Έχουν εξαπατήσει οι φαρμακομαφίες τους «ελεγκτές» τους;

Δευτέρα 14 Ιούνη>> Χέζουν οι αρκούδες στο δάσος;

Νεώτερα επίσημα στοιχεία προερχόμενα απ’ τον καναδά αλλά και απ’ τον ευρωπαϊκό ΕΜΑ δείχνουν ότι η έγκριση της πλατφόρμας γενετικής μηχανικής των pfizer/biontech έγινε παραβιάζοντας βασικούς κανόνες ελέγχου! Αποκαλύπτεται ότι προκειμένου η φαρμακομαφία να πάρει την έγκριση (και οι «ελεγκτές» να την δώσουν) τα στάνταρ πρωτόκολλα παραβιάστηκαν. Προκύπτει, τέλος, ότι τόσο οι «ελεγκτές» όσο και η φαρμακομαφία ήξεραν εκ των προτέρων ότι «κάποια πράγματα δεν θα πάνε καλά»… Κι έχουμε κάθε λόγο να εκτιμάμε ότι αυτό το όργιο μεταξύ «ειδικών» και φαρμακομαφιόζων δεν αφορά μόνο την συγκεκριμένη εταιρεία…

Τι έχει συμβεί; Σύμφωνα με τις στάνταρ διαδικασίες ελέγχου για καινούργια φάρμακα (που ισχύουν και για τα εμβόλια ή/και ότι παρουσιαζεται σαν εμβόλιο…) δύο έρευνες πρέπει να γίνουν οπωσδήποτε. Η μία ονομάζεται φαρμακοκινητική (pharmacokinetics) και αφορά την διασπορά των ουσιών του φαρμάκου στο σώμα: την απορρόφησή του, την επίδρασή του στον μεταβολισμό, την αποβολή του. Η άλλη ονομάζεται βιοδιανεμητική (biodistribution) και αφορά μεγαλύτερη εστίαση της επίδρασής του σε συγκεκριμένα ευαίσθητα όργανα (για παράδειγμα τον εγκέφαλο ή/και το αναπαραγωγικό σύστημα).

Σύμφωνα με την τελική έκθεση της ΕΜΑ για την πλατφόρμα της pfizer (που δόθηκε στη δημοσιότητα στις 19 Φλεβάρη του 2021 και μπορείτε να την βρείτε ολόκληρη – 140 σελίδες – εδώ): Δεν έγιναν παραδοσιακές φαρμακοκινητικές και βιοδιανεμητικές μελέτες για το υποψήφιο εμβόλιο BNT162b2 (ο κωδικός της πλατφόρμας της pfizer).

Αντί να παρουσιάσει στους ελεγκτές του ΕΜΑ τέτοιου είδους έρευνες, η αμερικανική φαρμακομαφία τους παρουσίασε άλλες. Στις οποίες ΔΕΝ είχε χρησιμοποιήσει την πλατφόρμα της με την spike πρωτεΐνη του τσαχπίνη, αλλά με άλλο, «δανεικό» mRNA, που παράγει μια “φωτοβόλα” πρωτεΐνη, άσχετη με το θέμα. Επιπλέον, στις έρευνες που παρουσίασε, είχε χρησιμοποιήσει και ένα ραδιενεργό υλικό, για να “σημαδέψει” αυτό το “δανεικό” mRNA, ώστε να παρατηρηθεί η κίνησή του…

Κοροϊδία… Ακόμα κι έτσι όμως, σ’ αυτές τις «μαϊμού» έρευνες της φαρμακομαφίας (που ενέκριναν οι ελεγκτές του ΕΜΑ κλείνοντας τα μάτια, πιθανότατα κάτω από πιέσεις και εντολές πολιτικών απ’ τα ευρωπαϊκά κράτη) προέκυψε ότι το «υλικό» (που στις κανονικές πλατφόρμες είναι κομμάτι απ’ το mRNA του τσαχπίνη) μένει μόνο για λίγο στο σημείο της ένεσης. Ύστερα από λίγες ώρες αρχίζει να διασπείρεται μέσω του κυκλοφορικού σε όλο το σώμα, φτάνοντας και στον εγκέφαλο, και σε άλλα όργανα (για παράδειγμα στο συκώτι), και στο αναπαραγωγικό σύστημα! (Αυτές οι έρευνες έγιναν σε ζώα).

Τι σημαίνει αυτή η διάχυση; Θεωρητικά, σύμφωνα με τα παραμύθια των φαρμακομαφιών και των λακέδων τους, τα μυϊκά κύτταρα (εκεί που γίνεται η ένεση…) θα αρχίσουν να συμπεριφέρονται σαν ιικά, και το ανοσοποιητικό θα τρέξει να τα καταστρέψει ενισχυόμενο γι’ αυτήν την αποστολή. Έτσι θα προκύψει η ανοσία. Αν όμως το ιικό mRNA διασπείρεται σε διάφορα σημεία του σώματος τότε θα «προσβάλει» κι εκεί τα κύτταρα – συνεπώς το ανοσοποιητικό θα πρέπει να καταστρέψει και αυτά. Κατά τους ειδικούς που έχουν πια στα χέρια τους την μεγάλη απάτη αυτών των «ερευνών» και αυτών των «εγκρίσεων» είναι ιδιαίτερα πιθανό πως οι βλάβες (σε εκατοντάδες χιλιάδες πειραματόζωα / ανθρώπους) και οι θάνατοι (πλησιάζουν συνολικά, απ’ όλες τις πλατφόρμες, τις 20.000 σε βόρεια αμερική και ευρώπη) οφείλονται σ’ αυτήν την «εκτός σχεδίου» διασπορά του mRNA των πλατφορμών της pfizer και της moderna.

Από στενά «επιστημονική» άποψη υπάρχει πια μια τεκμηριωμένη ανησυχία. Ότι με πρόσχημα την «έκτακτη ανάγκη» εγκρίθηκαν «σανεμβόλια» που δεν έπρεπε, εφόσον οι δοκιμές τους δεν ικανοποιούσαν βασικούς κανόνες.

Από πολιτική άποψη όμως (τέτοια είναι η δική μας) το πράγμα είναι πολύ χειρότερο. Γιατί η «έκτακτη ανάγκη» σκηνοθετήθηκε ακριβώς για να γίνουν τέτοιες «εγκρίσεις»! Όλη η τρομοεκστρατεία, που συνεχίζεται τώρα με τις απειλές για καταναγκαστικό πλατφορμιασμό και ποινές σ’ όσους τολμούν να λένε ΟΧΙ!, είναι κατ’ ουσίαν βιο-πολιτικό, δηλαδή πολιτικό έργο. Και σ’ αυτό έχουν συμμετάσχει πολλοί περισσότεροι απ’ αυτές καθαυτές τις φαρμακομαφίες.

