Δευτέρα 2 Ιούλη. «Ξαφνικά» τα πολιτικά μας καθήκοντα γίνονται τεράστια, και η σεμνότυφη, διστακτική ανθρωπιά αποδεικνύεται άλλοθι που εύκολα υπερφαλαγγίζουν τα αφεντικά. Ποιοί διαδηλώνουν στη γαλλία ή στην ιταλία ενάντια στον «εθνικό» ιμπεριαλισμό τους; Ποιοί διαδηλώνουν στην ελλάδα ενάντια στο ελληνικό «εθνικό» ιμπεριαλισμό, που πρακτικά μεταφράζεται στην υποστήριξη μιας αιμοβόρας χούντας (της αιγυπτιακής) επειδή εκεί υπάρχουν «έλληνες επενδυτές»; Μήπως αν οι πρόσφυγες / φυγάδες ήταν αιγύπτιοι και όχι σύριοι θα είχαν την υποδοχή ηρώων στα μέρη μας;
Πριν καμιά 20αριά χρόνια οι ευρωφασίστες είχαν υιοθετήσει ο ένας μετά τον άλλο την εικονογραφία του «το πλοίο γέμισε» – εννοώντας, σαν «πλοίο», την εθνική επικράτειά του ο καθένας. Σήμερα δεν χρειάζεται καν να καταφεύγουν σε τέτοια φτηνά κόλπα: τα πλοία (οι βάρκες διάφορων μεγεθών δηλαδή) είναι όντως γεμάτα, από φυγάδες που αναζητούν μια καλύτερη ζωή επειδή οι δικές τους επικράτειες γεμίζουν πρωτοκοσμικούς καραβανάδες και μισθοφόρους κάθε είδους. Κι αυτά τα «γεμάτα πλοία» θέλουν, απλά, να τα βουλιάξουν…
Γι’ αυτούς η ρητορική της «ανάσχεσης των μεταναστευτικών ροών» είναι απλά η συνεπής προέκταση των πολέμων και των μισοπολέμων που κάνουν, είτε οι ίδιοι είτε οι μισθοφόροι τους· ή/και της όξυνσης της άγριας (πρωταρχικής) συσσώρευσης σε διάφορα σημεία του πλανήτη. Μιας άγριας συσσώρευσης που είναι το απόλυτα απαραίτητο συμπλήρωμα της κρίσης / αναδιάρθρωσης. Είναι ένας ακόμα κρίκος στον καπιταλιστικό σφετερισμό της ζωής.
Το ερώτημα (που γίνεται όλο και πιο θανάσιμο) είναι τι άλλο χρειάζεται στις ευρωπαϊκές εργατικές τάξεις (εννοούμε: σε κάποια ευμεγέθη τμήματά τους) για να συνειδητοποιήσουν πως όλη η αντιμεταναστευτική φασιστομηχανική σημαδεύει την εργασία (με όλα τα κοινωνικά χαρακτηριστικά) κι όχι κάποιους «ξένους» γενικά κι αόριστα. Σημαδεύει, και μάλιστα όχι σε «τελευταία» αλλά σε «πρώτη» ανάλυση και τις ίδιες.
Δεν βλέπουμε στον ορίζοντα αυτή τη συνειδητοποίηση. Βλέπουμε, μόνο, τις τακτικές των αφεντικών· του ενός ή του άλλου είδους. Μ’ όλο και λιγότερα εμπόδια, μ’ όλο και λιγότερους ενδοιασμούς…