Category: Ασταμάτητη μηχανή

…ούτε, όμως, και μαζική φύλαξη του ισραήλ…

Κυριακή 23 Δεκέμβρη. Στο Τελ Αβίβ έχουν θορυβηθεί με την ανακοίνωση του ψόφιου κουναβιού. Σύμφωνα με την προχθεσινή Ha’aretz η μεγαλύτερη ανησυχία είναι η απόσυρση του αμερικανικού στρατού όχι μόνο απ’ τα βόρεια και τα βορειοανατολικά της συρίας αλλά και απ’ την al-Tanf, στα νότια, στα σύνορα με το ιράκ (και την ιορδανία). Οι πολεμοκάπηλοι του ισραηλινού καθεστώτος θεωρούν ότι αν «χαθεί» αυτός ο αμερικανοκρατούμενος θύλακας, θα ανοίξει ο κύριος δρόμος μεταξύ Βαγδάτης, Δαμασκού (και Βηρυττού). Οπότε η Τεχεράνη θα μπορεί να μεταφέρει εύκολα οπλισμό στην Χεζμπ’ αλλάχ.

Ωστόσο αυτό το κάνει ήδη το ιρανικό καθεστώς! Είτε αεροπορικά (Τεχεράνη – Δαμασκός, και απο κει λίβανος) είτε οδικά απ’ την πιο μακρινή μεν αλλά υπαρκτή και λειτουργική διαδρομή μέσω Abu Kama και Deir ez-Zor. Το πιο σημαντικό είναι πως η Ουάσιγκτον δεν έκανε (και δεν μπορούσε να κάνει) τίποτα εναντίον της εγκατάστασης των S-300 στη δυτική συρία. Οπότε εδώ και μήνες δεν υπάρχει πια «ξέφραγο αμπέλι» στη συριακή επικράτεια, και κατά συνέπεια το Τελ Αβίβ δεν μπορεί να κτυπάει ιρανικές θέσεις και stuff προς την Χεζμπ’ αλλάχ.

Το απαρτχάιντ ισραηλινό καθεστώς κάνει, εδώ, έναν σωστό υπολογισμό: όσο λιγότερη Ουάσιγκτον υπάρχει (έστω φανερά) στο συριακό πεδίο μάχης, τόσο θα υπάρχουν περισσότερες Μόσχα και Τεχεράνη. Το Τελ Αβίβ έχει πολύ στενά όρια «επίδρασης» στη Μόσχα – τι θα κάνει, λοιπόν; Θα προσπαθήσει να σπρώξει ακόμα πιο δυνατά υπέρ κάποιου είδους επίθεσης (άλλων…) στην Τεχεράνη; Ή θα «ανταμοιφθεί» με την ανακοίνωση του αμερικανικού «deal του αιώνα»;

Τις δολοφονίες παλαιστίνιων διαδηλωτών θα τις συνεχίσει πάντως. Έχει πλάκα να σκοτώνεις – όπως είχε δηλώσει κάποτε ο «τρελός σκύλος» πρώην αμερικάνος υπ.αμ….

Δεν είναι μόνο η Γάζα…

Κυριακή 23 Δεκέμβρη. Καθώς η παλαιστινιακή εξέγερση έχει επεκταθεί και στη δυτική Όχθη, ο ισραηλινός στρατός δεν έχει κανένα πρόβλημα να σκοτώνει και εκεί. Εφτά διαδηλωτές μέσα σε δέκα μέρες – πολλές δεκάδες οι τραυματίες…

Η δοσιλογική “παλαιστινιακή αρχή” υπό τον Abbas έχει αρχίσει να νοιώθει πολύ άσχημα. Η συνέχιση της εξέγερσης σημαίνει πρακτικά αμφισβήτηση της «εξουσίας» της – και ενίσχυση των ριζοσπαστικών οργανώσεων… Προκειμένου να την εμποδίσει, αποφάσισε κάτι που έπρεπε να έχει γίνει πολλές φορές την τελευταία δεκαετία αλλά το έχει εμποδίσει: εκλογές, μέσα στο επόμενο εξάμηνο…

Θα τις κάνει; Έχουμε σοβαρές αμφιβολίες. Την τελευταία φορά που έγιναν εκλογές στα παλαιστινιακά μπαντουστάν ήταν το 2006. Και τις κέρδισε καθαρά η Χαμάς, στο σύνολό τους: έβγαλε 70 «βουλευτές» στο 132 μελών παλαιστινιακό «κοινοβούλιο». Εννοείται ότι οι δοσίλογοι / συνεργάτες του Τελ Αβίβ δεν μπορούσαν να το ανεχτούν! Απ’ την προσπάθεια να εμποδιστεί η «τρομοκρατική» Χαμάς να γίνει ο επίσημος εκπρόσωπος των παλαιστινίων απέμεινε η σύντομη στρατιωτική σύγκρουση μεταξύ Χαμάς και Φατάχ στη λωρίδα της Γάζα το 2007, η εύκολη νίκη της πρώτης, η έξωση του πράκτορα της cia και της mossad Mohhamed Dahlan («ηγέτης» της Φατάχ στη λωρίδα, τώρα κάνει καριέρα «νοικιασμένου όπλου» στο παλάτι της χούντας των εμιράτων…) απ’ την λωρίδα της Γάζα… Και το ότι δεν ξαναέγιναν εκλογές… Εννοείται ότι καταργήθηκε και η όποια λειτουργία του «κοινοβουλίου» από τότε: αν ο δοσίλογος Abbas και οι «δικοί» του έχουν, ακόμα, οποιαδήποτε εξουσία στη δυτική Όχθη, είναι επειδή τους την δίνει το Τελ Αβίβ. Και μόνο τόση όση τους επιτρέπει.

