Ερασιτέχνες πρεσβευτές

Τρίτη 5 Ιούνη. Πόσο εύκολο είναι να μοιάσει, ο κάθε (ανομολόγητος) πατριώτης στο ελλαδιστάν με πρεσβευτή; Πολύ ευκολότερο απ’ όσο νομίζετε!

Πρώτον, μιλάει για τις φοβερές και τρομερές δυνατότητες του ελλαδιστάν… Δεύτερον, βγάζει τον σκασμό για τις συγκεκριμένες συμμαχίες του ελληνικού κράτους, που αφορούν αυτές ακριβώς τις «φοβερές και τρομερές δυνατότητες». Αντί γι’ αυτό φλυαρεί ασύστολα κι αδιάφορα, σαν σε πρωϊνάδικο. Τρίτον, έχει εξαφανίσει απ’ τον ορίζοντά του τόσο την ελληνο-ισραηλινή ιμπεριαλιστική συμμαχία όσο και το νεκροτομείο αυτής της συμμαχίας: την Παλαιστίνη. (Πριν 25 χρόνια θα εξαφάνιζε την βοσνία, για τους ίδιους ακριβώς λόγους…)

Το ότι υπάρχουν διάφοροι που θα αγοράζαν ακόμα και την μεγαλύτερη βλακεία είναι γνωστό από παλιά: στα super market της ψευδούς συνείδησης υπάρχουν πλήθος φτηνών καλλυντικών και αποσμητικών. Είναι τέτοια η μικροαστική βλακεία που θεωρείται προσόν η παπαρολογία· αλλά και πότε ήταν διαφορετικά τα πράγματα; Εκείνοι που είχαν γράψει στα ντουβάρια πριν πολλά χρόνια η ιδεολογία φοβάται το συγκεκριμένο ήξεραν τι έλεγαν…

Αλλά σε ποιον πρεσβευτή θα έμοιαζε ο καλός ντόπιος καταναλωτής πατριώτης, κρυφός η φανερός; Στον έλληνα πρεσβευτή στο Τελ Αβίβ ή στην Ουάσιγκτον – ας πούμε…

Εθελοντές τσατσορούφιανοι

Τρίτη 5 Ιούνη. Το ντόπιο καθεστώς θα συνεχίσει να πουλάει την «αξία» της ελληνο-ισραηλινής συμμαχίας πακεταρισμένη και ποντισμένη σε μεγάλα βάθη· στον βυθό της ανατολικής Μεσογείου, σαν σωλήνα μεταφοράς φυσικού αερίου, σαν αγωγό… Σαν east med…

Ας το επαναλάβουμε ρισκάροντας την αξιοπιστία της ασταμάτητης μηχανής: don’t believe the hype! Ακόμα κι αν ήταν εφικτός τεχνικά ένας αγωγός φυσικού αερίου μήκους πάνω από 2.000 χιλιόμετρα στον βυθό μιας απ’ τις πλέον σεισμογενείς ζώνες του κόσμου, το κόστος της κατασκευής και της συντήρησής του θα ανέβαζε την τιμή για τον τελικό αγοραστή του φυσικού αερίου σε ύψος τέτοιο που το ρωσικό φυσικό αέριο θα έμοιαζε σχεδόν δωρεάν. Αν προσθέσετε στον χάρτη της ευρύτερη περιοχής τον turkstream2 προς βουλγαρία μεριά, έχετε κερδίσει ρεαλιστική αντίληψη του ρόλου της εθνικής ιδεολογίας.

Όμως (κι αυτό είναι πάντα πιθανό) η μεταφορά του περισσευάμενου ισραηλινού φυσικού αερίου στην ευρώπη μέσω υγροποίησής του στην αίγυπτο και πλωτών lng πλοίων / δεξαμενών, θα μπορούσε να κουβεντιαστεί. Με έλληνες εφοπλιστές / ιδιοκτήτες πλοίων lng…

