Year: 2025

Ουκρανικό πεδίο μάχης: ερωτήσεις κι απαντήσεις 4

Δευτέρα 25 Αυγούστου (00.02) >> Σ’ έναν κόσμο που έχει βουλιάξει στις οργανωμένες ψευδαισθήσεις / παραισθήσεις, στην «εικονική πραγματικότητα», στην Αυτοκρατορία του Φαίνεσθαι, μπορεί να γίνεται πιστευτό πως μια πολιτική βιτρίνα, ή εφτά, ή δεκαεφτά, έχουν κάποιο «μαγικό ραβδί» για να σπρώξουν την εξέλιξη ενός κανονικού πολέμου στην κατεύθυνση που τους συμφέρει… Όμως αυτός ο πόλεμος, όπως κάθε πόλεμος τέτοιου είδους, είναι κάτι εντελώς πεζό και εντελώς φρικτό: λάσπη, σάρκα και αίμα. Δεν θα τελειώσει με τους όρους των ηττημένων. Θα τελειώσει με τους όρους των νικητών. Έτσι τελειώνουν οι πόλεμοι.

Λένε πως η νίκη έχει πολλούς πατεράδες, αλλά η ήττα είναι ορφανή. Μπορεί να είναι αναμενόμενο ότι τα δυτικά αφεντικά και οι πολιτικές βιτρίνες τους δεν θέλουν να παραδεχτούν την ήττα τους, και άρα να αναλάβουν την ευθύνη της. Όμως αυτό επιμηκύνει την διάρκεια του πολέμου – και κάνει την ήττα πιο βαθιά.

Το ψόφιο κουνάβι απ’ τη μεριά του νομίζει πως είναι μετεμψύχωση … του Nixon.

Να πως παραμυθιάζεται και τι προβάλει: πάνω ο εαυτός του με το δάκτυλο στον Putin, κάτω ο Nixon με το δάκτυλο στον Khrushchev… Η τρίτη δεκαετία του 21ου αιώνα ως αναβίωση της δεκαετίας του 1960…

Δεν είναι λιγότερο ψωνισμένος απ’ τους ευρωπαίους. Είναι διαφορετικά ψωνισμένος, λόγω του συσχετισμού δυνάμεων εντός της παρακμιακής «γενικής δύσης». Ζει με τον δικό του τρόπο εκτός της μεσομακροπρόθεσμης πραγματικότητας, έξω απ’ τις ξεκάθαρες τάσεις της γενικής καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης που ονομάζεται 4η βιομηχανική επανάσταση. Δεν είναι … ειρηνοποιός! Είναι ένας απελπισμένος γερο-τυχοδιώκτης! Θέλει να «αποσπάσει την Μόσχα απ’ τις σχέσεις της με το Πεκίνο», έτσι ώστε να γίνει ευκολότερα αντιμετωπίσιμο το δεύτερο.

Το άλλο με τον Τοτό το ξέρετε;

Plus rien ne m’etonne

Δευτέρα 18 Αυγούστου >> Μοιράστηκαν τον κόσμο / τίποτα δεν με εκπλήσσει πια / Αν μου αφήσεις την Τσετσενία θα σου δώσω την Αρμενία / Αν με αφήσεις στο Αφγανιστάν θα σε αφήσω στο Πακιστάν / Αν δεν φύγεις απ’ την Αϊτή θα πάω στο Μπανγκούι / Αν με βοηθήσεις να βομβαρδίσω το Ιράκ θα σου φτιάξω το Κουρδιστάν

Αν μου αφήσεις το ουράνιο θα σου δώσω το αλουμίνιο / …

O Tiken Jah Fakoly (κατά κόσμον Doumbia Moussa Fakoly), απ’ την ακτή του ελεφαντοστού, τραγουδάει για τις συνειδήσεις – για τον κόσμο και την Αφρική:

Η Παλαιστίνη είναι παγκόσμια!

