Category: Ασταμάτητη μηχανή

Δευτέρα 29 Σεπτέμβρη (00.34) >> Μπορεί αυτοί κι αυτές που συμμετέχουν στη νηοπομπή Sumud να το ξέρουν, μπορεί όχι∙ είναι πάντως γεγονός: το ελληνικό κράτος / παρακράτος δεν πρόκειται να τους βοηθήσει σε οποιαδήποτε επίθεση απ’ τους θεοναζί… Αντίθετα «τους δίνει».

Έχουμε ξαναγράψει για την ισραηλινή βάση / ραντάρ στη Ζήρο της Σητείας. Θυμίζουμε την ύπαρξή της:

Η αναγγελία είναι απ’ τις αρχές Μάρτη του 2019. Ο εικονιζόμενος στα δεξιά, της «πρώτης φοράς…», αφού υπηρέτησε  με όλες του τις δυνάμεις τον απόπατο των εθνικών συμφερόντων, θέλει τώρα (λέει…) «αναγνώριση παλαιστινιακού κράτους»… Ωραίο πλυντήριο αυτή η «αναγνώριση»!!

Με εμβέλεια 370 χιλιόμετρα και ορίζοντα ως και την επιφάνεια της θάλασσας, το ELM-2270 OTH (over the horizon) ραντάρ θεωρείται απ’ τα καλύτερα του είδους του για θαλάσσια επιτήρηση. Καλύπτει σχεδόν το σύνολο της απόστασης ανάμεσα στην Ιεράπετρα και το Tobruk της λιβύης, κάτι που σημαίνει ότι δεν μπορεί να περάσει κανένας «υποψήφιος στόχος» από το λιβυκό πέλαγος χωρίς να εντοπιστεί. Και να συνεχίσει να είναι σε στοχοποίηση…

Η sumud νηοπομπή θα βρίσκεται υπό διαρκή επιτήρηση και αναλυτικές συντεταταγμένες, με το ραντάρ να κατευθύνει σε πραγματικό χρόνο τα drones εναντίον των πλοιαρίων αν αυτό θέλουν οι νεοναζί. Ανάλογα με την απόσταση αυτά τα drones μπορεί να σηκώνονται από οποιοδήποτε παραπλέον πλοίο, από οποιαδήποτε παραλία της νότιας Κρήτης ή και απ’ την ίδια την βάση στη Ζήρο.

Ας θυμίσουμε ότι και η νότια κύπρος έχει εγκαταστήσει ισραηλινό ραντάρ (για δική της, αντιαεροπορική χρήση υποτίθεται, αλλά αυτά τα συστήματα τα δουλεύουν καλύτερα οι κατασκευαστές τους…) με εμβέλεια πάνω από 400 χιλιόμετρα…

Αυτό σημαίνει, με απλά λόγια, πως ότι κι αν συμβεί με τη νηοπομπή Sumud, το ελληνικό κράτος / παρακράτος και το παράρτημά του στην κύπρο, ως ενδοχώρα του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος, θα έχουν βάλει χοντρά τα χέρια τους… (Είτε υπάρχουν ως συνοδεία της νηοπομπής ιταλικό και ισπανικό πολεμικό είτε όχι: δεν διαθέτουν antidrone μέσα…)

Ιχνηλάτηση της διαδρομής της νηοπομπής ως χτες το βράδυ. Υπό κανονικές συνθήκες χρειάζονται 4 – 5 μέρες για να φτάσουν στα «χωρικά ύδατα του Παλαιστινιακού κράτους»…

Τι έγινε σ’ αυτό το θέατρο; Έριξε «βρωμούσες» η Hamas;

