Λιβύη

Κυριακή 17 Μάρτη. Πολύ πιο αθόρυβα απ’ ότι άλλα μέτωπα του 4ου παγκόσμιου, στη λιβύη σχεδόν ολοκληρώνεται η νίκη “κάποιων” και η ήττα “κάποιων άλλων”.

Στο λιβυκό έδαφος νικητής είναι ο στρατηγός Khalifa Haftar και ο «λιβυκός εθνικός στρατός του» (LNA). To τελευταίο ενάμισυ μήνα εύκολα και γρήγορα ο Haftar κατέλαβε τα πετροπήγαδα και τις λοιπές εγκαταστάσεις στην Fezzan στην έρημο, στη νοτιοδυτική λιβύη, και τώρα ελέγχει το μεγαλύτερο μέρος της λιβυκής επικράτειας, αλλά και την παραγωγή έως και 1 μυρίου βαρελιών πετρελαίου την ημέρα. Αρκετά λεφτά για να πληρώνει ακόμα και μη λίβυους μισθοφόρους… Αυτό που απομένει (και είναι δηλωμένος στόχος του) είναι η κατάληψη της πρωτεύουσας Tripoli, που είναι η έδρα της (ξεδοντιασμένης πια αν και) αναγνωρισμένης απ’ τον οηε «κυβέρνησης εθνικής συμφιλίωσης της λιβύης» (GNA).

Νικητές, μαζί με τον Haftar είναι οι διεθνείς υποστηρικτές του. (Ο Haftar είχε υπάρξει φυγάς στις ηπα, επί Καντάφι, και τότε είχε μπει στον στάβλο της cia. Στη συνέχεια όμως, διάλεξε άλλες παρέες).

Υποστηρικτές; Πρώτα ονόματα! Το Παρίσι (του προσέφερε αεροπορική υποστηρίξη, σίγουρα στις πρώτες φάσεις της επέκτασής του απ’ την Βεγγάζη· γάλλους πεζοναύτες πλήρως εξοπλισμένους «στο έδαφος»· και νοσοκομειακή φροντίδα όταν κινδύνεψε να πεθάνει). Η Μόσχα (του έχει προσφέρει αρβύλες στο έδαφος, άγνωστο αν είναι του τακτικού ρωσικού στρατού ή μισθοφόροι του wagner group – σίγουρα πάντως θα πρέπει να είναι απ’ τους έμπειρους του συριακού μετώπου). Το χουντοφασιστικό Κάιρο (του προσέφερε στρατόπεδα εκπαίδευσης σε αιγυπτιακό έδαφος, κοντά στα αιγυπτολιβυκά σύνορα). Το Ντουμπάι (χρήμα).

Οι ηττημένοι δεν είναι ασήμαντοι. Το Λονδίνο (υποστηρίζει την GNA, αλλά στην τωρινή του φάση παλεύει να υποστηρίξει τον εαυτό του…). Η Ρώμη (επίσης υποστηρίζε την GNA – με την προώθηση του Haftar η eni θα πρέπει να ξαναδιαπραγματευτεί μαζί του τα συμβόλαια πετρελαίου που είχε στην Fezzan). Και η Άγκυρα: καθυστερημένη και λαχανιασμένη προσπάθησε, τελευταία στιγμή, να παίξει στο πλευρό της GNA: στην «αναγνωρισμένη απ’ τον οηε» κυβέρνηση εθνικής συμφιλίωσης» συμμετέχουν και οργανώσεις της μουσουλμανικής αδελφότητας…

Απ’ τους υποστηρικτές του Haftar προκύπτει πως είναι κυρίως η Μόσχα και το Παρίσι που τον «καλύπτουν» στο να καταλάβει την Tripoli – για «να τελειώσει το παιχνίδι». Απ’ την μεριά της η Ουάσιγκτον, που μετά την ανατροπή και την εκκαθάριση του Καντάφι έπαψε να ασχολείται, τώρα ανησυχεί. Ο χάρτης είναι καλός μάρτυρας της αιτίας. Μια φιλική προς την Μόσχα λιβύη, και οι εύλογες στρατιωτικές εξυπηρετήσεις που θα ανταποδώσει ο Haftar (ακόμα και με την μορφή μιας άτυπης αεροναυτικής βάσης), δημιουργούν έναν κάποιο πονοκέφαλο στον έλεγχο της ανατολικής Μεσογείου – έτσι δεν είναι; Ακόμα και σε σχέση με την «ζώνη του Sahel» θα μπορούσε να δημιουργήσει μελλοντικά προβλήμα μια τέτοια λιβύη.

Κι έτσι στο αμέρικα ανακαλύπτουν έναν “Qaddafi 2”

(Και το ελλαδιστάν; Τι λέει το ελληνικό κράτος / παρακράτος / κεφάλαιο γι’ αυτήν την θες – δεν θες «γειτονική» κατάσταση; Ως τώρα ενδιαφέρον έδειχναν οι εφοπλιστές που κάνουν λαθρεμπόριο πετρελαίου. Και, πράγματι, αφού ο Haftar δεν έχει κάποια επίσημη διεθνή αναγνώριση, όπως έχει ο Guaido ας πούμε (!!!), το εμπόριο πετρελαίου που κάνει λέγεται και είναι λαθρεμπόριο.

Ίσως στο κοντινό μέλλον το ελλαδιστάν προσπαθήσει να πλησιάσει τον νικητή· ειδικά αν αποτύχει τελικά η Άγκυρα στη λιβυκή διπλωματία της. Ποιός ξέρει; Ίσως νάναι κι αυτό ένα θέμα προς συζήτηση στο ραντεβού της 20ης Μάρτη του π.ε.τ. με τον «πομπηία» και τον Netanyahou. Που, εννοείται, θα έχει κι αυτός τις ανησυχίες του για τις εξελίξεις…)

(φωτογραφία πάνω: Το ροζ είναι η περιοχή που ελέγχει ο Haftar. Το άλλο, πάνω αριστέρα, είναι ό,τι έχει απομείνει στην GNA. Και λίγο πιο πάνω δεξιά είναι η Κρήτη. Που έχει μια τουλάχιστον μεγάλη αεροναυτική αμερικανική βάση – αν δεν κάνουμε λάθος… ).

Comments are closed.