Αυτών δοθέντων, παίρνει σάρκα και οστά η «σιωπηλή» υποστήριξη στην ελληνο-ισραηλινή συμμαχία. Πρώτον, επειδή καθορίζεται απ’ τα ντόπια εφοπλιστικά συμφέροντα (πέρα απ’ τα μιλιταριστικά, τα «επιστημονικά», τα «καλλιτεχνικά» και άλλα παρόμοια…), τα οποία δεν βγαίνουν να φωνάξουν (αφου, εκτός απ’ την μπάλα – κάτι που αφορά συγκεκριμένους εφοπλιστές – δεν έχουν σοβαρά κοινωνικά ερείσματα) αλλά δρουν υπόγεια, αόρατα, και πάντα με εξαγορές (συνειδήσεων). Και δεύτερον, επειδή υπάρχει μεγάλη παράδοση επιλεγμένης σιωπής, καθεστωτικής ή «περιθωριακής», στο ελλαδιστάν. Για όλα τα μυστικά των «εθνικών θεμάτων».

Δείτε, λοιπόν, τι σημαίνει το εθνικό «δεν ξέρω, δεν ρωτάω», σ’ όλες τις παραλλαγές του, σε ότι αφορά την ελληνο-ισραηλινή συμμαχία. Είναι αβλεψία; Ή συνενοχή;

Μετά από μήνες σφαγών στην Παλαιστίνη, το πρώτο δεν στέκεται ούτε σαν απεριόριστη καλωσύνη – προς τους εγκάθετους… Το δεύτερο είναι που ισχύει· και αφήνει τα ματωμένα ίχνη του.

(φωτογραφία: η ισραηλινή “καλωσύνη”, κόντρα σε κάθε λογική και διεθνή νομοθεσία, δίνει στην μεγαλύτερη ανοικτή φυλακή του κόσμου, την πνιγμένη στο αίμα λωρίδα της Γάζας, μια τριγωνική αοζ… Για να μην θιχτούν τα ισραηλινά κοιτάσματα…

Θα μπορούσε να το έχει σκεφτεί μόνο του το Τελ Αβίβ… αλλά μάλλον το ξεσήκωσε απ’ τους έλληνες συμμάχους. Που με απεριόροστιο θράσος δίνουν στην τουρκία κάτι τριγωνάκια αοζ στην ανατολική Μεσόγειο…

Θα κρατάτε την κοιλιά σας απ’ τα γέλια αν και όποτε ο ψεκασμένος “ανακηρύξει την ελληνική αοζ”, όπως απειλεί….  Η αλήθεια είναι πως ούτε στον ύπνο του δεν πρόκειται – αλλά θα είχε παγκόσμια πλάκα να το κάνει…)

Καμπάνια Μ15 + / Τελευταία επιθυμία

Τρίτη 5 Ιούνη. Τα σκατά κάθε είδους και προέλευσης ξεκινούν απ’ την δήθεν «αθωώτητα» ερωτήσεων του είδους «Και τι δουλειά είχε αυτή η Razan al-Najjar τόσο κοντά στον φράχτη; Γιατί δεν καθόταν στο νοσοκομείο να περιμένει τους τραυματίες;»… και φτάνουν μέχρι την βεβαιότητα «Σιγά… Η Hamas της φόρεσε την άσπρη μπλούζα εκ των υστέρων»… Ίσως και να σκηνοθέτησε την δολοφονία της· ο ισραηλινός στρατός δεν έχει πειράξει κανέναν… Όλα είναι fiction…

Όσο υπάρχουν αυτοί οι εχθροί του ανθρώπινου είδους αυτά θα λένε. Πάντα, σε όλες τις εποχές, σ’ όλα τα γεωγραφικά πλάτη και μήκη. Είναι, βέβαια, αυτοί που κατουριούνται πάνω τους αν βρεθούν απέναντι όχι σε απειλή αλλά σε έναν σχετικά σοβαρό κίνδυνο. Είναι αυτοί που παρακαλάνε για την ζωούλα τους, ενώ δεν δίνουν δεκάρα τσακιστή για τις ζωές των Άλλων.

