (ακόμα;) «ασφαλή και αποτελεσματική» για μαζική ανθρώπινη χρήση την mRNA πλατφόρμα… Και προτιμάει να δει τα όποια χαμπέρια της να απλώνονται στην πλευρά των ανταγωνιστών του (όχι χωρίς κάποια χαιρέκακη διάθεση· ενδοκαπιταλιστικός ανταγωνισμός γαρ…)

Πίσω στην ταχύτητα της βιοτεχνολογικής «σωτηρίας»: με αυτό το κριτήριο οι «παλιές» μέθοδοι αποδεικνύονται τουλάχιστον το ίδιο γρήγορες με τις «καινούργιες»! Και όχι λιγότερο αποτελεσματικές… Τότε;

Τότε η απάντηση είναι απλή όσο και τρομακτική!!! Αν το ζητούμενο ήταν πράγματι η υγεία των δυτικών υποτελών, πέρα απ’ το ότι δεν θα είχε στηθεί αυτή η κτηνώδης τρομοεκστρατεία που συνεχίζεται, θα είχε ζητηθεί η βοήθεια του Πεκίνου (την προσέφερε όπου του ζητήθηκε…), και το θέμα θα είχε λήξει. Αλλά όχι, δεν είναι η υγεία το κίνητρο· όχι, σίγουρα, με την έννοια που καταλαβαίνει ακόμα ο καθένας την λέξη «υγεία»!

Από την αρχή (το γράψαμε και το ξαναγράψαμε, κάτω απ’ τις βλακώδεις κατάρες διάφορων καλοθελητών…) ΔΕΝ ήταν αυτό το ζητούμενο!!! Το ζητούμενο ήταν η κατίσχυση του δυτικού βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος, σε όλες τις πλευρές του («ιατρικές», «φαρμακευτικές», πολιτικές, αστυνομικές, ιδεολογικές, ηθικές…) τόσο πάνω στους δυτικούς υποτελείς όσο και σε όσους ακόμα απ’ τον υπόλοιπο πλανήτη θα καταφέρει να τραβήξει στην τροχιά των δικών του συμφερόντων!

Έτσι πάνε τα πράγματα. Κι όποιος πει «ααααα, αυτά είναι ‘θεωρίες συνωμοσίας’!» είναι άξιος της μοίρας του…

Προβοκάτσια νο…;

Παρασκευή 4 Δεκέμβρη. Ξόδεψαν χρόνο, χρήμα και (ανθρώπινους) πόρους. Το σχέδιο ήταν απλό, κάποιος θα το έλεγε έως και πρωτόγονο: μια γερή προβοκάτσια σε βάρος του ιρανικού καθεστώτος που θα το αναγκάσει να απαντήσει κάνοντας “κάτι” που, με τη σειρά του, θα “δικαιολογούσε” μια ξεγυρισμένη πυραυλική επίθεση / καταστροφή διάφορων πυρηνικών εγκαταστάσεών του.

Η εκτέλεση / δολοφονία του Mohsen Fakhrizadeh είχε όλα όσα χρειάζονταν για μια τέτοια προβοκάτσια. Εκτός από ένα: δεν ήταν βέβαιο ότι θα αναγκάσει την Τεχεράνη να αντιδράσει άμεσα (και άγαρμπα). Κι έτσι έγινε: το ιρανικό καθεστώς κατάλαβε αμέσως περί τίνος πρόκειται, και κράτησε την ψυχραιμία του. Υποτίθεται ότι περιμένει την (και ποντάρει στην) ενθρόνιση του νυσταλέου Jo.

Η δολοφονία του Fakhrizadeh αποδίδεται στο ρατσιστικό, πολεμοκάπηλο καθεστώς του Τελ Αβίβ. Όμως δεν θα ήταν σοφό να αφήσουμε εκτός άλλες μυστικές υπηρεσίες, συμπεριλαμβανόμενων των αμερικανικών και των σαουδαραβικών (ή των υπηρεσιών των εμιράτων). Γι’ αυτό ακριβως θεωρούμε ότι υπάρχει ένα “κενό ερμηνειών” σ’ αυτήν την προβοκάτσια. Τόσος κόπος, τέτοια επένδυση, για μηδέν αποτέλεσμα;

Το ότι η δολοφονία του Fakhrizadeh δεν είχε και δεν θα μπορούσε να έχει σοβαρές συνέπειες στο όποιο (φανερό ή κρυφό) πρόγραμμα της Τεχεράνης, αυτό μόνο ηλίθιοι δεν το καταλαβαίνουν. Ο επικεφαλής του δεν ήταν ο Fakhrizadeh αλλά (είναι) ο Ali Akbar Salehi, πτυχιούχος του Μ.Ι.Τ…. Όπως, επίσης, ηλίθιοι αγνοούν την σημαντική σχέση που έχει αποκτήσει (μέσω μπλοκ της Αστάνα και όχι μόνο) η Τεχεράνη με την Μόσχα και με το Πεκίνο. Όποιος κάνει προβοκάτσιες σε ιρανικό έδαφος στέλνει, θέλοντας και μη, μια προειδοποίηση (ή απειλή;) και προς την μεριά της Μόσχας. Και του Πεκίνου. Ο καιρός που “κτυπάω το ιράν” σήμαινε μόνο “κτυπάω το ιράν” έχει περάσει προ πολλού…

Έτσι τα πράγματα γίνονται πιο σύνθετα. Υποτίθεται ότι η διοίκηση του νυσταλέου Jo θα είναι κάπως πιο «μετριοπαθής» απέναντι στην Τεχεράνη, ενόσω παράλληλα θα είναι ακόμα πιο «σκληρή» απέναντι στη Μόσχα. Θα διαλυθεί έτσι (και) αυτή η συμμαχία του ευρασιατικού project; Θα ήταν δύσκολο ακόμα και για σενάριο ταινίας· αγκαλιάζει το αδύνατο στην καπιταλιστική πραγματικότητα.

Υποτίθεται επίσης ότι η Τεχεράνη προσβλέπει στην «ηπιότητα» της νέας αμερικανικής διοίκησης, την ώρα που: η Μόσχα (και το Πεκίνο) ανασκουμπώνονται, η Άγκυρα ανανεώνει τους ελιγμούς της, ενώ Δαμασκός, Βαγδάτη και Καμπούλ σκέφτονται τα χειρότερα. Προφανώς πρόκειται για αστείο: αρκεί που άδειασε τη γωνία το ψόφιο κουνάβι και όλες οι συμμαχίες του ευρασιατικού project θα γίνουν φύλλο και φτερό;; Ούτε η Washington Post δεν θα υποστήριζε τέτοιο ενδεχόμενο!!

