Tag: ηπα

Neuralink

Τετάρτη 26 Αυγούστου. Εσείς μπορεί άνετα να έχετε μείνει περίπου έναν αιώνα πίσω. Κι αυτός σίγουρα δεν είναι πετυχημένος επιχειρηματίας, αλλά έτσι θεωρείται (οι παράλληλες πραγματικότητες βλέπετε!). Θαυμάσια στέκεται σαν «πλυντήριο» και σαν promoter. Στην πράξη ο αιώνας που πιθανόν έχετε χάσει χρειάζεται τέτοιους ανθρώπους: «οραματιστές».

Ο άνθρωπος, λοιπόν, που λάνσαρε πρώτος το ηλεκτρικό αυτοκίνητο κάνοντάς το hype χωρίς να έχει πουλήσει ούτε ένα (τότε), άνοιξε όμως τον δρόμο και την αγορά για τις κανονικές αυτοκινητοβιομηχανίες· ο άνθρωπος που επιλέχτηκε σαν μπροστινός για την ιδιωτικοποίηση των αποστολών έξω απ’ την γήινη ατμόσφαιρα ανοίγοντας τον δρόμο στον virus free extraterrestrial τουρισμό, ο Elon Reeve Musk, έχει κι άλλα ράματα για την γούνα σας/ μας. Το project Neuralink για παράδειγμα.

Ενόσω είστε / είμαστε απασχολημένοι με το βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα και την φαρμακο-κατασταλτική πλευρά που εκπροσωπεί ο κυρ Βασίλης ο Άρχοντας Θυρών και Παραθύρων, η εταιρεία Neuralink του Musk έρχεται κι αυτή για να μας θεραπεύσει σχεδόν απ’ τα πάντα (όχι άλλη θεραπεία, ευχαριστούμε για την καλωσύνη σας!). Απ’ το alzheimer ως την αναποφασιστικότητα στα ψώνια…

Σε τρείς μέρες, στις 28 Αυγούστου, ο Musk θα κάνει ένα μεγάλο show για τις προόδους που έχει πετύχει η εταιρεία του στη διασύνδεση ανθρώπινου και ηλεκτρικού εγκεφάλου. Θα δείξουμε νευρώνες να δίνουν εντολές σε πραγματικό χρόνο. Το matrix μέσα στο matrix! δήλωσε θριαμβευτικά. Στην επίδειξη ρομποτικά χειρουργικά μηχανήματα υψηλής ακρίβειας θα εισάγουν ηλεκτρόδια σε κάποιο εγκέφαλο – άγνωστο αν θα είναι ανθρώπινος ή ζώου – για να γίνει η σύνδεση με τις ψηφιακές μηχανές.

Αν η αμερικανική τεχνοστρατιωτική darpa δεν έκανε ακριβώς τις ίδιες έρευνες θα λέγαμε ότι ο Musk φαντασιώνεται. Επειδή το ξέρουμε λέμε ότι ο Musk είναι όντως διαφημιστής. Σίγουρα θέλει να μαζέψει λεφτά. Θέλει όμως και τον θαυμασμό (ή τον φόβο) χωρίς να φαίνονται οι αρβύλες. Σίγουρα δεν θέλει την εργατική αντιπαλότητα. (Και όντως, δεν υπάρχει τέτοια…)

Αν και δεν είναι αναγκαίο (το αντίθετο) να αγοράσετε κάτι απ’ τον πάγκο του, κάντε τουλάχιστον τον κόπο ενός άλματος στον 21ο αιώνα. Ευχάριστο δεν είναι – αναγκαίο ναι.

Μπας και συνεννοηθούμε κάποτε…

Αμέρικα, αμέρικα (1)

Τρίτη 25 Αυγούστου. Αφού το ψόφιο κουνάβι εγκρίθηκε απ’ το συνέδριο του κόμματός του για υποψήφιος, τέλειωσε η αγωνία μας, και αποδείχθηκε πως ήταν λάθος η εκτίμησή μας για αντικατάστασή του απ’ το δίδυμο Pence / Haley.

Μπορεί τώρα ο πλανήτης να αφιερωθεί με την ησυχία του στην παρακολούθηση αυτού του συναρπαστικού νεκροί εναντίον πεθαμένων στο ντέρμπι του κάτω κόσμου!! Ψόφιο κουνάβι εναντίον νυσταλέου Jo: οι κατάλληλοι υποψήφιοι πρόεδροι στην κατάλληλη εποχή!

Εν τω μεταξύ, μπάτσοι (φασίστες και πρεζάκηδες μπάτσοι…) θα προσπαθούν να εκτελούν εν ψυχρώ όσους περισσότερους μπορούν, για να έρθει στα ίσια του το «εκλογικό σώμα»…. Και οι αμερικανικές πόλεις, η μία μετά την άλλη, όμορφα θα καίγονται.

Αμέρικα, αμέρικα (2)

Τρίτη 25 Αυγούστου. Ενώπιον της συνεχιζόμενης υποτίμησης του δολαρίου (που περισσότερο απ’ το να ενισχύει τις καθαρά αμερικανικές εξαγωγές υπονομεύει την αξία του νομίσματος σαν αποθεματικού και διεθνούς χρήσης) και περιμένοντας την όπου νάναι διεθνή εγκαθίδρυση του ψηφιακού γουάν, σε συνθήκες παρατεινόμενης ύφεσης, τα αμερικανικά οικονομικά επιτελεία προσπαθούν να οχυρωθούν – με μάλλον ανορθόδοξο τρόπο, παρότι μοιάζει να ταιριάζει με την εποχή.

Υπάρχει μια συζήτηση για ψηφιακό δολάριο – αλλά για αποκλειστική χρήση εντός ηπα, με μια προτίμηση απ’ τους «φτωχούς»…. Υποτίθεται ότι μ’ αυτόν τον τρόπο η κεντρική αμερικανική τράπεζα (fed) θα μπορεί να επιδοτεί κατευθείαν και γρήγορα τα τμήματα εκείνα του πληθυσμού που υποφέρουν περισσότερο απ’ την παρακμή. Τα ψηφιακά δολάρια θα πηγαίνουν κατευθείαν σ’ ένα ψηφιακό πορτοφόλι που θα έχει ο καθένας στο κινητό του (μέχρι να του το κλέψουν…) μέσω μια εφαρμογής.