Αυτή η παλαιστίνια νεαρή (τελικά ήταν νοσοκόμα και όχι φοιτήτρια τη ιατρικής όπως γράψαμε χτες) είχε πει λίγες μέρες νωρίτερα σε δημοσιογράφο του al Jazzera:

…Μου σπάει η καρδιά όταν διάφοροι νεαροί που πεθαίνουν στα χέρια μου μου δηλώνουν την τελευταία τους επιθυμία… Κι όταν κάποιοι μου δίνουν ό,τι πολύτιμο φοράνε σαν δώρο…

Είναι η απάντηση στους εχθρούς του ανθρώπινου είδους, όποια εθνικότητα κι αν έχουν. Αυτοί, σαν γνήσιοι κανίβαλοι, το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να «ψειρίζουν» πτώματα. Να τους παίρνουν τα σπίτια, την γη… Μέχρι να έρθει η ώρα του δικού τους πτώματος.

(Φωτογραφία: Η Razan, δεξιά, με τα χέρια ψηλά, προσπαθεί να πλησιάσει κάποιον χτυπημένο από σφαίρες διαδηλωτή κοντά στον φράχτη, την περασμένη Παρασκευή. Ο ισραηλινός δολοφόνος της την πυροβόλησε πισώπλατα, καθώς απομακρυνόταν…

Ήταν η 119η. Ή, ίσως, η 123η…)

Καμπάνια Μ15 + / Ντόπια καθάρματα, με το κιλό – σε καλή, εθνική τιμή

Τρίτη 5 Ιούνη. Ποιος είπε ότι οι ντόπιοι συνεργάτες των δολοφόνων του Τελ Αβίβ είναι λιγότερο φονιάδες; Έχουν το απύθμενο θράσος να εμφανίζονται δημόσια, και να κάνουν και δηλώσεις. «Ναι» λένε τα κυβερνολύματα της Κουμουνδούρου ή διάφορα δημαγωγικά τσιράκια τους «από ιδεολογική άποψη η συμμαχία μας το ισραήλ είναι βαριά… Αλλά…» (συμπληρώνουν) «… η εξωτερική πολιτική είναι ζόρικη υπόθεση. Δεν χωράει συναισθηματισμούς το εθνικό συμφέρον».

Θα ήταν εξίσου κυνικό αλλά ελάχιστα πιο τίμιο αν έλεγαν «Ναι, μας τα ακουμπάνε, τα παίρνουμε, τι θέλετε;» Γιατί αυτό το πρόστυχο σχίσμα που συμβαίνει δήθεν στην καρδιά του κυβερνοαριστερού, που «ναι, μωρέ, συμπάσχω… αλλά»… αλλά, καταλαβαίνετε, «πρέπει νάσαι πολύ λέρα για να είσαι κυβερνοτσατσορούφιανος, κι άλλωστε μας συμφέρει σαν έθνος η συμμαχία με τους ισραηλινούς χασάπηδες», που θα μπορούσε να έχει το epic τέλος «για την πατρίδα τα κάνω όλα!» είναι ηθικό, διανοητικό, συναισθηματικό Παράδειγμα προς μίμηση… Έτσι, άλλωστε, προτείνεται.

Είναι γνωστό: ο σκοπός αγιάζει τα μέσα… Και νοιώθουν (όλοι αυτοί κι αυτές…) την σιγουριά του εγκάθετου υπαλλήλου, για την οποία νομίζουν οι δυστυχισμένοι ότι την εξασφάλισαν αιώνια απ’ τα καπιταλιστικά αφεντικά τους.

Είναι έτσι όμως; Το αφήνουμε να είναι έτσι;

Μπλοκ του Βλαδιβοστόκ 1

Τρίτη 5 Ιούνη. Όσο (θα) πλησιάζει η 12 Ιούνη, και υπό την προϋπόθεση ότι οι σωματοφύλακες του ψόφιου κουναβιού δεν θα ξαναλλάξουν γραμμή, η συνάντηση Trump – Kim θα πλησιάζει στο «κέντρο της διεθνούς δημαγωγίας», με τον εξής απλό τρόπο: λιγότερο ή περισσότερο θα περιγράφεται η υποχώρηση του βορειοκορεατικού καθεστώτος (ενώ, ίσως, θα μνημονεύονται και κάποιοι που συνεχίζουν να ανησυχούν μην τυχόν το ψόφιο κουνάβι μπουρδουκλωθεί στην ματαιοδοξία του).