Καταναγκασμός, βία κι άλλα ωραία

Δευτέρα 14 Ιούνη>> Τα εκατομμύρια των Spectacle Victims νομίζουν ότι η καθεστωτική βία (που υφίστανται και τα ίδια) είναι μόδα. Νομίζουν ότι οι πλατφορμιασμοί είναι tattoo. Το ιδιαίτερα ενδιαφέρον είναι πως μόνο σε μέρη σαν το ελλαδιστάν (μέρη δηλαδή όπου η πρόσφυση στην εξουσία και οι πολιτικές πρόσοδοι είναι η εθνική νόρμα) αυτά τα Victims γίνονται και τα ίδια αναπαραγωγοί της psyop: Έκλεισες ραντεβού για στο αόρατο δικαστήριο της «νέας κανονικότητας». Στην πραγματικότητα όχι για λόγους υγείας, ό,τι παπαριές κι αν λέγονται. Για λόγους πειθαρχίας. (Γινόταν το ίδιο ακριβώς όταν έλεγες ότι δεν πρόκειται να πας στο στρατό: ο άλλος, αγανακτισμένος, απαντούσε «κι εγώ μαλάκας είμαι που πήγα;», εννοώντας ότι αν είναι όλοι μαλάκες τότε ο.κ….)

Οι μικροαστοί ποτέ δεν καταλαβαίνουν, ποτέ δεν βλέπουν τον ορίζοντα! Όταν συστρατεύονται με ολοκληρωτικά καθεστώτα θεωρούν ότι κάνουν κάτι φυσιολογικό: μπαίνουν στον «ρου της ιστορίας», με την ελπίδα πάντα των ωφελημάτων. Τώρα, για παράδειγμα, νομίζουν ότι με τις πλατφόρμες γενετικής μηχανικής αποκτούν «ανοσία» – ούτε που τους περνάει απ’ το μυαλό ότι απλά γίνονται αιώνια πελατάκια του συμπλέγματος… Κι όσο περισσότερο είναι προσανατολισμένοι στην όποια εξουσία, τόσο περισσότερο πιστεύουν ότι κάποια ψίχουλα περισσεύουν και γι’ αυτούς. «Ανοσίας» εν προκειμένω.

Στην γαλλία, στην ισπανία, στη γερμανία ή στην ιταλία όσοι πλατφορμιάζονται είναι τουλάχιστον διακριτικοί. Δεν θέλουν να γίνουν τσιράκια: φταίει η ιστορικη συγκρότηση των σχέσεών τους με την μορφή-κράτος. Εδώ συμβαίνει το αντίθετο: τα κόμπλεξ και η ανασφάλεια (ακόμα και για τον πλατφορμιασμό) γίνονται επιθετικότητα. Και το σύστημα τρίβει τα χέρια του (δες ενισχυτικά και το τελευταίο σημερινό σχόλιο).

Ποιά είναι η πραγματικότητα; Κατ’ αρχήν, για να μην κουράζονται οι λακέδες και οι τσάτσοι: αυτούς τους υγιειονομικούς καταναγκασμούς, αυτήν την δικτατορία στο όνομα της υγείας (και ό,τι άλλο) θα την πολεμήσουμε όσο δεν πάει!!! Θα την πολεμήσουμε ακόμα και για λογαριασμό τους· όταν κάποιοι από δαύτους αρχίσουν να πνίγονται και καταλάβουν θα είναι αργά. Και δεν είμαστε λίγοι / ες. Αυτό σημαίνει ότι το διακομματικό σύστημα ίσως χρειαστεί να ξανανοίξει τα «ξερονήσια» – εν είδει Σπιναλόγκας…

Δεύτερον, αυτήν την περίοδο το ελληνικό καθεστώς (διακομματικά, μέσα κι έξω απ’ την βουλή, το τονίζουμε) κάνει ψυχολογικό πόλεμο σχετικά με τον «εμβολιαστικό» καταναγκασμό. Είναι του είδους «κάτσε καλά γιατί θα σε δείρω» που λένε διάφοροι γονείς στα παιδιά τους. Κάποιες φορές πιάνει, κάποιες όχι: βλέπετε, ακόμα και τα κανονικά νήπια χαμπαριάζουν διαισθητικά περισσότερα από πολλούς ενήλικες καθηλωμένους στο πρωκτικό στάδιο!

Αν εξαιρέσουμε μια πρωτοβάθμια δικαστική απόφαση στην ιταλία, που επέβαλε τον καταναγκασμό στους υγιειονομικούς (για την οποία δεν ξέρουμε ακόμα την τύχη της σε υψηλότερου βαθμού δικαστήρια), και λαμβάνοντας υπόψη τους υπαρκτούς συσχετισμούς δύναμης σε διάφορες δυτικές καπιταλιστικές κοινωνίες, δεν ξέρουμε άλλο μέρος που να γίνεται τέτοια επιθετική ψυχολογική εκστρατεία «υγιειονομικής» βαρβαρότητας όπως στο ελλαδιστάν. Γενικά μιλώντας το ζήτημα του καταναγκασμού είναι τόσο εξώφθαλμα παράνομο σύμφωνα με το τυπικό σύνταγμα των αστικών κρατών ώστε οι πολιτικές βιτρίνες διστάζουν ακόμα να πατήσουν και εκεί (μετά τα συνταγματικά πραξικοπήματα των γενικευμένων απαγορεύσεων)· συν το γεγονός ότι έχουν ήδη διαμορφωθεί σε πολλές κοινωνίες ικανά αναχώματα σε ότι αφορά αυτό ακριβώς το τυπικό σύνταγμα. Στο ελλαδιστάν, απ’ την άλλη, όλα αυτά είναι τόσο σχετικά όσο βολεύει τον γενικευμένο μικροαστισμό και τα αφεντικά του. Ο κάθε καραγκιόζης, «ειδικός» ή όχι, μπορεί να λέει την παπαριά του – and the show (δηλαδή η psyop) goes on.