Δευτέρα 18 Αυγούστου (00.38) >> Όχι μόνο εξαιτίας των διαδηλώσεων συμπαράστασης. Αλλά και απ’ την ανάποδη μεριά. Αυτήν:

ICE είναι το «σώμα διώξης μεταναστών» στις ηπα (επίσημος τίτλος: Immigration and Customs Enforcement) που χάρη στο ψόφιο κουνάβι δεν δρα πλέον μόνο στα σύνορα, αλλά «κυνηγάει» τους μετανάστες μέσα στις πόλεις∙ με διάφορα προσχήματα.

Γι’ αυτό η απελευθέρωση της Παλαιστίνης είναι …

Όλοι οι ανθρωποφάγοι

Δευτέρα 18 Αυγούστου (00.36) >> Είναι σωστή η συλλογική ενοχοποίηση ενός πληθυσμού για όσα κάνουν στο όνομά του τα κρατικά και παρακρατικά αφεντικά του; Κατ’ αρχήν όχι. Όμως εξίσου λαθεμένη είναι η συλλογική αθώωση (του ίδιου πληθυσμού) επειδή μέλη του μπορεί απλά να διαφωνούν ή δεν ξέρουν, ή δεν θέλουν να ξέρουν τι κάνουν στο όνομά τους τα αφεντικά τους. Το «δεν ξέρω δεν απαντώ» ποτέ δεν ήταν σημάδι αποστασιοποίησης (έστω) απ’ τα εγκλήματα των αρχόντων. Η σιωπηλή συμμόρφωση είναι 100% συνενοχή! Μόνο η ρητή, καθαρή, βαθιά και εχθρική εναντίωση στα όποια κρατικά εγκλήματα είναι απόδειξη μη συνενοχής.

Στη χθεσινή Haaretz ο Gideon Levy είχε ένα άρθρο / πορτραίτο ενός απόστρατου καραβανά που … αλλά ας δούμε την διδακτική περίπτωση:

Θα πρέπει να ευχαριστήσουμε τον πρώην επικεφαλής της διεύθυνσης στρατιωτικών πληροφοριών του ισραήλ Aharon Haliva για την εκπομπή «Haliva Document» που προβλήθηκε τις προάλλες στο channel 12 tv. Όλοι ασχολούνται τώρα με την ανάλυση της ιστορίας και την απάντηση στα κουτσομπολιά που προέκυψαν αλλά το κύριο ζήτημα θόλωσε απ’ τους αξιολύπητους ξερόλες που παρουσίασαν αυτήν την ιστορία. Ο υποστράτηγος Haliva αποκάλυψε την αλήθεια για το κυρίαρχο ρεύμα, όχι μόνο στον στρατό αλλά και στην ισραηλινή κοινωνία γενικότερα.

Είναι ακριβώς αυτός, ο Haliva, ο οποίος είναι κατά κάποιον τρόπο ήρωας του κεντροαριστερού στρατοπέδου, που διαμορφώνει το πορτραίτο του γενοκτόνου στρατηγού. Αποστασιοποιείται απ’ τον Bezalel Smotrich, χλευάζει τον Itamar Ben–Gvir και επιτίθεται ανεπιφύλακτα στον Netanyahu, καθώς είναι φωτισμένος και προοδευτικός στρατηγός. Αλλά σκέφτεται και μιλάει ακριβώς όπως εκείνοι.

Τελικά, όλοι είναι υποστηρικτές της γενοκτονίας. Η διαφορά είναι μόνο μεταξύ εκείνων που την παραδέχονται και εκείνων που την αρνούνται. Στο στρατόπεδο των φωτισμένων και αυτοκολακευόμενων όπου ανήκει ο Haliva αποκαλύφθηκε ως ένας απ’ τους λίγους που την παραδέχτηκαν: χρειαζόμαστε μια γενοκτονία κάθε λίγα χρόνια. Η δολοφονία του παλαιστινιακού λαού είναι θεμιτή, ακόμη και απαραίτητη.

Έτσι μιλάει ένας «μετριοπαθής» στρατηγός του ισραηλινού στρατού. Δεν είναι σαν τους εξτρεμιστές υποστράτηγο David Zini ή τον ταξίαρχο Barak Hiram. Δεν είναι ούτε θρησκευόμενος ούτε μεσσιανικός, απλώς ένα καλό παιδί απ’ την Haifa και την αριστοκρατική γειτονιά Tzalala του Τελ Αβίβ.

