Πέμπτη 8 Αυγούστου. … Το αποτέλεσμα είναι ότι τα χρέη των αμερικάνων, χωρίς να συμπεριλαμβάνονται τα στεγαστικά δάνεια, ανέρχονται πλέον σε 4 τρισ. δολάρια και καταγράφουν ιστορικό υψηλό…. Υπό μία έννοια η αύξηση του δανεισμού αποτελεί ψήφο εμπιστοσύνης στην οικονομία… Παράλληλα όμως η συσσώρευση χρεών είναι συνώνυμο του οικονομικού κινδύνου…
Είναι γνωστό ότι ο αμερικανικός καπιταλισμός είναι “οικονομία χρέους”. Και ότι αν δεν δανείζεσαι και δεν χρωστάς θεωρείσαι από ανυπόληπος μέχρι ύποπτος. Όταν, όμως, σου πετάνε στα μούτρα ότι η “ψήφος εμπιστοσύνης” είναι, ταυτόχρονα, “οικονομικός κίνδυνος” τότε θέλουν να σε κάνουν τόσο ηλίθιο όσο το να τραβάς selfie πάνω στην τροχιά ενός μαγνητικού τραίνου την ώρα που επιταχύνει.
Παίζει το ίδιο έργο εκεί, όπως εδώ και 2 ή 3 δεκαετίες: συντήρηση της κατανάλωσης (και άρα της καπιταλιστικής ιδεολογικής κυριαρχίας) μέσω της υποθήκευσης του μέλλοντος. Ξέρουν οι αμερικάνοι κάποια περίπτωση στην ιστορία που, όταν ήρθε η ώρα του ξεχρεώματος, να νίκησαν οι οφειλέτες και όχι οι δανειστές; Δεν ξέρουν – γιατί δεν υπάρχει…
Let’s go hell λοιπόν…