Τι σημαίνουν τα πιο πάνω; Σημαίνουν ότι η (ανολοκλήρωτη;) προβοκάτσια σε βάρος της Τεχεράνης, με την δολοφονία του Fakhrizadeh, θα μπορούσε να βολεύει ΚΑΙ το Joνυσταλεάν. Αν συνέβαινε – να – ολοκληρωθεί, θα χρεωνόταν στον απερχόμενο (: ψόφιο κουνάβι) ενώ θα είχε κάποια πρακτικά αποτελέσματα για τον επερχόμενο: του είδους πως ούτε η Μόσχα ούτε το Πεκίνο θα καταφέρουν να εδραιωθούν στην περιοχή.

Μακάρι να κάνουμε λάθος. Μακάρι. Ωστόσο δεν είμαστε βέβαιοι ότι «έληξε η ιστορία» και πως όλοι, τώρα, κάθονται σταυροπόδι περιμένοντας την ορκομωσία του νυσταλέου…

Μια μεγάλη σκιά (0)

Τρίτη 24 Νοέμβρη. Οι συνήγοροι των στρατιωτικών νόμων (και του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος) “ανακάλυψαν” (αυτό διαδίδουν), τέλη Νοέμβρη, το μυστικό της κινέζικης επιτυχίας στην αντιμετώπιση του φονιά (που στην κίνα και όχι μόνο δεν είναι καθόλου τέτοιος…) τον περασμένο Φλεβάρη, που το πουλάνε σαν το αντίδοτο στις εντόπιες ανησυχίες, ως τώρα, για την εξέλιξη του πράγματος: το απόλυτο lockdown! «Μόνο αν κτίσουμε πόρτες και παράθυρα και κλειστούμε μέσα θα μείνουμε ζωντανοί» διαδίδουν, όχι με τόσο ωμό τρόπο, αλλά μ’ αυτό το νόημα. Ξέρετε γιατί οι κινέζοι πέτυχαν; λένε με ύφος χίλιων σοφών… Επειδή από κάθε οικογένεια επιτρεπόταν να βγαίνει απ’ το σπίτι μόνο ένα άτομο, μια φορά την εβδομάδα – για τα αναγκαία ψώνια….

Αλήθεια; Το «να θαφτούμε ζωντανοί» ήταν η κινεζική απάντηση στον covid; Ή μήπως, όπως θα αποδείξουμε προσεχώς, έγινε – και γίνεται – μια εξαιρετικά δόλια «επιλογή / αντιγραφή» των κινεζικών μεθόδων; Μήπως γίνεται ένα μεθοδευμένο πατρονάρισμα των στρατο-αστυνομικών όψεων της διαχείρισης της «κρίσης στην Wuhan» που, ενδεχομένως, είχαν την μικρότερη σχέση με την φροντίδα υγείας (αλλά είχαν σχέση με άλλες πλευρές της εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής του Πεκίνου) ενώ έχουν εξαφανιστεί άλλες πλευρές; Εν τέλει: τι και γιατί είναι που «αρέσει» στους οπαδούς του δυτικού «ολοκληρωτισμού ‘21» απ’ το κινέζικο παράδειγμα; Και τι είναι που δεν τους αρέσει καθόλου;

Απαντήσεις προσεχώς – χρειάζεται δουλειά! Προς το παρόν ένα μικρό δώρο, απ’ τα τέλη του περασμένου Αυγούστου:

… Η κομητεία του Los Angeles κατέγραψε 250.000 περιπτώσεις covid-19 και πάνω από 5.000 θανάτους απ’ τον ιό, σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία απ’ το Υπουργείο Υγείας. Στην κοιλάδα του San Gabriel, όπου ο πληθυσμός σε πόλεις σαν το Monterey Park και το San Gabriel είναι σχεδόν κατά το ήμισυ κινέζοι ή κινεζοαμερικάνοι, η μόλυνση απ’ το κορονοϊό και τα ποσοστά νοσηλείας σε νοσοκομεία παραμένουν σχετικά χαμηλά.

Ο Patrick Petre, ceo του Ιατρικού Κέντρου Garfield στο Monterey Park, λέει ότι οι περιπτώσεις covid 19 στο νοσοκομείο του είναι σταθερά χαμηλές σε σχέση με άλλα νοσοκομεία του L.A. Ο πιο μεγάλος αριθμός ασθενών με covid 19 ήταν 40, τον Ιούλιο, όταν οι μολύνσεις είχαν κορυφωθεί σ’ όλη την κομητεία. Στις 18 Αυγούστου το νοσοκομείο είχε 15 ασθενείς και αυτός ο αριθμός μικραίνει κάθε μέρα σταθερά, σύμφωνα με τον John Zhuo, γενικό διευθυντή στο Garfield.

“Όταν άρχισε η κρίση του covid στις αρχές Μάρτη, περιμέναμε ένα κύμα, επειδή το Monterey Park είναι ολοφάνερα μια ασιατική κοινότητα μ’ ένα σωρό ανθρώπους που πηγαινοέρχονται στην Κίνα» είπε ο Petre στην αρχές Ιούνη. «Περιμέναμε τα χειρότερα. Και να που 3,5 μήνες μετά έχουμε μεν έναν αριθμό ασθενών από covid, αλλά ποτέ δεν είχαμε κάποιο κύμα»…

Λέτε στην αμερικανική κοιλάδα του San Gabriel να επιβλήθηκε ένα (προφανώς μυστικό, για να μην το μάθουν άλλοι) σινικό, απόλυτο, ολοκληρωτικό lockdown, σαν αυτό που ονειρεύονται οι εντόπιοι gonnabe δεσμοφύλακες; Λέτε να έχουν οι κινέζοι κάποιο μυστικό φάρμακο; Ή μήπως έχουν κάποιο φανερό που έχει απορριφθεί απ’ την δύση;

Χειμέρια τα πράγματα…

Jonny Bananas: the best, volume 2

Κυριακή 22 Νοέμβρη. Ο Jonny Bananas (κατά κόσμον Ηλίας Μόσιαλος, «ειδικός» στην πολιτική υγείας) ανέλαβε να ενημερώσει / καθησυχάσει το εντόπιο πόπολο για την πορεία της επερχόμενης εμβολιαστικής σωτηρίας του. (Δεν έχει αλλού ακροατήριο…) Και, όπως θα περίμενε ο καθένας από έναν «πολιτικό υγείας», εξήγησε με απλό και κατανοητό τρόπο τι είναι τα mRNA εμβόλια:

…Τα εμβόλια που χρησιμοποιούν DNA ή RNA (αγγελιοφόρο ή αυτοδιπλασιαζόμενο) εμπεριέχουν τη γενετική πληροφορία ενός δομικού μορίου του ιού. Όπως και στις άλλες κατηγορίες των εμβολίων, η πληροφορία που δίνεται στα κύτταρα θα ξεκινήσει κυτταρικές διαδικασίες που θα οδηγήσουν στην παραγωγή του δομικού μορίου του ιού έναντι του οποίου θα παράγουμε αντισώματα….

