Δευτέρα 3 Οκτώβρη>> Μέσα στο μεγάλο πλήθος των caradinieri/pfizeroi υπήρξε και εξακολουθεί να υπάρχει (για κάθε χρήση) μια ειδική κατηγορία. Είναι αρκετοί που έκαναν στα νιάτα τους λίγη αγωνιστική γυμναστική περνώντας από κάποια ακροαριστερή φοιτητική οργάνωση ανάμεσα σε μπάφους και καμάκι, και θεωρούν ότι έχουν ποτιστεί με τα νάματα του επαναστατισμού σε θεωρία και πράξη. Συνέχισαν με μεταπτυχιακά και διδακτορικά, και τα intelligent Εγώ τους εκτοξεύτηκαν – τι άλλο;
Αυτοί οι τύποι όταν η γενετική μηχανική έβγαινε σαν τον χάρο στο σεργιάνι υποστήριζαν ανάμεσα σε άλλα, ότι «ναι μεν οι φαρμακοβιομηχανίες βγάζουν κέρδη, αλλά μας θέλουν υγιείς, για να δουλεύουμε και να μας εκμεταλλεύεται το κεφάλαιο». Στο φτωχό και μικροαστικό τους μυαλό η υγεία του κεφάλαιου ταυτίζεται με την υγεία των προλετάριων και τους ήταν αδιάφορο ότι μόνο στον 20ο αιώνα αυτή η «υγεία του κεφάλαιου» σήμαινε κάμποσα εκατομμύρια δολοφονημένους πρωτοκοσμικούς εργάτες στους 2 παγκόσμιους πολέμους… Καταστάσεις όπως οι εργασιακές αρρώστιες τους είναι βέβαια άγνωστες…
Αυτή η εντελώς στρεβλή έως διεστραμμένη ιδέα περί της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης ήταν ιδιαίτερα καταπραϋντική, ειδικά σε συνθήκες πολέμου εναντίον μας: αφού οι φαρμακοσωτήρες και οι λακέδες τους λένε ότι αυτά είναι εμβόλια, είναι εμβόλια, τελεία και παύλα∙ κι αφού λένε ότι είναι αποτελεσματικά και ασφαλή, δεν μπορεί παρά να λένε την αλήθεια… Τι στην ευχή; Θέλουν το κακό μας; Πώς θα παράγουμε;
Κανείς δεν μπορεί να εξηγήσει σ’ αυτούς τους τύπους ότι τα αφεντικά ενδιαφέρονται μόνο για την λειτουργικότητα / παραγωγικότητά μας, και θα ήταν ικανά και διατεθειμένα να μας κόψουν στη μέση αν μπορούσαν να την διπλασιάσουν με τέτοιον τρόπο! Αυτό είναι το ακριβώς αντίθετο και απόλυτα εχθρικό (κάποτε ήταν, τώρα πια όλο και λιγότερο…) με εκείνο που θα έπρεπε να εννοούμε σαν υγεία, που περιλαμβάνει την χαρά αλλά και την στεναχώρια, την ηρεμία, το χιούμορ, την σιωπή, τις αδιαμεσολάβητες κοινωνικές σχέσεις (πράγματα καταραμένα πλέον…) και άλλα παρόμοια. Είναι αδύνατον όμως οι Εαυτοί – Κεφάλαια (γιατί περί αυτού πρόκειται) να αποκοπούν συθέμελα απ’ την ιδέα και το άγχος της απόδοσης (εργασιακής, οικονομικής / επιχειρηματικής, σχεσιακής, σεξουαλικής, οτιδήποτε) αφού υπάρχουν και ψευτοζούν χάρη στο ρίζωμά τους στις βαθύτερες καπιταλιστικές νόρμες∙ κι έτσι μένουν φυλακισμένοι μεσοτοιχία με την λειτουργικότητα / παραγωγικότητα που είναι το κύριο έως μοναδικό ζητούμενο του κεφάλαιου σ’ όλες τις εκφάνσεις του. Για παράδειγμα η τόσο δημοφιλής fitness που μορφοποιεί την καπιταλιστική διάβρωση των εννοιών, στη βιολογία σημαίνει «προσαρμοστικότητα»∙ δηλαδή εκείνο που ξεστόμισε ένα φασισταριό πρόσφατα («όποιος δεν προσαρμόζεται πεθαίνει»…) – κι όσοι το αντέχουν καταλαβαίνουν τίνος είναι αυτές οι ιδέες αλλοτρίωσης της υγείας και της ζωής και τι υπηρετούν.
Τολμάμε ξανά και ξανά να απομυθοποιούμε αυτά τα εθελόδουλα θεωρήματα για όσους έχουν περιθώριο να καταλάβουν… Να όμως τώρα η «πατσαβούρα» που θα μπορούσε κανείς να τρίψει στα μούτρα όλων αυτών των μικροαστών: είναι λίγο παλιά, του 2018, ακριβώς τόσο παλιά όσο χρειάζεται για να γίνει σαφές σε ποιον παροξυσμό κινείται πλέον η «βιομηχανία της υγείας» απ’ την υγιεινιστική τρομοεκστρατεία και μετά. Προέρχεται απ’ την goldman sachs, κι αν δεν ξέρετε ποια είναι και με τι ασχολείται έχετε ένα προβληματάκι. Είναι μικρή αυτή η δημοσίευση, από άλλο μήντιο, μικρή σαν δάγκωμα δηλητηριώδους φιδιού, αλλά περιέχει γυμνή και καθαρή την καπιταλιστική αλήθεια περί υγείας. Μεταφράζουμε (ευχαριστούμε την Π. που εντόπισε το άρθρο):
Τίτλος: «Η θεραπεία των ασθενών είναι ένα βιώσιμο επιχειρηματικό μοντέλο;» αναρωτιούνται οι αναλυτές της Golman Sachs
Ρεπορτάζ: Η μια κι έξω θεραπείες για τις αρρώστιες δεν είναι κάτι σπουδαίο για τις επιχειρήσεις – πιο συγκεκριμένα είναι κακές για τα μακροπρόθεσμα κέρδη τους – σημειώνουν οι αναλυτές της Goldman Sachs στις 10 Απρίλη σε μια έκθεση για τους πελάτες τους απ’ την βιοτεχνολογική βιομηχανία, που δημοσιοποιήθηκε πρώτα απ’ το CNBC.