Επί 40 λεπτά ο Haliva φλυαρούσε σχετικά με την ελαττωματική οργανωτική και πολιτική κουλτούρα εδώ, προτού φτάσει στην ουσία του ζητήματος: η δολοφονία 50.000 ανθρώπων ήταν «αναγκαία». Η γενοκτονία ως κληρονομιά για τις μελλοντικές γενιές.

«Για κάθε θύμα της 7ης Οκτωβρίου, 50 Παλαιστίνιοι έπρεπε να πεθάνουν. Είτε ήταν παιδιά είτε όχι. Δεν μιλάω από αίσθημα εκδίκησης, αλλά μεταφέρω ένα μήνυμα στις μελλοντικές γενιές. Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Χρειάζονται μια Nakba από καιρό σε καιρό, για να νιώσουν το τίμημα».

Ο συντονιστής Danny Kushmaro και οι ανταποκριτές Yaron Avraham και Nir Dvori αγνόησαν αυτά τα ασήμαντα σχόλια. Γι’ αυτούς είναι αυταπόδεικτα. Όταν ένας φιλελεύθερος διευθυντής της διεύθυνσης στρατιωτικών πληροφοριών μιλάει έτσι, σηματοδοτεί το τέλος της διαμάχης για το αν γίνεται ή όχι γενοκτονία στη Γάζα, καθώς και της διαμάχης για τους στόχους αυτού του πολέμου. Ήταν από την έναρξή του ως το μακρινό τέλος του ένας πόλεμος εξόντωσης.

…

Αν τα λόγια του στρατηγού δεν είναι αρκετά, μπορεί κανείς να βρει και άλλα αποδεικτικά στοιχεία, εξίσου πειστικά, στα λόγια της συζύγου του αρχηγού του επιτελείου στις 7 Οκτώβρη. Η Sharon Halevi είπε σ’ ένα podcast ότι ο σύζυγός της έφυγε απ’ το σπίτι εκείνο το πρωί με το φυλακτό του και μια υπόσχεση στη σύζυγό του: «Η Γάζα θα αποδεκατιστεί». Αυτό έγινε το πρωί της 7ης Οκτωβρίου 2023.

Τι να κάνει κάποιος μ’ έναν στρατό του οποίου οι διοικητές παραδέχονται ότι κάνουν έναν πόλεμο εξόντωσης; Πώς ζει κανείς με τη σκέψη ότι η γενοκτονία ήταν ο εξ’ αρχής αληθινός και κύριος στόχος αυτού του πολέμου; Όχι απλά οποιαδήποτε γενοκτονία αλλά μια γενοκτονία που διαπράττεται κάθε λίγα χρόνια;

Οι αιμοβόροι δυτικοί υποστηρικτές του «ας βοηθήσουμε το ισραήλ που κάνει την δουλειά για πάρτη μας» είναι ακόμα αρκετοί και διάχυτοι μέσα στους θεσμούς και τους τεχνικούς της εξουσίας. Μασκαρεύονται με διάφορους τρόπους. Για παράδειγμα αγανακτούν με την υποτιθέμενη απόδοση «συλλογικής ευθύνης» στα λεφούσια των τουριστών / υπηκόων του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος που πηγαίνουν εδώ κι εκεί για να ξεϊδρώσουν∙ αν και κανείς δεν συνέλαβε ή δίκασε οποιονδήποτε από δαύτους για το κακούργημα (το αντικειμενικό κακούργημα) της ηθικής αυτουργίας σε εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. (Απ’ την άλλη μεριά φυσικά αυτά τα ίδια «αγανακτισμένα» καθάρματα χαίρονται και επικροτούν τις μαζικές δολοφονίες Παλαιστίνιων αμάχων επειδή «εκεί μπορεί να κρύβεται κανάς ‘τρομοκράτης’ της Hamas»: όχι απλά την συλλογική ευθύνη αλλά την συλλογική καταδίκη την έχουν στο τσεπάκι τους. Για τους Άλλους.