Εκείνο που καταλαβαίνουμε όμως καλά είναι το εξής: η εστίαση στους υγιειονομικούς και, σε δεύτερο χρόνο, στους εκπαιδευτικούς, αφορά την εκτίμηση του ντόπιου καθεστώτος και των λακέδων του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος για το ποιοί είναι οι «αδύνατοι κρίκοι στην αλυσίδα εργασίας του κοινωνικού εργοστάσιου». Έχοντας αυτοί οι τομείς κρατικά συνδικάτα (της δεξιάς και της αριστεράς του συστήματος…) και χωνεμένη την σκλαβιά του «κλαδικού συμφέροντος» επί δεκαετίες, φαίνεται ότι το διακομματικό γκουβέρνο εκτιμάει πως μπορεί να τρολάρει τους γιατρούς, τους νοσηλευτές και τους εκπαιδευτικούς χωρίς κανένα κόστος. Κι ως τώρα αποδεικνύεται πως πράγματι δεν έχει κόστος…

Αντίθετα, και παρότι το επιχείρημα «της επαφής με πλήθος τρίτων» θα ίσχυε απόλυτα, αυτό το ίδιο διακομματικό γκουβέρνο δεν τολμάει να αγγίξει (με την απειλή και τους εκβιασμούς του καταναγκαστικού πλατφορμιασμού) τους εξής δημόσιους υπαλλήλους: την αστυνομία, τους μόνιμους αξιωματικούς του στρατού, και την εκκλησία. (Προς αποφυγήν παρεξηγήσεων: δεν εννοούμε ότι θα έπρεπε να το κάνει!!!). Γιατί δεν αγγίζει τον σκληρό πυρήνα των κρατικών μηχανισμών; Γιατί εκεί υπάρχει (όπως παντού) υψηλό ποσοστό απόρριψης της υγιεινιστικής εκστρατείας· και οποιαδήποτε «πίεση» θα προκαλέσει έκρηξη!!!

Τι επιδιώκει, λοιπόν το διακομματικό γκουβέρνο μέσω αυτών των ψυχολογικών εκβιασμών ειδικά απέναντι σε υγιειονομικούς και εκπαιδευτικούς; Δεν θα βρει κανείς την απάντηση αν δεν μελετήσει την «τύχη» που έχει η δημόσια υγεία και η δημόσια εκπαίδευση μέσα στις δεδομένες τάσεις της 4ης βιομηχανικής επανάστασης!!! Το φορντικό σύστημα (στη δημόσια υγεία και εκπαίδευση) είναι υπό κατάργηση· και οι μισθωτοί σ’ αυτά (που κοιμούνται τον ύπνο της ρουτίνας και των φόβων τους…) υπό υποτίμηση. Κατά συνέπεια το να αντιμετωπιστούν όλοι και όλες σ’ αυτούς τους τομείς σαν μάζα κρέατος στην οποία μπορεί να ασκηθεί κατά βούληση οποιοσδήποτε καθεστωτικός εκβιασμός είναι η πίσω όψη της άγριας υποτίμησής τους.

Το να αναγορευτούν ΑΥΤΟΙ σε «κρέας» για την συγκεκριμένη εκστρατεία και όχι οι μισθωτοί της δημόσιας τάξης, του στρατού ή του θρησκευτικού μηχανισμού (επαναλαμβάνουμε: μακριά από εμάς το «πιάστε κι αυτούς»!!!) δεν θα έχει μεν κάποιο «ολικό υγιειονομικό» αποτέλεσμα (σιγά!!!), θα έχει όμως μια παραδειγματική πολιτική λειτουργία σε ότι αφορά τον έλεγχο της μισθωτής εργασίας συνολικά: οπουδήποτε αυτή θεωρείται «υποτιμημένη» θα πρέπει να αποδεικνύει την «αξία» της με όρους σκληρής πειθαρχίας!!! (Θα σου λένε «εμβολιάστηκες» όχι εκεί που έχουν ανάγκη τις γνώσεις σου, αλλά εκεί που θα θέλουν να σου πουν «περιμένουν πολλοί στην ουρά – εμβολιασμένοι»…) Σκεφτείτε το: οι εκβιασμοί στους εκπαιδευτικούς του δημόσιου μεταφέρονται αυτόματα στους εκπαιδευτικούς των φροντιστηρίων· οι εκβιασμοί στους υγιειονομικούς του δημόσιου τομέα μεταφέρονται το ίδιο εύκολα στους μισθωτούς της ιδιωτικής βιομηχανίας υγείας. Κι εκεί «επιβάλλονται» αλλιώς. Ο έλεγχος της μισθωτής εργασίας γενικά: μην έρθει κανείς σε πέντε χρόνια να μας πει «δίκιο είχατε!» – ντάξει;

Φυσικά, όπως στο «κάτσε φρόνιμα γιατί θα σε δείρω» έτσι κι εδώ υπάρχει ένας τυπικός φραγμός: αν πρόκειται για μόνιμους δημόσιους υπαλλήλους δεν γίνεται να απολυθούν… με το ισχύον τυπικό σύνταγμα. Συνεπώς οι εκβιασμοί είναι προς το παρόν άσφαιροι. Όποιος, όποια, θέλει όμως να σηκώσει το κεφάλι και να δει τον ορίζοντα θα «θυμηθεί» ότι η κατάργηση της μονιμότητας (των δημόσιων υπαλλήλων) είναι από χρόνια στον πάγκο – και δεν μιλάμε για τις υπόλοιπες σχέσεις εργασίας (προσωρινοί, ωρομίσθιοι, εργολαβικοί). Ίσως όχι τους επόμενους μήνες αλλά τα κοντινά επόμενα χρόνια να επιχειρήσει κάποιο γκουβέρνο το άλμα: να χρησιμοποιήσει αυτήν ή την επόμενη υγιεινιστική τρομοκρατία (μην έχετε αυταπάτες: θα υπάρξει κι άλλη, κι άλλη – έχουν «κτυπήσει φλέβα» τ’ αφεντικά!) για να ξεκαθαρίσει τους λογαριασμούς και σ’ αυτό το πεδίο.

Τι σημαίνουν αυτά; Κατά την ταπεινή μας γνώμη σημαίνουν πως υπάρχουν και σοβαροί λόγοι και (ακόμα…) χρόνος αντίστασης!!! Ό,τι και και να λένε οι επαγγελματίες και οι εθελοντές του ψυχολογικού πολέμου, σ’ αυτήν την φάση δεν κάνουν (και δεν μπορούν να κάνουν) τίποτα άλλο απ’ το να απειλούν, από θέσεις εξουσίας και βίας βέβαια. (Φυσικά αυτός ο χρόνος δεν είναι απεριόριστος…. Μιλάμε για τους επόμενους μήνες, συμπεριλαμβανόμενων των καλοκαιρινών…)

Υπάρχουν σοβαροί λόγοι και χρόνος αντίστασης ακόμα και για όσους έχουν πέσει θύματα των εκβιαστικών πλατφορμιασμών! Αντίθετα, κάθε οπισθοχώρηση, κάθε ατομική «σοφία» του είδους «ε, τι να κάνω; θα το κάνουν υποχρεωτικό οπότε σκύβω το κεφάλι και πάω», ταΐζει το θηρίο, ενισχύει την άμεση, μεσοπρόθεσμη και μακροπρόθεσμη επιθετικότητά του. Και, ας είναι βέβαιο, δεν θα γλυτώσει κανέναν αυτό το πλήθος ατομικών συνθηκολογήσεων!