Απλό, κατανοητό (όχι;) – και συσκότιση! “Δομικά μόρια”, “κύτταρα και διαδικασίες”…. Δυο προτάσεις έχει όλες όλες η καθησυχαστική επεξήγησή του, και ο Jonny Bananas καταφέρνει να πει το παραμυθάκι του. Ότι «όπως και στις άλλες κατηγορίες εμβολίων, η πληροφορία … θα ξεκινήσει κυτταρικές διαδικασίες…». Η «πληροφορία» θα τα κάνει αυτά, «όπως και στις άλλες κατηγορίες των εμβολίων»… Βρε την «πληροφορία»!!!

Επιβεβαιώνει, τουλάχιστον, ότι τα μόνα εμβόλια που είναι παραδοσιακής τεχνολογίας, με εξασθενημένο / εξουδετερωμένο κορονοϊό σαν “επικρουστήρα”, συνεπώς ελεγμένης (μικρής) επικινδυνότητας, είναι τα τρία κινέζικα – δύο της sinopharm και ένα της sinovac – κι ένα ινδικό, της bharat biotech.

Αυτή η επιλογή (περί επιλογής πρόκειται, αφού οι κινέζοι βιοτεχνολόγοι πειραματίζονται και με mRNA εμβόλια) του Πεκίνου να ΜΗΝ προωθήσει, τόσο εντός όσο και εκτός συνόρων την φουτουριστική αλλά και εξαιρετικά επικίνδυνη τεχνολογία γενετικών μεταλλάξεων στο ανθρώπινο σώμα, μπορεί να έχει σοβαρές συνέπειες στον παγκόσμιο ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό.

Θα φανεί μάλλον σύντομα…

(φωτογραφία: Καταλάβατε; Είναι το αντίθετο του Vitruvian Man, αφού άλλωστε το φτιάχνουν ενσωματωμένοι “επιστήμονες” του 21ου αιώνα, homo cannibales δηλαδή, κι όχι homo universales…)

Ενώ ο δυτικός καπιταλισμός τρομάζει τους υπηκόους του για να ζήσει…

Παρασκευή 20 Νοέμβρη. Με δυο πρόσφατες αναφορές μας (Τετάρτη 6 Νοέμβρη: η παγκοσμιοποίηση πάει ανατολικά… / Δευτέρα 16 Νοέμβρη: RCEP) προσπαθήσαμε να φέρουμε τον πραγματικό (καπιταλιστικό) κόσμο στις σκέψεις σας.

Όσο περισσότερα μαθαίνονται για την ασιατική “συμφωνία ελεύθερου εμπορίου” που υπογράφτηκε πρόσφατα, τόσο πιο εύκολα εικάζουμε την οργή των δυτικών αφεντικών. Την κρατούν μακριά απ’ τις μύτες των υπηκόων τους, καθότι αυτοί πλέον πρέπει να μυρίζουν μόνο τον εν δυνάμει θάνατό τους και την εν δυνάμει high tech «σωτηρία» τους. Ωστόσο αυτή η διάσταση, του παγκόσμιου ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού και της όξυνσής του, έχει πολύ μεγαλύτερη σχέση με «θανάτους» και «σωτηρίες» απ’ ότι νομίζουν τα εκατοντάδες εκατομμύρια πρωτοκοσμικών αιχμάλωτων. Η πραγματική ιστορία περνάει πίσω απ’ τις πλάτες μας όσο παραμένουμε σε λήθαργο!

Ένα απ’ τα ενδιαφέροντα σημεία της RCEP είναι ότι το εμπόριο μεταξύ των κρατών μελών τους θα γίνεται στα δικά τους νομίσματα· ή στο κινέζικο γουάν και στο ιαπωνικό γιέν. Όχι σε δολάρια. Πρόκειται για μια μαζική αναβάθμιση στην «αποδολαροποίηση» των παγκόσμιων εμπορευματικών συναλλαγών, που θα στριμώξει ακόμα περισσότερο (και πιο έντονα) την παρακμιακή υπερδύναμη τα χρόνια που έρχονται.

Επιπλέον, επειδή ο κινέζικος καπιταλισμός είναι (μακράν) ο πιο μεγάλος ποσοτικά μέσα στην RCEP, το ψηφιακό γουάν θα βρει σ’ αυτή τη ζώνη, σταδιακά αλλά όχι πολύ αργά, ένα καλό μέρος του κόσμου όπου θα γίνει εύκολο και βολικό μέσο ανταλλαγών. Δεν είναι το μόνο. Κατά μήκος των «δρόμων του μεταξιού» και σε σχέση με τις «κινεζικές επενδύσεις», επίσης το ψηφιακό γουάν είναι το διεθνές νόμισμα / μέσο «απ’ το μέλλον».

Αν προσθέσει κανείς σ’ αυτά τον απ’ το 2001 “οργανισμό συνεργασίας της Σαγκάης» (sco) που είναι η στρατιωτική συνεργασία μεταξύ κίνας, ρωσίας, καζακστάν, κυρκιζίας, τατζικιστάν, ουζμπεκιστάν και πακιστάν (όπως επίσης και της ινδίας, αλλά στην περίπτωσή της πάντα με μεγάλο ερωτηματικό…)· την «ευρασιατική οικονομική ένωση» που με κέντρο της την ρωσία συμπεριλαμβάνει την λευκορωσία, το καζακστάν, την κυρκιζία, και την αρμενία (που βρίσκεται σε μια, ας την πούμε έτσι, «κρίση προσανατολισμού») και την όχι μακρινή προοπτική του ιράν να συμμετάσχει και στα δύο πιο πάνω, μπορεί να έχει κάποιος μια χοντρική ιδέα για την κίνηση των «ανατολικών» τεκτονικών πλακών του καπιταλιστικού πλανήτη – μια επίγνωση που, σχεδόν, απαγορεύεται για τους κοινούς θνητούς στη δύση.