Νοιώθοντας ότι η εξέγερση θα του στερήσει ακόμα κι αυτά τα λίγα, επιχειρεί μια «φυγή μπροστά» – αλλά προς τα που είναι αυτό το «μπροστά» που επιδιώκει; Ανακοινώνοντας την «διάλυση (του ουσιαστικά ανύπαρκτου) κοινοβουλίου» και εκλογές, ξεκαθάρισε χτες το βράδυ ότι: … Αυτό είναι το άμεσο μέτρο εναντίον του κινήματος της Χαμάς… Διακηρύσσοντας έναν τέτοιο στόχο θεωρούμε απίθανο να θέλει πράγματι να γίνουν εκλογές και να ξαναχάσει…

Είτε επιδιώκει πάλι έναν «προεκλογικό εμφύλιο» μεταξύ των παλαιστινίων (προς μεγάλη χαρά των αφεντικών του…), είτε απλά ξεστόμισε ένα ακόμα παραμύθι… Αν ο Dahlan επιστρέψει στη δυτική Όχθη για να κάνει «προεκλογική εκστρατεία» θα είναι σαφές ποιο είναι το «μπροστά»…

(Υπάρχει μια πολιτική φυσιογνωμία στην Παλαιστίνη που πράγματι ενοποιεί την παλαιστινιακή αντίσταση, καθώς ανήκει μεν ιστορικά στη Φατάχ αλλά έχει την αποδοχή και της Χαμάς. Λέγεται Marwan Hasib Ibrahim Barghouti. Συμμετείχε στην πρώτη εξέγερση (πρώτη intifada) ενώ θεωρείται απ’ τους οργανωτές της δεύτερης (που έμεινε με το όνομα «intifada του al Aqsa»), το 2000, σαν επικεφαλής της «tanzim», μιας ένοπλης οργάνωσης που σχηματίστηκε σαν διάσπαση της Φατάχ. Αν ο Barghouti, που είναι αντίθετος στη συνεργασία με το ισραήλ, συμμετείχε σε εκλογές σαν υποψήφιος «πρόεδρος», θα συγκέντρωνε (σύμφωνα με διάφορες έρευνες της «κοινής γνώμης») τα 2/3 των ψήφων.

Υπάρχει μόνο ένα πρόβλημα με τον Barghouti: βρίσκεται στις ισραηλινές φυλακές απ’ το 2002, καταδικασμένος πεντάκις ισόβια για 26 «δολοφονίες ή/και απόπειρες δολοφονιών». Το ισραηλινό καθεστώς τον κατηγορεί πως είναι «τρομοκράτης» και ιδρυτής μιας ένοπλης οργάνωσης, της «ταξιαρχίας των μαρτύρων του al Aqsa».

Τυπικά θα μπορούσε να «κατεβάσει τον συνδυασμό του» και να κερδίσει, παραμένοντας όμως ένας φυλακισμένος «πρόεδρος»….)

Ξεγυρισμένη!

Κυριακή 23 Δεκέμβρη. Αθήνα και Λευκωσία το πούλαγαν για βέβαιο: ο αμερικανικός 6ος στόλος θα προστατεύει τις εκτός νόμου και λογικής αοζ της νότιας κύπρου και του ελλαδιστάν, επειδή … η αμερικανική exxon mobil έχει αναλάβει να κάνει τρύπες ψάχνοντας για γκάζι σ’ ένα απ’ τα κυπριακά οικόπεδα (συγκεκριμένα στο νο 6, στο οποίο πριν τρία χρόνια η γαλλική total δεν βρήκε τίποτα…).

Ώσπου χτες ήρθε η ξεγυρισμένη σφαλιάρα. Η Αθήνα και η Λευκωσία το ήξεραν έγκαιρα (η Άγκυρα είχε εκδώσει προειδοποίηση / navtex…). Προσπάθησαν να το κρύψουν, αλλά δεν το γλύτωσαν… Το ανακοίνωσε χτες το τουρκικό υπ.αμ.: έγιναν στις 17 Δεκέμβρη κοινά τουρκο-αμερικανικά ναυτικά γυμνάσια σε περιοχή που η Λευκωσία «θεωρεί δική της» – οι ασκήσεις έγιναν, φυσικά, χωρίς να της ζητηθεί η άδεια.

