Συρία 1

Κυριακή 27 Μάη. Και να ήθελε κάποιος να αμφισβητήσει το «τέλος του πολέμου δι’ αντιπροσώπων» και την άμεση εμπλοκή των αφεντικών των αντικαθεστωτικών στη συρία, αυτά τα αφεντικά δεν τον αφήνουν ν’ αγιάσει. Εντάξει, λοιπόν. Ο τοπικός χωροφύλακας (το ισραηλινό κράτος) μπορεί να έχει «δεσμευτεί» (κατά κάποια έννοια) να μην υποστηρίξει τους υπαλλήλους του στην Dara’a απέναντι στον συριακό στρατό ‘n’ friends. Αλλά το μεγάλο αφεντικό, στην Ουάσιγκτον, δεν δεσμεύεται – έτσι δεν είναι;

Έτσι είναι! Συνεπώς το αμερικανικό υπουργείο εξωτερικών (αποικιών κλπ) εξέδωσε ανακοίνωση όπου δηλώνει έτοιμο για αντίποινα αν «το καθεστώς Άσαντ παραβιάσει την εκεχειρία» στην Dara’a, για την οποία η Ουάσιγκτον νοιώθει όλο το βάρος των ευθυνών της σαν μια απ’ τις δυνάμεις που υπέγραψαν (μαζί με την ρωσία και την ιορδανία) για την δημιουργία της.

Για το πάθος του αμερικανικού βαθέος κράτους να τιμάει την υπογραφή των πολιτικών βιτρινών του όλα είναι γνωστά. Π.χ. η συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα του ιράν: τελευταίες θα αποχωρήσουν απ’ αυτήν οι ηπα!!! Τουλάχιστον, όμως, ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός μας ενημέρωσε ότι προκειμένου για τα συμφέροντα του ισραηλινού σύμμαχού του δεν θα επιστρατεύσει κάτι αποτυχημένους επαγγελματίες προβοκάτορες σαν τα «άσπρα κράνη» και τις περιορισμένες σκηνοθετικές δυνατότητές τους σε μια ακόμη «απόδειξη» χρήσης χημικών απ’ το καθεστώς Άσαντ. Έχουν χαθεί πια τόσα και τόσα με όλους αυτούς τους ερασιτέχνες! Οπότε τους αντικαθεστωτικούς στη Dara’a (όσους, τέλος πάντων, δεν παραδοθούν και προτιμήσουν να βγάλουν μερικά ακόμα “τίμια λεφτά” απ’ τους ως τώρα εργοδότες τους) η αμερικανική (και, υποθέτουμε, όχι μόνο) αεροπορία θα τους υπερασπιστεί αυτοπροσώπως απ’ το πρώτο δευτερόλεπτο!

Βλέπετε υπάρχει διακύβευση: η οδική σύνδεση συρίας – ιορδανίας…

Συρία 2

Κυριακή 27 Μάη. Αυτός είναι χάρτης της επαρχίας του Idlib όπως τον δημοσιοποίησε πριν 2 ημέρες το ρωσικό υπ.αμ. Το θαλασσί είναι ο θύλακας· τα κίτρινα τρίγωνα (12) τα φυλάκια του τουρκικού στρατού· τα κόκκινα (10) του ρωσικού, και τα πράσινα (7) του ιρανικού. (Η περιγραφή είναι όπως έγινε επίσημα).

Το πρώτο που φέρνει στο μυαλό αυτή η εικονογραφία είναι ότι πρόκειται για σύνορα. Ωστόσο ο ρώσος αρχικαραβανάς διευκρίνησε ότι αυτή η κατανομή είναι συμφωνημένη μεταξύ των τριών «εγγυητριών δυνάμεων», δηλαδή του μπλοκ της Αστάνα. Συνεπώς σε καμμία περίπτωση δεν είναι εναντίον του Άσαντ και του καθεστώτος του· ή εν αγνοία του.

Μέσα στον θύλακα οι τουρκικές μυστικές υπηρεσίες κάνουν την «λάτζα», την δύσκολη δουλειά. Είτε με το καλό (με εξαγορά) είτε με το κακό (με πόλεμο) προσπαθούν να εξαφανίσουν την οργάνωση Tahrit al-Sham Hay’at ( παρατσούκλι της al-Nusra) που ελέγχεται και χρηματοδοτείται απ’ το Ριάντ.