Αυτή η συζήτηση δείχνει να είναι στην πολύ αρχή της, αν και είναι λογικό να έχουν ξεκινήσει κάποια βήματα, ειδικά εφόσον το ιδιωτικό ψηφιακό Libra (πρωτοβουλία διάφορων μεγάλων αμερικανικών επιχειρήσεων με επικεφαλής τον κυρ facebook) έκανε μια πανηγυρική εμφάνιση σαν σχέδιο στα μέσα του 2019, έφαγε πόρτα απ’ την fed (και απ’ την ε.ε.) αλλά δεν εξαφανίστηκε: συνεχίζει να δουλεύεται σαν project, χωρίς φανφάρες, υποθέτουμε σε γνώση και υπό την αιγίδα της fed.

Έτσι, ενώ το ψοφιοκουναβιστάν μοιάζει να προσπαθεί να μιμηθεί το Πεκίνο, υπάρχουν ορισμένες διαφορές· ή αυτές φαίνονται προς το παρόν. Πρώτον, το να ταυτιστεί η χρήση ενός τέτοιου ψηφιακού, blockchain νομίσματος με τα «εθνικά επιδόματα επιβίωσης» είναι το χειρότερο είδος «διαφήμισης»! Δεύτερον, το να προορίζεται για εθνική, εσωτερική χρήση, θα έχει συνέπειες στο «φυσικό» / λογιστικό δολάριο κλασσικού τύπου. Και τρίτον, απ’ την αρχή κι όλας της χρήσης του, θα χρειαστεί ένα ισχυρό back up «αξίας». Το Πεκίνο προορίζει το δικό του ψηφιακό νόμισμα να έχει σταθερή πρόσδεση με τον χρυσό· ένας καινούργιος κανόνας του χρυσού. Γι’ αυτό και αγοράζει (και εξορύσσει) χρυσό με μεγάλες ποσότητες. Αλλά το ψοφιοκουναβιστάν δεν κάνει το ίδιο – όχι ως τώρα τουλάχιστον.

Δεν είναι μόνο η Ουάσιγκτον που προσανατολίζεται στο ψηφιακό νόμισμα (και τα ψηφιακά, απόλυτα ελεγχόμενα πορτοφόλια). Η Μόσχα, η ε.ε., η Τεχεράνη, το Καράκας και το Λονδίνο κάνουν τις δικές τους έρευνες. Αν, όμως – όπως αναμένεται – το Πεκίνο ρίξει σε διεθνή χρήση το ψηφιακό γουάν το ερχόμενο φθινόπωρο, δεν θα έχει απλά ένα νομισματικό χρονικό πλεονέκτημα. Θα προσδιορίσει, επίσης, και τους διεθνείς κανόνες κυκλοφορίας και χρήσης των κρατικών «κρυπτονομισμάτων», τις προδιαγραφές τους και τα πρότυπα.

Δεν μπορεί να μιλήσει κανείς για «αγώνα δρόμου»: ο ένας (το Πεκίνο) πλησιάζει στο τέρμα και οι άλλοι πηγαίνουν να στηθούν στην αφετηρία ή έχουν κάνει τα πρώτα μέτρα. Ωστόσο το κρισιμότερο είναι τι «χώρο» (δηλαδή τι όγκο διεθνών συναλλαγών) θα αποσπάσει κάθε κρυπτονόμισμα. Εδώ ο κινεζικός καπιταλισμός έχει πλεονεκτήματα, και λόγω μεγέθους.

Κάποτε στο αμέρικα

Δευτέρα 24 Αυγούστου. Η παλαιστίνια Linda Sarsour είναι ακτιβίστρια υπέρ του αγώνα των παλαιστινίων και φεμινίστρια στο αμέρικα, αρκετά γνωστή. Οι απόψεις και η δράση της την τοποθετούν στην ριζοσπαστική πτέρυγα των δημοκρατικών – πρόκειται για το κόμμα που διεκδικεί την προεδρία στις ηπα μέσω του νυσταλέου Jo. Μιας και υποστηρίζει το κίνημα BDS είναι στόχος επιθέσεων απ’ όλο το φασισταριό του ψοφιοκουναβιστάν, υποστηρικτές και ψηφοφόρους του ψόφιου κουναβιού οπωσδήποτε.

Την περασμένη Τρίτη μίλησε για λίγο στο συνέδριο των δημοκρατικών. Βρήκε την ευκαιρία το φασισταριό του ψόφιου κουναβιού για να κατηγορήσει τον νυσταλέο Jo ότι «θρέφει στους κόλπους του κόμματος τον αντισημιτισμό». Η απάντηση του νυσταλέου, μέσω των εκπροσώπων του, ήταν άμεση και αποφασιστική:

…Ο Joe Biden είναι ισχυρός υποστηρικτής του Ισραήλ και αποφασισμένος αντίπαλος του αντισημιτισμού σ’ όλη του ζωή, και προφανώς καταδικάζει τις απόψεις της και είναι αντίθετος με το BDS, όπως είναι αντίθετη και η πλατφόρμα των δημοκρατικών… Η Sarsour δεν έχει καμμία σχέση με την καμπάνια του Biden…

Να πούμε ότι την περασμένη Τρίτη ο Biden έχασε τις εκλογές του ερχόμενου Νοέμβρη; Είναι νωρίς μεν – αλλά η ριζοσπαστική πτέρυγα των δημοκρατικών, που υποστήριξε τον (πολύ ήπιο σοσιαλδημοκράτη) Sanders δεν είναι τόσο ηλίθια. Τα στελέχη της καμπάνιας του νυσταλέου ζήτησαν κατ’ ιδίαν συγγνώμη για την δήλωση, προσπαθώντας (πάντα κατ’ ιδίαν) να μαλαγανέψουν διάφορες οργανώσεις ριζοσπαστών αράβων και μουσουλμάνων που θεωρητικά θα μπορούσαν να ψηφίσουν τον νυσταλέο.