Το «σκάνδαλο» που ενοχλεί είναι, αφενός η “άσκηση” αμερικανικής πυραυλακάτου σε συνεργασία με τουρκικές φρεγάτες και μάλιστα σε μια περιοχή που (κατά τον καθεστωτικό νοτιοκυπριακό «φιλελεύθερο») ανήκει στην δικαιοδοσία της κυπριακής δημοκρατίας χωρίς να αναγνωριστεί στη Λευκωσία οποιοδήποτε «δικαίωμα»· αφετέρου ότι αυτή η άσκηση κοινοποιήθηκε απ’ την Άγκυρα. Όλη η μυθολογία ότι ο 6ος στόλος έχει «αντιτουρκικές διαθέσεις» στην ανατολική Μεσόγειο κράσσαρε μετά απ’ αυτήν την δημοσιοποίηση.

Και τώρα, για την δημαγωγία υπέρ του άξονα, απομένουν τα γνωστά: η απόκρυψη. Και ο εκνευρισμός. Κάτι πύρινες δηλώσεις περί «ισοπέδωσης βραχονησίδων», περί «λιωσίματος» κλπ…

(φωτογραφίες: Αυστηρά ακατάλληλες, δείχνουν την περιοχή την δικαιοδοσία επί της οποίας τόλμησαν να αμφισβητήσουν οι αμερικάνοι-φονιάδες-των-λαών… Να “αμφισβητήσουν”; Όχι ακριβώς. Αυτή η περιοχή είναι “νοτιοκυπριακή αοζ” μόνο στις ελληνικές φαντασιώσεις…)

Και η παραπλάνηση μια δουλειά είναι

Σάββατο 22 Δεκέμβρη. Με ένα (πιο σωστά: μισό) πλουμιστό εξώφυλλο, κι ένα ρεπορτάζ για το οποίο θα ντρεπόταν ακόμα και μαθητής λυκείου (αν το έκανε σαν «εργασία») η καθεστωτική, φιλοκυβερνητική «εφημερίδα των συντακτών» έκανε χτες το καθήκον της: γραφείο τύπου του ελληνικού βαθέος κράτους είναι (όπως αυτό εκφράζεται, προς το παρόν, απ’ το ροζ σκέλος του γκουβέρνου), τα ανάλογα λέει.

Αρκεί, άραγε, να βάλεις ένα σκίτσο αγωγού και μια φωτογραφία σωλήνων για να έχεις έναν αγωγό φυσικού αερίου του βεληνεκούς του θρυλικού east med; Αρκεί να μεταφέρεις αποσπάσματα δηλώσεων του τενεκεδένιου, με την προσθήκη ότι «στέλνει μηνύματα προς διάφορες κατευθύνσεις και ειδικότερα την τουρκία», για να πληρώνεσαι για «δημοσιογράφος»; Το πόπολο ίσως απαντάει «ναι». Οι εργοδότες της εφημερίδας σίγουρα. Ωραία. Μια χαρά μας ακούγεται.

Την επόμενη φορά που οι υπάλληλοι του ελληνικού κράτους και παρακράτους θα καταγγείλουν τα «fake news» βάλτε το έξυπνο γαργαλιστήρι σας στην μπρίζα. Και η δημαγωγία μια δουλειά είναι, αρκεί να μην την παίρνει κανείς στα σοβαρά. Χαμογελάστε λοιπόν, είναι απελευθερωτικό- και συνεχίστε την ημέρα σας.

Αλλά γιατί η καθεστωτική εφημερίδα θεώρησε καθήκον της να διαφημίσει έναν σωλήνα που η απλή έρευνα θα έδειχνε ότι δεν πρόκειται να φτιαχτεί; Από υποχρέωση. Στην παραγωγή προπετασμάτων καπνού. Ο east med είναι, μόνο, το προπαγανδιστικό άλλοθι που επενδύει και αθωώνει (προληπτικά) την ελληνο-ισραηλινή συμμαχία.

Το ελληνικό κράτος / παρακράτος / κεφάλαιο πουλάει τα φύκια του αγωγού για μεταξωτές κορδέλες επειδή πρέπει να γαργαλίσει (ακόμα και χωρίς ρεύμα ή μπαταρίες) τα ταπεινά μικροαστικά ένστικα του «θα γίνουμε σεΐχηδες» για να κρυφτεί το αίμα, τωρινό (στην Παλαιστίνη) και μελλοντικό μιας στρατιωτικής συμμαχίας μέσα στην όξυνση του 4ου παγκόσμιου πολέμου. Άλλοτε το έλεγαν «φάτε μάτια ψάρια και κοιλιά περίδρομο». Τώρα θα το έλεγαν «φάτε μάτια γκάζι – και κοιλιά εκρήξεις». Ισχυρός περιφερειακός παράγοντας στον τομέα της ενέργειας η ελλάδα: αν καταλάβετε τι σημαίνει αυτό, δώρο την επόμενη εβδομάδα, με την ίδια εφημερίδα, ένα μπιτονάκι πετρέλαιο…