Εννοείται πως και οι «τουρίστες» τα ίδια πιστεύουν. Αν ήταν αλλιώς θα κρατούσαν κανά πανί με το πιο απλό, εύκολο και «ανθρωπιστικό»: peace in Gaza…

Την σφαγή στη Srebrenica, την σφαγή στο Sarajevo, την σφαγή στη βοσνία, την ξεχάσαμε. Οι ντόπιοι δράστες της και οι συνεργάτες τους, φυσικοί, ηθικοί, πολιτικοί, θρησκευτικοί, σε όλη την πυραμίδα του εντόπιου ιμπεριαλισμού, ζουν μια χαρά. Έκαναν την δουλειά – για πάρτη τους και για πάρτη τρίτων. Ελάχιστοι (ελαχιστότατοι) κουβαλάμε και θα κουβαλάμε πάντα εκείνο το αίμα και την ευθύνη ότι δεν την εμποδίσαμε.

Τώρα; Ποιοι εμποδίζουν τι;

Ζεστούλα προχτές στην Αλάσκα

Δευτέρα 18 Αυγούστου (00.30) >> Τι έγινε λοιπόν στο θρυλικό «ραντεβού στο Anchorage» πριν 3 ημέρες; Όλοι οι σπεσιαλίστες, «ειδικοί», «γεωπολιτικοί αναλυτές» και λοιποί ξύνουν το κεφάλι τους (και όχι μόνο…) για να πουλήσουν μια εκτίμηση, μια πρόβλεψη… Εννοείται ότι την μπαγκέτα αυτής της ορχήστρας (του σκοινιού και του παλουκιού) την κρατούν οι ιμάντες μεταφορές της βλακείας, οι δημαγωγοί: «άτομα με εσωτερική πληροφόρηση», «αξιωματούχοι που θέλουν την ανωνυμία τους», κλπ – όλοι από την αμερικανική πλευρά – λένε ότι…

Λοιπόν: το πιο σοβαρό σ’ αυτό το ραντεβού ήταν η επιβεβαίωση ότι η Μόσχα συνεχίζει να κάνει πλάκα με την Ουάσιγκτον! (Με σεβασμό και φιλοφρονήσεις βέβαια, αλλοίμονο…)

Τρεις μικρές αλλά καίριες αποδείξεις:

Μια άγρια άλκη περιφερόταν στην είσοδο της βάσης, ανάμεσα στους δημοσιογράφους. Η όντως εξαιρετική κυρία Zaharova δεν άφησε το γεγονός απαρατήρητο: «Ο Zelensky ψάχνει τρόπο για να μπει κι αυτός στη συνάντηση Putin – Trump» εξήγησε. Ρωσικό χιούμορ σε χαλαρό τέμπο…

Καλού κακού μια καφέ αρκούδα περιπολούσε και επιτηρούσε τις κινήσεις της άλκης (και όχι μόνο) από πολύ κοντά. Η παρουσία και οι κινήσεις της αρκούδας έμειναν ασχολίαστες… Τυχαίο; Όχι!! Οι δυτικοί έχουν χάσει εντελώς την μπάλα. Και δεν έχουν ούτε χιούμορ ούτε τίποτα άλλο. Μόνο άγχη. Αλλά μια καφέ αρκούδα δίπλα σε αμερικανική βάση τόσο κοντά στον αρκτικό κύκλο μπορεί να σκεφτεί και να κάνει πολλά…

…. ειδικά αν τύχει να είναι ο Shoigu μεταμφιεσμένος…

Το τελικό κτύπημα (των ρωσικών χλευασμών): CCCP – επιλογή Lavrov (και η αρκούδα πίσω του…). Αυτό κι αν έμεινε ασχολίαστο!!! Μάλλον δεν θυμούνται τι είναι.  