Δευτέρα 29 Σεπτέμβρη (00.28) >> Δώστε εσείς την εξήγηση του γιατί το ψοφιοκουναβικό «σχέδιο 21 σημείων για την ειρήνη στη Γάζα», σχέδιο που παρουσιάστηκε στα αραβικά και μουσουλμανικά κράτη την περασμένη Πέμπτη σχεδόν χάθηκε απ’ την διεθνή αλλά και την εντόπια δημαγωγία ως σήμερα. Εντάξει, για την εντόπια η εξήγηση είναι εύκολη: τόση «στρατηγική σχέση» με τους θεοναζί, τόση υποστήριξη στο απαρτχάιντ καθεστώς (και τόση απέχθεια για τον Erdogan), τι να πουν οι εντεταλμένοι της εθνικοφροσύνης; Η διεθνής δημαγωγία όμως;

Θα κοινοποιήσουμε τα βασικά σημεία αυτού του «μυστικού» (;;;) σχεδίου, όχι επειδή θα υλοποιηθεί (για τους θεοναζί η εφαρμογή του θα είναι συντριβή!) αλλά επειδή, ακριβώς, προέρχεται και πάλι με κάθε επισημότητα απ’ την Ουάσιγκτον – δεν είναι τιτίβισμα στον κυβερνοχώρο, απ’ τα συνηθισμένα μετά το πρώτο ψοφιοκουναβικό ρέψιμο κάθε μέρας. Θα πρέπει να θεωρηθεί ως κάτι στοιχειωδώς σοβαρό (για τα τωρινά μέτρα της Ουάσιγκτον…):

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Δευτέρα 29 Σεπτέμβρη (00.18) >> Σε αντίθεση με το παρήγορο «ο χαμένος τα παίρνει όλα» του Αγγελάκα, στον απαίσιο καπιταλιστικό κόσμο γενικά και στον διακρατικό ανταγωνισμό ειδικά ο χαμένος δεν παίρνει τίποτα.

Αν ακούσει (ή διαβάσει) κάποιος την εθνικόφρονα πλειοψηφία των εντόπιων «γεωπολιτικών αναλυτών», «ειδικών», «προφεσόρων» κλπ θα συμπεράνει πως ο υποτιθέμενος … εκνευρισμός-του-Ερντογάν (επειδή, λέει, μια αμερικανική πετρελαϊκή είπε ότι ενδιαφέρεται να κάνει αρχικές έρευνες σ’ ένα θαλάσσιο οικοπέδο νότια της Κρήτης…), αυτός λοιπόν ο «εκνευρισμός» είναι μια σπουδαία ελληνική επιτυχία. Και απόδειξη ότι ο don Rico & Co κι όλοι οι υπόλοιποι εθνικόφρονες του κοινοβουλίου «έχουν στριμώξει τον αιώνιο εχθρό».

Δεν έχει περάσει καιρός απ’ την εποχή που αυτός ο εθνικός θρίαμβος συμπυκνωνόταν στο ότι «η τουρκία διαλύεται, βουλιάζει, η οικονομία της καταρρέει», κλπ κλπ. Το ότι η τωρινή εθνική σημαία γράφει «ο εχθρός εκνευρίστηκε» είναι μια κάποια μικρή πρόοδος∙ κρατώντας πάντα το χάσμα απ’ τον ρεαλισμό.

Όταν οι πολιτικές βιτρίνες του ελλαδιστάν κήρυξαν πόλεμο στη ρωσία (στις αρχές του 2022) και όταν αργότερα, προς τα τέλη του 2023, αγκάλιασαν το «δικαίωμα στην αυτοάμυνα» των θεοναζί, ήταν σίγουρες ότι είναι «στη σωστή μεριά…». Ξέρετε τίνος. Θα συμμετείχαν στο πλιάτσικο τόσο της διαλυμένης ρωσίας όσο και της «νέας Μέσης Ανατολής» που υποσχόταν ο αρχιχασάπης…

Ο αιώνιος εχθρός απ’ την μεριά του ΔΕΝ κήρυξε πόλεμο στη ρωσία… Και ΔΕΝ αγκάλιασε κανένα ανύπαρκτο «δικαίωμα στην αυτοάμυνα» ενός κατοχικού, αποικιοκρατικού κατασκευάσματος. Υποθέτουμε ότι απ’ τον ψηλό θρόνο της «σωστής μεριάς…» αυτές οι εθνικόφρονες πολιτικές βιτρίνες ήταν σίγουρες ότι επιτέλους ο αιώνιος εχθρός, ευρισκόμενος στη «λάθος μεριά…», θα σπάσει τα μούτρα του.