Προφανώς δεν απευθυνόμαστε στο «επαναστατικό αίσθημα» κανενός – δεν υπάρχει τέτοιο! Απευθυνόμαστε μόνο στη λογική, στην ιστορική, κριτική λογική· όπου υπάρχει περιθώριο γι’ αυτήν. Και στο σθένος.

Όπου δεν υπάρχουν; Χμμμμμ…. Μαύρα κοράκια με νύχια γαμψά!..

Το ξέρουμε. Κανένας, καμμία δεν ήταν έτοιμος / έτοιμη για κρίσιμες και ριζοσπαστικές στάσεις ζωής· αλλά και κανείς δεν διαλέγει σε τι καιρούς θα ζήσει. Πρόκειται γι’ αυτό που λέγεται το ύψος των περιστάσεων! Δεν αφορά τους «ήρωες» αλλά τους κανονικούς, τους συνηθισμένους ανθρώπους, τους κοινούς θνητούς, το αν στέκονται στο ύψος των περιστάσεων ή όχι.

Μετά από σχεδόν 1,5 χρόνο «τα κουκιά είναι μετρημένα».

Νοτιοανατολική πτέρυγα του συμπλέγματος;

Δευτέρα 14 Ιούνη>> Όσοι / όσες ενδιαφέρονται και κάνουν τον κόπο να μαθαίνουν (όλους αυτούς τους μήνες) το τι επιβάλλεται σε μια σειρά ευρωπαϊκών κράτων, θα συμφωνήσουν: κάτι «περίεργο» συμβαίνει με την υγιεινιστική τρομοεκστρατεία α λα ελληνικά. Δεν θα αραδιάσουμε τα συμπτώματα αυτού του «περίεργου». Το τελευταίο, όμως, είναι το πιο δηλητηριώδες: οι φήμες, οι απειλές και πιθανόν οι γκουβερνοαποφάσεις για τον καταναγκαστικό πλατφορμιασμό. Όχι, αυτό δεν συμβαίνει παντού εις τα ευρώπας και δεν έχει σχέση (όπως σχεδόν τίποτα) με υγιειονομικούς σκοπούς!

Πριν συνεχίσουμε δύο μικρές υπενθυμίσεις. Πρώτον, ούτε την 1η ούτε την 2η βιομηχανική επανάσταση οι εξουσίες εντός ελλαδιστάν τις πέρασαν κατά τα «μέσα πρότυπα» άλλων ευρωπαϊκών κρατών! Το κρίσιμο ήταν ο έλεγχος της εντόπιας εργατικής τάξης· κι εκεί (μάρτυρας ο 20ος αιώνας) οι ντόπιοι προεστοί και κοτζαμπάσηδες ΔΕΝ υιοθέτησαν τον κεϋνσιανισμό (όταν αυτό έγινε, στα ‘80s, είχε ήδη αρχίσει να «ξεπερνιέται» διεθνώς – και προκάλεσε χρεωκοπία στα τέλη της δεκαετίας). Επέλεξαν, αντίθετα, τον αποκλεισμό όσων περισσότερων μπορούσαν απ’ τις πολιτικές προσόδους, δηλαδή έναν εμφύλιο διάρκειας 60 χρόνων· και πάμπολλες “καταστάσεις έκτακτης ανάγκης”…

Και δεύτερον, η διαχείριση του «σκανδάλου novartis» στο ελλαδιστάν ΔΕΝ έχει καμμία σχέση με το πως αντιμετώπισαν την ίδια ιστορία άλλα κράτη (: υπήρξε ανάλογο «σκάνδαλο» και αλλού). Με απλά λόγια στο ελλαδιστάν ΔΕΝ άγγιξε κανείς τις ιερές αγελάδες του «ιατρικού σώματος», παρότι οι αμερικανικές έρευνες για το θέμα είχαν πλήρη στοιχεία, «ονόματα και διευθύνσεις» των εκατοντάδων γιατρών που δωροδοκούσε η συγκεκριμένη φαρμακομαφία. Οπότε: το ελλαδιστάν ήταν και παρεμένει play ground για τις φαρμακομαφίες σε ασυνήθιστο βαθμό, με πρωτοφανή ευκολία και με διακομματική συναίνεση, σε σύγκριση με ευρωπαϊκά (και όχι μόνο) κράτη· κι αυτό το ξέρουν τόσο οι φαρμακομαφίες όσο και οι εντόπιες πολιτικές βιτρίνες…. Η γενική σιωπή για τις δωροδοκίες είναι (ποιός δεν το καταλαβαίνει) μια μορφή πολιτικής προσόδου για τους δωροδοκούμενους.

Η σχέση κράτους και κεφάλαιου προσδιορίζει έτσι κι αλλιώς τις καθεστωτικές «πολιτικές». Αν υπάρχει (και υπάρχει) μια «ανορθόδοξη» (αν μπορούμε να την χαρακτηρίσουμε έτσι· αν και δεν σπάνια στον καπιταλιστικό πλανήτη…) σχέση κράτους και κεφάλαιου στο ελλαδιστάν, αυτή οπωσδήποτε θα αναδυθεί στη διάρκεια αυτής της «μεταβατικής περιόδου» προς την 4η βιομηχανική επανάσταση· και οπωσδήποτε θα είναι βίαιη και αυταρχική. Μέσα στις γενικές τάσεις μεν· αλλά με «υπερβάλλοντα ζήλο»…

Γιατί, λοιπόν, το ρημαδογκουβέρνο (και πρακτικά όλο το κηφηναριό των πολιτικών βιτρινών δια της σιωπής) «κουνάει το δάκτυλο» απειλώντας ότι θα επιβάλει ουσιαστικά στρατιωτικό νόμο πρώτα στους υγιειονομικούς, ύστερα στους εκπαιδευτικούς και όπου αλλού γουστάρει; Αν αλλού η «κατάσταση εξαίρεσης» έχει υπάρξει, ιστορικά, όντως «εξαίρεση», για το ελλαδιστάν είναι το μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας της εξουσίας – πράγμα που σημαίνει ότι το playground των φαρμακομαφιών μπορεί να συμπληρωθεί! (Και μην πει κάποιος αφελής ότι το ελλαδιστάν είναι «μικρή αγορά»…. Μια χαρά είναι και σαν «αγορά» και σαν in vivo δοκιμαστικός σωλήνας…)

Πάντα η «έκτακτη ανάγκη» μεθοδευόταν απ’ τα ντόπια αφεντικά με το ένα τους μάτι στις διεθνείς συμμαχίες και στις γεωπολιτικές προσόδους που επεδίωκαν ή/και απολάμβαναν. (Όπως ακριβώς υποδείκνυαν τα «μεγάλα αφεντικά», οι ιδιοκτήτες των πλωτών εργοστασίων).