Μπορείτε να βάλετε την νίκη του μπλοκ της Αστάνα κατά της φιλοαμερικανικής κυβέρνησης της Yerevan κάπου μέσα σ’ συτές τις τεκτονικές κινήσεις;

Καλό θα ήταν. Ο «λευκο/χριστιανο/κεντρισμός» στην αντίληψη του τι συμβαίνει στον πλανήτη είναι εδώ και πολύ καιρό μια πολύ σοβαρή παθολογική κατάσταση…

The empire (wants to) strike back… (1)

Τετάρτη 18 Νοέμβρη. Μπορεί ο νέος αμερικάνος πρόεδρος να έχει κερδίσει δίκαια το παρατσούκλι “νυσταλέος Jo”, αλλά η «επιθετική γραμμή» της κυβέρνησής του κάθε άλλο παρά νυσταλέα θα είναι. Δυο πολεμοκάπηλα στελέχη των κυβερνήσεων Obama προαλείφονται σαν οι αιχμές της σχέσης του παρακμιακού Joνυσταλεάν με τον υπόλοιπο κόσμο, ειδικά τους ανταγωνιστές τους. Η Susan Rice, πρώην πρέσβειρα των ηπα στον οηε και σύμβουλος «εθνικής ασφάλειας» στην δεύτερη τετραετία Obama ετοιμάζεται για υπ.εξ. – στη θέση του θρυλικού Πομπηία. Και η Michele Flournoy, πρώην σύμβουλος άμυνας στις κυβερνήσεις του Clinton και του Obama προορίζεται για υπ.αμ.

Μετά την αποτυχία της αντιμετώπισης των αντιπάλων με οικονομικά μέσα, η «επιστροφή στην κανονικότητα» του αμερικανικού ιμπεριαλισμού μοιάζει ακόμα πιο σκληροπυρηνική απ’ ότι πριν την τετραετία του ψόφιου κουναβιού. Η Flournoy είναι συνιδρύτρια του «κέντρου για μια νέα αμερικανική ασφάλεια», ενός πολεμοκάπηλου think tank που χρηματοδοτείται (πάντα υπό την μορφή «δωρεών»..) απ’ τα μεγάλα ονόματα του αμερικανικού στρατο-βιομηχανικού συμπλέγματος: norton, boeing, chevron, lockheed martin, raytheon, bae κλπ. Δεν προκαλεί έκπληξη ότι η αναμενόμενη καινούργια υπ.αμ. του Joνυσταλεάν είναι φανατική και δηλωμένη οπαδός των στρατιωτικών μεθόδων υπεράσπισης των αμερικανικών συμφερόντων… Η Rice απ’ την μεριά της ήταν θερμή υποστηρίκτρια των εισβολών στο αφγανιστάν και, κυρίως, στο ιράκ – παρότι τότε κυβερνούσαν οι συντηρητικοί του Μπους του Β. Έχει δηλωμένα «αντι-ρωσικά αισθήματα», για να το πούμε όσο πιο κομψά γίνεται. Και θεωρεί βιαστική την αποχώρηση του αμερικανικού στρατού απ’ το αφγανιστάν (ή, έστω, την σημαντική μείωσή του), καθώς λέει ότι «οι ηπα θα μείνουν χωρίς στρατιωτικές ή αντιτρομοκρατικές δυνατότητες στην περιοχή αν οι ταλιμπάν παραμείνουν ισχυροί στο αφγανιστάν». Εννοεί: θα χάσουμε τις βάσεις στο υπογάστριο της κίνας.
Δεν είναι πρωτοτυπία, καθώς το γράφουμε εδώ και ένα τουλάχιστον χρόνο: η Ουάσιγκτον είναι αναγκασμένη πια να καταφύγει στα τελευταία μέσα που διαθέτει για να κρατήσει αν όχι την ισχύ τουλάχιστον την φήμη της «παγκόσμιας δύναμης»… Είχαμε προβλέψει ότι μια τέτοια αλλαγή γραμμής θα γινόταν μέσα το 2020 με την εκπαραθύρωση του ψόφιου κουναβιού και την αντικατάστασή του απ’ τον Pence… Τελικά γίνεται με αλλαγή κυβέρνησης.

Ωστόσο η ελπίδα της οικονομικής ανάσχεσης τόσο του Πεκίνου όσο και της Μόσχας ήταν προϊόν της αποτυχίας των σχεδιασμών των κυβερνήσεων Obama – αυτό έχουμε υποστηρίξει. Μετά από μια δεύτερη αποτυχία (των «οικονομικών τιμωριών» του ψόφιου κουναβιού) το Joνυσταλεάν δεν μπορεί να «πιάσει το νήμα» από εκεί που ήταν στα τέλη του 2016: πολλά έχουν εξελιχθεί και σχεδόν τίποτα απ’ αυτά δεν είναι υπέρ της Ουάσιγκτον. Μπορεί η πολεμοκάπηλη «φρουρά» των δημοκρατικών να ευχαριστεί τους νεοσυντηρητικούς συμμάχους τους (την «φρουρά» του Μπους του Β) αλλά ακόμα και στο εσωτερικό των ηπα έχει δημιουργηθεί πια μια ισχυρή αντι-πολεμική τάση, σαν «αριστερή πτέρυγα» των δημοκρατικών, που δεν θα μείνει αδρανής τα επόμενα χρόνια.

Όσο για τους συσχετισμούς εκτός συνόρων; Είναι στη χειρότερη (για την Ουάσιγκτον) κατάσταση των τελευταίων 30 χρόνων. Παρότι το παρελθόν της Rice δείχνει μια σαφώς ισχυρότερη αντι-ρωσική παρά αντι-σινική εμμονή, Πεκίνο και Μόσχα έχουν διαμορφώσει μια τόσο βαθιά και στρατηγική συμμαχία ώστε οι ελπίδες ότι το Joνυσταλεάν μπορεί να ξανακάνει, αναβαθμισμένο, αυτό που έκανε ο Nixon το 1972 είναι, επιεικώς, «παρηγοριά στον άρρωστο ώσπου να βγει η ψυχή του».