Δηλαδήήήή;;;; Όλοι αυτοί στη Μόσχα είναι underground κομμουνιστές, μασκαρεμένοι κομισάριοι που ανέλαβαν να αναστήσουν την σοβιετική ένωση;

Oh my god!!!! Πού οδεύουμε κύριοι;;;;

(Πάντως, για να μην κατηγορηθεί για «άγριο κομμουνισμό», η ανεγκέφαλη αλεπού λίγο πριν πετάξει για το «ραντεβού» υπέγραψε διάταγμα που επιτρέπει σε «ξένους επενδυτές», συμπεριλαμβανόμενης της exxon mobil, να ξανα-αγοράσουν ποσοστά απ’ την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων πετρελαίου και αερίου sakhalin-1. Η αμερικανική πετρελαϊκή, που είχε το 30% στο κονσόρτσιουμ, με πόνο καρδιάς αναγκάστηκε να το εγκαταλείψει την 1η Μάρτη του 2022 – ήταν μέρος της «τιμωρίας» της Μόσχας για την εισβολή στην ουκρανία. Ήταν τόσο βαριά αυτή η «τιμωρία» (για τον ρωσικό καπιταλισμό) ώστε η exxonmobil διέγραψε 4,6 δις δολάρια επενδύσεών της στη ρωσία!! Έχασε 4,6 δις η αμερικανική πετρελαϊκή. Για να μάθει η παλιορωσία…

Λίγους μήνες αργότερα, τον Οκτώβρη του 2022, το project κρατικοποιήθηκε στο σύνολο του, πετώντας έξω μια ιαπωνική εταιρεία που είχε άλλο ένα 30%…

Αλλά οι ρώσοι είναι καλοί άνθρωποι και δείχνουν κατανόηση…)

… ή μήπως ο πάγος είναι αόρατος; 1

Δευτέρα 18 Αυγούστου (00.20) >> Τα πιο πάνω είναι τα αστεία, τα σοβαρά αστεία της υπόθεσης. Τα αστεία σοβαρά είναι διαφορετικά. Για παράδειγμα το ότι πρέπει να πεισθεί ο πλανήτης (έστω οι δυτικοί υποτελείς) πως το ανισόρροπο ψόφιο κουνάβι, πολιτική βιτρίνα μιας άλλοτε υπερδύναμης που καταρρέει με επιτάχυνση, είναι σε θέση να κάνει οτιδήποτε αποτελεσματικό!

Είναι διασκεδαστικό να κρέμονται οι πάντες απ’ τα λόγια του ψόφιου κουναβιού; Μπορεί: ο καιρός περνάει… Αλλά το τρικ για να συγκεντρώνεται εκεί η προσοχή είναι … φονικό. Αφαιρείται όλο το πραγματικό σύμπλεγμα των (παγκόσμιων) συσχετισμών δύναμης, αφαιρείται όλο το πραγματικό potential αυτών των συσχετισμών δύναμης, για να μείνουν στη σκηνή μία, δυο, τρεις ή δεκαετρείς πολιτικές βιτρίνες που, υποτίθεται, κινούν τα νήματα.

Οργανωμένη παραγωγή σύγχυσης!!! Η Ιστορία τρέχει πίσω τους, μπροστά τους, γύρω τους – αλλά το φιλοθεάμον κοινό πρέπει να μείνει καρφωμένο στις πιρουέτες και στα ακροβατικά τους!

Ιδού ένας ειλικρινής μάρτυρας αυτής της Ιστορίας, ο αμερικάνος μαρξιστής οικονομολόγος κύριος Richard Wolff:

It’s over!!!! Τέλειωσε!!! Και το μόνο που κάνουν (το μόνο που μπορούν να κάνουν!!) οι δυτικές πολιτικές βιτρίνες, οι δυτικοί «ειδικοί», οι δυτικοί «γεωπολιτικοί αναλυτές», οι δυτικοί δημαγωγοί, είναι να κουνάνε σπασμωδικά ό,τι μπορούν να κουνήσουν, να φλυαρούν μέχρι να στεγνώσει το σάλιο τους και να διαλυθούν τα πληκτρολόγια τους αποθεώνοντας Το Θέαμα, Τα Εικονίσματα της άλλοτε παγκόσμιας ηγεμονίας τους, έτσι ώστε να κρατούν τους πληθυσμούς σε κατάσταση υπνοβασίας και νηπιακότητας, παριστάνοντας ότι «ελέγχουν την κατάσταση»… μέχρις ότου είτε συνθηκολογήσουν είτε αποπειραθούν το αδιανόητο: να επιχειρήσουν στρατιωτικά, μιλιταριστικά την καταστροφή των ανταγωνιστών τους μπας και μείνουν στον αφρό.