Μπορούμε τώρα να εντοπίσουμε «υγιειοπολιτικές» προσόδους; Τι συμφωνίες έχουν γίνει άραγε μεταξύ γκουβέρνου και «επενδυτών» όπως η microsoft και η pfizer, που αποτελούν βασικό τμήμα της σπονδυλικής στήλης του δυτικού βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος; Τι συμφωνίες έχουν γίνει μεταξύ γκουβέρνου και της σκιώδους παρακρατικής palantir; Τι «δεσμεύσεις» έχουν αναληφθεί έναντι ποίων ανταλλαγμάτων;

Κάποιοι «καλοθελητές» θα πουν ότι κάνοντας τέτοιες ερωτήσεις βλέπουμε φαντάσματα…. Αμ δε! Τα ερωτήματα είναι πολύ περισσότερα απ’ όσο νομίζουν· όπως και το βάθος όλης αυτής της ιστορίας…

Ραντεβού στη φωτιά…

Δευτέρα 7 Ιούνη>> Θέλουν συστάσεις οι Kill the Cat;

Χωρίς τέτοιες, απ’ το προ δεκαετίας “Φιλιά στο Χάος” – με τις ευχές μας για την εβδομάδα:

Η χρεωκοπία είναι μέρος της αναδιάρθρωσης! (1)

Δευτέρα 7 Ιούνη>> 500.000 επιστήμονες απ’ το σύνολο των 174 επιμέρους επιστημονικών τομέων (κι αυτοί οι 174 τομείς αφορούν τα πάντα: απ’ την αστροφυσική ως την ηλεκτρολογία αυτοκινήτων): αυτή είναι η συγκέντρωση ειδικευμένου διανοητικού κεφαλαίου που υπολογίζεται ότι έπεσε απ’ τον περασμένο Μάρτη πάνω στην αντιμετώπιση του τσαχπίνη παγκόσμια. Πιθανότατα αυτός ο τεράστιος όγκος ειδικευμένης διάνοιας (συν τους διαθέσιμους τεχνολογικούς εξοπλισμούς, συν τις συχνά απλόχερες χρηματοδοτήσεις) συγκεντρωμένος, να ασχολείται με το ίδιο «πρόβλημα», να είναι μοναδικός στην ιστορία του γαλαξία!

Τσαχπίνης εναντίον όλων λοιπόν! Ποιό είναι το αποτέλεσμα; Με την εξαίρεση ορισμένων (όχι λίγων…) πολύ συγκεκριμένων εθνικοτήτων (ονόματα δεν λέμε…), η αλήθεια είναι ότι όχι ο ίδιος ο κορονοϊός αλλά η άγρια και φονική μυθολογία με αυτόν σα σημαία νίκησε! Σχεδόν έχει συντρίψει την αφρόκρεμα του καπιταλιστικού διανοητικού δυναμικού (του δυτικού σίγουρα!), αν το ενδιαφέρον αυτού του δυναμικού ήταν το αποτέλεσμα. Κι αν η συγκέντρωση διανοητικού κεφαλαίου απέναντι σε έναν μέτριας σημασίας και μικρής νοσηρότητας κορονοϊό είναι μοναδική στον γαλαξία, η αποτυχία του διανοητικού κεφάλαιου να τον νικήσει είναι, ίσως, μοναδική στο σύμπαν! Σα να παίζει η μικτή σύμπαντος με τα Άνω Τζούτζουλα… και να λέει (η μικτή σύμπαντος): καλά, θα τα πούμε στον επόμενο γύρο… Ή σα να “παίζει τον γιατρό” ο δρ. Watson της ibm εναντίον δύο δεκάχρονων και να βραχυκυκλώνει (κυριολεκτικά).

Αυτή η κλίμακα των γεγονότων είναι πολύ πιο πραγματική απ’ τις ατομικές φοβίες διαφόρων. Και επειδή δεν είναι εμπειρική διαφεύγει της προσοχής. Ωστόσο χρειάζεται η προσοχή μας και μια, έστω κατ’ αρχήν, απάντηση σ’ αυτό το κομβικό ερώτημα: έφτιαξε, άραγε, η εξαπάτηση και η βία της καπιταλιστικής μετάβασης ένα εικονικό θηρίο που δεν μπορεί να το αντιμετωπίσει, ή μήπως έφτιαξε ένα εικονικό θηρίο τέτοιο ώστε να μην μπορεί να το αντιμετωπίσει αποτελεσματικά αλλά, αντίθετα, να το έχει για μπαμπούλα; Κι αν υπάρχει ήττα πως ακριβώς επιμερίζεται;

Αν και η ερώτηση είναι πολιτική, έχει σχέση οπωσδήποτε και με τον χαρακτήρα της σύγχρονης «επιστήμης»· αυτού του λίγο πολύ ιερού που κουβαλάνε στα κεφάλια τους (και συχνά στις τσέπες τους) οι 500.000 αξιωματικοί του «πολέμου κατά του αόρατου εχθρού». Πόσοι, άραγε, απ’ αυτές τις 500 χιλιάδες έχουν άμεση γνώση όχι του «επιστημονικού πεδίου» τους αλλά των συμφερόντων και των κινήτρων που ωθούν γενικά έρευνες και εφαρμογές; Κι απ’ αυτούς πόσοι θα σήκωναν το επιστημονικό (και ηθικό) αναστημά τους για να φωνάξουν: Ως εδώ!!! Δεν είμαστε τσατσορούφιανοι καμιάς βιομηχανίας!!!

Όντες ιστορικά εξαρτήματα της καπιταλιστικής πορείας εδώ και πολλές δεκαετίες (και όχι η απλή, αδιαμεσολάβητη έκφραση των διανοητικών ικανοτήτων των κοινωνιών σαν τέτοιων) αυτοί οι επιστήμονες όλων των κλάδων στη συντριπτική τους πλειοψηφία είναι πισθάγκωνα δεμένοι στις αναδιαρθρώσεις. Κι όσο πιο ριζικές είναι αυτές οι αναδιαρθρώσεις, τόσο πιο ισχυροί είναι οι κραδασμοί που διατρέχουν τα «επιστημονικά πεδία», όχι μόνο γνωσιολογικά αλλά και σαν κύρος, χρηματοδοτήσεις, ιεράρχηση προτεραιοτήτων· αυτές οι πλευρές που στην πραγματικότητα είναι πιο σημαντικές.