Όσο περνάει ο καιρός, πως θα δικαιολογεί το ελληνικό κράτος τις τριγωνικές και τετραγωνικές εμπόλεμες συμμαχίες του στην «περικύκλωση της ανατολικής Μεσογείου»; Με αέριο. Ίσως είναι η πρώτη φορά εδώ και δεκαετίες που η αλληγορία του ελληνικού ιμπεριαλισμού είναι αναγκασμένη να πουλάει τον τυμπανιαίο εαυτό της σαν κατόρθωμα.

Κι έτσι γίνεται τιτανοτεράστια – σαν φούσκα.

Διαφορική εξουσία

Σάββατο 22 Δεκέμβρη. Ήταν εκείνος που είπε ότι ο Putin είναι αργόστροφος. Τελικά ο «τρελός σκύλος» Mattis που είχε τόση και τέτοια υψηλή αντίληψη βγήκε στη σύνταξη· η αργόστροφη αλεπού (a.k.a. Putin) όχι. Φυσικά δεν ήταν, ούτε θα μπορούσε να είναι μια αναμέτρηση man to man. Αν στη Μόσχα, στην Τεχεράνη, στην Άγκυρα και στη Δαμασκό (μπλοκ της Αστάνα) χαίρονται με την (εν μέρει, επιμένουμε) ανάκληση του αμερικανικού στρατού απ’ την συρία· κι αν, απ’ την άλλη μεριά, βασικοί μηχανισμοί του αμερικανικού κράτους βγάζουν αφρούς για την ψοφιοκουναβική απόφαση, αυτά ναι. Σίγουρα δεν είναι man to man!

Πολλοί σημειώνουν ότι η ψοφιοκουναβική απόφαση είναι αυθαίρετη, και ότι το ψόφιο κουνάβι δεν ρώτησε κανέναν – με αποτέλεσμα να υπάρχει ένταση στο ψοφιοκουναβικό γκουβέρνο. Γιατί όχι: αντίπαλοι μηχανισμοί συγκρούονται μέσα ή έξω απ’ το παλάτι…

Όμως δυο λεπτά. Μήπως το (ιδεατό) μοντέλο στη βάση του οποίου κρίνονται οι αντιθέσεις μέσα σε έναν και τον ίδιο κρατικό / καπιταλιστικό μηχανισμό της άλλοτε «μόνης υπερδύναμης», το μοντέλο της συμπαγούς και αυστηρής πυραμίδας εξουσίας, είναι προ πολλού ξεπερασμένο; Ξέρουμε, για παράδειγμα, ότι κυκλώματα των αμερικανικών υπηρεσιών δρουν ανεξέλεγκτα, δίνοντας λογαριασμό (όταν δίνουν…) μόνο σε φράξιες των πολιτικών βιτρινών, συνωμοτικά.

Θα ήταν σοκ αν το μοντέλο κρατικής διοίκησης στις ηπα (και όχι μόνο…) δεν είναι αυτό της μιας και μοναδικής πυραμίδας εξουσίας αλλά ένα άλλο, πολλών πυραμίδων, άλλες απ’ τις οποίες είναι σαν την ρωσική μπαμπούσκα, και άλλες διάσπαρτες σε διάφορους μηχανισμούς;

Παρότι ένα τέτοιο post- μοντέλο είναι δύσκολο να αναλυθεί με τα μοντέρνα κριτήρια, δεν αποκλείεται να είναι μια χαρά λειτουργικό. Ξέρουμε, για παράδειγμα, ότι η cia και το αμερικανικό υπ.αμ. χρηματοδοτούσαν διαφορετικές ένοπλες αντιΆσαντ οργανώσεις στο συριακό πεδίο μάχης. Κι αν αυτό θα μπορούσε να ονομαστεί «ιμπεριαλιστικός πλουραλισμός», το γεγονός ότι οι οργανώσεις που χρηματοδοτούσαν οι μεν συνέβαινε να πολεμούν εναντίον των οργανώσεων που χρηματοδοτούσαν οι δε, δεν ήταν «πλουραλισμός». Παρέμενε, πάντως, ιμπεριαλισμός!

Αυτά συνέβαιναν επί διοίκησης Ομπάμα όπου υπήρχε κεντρική γραμμή. Αν το ψόφιο κουνάβι λέει ότι θα αποσύρει τον στρατό του ενώ οι υπηρεσίες και το υπ.αμ. του λένε το αντίθετο, τότε απλά θα κάνει ο καθένας τη δουλειά του! Ο μεν θα γυρίζει πίσω χ καραβανάδες, και οι δε θα συμπληρώνουν τα κρίσιμα κενά με διάφορους τρόπους.

