Ελληνική κατάθλιψη 1

Πέμπτη 18 Μάρτη. Γράφαμε πριν μέρες (Τετάρτη 10 Μάρτη, τρέξε, τρέξε!) ότι ο ιμπεριαλιστικός σχεδιασμός που υπηρετεί μεν τώρα το ρημαδογκουβέρνο αλλά ωρίμασε άγρια επί φαιορόζ γκουβέρνου (2015 – 2019) τραβάει ζόρια, και ότι ο ρημαδο—–Νικόλας έτρεξε πρόσφατα να πέσει στα πόδια του φίλου κι αδελφού χασάπη του Καΐρου μπας και αποφύγει την επίσημη οριοθέτηση αοζ μεταξύ της αιγυπτιακής χούντας και του τουρκικού καθεστώτος. Η αλήθεια είναι μαύρη για την Αθήνα· και το ζήτημα της αοζ στην ανατολική Μεσόγειο είναι πια ένα κουρέλι, απομεινάρι ενός υπερ-φιλόδοξου σχεδίου που προώθησαν οι φαιορόζ απ’ το 2015 και μετά («περικύκλωση της ανατολικής Μεσογείου», σωλήνας east med) που τώρα πια το έχουν φάει τα ψάρια.

Πέρα απ’ τις τυπικά εννοημένες μπίζνες (που παίζουν είτε έτσι είτε αλλιώς, είτε εκεί είτε παρακεί) οι “ροζ” και οι “φαιές” βιτρίνες του ελληνικού ιμπεριαλισμού (συριζα και ανελ για να συνεννοούμαστε), με διακομματική, εθνική συναίνεση φυσικά, πλασσαρίστηκαν σ’ έναν ημιάξονα σαφέστατα εχθρικό στο ευρασιατικό project, ποντάροντας ότι η Ουάσιγκτον και το Λονδίνο θα τον «ολοκληρώσουν» και θα τον ενδυναμώσουν. Η συμμαχία Αθήνας – Λευκωσίας – Καΐρου – Τελ Αβίβ – Ριάντ – Αμπού Ντάμπι («όλα τα καθάρματα δουλεύουνε μαζί»!) φαινόταν (στα μάτια των ντόπιων πολιτικών βιτρινών) πολλά υποσχόμενη τόσο γεωγραφικά όσο και οικονομικά, με νούμερο 1 ελληνικό εθνικό στόχο τον αποκλεισμό της Άγκυρας απ’ την ανατολική Μεσόγειο· ή, σε μια πιο «ρεαλιστική» (α λα ελληνικά) προοπτική, τον εξαναγκασμό της σε διαπραγματεύσεις από θέση αδυναμίας.

Αυτός ο σχεδιασμός ήταν τρομακτικά φιλόδοξος, εξαιρετικά επιθετικός, αλλά και τυφλός, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Το 2015 και το 2016 η υπό τον Obama Ουάσιγκτον δεν φαινόταν να δείχνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τα «προσόντα» του ελλαδιστάν (γι’ αυτό και, παρά τα παρακάλια και την δράση του ισραηλινού λόμπυ στην Ουάσιγκτον, ο Obama δεν δέησε να καλέσει τον τενεκεδένιο (: Τσίπρα) στην Ουάσιγκτον). Επιπλέον η εμφάνιση της Μόσχας στο συριακό πεδίο μάχης το φθινόπωρο του 2015 εννοήθηκε απ’ τους ντόπιους ινστρούκτουρες μέσα απ’ το πρίσμα του αώνιου αντιτουρκισμού: με δυο λόγια δεν κατάλαβαν την τύφλα τους. Υποθέτουμε βάσιμα πώς όπως στην Ουάσιγκτον και στο Λονδίνο (ο καθένας για τους λόγους του) έτσι και στην Αθήνα είχαν ποντάρει τα λεφτά τους στον isis και στους υποστηρικτές του, θεωρώντας βέβαιο ότι η Μόσχα θα υποστεί ένα ακόμα «αφγανιστάν» στο συριακό πεδίο μάχης. Ακόμα κι όταν η Άγκυρα έκανε καθαρή «στροφή» συμμαχώντας με την Μόσχα και την Τεχεράνη (κι έτσι, ουσιαστικά αλλά κρυφά και με την Δαμασκό), υπήρχε ακόμα ακμαία η ελπίδα ότι …. η «τρομοκρατία θα νικήσει»!

Έκαναν όμως, χάρη στον εθνορατσισμό τους (και σ’ αυτά τα ζητήματα η εντόπια θεωρούμενη «αριστερά» είναι ακροδεξιά!) κάτι που ξεπερνούσε κατά πολύ ακόμα και τις τυπικές διακρατικές σχέσεις σε καιρό ειρήνης: όχι απλά έδωσαν πολιτικό άσυλο σε 8 τούρκους χουντοκαραβανάδες (ανάμεσά τους και κάποιους που είχαν προσπαθήσει να σκοτώσουν τον Εrdogan στη διάρκεια του ευτυχώς αποτυχημένου πραξικοπήματος στις 15 Ιούλη του 2016) αλλά τους ανακήρυξαν “εθνικούς ήρωες” του ελλαδιστάν! Ούτε η Ουάσιγκτον δεν έχει κάνει κάτι τόσο πρόστυχο για αποτυχημένους πραξικοπηματίες! (Εκ των υστέρων υποθέτουμε βάσιμα πως επρόκειτο για καραβανάδες – πράκτορες είτε του Λονδίνου, είτε του Τελ Αβίβ, είτε της Ουάσιγκτον, είτε και της Αθήνας…)

Από εκείνο το χρονικό σημείο και μετά ήταν εύλογο (και δίκαιο…) ότι οι τούρκοι ισλαμοδημοκράτες, έχοντας “λάβει το μήνυμα”, θα εγκατέλειπαν την αυτοσυγκράτησή τους (στην ανατολική Μεσόγειο) και ότι θα ξεδίπλωναν τον δικό τους ιμπεριαλισμό, που – παρεπιπτόντως… – ταιριάζει μια χαρά στο ευρασιατικό project.

Έτσι, όταν στρογγυλοκάθησε στο άσπρο σπίτι το ψόφιο κουνάβι (αρχές 2017), κι όταν ο γίγαντας, ο ογκόλιθος τότε υπ.εξ. Νick the Greek (: Κοτζιάς) έτρεχε με τους χάρτες παραπάσχαλα για να πουλήσει τα ελληνικά «κάλλη» στην Ουάσιγκτον, μπορούσε κάποιος να είναι σίγουρος (η ασταμάτητη μηχανή ήταν!) ότι όπως και στο εσωτερικό του έτσι και στην «εξωτερική πολιτική» του το ελληνικό καθεστώς βούλιαζε στην παρακμή του.

Comments are closed.