The empire (wants to) strike back… (2)

Τετάρτη 18 Νοέμβρη. Ορισμένοι βλέπουν σαν “θετική” εξέλιξη της επερχόμενης προεδρίας του νυσταλέου Jo τις διακηρύξεις του για επιστροφή στην «πολυμέρεια» και «επιστροφή στην συμφωνία 5 + 1» για τα πυρηνικά του ιράν… Φυσικά το ψόφιο κουνάβι έχει ακόμα δυο μήνες γκουβέρνου, και οι σωματοφύλακες πίσω του προλαβαίνουν να ρίξουν μερικούς πυραύλους στις ιρανικές πυρηνικές εγκαταστάσεις…

Πέρα απ’ αυτό, η δεύτερη «επιστροφή» είναι – κατά την ταπεινή μας άποψη – σχεδόν αδύνατη. Πρώτον, επειδή το Joνυσταλεάν θέλει να γυρίσει βάζοντας καινούργιους όρους – κι αυτό δεν πρόκειται να το δεχτεί ούτε η Τεχεράνη, ούτε η Μόσχα ούτε το Πεκίνο. Και δεύτερον, επειδή κανείς δεν μπορεί να δώσει βάση στην «εξωτερική πολιτική» και στις «διεθνείς συμφωνίες» ενός κράτους / κεφάλαιου που είναι τόσο πολωμένο εσωτερικά ώστε τα deal της μιας τετραετίας να είναι αρκετά πιθανό ότι θα ακυρωθούντην επόμενη (όταν αλλάξει πάλι η διοίκηση).

Αυτό ισχύει και για ορισμένες απ’ τις «πολυμερείς» συμφωνίες στις οποίες ο νυσταλέος Jo λέει ότι θέλει να γυρίσει. Η «συμφωνία για το κλίμα» είναι εύκολη περίπτωση. Ο νυσταλέος εκπροσωπεί τα συμφέροντα των big tech (ενώ το ψόφιο κουνάβι εκπροσωπούσε τα συμφέροντα των πετρελαιάδων των σχιστολιθικών εξορύξεων) και είναι προφανές δεν έχει πρόβλημα να ορκίζεται στη μείωση του διοξειδίου του άνθρακα και στον “πράσινο” καπιταλισμό. Επειδή όμως αυτό είναι θέμα εσωτερικής αναδιάρθρωσης του αμερικανικού παραγωγικού / καταναλωτικού μοντέλου, είτε οι ηπα ξαναγυρίσουν σ’ αυτήν την συμφωνία είτε όχι μικρή καούρα έχουν οι ανταγωνιστές τους.

Αντίθετα οι διάφορες συμφωνίες για έλεγχο όπλων είναι πολύ πιο δύσκολη δουλειά, ειδικά εφόσον η Μόσχα έχει αποκτήσει σε μερικούς τομείς τεχνολογικό πλεονέκτημα· και είναι μάλλον άγνωστο που βρίσκεται (από την άποψη της στρατιωτικής τεχνολογίας) το Πεκίνο. Γιατί να καλωσορίσουν το παρακμιακό Joνυσταλεάν στο να «βάλει χέρι» στα οπλοστάσιά τους, ειδικά την ώρα που ταυτόχρονα θα γαυγίζει στρατιωτικά σε διάφορα σημεία του πλανήτη όπου το ευρασιατικό project έχει καίρια συμφέροντα;

RCEP

Δευτέρα 16 Νοέμβρη. Το αμερικανικό γκουβέρνο, επί «δημοκρατικών» και Obama, προωθούσε την σύναψη μιας πολυμερούς συμφωνίας ελεύθερου εμπορίου (κατάργησης των δασμών δηλαδή) μεταξύ των δύο πλευρών του Ειρηνικού, αφήνοντας το Πεκίνο απ’ έξω: ήταν το οικονομικό τμήμα του διάσημου “Pivot to Asia” που σκόπευε να κυκλώσει και να βραχυκυκλώσει τον κινέζικο καπιταλισμό αναγκάζοντάς τον να υπόκειται, ακόμα και στην ασιατική ακτίνα επιρροής του, σε κανόνες, νόρμες, στάνταρ και περιορισμούς που δεν θα μπορούσε να διαμορφώσει. Για χάρη αυτού του στόχου, το τότε αμερικανικό γκουβέρνο ήταν διατεθειμένο να κάνει παραχωρήσεις (σε βάρος του δικού του καπιταλισμού) απέναντι σε καπιταλισμούς όπως εκείνοι του βιετνάμ, της καμπότζης ή των φιλιππίνων…

Το ψόφιο κουνάβι, την πρώτη ημέρα της θητείας του στις αρχές του 2017 ανακοίνωσε την απόσυρση της Ουάσιγκτον απ’ τις διαπραγματεύσεις για την Trans-Pacific Partneship… Το ψοφιοκουναβιστάν θεώρησε απαράδεκτες τις αναπόφευκτες αμερικανικές παραχωρήσεις σε «άλλους» καπιταλισμούς. Στο εξής θα προχωρούσε με διμερείς συμφωνίες, δηλαδή με τσαμπουκά…

Τώρα, κατά τα φαινόμενα (η Μόσχα δεν έχει πεισθεί ακόμα…) ο νυσταλέος Jo, υπ.εξ. του Obama και χωμένος ως τον λαιμό στα βρώμικα ιμπεριαλιστικά κόλπα της οκταετίας 2008 – 2016, ανεβαίνει πάλι τα σκαλιά του άσπρου σπιτιού, σαν πρόεδρος πια. Υποτίθεται ότι θέλει να γυρίσει την Ουάσιγκτον στον «ορθό δρόμο» των πολυμερών συμφωνιών, μετά την ψοφιοκουναβική προσπάθεια παράκαμψής του. Τι θα βρει όμως μπροστά του;

Ένα απ’ τα δυσάρεστα που θα βρει είναι η Regional Comprehensive Economic Partnership, μια συμφωνία «ελεύθερου εμπορίου» και κατάργησης του 90% των δασμών (μέσα στα επόμενα 20 χρόνια…) στο μεταξύ τους εμπόριο, που υπέγραψαν πριν λίγες ημέρες 15 ασιατικά καπιταλιστικά κράτη…. Χωρίς τις ηπα ή τον καναδά… Είναι ενδιαφέρον ότι την συμφωνία υπογράφουν μεταξύ άλλων κράτη με ισχυρές γεωπολιτικές αντιπαλότητες: κίνα, ιαπωνία, νότια κορέα, αυστραλία… Αλλά από οικονομική άποψη θεώρησαν ότι «αξίζει»: πρόκειται για την μεγαλύτερη συμφωνία τέτοιου είδους στην καπιταλιστική ιστορία, καθώς το συνολικό αεπ των κρατών / μελών της RCEP υπολογίζεται σε πάνω από 26 τρισεκατομύρια δολάρια, μεγαλύτερο είτε από εκείνο των κρατών / μελών της ε.ε., είτε από εκείνο της συμφωνίας ηπα – καναδά – μεξικό.