Αλλά αυτό γίνεται όλο και πιο χλωμό. Όπως και για το μεγάλο μέρος των αφροαμερικάνων και των λατίνων ψηφοφόρων που δυο φορές έκαναν πρόεδρο τον Obama. Η προτροπή της «αρνητικής ψήφου» (ψηφίστε Biden για να μην ξαναβγεί ο Trump) έχει επιστρατευτεί, αλλά με τέτοιες δηλώσεις θερμής υποστηρίξης στο φασιστικό, απαρτχάιντ καθεστώς του Τελ Αβίβ απ’ την μεριά του νυσταλέου καλύτερα να ψάχνει για άλλων τις ψήφους…

(φωτογραφία: Η Sarsour συλλαμβάνεται για παρακώλυση συγκοινωνιών στις 8 Μάρτη του 2017 στο κέντρο της Ν. Υόρκης, στη διάρκεια διαδήλωσης για τη διεθνή ημέρα των γυναικών. Εκείνη την εποχή στη Ν. Υόρκη είχε ακόμα κίνηση…).

Παράπλευρες απώλειες

Πέμπτη 20 Αυγούστου. Χρησιμοποιούμε αυτό τον όρο “παράπλευρες απώλειες” επειδή ξέρουμε ότι αρέσει στους φίλους της καραντίνας, των πραξικοπημάτων και, γενικά, οποιασδήποτε απαγόρευσης γράφει στην ούγια της «υγεία». Είναι τόσο ευφυείς και τόσο το the point ώστε η ασταμάτητη μηχανή δεν μπορεί παρά να υποκλιθεί στο επαναστατικό τους μεγαλείο.

Ωστόσο τα παρακάτω στοιχεία δεν είναι της ασταμάτητης μηχανής. Είναι του αμερικάνικου πραξικοπηματικού μηχανισμού (των CDC) που αν δεν κάνουμε λάθος ελέγχουν οι αμερικάνικες φαρμακοβιομηχανίες – αλλά έστω κι έτσι, αφού είναι για το «καλό του λαού», οι φίλοι της καραντίντας και κάθε μορφωμένος και ευαίσθητος πολίτης χειροκροτούν από καρδίας.

Δείτε τώρα πόσο ανεύθυνες είναι οι παράπλευρες απώλειες, σύμφωνα την έρευνα των CDS: το 25% των ενήλικων μεταξύ 18 και 24 (απ’ τα 5.412 άτομα που συνεντευξιάστηκαν) ένοιωσαν την διάθεση να αυτοκτονήσουν στη διάρκεια της κατ’ οίκον φυλακισής τους – στο ψοφιοκουναβιστάν… Εκτός από ανεύθυνοι και φλώροι! θα έλεγε σίγουρα η επαναστατική «κεντρική επιτροπή» υπέρ των φαρμακοβιομηχανιών…. Δείτε όμως κι αυτό: σ’ αυτήν την ηλικιακή ομάδα, το 31% των απλήρωτων εργατών σε παροχή υπηρεσιών φροντίδας υγείας ένοιωσε την ίδια απελπισία και την ίδια ροπή προς την αυτοκτονία. Επίσης το 22% των εργατών σε εφεδρεία… Και (επειδή η τάξη και η φυλή επικοινωνούν εδώ και αιώνες…) οι ισπανόφωνοι και οι έγχρωμοι αυτής της ηλικιακής ομάδας έφτασαν σε απόγνωση σε ποσοστό πάνω από 25%…

Αν μια παρόμοια έρευνα γινόταν, το ίδιο χρονικό διάστημα, όχι μεταξύ των λούμπεν φίλων της καραντίνας αλλά μεταξύ των “οφελούμενων”, των ιδιοκτητών και των μετόχων των big tech (google, facebook, apple, amazon…) δηλαδή, θα έβρισκε μηδέν διάθεση για αυτοκτονία! Και, για να μην γινόμαστε γραφικοί, δεν πρόκειται για κάποιες μια-κι-έξω επιχειρήσεις· πρόκειται για τις ναυαρχίδες συγκεκριμένων καπιταλιστικών τομέων που, στην πυραμίδα της διαστρωμάτωσής τους, μοιράστηκαν και μοιράζονται τα πολλαπλά κέρδη απ’ την υγιεινιστική τρομοεκστρατεία.

Η ασταμάτητη μηχανή θα κρατούσε την γλώσσα της και δεν θα έλεγε το κοινότοπο ότι όπως κάθε πραξικόπημα έτσι και το υγιεινιστικό έχει στόχο την εργατική τάξη και τους πληβείους (ακόμα κι αν η μπάλα παίρνει και κάποια αφεντικά…) αν δεν είχε υπόψη της τα σοφά πορίσματα των ντόπιων φίλων της καραντίνας, ότι δηλαδή «η απειλή του covid-19 είναι αταξική» (και το κράτος που μας προστατεύει αντικαπιταλιστικό!… ουάου!!!)

Γενικά μιλώντας κανένας ποτέ δεν κατάφερε να νικήσει ούτε την βλακεία ούτε την σοφιστικέ βλακεία· ούτε τους σκέτους ηλίθιους ούτε τους φλύαρους ηλίθιους. Οπότε η ασταμάτητη μηχανή δεν έχει τέτοιο σκοπό. Όταν, όμως, η κρατική / καπιταλιστική (κατα)πίεση φτάνει στο σημείο των σκέψεων αυτοκτονίας μεταξύ των πληβείων, τότε υπάρχει ένα πολύ σοβαρό εργατικό ζήτημα. Αφορά την ζωή μας (και όχι την επιβίωση σαν pets…)!

