Πέμπτη 11 Μάρτη. Η κατασκευή της μολυσματικότητας / μετάδοσης του τσαχπίνη μέσω της κατασκευής της γελοίας μεν αλλά και φονικής ιδέας του ασυμπτωματικού έχει υπάρξει καθοριστική στην θεμελείωση όχι μόνο της «αναγκαιότητας» των πραξικοπημάτων και των καθολικών απαγορεύσεων αλλά, επίσης, της «αναγκαιότητας» των μαζικών πλατφορμιασμών, της «αναγκαιότητας» των «διαβατηρίων υγείας», σαν διαδοχικών κρίκων της ίδιας ιμπεριαλιστικής αλυσίδας κατοχής επί του κοινωνικού υλικού.
Ξέρουμε με κάθε βεβαιότητα πως η ιδέα του «ασυμπτωματικού», η ιδέα δηλαδή ότι κάποιος «χωρίς συμπτώματα» μεταδίδει έναν αεροδιαδιδόμενο ιό, είναι οπλοποίηση και καθολική πολεμική γενίκευση της εμπειρίας του «ασυμπτωματικού φορέα του HIV»… Ξέρουμε με κάθε βεβαιότητα ότι πρόκειται για κραυγαλέο ψέμα: η πιο μεγάλη έρευνα που έγινε ποτέ σ’ αυτόν τον πλανήτη (και) πάνω σ’ αυτό το θέμα, γύρω απ’ τον τσαχπίνη, η έρευνα στα σχεδόν 10 εκατομύρια κατοίκους της Wuhan στις αρχές του περασμένου καλοκαιριού, απέδειξε το ψέμα – και δεν έχει τολμήσει κανένας δυτικός “ειδικός” να την αμφισβητήσει… Απλά θάφτηκε… Ξέρουμε, τέλος, με απόλυτη βεβαιότητα ποιούς σκοπούς υπηρετεί αυτή η ιδέα όχι μόνο τώρα αλλά και στο μέλλον: την υγιεινιστική κατηγοριοποίηση / διαστρωμάτωση σε “επικίνδυνους” και μη υπηκόους με βάση τις αποφάσεις της διοίκησης· όπου οι δεύτεροι, οι “εγκεκριμένοι”, είναι και θα είναι μόνο εκείνοι που αιχμαλωτίζονται πρακτικά και χειροπιαστά απ’ την γενετική μηχανική.
Αυτό είναι ο ιστορικός («ιατρικός», δηλαδή κοινωνικός) ευγονισμός! Και δεν είναι καινούργια εκστρατεία! Άλλοτε φανερά και άλλοτε κουκουλωμένα είναι ταυτόσημος με την ιστορία του καπιταλισμού απ’ την 1η βιομηχανική επανάσταση και μετά· από τότε που ο Lambroso αξιοποίησε στα μέτρα του τον δαρβινισμό αποφασίζοντας να βάλει την τότε εργατική τάξη στη θέση της!
Σε κάθε καινούργια ιστορική του εμφάνιση η ιατρικοποίηση των κοινωνικών σχέσεων και των κοινωνικών υποκειμένων, σαν οργανικό τμήμα της κάθε φορά συγκεκριμένης κυριαρχικής βιοπολιτικής, εκδηλώνει (υποστηρίζουν οι υπερασπιστές της) «καινούργια χαρακτηριστικά», τέτοια και τόσα ώστε να είναι … αυτονόητη (αυτή η ιατρικοποίηση). Ειδικά απ’ τον β παγκόσμιο πόλεμο και μετά οι ευγονιστές κάνουν κάθε τι για να δείξουν ότι δεν έχουν καμμία σχέση με την ευγονική εκδοχή που κορυφώθηκε απ’ τους ναζί.
Τώρα φαίνεται πως έχουν πολλά μέσα για να εμφανίζονται σαν «αθώοι» και με έγνοιες «για το καλό της ανθρωπότητας». Επιπλέον έχουν και αξιοποιούν δύο όπλα: πρώτον τον αιφνιδιασμό (με τον τσαχπίνη) και δεύτερον την α-νοησία, τον εμπειρισμό και την άγνοια των υπηκόων.
Δεν θα γυρίσουμε εδώ τόσο πίσω, στον 19ο αιώνα, στον Lambroso, στην επιρροή των ιδεών του για την «εγκληματική προδιάθεση» (της εργατικής τάξης) και πως αναγνωρίζεται. Θα θυμίσουμε κάποιον απ’ τις αρχές του 20ου αιώνα: τον πολυβραβευμένο και πολυμαθή Sir Francis Galton.