Αλλά η επίσκεψη του ρώσου υπ.εξ. Lavrov στην Πγιονγκγιάνγκ δεν έχει παλιώσει τόσο. Μόλις στις 31 Μάη έγινε. Συνεπώς τι σημασία θα δινόταν στην πιο κάτω δήλωση του Kim, παρόντος του Lavrov και ενώπιον δημοσιγράφων, μικροφώνων, καμερών κλπ; Πείτε γνώμη:

… Εκτιμάω ιδιαίτερα ότι η κυβερνηση Πούτιν είναι έντονα αντίθετη στην ηγεμονία των ηπα. Είστε σταθερά αντίθετοι, κι εμείς είμαστε πάντα έτοιμοι να διαπραγματευτουμε μαζί σας και να ανταλλάξουμε απόψεις με την ρωσική πλευρά επ’ αυτού του θέματος…

Είναι, προφανώς, τέτοιες δηλώσεις που στεναχώρησαν το ψόφιο κουνάβι…

Μπλοκ του Βλαδιβοστόκ 2

Τρίτη 5 Ιούνη. Υπάρχουν, πάντως, και χειρότερα, που χωρίς να βγάλουν «πρωτοσέλιδα» πιστοποιούν πολλά. Όπως, για παράδειγμα, το ενδεχόμενο να γίνει συνάντηση του Kim με τον Putin πριν απ’ το ραντεβού του δεύτερου με το ψόφιου κουνάβι· ίσως (λένε κάποιοι) στην σύνοδο του SCO στο Qingdao της κίνας, στις 9 και 10 Ιούνη. Σε μια τέτοια περίπτωση αυτή η σύνοδος του «οργανισμού της Σαγκάης» θα κρατήσει μια θέση στην ιστορία…

Ωστόσο, και χωρίς αυτό το ενδεχόμενο, οι τεκτονικές πλάκες στον δυτικό ειρηνικό κινούνται σταθερά. Δύο μέρες πριν συνοδεύσει τον Lavrov στην Πγιονγκγιάνγκ, στις 29 Μάη, ο ρώσος υφ.υπ.εξ. Igor Morgulov πήγε στο Πεκίνο. Και απο εκεί έκανε κάποιες δηλώσεις που έδωσαν το περίγραμμα της δουλειάς στην Πγιονγκγιάνγκ· και προφανώς θύμωσαν ακόμα περισσότερο την Ουάσιγκτον:

…Θέλω να πω…. για την ιδέα της ζώνης του Ινδο-Ειρηνικού, που προωθούν οι ηπα και η ιαπωνία. Στην πράξη είναι σχεδιασμένη για να μοιράσει τις χώρες της περιοχής σε φίλους και εχθρούς… Τόσο η Ρωσία όσο και η Κίνα έχουν την ακριβώς αντίθετη άποψη. Είναι αντίθετες στην δημιουργία μπλοκ και πιστεύουν ότι μια αποτελεσματική και εκτεταμένη απάντηση στις απειλές ασφάλειας στον ασιατικό Ειρηνικό πρέπει να περιλαμβάνει μια αποτελεσματική στρατιωτική και πολιτική αποτροπή, και ενιαίους κανόνες του παιχνιδιού… Αυτή η αρχιτεκτονική πρέπει να βασίζεται στις παγκόσμιες αρχές της αδιαίρετης ασφάλειας και της υπεροχής της διεθνούς νομοθεσίας, καθώς και στην μη χρήση ή την απειλή βίας…

Όχι πως είχαμε αμφιβολίες. Όμως έχει την αξία του το γεγονός ότι αυτά λέγονται ανοικτά: Μόσχα, Πεκίνο, Σεούλ και Πγιονγκγιάνγκ (κατ’ αρχήν) δεν πάνε στη Σιγκαπούρη απλά για να ταΐσουν την ματαιοδοξία μιας πολιτικής βιτρίνας που εκπροσωπεί το σχέδιο «έχω ένα σφυρί οπότε όλα τα θέματα είναι πρόκες».