Οι σκέψεις αυτοκτονίας είναι ένα κράμα μίσους και αδυναμίας να εκδηλωθεί αυτό το μίσος εκεί που πρέπει· το μίσος εσωτερικεύεται και στρέφεται ενάντια στον εαυτό. Όταν το καπιταλιστικό σχέδιο προσαρμογής στις προδιαγραφές της 4ης βιομηχανικής επανάστασης (με την απειλή του υγιεινιστικού θανάτου) είναι η μαζική αλλαγή συμπεριφοράς, όταν δηλαδή το ζητούμενο των big αφεντικών και των λακέδων τους είναι η εσωτερίκευση και η σωματοποίηση της γενικής αναδιάρθρωσης, τότε οι σκέψεις της αυτοκτονίας και οι καταθλίψεις που προηγούνται είναι απλά η πίσω όψη της καθεστωτικής βίας. Είναι αυτή η καθεστωτική βία εξατομικευμένη και στραμμένη ενάντια στον Εαυτό – Κεφάλαιο! Είναι η ατομική και εν-σωματωμένη «καπιταλιστική αυτοκαταστροφή»!

Αυτοί οι άνθρωποι που πλησιάζουν ή και φτάνουν σ’ αυτό το σημείο είναι δικοί μας! Είναι δικοί μας όχι επειδή είναι φίλοι ή συγγενείς ή ομοϊδεάτες, αλλά επειδή οπισθοχωρούν, πισωπατούν την διαδρομή της πλαστής αυτοπεποίθησης που τους χάρισε ο νεοφιλευθερισμός, φτάνοντας ως το σημείο που, μισώντας την πλήρη διάψευση που φτάνει ως την κατ’ οίκον φυλάκιση, «αυτοαναφλέγονται» ιδιωτικά – μεταφορικά και κυριολεκτικά.

Σ’ αυτό το αυτοκαταστροφικό πισωπάτημα, ασυνείδητα, υπάρχει μια μικρή αρχετυπική ζωϊκή μορφή, ένα μικρός σπόρος άρνησης. Που δεν μπορεί να ανατείλει ατομικά· ο Εαυτός Κεφάλαιο παραμένει η πανοπλία που, στις διαψεύσεις, συνθλίβει και συνθλίβεται. Η συλλογική εργατική πολιτική κριτική, θεωρητική και πρακτική, απέναντι στη μηχανή της καταστροφής (οπωσδήποτε και στη συγκεκριμένη που λέγεται η «θανατολαγνεία του covid-19») είναι που μπορεί – δύσκολα, αλλά μπορεί!! – να ανοίξει τον ορίζοντα σ’ αυτές τις ζωντανές και ασυνείδητες αρνήσεις ώστε αντί να στραφούν αυτοκτονικά ενάντια στον Εαυτό που έχει παρακμάσει πια σαν Κεφάλαιο, να στραφούν ενάντια στην καπιταλιστική επιθετικότητα· αρχής γενομένης απ’ την υγιεινιστική στρατηγική βία.

Απ’ την μεριά μας είναι το σημείο που αποδεικνύεται το δίκιο μας: δεν θα πεθάνουμε ποτέ κουφάλες νεκροθάφτες!!! Και μην πείτε ότι δεν ξέρετε ποιοί είναι αυτοί οι νεκροθάφτες από πολιτική, ηθική, συναισθηματική και διανοητική άποψη…

Το μαργαριτάρι

Τετάρτη 19 Αυγούστου. Στις 17 Ιούνη του 2020 η κινεζική πρεσβεία στη Βηρυττό παρουσίασε τα σχέδια επενδύσεων στις υποδομές του λιβάνου. Την κατασκευή μιας σιδηδρομικής γραμμής μεγάλων ταχυτήτων κατά μήκος των ακτών, που να συνδέει την Τρίπολη με την Βηρυττό και την Naquora το νότο· την κατασκευή τριών καινούργιων εργοστασίων ρεύματος 700 MW το καθένα· ένα καινούργιο ηλεκτρικό δίκτυο σε όλο το λίβανο· και την αναβάθμιση του λιμανιού της Τρίπολης. Ενάμισυ μήνα μετά, στις 4 Αυγούστου, μια μεγάλη έκρηξη αχρήστευε το λιμάνι της Βηρυττού καταστρέφοντας και το «καλό» κέντρο της πόλης.

Η ασταμάτητη μηχανή δεν υιοθετεί διάφορες υποψίες για σαμποτάζ. Δεν υπάρχουν τέτοια στοιχεία, και επιπλέον αρκούν οι πολιτικά προσοδικοί κρατικοί μηχανισμοί για να αφήσουν 2.700 τόνους «ευαίσθητου υλικού» αποθηκευμένο σχεδόν σωρηδόν επί χρόνια, έτοιμο να εκραγεί από οποιοδήποτε λάθος. Εν τέλει δεν είναι βέβαιο πως οι εξελίξεις θα ωφελήσουν οποιονδήποτε πιθανό ή απίθανο, πραγματικό ή φανταστικό σαμποτέρ.

Η πρώτη ένδειξη έρχεται απ’ το λιμάνι της Τρίπολης. Η cosco έχει εγκατασταθεί εκεί εδώ κι ένα χρόνο τουλάχιστον, και έχει προχωρήσει σε έργα αναβάθμισής του ώστε να γίνει hub για κοντέινερ στην ανατολική Μεσόγειο. Μετά την καταστροφή του λιμανιού της Βηρυττού, με κάποιες επιπλέον βελτιώσεις, θα είναι η Τρίπολη που θα αναλάβει τα φορτία του κεντρικού λιμανιού του λιβάνου. Είναι εύλογο ότι κερδισμένοι απ’ αυτήν την εξέλιξη θα βγουν η cosco και το Πεκίνο.

Εντελώς συμπτωματικά (ή και όχι τόσο, απ’ την μεριά του Πεκίνου…) η ανακοίνωση της κινεζικής πρεσβείας για την γενναία αναβάθμιση των λιβανέζικων υποδομών έγινε την ίδια ημέρα με την ανακοίνωση, στην Ουάσιγκτον, του νόμου «Caesar Syria Civιlian Protection» μέσω του οποίου το ψοφιοκουναβιστάν αυτο-νομιμοποιείται να επιβάλει κυρώσεις σε οποιονδήποτε έχει εμπορικές σχέσεις με την συρία. Ένας απ’ αυτούς είναι ο εντόπιος λιβανέζικος καπιταλισμός, εφόσον το 90% των όποιων συριακών εξαγωγών γίνονται μέσω των λιβανέζικων λιμανιών.