Η έκθεση της επενδυτικής τράπεζας με τίτλο «Η Επανάσταση του Γονιδιώματος» κάνει στους πελάτες της την ευαίσθητη ερώτηση: «Η θεραπεία των ασθενών είναι βιώσιμο επιχειρηματικό μοντέλο;» Η απάντηση μπορεί να είναι «όχι», σύμφωνα με τις πληροφορίες που ακολουθούν.
Η αναλύτρια Salveen Richter και οι συνεργάτες της σημειώνουν:
«Η δυνατότητα να υπάρχουν ‘μια κι έξω θεραπείες’ είναι μια απ’ τις πιο ελκυστικές πλευρές της γενετικής θεραπείας, των θεραπειών γενετικής τροποποίησης των κυττάρων και της γενετικής κοπτοραπτικής. Ωστόσο, τέτοιες θεραπείες έχουν μια άλλη όψη σε σχέση με την αναλογία εξασφάλισης εσόδων προς χρόνιες θεραπείες… Αν και αυτό το κλάσμα έχει πολύ μεγάλη αξία για τους ασθενείς και την κοινωνία, θα μπορούσε να είναι πρόκληση για εκείνους που αναπτύσσουν γενετικά φάρμακα και θέλουν σταθερή ροή χρήματος».
Σαν πραγματικό παράδειγμα προτείνουν την περίπτωση της Gilead Sciences, που πουλάει θεραπείες για την ηπατίτιδα C, οι οποίες έχουν ποσοστό θεραπείας πάνω από 90%. Το 2015 οι πωλήσεις αυτών των φαρμάκων απ’ την εταιρεία έφτασαν τα 12,5 δισεκατομμύρια δολάρια. Όμως καθώς όλο και περισσότεροι θεραπεύονταν και υπήρχαν όλο και λιγότερα άτομα μολυσμένα ώστε να μεταδώσουν την ασθένεια, οι πωλήσεις άρχισαν να πέφτουν. Οι αναλυτές της Goldman Sachs εκτιμούν ότι αυτές οι θεραπείες θα αποφέρουν στην εταιρεία λιγότερα από 4 δισεκατομμύρια φέτος.
«Η γρήγορη άνοδος και πτώση της Gilead σε σχέση με την ηπατίτιδα C τονίζει μια απ’ τις δυναμικές που έχει ένα αποτελεσματικό φάρμακο που θεραπεύει για πάντα μια αρρώστια, αλλά οδηγεί στη σταδιακή αποστράγγιση της δεξαμενής των ασθενών» έγραψαν οι αναλυτές. Η έκθεση σημειώνει ότι αρρώστιες σαν τους κοινούς καρκίνους – όπου «η δεξαμενή των περιστατικών παραμένει σταθερή» – είναι λιγότερο επισφαλείς για την βιομηχανία.
Για να αντιμετωπιστεί το ζήτημα της βιωσιμότητας γενικά, η έκθεση προτείνει στις βιοτεχνολογικές επιχειρήσεις να εστιάσουν σε αρρώστιες ή συνθήκες που μοιάζουν να γίνονται πιο κοινές ή/και έχουν μεγάλη συχνότητα. Προτείνει επίσης στις επιχειρήσεις να είναι καινοτόμες και να επεκτείνουν διαρκώς την γκάμα των θεραπειών τους. «Αυτό μπορεί να είναι αντίβαρο στην πτωτική τάση των εσόδων από προηγούμενα περιουσιακά στοιχεία / θεραπείες». Τελικά παρατηρεί ότι εφόσον τέτοιες [γενετικές] θεραπείες αρχίσουν να αποδίδουν, μπορεί να ανοίξουν ακόμα περισσότερες επενδυτικές ευκαιρίες στις θεραπείες για την «αρρώστια των γεραμάτων».
Είναι ξεκάθαρο το τι λένε οι πιο πάνω καπιταλιστικές, καπιταλιστικότατες παρατηρήσεις; Ελπίζουμε πως «ναι». Είναι ξεκάθαρο το τι ΔΕΝ λένε, αφού θα ήταν πολύ «προχωρημένο» να ειπωθεί ανοικτά; Ότι η διαρκής, σχεδιασμένη παραγωγή της νοσηρότητας θα πρέπει να είναι ο σκελετός της «βιομηχανίας της υγείας» στην 4η βιομηχανική επανάσταση∙ κι ότι αν οι βιοτεχνολογικές φαρμακομαφίες θέλουν εξασφαλισμένα (και αυξανόμενα…) κέρδη (και έλεγχο προσθέτουμε εμείς) θα πρέπει να κατασκευάζουν τις αρρώστιες και τους άρρωστους, τους «πελάτες» τους – αντί να περιμένουν μήπως η φύση δεήσει να τους προσφέρει κάποια επενδυτική ευκαιρία!
Εδώ ακριβώς είναι που βρισκόμαστε, τις ζόρικες χρονιές 2020, 2021, 2022, 2023… Μην το πείτε όμως στους caradinieroi / pfizeroi. Θα είναι χάσιμο χρόνου.