Παρότι 20 χρόνια είναι πολλά στην τωρινή ιστορική συγκυρία, και παρότι τέτοιες οικονομικές συμφωνίες δεν σημαίνουν εξαφάνιση των αντιπαλοτήτων μεταξύ όσων υπογράφουν (η ε.ε. είναι μια καλή υπόδειξη), το μείζον γεγονός είναι ότι εκείνος που αποκλείστηκε τελικά και θα αναγκαστεί (αν…) να προσαρμοστεί σε κανόνες που θέσπισαν άλλοι δεν είναι το Πεκίνο αλλά η Ουάσιγκτον.

Πράγμα που σημαίνει ότι δεν θα είναι παράξενο αν μια καλή ποσότητα ψοφιοκουναβισμού συμπεριληφθεί στο μίγμα της ίσως τελευταίας προσπάθειας του Joνυσταλεάν να διασώσει κάπως την θέση της άλλοτε μόνης υπερδύναμης στον πλανήτη.

(φωτογραφία επάνω: Το Ν. Δελχί, αν και συμμετείχε στις διαπραγματεύσεις, δεν υπέγραψε την RCEP. Ίσως περιμένει μια καλύτερη πρόταση απ’ το Joνυσταλεάν. Ή ίσως υπογράψει αργότερα…

φωτογραφία κάτω: Το ψόφιο κουνάβι φρεσκαδούρα στο άσπρο σπίτι επιδεικνύει την απόφαση αποχώρησης απ’ την TPP / «Pivot to Asia»…. Απ’ το αποτέλεσμα προκύπτει ότι κανείς απ’ τους υπόλοιπους δεν έκατσε να σκάσει…)

Από το Nagorno ως τον ουρανό

Δευτέρα 9 Νοέμβρη. Δεν σας απασχολήσαμε με την συχνότητα των τηλεφωνημάτων υψηλού επιπέδου μεταξύ Μόσχας και Άγκυρας όλο αυτό το διάστημα του πολέμου στο Nagorno Karabakh· θα ήταν υπερβολή. Όμως η πιο πρόσφατη τέτοια κουβέντα μεταξύ Putin και Erdogan, το περασμένο Σάββατο, και η επίσης τηλεφωνική «επαφή» μεταξύ Lavrov και Cavusoglu που ακολούθησε την ίδια μέρα μετά από λίγες ώρες, ίσως έχουν ιδιαίτερη σημασία.

Κατά την middle east eye που επικαλείται αποκλειστικές πληροφορίες απ’ την Άγκυρα, μετά την κατάληψη της Shusha (δεύτερης σε μέγεθος πόλης του θύλακα) απ’ τον αζέρικο στρατό (η Yerevan αρνείται ότι έχει γίνει, αλλά σίγουρα μάχες βρίσκονταν προχτές σε εξέλιξη στις νότιες γειτονιές της πόλης), το αρμενικό καθεστώς φαίνεται να έχει στριμωχτεί τόσο ώστε να δηλώνει σύμφωνο με ένα ρωσικό σχέδιο ειρήνευσης, το οποίο έχει εγκρίνει και η Άγκυρα. Αυτό προβλέπει την αποχώρηση του αρμενικού στρατού απ’ τις αζερικές περιοχές (εκτός του Nagorno Karabakh) που έχει καταλάβει εδώ και χρόνια, την δημιουργία δύο «διαδρόμων» (ο ένας για επικοινωνία του αρμενικού κράτους με τον θύλακα και ο άλλος για επικοινωνία του αζέρικου κράτους με την περιοχή Nakhcivan στα νότια), καθώς και την εγκατάσταση ρωσικών και τουρκικών ειρηνευτών πεζοναυτών που θα επιβλέπουν την εκεχειρία.

Δεν μας εκπλήσσει μια τέτοια εξέλιξη, αν και δεν μπορεί να θεωρηθεί σίγουρη μέχρι να ανακοινωθεί επίσημα – κι ως τότε πολλά μπορεί να συμβούν. Ήταν προβλέψιμο όχι μόνο ότι οι προβοκάτσιες της Yerevan τον περασμένο Ιούλη θα είχαν κακό τέλος, αλλά επίσης το ότι Άγκυρα και Μόσχα (με την διακριτική και χρήσιμη υποστηρίξη της Τεχεράνης) ξαναεφαρμόζουν την τακτική της «πένσας», εμφανιζόμενοι σαν αντίπαλοι, αν και δρουν απλά κινούμενες από αντίθετες μεριές· προς τον ίδιο στόχο. Δεν ήταν μόνο η Άγκυρα και το Baku που ήθελαν να στριμώξουν τον φιλοαμερικάνο / φιλονατοϊκό αρμένιο πρωθυπουργό Nikol Pashinyan – ήταν επίσης η Μόσχα και η Τεχεράνη. Ειδικά εφόσον το Joνυσταλεάν (που θα πάει, θα το συνηθίσουμε – αλλά το ψοφιοκουναβιστάν θα μας λείπει για καιρό…) είναι πολύ πιθανό ότι θα προσπαθήσει να εξαντλήσει κάθε δυνατότητα διεθνών «συμμαχιών» στην προσπάθειά του να φρενάρει την παρακμή του.

Όλο το μπλοκ της Αστάνα (και το Πεκίνο, διακριτικά) είχε σοβαρούς λόγους για να «κόψει» μια ακόμα εγκατάσταση της Ουάσιγκτον και του Τελ Αβίβ στην πλάτη του – και ο Pashinyan αποδείχθηκε ένας χρήσιμος ηλίθιος.

Προστίθεται έτσι άλλο ένα λαμπρό όνομα στη συλλογή των εξαιρετικά πετυχημένων φίλων του ρημαδοΓου(αϊ)δοΝικόλα – αυτό είναι ευχάριστο γεγονός. Είναι καλός συλλέκτης· έχει ένστικτο! Υποθέτουμε εν τω μεταξύ ότι το ρημαδογκουβέρνο έχει βάλει κάτω τα σχέδιά του για το πως θα ευχαριστήσει τον νυσταλέο Jo – και πως θα ξεχάσει τον Πομπηία. Βλέπουμε τον ρημαδοΓου(αϊ)δοΝικόλα να τρέχει στην Ουάσιγκτον τον Φλεβάρη, με χάρτες παραμάσχαλα, όπως έκανε πριν 4 χρόνια ο ογκόλιθος Nick the Greek, για να εξηγήσει την κατάσταση στην ανατολική Μεσόγειο στους καινούργιους ενοίκους του άσπρου σπιτιού.