Τα γεγονότα έχουν ήδη μια πυκνότητα, ειδικά εφόσον μιλάμε για το κυρίως μέτωπο του 4ου παγκόσμιου πολέμου. Η μέχρι τώρα, και για σχεδόν ένα 6μηνο, βραχυκύκλωση του αμερικανικού μιλιταριστικού σχεδιασμού με κέντρο την κορεατική χερσόνησο και τα πέριξ, είναι πετυχημένη. Αλλά δεν είναι αυτό το «τέλος του έργου». Το αμερικανικό πεντάγωνο προσπαθεί να κρατήσει «ψηλά την ένταση» στη νότια θάλασσα της κίνας. Για να το πούμε διαφορετικά: το «θαλάσσιο μέτωπο» έχει μεγάλο εύρος, αν και όχι παντού τις ίδιες ευκολίες για τις ηπα.

Γι’ αυτό ο Mοrgulov θέωρησε σωστό να θυμηθεί το αμερικανικό σχέδιο “ινδο-ειρηνικός”…

Συρία

Τρίτη 5 Ιούνη. Οι εκπρόσωποι / επικεφαλής τουλάχιστον 70 αραβικών φρατριών (: διευρυμένα πατριαρχικά σόγια) της συρίας συναντήθηκαν προχτές έξω απ’ το Aleppo. Και ορκίστηκαν υποστηρίξη στον Άσαντ και αντίσταση κατά των ξένων στρατών στο συριακό έδαφος: του αμερικανικού, του γαλλικού και του τουρκικού.

Η ίδια η ύπαρξη φρατριών σαν «πολιτικών (και στρατωτικών) συλλογικών υποκειμένων» είναι ένας αναχρονισμός για την συριακή κοινωνία· τα βασικά του οποίου ίσως υπήρχαν απ’ τα πριν στην επαρχία, αλλά εντάθηκε και νομιμοποιήθηκε στη διάρκεια του πολέμου. Το κατά πόσο θα παραμείνουν μόνιμες δομές στο μέλλον ή είναι μια «αμυντική αναδίπλωση» του κοινωνικού θα φανεί· ωστόσο δεν μπορούμε παρά να σημειώσουμε την σαφή συντηρητική οπισθοχώρηση.

Κατά τα υπόλοιπα, και με δεδομένο ότι αυτές οι φρατρίες προέρχονται κυρίως από περιοχές που έχουν καταλάβει οι ypg/pkk και ο αμερικανικός στρατός (συν τον γαλλικό) (Raqqa, Hasaka) είναι σαφές το είδος του πολέμου που έχει ξεκινήσει ήδη και, προφανώς, θα ενταθεί, κατά της αμερικανικής κατοχής της βόρειας και ανατολικής συρίας. Ένα ανταρτοπόλεμος, πόλεμος τριβής, με στόχο την διεθνή απονομιμοποίηση τόσο της κουρδικής όσο και της αμερικανικής κατοχής.

Καμπάνια Μ15 +

Η 119η. Απλά η 119η. Ήταν φοιτήτρια της ιατρικής. Ήταν φεμινίστρια. Ήταν 21χρονών. Ήταν στην πρώτη γραμμή της φροντίδας των τραυματιών απ’ τις σφαίρες του ισραηλινού στρατού. Θα παντρευόταν τον τραυματιοφορέα φίλο της τον επόμενο μήνα.

Ήταν ένας απ’ τους αγγέλους που γεννιούνται και πεθαίνουν εκεί που η γη και η ιστορία το σηκώνουν. Η Razan al-Najjar δολοφονήθηκε από τους ισραηλινούς ελεύθερους σκοπευτές την περασμένη Παρασκευή. Καθώς έτρεχε προς τον φράχτη η άσπρη μπλούζα της έγινε κόκκινη· αυτή τη φορά με το δικό της αίμα. Είχαν καλό σημάδι οι δολοφόνοι: το λευκό μιας γυναίκας που τρέχει…

Και τι σημασία έχει λοιπόν; Η Razan δεν ήταν φίλη, κόρη, αδελφή, συντρόφισσα, έρωτας κανενός μας – έτσι δεν είναι; Γιατί να μας νοιάζει (και) αυτό το κρατικό έγκλημα; Ήταν, απλά, μια γυναίκα στη λωρίδα της Γάζας. Μια γυναίκα στην μεγαλύτερη ανοικτή φυλακή του πλανήτη. Ένας ακόμα αριθμός για το ισραηλινό κράτος θανάτου, μια ακόμα σφαίρα για τους δολοφόνους καραβανάδες, ένας ακόμα δείκτης “ευστοχίας” για τους έλληνες συμμάχους τους. Η εκατοστή δέκατη ένατη δολοφονημένη στη διάρκεια της (συνεχιζόμενης) μεγάλης διαδήλωσης για την επιστροφή.