Όχι μόνο δεν ρώτησαν την Ιστορία, θεωρώντας ότι ταυτίζεται με τους δυτικούς ιμπεριαλισμούς for ever. Δεν ήταν καν σε θέση να καταλάβουν τα στοιχειώδη. Και έχασαν: τώρα κάποιοι απ’ τους φοβερούς και τρομερούς αναλυτές κλαψουρίζουν ότι … «δεν υπάρχει διεθνές δίκαιο»… Πουλημένοι διαιτητές!!!

Απ’ τον χαρακτήρα του τον ίδιο (απεδαφοποιημένο, δικτυακό) το νο 1 εθνικό κεφάλαιο που καθορίζει την περιβόητη «εξωτερική πολιτική» του ελλαδιστάν με βάση τα συμφέροντά του, ιμπεριαλιστική όσο είναι δυνατόν, ακόμα κι αν διαπιστώνει τους σεισμικούς μετασχηματισμούς στον καπιταλιστικό πλανήτη ΔΕΝ είναι σε θέση να παράξει πολιτικούς νεωτερισμούς για μια τόση δα χερσόνησο στα βαλκάνια. Το έκανε (μονότονα) όταν το κέντρο του κόσμου ήταν η δύση. Όχι πια.

Ένα παράδειγμα. Ένα τμήμα του «έπεισε» την cosco ότι το εντόπιο οργανωμένο έγκλημα (υπό την σημαία και το κουμάντο των βοθρολυμάτων) θα υπερασπιστεί την μετεγκατάστασή της απ’ τη Νάπολη στον Πειραιά, όταν η κινέζικη mega-εταιρεία τα έσπασε με την ναπολιτάνικη μαφία. Τώρα όμως βρίσκεται αντιμέτωπο (αυτό το νο 1 εθνικό κεφάλαιο) με το ψοφιοκουναβιστάν που θέλει να διώξει την cosco απ’ τον Πειραιά, στα πλαίσια της όξυνσης του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού. Πιθανότατα και το Λονδίνο να έχει την ίδια όρεξη. Τι κάνεις ως «εθνική γραμμή» σ’ αυτήν την περίπτωση;

Το συγκεκριμένο παράδειγμα είναι, ας πούμε, μια μικρογραφία του ελληνικού μεριδίου της στρατηγικής ήττας. Το πιο σοβαρό είναι ότι η περιβόητη «εθνική στρατηγική της ακινησίας» στα λεγόμενα ελληνο-τουρκικά προβλήματα έκαψε κάθε ευκαιρία που παρουσιάστηκε τα τελευταία 20 – 25 χρόνια, επί ισλαμοδημοκρατών, για δίκαιες και έντιμες συμφωνίες∙ χωρίς αοζ Καστελορίζου, Αιγαίο ελληνική λίμνη, θαλάσσια οικόπεδα έτοιμα να αναβλύσουν τρισεκατομμύρια, και άλλα παρόμοια. Τέτοιες ευκαιρίες υπήρξαν πολλές απ’ την μεριά της Άγκυρας, ξεκινώντας απ’ την σχεδόν έτοιμη συμφωνία για προσφυγή στη Χάγη, το 2004, που το γκουβέρνο Σημίτη πονηρά σκεπτόμενο δεν προχώρησε αλλά κληροδότησε ανοικτή στο γκουβέρνο του Καραμανλή του Β – του γνωστού «βούδα» – για να την κάψει. Και φτάνοντας ως τους σαλτιμπαγκισμούς στο Κραν Μοντανά, την ελληνοϊσραηλινή παντρειά (με την mossad…) και την απεριόριστη παροχή βάσεων στις ηπα της «πρώτης φοράς…»

Κάποια τουρκική καθεστωτική εφημερίδα σχολίασε πρόσφατα ότι  «οι αμερικάνοι ζητούσαν ένα και οι έλληνες τους έδιναν πέντε – οπότε τα πήραν όλα». Κάποια στιγμή, στο όχι μακρινό μέλλον, θα σχολιάσει ότι «οι ισραηλινοί ζητούσαν ένα και έπαιρναν δέκα».