Εν τω μεταξύ, όποιος παρακολουθεί τι κάνει το κινέζικο κράτος / κεφάλαιο όλους αυτούς τους μήνες καταλαβαίνει ότι σφίγγουν τα πράγματα… Να, ένα παράδειγμα: ενώ η Ουάσιγκτον προσπαθεί να φρενάρει την κινέζικη 5G τεχνολογία, χτες το Πεκίνο έβαλε σε τροχιά ένα δορυφόρο για τις πρώτες δοκιμές της 6G! Την 5G, που λέγεται ότι έχει 100 φορές μεγαλύτερη ταχύτητα για μεταφορά 100 φορές μεγαλύτερου όγκου δεδομένων σε σχέση με την υπάρχουσα 4G δεν την έχουμε δει ακόμα. Ε, απλά η 6G είναι, με την σειρά της, 100 φορές γρηγορότερη απ’ την 5G… Και φαίνεται πως όποιος θέλει να την δει για να την εμποδίσει κι αυτή πρέπει να ξελαιμιαστεί, ψάχνοντας στον ουρανό.

Δεν είναι αστεία αυτά τα πράγματα! Καθόλου αστεία δεν είναι!!!

(φωτογραφία, πίσω στον ταπεινό Καύκασο: αζέροι πανηγυρίζουν στο Baku για την είσοδο του στρατού τους στη Shusha. H Shusha είχε καταληφθεί απ’ τον αρμενικό στρατό στις 8 Μάη του 1992, και όπως όλος ο θύλακας του Nagorno Karabakh αναγνωρίζεται διεθνώς σαν αζέρικο έδαφος. Συνεπώς στο αζερμπαϊτζάν μιλούν για απελευθέρωση…)

Η μεγάλη κινέζικη σκιά 1

Κυριακή 1 Νοέμβρη. Αυτό που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε τεχνολογικό βολονταρισμό του κεφάλαιου για την πιο συστηματική εκμετάλλευση των πάντων δεν είναι καινούργιο στον πυρήνα του. Αλλάζει φυσικά μορφές μέσα στην εξέλιξη της «τεχνολογικής προόδου». Όμως υπάρχει κι ένας ακόμα παράγοντας που επιβάλει την βίαιη επιτάχυνση της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης, εξηγώντας έτσι το γιατί η «αντιμετώπιση του κορονοϊού» προβάλεται πια σαν σχεδόν αποκλειστικά «δυτικό» πρόβλημα. Κι αυτός ο παράγοντας είναι η όξυνση του ενδοκαπιταλιστικού, διακρατικού ανταγωνισμού.

Στο cyborg νο 18 (του περασμένου Ιούνη) θα μπορούσε κάποιος να διαβάσει σε ένα κείμενο του Harry Tuttle με τίτλο the shape of things to come, κι αυτά (μεταφέρουμε αποσπάσματα):

… Πριν ένα χρόνο – ενώ ο ιός λάθρα επωαζόταν στα σπλάχνα κάποιου εξωτικού ζώου ή σε κάποιο μυστικό εργαστήριο ή στο γραφείο κάποιου διαβολικού δισεκατομμυριούχου κι ενώ τα υγειονομικά πραξικοπήματα δεν ήταν παρά φευγαλέες εμπνεύσεις στους εγκεφάλους φιλότιμων γραφειοκρατών – μια αμερικανική κυβερνητική υπηρεσία με αντικείμενο την τεχνητή νοημοσύνη (AI) και το πώς αυτή μπορεί «να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις εθνικής ασφάλειας και άμυνας των ΗΠΑ» εξέτασε αναλυτικά τις «δομικές» αλλαγές που πρέπει να συντελεστούν στην αμερικανική κοινωνία και οικονομία ώστε να εξασφαλιστεί η τεχνολογική ανωτερότητα έναντι της Κίνας, σύμφωνα με ένα έγγραφο 120 σελίδων που είδε το φως της δημοσιότητας με βάση τον αμερικανικό νόμο περί ελευθερίας της πληροφόρησης. Σύμφωνα με το έγγραφο, οι ΗΠΑ βρίσκονται πίσω από την Κίνα, αν δεν έχουν ήδη ξεπεραστεί κατά πολύ, στους τομείς που σχετίζονται με τις τεχνολογίες τεχνητής νοημοσύνης, ιδιαίτερα στο πεδίο της μαζικής παρακολούθησης. Πρόκειται για μια προσέγγιση που συμπληρώνει την επίσημη αμερικανική γραμμή ότι οι κρατικές επενδύσεις της Κίνας στην τεχνολογία και οι εξαγωγές προηγμένων κινεζικών συστημάτων παρακολούθησης, αποτελούν «μείζονα απειλή για τον αμερικανικό τρόπο ζωής».

Έχει σημασία ότι πολλές από τις προτάσεις της υπηρεσίας για μια «δομική αναδιάρθρωση» στις ΗΠΑ, έτσι όπως παρουσιάζονται στο ντοκουμέντο, προωθούνται τώρα κι εφαρμόζονται ως μέρος της κρατικής απάντησης στην «πανδημία». Μάλλον δεν είναι τυχαίο ότι πολλά από τα στελέχη αυτής της υπηρεσίας έχουν καταλάβει τώρα θέσεις στα κλιμάκια εμπειρογνωμόνων που συμβουλεύουν την αμερικανική κυβέρνηση και κατευθύνουν την πολιτική για «επανεκκίνηση της οικονομίας» και για εφαρμογή των πιο εξελιγμένων τεχνολογιών στον «πόλεμο ενάντια στον κορονοϊό».

Η μελέτη έχει συνταχτεί από μία σχετικά νέα κι άγνωστη υπηρεσία με το όνομα Επιτροπή Εθνικής Ασφάλειας για την Τεχνητή Νοημοσύνη (National Security Commission on Artificial Intelligence – NSCAI). Η υπηρεσία αυτή φτιάχτηκε το 2018 με βάση τον νόμο για την άμυνα (2018 National Defense Authorization Act – είναι ο ετήσιος νόμος που διέπει το υπουργείο άμυνας) και ο επίσημος στόχος της είναι «η ανάλυση των μεθόδων και των μέσων που απαιτούνται για την ανάπτυξη της τεχνολογίας Τεχνητής Νοημοσύνης, της μηχανικής μάθησης (machine learning) και των σχετικών τεχνολογιών ώστε να ανταποκριθούν διεξοδικά στις απαιτήσεις εθνικής ασφάλειας και άμυνας των Ηνωμένων Πολιτειών». Η NSCAI παίζει έναν κομβικό ρόλο στην κρατική πολιτική στο πεδίο της τέταρτης βιομηχανικής επανάστασης, η οποία περιγράφεται από την υπηρεσία ως «μία επανάσταση που χαρακτηρίζεται από ασυνεχή τεχνολογική ανάπτυξη σε τομείς όπως η τεχνητή νοημοσύνη, τα big data, τα δίκτυα τηλεπικοινωνιών πέμπτης γενιάς (5G), η νανοτεχνολογία, η βιοτεχνολογία, η ρομποτική, το Internet of Things και οι κβαντικοί υπολογιστές».