Στο κάτω κάτω οι πρόεδροι είναι προσωρινοί· οι ιμπεριαλιστικοί σχεδιασμοί όχι. Αν, σε περιόδους «σχάσης» των βεβαιοτήτων και των τακτικών, η ιστορία ερμηνεύεται με βάση τις ατομικές αποφάσεις ψόφιων κουναβιών ή τρελών σκύλων και όχι με βάση τις δομές καπιταλιστικής εξουσίας και την όποια κρίση / αναδιάρθρωση αναλογεί σε κάθε εθνικό / διεθνικό σετ τέτοιων δομών, τότε ίσως ο καπιταλισμός να έχει εξαφανιστεί απ’ τον πλανήτη.

Γίνεται;

Ακόμα και μια ιμπεριαλιστική «μεγάλη δύναμη» μπορεί να πέφτει σε κενά αέρα

Σάββατο 22 Δεκέμβρη. Λέγεται, από αξιόπιστες πηγές, ότι το ψόφιο κουνάβι ρώτησε συμβούλους και υπουργούς αν ο isis έχει ηττηθεί στη συρία. Του το επιβεβαίωσαν. Παρότι το ίδιο ψόφιο κουνάβι πριν 2 βδομάδες είχε δηλώσει ότι «θα παραμείνουμε στη συρία για την ασφάλεια του ισραήλ», ήταν αρκετή η επιβεβαίωση της ήττας του isis για να ξεχάσει (το ψόφιο κουνάβι) τι του είχαν πει να λέει, και να σαλπίζει την αποχώρηση. Mission accomplished…(Είχε ακούσει, πάντως, και το άλλο: πως αν δεν μαζέψει τον στρατό του τα επόμενα δύο χρόνια θα έχει μπλέξει σε “αιώνιο πόλεμο”, πράγμα εντελώς αυτοκτονικό ενόψει εκλογών το 2021…)

Έτσι αναδεικνύονται στο εσωτερικό της παρακμάζουσας άλλοτε μόνης υπερδύναμης δυο διαφορετικές «κρίσεις». Πρώτον το ερώτημα ποιος αποφασίζει τι (και, διατυπωμένο αλλιώς: αν είναι πάντα παραγωγικό για τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό το να έχει απόλυτη εξουσία στις στρατιωτικές κινήσεις ένα εκλέξιμο άτομο, άνθρωπος, μισάνθρωπος ή ψόφιο κουνάβι). Και δεύτερον ποια είναι τα κριτήρια της κάθε φορά απόφασης.

Παρότι το δεύτερο θα μπορούσε να ανατεθεί σε κάποια τεχνητή (ιμπεριαλιαστική) νοημοσύνη, το πρώτο θα παρέμενε σαν ερώτημα για όσο καιρό θα θεωρούνταν απαράδεκτο η διακυβέρνηση να γίνεται από μηχανές.

Το ψόφιο κουνάβι έδωσε πολλές υποσχέσεις όταν συναντήθηκε πρώτη φορά με τον Kim «little rocket man», και στη συνέχεια οι σωματοφύλακές του έτρεχαν να το μαζέψουν (πράγμα που κάπως κατάφεραν). Τώρα πρέπει να κάνουν το ίδιο, σε άλλες συνθήκες. Χωρίς “τρελό σκύλο”.

Το πρόβλημα είναι ότι η αοριστία για το ποιος, τελικά, αποφασίζει τι διαβρώνει το ίδιο το σύστημα. Αν η (πρώην) μία και μοναδική πυραμίδα διαβίβασης εντολών αρχίσει να μετατρέπεται φανερά σε δυο, και τρεις και τέσσερεις, τότε θα γίνουν και πέντε, και έξι και εφτά.

Είναι λίγο πριν την ιστορική στιγμή (αν έχετε υπόψη τα βασικά της παρακμής διάφορων αυτοκρατοριών) όπου οι «συνοριακοί διοικητές» αρχίζουν να δρουν κατά βούληση. Τηρουμένων τα αναλογιών…

ρατσιστές και αντισημίτες ενάντια σε εβραίους και άραβες

Την (2η) Παρασκευή για την Παλαιστίνη, στις 21 Δεκέμβρη, στο κτ. Γκίνη του ΕΜΠ (στις 7.30 μμ – αυστηρά) το συμβούλιο για την εργατική αυτονομία παρουσιάζει μια διάλεξη του Joseph Massad στη Βιέννη (2017), με αφορμή την συμπλήρωση των 100 χρόνων απ’ την «διακήρυξη του Balfur».