Αμέσως μετά τις κινεζικές ανακοινώσεις ο επικεφαλής της Χεζμπ’ αλλάχ Nasrallah, με τηλεοπτικό διάγγελμά του, πανηγύρισε υποστηρίζοντας ότι το μέλλον του λιβάνου δεν είναι τα δάνεια και οι όροι του δντ αλλά οι κινεζικές επενδύσεις. Χρειάστηκαν ελάχιστες ημέρες για να εκδηλωθεί το “ενδιαφέρον” του ψοφιοκουναβιστάν για τον λίβανο.

Στις 23 Ιούνη ο αμερικάνος υφυπουργός εξωτερικών για θέματα μέσης Ανατολής David Schenker, συνεντευξιαζόμενος στη λιβανέζικη al-Hadeel, δεν μπορούσε να συγκρατηθεί:

… Δεν πρέπει ο λίβανος να πέσει στην παγίδα της κίνας… Βλέπουμε όλοι τι κάνει η κίνα σε όποιο κράτος δεν μπορεί να την ξεχρεώσει… Τι προσέφερε η κίνα στον λίβανο για να αντιμετωπίσει τον κορονοϊό; Οι ηπα προσέφεραν 25 εκατομύρια δολάρια σε ανθρωπιστική βοήθεια…

Εννοείται πως και ο Nasrallah είχε την τιμητική του – αλλά αυτό είναι αναμενόμενο. Ο Πομπηίας, που είχε περάσει απ’ την Βηρυττό τον Μάρτη του 2019, είχε προειδοποιήσει ανάλογα, αποφεύγοντας απλά να αναφέρει την λέξη «κίνα»: «Ο λίβανος και ο λαός του αντιμετωπίζουν ένα δίλημα: με γενναιότητα να προχωρήσουν σαν ανεξάρτητο και υπερήφανο έθνος, ή να αφήσουν τις σκοτεινές φιλοδοξίες του ιράν και της Χεζμπ’ αλλάχ να καθορίσουν το μέλλον τους».

Ποιός ανησυχεί άραγε περισσότερο για την «παγίδα της κίνας» και τον κίνδυνο «να πέσει σ’ αυτήν» ο λιβανέζικος καπιταλισμός; Η Ουάσιγκτον; Ή το Τελ Αβίβ;

(φωτογραφία: Χάρτης με τις χερσαίες, οδικές και σιδηροδρομικές, διασυνδέσεις των νότιων δρόμων του μεταξιού… Αυτές οι συνδέσεις έχουν στόχο να ενώσουν τις “5 θάλασσες”: Μεσόγειο, Εύξεινο, Κασπία, Ερυθρά θάλασσα, Περσικό κόλπο, μετατρέποντας μεγάλο μέρος της ρημαγμένης σήμερα μέσης Ανατολής σε κρίκο της σχέσης του ευρασιατικού project με την Αφρική. Αυτό εξηγεί ως ένα βαθμό και την ελληνική ιμπεριαλιστική λύσσα στο χαμένο παιχνίδι με την “αοζ Καστελορίζου” και τα παρεπόμενα: όσο περισσότερες χερσαίες διαδρομές / μεταφορές, τόσο λιγότερες θαλάσσιες…)

Καπιταλισμός και καπιταλισμός

Τετάρτη 19 Αυγούστου. Όπως συμβαίνει και με άλλες εθνικότητες (π.χ. την ελληνική) υπηκοότητα λιβανέζικη έχουν μερικοί απ’ τους πιο βαθύπλουτους ανθρώπους του καπιταλιστικού πλανήτη. Ο πλουσιότερος τραπεζίτης του κόσμου, για παράδειγμα, ονόματι Joseph Safra, έχει (και) λιβανέζικο διαβατήριο. Οι μεγάλες τραπεζικές αλυσίδες που ελέγχει βρίσκονται στη λατινική αμερική (βραζιλία και μεξικό) ενώ έχει μια βάση και στην ελβετία. Ελέγχει επίσης το 50% της γνωστής chiquita…

Ή η οικογένεια Mikati, που «έβγαλε λεφτά» στη διάρκεια του εμφύλιου στο λίβανο (με τους γνωστούς τίμιους τρόπους που γίνονται οι καλές μπάζες σε τέτοιες περιπτώσεις), επίσης οίκος δισεκατομυριούχων, έχει μεγάλες μπίζνες με τηλεφωνικές εταιρείες σε διάφορα μέρη του κόσμου, real estate στις πιο ακριβές γωνιές του, χρηματιστηριακά παιχνίδια (ξεπλύματα οπωσδήποτε) κλπ κλπ. Ή η οικογένεια Hariri, που έχει την δική της συστηματική «επιρροή» στη λιβανέζικη κοινωνία και κατά περιόδους κυβερνάει (ή το παριστάνει) έχει πολύ μεγάλες μπίζνες με ακίνητα και κατασκευές, οπωσδήποτε και στη μέση Ανατολή (: και ειδικές σχέσεις με τον τοξικό του Ριάντ).

Ο κατάλογος είναι μεγάλος, αλλά δεν θα βοηθούσε να τον ξεδιπλώσουμε αναλυτικά. Το γεγονός είναι πως το μεγαλύτερο μέρος της λιβανέζικης ελίτ (δεν μιλάμε ούτε γι’ αστείο για «αστική τάξη»!) είναι διεθνοποιημένο ως προς τις μπίζνες και τα είδη της καπιταλιστικής συσσώρευσης που πετυχαίνει. Αυτό σημαίνει ότι αντιμετωπίζει την επικράτεια και τις δομές κρατικής εξουσίας του λιβάνου σαν αποικία, σαν σημαία ευκαιρίας, σαν οτιδήποτε άλλο εκτός από την οργανική βάση της ύπαρξής της μέσα στον διεθνή καπιταλιστικό καταμερισμό (το ίδιο ακριβώς κάνει και το 1 εθνικό κεφάλαιο του ελλαδιστάν, οι εφοπλιστές).