(«Αφού, μωρέ, εκεί τις δέρνουν τις γυναίκες, σιγά μην ασχοληθούμε» λένε διάφορα καθάρματα όλων των φύλων… Τόσο εύκολη είναι η ηθική αυτουργία στον σύγχρονο φασισμό απ’ τους “επαναστάτες του κώλου”: σου πετάει το αφεντικό μερικά ξεροκόματα, και το αγκαλιάζεις… Όπως πάντα· το ίδιο γινόταν πάντα… Και στα ’90s το ίδιο ακριβώς έγινε εναντίον των βόσνιων! Με τα ίδια ακριβώς επιχειρήματα!… Και τότε “για τις γυναίκες που δέρνουν” έλεγαν…

Σιχάματα… Άλλαξαν οι περσόνες των καθαρμάτων· όχι η μηχανή του θανάτου… Όχι τα σκατά: αυτά εξακολουθούν να επιπλέουν, σε διάφορα σχήματα και βρώμα… )

Δυτική αφρική

Δευτέρα 4 Ιούνη. Ένας μαλινέζος μουσικός, γνωστός κι «όχι αφομοιωμένος», ο Abou Diarra (παίζει kora), κι ένας φλαουτίστας απ’ την ακτή του ελεφαντοστού, o Dramane Dembele (τύφλα νάχει ο Ian Anderson…) τζαμάρουν…

Απλά μουσική.

 

Ελληνική φιλοξενία (εκεί που πρέπει…)

Δευτέρα 4 Ιούνη. Η εκπληκτική ιστορία, το φαγητό και η κουλτούρα της Κρήτης πρόσφεραν ένα ευχάριστο διάλειμμα στους σκληρά εργαζόμενους ναυτικούς μας… Μ’ αυτά τα λόγια ο αρχικαραβανάς και υπεύθυνος τύπου Dave Snowden (καμμία σχέση με τον γνωστό!) αποχαιρέτησε το νομό Χανίων τις προάλλες. Πάνω στο αμερικανικό αεροπλανοφόρο Harry Truman, πριν αποπλεύσει απ’ την βάση της Σούδας μετά από 4ήμερη “ξεκούραση” (με όλα τα απαραίτητα…): η «σκληρή δουλειά» του πληρώματός του είναι εύκολα εννοούμενη…

Τέτοια «ευχάριστα» δεν έχουν την προβολή που θα έπρεπε στα μέρη μας. Κι όμως. Προκειμένου να αποδείξουν την αγάπη τους στο ελλαδιστάν (και να βγάλουν την «υποχρεώση της ζεστής φιλοξενίας») 96 απ’ τους ναυτοκαραβανάδες του αεροπλανοφόρου, προσέφεραν εθελοντική εργασία στους ντόπιους. Έβαψαν το κοινοτικό γήπεδο στον Μουζουρά, και τον φράχτη της εκκλησίας του αγ. Ιωάννη, στο ίδιο χωριό, στις 24 και στις 25 του μήνα. Στο τέλος, έπαιξαν κι ένα φιλικό ματσάκι ράγκμπι με τους «Cretan Gunners» (ελληνική ομάδα ράγκμπι… εεεε; υπήρχε και πριν;), στο εθνικό στάδιο των Χανίων, στις 25 Μάη…

Αυτά είναι φιλία, φροντίδα, συμμαχία!!! Αυτά είναι επιμελητειακή υποστήριξη ενός στρατού σε συνθήκες «ειρηνοπολέμου»…

(Έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που άμα έβλεπαν οι Χανιώτες αμερικάνο πεζοναύτη τον πέταγαν στη θάλασσα! Πολλά, πολλά χρόνια… Τώρα τους έχουν για να τους κάνουν κανά βαψιματάκι… Να τους αφήνουν κανά δολαριάκι… Και να τους γλύφουν πατόκορφα…)