Κι όσο πιο ισχυροί είναι οι κραδασμοί, τόσο περισσότερο η ένταξη-στους-μηχανισμούς γίνεται (συνειδητά η ασυνείδητα) ροπή προς κάποια αόριστη «έξοδο κινδύνου». Που, κατά την ταπεινή (αλλά καθόλου ατεκμηρίωτη) άποψη της ασταμάτητης μηχανής, ήταν, στην προκειμένη περίπτωση, η συμμετοχή στον πόλεμο κατά του αόρατου. Ένα είδος επιστημονικού «φιλάμε χεράκι» αν μας εννοείτε…

Η χρεωκοπία είναι μέρος της αναδιάρθρωσης! (2)

Δευτέρα 7 Ιούνη>> Να το πούμε διαφορετικά. Το ξεπέρασμα πολλών (άγνωστο σ’ εμάς πόσων αλλά σίγουρα πολλών) «επιστημονικών ειδικοτήτων» λόγω της τεχνητής νοημοσύνης και των έξυπνων αλγόριθμων έχει αναγγελθεί προ πολλού. Όπως έχει αναγγελθεί ο ριζικός μετασχηματισμός σχεδόν όλων των υπόλοιπων, ειδικά αν στις ήδη αναμενόμενες μηχανικές δυνατότητες προστεθούν και οι εκρηκτικά «επαναστατικές» που θα σχετίζονται με τις εφαρμογές της κβαντικής μηχανικής. Μ’ άλλα λόγια τα πεδία της διανοητικής εργασίας (τέτοια είναι τα επιστημονικά πεδία) όχι μόνο δεν θα μείνουν ανεπηρέαστα απ’ τις εξελίξεις της 4ης βιομηχανικής επανάστασης αλλά, αντίθετα, θα είναι αυτά κυρίως που θα αναδιαρθρωθούν! Η δουλειά της καθαρίστριας (ένα παράδειγμα) θα συνεχίσει να γίνεται όπως ξέρουμε: χειρωνακτικά, φτηνά, υποτιμημένα… Η δουλειά όμως του γιατρού διαφόρων ειδικοτήτων (άλλο παράδειγμα) αναμένεται να αναδιαρθρωθεί σε τέτοιο βαθμό ώστε ειδικοί που τώρα ακόμα απολαμβάνουν υψηλού κύρους και αμοιβών (ας πούμε: οι καρδιοχειρούργοι ή οι ορθοπεδικοί) θα είναι τυχεροί μετά από μια γενιά αν ξεπέσουν απλά σε χειριστές ρομποτικών μηχανών· ισότιμοι αποφοίτων τεχνικών σχολών…

Αυτή η ριζική ανατροπή γίνεται ήδη μπροστά στα μάτια μας· και ελάχιστοι δίνουν σημασία! Ποιοί ήταν εκείνοι που έδιναν πραγματικά τον τόνο του τι είναι (και τι δεν είναι) ο τσαχπίνης στη διάρκεια της δυτικής υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας; Κάποιοι γιατροί; Όχι βέβαια!!! Εκείνοι που πραγματικά βρίσκονταν στην «καρδιά» της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας ήταν οι προγραμματιστές (μοντέλα – μοντέλα – μοντέλα!), ορισμένοι βιοτεχνολόγοι με «εκτυπωτές» γονιδίων και τα δικά τους μοντέλα, και οι μπηχεβιοριστές που είναι, απλά, απατεώνες. Οι υπόλοιποι (οι γιατροί διάφορων ειδικοτήτων) ήταν μόνο η ουρά των πιο πάνω· παπαγάλιζαν με τον παρακμιακό στόμφο τους αυτά που άκουγαν εν πλήρη αγνοία· και μερικοί από δαύτους έγιναν διάσημοι σαν εκπρόσωποι τύπου του συμπλέγματος που φαινόταν να έχει επικεφαλής τύπους του είδους κυρ Βασίλης (Άρχοντας Θυρών και Παραθύρων). Το ότι ο συγκεκριμένος έχει ανακηρυχτεί σαν «ο σημαντικότερος γιατρός στον κόσμο» είναι, υποθέτουμε, δηλωτικό από μόνο του!

Ξέρουμε ότι αυτή η θέση μας ισοδυναμεί με το «ο βασιλιάς είναι γυμνός»! Δεν μας ενδιαφέρει να πείσουμε κανέναν!!! Θεωρούμε ωστόσο ακόμα και εμπειρικά επιβεβαιώσιμο το γεγονός ότι εδώ και 16 μήνες η μεγάλη μάζα των γιατρών κατέρρευσε (σαν διανοητικό κεφάλαιο…), λούφαξε, ακολούθησε σαν υπνωτισμένη την «γραμμή», και δεν τόλμησε καν και καν να σηκώσει το «επιστημονικό μπόι» της· πράγμα που, για να υπάρχει ένα μέτρο σύγκρισης, το είχε κάνει στα μέρη μας και αλλού σε ικανό βαθμό και εναντίον του tamiflu (γρίπη των πτηνών…) και εναντίον του gardasil! (Εξαιρούνται απ’ πιο πάνω οι ομοιοπαθητικοί και διάφοροι άλλοι εναλλακτικοί, οι οποίο όμως επίσης λούφαξαν στη δημόσια σφαίρα – από όσο μπορούμε να ξέρουμε…)

Υποστηρίζουμε λοιπόν ότι αυτό το μαζικό «ντου» του υπάρχοντος καπιταλιστικού δυναμικού ειδικευμένης διανοητικής εργασίας στον τσαχπίνη «τώρα που γυρίζει», αυτός ο όγκος των 500.000 που ασχολήθηκε να βρει (ή να παραστήσει ότι ψάχνει…) μια κάποια «λύση», είναι η αντεστραμμένη απόδειξη της εξελισσόμενης παρακμής, της επερχόμενης υποτίμησης του μεγαλύτερου μέρους αυτού του κεφαλαίου. Σα να προσπάθησαν (ασυνείδητα οπωσδήποτε) τα άτομα «ειδικοί» να παίξουν ένα απ’ τα τελευταία χαρτιά τους υπέρ της «επιστημονικής» αναγκαιότητάς τους· ένα χαρτί επιστημονικής χρησιμότητας αγκυρωνόμενο σε μια υπόθεση Θεαματικού Χαρακτήρα.

Ξέρουμε: «αυτά δεν γίνονται»…

Ο.Κ….

Αντιπληροφόρηση

Δευτέρα 7 Ιούνη>> Δεν θέλουμε να φοβίσουμε κανέναν, αν και ίσως υπάρχουν κάμποσοι που έχουν περιθώρια να φοβηθούν κι άλλο. Όσοι, πάντως, έχουν περιθώρια κριτικής λογικής και σκέψης ας προσέξουν αυτό το video διάρκειας κάτι λιγότερο από 1,5 λεπτό. Έχει καλόν σκηνοθέτη (το παγκόσμιο οικονομικό φόρουμ).

Δεν θα το σχολιάσουμε τώρα· κάποια άλλη στιγμή. Σας αφήνουμε στις σκέψεις σας. Και μην ξεχνάτε: η χειρότερη αντίδραση είναι η απώθηση!

