Το τέλος… (Ποιο τέλος;)

Μια απ’ τις πιο πρόσφατες (2 Μάη 2023) ειδικές μελέτες για την επικινδυνότητα των mRNA πλατφορμών. Μεταφράζουμε (το τονισμένο με κίτρινο μέρος της αρχικής περίληψης):

… Τα άτομα με εμβολιασμό κατά της covid-19 έχουν υψηλότερο κίνδυνο για όλες τις μορφές αγγειακής απόφραξης του αμφιβληστροειδούς για 2 χρόνια μετά τον εμβολιασμό… Η σωρευτική επίπτωση αγγειακής απόφραξης του αμφιβληστροειδούς ήταν σημαντικά υψηλότερη στην εμβολιασμένη ομάδα σε σύγκριση με την μη εμβολιασμένη, 2 χρόνια και 12 εβδομάδες μετά τον εμβολιασμό…. Δεν ανιχνεύτηκε διαφορά σε σχέση με την μάρκα και την δόση των εμβολίων…

Δευτέρα 8 Μάη>> Έγινε μόλις πριν 3 μέρες, στις 5 Μάη, και δεν γιορτάστηκε με πυροτεχνήματα και τρελά πάρτυ! Το παραμάγαζο των φαρμακομαφιών που λέγεται ΠΟΥ, δια του γενικού διευθυντή του Tedros Adhanom Ghebreyesus, ανακοίνωσε το «τέλος της πανδημίας» (του τσαχπίνη…)∙ αν και όχι το τέλος του πολέμου (είπε). Έχουμε μεγάλη πτώση θανάτων διαβεβαίωσε στην φλύαρη συνέντευξή του: από 100.000 την ημέρα τον Γενάρη του 2021, πέσαμε στους 3.500 την βδομάδα στις 24 Απρίλη του 2023. Η «κοινή δεξαμενή» έχει προς το παρόν ντεμοντέ… Αλλά ο Michael Ryan, διευθυντής του «τμήματος έκτακτων καταστάσεων» που ίδιου φιλάνθρωπου οργανισμού, προειδοποίησε:

… Οι μάχες δεν έχουν τελειώσει… Στις περισσότερες περιπτώσεις μια πανδημία τελειώνει μόλις ξεκινήσει η επόμενη.

«Πες τα χρυσόστομε!» θα πουν κάποιοι… Αυτή η «επίσημη κήρυξη της ανακωχής» έρχεται μεν καθυστερημένη (Πεκίνο, Ουάσιγκτον και Βρυξέλες την έχουν κάνει ήδη) αλλά έχει ένα συγκεκριμένο νόημα. Από ‘δω και στο εξής οι φαρμακομαφίες δεν θα είναι υποχρεωμένες να κοστολογούν τις mRNA αντι-covid19 πλατφόρμες τους σε «φιλική τιμή». Δεν θα είναι πλέον τα κράτη οι πελάτες τους, αλλά οι ιδιώτες (και τα ασφαλιστικά ταμεία τους). Ο ρυθμός πλατφορμιασμού έχει πέσει σημαντικά (ενώ ανεβαίνει σταθερά ο αριθμός των δολοφονημένων και των σακατεμένων από την γενετική μηχανική), αλλά μερικές καλές δόσεις φόβων μπορούν να ξαναεμφανιστούν οποιαδήποτε στιγμή στη δημόσια σφαίρα (μήντια και παραμήντια): τα σχέδια του ΠΟΥ και των αφεντικών έχουν τίτλο «πανδημίες χωρίς ανάσα»! Ο κυρ Βασίλης, ο Άρχοντας Θυρών και Παραθύρων, θέλει οπωσδήποτε την επόμενη – και ποιος θα του χαλάσει χατήρι; Ο ΠΟΥ και οι φαρμακομαφίες έχουν άλλωστε πετάξει στον πάγκο του χασάπη την «Pandemic Treaty», την δημιουργία ενός ΔΝΤ υγείας, που χρειάζεται μεγάλο σπρώξιμο (και πολλές “πανδημίες”…) για να επιβληθεί. Είναι το τελευταίο «χαρτί» της καπιταλιστικής δύσης για να κρατήσει την ηγεμονία της στον πλανήτη…

Σ’ αυτά τα πάνω από 3 χρόνια της (κατά κύριο λόγο) δυτικής τρομοεκστρατείας τα αφεντικά του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος δεν πέτυχαν όλα όσα σχεδίαζαν, πέτυχαν όμως κάμποσα. Το πιο εφιαλτικό απ’ όλα είναι (κατά την ταπεινή μας γνώμη…) ότι έκαναν πολιτικά (με την πιο ευρεία έννοια της λέξης «πολιτική»…) «αόρατες» τις δεκάδες χιλιάδες δολοφονίες και τα ακόμα περισσότερα σακατέματα απ’ την γενετική μηχανική τους.

Ενόσω ο φόβος και η βία είναι που συνδέουν την υγιεινιστική τρομοεκστρατεία 2020 – 2022 με οποιαδήποτε μέλλον απεργάζονται τα αφεντικά του συμπλέγματος, η δημόσια και πλατιά αναγνώριση των ήδη συντελεσμένων δολοφονιών και των σοβαρών τραυματισμών εκ μέρους αυτών των αφεντικών είναι ό,τι  μπορεί να εμποδίσει το γενετικό, βιολογικά «ρευστό» και «τροποποιήσιμο» μέλλον που επιδιώκει η βιομηχανία της υγείας στον 21ο αιώνα. Υπάρχουν πια πάμπολλα στοιχεία και αποδείξεις για το πως ακριβώς χακάρεται το ζωντανό σώμα (εν προκειμένω το ανθρώπινο) απ’ τα μικροχειρουργεία, σε κυτταρική κλίμακα, τεχνολόγων για τους οποίους το μόνο ενδιαφέρον είναι το να «πουλήσουν» και, φυσικά, η καριέρα τους. Υπάρχουν πια πάμπολλα στοιχεία και αποδείξεις ότι η γενετική μηχανική είναι ζαριές πάνω στη ζωή και ότι στην συντριπτική πλειονότητα των εφαρμογών της εκείνοι που κερδίζουν αποκλειστικά είναι οι «ημίθεοι σωτήρες» – εταιρείες και «ειδικοί». Υπάρχουν πια πάμπολλα στοιχεία και αποδείξεις ότι το «σπάσιμο του ταμπού», η γενετική επίθεση στα ανθρώπινα σώματα, απελευθερώνει ήδη με μεγάλη ταχύτητα όλες τις άλλες εμπορικές όψεις των βιοτεχνολογιών, τις οργανωμένες μεταλλάξεις (και την οργανωμένη νοσηρότητα) φυτών, ζώων, εντόμων, μικροοργανισμών.

Αν, τώρα, συνθηκολογήσουμε με ψευτο-χαλαρωτικές ανακοινώσεις του είδους «πανδημία τέλος» (άρα ας τα ξεχάσουμε όλα…), κι αν τώρα αφήσουμε στο σκοτάδι τις πραγματικές, εγκληματικές συνέπειες της γενετικής μηχανικής, θα είναι πολύ δύσκολο έως αδύνατο αύριο και μεθαύριο να εμποδιστεί η καθολική γενετικοποίηση και άρα ο γενικός έλεγχος.

Ναι, ξέρουμε, είμαστε περιθωριακοί. Ναι, ξέρουμε, το αιώνιο τώρα είναι που τραβάει την μαζική προσοχή∙ το αύριο και το μεθαύριο απωθούνται μοιραλατρικά. Ναι, ξέρουμε ότι απέναντί μας έχουμε μια πανίσχυρη και αδίστακτη διεθνή ένωση των αφεντικών, με τα τοπικά (εθνικά) παραρτήματά της, με άπειρους πόρους και μέσα… Ναι, αυτά και άλλα ισχύουν∙ όμως…

Ο Γκράμσι σχολίασε πριν έναν αιώνα ότι η νοσηρότητα εμφανίζεται ανάμεσα στο θάνατο του παλιού και στη γέννηση του καινούργιου. Δεν μπορούσε να φανταστεί πως η οργανωμένη νοσηρότητα μπορεί να είναι η καπιταλιστική κανονικότητα του «καινούργιου».

Τώρα πια το ξέρουμε.

Comments are closed.