Πόσο πιθανό είναι το δεύτερο; Δυστυχώς δεν είναι πιθανό∙ συμβαίνει ήδη! Ο πόλεμος στο ουκρανικό πεδίο μάχης όπως και ο πόλεμος στο μεσανατολικό πεδίο μάχης είναι δυο κομμάτια αυτού του αδιανόητου. Που στο μεν ουκρανικό πεδίο μάχης έχει φτάσει προ πολλού στην ήττα, και στις σπασμωδικές, θεαματικές, απεγνωσμένες προσπάθειες να κρυφτεί αυτή η ήττα πριν γίνει συντριβή… Στο δε μεσανατολικό πεδίο μάχης, στην Παλαιστίνη, έχει ξεπεράσει προ πολλού κάθε «όριο» ανθρώπινης, θεσμικής βαρβαρότητας, έχει γίνει επίδειξη / απόδειξη του απεριόριστου δυτικού καθεστωτικού δυναμικού serial killing ως «δικαιώματος αυτοάμυνας», με την ελπίδα πως τουλάχιστον έτσι οι ανταγωνιστές (οι πληθυσμοί τους) θα φοβηθούν…

Πώς θα ήταν δυνατόν το «ραντεβού στο Anchorage» να είναι έξω, να είναι μακριά απ’ αυτήν την σε εξέλιξη πραγματικότητα; Πώς είναι δυνατό να «λυθεί ένα γεωγραφικό σημείο κρίσης» όταν όλα τα «σημεία ενδοκαπιταλιστικής κρίσης», όλα τα «μέτωπα» του 4ου παγκόσμιου, τωρινά και επερχόμενα, είναι οργανικά αλληλένδετα;

Πράγμα που σημαίνει πως αν δεν λυθούν όλα δεν λύνεται τίποτα!

 

… ή μήπως ο πάγος είναι αόρατος; 2

Δευτέρα 18 Αυγούστου (00.15) >> Προσέξτε μια στιγμή (και… thank you for your attention to this matter!!) μια μικρή στιγμή της πιο πάνω αλήθειας. Το ανισόρροπο ψόφιο κουνάβι τιτίβισε αφού πρώτα έσβησαν-τα-φώτα-στο-Anchorage αυτό:

Μεταφράζουμε το τονισμένο:

…. Αποφασίστηκε / καθορίστηκε [: it was determined] από όλους [: δηλαδή και ρώσους και αμερικάνους…] ότι ο καλύτερος τρόπος για να τελειώσει ο τρομακτικός πόλεμος μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας είναι να πάμε [ή να πάνε;] κατευθείαν σε μια Συμφωνία Ειρήνης, που θα τελειώσει τον πόλεμο, και όχι σε μια απλή Συμφωνία Κατάπαυσης του Πυρός, που συχνά δεν κρατάει…

Ξέρει για πιο πράγμα μιλάει; Καταλαβαίνει τι σημαίνει «Συμφωνία Ειρήνης» στο ουκρανικό πεδίο μάχης; Όχι, δεν καταλαβαίνει!