Ε, θα απομείνει η «βαριά βιομηχανία» του τουρισμού – όσο απομείνει – και οι έμμεσοι φόροι παντού…

Δευτέρα 22 Σεπτέμβρη (01.07) >> Η λεγόμενη «αναγνώριση Παλαιστινιακού κράτους» απ’ το Λονδίνο και το Παρίσι δεν είναι τίποτα άλλο απ’ την αναγνώριση ενός πτώματος 30 (ή 80…) χρόνων απ’ τους ίδιους τους δολοφόνους. Για να ταφεί επίσημα. Το Παρίσι ήταν εκείνο που προσέφερε άφθονο know how για την «κρυφή» κατασκευή ατομικών βομβών του Τελ Αβίβ ήδη απ’ την δεκαετία του 1950. Το Παρίσι επίσης (μαζί με την Ουάσιγκτον) ήταν που παριστάνοντας τον «ειρηνευτή» έκανε πλάτες στην ισραηλινή εισβολή στον λίβανο (και, μεταξύ άλλων, στη σφαγή των παλαιστινίων αμάχων προσφύγων στη Sabra και στην Shatila) την δεκαετία του 1980 – μέχρι που αναγκάστηκαν και οι δύο να πάρουν μαλλιοκούβαρα τους στρατούς τους απ’ την Βηρυτό εξαιτίας της αντιστασιακής δράσης. Όσο για το Λονδίνο; Ό,τι και να θυμίσει κανείς είναι λίγο.

Αν λοιπόν σ’ αυτήν την «απόφαση» πρέπει να αναγνωριστεί κάτι πέρα απ’ την ενδημική πλέον νεκροφιλία των δυτικών αφεντικών, είναι το ακριβώς αντίθετο απ’ αυτό που πουλιέται. Μαζί με την εικονική «αναγνώριση Παλαιστινιακού κράτους» (και τους εντελώς αντιπαλαιστινιακούς όρους που την συνοδεύουν….) σερβίρεται και η de facto αναγνώριση του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος ως κατοχικού. De facto με την έννοια ότι κανένας απ’ τους δυτικούς «νονούς» δεν πρόκειται ούτε κατά διάνοια να αναγκάσει το ισραηλινό φασισταριό να κάνει μισό βήμα πίσω∙ πολύ λιγότερο πρόκειται να τιμωρήσει τους γενοκτόνους.

Τα ευρωπαϊκά αφεντικά των θεοναζί συνεχίζουν σταθερά να αντιστρέφουν την πραγματικότητα πλέκοντας και μπαλώνοντας όσο και όπως μπορούν τον ιστό της υπεράσπισης των συμφερόντων τους στη δυτική Ασία, αυτή την φορά όχι με τον παραδοσιακό ιμπεριαλιστικό τρόπο που τόσο καλά ξέρουν αλλά τώρα δεν μπορούν (με τους κατοχικούς στρατούς τους) αλλά μέσω αναθέσεων και υπεργολαβιών στους θεοναζί. Δεν είναι μυστικό:

Η ερώτηση που θα έπρεπε όχι απλά να απασχολεί αλλά να βασανίζει όσους / όσες δηλώνουν υποστήριξη στους Παλαιστίνιους και στις Παλαιστίνιες δεν είναι αν τέτοιες «αναγνωρίσεις» θα έχουν οποιοδήποτε αποτέλεσμα. Αλλά πως είναι δυνατό ύστερα από σχεδόν 2 χρόνια καθημερινών σφαγών και εντυπωσιακά μεγάλων διαδηλώσεων υπό την Παλαιστινιακή σημαία σχεδόν σ’ όλο τον πλανήτη, τα δυτικά αφεντικά

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.