O Joseph Massad, παλαιστίνιος γεννημένος στην ιορδανία, καθηγητής σύγχρονης αραβικής πολιτικής και διανοητικής ιστορίας στο αμερικανικό πανεπιστήμιο Columbia, θεωρείται σαν ο κορυφαίος παγκόσμια ιστορικός ερευνητής της μέσης Ανατολής, και κατά κάποιον τρόπο διάδοχος του Edward Said. Το δεύτερο βιβλίο του με τίτλο Η εμμονή του Παλαιστινιακού Ζητήματος: Δοκίμια για τον Σιωνισμό και τους Παλαιστίνιους (2006) θεωρήθηκε από πολλούς καίρια συμβολή στην ευρωπαϊκή ιστορία. Δείγμα της αξίας της κριτικής ιστορικής ανάλυσης του «παλαιστινιακού ζητήματος» απ’ τον Massad είναι ότι ο ισραηλινός διανοούμενος Ephraim Nimni επαίνεσε τον Massad (μαζί με τον Said) σαν αυθεντικό διάδοχο του πλούτου και της ελευθερίας της σκέψης των εβραίων διανοούμενων της διασποράς.

Στην ιδιαίτερα πυκνή αλλά διαφωτιστική διάλεξή του στη Βιέννη ο Massad περιγράφει ντοκουμενταρισμένα την ιδεολογική και πολιτική συμμαχία του εβραϊκού εθνικισμού και του χριστιανικού / ευρωπαϊκού αντισημιτισμού στον 19ο αιώνα ως και το πρώτο μισό του 20ο, όταν παίρνει την σκυτάλη η αποφασιστική δράση στη μέση Ανατολή του αγγλικού ιμπεριαλισμού. Εναντίον τόσο των αράβων / μουσουλμάνων όσο και εναντίον των εβραίων διεθνιστών – κομμουνιστών.

Στ’ άρματα, στ’ άρματα!

Παρασκευή 21 Δεκέμβρη. Ο ρόλος ήταν κομμένος και ραμμένος για τον ψεκασμένο. Με την βαριά του ανάσα και τους ρόγχους της εισπνοής του μετά από κάθε πρόταση, θα πρόσθετε έναν τόνο δραματικότητας, σε στυλ: αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων.

Όχι όμως. Από σκηνοθετικό λάθος, την απαγγελία ανέλαβε ένας ναυτο-αρχικαραβανάς, ο αρχηγός του ελληνικού στρατού: Εάν ανέβουν σε βραχονησίδα θα την ισοπεδώσουμε δήλωσε, με όλη την στριφνή πολεμοκαπηλεία που θα χωρούσε σε μια καραβανοφράση άνευ νοήματος. Η ανησυχία του είναι, βέβαια, οι ξέρες περί το Καστελόριζο… Ωστόσο λόγω εξειδίκευσης θα έπρεπε να το ξέρει. Άλλο πράγμα οι οικοδομικές εργασίες (ισοπεδώσεις, κατεδαφίσεις, εκσκαφές, μπαζώματα γενικώς) και άλλο ο πόλεμος… Εννοεί ο έλληνας αρχικαραβανάς πως (με άγνωστο τρόπο) θα σκοτώσει τους τυχόντες τούρκους βατραχανθρώπους; Και μετά;

«Εάν ανέβουν»; Ποιος, άραγε, θα τους δει; Αν είναι να κάνουν τέτοια επιχείρηση, θα σκαρφαλώσουν νύχτα ή νωρίς τα χαράματα, θα φυτέψουν μια σημαία, θα την φωτογραφίσουν, και θα φύγουν (τα γνωστά…): είναι τόσο δίπλα στα τουρκικά παράλια ώστε μπορούν να κάνουν το πήγαινε-έλα ακόμα και κολυμπώντας…. Όταν θα το μάθει το ελληνικό γεεθα η ξέρα θα είναι άδεια…

«Θα την ισοπεδώσει»; Χμμμ… Αυτό είναι something new· αλλά χρήσιμη ιδέα. Που σηκώνει βελτίωση. Αντί το ατρόμητο ελληνικό τμήμα θαλάσσιων καταστροφών να κάνει την ισοπέδωση μετά να την κάνει απ’ τα πριν· για όλες τις «ύποπτες» βραχονησίδες του Αιγαίου. Κατ’ αυτόν τον τρόπο ο τουρκικός μιλιταρισμός θα την πατήσει, αφού δεν θα έχει βραχο-στόχους πια. Θα ησυχάσουμε κι εμείς, αφού θα τελειώσει αυτό το πανηγυράκι «τίνος είναι ρε παιδιά ο ύφαλος»…

Τα πράγματα, ωστόσο, είναι πολύ απλά: ΤΟ ΚΑΣΤΕΛΟΡΙΖΟ ΔΕΝ ΔΙΚΑΙΟΥΤΑΙ ΑΟΖ με βάση την διεθνή νομοθεσία για τις (θαλάσσιες) ζώνες αποκλειστικής εκμετάλλευσης αλλά και αποφάσεις του διεθνούς δικαστηρίου σε ακριβώς παρόμοιες περιπτώσεις. Όλες οι ελληνικές φαντασιώσεις για «αοζ Καστελόριζου» είναι εκτός πραγματικότητας, πολεμοχαρείς διακηρύξεις για εσωτερική κατανάλωση. Και, φυσικά, η Άγκυρα έχει σημαντική αοζ στην ανατολική Μεσόγειο – ελάτε τώρα!