Όταν η οικονομική / καπιταλιστική ελίτ μιας «εθνικής ταυτότητας» δεν είναι εδαφικοποιημένη (ούτε καν ιστορικά) στην κρατική επικράτεια που αντιστοιχεί σ’ αυτήν την «εθνική ταυτότητα», τότε η μορφή κράτος και οι δομές της δεν συγκροτούνται με τον ιστορικό τρόπο της «αστικής εξουσίας». Κι αν εμφανιστούν οποιεσδήποτε σοβαρές αντιθέσεις στο εσωτερικό της κρατικής επικράτειας, οι όποιοι εξουσιαστές τις διαχειρίζονται σαν μαφιόζοι παρά σαν μια ενιαία τάξη που οφείλει να βάλει στην άκρη τις εσωτερικές της διαφωνίες για να προστατέψει την βάση της συσσώρευσής της και τον δικό της πολιτικό και ιδεολογικό ρόλο μέσα και πάνω σ’ αυτήν. Και πάλι για καπιταλισμό πρόκειται. Δεν είναι όμως του είδους που διάφοροι αγαπούν να νομίζουν ότι ξέρουν το τρόπο της λειτουργίας του… (Η «κρατικοποίηση του εγκλήματος» θα τους βοηθούσε να ξεστραβωθούν – αλλά δεν θέλουν…)

Στην ιστορική περίοδο της ριζικής Αλλαγής (καπιταλιστικού) Παραδείγματος σαν αυτή που βρίσκεται σε εξέλιξη, με πολλές, κρίσιμες και αναπόφευκτες γεωπολιτικές αλλαγές / ανατροπές επίσης, τέτοιου είδους κράτη / κοινωνίες, στηριγμένα/ες στον πολιτικό και στον γεωπολιτικό προσοδισμό, εκδηλώνουν πολύ εντονότερα τους «κρισιακούς» σπασμούς της απώλειας προσανατολισμού. Η Χεζμπ’ αλλάχ έχει σχέδιο: την υπαγωγή του λιβανέζικου καπιταλισμού στους «δρόμους του μεταξιού», στο ευρασιατικό project δηλαδή. Υποθέτουμε ότι συμπεριλαμβάνει σ’ αυτήν την υπαγωγή και την αναδιάρθρωση (υπέρ της) των συσχετισμών μέσα στον λίβανο, παρότι είναι (αν δεν κάνουμε λάθος) το μεγαλύτερο κόμμα. Αντίθετα οι παραδοσιακοί νταβάδες της Βηρυτού, σαν την οικογένεια Hariri, προτιμούν το “ανήκουμε εις την δύση” που τους έχει επιτρέψει τον άγριο πλουτισμό. Τον Μάρτη του 2019, σαν πρωθ. ακόμα ο Hariri, προτίμησε να διαπραγματευτεί συμφωνία για δάνειο 10 δις δολαρίων με το δντ – με την ελπίδα ότι τα μέτρα του διεθνούς ταμείου ήταν στα μέτρα της δικής του ηγεμονίας. Ωστόσο λίγους μήνες αργότερα, στα τέλη Οκτώβρη, αναγκάστηκε να παραιτηθεί εξαιτίας των μαζικών διαδηλώσεων ενάντια στο σύνολο του πολιτικού συστήματος…

Οι καταστροφές που προκάλεσε η έκρηξη στη Βηρυττό είναι ευκαιρία για «επενδύσεις» – ή ευκαιρία για χάος. Το δίλημα που με εκβιαστικό τρόπο (ή μ’ εμάς ή χάος) περιγράφουν οι αξιωματούχοι του ψοφιοκουναβιστάν έχει κάποια βάση, αν και το πόπολο δεν το αντιλαμβάνεται. Η Ουάσιγκτον δεν ενδιαφέρεται (και δεν μπορεί) να συμβάλει στην καπιταλιστική αναδιάρθρωση του λιβάνου – ενδιαφέρεται μόνο να μην φτάσει το Πεκίνο ως εκεί. Και μπορεί να κάνει οτιδήποτε εύκολο και φτηνό για να το πετύχει. Το Πεκίνο, απ’ τη μεριά του (όπως και οι σύμμαχοί του) ενδιαφέρεται για μια κάποια δημιουργική ανασυγκρότηση και εκεί, όπως στη συρία και στο ιράκ. Αλλά δεν μπορεί να την επιβάλει με στρατιωτικά μέσα. Ασύμμετρος (προς το παρόν) πόλεμος…

Σαν σφήνα, ενδιάμεσα, προσπαθεί να χωθεί ο βασιλιάς γαλλίας και πάσης ευρώπης Macron.

Αλλά αίφνης έχει καινούργιους πονοκέφαλους…

Η ωραία Ελένη…

Δευτέρα 17 Αυγούστου. Θα ξεχαστεί θαμμένο κάτω απ’ τον βομβαρδισμό του εθνικο/ιμπεριαλιστικού λυρισμού και των «έχουμε το δίκιο με το μέρος μας» εντυπώσεων. Ποιά είναι η «ωραία Ελένη» του πολέμου που έχει ξεκινήσει το ελλαδιστάν εδώ και χρόνια κατά του αιώνιου εχθρού; Είναι το θεώρημα ότι το Καστελόριζο έχει αοζ, και μάλιστα απεριόριστη, αχαλίνωτη – ενώ η τουρκική στεριανή επικράτεια, με την μεγαλύτερη ακτογραμμή στην ανατολική Μεσόγειο, έχει κάτι απολειφάδια· ότι περισσεύει απ’ την «αοζ του Καστελόριζου»…