Το έγγραφο της NSCAI που δημοσιοποιήθηκε πρόσφατα είναι μία παρουσίαση με ημερομηνία Μάιος 2019 και τίτλο «Επισκόπηση του Κινεζικού Τεχνολογικού Τοπίου»…

… Στην «επισκόπηση του κινεζικού τεχνολογικού τοπίου», η NSCAI υποστηρίζει ότι ενώ οι ΗΠΑ εξακολουθούν να προηγούνται στο στάδιο της «δημιουργίας» της Τεχνητής Νοημοσύνης και των σχετικών τεχνολογιών, υποσκελίζονται από την Κίνα στο στάδιο της «υιοθέτησης» εξαιτίας «δομικών παραγόντων»… Βασικός μεταξύ των «δομικών παραγόντων» που προκαλούν προβλήματα, σύμφωνα με την επισκόπηση, είναι τα «legacy systems» (τα παραδοσιακά συστήματα ή κληρονομημένα· η παρακαταθήκη διαδικασιών και ρυθμίσεων που έχουν διαμορφωθεί και ισχυροποιηθεί ιστορικά) που είναι πιο εκτεταμένα κι ισχυρά στις ΗΠΑ απ’ ότι στην Κίνα. Σύμφωνα με την NSCAI, παραδείγματα τέτοιων legacy systems είναι το χρηματοοικονομικό σύστημα που εξακολουθεί να στηρίζεται στα μετρητά και τις κάρτες, η ατομική ιδιοκτησία των οχημάτων, ακόμη και η λήψη ιατρικής φροντίδας από άνθρωπο γιατρό. Το επιχείρημα είναι ότι ενώ αυτά τα legacy systems στις ΗΠΑ είναι «αρκετά καλά», τα πολλά «αρκετά καλά» συστήματα εν τέλει «εμποδίζουν την υιοθέτηση νέων πραγμάτων» και ειδικά των συστημάτων που κατευθύνονται από Τεχνητή Νοημοσύνη…

… Το επόμενο πεδίο στο οποίο αναφέρεται η επισκόπηση είναι αυτό της παροχής υγείας, προτείνοντας την εφαρμογή ενός συστήματος που γίνεται όλο και περισσότερο εφικτό σήμερα εξαιτίας της πανδημίας. Εξετάζοντας την χρήση της AI στις υπηρεσίες υγείας (σχεδόν ένα χρόνο πριν ξεσπάσει η υγειονομική κρίση), υποστηρίζει ότι «η Κίνα έχει θέσει τους όρους για να ηγηθεί σε αυτό τον τομέα» και αυτό «μπορεί να της επιτρέψει να εξάγει μαζικά την τεχνολογία της και να καθορίσει τους διεθνείς κανόνες». Ένας λόγος που συμβαίνει αυτό είναι επειδή «η Κίνα έχει αναλογικά λίγους γιατρούς για τον πληθυσμό της», επομένως η στροφή στις ψηφιακές υπηρεσίες υγείας είναι αναπόφευκτη, ενώ ταυτόχρονα στις ΗΠΑ η επιδίωξη να υπάρχουν αρκετοί γιατροί ώστε να στηρίζεται η δυνατότητα της επίσκεψης στο ιατρείο, είναι άλλο ένα legacy system που παρεμποδίζει την καινοτομία. Ένας δεύτερος λόγος είναι οι ρυθμιστικοί κανονισμοί, όπως η «συμμόρφωση με τους ασφαλιστικούς και υγειονομικούς νόμους και η έγκριση από τον οργανισμό φαρμάκων», που θέτουν εμπόδια στις ΗΠΑ, ενώ κάτι ανάλογο δεν περιορίζει τις κινεζικές αρχές.

Το ανησυχητικό, σύμφωνα με την NSCAI, είναι ότι «η δυνητική συμβολή των τεράστιων βάσεων δεδομένων που ελέγχονται από το κράτος είναι ακόμη πιο καθοριστική στον τομέα της βιολογίας και της παροχής υγείας» και θεωρεί σχεδόν σίγουρο ότι «η κινεζική κυβέρνηση θα επιβάλλει να καταγραφεί και να αποθηκευτεί σε κυβερνητικές βάσεις δεδομένων το DNA κάθε πολίτη, κάτι που είναι σχεδόν αδιανόητο να συμβεί σε μέρη με μεγάλη ευαισθησία για τα προσωπικά δεδομένα όπως οι ΗΠΑ και η Ευρώπη»…

(Μπορείτε να συσχετίζετε αυτές τις τελευταίες φράσεις με όσα γράφαμε χτες…)

Τα «legacy systems» που εμποδίζουν την τεχνολογία των ηπα να φτάσει και να ξεπεράσει εκείνη της κίνας είναι αυτό που λέμε «ήθη και έθιμα»! Οι καθημερινές συνήθειες και οι απόψεις των υπηκόων των δυτικών καπιταλισμών (συνήθειες που διαμορφώθηκαν στην εξέλιξη του 20ου αιώνα) θεωρούνται φρένο στην καπιταλιστική ανάπτυξη, απειλώντας την «δύση» με οριστική ήττα απ’ την «ανατολή». Δεν πρόκειται για “σύγκρουση πολιτισμών”, αυτά είναι για τους αφελείς. Πρόκειται για σύγκρουση ανάμεσα σε διαφορετικούς βαθμούς ενσωμάτωσης της κυβερνητικής σαν τεχνικής της εξουσίας…

Το ότι κηρύσσεται πια η γενική κοινωνική «εμπειροτεχνία» της καθημερινής ζωής σαν όριο, σαν εμπόδιο στη (δυτική) καπιταλιστική συσσώρευση και στην 4η βιομηχανική επανάσταση και όχι η ειδική εργατική εμπειροτεχνία όπως στις αρχές του 20ου αιώνα, στην 2η, (αυτή που αντιμετώπισε με επιτυχία ο Ταίηλορ…) είναι μια σημαντική εξέλιξη που θα πρέπει να αναλύσουμε στο κοντινό μέλλον.