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

… ή μήπως ο πάγος είναι αόρατος; 3

Δευτέρα 18 Αυγούστου (00.08) >> Υπάρχουν κάποιοι που υποστηρίζουν ότι το ψόφιο κουνάβι είναι … πονηρό. Και ότι η μετατόπιση (στα λόγια) απ’ την «εκεχειρία» στη «συμφωνία ειρήνης» γίνεται για να ξεφορτωθεί τους ευρωπαίους σε σχέση με το ουκρανικό πεδίο μάχης. Αν μπορούσε … ίσως να το είχε κάνει ήδη, με πιο απλούς τρόπους. Θα μπορούσε, για παράδειγμα, να ακυρώσει την κατάσχεση των κτιρίων και του υπόλοιπου εξοπλισμού από έξι (6!) ρωσικά προξενεία στις ηπα – μέρος της «τιμωρίας» της Μόσχας… Ή θα μπορούσε να ακυρώσει την απαγόρευση πτήσεων προς / από την ρωσία και μέσω του ενάριου χώρου της (άλλο μέρος της «τιμωρίας»…), πράγμα που θα χαροποιούσε ιδιαίτερα τις αμερικανικές (και τις ευρωπαϊκές) αεροπορικές που αναγκάζονται να κάνουν κύκλους για να αποφύγουν τον ρωσικό εναέριο χώρο, αυξάνοντας τα κόστη τους, χάνοντας έτσι διαρκώς μερίδιο αγοράς από διάφορες ασιατικές που δεν τηρούν αυτήν την «τιμωρία» και κάνουν τα δρομολόγιά τους κανονικά – και φτηνότερα. Ή, άλλο αυτό, θα μπορούσε να δημοσιοποιήσει τις εκτιμήσεις (;) των υπηρεσιών του για το ποιος οργάνωσε την επίθεση στα ρωσικά στρατηγικά βομβαρδιστικά…

Δεν έχει κάνει καν ούτε αυτά. Δεν μπορεί, ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι τα συμφέροντα που υπηρετεί θα το ήθελαν. Δεν μπορεί επειδή οι αμερικάνοι που ονειρεύονται να μπουν έφιπποι στη Μόσχα δεν έχουν εξαφανιστεί απ’ τα ανώτατα κλιμάκια του καθεστώτος. Και επειδή με την ρωσία νικήτρια στο ουκρανικό πεδίο μάχης σφραγίζεται πανηγυρικά το it’s over! Ας θυμίσουμε κι αυτό: οι πολεμοκάπηλοι της Ουάσιγκτον (και του Λονδίνου) έχουν άμεση και στενή σχέση με το πολυπληθές φασισταριό του Κιέβου. Το οποίο από μόνο του είναι μια εξαρτημένη μεταβλητή καθόλου στα μέτρα του ψόφιου κουναβιού αλλά, αντίθετα, στα μέτρα των ενδοαμερικανικών αντιπάλων του.

Πρόκειται για την εσωτερική αμερικανική πόλωση. Αυτό που συμβαίνει ήδη και θα οξύνεται συν τω χρόνω μέσα στο αμερικανικό καθεστώς δεν συνυπολογίζεται∙ κι ωστόσο δεν είναι καθόλου διαχωρισμένο απ’ την «έκβαση» στα δυο τωρινά πεδία μάχης του 4ου παγκόσμιου.

Σήμερα ο κοκάκιας του Κιέβου και οι ευρωπαίοι συμπότες του (είναι τόσο χεσμένοι ώστε τρέχουν, απρόσκλητοι μεν, σαν αγέλη δε∙ ή δεν εμπιστεύεται κανένας κανέναν τους: Starmer, Merz, Macron, Meloni, Stubb (της φινλανδίας) και Rutte (του νατο), όλοι να προλάβουν…) μαζί με την κυρα Ursula θα βρίσκονται στην Ουάσιγκτον για να πείσουν το ψόφιο κουνάβι ότι … η «νίκη» τους στο ουκρανικό πεδίο μάχης είναι μονόδρομος∙ και ότι η ιδέα περί «Συμφωνίας Ειρήνης» θα κάνει την ήττα συντριπτική.

H Kaja τρώω-ρώσους-για-πρωϊνό Kalas, με τα «σκάνδαλά» της τα ωραία στην εσθονία αλλά με προαγωγή στην ε.ε., ξέρει την «βαθύτερη αιτία»…

Το μεγαλύτερο βάρος της «πειθούς» όμως βρίσκεται σε αμερικανικά χέρια και κεφάλια. Nα θυμίσουν (με τον έναν ή τον άλλο τρόπο…) στο ψόφιο κουνάβι ότι οι ηπα έχουν «επενδύσει» δεκάδες δισεκατομμύρια (και) στο Κίεβο, και δεν γίνεται να τα χάσουν: αυτά τα περί «επενδύσεων» είναι μέσα στα λιγοστά θέματα για τα οποία το ανισόρροπο ψόφιο κουνάβι έχει αυθεντική και άμεση «ευαισθησία»: