Τρίτη 20 Αυγούστου. Το ζήτημα του καθεστώτος της βόρειας ιρλανδίας και το σκίσιμο της συμφωνίας της Μεγάλης Παρασκευής (που θα γίνει αναπόφευκτα με το «σκληρό brexit») είναι ακόμα χειρότερο απ’ όσο περιγράφεται.
Η συμφωνία της Μεγάλης Παρασκευής ανάμεσα στο αγγλικό κράτος και στον IRA έγινε εφικτή σε μεγάλο βαθμό χάρη στην αμερικανική μεσολάβηση – πρόεδρος, τότε, ήταν ο Clinton. Η μεσολάβηση της κυβέρνησης Clinton και τα χαρακτηριστικά που είχε αυτή, οφείλονταν με την σειρά τους στην μεγάλη πίεση του ιρλανδοαμερικανικού λόμπυ: οι ιρλανδοί είναι ίσως η μαζικότερη εθνότητα που μετανάστευσε στις ηπα. Ανάμεσα στο 1820 και το 1930 τουλάχιστον 4,5 εκατομμύρια ιρλανδοί αναζήτησαν την τύχη τους στη «χώρα της ελευθερίας»…
Τώρα, η προοπτική να πάει στα σκουπίδια η συμφωνία της Μεγάλης Παρασκευής απ’ τον Bor-Duk και την κυβερνοσυμμορία του έχει ξεσηκώσει τους ιρλανδικής καταγωγής αμερικάνους (άσχετα από πολιτική τοποθέτηση). Έτσι ώστε η «εμπορική συμφωνία» που υπόσχεται το ψόφιο κουνάβι στον Bor-Duk σαν έπαθλο για το άγριο ξεσφήνωμα είναι όνειρο θερινής νυκτός ακόμα πιο αέρινο απ’ την αγορά της γροιλανδίας… Έχει αναγγελθεί ήδη στην Ουάσιγκτον, διακομματικά: τίποτα δεν πρόκειται να περάσει! Με απλά λόγια: το hard brexit δεν θα είναι καταστροφικό μόνο εντός συνόρων για την επικράτεια της αυτού μεγαλειότητας. Θα έχει σοβαρές συνέπειες και για τις σχέσεις της με τον «μεγάλο προστάτη» της.
Κι ωστόσο κυκλοφορούν στη διεθνή δημαγωγία διάφοροι «επώνυμοι» αναλυτές / σχολιαστές που επιμένουν ότι η ε.ε. θα πάθει μεγαλύτερη ζημιά απ’ την επικράτεια της αυτού μεγαλειότητας στην περίπτωση ενός «σκληρού» ξεσφηνώματος…
Γιατί, όμως, τα αναφέρουμε αυτά; Επειδή η περίπτωση του αγγλικού συνδρόμου μεγαλείου και του πόσο παρανοϊκά πολιτεύεται στις σχέσεις του με την ε.ε. (κάτω από διάφορες επευφημίες) είναι case study. Από απόσταση και με ασφάλεια μπορεί κανείς να δει τι συνέβαινε στην περίπτωση του ελληνικού συνδρόμου μεγαλείου, και της δικής του παράνοιας, και μάλιστα στην ακόμα πιο σύνθετη σχέση του ελλαδιστάν όχι μόνο με την ε.ε. αλλά και την ευρωζώνη.
Τους κανάγιες εσωτερικού, που υποστήριζαν με απύθμενο θράσος ότι «έλα μωρέ, τους έχουμε στο χέρι» (τους γερμανούς, τους γάλλους, τους ολλανδούς, τους εσθονούς… όλους μαζί!) και ότι «αυτοί θα πάθουν μεγαλύτερη ζημιά απο εμάς», άρα “μας φοβούνται”, τους ξέρουμε. Αρκετοί από δαύτους κυβέρνησαν κιόλας· αν και όχι όλοι. Θυμάστε, όμως, τι αβάντα έκαναν διάφοροι «επώνυμοι» της διεθνούς δημαγωγίας που υποστηρίζαν, με το υψηλό τους κύρος, τα ίδια; Θυμάστε όλη την αμερικανοαγγλικής προέλευσης «φιλολογία» για το όφελος του grexit;
Είτε θυμάστε είτε όχι, μπορείτε να απολαύσετε το πόσο μακρυά μπορεί να φτάσει η δημαγωγία, χωρίς να έχετε γεμάτο το καθιστικό σας με κωλόχαρτα. Όχι, τουλάχιστον, τώρα…
(Παρεπιπτόντως: η «κατά κεφαλήν» – ας το πούμε έτσι… – κατανάλωση κωλόχαρτων στην επικράτεια της αυτού μεγαλειότητας είναι η μεγαλύτερη στην ευρώπη.
Δεν είναι προς τιμήν του βασιλείου, αλλά το θέμα είναι από καιρό ευρωπαϊκό ανέκδοτο…)
(φωτογραφία: Κι εγώ τι φταίω; αναρωτήθηκε η χρυσότσιχλα / yellowhammer…
Και έφυγε πετώντας…)