Η κρίση πίσω, η κρίση μπροστά 1

Τετάρτη 12 Σεπτέμβρη. Η παγκόσμια διαχείριση της κρίσης δεν ήταν «νεοφιλελεύθερη», έτσι απλά…. Κανένα manual του νεοφιλελευθερισμού δεν προβλέπει (ούτε επιτρέπει…) τον ρόλο που έπαιξαν τα κράτη και οι κεντρικές τράπεζες στη «διάσωση» τόσο των «συστημικών τραπεζών» όσο και των επιχειρήσεων / «εθνικών πρωταθλητών»! Τα bail out δεν ανήκουν στη νεοφιλελεύθερη ατζέντα!! Εννοείται πως ούτε η ως το 2010 «ευρωπαϊκή νομοθεσία» επέτρεπε την διάσωση κρατών από άλλα κράτη εντός ε.ε….

Θα μπορούσε να ειπωθεί (πιο κοντά στην αλήθεια) ότι η διαχείριση της κρίσης ήταν μονεταριστική, «νομισματική»… Όμως τέτοια ακριβώς ήταν και η «εθνικά υπερήφανη συνταγή» για την απελευθέρωση απ’ τα δεσμά: το εθνικό νόμισμα… Πέρα απ’ το αν επρόκειτο για κάτι παραπάνω απ’ το όνειρο των (ντόπιων) αφεντικών έντασης εργασίας, όλη η «αριστεροσύνη» του ελλαδιστάν αλλά και του πλανήτη, συμπεριλαμβανόμενων των πιο διάσημων «νεο-κεϋνσιανών» (τύπου Krugman, Stiglitz και παρόμοιοι απατεώνες) δεν κατάφερε να σκεφτεί κάτι καλύτερο απ’ τις ανταγωνιστικές υποτιμήσεις «εθνικών νομισμάτων»!!! Αυτή η «σοφία» ήταν που ενίσχυσε τις ήδη υπαρκτές, από πριν, μικροαστικές εθνικές φαντασιώσεις…

Από πολλές απόψεις αυτή η διαχείριση της κρίσης δεν απέτυχε. Κόντρα στο ρεύμα απ’ την άνοιξη του 2009 εξηγούσαμε τις δομικές αιτίες και τα χαρακτηριστικά της απ’ την σκοπιά της εργατικής, ανταγωνιστικής κριτικής. Μάταια… Όμως τα αφεντικά και οι κοινωνικοί σύμμαχοι / λακέδες τους δεν θα στρέφονταν, βέβαια, ενάντια στον εαυτό τους και στα συμφέροντά τους!! Συνεπώς το ζητούμενο της «διαχείρισης της κρίσης» δεν ήταν να λύσει ο καπιταλισμός τις δομικές του αντινομίες… αλλά αυτές να μην γίνουν αντιληπτές απ’ την («αντικειμενικά» μεν υπαρκτή αλλά «υποκειμενικά» άστα να πάνε στο διάολο) εργατική τάξη. Κι εκεί, σ’ αυτό το στρατηγικό ζήτημα, η επιτυχία (της διαχείρισης της κρίσης) ήταν μέχρι σήμερα απόλυτη!!! Χάρη και στο εξαιρετικά απαραίτητο και χρήσιμο «χέρι βοηθείας» που έδωσαν κάτι «αριστερές» τύπου συ.ριζ.α., podemos, κλπ…

Ήταν τόσο απόλυτη η επιτυχία στη «διαχείριση της κρίσης» ώστε έχει ξεκινήσει ήδη η επόμενη φάση όξυνσής της

Comments are closed.