Δευτέρα 29 Δεκέμβρη (00.41) >> Πριν 2 εβδομάδες (στις 15 Δεκέμβρη) το «ευρωπαϊκό συμβούλιο» (η σύναξη των επικεφαλής πολιτικών βιτρινών της ε.ε., υπό την «προεδρία» της γνωστής Ursula), εφαρμόζοντας ένα «νόμο» του 2024 περί «αποσταθεροποιητικών δραστηριοτήτων της ρωσίας»
επέβαλε κυρώσεις σ’ έναν τύπο τον οποίο αγνοούσαμε, ονόματι Jacques Baud (και σε 11 ακόμα) με το εξής κατηγορητήριο:
Για το ενδεχόμενο το κατηγορητήριο να είναι δυσδιάκριτο στις οθόνες (: τα smartphones δεν προσφέρονται για σοβαρή ανάγνωση!!!) μεταφράζουμε:
O Jacques Baud, απόστρατος συνταγματάρχης του Ελβετικού στρατού και στρατηγικός αναλυτής, είναι τακτικός καλεσμένος σε φιλο-ρωσικά τηλεοπτικά και ραδιοφωνικά προγράμματα. Συμπεριφέρεται σαν φωνή της φιλορωσικής προπαγάνδας και διατυπώνει θεωρίες συνωμοσίας, για παράδειγμα κατηγορώντας την Ουκρανία ότι οργάνωνε την δική της εισβολή με σκοπό να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ.
Κατά συνέπεια ο Jacques Baud είναι υπεύθυνος για την εφαρμογή ή την υποστήριξη πράξεων ή πολιτικών που σχετίζονται με την κυβέρνηση της Ρωσικής Ομοσπονδίας που υπονομεύουν ή απειλούν την σταθερότητα ή την ασφάλεια μιας τρίτης χώρας (της Ουκρανίας) εμπλεκόμενος με την πληροφοριακή παρέμβαση και διαχείριση.
Εμείς μπορεί να αγνοούσαμε τον 70χρονο σήμερα Baud (και τις απόψεις του), είναι όμως βέβαιο πως ήταν και παραμένει πασίγνωστος στους κορυφαίους δυτικούς θεσμούς εδώ και δεκαετίες! Για να το πούμε διαφορετικά: είναι ένας απ’ αυτούς τους δυτικούς ειδικούς που υπηρέτησαν σε πολύ υψηλά και ευαίσθητα πόστα. Το βιογραφικό του είναι όντως εντυπωσιακό:
Από το 1983 ως το 1990 ο Baud ήταν μέλος των ελβετικών στρατιωτικών μυστικών υπηρεσιών, ειδικός για το Σύμφωνο της Βαρσοβίας και την επιρροή του εκτός ευρώπης…
Το 1995, εξαιτίας των γνώσεών του για την Αφρική (και τις νάρκες κατά προσωπικού) ανέλαβε εκ μέρους του επιτρόπου του οηε για τους πρόσφυγες στο ζαϊρ την διεύθυνση και την ασφάλεια των προσφυγικών στρατοπέδων για τους πρόσφυγες απ’ την ρουάντα…
Το 2002 προσλήφθηκε απ’ το καινούργιο «κέντρο για την πολιτική διεθνούς ασφάλειας» του ελβετικού υπ.εξ….
Το 2005 ο οηε του ανέθεσε την διοίκηση του πρώτου «μικτού» (πολιτικού – στρατιωτικού) κέντρου μυστικών υπηρεσιών της αποστολής του οργανισμού στο σουδάν….
Από το 2009 ως το 2011 υπηρέτησε ως επικεφαλής του τμήματος στρατιωτικών υποθέσεων του αμερικανικού υπουργείου ειρηνευτικών επιχειρήσεων στη Ν. Υόρκη….
Το 2011 η «αφρικανική ένωση» τον προσέλαβε ως επικεφαλής του ερευνητικού της τμήματος στην κένυα….
Αργότερα διορίστηκε επικεφαλής του τμήματος «πολιτικής ασφάλειας» και ειδικά του «τμήματος μικρών όπλων και ελέγχου των ναρκών» του νατο στις Βρυξέλλες….
Εκτός απ’ όλα αυτά (όχι λίγα) υπήρξε και αναγνωρισμένος συγγραφέας διάφορων βιβλίων.
