Το ψόφιο κουνάβι και τα ψοφιοκουτάβια του σε απαρτία, ανακοινώνουν χτές την «θεαματική επιτυχία» τους κατά της Τεχεράνης. Τους θυμάστε απ’ την «διαρροή» της προετοιμασίας τους για την επίσης «θεαματική» επίθεσή τους στην Ansar Allah, στην υεμένη πριν κάτι καιρούς; Ανάμεσα στο ξύσιμο των (ξέρετε τι…) πρόλαβαν να συμφωνήσουν τότε ότι «έλα μωρέ, και ποιος τους ξέρει τους Houthis;;»
Οι ίδιοι είναι και τώρα…
Δευτέρα 23 Ιούνη (00.20) >> Στις 22 του περασμένου Μάη, ένα μήνα πριν την χθεσινή αμερικανική επίθεση στο ιράν, το αμερικανικό συντηρητικό think tank «Heritage Foundation» (που θεωρείται μια απ’ τις βιτρίνες του σκληροπυρηνικού βαθέος κράτους) δημοσίευσε τις οδηγίες για την επίθεση στην Τεχεράνη κάτω απ’ τον τίτλο: Ξεριζώνοντας το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν: η ειρήνη μέσω δύναμης δεν είναι μια δυαδική επιλογή ανάμεσα στο να ορμήξουμε σε πόλεμο ή να διαπραγματευόμαστε με οποιοδήποτε κόστος.
Μια τέτοια φρασεολογία είναι postmodern: κρυπτογραφική σε μεγάλο βαθμό. Τι υποδείκνυε το foundation στα μέσα Μάη στο ψοφιοκουναβιστάν που έχει λανσάρει το «ειρήνη μέσω δύναμης» ως την ιμπεριαλιστική αγαθότητα της Ουάσιγκτον; Κάτι που να μην είναι «φουλ πόλεμος» αλλά «πολεμάκος»;
Στη συνέχεια των συμβουλών υπήρχαν οι εξηγήσεις και οι εκτιμήσεις που τις στήριζαν:
Μεταφράζουμε τα τονισμένα:
Στην πραγματικότητα η ιστορία υποδεικνύει ότι περιορισμένες επιθέσεις σε παράνομα πυρηνικά προγράμματα δεν οδηγούν σε πόλεμο: το 1981 και το 2007, για παράδειγμα, το Ισραήλ έκανε με επιτυχία στοχευμένες επιθέσεις στα πυρηνικά προγράμματα τόσο του Ιράκ όσο και της Συρίας, χωρίς να προκαλέσει περιφερειακές συγκρούσεις.
…
Σήμερα, η Τεχεράνη έχει λίγες επιλογές να απαντήσει, καθώς το Ισραήλ έχει αποδυναμώσει σημαντικά την Hamas και έχει αποκεφαλίσει την Hezbollah, οι ισλαμικοί φρουροί της επανάστασης έχουν χάσει τα ερείσματά τους στη συρία, και η διοίκηση Trump έχει αποδυναμώσει τους Houthis, μια εκστρατεία που συνεχίζει το Ισραήλ…
Όλα τέλεια λοιπόν για το foundation πριν ένα μήνα:
– Η Τεχεράνη το 2025 είναι όπως η Δαμασκός και η Βαγδάτη το 1981 (!!) και το 2007 (!!!)∙ ποιος είπε ότι οι ηλίθιοι των ιδρυμάτων έχουν συναίσθηση της ιστορίας;
– Η Τεχεράνη δεν μπορεί να κάνει πολλά επειδή … άλλοι σύμμαχοί της έχουν αποδυναμωθεί… κι άλλοι έχουν αποκεφαλιστεί… Αλήθεια;
Αυτή η απεριόριστη δυτική μιλιταριστική ηλιθιότητα του «μας παίρνει, σιγά μην μας σταματήσουν οι μαλάκες» που προσωποποιείται με ιστορική ακρίβεια απ’ το ψόφιο κουνάβι και τα ψοφιοκουτάβιά του αλλά επίσης απ’ τις αντίστοιχες πολιτικές βιτρίνες στην ευρώπη, έχει ωστόσο έναν στόχο (κι έναν φόβο). Επιδιώκει να κρύψει την βασική επιδίωξη των δυτικών ιμπεριαλισμών, καπιταλιστική πέρα για πέρα και γι’ αυτό αδιαπραγμάτευτη: το ευρασιατικό project, οι brics+, η εγκατάλειψη του δολαρίου (και του ευρώ) στις διεθνείς συναλλαγές, η αφρικανική ανταρσία στο Sahel και όχι μόνο, οι αμφισβητίες της δυτικής ηγεμονίας στη λατινική αμερική και στην ανατολική ασία…. όλα αυτά πρέπει να τσακιστούν!
Η μιλιταριστική δημοσιοσχεσίτικη ηλιθιότητα επιδιώκει να την κρύψει αυτήν την mega επιδίωξη «να τους συντρίψουμε πριν μας πετάξουν εντελώς κάτω απ’ το ρινγκ» γιατί αν τα δυτικά αφεντικά μιλήσουν ανοικτά γι’ αυτήν, τα λόγια τους θα ξεπερνούν τόσο πολύ τις δυνατότητές τους ώστε θα είναι σα να κάνουν στριπτίζ. Η κρυψώνα τους είναι διάφορα «τακτικίστικα επεισόδια», που δεν είναι δα και κανάς «πλήρης πόλεμος», είναι μόνο το «…ρε, εμείς θέλουμε την ειρήνη μέσω της δύναμής μας… εσείς φταίτε που δεν μας αφήνετε να σας τσιμεντώσουμε στα θεμέλιά της για να είναι σταθερά δική μας για το υπόλοιπο του 21ου αιώνα…»
Πότε η ρωσική εγκληματικότητα… Πότε η «βαρβαρότητα της Hamas»… Πότε η αναίδεια της Hezb’ Allah… Πότε η απειθαρχία της Ansar Allah… Πότε η πυρηνική στενοκεφαλιά της Τεχεράνης… Και η αλυσίδα δεν τελειώνει εδώ, σημειώστε το: έχει και Ισλαμαμπάντ, έχει και Άγκυρα στο «λογαριασμό» της. «Καμένη γη» με τον έναν ή τον άλλο τρόπο: αυτό είναι το σχέδιο για να περιορίσουν τους ανταγωνιστές τους…
Αυτοί οι τακτικίστικοι σπασμοί αυξάνονται και συσσωρεύονται∙ οι καινούργιοι σπρώχνουν στην άκρη τους προηγούμενους που ωστόσο συνεχίζουν. Κανείς στον πλανήτη (εκτός δύσης…) δεν τρώει τα παραμύθια. Αλλά αυτή η μεθοδολογία του να εξελίσσεται ο 4ος παγκόσμιος πόλεμος σε «μερίδες», σα σήριαλ, διαβρώνει σε ικανό βαθμό την συνειδητοποίηση της πραγματικότητας μεταξύ των υποτελών πληθυσμών της δύσης.