Η τελευταία μέθοδος που εφαρμόζουν οι τουρκικές μυστικές υπηρεσίες (υποψιαζόμαστε σε συνεργασία με τις ρωσικές και τις ιρανικές) είναι «μυστηριώδεις εκτελέσεις» στελεχών της Tahrir al-Sham, με διάφορους τρόπους. Με ελεύθερους σκοπευτές, με γαζώματα σε δημόσια μέρη, με βόμβες στα αμάξια τους – πάντα από άγνωστους…. Οι υπόλοιπες οργανώσεις, όταν δεν πολεμούν ανοικτά την Tahrir al-Sham σχεδιάζουν την μετατροπή τους σε «κανονικό στρατό», υπό τον έλεγχο της Άγκυρας…

Αν το φέρει η κουβέντα και τίποτα πατριωτικά τσακάλια σας πουν ότι η Άγκυρα θέλει να προσαρτήσει την ζώνη του Idlib στην επικράτειά της, πείτε τους (κομψά) ότι είναι ηλίθιοι! Η περιοχή θα μείνει στην συριακή επικράτεια· αλλά υπό την μακρόχρονη επίβλεψη της Άγκυρας και των υπηρεσιών της. Εκτός αν ο τοξικός είναι κάτω απ’ το χώμα, ο διάδοχός του ζητήσει ταπεινά συγγνώμη για το κακό που έκανε το Ριάντ στον Άσαντ, δώσει και τα παιδιά του στη Δαμασκό σαν όμηρους / εγγύηση της νέας φιλίας, το ίδιο και το Τελ Αβίβ· ή γίνει κανάς σεισμός και εξαφανιστεί απ’ τον χάρτη η σαουδική αραβία.

Εκτός απ’ το πρώτο, τα υπόλοιπα δεν προβλέπονται. Συνεπώς οι σουνίτες (της συρίας κατ’ αρχήν…) θα επιβλέπονται άμεσα απ’ αυτούς που μπορούν να κάνουν την δουλειά της επιβλεψής τους. Τουρκία και κατάρ. Κι αυτό, φυσικά, θα έχει και διάφορα οικονομικά οφέλη για την Άγκυρα…

(Όσο για τον φιλόδοξο τοξικό πρίγκηπα; Θα τον δούμε ξανά live;)

Κορέες 1

Κυριακή 27 Μάη. «Έκπληξη» η νέα συνάντηση, χτες, Moon και Kim; Όχι βέβαια!!! Ήταν γνωστό (στην ασταμάτητη μηχανή) ότι κανονιζόταν ραντεβού τους ως το τέλος του μήνα· αλλά, φευ, δεν ξέραμε την ημερομηνία. Όμως όσοι μιλάνε για «έκπληξη» πιάνονται στα πράσα. Είτε σαν άσχετοι, είτε – ακόμα – και σαν εγκάθετοι. Το ότι δεν την ανακοίνωσαν απ’ τα πριν, ναι, αυτό είναι γεγονός. Αλλά γιατί θα έπρεπε να δίνουν λογαραριασμό; Όχι «έκπληξη» πάντως!!! Αναγκαιότητα, και μάλιστα επείγουσα: κοτζάμ ψόφιο κουνάβι προσπαθεί να ξαγκιστρωθεί, και δεν θα είχαν τίποτα να κουβεντιάσουν οι ψαράδες του;

Όπως σωστά (και λογικά) είχε προβλέψει η ασταμάτητη μηχανή, μετά το πάγωμα της Ουάσιγκτον, ένα επιπλέον βάρος έχει πέσει στους ώμους του νοτιοκορεάτη Moon. Μαθαίνουμε τώρα ότι σε «συνάντηση έκτακτης ανάγκης» του εθνικού συμβουλίου της νότιας κορέας, που έγινε στις 25 Μάη (μετά το ψοφιοκουναβικό «όχι…») ο Moon ξεκαθάρισε ότι «η διαρκής ειρήνη στην κορεατική χερσόνησο και η αποπυρηνικοποίησή της» (προσέξτε παρακαλούμε: μιλάει για την αποπυρηνικοποίηση ΟΛΗΣ της χερσονήσου, όχι μόνο του βόρειου τμήματός της…) είναι ιστορικά καθήκοντα που ούτε μπορουν να εγκαταλειφθούν, ούτε να καθυστερήσουν. Η σοβαρότητα των μερών που έχουν αποφασίσει να λύσουν αυτά τα προβλήματα παραμένει ισχυρή» – εννοούσε, οπωσδήποτε, τις δύο κορέες. Για την σοβαρότητα…