Τι «τρομερή θεωρία συνωμοσίας» έχει υποστηρίξει ένας ειδικός τέτοιου βεληνεκούς; Το εξής (το 2009): ότι ο Osama bin Laden δεν είχε σχέση με τις επιθέσεις στις 11 Σεπτέμβρη του 2001!!! (Το ότι επρόκειτο για inside job αποδεικνύεται τεκμηριωμένα εδώ και πολλά χρόνια από την αμερικανική οργάνωση μηχανικοί για την αλήθεια για την 11η/9ου). Έχει υποστηρίξει επίσης (αν είναι δυνατόν!) ότι το καθεστώς Assad δεν έκανε τις «επιθέσεις με χημικά» στη Ghouta και στη Douma μεταξύ 2013 και 2018 (πράγμα στο οποίο θα συμφωνούσε και η νυν επικεφαλής των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών Tulsi Gabbard που στις αρχές του 2017 – ως γερουσιαστής – πήγε στη Δαμασκό και μίλησε με τον Assad). Κι ακόμα (απ’ το κακό στο χειρότερο!) ότι οι βόμβες στη Βηρυτό το 1983 (που ανάγκασαν τον αμερικανικό και τον γαλλικό στρατό κατοχής να τα μαζέψουν και να φύγουν τρέχοντας) δεν ήταν έργο του ιράν ούτε της Hezb’ Allah. Το δεύτερο είναι απόλυτα βέβαιο: η συγκεκριμένη οργάνωση ΔΕΝ υπήρχε το 1983! Όσο για τον ρόλο της Τεχεράνης; Λογικό είναι ότι αντιμετωπίζοντας ήδη (το 1983) επί 3 χρόνια την επίθεση του Sandam Hussein και του ιρακινού στρατού (με όλες τις διεθνείς βοήθειες…) δεν είχε στα σχέδια και στον χρόνο της τον λίβανο…
Σκανδαλώδη όλα αυτά, έτσι δεν είναι; Πάντως δεν προκάλεσαν την τιμωρία του στον καιρό τους. Μάλλον συνέχισε να θεωρείται ένας αντικειμενικός (και μη-ιδεολογικός) κριτικός των δυτικών μιλιταριστικών «αληθειών».
Μήπως όμως, στα γεράματά του, ο Baud «χάζεψε» και υποστήριξε κάτι τόσο υπερβολικό όπως ότι «η ουκρανία ετοιμαζόταν να εισβάλει στη ρωσία»; Όχι δα!!! Εκείνο που έκανε είναι ότι επικαλέστηκε την εντυπωσιακή συνέντευξη του Oleksiy Arestovych (μετέπειτα σύμβουλος του τοξικού του Κιέβου…) στο cnn το 2019 (επαναλαμβάνουμε: το 2019!) που προέβλεψε ότι ένας «επικείμενος πόλεμος με τη ρωσία, μεταξύ 2021 και 2022, που θα καταλήξει σε ήττα της ρωσίας, θα είναι το εισιτήριο ένταξης του Κιέβου στο νατο»!! Για του λόγου το αληθές δείτε το (ή ξαναδείτε το):
Τέτοια τρομερά πράγματα έχει κάνει αυτός ο συνταξιούχος πλέον Baud πρώην-πολλά που ζει μόνιμα στις Βρυξέλες. Προφανώς είναι αντίθετος όχι μόνο με τον πόλεμο στο ουκρανικό πεδίο μάχης αλλά, κυρίως, με εκείνο που οι ίδιες οι δυτικές πολιτικές βιτρίνες διατρανώνουν με κάθε τρόπο: την συμμετοχή τους σ’ αυτόν!! Επιπλέον: στα βιβλία και στα άρθρα του δεν χρησιμοποιεί ρωσικές «πηγές» αλλά μόνο δυτικές και ουκρανικές. Όπως εξήγησε μετά την «τιμωρία» του αυτό το κάνει μόνο και μόνο για να μην κατηγορηθεί για «προπαγανδιστής». Δεν έχει εμφανιστεί ποτέ σε ρωσικά μήντια. Όσο για «φιλο-ρωσικά»; Χμμμμ… Χάρη στον μανιχαϊσμό της πειρατείας σε λέξεις και νοήματα απ’ τη μεριά του-οργανωμένου-εγκλήματος-στην-εξουσία όποιος δεν υπερασπίζεται το νατο είναι «φιλορώσος»∙ όπως ανάλογα όποιος δεν ευλογεί την σφαγή στη Γάζα και το απαρτχάιντ, θεοναζί καθεστώς είναι «φιλοHamas».
Τι περιλαμβάνουν λοιπόν οι «κυρώσεις» εναντίον του;
α) Την δέσμευση των λογαριασμών του σε όλες τις ευρωπαϊκές τράπεζες∙
β) Την απαγόρευση σε όλους τους υπηκόους της ε.ε., φυσικά πρόσωπα και εταιρείες, να τον χρηματοδοτούν με οποιονδήποτε τρόπο∙
γ) Την απαγόρευση ταξιδιών εντός ε.ε….
