Η εθνική διασπορά 2

Τρίτη 30 Ιούλη. Συνεχίζει το άρθρο των δύο: Το σκεπτικό μας ήταν απλό: σε μια αυξανόμενα ασταθή Ανατολική Μεσόγειο, οι ΗΠΑ χρειάζονταν αξίοπιστους συμμάχους. Το 2013, η αναδυόμενη συνεργασία μεταξύ της Κύπρου, της Ελλάδας και του Ισραήλ προσέφερε στην Ουάσιγκτον τη δελεαστική επιλογή να δουλέψει με συνεταίρους οι οποίοι μοιράζονταν τόσο τα αμερικανικά συμφέροντα όσο και τις αμερικανικές αξίες.

Δεν τα λένε καθόλου καλά τα δύο φιλαράκια! Το 2013 η Άγκυρα ήταν σύμμαχος της Ουάσιγκτον στο συριακό πεδίο μάχης, και δεν υπήρχαν σπουδαία προβλήματα στις αμερικανο-τουρκικές σχέσεις (κυβέρνηση Obama)… Δεν υπήρχε, άρα, «αμερικανική ανάγκη» για αξιοποίηση μιας «αναδυόμενης συνεργασίας…», σαφώς αντιτουρκικής! (Μπορεί να υπήρχε ισραηλινή ή/και ελληνική ανάγκη όμως… )

Συνεχίζουν: Επιπλέον, πιστεύαμε πως η χάραξη της αμερικανικής πολιτικής δεν ήταν δομημένη σωστά ώστε να αξιοποιήσει τις θετικές εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο. Οι υπηρεσίες του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών και οι υποεπιτροπές Εξωτερικών Υποθέσεων του Κογκρέσσου ήταν οργανωμένες με τέτοιον τρόπο, που η Ευρώπη αποτελούσε μια δικαιοδοσία και η Μέση Ανατολή / Βόρεια Αφρική μια άλλη. Προβλήματα που ταλάνιζαν την Κύπρο – η οποία απέχει λιγότερο από μία ώρα πτήση από το Τελ Αβίβ – αντιμετωπίζονταν από τις επιτροπές που ήταν υπεύθυνες για τη Φινλανδία και τη Γαλλία αντί από εκείνες που ασχολούνταν με το Ισραήλ και την Αίγυπτο. Η μόνη χώρα που συνέδεε αυτά τα διαφορετικά κομμάτια της γραφειοκρατίας της χάραξης εξωτερικής πολιτικής ήταν η Τουρκία.

Αυτό μάλιστα! Είναι αληθινό και έχει ενδιαφέρον! Πράγματι ο τρόπος που ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός έχει μοιράσει την «διοίκηση» του πλανήτη ήταν (και εν πολλοίς παραμένει) τέτοιος που η ανατολική Μεσόγειος ήταν / είναι «σύνορο» ανάμεσα σε διαφορετικές διοικήσεις και όχι κάποιου είδους «κέντρο». Και πράγματι ο ενοποιητικός παράγοντας αυτών των διαφορετικών διοικήσεων ήταν η τουρκία. Αυτά θα πρέπει να τα ήξερε και να τα είχε αξιολογήσει ο Ted Deutch· λογικά όχι μόνος του. Ποιό, όμως, ήταν το ζητούμενο της συνεργασίας ελληνοαμερικανικών και ισραηλινοαμερικανικών λόμπυ μέσω της “συμμαχίας τους στο Κογκρέσσο”; Προφανώς η “μετατόπιση” της οργάνωσης του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, έτσι ώστε να στηρίζει εκείνο που έχουμε ονομάσει περικύκλωση της ανατολικής Μεσογείου (από το Τελ Αβίβ, την Λευκωσία, την Αθήνα και το Κάιρο – εναντίον της Άγκυρας).

Να πως το περιγράφουν αμέσως μετά τα δύο φιλαράκια: Ευτυχώς, η CHIA και ο γερουσιαστής Μπομπ Μενέντεζ (δημοκρατικός, Νιου Τζέρσεϊ), έβαλαν στόχο να πιέσουν για τη δημιουργία μιας νέας αμερικανικής στρατηγικής στην Ανατολική Μεσόγειο. Πλέον έχουν μαζί τους τον γερουσιαστή Μάρκο Ρούμπιο (ρεπουμπλικανός, Φλόριντα) και τον βουλευτή Νταβίντ Σίσιλιν (δημοκρατικός, Ρόουντ Άϊλαντ) προκειμένου να προχωρήσουν ένα βήμα παρακάτω, δημιουργώντας πρόσφατα το Eastern Mediterranean Security and Energy Partnership Act (East Med Act).

… Για πολύ καιρό, μόλις μία χώρα διεθνώς είχε στρατιωτική συνεργασία με το Ισραήλ – οι ΗΠΑ. Πλέον, η Ελλάδα και η Κύπρος έχουν προστεθεί σε αυτή τη λίστα, ανεβάζοντας τον αριθμό των συνεργαζόμενων χωρών με το Ισραήλ σε αυτόν τον τομέα στις τρεις. Το «East Med Act» μπορεί να οδηγήσει σε περισσότερες συγκλίσεις μεταξύ των δυνάμεων των τεσσάρων αυτών κρατών, και τελικώς σε μία σταθεροποιημένη συμμαχία ασφαλείας στην περιοχή.

Δύσκολα συγκρατούν οι δύο φίλοι / συνεργάτες την ικανοποίησή τους που χάρη στις προσπάθειές τους αυξήθηκαν οι στρατιωτικοί σύμμαχοι του απαρτχάιντ Τελ Αβίβ από «μόνο έναν» (το ψοφιοκουναβιστάν) σε «τρεις» (με την προσθήκη της Λευκωσίας και της Αθήνας)! Αλλά δεν είναι μόνο το Τελ Αβίβ κερδισμένο – ή, έστω, στα σχέδια όλοι θα κέρδιζαν το κάτι τις τους.

Αν ήταν αλλιώς δεν θα έτρεχε και θα ξανάτρεχε μόλις ανέλαβε καθήκοντα το ψόφιο κουνάβι, στις αρχές του 2017, ο ογκόλιθος Nick the Greek στην Ουάσιγκτον, με τους χάρτες της ανατολικής Μεσογείου παραμάσχαλα. Έπρεπε να πεισθούν οι αμερικάνοι για το πόσο χρειάζονται τα ελληνο-ισραηλινά σχέδια για την ανατολική Μεσόγειο. Δεν ήταν αρκετή η δουλειά στο αμερικανικό κογκρέσσο· χρειαζόταν και η «προσπάθεια κορυφής»…

Comments are closed.