Όπως εξήγησε μετά την σύσκεψη στους δημοσιογράφους ένας αξιωματούχος του νοτιοκορεατικού «μπλε σπιτιού», «… με δεδομένες τις δυσκολίες της κατάστασης, ο πρόεδρος [Moon] θεωρεί ότι οι δύο ηγέτες πρέπει να βρουν έναν τρόπο να επικοινωνούν απευθείας και να εμπλακούν σε άμεσο διάλογο…» Οι δύο ηγέτες στους οποίους αναφέρθηκε ο εκπρόσωπος του Moon είναι ο ίδιος (εννοείται) και … το ψόφιο κουνάβι…  Σύμφωνα με τον ίδιο εκπρόσωπο ο Moon έχει αποφασίσει να «κάτσει στην θέση του οδηγού» για να εξασφαλιστεί η ειρήνη στην κορεατική χερσόνησο.

Σε απλά ελληνικά αυτά σημαίνουν ότι ο Moon, αναλαμβάνοντας ένα μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης σε σχέση με τον Kim, θα προσπαθήσει να συνεχίσει να ρυμουλκεί το ψόφιο κουνάβι, έξω (και ενάντια) απ’ την επιρροή του κάθε Bolton.

Μια «τηλεπαθητική» προσπάθεια τέτοιου είδους θα ήταν εκτός πραγματικότητας! Ο σχεδιασμός του Moon όπως τον εντοπίζουμε πίσω απ’ τις γραμμές διάφορων νοτιοκορεατικών δηλώσεων και ανακοινώσεων είναι (σε συνεννόηση με τον Kim) ακόμα εντατικότερες κινήσεις / βήματα συνεννόησης μεταξύ τους. Άλλοτε σαν «έκπληξη», άλλοτε αναγγελμένα απ’ τα πριν. Θα το περιγράφαμε χυδαία ως εξής: θα σας δώσουμε [ω αμερικάνοι] όσο λιγότερα περιθώρια μιλιταριστικής όξυνσης είναι δυνατόν… Κι εσύ ψοφιοκούναβε να ξέρεις ότι την ειρήνη στην κορεατική χερσόνησο θα την πετύχουμε και μόνοι μας… Οπότε θα πάρουμε οι δυο μας το νόμπελ ειρήνης, κι εσύ θα κοιτάς! Υποθέτουμε ότι σ’ αυτό το μοτίβο δεν θα είναι ο Moon που θα ψάχνει να ξεμοναχιάσει τηλεφωνικά το ψόφιο κουνάβι, αλλά το ψόφιο κουνάβι που θα τον παίρνει κρυφά τηλέφωνο, απ’ το μπάνιο του άσπρου σπιτιού, τρώγοντας τα νύχια του… (Αστειευόμαστε, αν και όχι εντελώς…)

Είναι αυτή η αιτία που ασταμάτητη μηχανή έχασε το timing της συνάντησης που έγινε χτες, την οποία την περίμενε μετά από λίγες ημέρες· και μετά από ανακοίνωση: ο Moon δεν αστειεύται, ούτε πρόκειται τους εγκάθετους διεθνείς δημαγωγούς να του σκάψουν τον λάκκο! Δεν πειράζει για την ασταμάτητη μηχανή που έπεσε δυο τρεις μέρες έξω· μαθαίνει! Είναι εύλογο το οτι υπήρξε μια επιτάχυνση. Όχι μόνο για να δημιουργηθεί περιθώριο και για άλλη / άλλες συνάντηση / συναντήσεις Kim Moon ή εκπροσώπων τους τις αμέσως επόμενες ημέρες ή λίγες εβδομάδες (μετά και την επίσκεψη Lavrov στην Πγιονγκγιάνκ) αλλά και για να επιβεβαιωθεί στην Ουάσιγκτον η ανησυχία ότι υπάρχει και plan Β για να πεταχτεί έξω απ’ την ειρηνευτική διαδικασία: χωρίς συνάντηση με τον Kim!!!

Οι περί τον Moon νοτιοκορεάτες αξιωματούχοι το θέτουν ως εξής: η σταθερή βελτίωση των ενδο-κορεατικών σχέσεων είναι ο μοχλός για να αλλάξουν οι θέσεις των ηπα. Με τα δικά μας λόγια θα ήταν: όχι μόνο η σταθερή βελτίωση των σχέσεων αλλά και το θέαμά τους· όχι απλά «για να αλλάξουν οι θέσεις των ηπα» αλλά για να συρθεί η Ουάσιγκτον σε μια «διαπραγμάτευση» που έχει γίνει ερήμην της και εναντίον των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων της.

