Δευτέρα 30 Ιούνη (01.14) >> Αποδείχθηκε ότι δεν είναι το πεζικό του… Αποδείχθηκε ότι δεν είναι η αεροπορία του… Αποδείχθηκε ότι δεν είναι ο «θόλος» του… Και, ενδεχομένως, δεν είναι ούτε οι σύμμαχοί του. Τι έχει απομείνει στο θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς ως η «αδιαπραγμάτευτη μιλιταριστική υπεροχή» του έτσι ώστε να παίζει τον ρόλο του μπάτσου, του φόβου-και-του-τρόμου στη μέση Ανατολή; Οι ατομικές βόμβες του, και μόνον αυτές.
Αλλά αυτό το ξεγύμνωμα έχει ήδη παρενέργειες που θα ξεδιπλωθούν στο μέλλον, κοντοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα. Αν τα θεοναζί πυρηνικά και μόνον αυτά είναι ο μοχλός της δυτικής ηγεμονίας στην ευρύτερη μέση Ανατολή, κι αν αυτή η ηγεμονία έχει γίνει πια τόσο «εριστική» (ήπιος χαρακτηριστικός για τον δυτικό ιμπεριαλισμό…) ώστε να προσπαθεί να «φτύσει» το ευρασιατικό project κατάμουτρα, τότε δύο είναι τα ενδεχόμενα:
Ή η πλήρης αποπυρηνικοποίηση της μέσης Ανατολής! Είναι η πρόταση που έκανε πρόσφατα το Πεκίνο και πήγε «άκλαφτη» για τον απλό λόγο ότι σε μια τέτοια περίπτωση θα πρέπει οι θεοναζί να καταστρέψουν το μόνο «πλεονέκτημα» που τους έχει απομείνει… Αυτό είχαν κατά νου στο Πεκίνο.
Ή το αντίθετο, η πυρηνικοποίηση της μέσης Ανατολής – και όχι μόνο της Τεχεράνης. Η πιο ήπια εκδοχή εδώ είναι το ιράν (μελλοντικά κι άλλα κράτη) να μπουν οικειοθελώς κάτω απ’ την «πυρηνική ομπρέλα / προστασία» της Μόσχας και του Πεκίνου – είναι κι αυτό μια κατατεθειμένη πρόταση… (Η Τεχεράνη είναι απίθανο να δεχτεί κάτι τέτοιο). Διαφορετικά θα φτιάξει όποιος θέλει και μπορεί ή θα αγοράσει έτοιμες πυρηνικές κεφαλές και πυραύλους που να τις μεταφέρουν (υποψιαζόμαστε ότι ο Kim little rocket man θα ενδιαφερόταν για τέτοιες εξαγωγές…): αυτό αθόρυβα και υπόγεια βρίσκεται ήδη στην ημερήσια διάταξη ως σκέψεις, εν μέρει στο Ριάντ και εν μέρει αλλού…
Αυτή είναι μια δύσκολη έως επικίνδυνη προοπτική, που κατ’ αρχήν δεν την υποστηρίζουν ούτε το Πεκίνο ούτε η Μόσχα. Ωστόσο δεν είναι η δύση και ο χωροφύλακάς της που θα την εμπόδιζε! Μάλλον το αντίθετο. Κι αυτό είναι ένας κόμπος: εκείνοι που παρακμάζουν προσπαθούν να φρενάρουν την πτώση τους προκαλώντας μιλιταριστικά∙ ενώ η άλλη πλευρά δεν θέλει μεν πόλεμο, αλλά πρέπει να βρει αποτελεσματικότερους απ’ ότι τώρα τρόπους για να τον εμποδίσει.
Εν τω μεταξύ, απ’ τις 18 έως και τις 21 Ιούνη (όταν στο Τελ Αβίβ άρχισαν να μετρούν τα αντιαεροπορικά τους) γινόταν στο Λένινγκραντ (: αγ. Πετρούπολη…) το «διεθνές οικονομικό φόρουμ» – κάτι σαν το «νταβός – για – τους – άλλους». Ήταν εκεί πολιτικές βιτρίνες και διαφόρων ειδών «ειδικοί» απ’ την ασία, την αφρική, τη νότια αμερική… Είναι βέβαιο ότι η κατάσταση στη μέση Ανατολή συζητήθηκε εκτενώς, αλλά μόνο στο παρασκήνιο: ενώ οι δυτικές βιτρίνες είναι φλύαρες μέσα στην απελπισία τους και καμαρώνουν στο φανταστικό τους σύμπαν, οι rivals λένε ελάχιστα. (Ενώ οι πρώτοι έχουν καταστρέψει οτιδήποτε είχε ονομαστεί στο παρελθόν «διεθνής θεσμός», οι δεύτεροι προσπαθούν να κρατήσουν έστω τις αναμνήσεις αυτών των θεσμών, εμφανιζόμενοι ως εγγυητές των διεθνών ισορροπιών).
Μόνο που (θα επαναλάβουμε την ταπεινή μας άποψη) η όξυνση του διακρατικού ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού είναι πρακτικό ζήτημα, και δεν αντιμετωπίζεται με διακηρύξεις και ευχές. ‘Όπως η Τεχεράνη, όπως η Ισλαμαμπάντ, όπως η Άγκυρα έτσι και η Μόσχα με το Πεκίνο ξέρουν πολύ καλά τι επιχειρείται στη δυτική Ασία. Δεν θέλουν τη «νέα μέση Ανατολή» που σχεδιάζουν εδώ και δεκαετίες στην Ουάσιγκτον, στο Λονδίνο, στο Παρίσι, στην Αθήνα – και στο Τελ Αβίβ.
Πριν 4 μέρες (στις 26 Ιούνη) οι υπ.αμ. ρωσίας, κίνας και ιράν συναντήθηκαν στο παραλιακό Qingdao νοτιοανατολικά του Πεκίνου στα πλαίσια του «συμφώνου της Σαγκάης». Συζήτησαν όσα έγιναν, σχεδίασαν τις βασικές γραμμές του τι θα κάνουν – αλλά δεν ανακοίνωσαν τίποτα.
Οι δυτικοί «ειδικοί» εκλαμβάνουν την σιωπή για αδυναμία – σταθεροί στην υποτίμηση των άλλων:
Θα συνεχίσουν λοιπόν, τα ίδια… Κι όποιον πάρει ο χάρος.