Αν ο ελληνικός ιμπεριαλισμός αναγνώριζε αυτήν την απλή πραγματικότητα δεν θα χρειαζόταν να ψάχνει… Ούτε για να ισοπεδώσει βραχονησίδες, ούτε για να μαστιγώσει την θάλασσα.

Αν πάλι ελπίζει ότι o «θείος απ’ την Αμερική» θα του χαρίσει την ανατολική Μεσόγειο, ας μας πουν τα αφεντικά του ελληνικού ιμπεριαλισμού τι πίνουν. Για να περάσουμε ένα χέρι τα παπούτσια μας…

(Ο ψεκασμένος δεν τo έφαγε ότι έχασε το ρόλο «βυθίσατε την βραχονησίδα»! Οπότε απ’ τη Λέρο, που σαν Δωδεκάνησο απαγορεύεται να έχει στρατό, με βάση τις διεθνείς συμφωνίες που έχει υπογράψει το ελλαδιστάν, δήλωσε το εξής:

Ένα χιλιοστό κίνησης (ρόγχος) αν κάνουνε (ρόχγος) θα τους τσακίσουμε (ρόγχος), θα τους συντρίψουμε (ρόγχος)… Δυστυχώς για τον γενναίο τούτο καταστροφέα, έχουν υπάρξει άλλοι καλύτεροι. Οι στρατηγοί Τσοχατζόπουλος, Αρσένης και Πάγκαλος, στα μέσα των ‘90s, απειλούσαν ότι θα ισοπεδώσουν την Izmir «έτσι και τολμήσουν να κουνηθούν».

Δόξα τις χίλιες καλοκαβουρντισμένες τράπεζες η αγαπημένη Izmir είναι μια χαρά, στη θέση της. Όσο για τους ισοπεδωτές της; Porca καλοσυνταξιοδοτημένη miseria….)

(φωτογραφία: Σε άλλες εποχές (εν προκειμένω, εδώ, το 1978…) που οι εκπρόσωποι του ελληνικού ιμπεριαλισμού / αντιτουρκισμού – όπως ο Παπαντρέου ο Β – νόμιζαν ότι οι συσχετισμοί ήταν υπέρ τους, η απειλή για “βύθιση” δεν αφορούσε ξέρες… Αφορούσε (τουρκικά) πλοία. Συγκριτικά μιλώντας οι λεονταρισμοί είναι πάντα οι ίδιοι· μόνο που έχουν ανοιχτεί πολύ… Έχουν πάει στα βαθιά…)

Κλάψε, κλάψε!!!

Παρασκευή 21 Δεκέμβρη. Πάνω που ο τενεκεδένιος ανακοίνωσε απ’ το ισραήλ ότι «υπογράφτηκε η συμφωνία για την κατασκευή του east med» (το άλλο με τον Τοτό το ξέρετε;) βρήκε την στιγμή ο «τρελός σκύλος» αμερικάνος υπ.αμ. Mattis να την κάνει απ’ το γκουβέρνο του ψοφιοκουναβιστάν… Διαφωνεί με την (όποια) απόσυρση του αμερικανικού στρατού απ’ την συρία· ανήκει, λογικό, στο άλλο κύκλωμα…

Ελάτε τώρα στη θέση των εκπροσώπων του ελληνικού ιμπεριαλισμού. Έχουν κάνει εδώ και χρόνια, με διακομματική συνέχεια και συνέπεια… και τι δεν έχουν κάνει για το καλό της συμμαχίας τους με την «αγγλόσφαιρα»;… Έχουν βάλει όλα τα αυγά τους στο καλάθι του άξονα της Ουάσιγκτον… Έχει βγάλει η γλώσσα τους καντήλες για να πείσουν για την χρησιμότητά τους τους american friends….. Και κάθε τρεις και λίγο πρέπει να ξαναγνωρίζονται με τους «καινούργιους» στην Ουάσιγκτον, μια υπ.εξ., μια υπ.αμ…

Τελικά τα μόνα στηρίγματά τους είναι ένας υπόδικος καραμπινάτος ρατσιστής και ένας χουντικός καραβανάς (με τα καθεστώτα τους, φυσικά!). Και γι’ αυτόν τον τελευταίο μην βάλετε στοίχημα για την μακροζωΐα του…

Ε, δεν μπορεί: κάποιοι στο ελληνικό βαθύ κράτος θα δακρίζουν για την αποχώρηση του «τρελού σκύλου».

Απ’ τα νεύρα τους…

(φωτογραφία πάνω: Πως θα κυκλώσουμε την ανατολική Μεσόγειο; Εσύ θα πας αποκεί κι εγώ από δω!!!