Αγκαλιές και φιλιά λοιπόν (πάνω φωτό). Και μετά απ’ αυτό η Ουάσιγκτον στέλνει μαλλιοκούβαρα 30 (!!!) ειδικούς της στη Σιγκαπούρη για να συζητήσουν αν και πως μπορεί να γίνει το ραντεβού με τον Kim. Θα θέλαμε να ξέρουμε: θα κρατούν μαζί τους και πετσέτες για να σκουπίσουν τα δάκρυά τους που “συγγνώμη, έγινε παρεξήγηση, εμείς πάντα θέλαμε, αλλά νομίζαμε ότι εσείς δεν θέλατε, και μετά ούτε εμείς θέλαμε, αλλά εσείς θέλατε, και μετά μας λέτε, ε, δεν πειράζει, όποτε μπορέσετε, και λέμε κι εμείς ε, τι, ανίκανοι είμαστε;….” Ε; Α ρε little rocket man: περιζήτητος έχεις γίνει!!! Ένα καλό τραγουδάκι και σαρώνεις μέχρι και στη eurovision!!

Μια μικρή μαντεψιά: αν υπάρχει πρόγραμμα εντατικοποίησης των ενδο-κορεατικών επαφών κορυφής και όχι μόνο, και μάλιστα σαν “απάντηση διαρκείας” τους διάφορους Bolton, ίσως τώρα να είναι ο Kim που δεν βιάζεται να συναντήσει το ψόφιο κουνάβι….

(φωτογραφία κάτω: ο Moon στην συνάντηση έκτακτης ανάγκης της εκτελεστικής επιτροπής του εθνικού συμβουλίου ασφαλείας, προχτές – στις 25 Μάη).

Κορέες 2

Κυριακή 27 Μάη. Όμως αυτά τα «λέω ναι και μετά όχι και μετά πάλι ναι» ή «λέω όχι αλλά μετά ναι» που θυμίζουν έντονα την ελληνική πολιτική σκηνή, δεν αλλάζουν σε τίποτα τα δεδομένα του αμερικανικού ιμπεριαλισμού. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο αντικαταστάτης του ψόφιου κουναβιού στην προεδρική καρέκλα έχει επιλεγεί απ’ την ημέρα νο 1, έχει επιλεγεί απ’ τους αμερικάνους συντηρητικούς, είναι ο νυν αντιπρόεδρος, και λέγεται Pence. Αυτός είναι ακόμα χειρότερος απ’ το ψόφιο κουνάβι!

Στην εκστρατεία της απομάκρυνσης των ηπα απ’ την κορεατική χερσόνησο και την θάλασσα της κίνας, το ψόφιο κουνάβι παίζει τον ρόλο του σκιάχτρου που κρέμεται από γερανό πάνω απ’ την σκηνή. Δεν είναι ο «απο μηχανής θεός». Είναι ο «από μηχανής χρήσιμος ηλίθιος». Ως τώρα, άσχετα με το τι τιτιβίζει, δεν έχει βγει έξω απ’ την γραμμή, στα βασικά ζητήματα που ενδιαφέρουν την καπιταλιστική συμμαχία που τον στηρίζει, και τα αμερικανικά ιμπεριαλιστικά συμφέροντα. Μέση Ανατολή, ισραήλ, αφγανιστάν, ιράν, εμπορικός πόλεμος, ε.ε., μετανάστες, αντιμουσουλμανισμός κλπ.

Δεν πρόκειται να βγει έξω απ’ την γραμμή ούτε και σε ότι αφορά την βόρεια κορέα. Στραβοπάτησε μια φορά όταν δέχτηκε συνάντηση με τον Kim χωρίς όρους και προϋποθέσεις, και τώρα το βαθύ αμερικανικό κράτος τρέχει να τα μαζέψει. Δεν έχει περιθώριο να παραπατήσει δεύτερη φορά, ούτε καν γλυστρώντας πάνω στο ναρκισσισμό του. Θα τον ξεφορτωθούν· και δεν θα είναι μόνοι τους οι «δημοκρατικοί» τους οποίους κατηγορεί για συνωμότες. Θα είναι το ίδιο το κόμμα που τον ανέδειξε που θα φροντίσει να τον “κάνει αλλαγή”.