Η ιδέα της λογοκρισίας σε βάρος του είναι να εξοντωθεί οικονομικά και να αυτοεξοριστεί…
Πρέπει εδώ να τονιστούν τρία βασικά στοιχεία αυτής της «τιμωρίας»:
α) Επιβάλλεται γι’ αυτό που οι δυτικοί κρατικοί τρομοκράτες ονομάζουν «έγκλημα σκέψης»: δεν υπάρχουν άλλου είδους κατηγορίες κατά του Baud∙
β) Η «ποινή» δεν επιβάλλεται από κάποιο δικαστήριο, δεν έχει ακολουθηθεί καμία νομική διαδικασία διαπίστωσης οποιουδήποτε αδικήματος∙ επιβάλλεται ως «βασιλικό διάταγμα» από ένα εκτελεστικό όργανο της ε.ε.: απ’ τις κυβερνήσεις της ή, πιο σωστά, απ’ τις κεντρικές πολιτικές βιτρίνες των ευρωπαϊκών ολιγαρχιών. (Η «εισήγηση» έγινε απ’ το Μικρό Δούκα του Λίγηρα). Επίσημα, κατηγορηματικά και, κυρίως, κορυφαία και παραδειγματικά δεν υπάρχει πλέον «διάκριση εξουσιών» στις δυτικές ολιγαρχίες∙
γ) Η επιλογή του Baud δεν έγινε βέβαια επειδή «υπονομεύει» οτιδήποτε, στην ε.ε. ή στην ουκρανία, αλλά επειδή είναι τόσο γνωστός, τόσο «asset», ώστε η «τιμωρία» του να λειτουργήσει ως «προηγούμενο». Η «τιμωρία» του διαφημίζει την επίσημη λήξη των αυταπατών περί «δημοκρατίας»…
Ας το σημειώσουμε εδώ, για να μην γίνουν παρεξηγήσεις. Ο Jacques Baud δεν είναι σοσιαλιστής, δεν είναι κομμουνιστής, δεν είναι αναρχικός, αντιεξουσιαστής, ή οτιδήποτε παρόμοιο. Απ’ όσο καταλάβαμε ερευνώντας αυτές τις 2 βδομάδες, είναι ένα είδος δεξιού φιλελεύθερου ρεαλιστή, όπου ο ρεαλισμός του ξεπερνάει ιδεολογικές εμμονές. Τον χαρακτηρίζει αυτό το είδος ρεαλισμού που θα μπορούσε να αποκτήσει ακόμα κι ένας απλά λογικός συνταγματάρχης σ’ ένα ουδέτερο κράτος σαν την ελβετία στη διάρκεια του 3ου παγκόσμιου, του επονομαζόμενου «ψυχρού».
Απ’ την άλλη μεριά, για όσους ενδιαφέρονται για τον «παλιά τάξη» του δυτικού καπιταλιστικού κόσμου (έστω για τα κόλλυβα…), η «τιμωρία» του (όπως άλλωστε και των υπόλοιπων) και ουσιαστικά ο «νόμος» 2642/2024 της ε.ε. αποτελεί άμεση και καθαρή παραβίαση των άρθρων 11 και 12 της «οικουμενικής διακήρυξης των δικαιωμάτων του ανθρώπου» που ορίζουν ότι:
Άρθρο 11.1. «Κάθε κατηγορούμενος για ποινικό αδίκημα τεκμαίρεται αθώος μέχρι αποδείξεως της ενοχής του σύμφωνα με το νόμο σε δημόσια δίκη στην οποία έχει λάβει όλα τα απαραίτητα εχέγγυα για την υπεράσπισή του».
Άρθρο 12. «Κανείς δεν επιτρέπεται να υπόκειται σε αυθαίρετες επεμβάσεις στην ιδιωτική του ζωή, την οικογένειά του, την κατοικία του ή την αλληλογραφία του, ούτε σε προσβολές κατά της τιμής και της φήμης του. Κάθε πρόσωπο έχει δικαίωμα στην προστασία του νόμου από τέτοιες επεμβάσεις ή προσβολές».
Σίγουρα υπάρχουν για να μας νοιάζουν πολύ κοντινότερα απ’ τον Baud. Όμως όταν οι δυτικές ολιγαρχίες που εξελίσσονται ήδη σε απολυταρχίες «φωνάζουν» ότι θα κτυπούν παντού, οσονδήποτε ψηλά, όπως και όσο συμφέρει τ’ αφεντικά τους, αυτό είναι κάτι που πρέπει να το πάρουμε υπόψη.
Δεν αστειεύονται.