Κορεατική χερσόνησος

Πέμπτη 16 Αυγούστου. Μιλώντας σε εκδήλωση για την 73η επέτειο της απελευθέρωσης της κορεατικής χερσονήσου απ’ την ιαπωνική κατοχή (1910-45) ο νοτιοκορεάτης πρόεδρος Moon Jae-in προανήγγειλε ότι σκοπεύει να κάνει ένα τολμηρό βήμα στη συνάντησή του τον Σεπτέμβρη με τον βορειοκορεάτη Kim Jong Un – με σκοπό (είπε) να εμβαθύνει την εμπιστοσύνη μεταξύ των δύο κορεών.

Δεν είναι ρηχές οι σχέσεις που έχουν δημιουργηθεί! Το πιθανότερο είναι ότι ο Moon θέλησε να «αιτιολογήσει» προκαταβολικά (με το επιχείρημα της «εμβάθυνσης») το «τολμηρό βήμα» του, όχι απέναντι στους κορεάτες (νότιους και βόρειους) αλλά απέναντι στην Ουάσιγκτον.

Και να γιατί. Με βάση τους σχεδιασμούς του μπλοκ του Βλαδιβοστόκ, μετά την ρυμούλκηση του ψόφιου κουναβιού στη συνάντηση της Σιγκαπούρης με τον Kim, θα έπρεπε να έχει ακολουθήσει ήδη η χαλάρωση (έστω) κάποιων κυρώσεων του οηε κατά της Πγιονγκγιάνγκ· ειδικά εκείνων που αφορούν το εμπόριο ή κάποιες στρατηγικές επενδύσεις στη βόρεια κορέα.

Όμως η Ουάσιγκτον, και ειδικά οι σωματοφύλακες του ψόφιου κουναβιού, που καθόλου δεν γούσταραν τα χαϊλίκια και τις χαιρετούρες του με τον νο 1 «διεθνή ταραξία» στον Ειρηνικό, εμποδίζουν οποιοδήποτε πρακτικό βήμα εξομάλυνσης. Κάνουν το αντίθετο: προσθέτουν επιπλέον δικές τους κυρώσεις.

Αυτό το φρενάρισμα, που εμποδίζει ορισμένα απ’ τα βήματα του σχεδιασμού, δεν μπορεί να ξεπεραστεί διοργανώνοντας μια ακόμα συνάντηση Trump – Kim!!! Ούτε είναι δυνατόν να γίνονται όλα “στην παρανομία”… Θα πρέπει να αντιμετωπιστεί, με κάποιους τρόπους, «κατά μέτωπο» – εξ ου, εκτιμάμε, και ο λόγος περί «τολμηρού βήματος». Στην ίδια εκδήλωση ο Moon ξεκαθάρισε ότι η βελτίωση των ενδο-κορεατικών δεσμών δεν είναι και δεν μπορεί να είναι παράπλευρη συνέπεια των σχέσεων Πγιονγκγιάνγκ – Ουάσιγκτον… Αυτό σημαίνει ότι αυτή η «βελτίωση» οφείλει να προσπεράσει τα εμπόδια που βάζει η Ουάσιγκτον.

Με δεδομένο πως απ’ τα τέλη Αυγούστου ως τα μέσα Σεπτέμβρη πρόκειται να γίνει ένας «καταιγισμός» συναντήσεων των κεντρικών πολιτικών βιτρινών του μπλοκ του Βλαδιβοστόκ μεταξύ τους (σε διάφορους συνδυασμούς), και με δεύτερο δεδομένο το ότι η Ουάσιγκτον αναδεικνύεται σταθερά σε «υπερδύναμη παρίας» που δημιουργεί διαρκώς διεθνή προβλήματα, εκτιμάμε πως τις επόμενες εβδομάδες θα εκδηλωθεί μια εντονότερη (αλλά συντεταγμένη) αμφισβήτηση της όποιας αμερικανικής ηγεμονίας στο κυρίως μέτωπο του 4ου παγκόσμιου πολέμου…

Comments are closed.