Ο γυμνός βασιλιάς

Δευτέρα 7 Ιούνη>> Ο νυσταλέος Jo έρχεται αυτή τη βδομάδα στην ευρώπη. Και θα πρέπει να γίνει δεκτός με όλες τις τιμές ξεγυμνωμένου βασιλιά. Έχει (ή θέλει να έχει) ηγεμονικές φιλοδοξίες· ή, το πιθανότερο, πάσχει (και) από νοσταλγία για τις «παλιές καλές μέρες» του αμερικανικού ιμπεριαλισμού. Να μια φράση από χτεσινό άρθρο του στην καθεστωτική washington post:

…. Είτε πρόκειται για τον τερματισμό της πανδημίας του covid-19 παντού, για την υιοθέτηση των απαιτήσεων μιας επιταχυνόμενης κλιματικής κρίσης ή την αντιμετώπιση των βλαπτικών δραστηριοτήτων των κυβερνήσεων της Κίνας και της Ρωσίας, οι ΗΠΑ πρέπει να οδηγήσουν τον κόσμο από θέση ισχύος…

Καλωσύνη του παρακμιακού αμερικάνου προέδρου που θέλει «το τέλος της πανδημίας παντού» αλλά κάποιος πρέπει να τον ενημερώσει ότι σε διάφορα σημεία του πλανήτη έχει τελειώσει εδώ και καιρό· και μάλιστα χωρίς την «σωτήρια» γενετική μηχανική των αμερικανικών φαρμακομαφιών. Καλωσύνη του επίσης που είναι φίλος του κλίματος, αλλά θα πρέπει να αναμετρηθεί με τους δικούς πετρελαιάδες των σχιστολιθικών κοιτασμάτων.

Απομένει, φυσικά, το κυρίως πιάτο. Η αντιμετώπιση των rivals. Πράγματι η αναζήτηση συμμάχων (και) στην ευρώπη στον εξελισσόμενο 4ο παγκόσμιο πόλεμο είναι μια λογική ανάγκη της Ουάσιγκτον· σίγουρα και του Λονδίνου (και της Αθήνας…). Ωστόσο οι πραγματικοί (παγκόσμιοι) συσχετισμοί είναι σε διαρκή εξέλιξη, και το μπλοκ στο οποίο θέλει να ηγηθεί η Ουάσιγκτον βρίσκεται ήδη (από καπιταλιστική άποψη) σε θέση άμυνας, αν και όχι ακόμα στρατιωτικής.

Το Joνυσταλεάν είχε δηλωμένη πρόθεση, πριν ήδη απ’ τις εκλογές, να φτιάξει κάτι σαν «συμμαχία του ελεύθερου κόσμου», των «δημοκρατιών», ή κάπως έτσι. Το κακό για αυτήν την μιλιταριστική «ελευθερία» που ονειρεύεται ο νυσταλέος είναι πως ποτέ δεν ήταν αρκετή για να εξασφαλίσει την αμερικανική ηγεμονία· δικτατορίες έσπερνε (ή στήριζε) ακόμα και στα καλύτερά της χρόνια. Κι έτσι, ενώ προσπαθεί να αναβιώσει την αντίθεση του 3ου παγκόσμιου («ελευθερία εναντίον ολοκληρωτισμού») επειδή απλά δεν έχει κάποιο καλύτερο on/off να πουλήσει, η Ουάσιγκτον είναι καταδικασμένη να κοροϊδεύει – όσους και για όσο καιρό μπορεί ακόμα.

Έχουμε ξαναπεί γνώμη γι’ αυτό: το αντίπαλο μπλοκ δεν συγκροτείται με σημαία την «ελευθερία» δυτικού τύπου, αλλά με σημαία αυτό που παρουσιάζει σαν (κοινωνική) δικαιοσύνη. Μετά από 4 δεκαετίες νεοφιλελευθερισμού (και άγριας εκμετάλλευσης διαφόρων περιοχών του πλανήτη) συν 30 χρόνια αμερικανικών στρατιωτικών εκστρατειών εδώ κι εκεί, είναι αδύνατο οι ατζέντηδες της «ελευθερίας» να πείσουν ακόμα και τα παιδιά στην αφρική. Αυτό που ονομάζουν «ελευθερία» το ξεφορτώνονται πια ακόμα και στις δικές τους επικράτειες: τόσα συνταγματικά πραξικοπήματα μαζεμένα ο δυτικός κόσμος είχε να ζήσει απ’ την δεκαετία του 1930. Κι αν οι δυτικοί υπήκοοι χώνουν τα κεφάλια τους στην άμμο (ή στις οθόνες), δεν είναι όλος ο πλανήτης τυφλός. Σε τελευταία ανάλυση εκατομύρια δυτικοί αποδέχτηκαν το δίλημα «ελευθερία ή υγεία» και ψήφισαν το δεύτερο. Αλλού στον πλανήτη τα άμεσα προβλήματα αφορούν ακόμα και την επιβίωση, ακόμα και το καθαρό νερό, ακόμα και το να μην σε πυροβολούν κατά βούληση ή να γκρεμίζουν το σπίτι σου (όπως στην Παλαιστίνη). Όλα αυτά τα «ταπεινά προβλήματα των Άλλων» έχουν ανεξίτηλα πάνω τους τα δακτυλικά αποτυπώματα του δυτικού ιμπεριαλισμού.

Αντίθετα, ειδικά το Πεκίνο, που δεν έχει κανένα παρελθόν στρατιωτικών κατακτήσεων και, αντίθετα, μπορεί να επιδεικνύει πρακτικά εκείνο το είδος καπιταλισμού που ενδιαφέρεται να μειώσει αποτελεσματικά την φτώχια και το κάνει, έχει ένα σαφές ιδεο-πολιτικό πλεονέκτημα στον ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό. Η “soft power” του κινέζικου καπιταλισμού είναι σαφώς πιο πειστική απ’ τα κουρέλια των δυτικών δημοκρατιών ύστερα από 5 αιώνες λεηλασιών, κατακτήσεων, δολοφονιών, πολέμων που έχουν στο λογαριασμό τους.

Το καλύτερο (για τα 7,5 δισεκατομμύρια του πλανήτη) θα ήταν το Joνυσταλεάν και οι σύμμαχοί του να χάσουν οριστικά την ηγεμονία χωρίς να σκοτωθεί ένα δισεκατομύριο ψυχές. (Με βάση την ιστορία και την υψηλή καταστροφικότητα του σύγχρονου κεφάλαιου, ένας «θερμός» και στα ίσια παγκόσμιος πόλεμος θα είχε τέτοιο ρεκόρ “απωλειών”…)

Όχι επειδή το κινεζικό καθεστώς είναι «καλύτερο» – στον καπιταλισμό επιλογές τέτοιου είδους είναι ολέθριες! Αλλά επειδή οι όποιες κατακτήσεις του δυτικού πνεύματος (αναμφίβολα υπάρχουν σημαντικές τέτοιες!) θα χρειαστούν χρόνο κι όχι αίμα για να αποκαθαρθούν μετά από μισή χιλιετία πλιάτσικου.