Υπάρχει τέτοια αοζ; Όχι βέβαια! Πώς αποδεικνύεται αυτό; Από ανάλογες (ή σχετικά ανάλογες) αποφάσεις του διεθνούς δικαστηρίου της Χάγης για παρόμοιες περιπτώσεις… Πιστεύει κανείς στ’ αλήθεια ότι υπάρχει τέτοια αοζ; Αν εξαιρέσει κανείς τους πορωμένους ντόπιους εθνοφασίστες είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν ακόμα και στα ανώτατα κλιμάκια του ελληνικού κράτους υπάρχει έστω και μισός που κατ’ ιδίαν υποστηρίζει ότι υπάρχει τέτοια αοζ…

Γιατί το ελλαδιστάν παριστάνει ότι υπάρχει; Επειδή θεωρεί ότι κοντράροντας την Άγκυρα θα μαζέψει συμμάχους που επίσης κοντράρουν το τουρκικό καθεστώς… Πόσους έχει μαζέψει ως τώρα; Τον βασιλιά γαλλίας και πάσης ευρώπης Macron, τον χουντοκαραβανά Sisi, τον θα-έπρεπε-να-είναι-βαθιά-στη-φυλακή Netanyahu και τους τοξικούς του Αμπού Ντάμπι και του Ριάντ. Πιστεύει κανένας από δαύτους ότι το ελλαδιστάν έχει δίκιο; Όχι – δεν είναι τόσο ηλίθιοι. Ο καθένας τους μοστράρεται πίσω απ’ το ελλαδιστάν για τους δικούς του λόγους. Ο βασιλιάς γαλλίας φοβάται την επιρροή των τούρκων ισλαμοδημοκρατών στην βόρεια αφρική· ο χουντοκαραβανάς και οι τοξικοί των πετροδικτατοριών φοβούνται την επιρροή των τούρκων ισλαμοδημοκρατών στους σουνίτες παγκόσμια· και ο υπόδικος πρωθ. του απαρχάιντ Τελ Αβίβ φοβάται την τουρκο-ιρανική υποστηρίξη (: «μπλοκ της Αστάνα») στη Χαμάς και στη Χεζμπ’ αλλάχ.

Πρόκειται, λοιπόν, για μια οππορτουνιστική «συμμαχία», έναν ευκαιριακό συνασπισμό των πιο άθλιων καθεστώτων στην ανατολική ευρώπη (+ αραβική χερσόνησο) με τον βασιλιά Macron, έναν συνεταιρισμό από ύαινες που προσπαθούν να φρενάρουν τον τουρκικό στρατιωτικό, πολιτικό και ιδεολογικό ιμπεριαλισμό όπως αυτός ξεδιπλώνεται τα 4 τελευταία χρόνια, για να μην χάσουν τις εξουσίες και τα κεφάλια τους. Την «ωραία Ελένη» (την «αοζ Καστελορίζου») την αγνοούν οι πάντες· πιάνονται όμως απ’ τα μαλλιά της, τα μαλλιά που τους προσφέρει το ελλαδιστάν απ’ το 2015 και μετά, για να κρύψουν (απ’ τους υποτελείς του ο καθένας) τα πραγματικά κίνητρά του.

Πόσο μπορεί να κρατήσει αυτό το παραμύθι; Στην εποχή του ενσωματωμένου Θεάματος αυτό που πρέπει να υπολογίζει κανείς δεν είναι οι ρητορικές αλλά η τάση των συμφερόντων και της σύγκρουσής τους. Το ελλαδιστάν δεν πρόκειται ποτέ να αποκτήσει μια «αοζ Καστελόριζου», είτε δια της βίας είτε μέσω κάποιας απόφασης της Χάγης! Η ελληνική ιμπεριαλιστική προσπάθεια έγκειται εδώ και χρόνια στο να ρυμουλκήσει κάποια «μεγάλη δύναμη» για να «κτυπήσει» την Άγκυρα. Η προσπάθεια να είναι το ψοφιοκουναβιστάν αυτή η «μεγάλη δύναμη» απέτυχε ως τώρα. Απ’ την άλλη μεριά ο βασιλιάς Macron δεν είναι «μεγάλη δύναμη» – είναι μια «μεσαία» τέτοια, ειδικά αν συγκριθεί τόσο με την Μόσχα όσο και με το Πεκίνο που διακριτικά (ή όχι και τόσο) εξυπηρετούνται απ’ τον ανανεωμένο τουρκικό ιμπεριαλισμό. Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορεί να παριστάνει «επί μακρόν» (φίνο λογοπαίγνιο, ε;) τον μπαμπούλα της ανατολικής Μεσογείου εξάπτωντας, για παράδειγμα, το ιταλικό κράτος (που έχει επίσης «ιστορικές βλέψεις» και εκεί…) ή υπονοώντας ότι θα δημιουργήσει προβλήματα στην ρωσική στρατιωτική παρουσία στην περιοχή…

Ο γεωπολιτικός προσοδισμός είναι πανούκλα. Αρκεί να ρίξει κάποιος μια ματιά στο Ριάντ ή στο Άμπου Ντάμπι (για παράδειγμα) για να καταλάβει ότι η μόνη έξοδος απ’ αυτό το μοντέλο «αξιοποίησης της γεωγραφικής θέσης στον ενδοκαπιταλιστικό καταμερισμό εξουσίας» είναι η ριζική καταστροφή του! Απ’ αυτή την άποψη τα ντόπια αφεντικά, γαλουχημένα σε μια ιστορία σχεδόν 200 χρόνων γεωπολιτικού προσοδισμού, είναι αδύνατο να αλλάξουν πορεία και «λογική». Είναι ικανά να ελπίζουν ότι μια αλλαγή φρουράς στην Ουάσιγκτον θα κάνει τον αμερικανικό 6ο στόλο «προστάτη των ελληνικών συμφερόντων», δηλαδή της «ωραίας Ελένης» – ο χασάπης του Κιέβου Pyatt άνετα κουρντίζει τέτοιες ελπίδες.

Κι αυτό είναι ένα ζήτημα απ’ την μεριά της τάξης μας και της ανταγωνιστικής, αντικαπιταλιστικής, αντικρατικής κριτικής: αν υπάρχει περίπτωση «πολεμικού ατυχήματος» αυτό δεν μπορεί να προέλθει παρά μόνο από εκείνους που έχουν εθνικιστικές φαντασιώσεις· κόντρα στην πραγματικότητα.