Κάτω: ποιος είπε ότι οι εκπρόσωποι του ελληνικού ιμπεριαλισμού δεν έχουν αισθήματα; Προσέξτε το γεμάτο έρωτα βλέμμα του τενεκεδένιου: ο υπόδικος φασίστας απέναντι του έδειξε (όχι την συλλογή του από πεταλούδες αλλά) τα κατασκοπευτικά γκάτζετ που διαθέτει το κράτος του, και … τα υπόλοιπα έρχονται από μόνα τους…)

No pasaran!

Παρασκευή 21 Δεκέμβρη. Κάθε κράτος (ακόμα και πριν την καπιταλιστική εποχή, οπωσδήποτε όμως τους δυο τελευταίους αιώνες) θέλει να παρουσιάζεται σαν «συλλογικός εκφραστής του λαού» του· ο αποκλειστικός τέτοιος…. Αυτή είναι η ασπίδα των αφεντικών του πρώτα και κύρια στην αντιπαλότητα ή/και στην έχθρα εναντίον τους «απ’ τα μέσα». Η ασπίδα τους απέναντι στην εργατική τάξη «τους», που το έχει εύκολο όταν αποκτάει την αυτοπεποίθησή της να στρέφεται πολεμικά ακριβώς απέναντι σ’ αυτό το καπιταλιστικό «κράτος / πατέρα». Είναι επίσης η ασπίδα των κρατών και των υποτελών τους στους διακρατικούς, ενδοκαπιταλιστικούς ανταγωνισμούς.

Κράτος σημαίνει εξουσία. Κράτος σημαίνει στρατοί, αστυνομίες, δικαστήρια, διοίκηση, αξιώματα, έλεγχος, ιδεολογικοί μηχανισμοί – ποιος δεν τα ξέρει αυτά; Ωστόσο καμμία κοινωνία δεν ταυτίζεται στο σύνολό της με το κράτος που την ελέγχει! Ακριβώς γι’ αυτό έγιναν εφικτές (είτε με επαναστατικές διαδικασίες είτε με ριζικές μεταρρυθμίσεις) οι αλλαγές στη συγκρότηση της μορφής κράτος. Άλλοτε το κράτος ταυτιζόταν με τον αυτοκράτορα ή με τον βασιλιά και το παλάτι. Άλλοτε, πάλι, ταυτιζόταν με την θρησκευτική εξουσία (που διέθετε και αστυνομίες, και δικαστήρια, και στρατούς). «Το κράτος είμαι εγώ» έλεγε ο γάλλος βασιλιάς Λουδοβίκος ο ΙΔ – αλλά η «συνέχεια του κράτους» ατύχησε όταν ο Λουδοβίκος ο ΙΣΤ έχασε το κεφάλι του το 1793, στη διάρκεια της γαλλικής επανάστασης. «Το κράτος είστε εσείς» είπε ο Μητσοτάκης ο Α στους μπάτσους· κι έτσι αναπτύχθηκε ακόμα περισσότερο το οργανωμένο έγκλημα στα μέρη μας…

Αυτά είναι κοινότοπα. Πρέπει να τα θυμίσουμε ωστόσο επειδή βρίσκεται σε εξέλιξη μια διεθνής εκστρατεία απ’ το ισραηλινό καθεστώς και τους συμμάχους του στον πρώτο κόσμο, να απαγορευτεί οποιαδήποτε κριτική εναντίον του (άρα και η υποστήριξη των αγώνων των παλαιστινίων) βαφτιζόμενη σαν αντισημιτισμός!! Σ’ αυτήν την εκστρατεία από χθες, επίσημα, μπαίνει και το ελληνικό κράτος. (Θα επανέλθουμε στη συνέχεια σ’ αυτό).

Ο ίδιος ο όρος «σημίτης», σαν προσδιορισμός ανθρώπινης φυλής, είναι ρατσιστικός· ευρωπαϊκή ρατσιστική κατασκευή του 19ου αιώνα, εναντίον των εβραίων (όσες / όσοι έρθουν στην σημερινή εκδήλωση του εγχειρήματος «Παρασκευές για την Παλαιστίνη» θα μάθουν το γιατί). Σε κάθε περίπτωση: αντι-εβραϊσμός, σαν ρατσιστική απόρριψη πληθυσμών με συγκεκριμένες θρησκευτικές πεποιθήσεις, υπήρξε. Και υπάρχει ακόμα. Προέρχεται πάντα απ’ τις λευκές, χριστιανικές, ρατσιστικές, μισανθρωπικές, κανιβαλικές συνομαδώσεις των πρωτοκοσμικών κοινωνιών. Κάθε κομμουνιστής, αναρχικός, σοσιαλιστής είναι de facto εχθρός του αντι-εβραϊσμού. Όπως είναι εχθρός κάθε άλλης διάκρισης με κριτήρια φυλής, φύλου, τάξης, θρησκείας, ηλικίας, σεξουαλικότητας ή οτιδήποτε άλλο παράγει η φασιστική σαπίλα. Αλλιώς, αν δεν είναι έτσι αντίθετος, είναι κοινός απατεώνας!

Τελεία και παύλα!!!