Χρόνο – και αποκατάσταση κοινωνικών και φυσικών καταστροφών…

(φωτογραφίες: Απ’ το βιετνάμ (επάνω) ως το ιράκ (κάτω) και απ’ την αφρική ως τη λατινική αμερική, όλοι έχουν να θυμούνται την καλωσύνη και την ανωτερότητα του “λευκού ανθρώπου”. Κι αυτά μόνο στον 20ο αιώνα· μερικοί πληθυσμοί έχουν να θυμούνται πολύ περισσότερα και πιο πίσω στο χρόνο…)

Όταν κάτι είναι οργανωμένο…

Δευτέρα 7 Ιούνη>> Ας ξεκουραστούν οι λοιμωξιολόγοι· η μπογιά τους ξέβαψε και κανείς δεν ασχολείται μαζί τους. Ας αναλάβουν οι εγκληματολόγοι. Το ελλαδιστάν ανακάλυψε (πάντα με όρους Θεάματος) πως έχει σοβαρό πρόβλημα οργανωμένου εγκλήματος! Ποιός τσαχπίνης; Οι σφαίρες πέφτουν σαν το χαλάζι…

Το «οργανωμένο έγκλημα» είναι ένας παράλληλος καπιταλισμός, χωρίς τις προδιαγραφές και τους περιορισμούς της νομιμότητας. Στον «τυπικό» καπιταλισμό, για παράδειγμα, υπάρχει ένα περιθώριο για νομική διεκδίκηση των δεδουλευμένων μετά από μια απόλυση. Στον «άτυπο» όχι. Μια σφαίρα στο κεφάλι, και όλα τελειώνουν. Υπάρχει κι ένα κάποιο πτωχευτικό δίκαιο (στον «τυπικό»). Πέραν αυτού; Το μεγαλύτερο ψάρι απλά τρώει το μικρότερο…

Αλλά οι νομιμόφρονες είναι 110% ηθικολόγοι· ακόμα κι όταν δρουν οι ίδιοι υπόγεια και παράνομα. Έτσι το «οργανωμένο έγκλημα» πουλιέται σα μια ξαφνική συμφορά, που οφείλεται (τάχα) στο ότι οι φυλακές δεν χωράνε όλους τους «οργανωμένους εγκληματίες» – λες και οι φυλακές είναι κάτι άλλο απ’ το «άτυπο εκπαιδευτικό σύστημα» αυτού του «άτυπου» καπιταλισμού.

Εν τω μεταξύ κανείς δεν τολμάει να παραδεχτεί ότι η πραξικοπηματική τρομοδιαχείριση αν είχε μια φορά συνέπειες στην «τυπική» οικονομία είχε δέκα στην «άτυπη»! Σ’ αυτήν την τελευταία δεν έφταναν βέβαια τα επιδόματα, οι επιστρεπτέες, οι φοροελαφρύνσεις και η υπόλοιπη κρατική φροντίδα. Αίφνης ο τομέας προστασία καταστημάτων κατέρρευσε για αρκετούς μήνες… Ή το ξέπλυμα μέσω λευκών καταστημάτων το ίδιο. Ή η πορνεία του πεζοδρομίου (και η προστασία της). Απ’ την άλλη μεριά ο τομέας εμπόριο ναρκωτικών εκτοξεύτηκε! (Δεν προσέξατε τα μαρτυριάρικα τα λύματα τι έλεγαν; Μόνο το «ιικό φορτίο» ενδιέφερε; Όχι η κόκα;) Πιθανότατα να αναπτύχθηκε κι ένας τομέας κατ’ οίκον διανομής… (Μια υπόθεση κάνουμε).

Αυτά σημαίνουν ότι οι όποιες ισορροπίες επιχειρηματικού καταμερισμού και επαγγελματικών προσόδων του «άτυπου» καπιταλισμού διαταράχτηκαν σοβαρά στη διάρκεια των αποκλεισμών και των απαγορεύσεων· χωρίς επίσημο «κρατικό» μαξιλάρι για μια κάποια εξομάλυνση. Και τι θα περίμενε κανείς απ’ την στιγμή που ο «τυπικός» καπιταλισμός ξαναμπαίνει σε λειτουργία; Οι νικητές των απαγορεύσεων (εκείνοι, δηλαδή, που πραγματοποίησαν σημαντική συσσώρευση χάρη στον τσαχπίνη) θα προσπαθήσουν να φάνε εντελώς τους χαμένους· κι αυτοί, απ’ τη μεριά τους, θα προσπαθήσουν να αμυνθούν.

Αν ο «άτυπος» καπιταλισμός είχε έναν «άτυπο» υπ.οικ., έναν «άτυπο» υπουργό ανάπτυξης και έναν «άτυπο» υπουργό εργασίας θα τα εξηγούσαν όλα αυτά. Και ο τεταρτοαυγουστιανός του ’20 (της «τυπικής» δημόσιας τάξης) θα μπορούσε να υπανιχθεί ότι η εγκληματοφοβία είναι φρένο στην εθνική ανάπτυξη. Η οποία, τουρισμός γαρ (έστω και κολοβός), στηρίζεται και στην «άτυπη» παροχή υπηρεσιών – μην κάνετε τους άσχετους.

Αλλά δεν έχει. Και μένει έρμαιο των συκοφαντιών… Όμως αν η ηθικολογία του «τυπικού» καπιταλισμού μπορούσε να στεγνώσει τις παράνομες δρατηριότητες, θα το είχε πετύχει προ πολλού σε άλλα μήκη και πλάτη του πλανήτη. Πουθενά δεν το κατάφερε· μάλλον το αντίθετο. Έχουν να το λένε οι πρωτοκλασάτοι «ειδικοί» πως ο «λευκός» καπιταλισμός γίνεται όλο και περισσότερο δραστηριότητα του «μαύρου» και το αντίστροφο. Και, μεταξύ μας, το «οργανωμένο έγκλημα» στο ελλαδιστάν έχει καταθέσει το δικό του αναπτυξιακό σχέδιο για τον λαό και τον τόπο, απ’ την δεκαετία του ’90 ήδη…

Έχει αποδειχθεί το μόνο πετυχημένο…

(φωτογραφία: Το ιαπωνικό “τυπικό” κράτος / κεφάλαιο είναι συμφιλιωμένο με την yakuza· και είναι δύσκολο πράγματι να πει κάποιος με σιγουριά ποιος είναι τμήμα του άλλου. Εν πάσει περιπτώσει δεν πρόκειται για δευτεράτζα! Για g7 πρόκειται!!! Προκομένα πράματα και καμμία περιττή σπατάλη δυνάμεων…)