Απ’ τους εφαψίες, δηλαδή, που κάνουν «επακουμβήσεις». Και καμαρώνουν…

Ο ωραίος Πομπηίας

Δευτέρα 17 Αυγούστου. Αν δυσκολεύεσθε να τον αναγνωρίσετε, ναι, είναι αυτός! Πλέει μέσα στ’ άστρα, και είναι αυτός! Ο σύμμαχος, ο φίλος, ο αδελφός, που ο ρημαδοΓου(αϊ)δοΝικόλας γονατιστός έτρεξε να συναντήσει στη Βιέννη, για να του κάνει τα παράπονά του για τον αιώνιο εχθρό.

Ε, λοιπόν, ο Πομπηίας, σαν εκπρόσωπος της παρακμιακής άλλοτε υπερδύναμης, εισέπραξε ένα ξεγυρισμένο «όχι» στο συμβούλιο ασφαλείας του οηε, όπου το ψοφιοκουναβιστάν προσπάθησε να παρατείνει το εμπάργκο στην πώληση όπλων στην Τεχεράνη, παραβιάζοντας τις πρόνοιες της συμφωνίας του 2015 (JCPOA), που προέβλεπαν ότι εφόσον το ιρανικό καθεστώς την εφαρμόζει η απαγόρευση πώλησης όπλων θα λήξει τον Οκτώβρη του 2020.

Την εκστρατεία για να βρει συμμάχους στο 15μελές (5 μέλη μόνιμα και 10 αιρετά) συμβούλιο ασφαλείας του οηε την ξεκίνησε ο Πομπηίας από πέρυσι. Ήθελε 9 ψηφουλάκια. Πόσα πήρε χτες; 2! (Ολογράφως: δύο!). Το δικό του και του άγιου Δομίνικου… Μόσχα και Πεκίνο ήταν καθαρά εναντίον, και τα υπόλοιπα 11 κράτη (συμπεριλαμβανόμενων της γαλλίας, της γερμανίας και της αγγλίας…) απείχαν…

Εννοείται ότι ο Πομπηίας θύμωσε. Και δεν ήταν ο μόνος σύμμαχος του ελλαδιστάν που το έπαθε αυτό. Θύμωσε και ο υπ.εξ. του απαρτχάιντ Τελ Αβίβ Gabi Ashkenazi, που δήλωσε κάτι περί «αύξησης της αστάθειας στη μέση Ανατολή» (αν το ιράν αρχίσει να αγοράζει και όχι μόνο να φτιάχνει όπλα).

Πράγμα που είναι λογικό, εφόσον «αστάθεια» σημαίνει διακρατικός ανταγωνισμός, του οποίου ο ένας πόλος είναι ο άξονας Ουάσιγκτον – Αθήνας – Τελ Αβίβ – Αμπού Ντάμπι – Ριάντ.

Μα τι κάνει αυτός ο παλιοMacron απέχοντας; Έχει πέσει στα νύχια του μπλοκ της Αστάνα; Διαπραγματεύεται την θέση του στο λίβανο; Το ελλαδιστάν δεν το σκέφτεται;

Πώς να εκτροχιαστεί αυτό το τραίνο;

Παρασκευή 14 Αυγούστου. Προσπαθώντας να ανακόψουν την ορμή του κινεζικού καπιταλισμού υψηλής τεχνολογίας το ψοφιοκουναβιστάν, ως γνωστόν, έχει καταφύγει σε μαφιόζικες τακτικές: εκβιασμούς. Προκειμένου για τις 5G τεχνολογίες επικοινωνιών, οι εκβιασμοί σημαδεύουν τους κατασκευαστές των high tech μικροτσίπ που αγοράζει η Huawei και άλλοι κινέζοι κατασκευαστές. Το πρόβλημα είναι ότι ο κινεζικός καπιταλισμός δεν είχε ως πρόσφατα μεγάλες γραμμές παραγωγής τέτοιων μικροτσίπ, εφόσον προμηθευόταν τις μεγαλύτερες ποσότητες απ’ την διεθνή αγορά.

Ένας απ’ τους κύριους στόχους των αμερικανικών εκβιασμών ήταν η ταϊβανέζικη Taiwan Semiconductor Manufacturing Company, βασικός προμηθευτής της Huawei. Παρότι το να σταματήσει τις δουλειές της με την κινέζικη ναυαρχίδα των 5G της προκαλεί σοβαρή ζημιά, η TSMC αναγκάστηκε να συμβιβαστεί φοβούμενη τα χειρότερα απ’ τις αμερικανικές «κυρώσεις».

Αλλά μπορεί να σταματήσει η καπιταλιστική τεχνολογική εξέλιξη με μέσα του Τρωϊκού πολέμου; Αφού η Huawei και οι υπόλοιποι κινέζοι κατασκευαστές δεν μπορούν πια να αγοράσουν μικροτσίπ απ’ τις ταϊβανέζικες κατασκευαστικές, αποφάσισαν να αγοράσουν κάτι άλλο: τους ίδιους τους τεχνικούς, τους σχεδιαστές και τους μηχανικούς παραγωγής αυτών των εταιρειών!

Τους τελευταίους μήνες πάνω από 3.000 τέτοιοι υπερεξειδικευμένοι τεχνικοί (τουλάχιστον οι 100 απ’ την TSMC) έχουν μετακομίσει στην κίνα, όπου τους προσφέρονται διπλάσιοι και τριπλάσιοι μισθοί, συν διάφορα bonus. Απ’ την άλλη μεριά οι κινεζικές εταιρείες κατασκευής μικροτσίπ αναδιοργανώνονται γρήγορα για να λύσουν το συντομότερο την έλλειψη αυτών των κρίσιμων εξαρτημάτων – με την βοήθεια τόσο των ντόπιων όσο και των εισαγόμενων τεχνικών.

Υπάρχει ηθικό δίδαγμα; Ναι: λαγός την πτέρην έσειε, κακό της κεφαλής του…