Είναι αδύνατο να κάνει οτιδήποτε που θα έθιγε τα συμφέροντα του αμερικανικού στρατοβιομηχανικού συμπλέγματος, ειδικά μάλιστα στο νο 1 μέτωπο που λέγεται δυτικός Ειρηνικός. Ούτε κατά λάθος, ούτε κατά φαντασία…

Μαδάει την μαργαρίτα;

Σαββάτο 26 Μάη. Μπορεί το ψόφιο κουνάβι να το παίζει (ή να παριστάνει ότι το παίζει) σχιζοφρενής; Μήπως ο σχιζοφρενής είναι ο υπ.αμ. «τρελός σκύλος» Mattis; Ή το PR τμήμα του βαθέος κράτους των ηπα «κρέμασε» επειδή η απάντηση της Πγιονγκγιάνγκ (μέσω του υφ.υπ.εξ. Kim Kye-Gwan) στην ακύρωση του ραντεβού της 12 Ιούνη ήταν ευγενέστατη, του είδους «εμείς πάντως είμαστε στη διάθεσή σας, όποτε το θελήσετε»; (Θα υπέθετε κανείς ότι το βορειοκορεατικό καθεστώς χάρηκε με την οπισθοχώρηση του ψόφιου κουναβιού, και θα μπορούσε πράγματι να έχει τους λόγους του για χαρά – αλλά ας μην προχωρήσουμε ακόμα σε τόσο τολμηρές εκτιμήσεις).

Κάποιοι θα μιλήσουν για «σύγκρουση απόψεων» μεταξύ των σωματοφυλάκων του ψόφιου κουναβιού: υποτίθεται ότι ο πρώην αρχιασφαλίτης και νυν υπ.εξ. Pompeo (που θέλει να ισοπεδώσει το ιράν) ήταν «υπέρ» της συνάντησης, ενώ ο άλλο φασίστας, ο σύμβουλος εθνικής ασφάλειας (που επίσης θέλει να ισοπεδώσει το ιράν) και ακροδεξιός αντιπρόεδρος Pence ήταν «κατά». Είναι αστεία αυτά αν δεν δείχνουν την απόλυτη παρακμή στο παλάτι της άλλοτε αυτοκρατορίας: στις 23 Μάη, κι ενώ ο Moon έφευγε απ’ την Ουάσιγκτον και η συνάντηση Trump – Kim ήταν στα τελευταία της προετοιμασίας της, το cnn μετέδιδε ότι «η αμερικανική κυβέρνηση θεωρεί ότι δεν θα αποκομίσει κάτι σημαντικό απ’ την συνάντηση» και ότι «κινδυνεύει να δείξει ότι κάνει υποχωρήσεις χωρίς αντάλλαγμα».

Το ότι το ψόφιο κουνάβι, μια μέρα μετά την ακύρωση, είπε σε δημοσιογράφους στο άσπρο σπίτι «… Μπορεί και να γίνει η συνάντηση στις 12 Ιούνη…. Δεν ξέρω…» (παρόμοιες δηλώσεις έκανε και ο Mattis) δεν δείχνει διαφωνίες τέτοιας σοβαρότητας που να μην μπορούν να κρυφτούν και να εκδηλώνονται σαν «πήγαινε – έλα», που κάνει ακόμα περισσότερο ρεζίλι το άλλοτε παλάτι του πλανήτη. Το πολύ πολύ να δείχνει την σύγχιση διάφορων αξιωματούχων, που συμεριφέρονται σα είναι στο δ.σ. κάποιας εταιρείας.

Το γεγονός είναι αυτό: αποδεχόμενο το ψόφιο κουνάβι μια συνάντηση με τον Kim χωρίς όρους και προϋποθέσεις έβαλε το ένα του πόδι στην καλοστημένη παγίδα· και τώρα, το αμερικανικό βαθύ κράτος, τον έχει τραβήξει πίσω, αλλά πρέπει να διαχειριστεί το διεθνές «blame game» (που είναι σε βάρος του…)· πράγμα που κάνει το ψόφιο κουνάβι να δείχνει ότι βρίσκεται στον αέρα. (Διότι ο ναρκισσιστικός πειρασμός (του) να «κάνει κάτι που κανείς άλλος αμερικάνος πρόεδρος δεν κατάφερε να κάνει» παραμένει ισχυρός· αλλά ισχύει και η παλιά συμβουλή του «φιλόσοφου Zizek»: δεν ξέρει τι να κάνεις, αλλά κάντο γρήγορα!!!)

Κανονικά η αμερικανική ισχύς θα επιβεβαιωνόταν αν η Ουάσιγκτον έβαζε όρους και προϋποθέσεις «για να» καταδεχτεί μια τόσο κεντρική συνάντηση. Αυτό δεν έγινε· έγινε το αντίθετο: ο Kim την μία απελευθέρωσε 3 αμερικανοβορειοκορεάτες (άχρηστοι του ήταν έτσι κι αλλιώς), την άλλη χάλασε τις εγκαταστάσεις των πυρηνικών δοκιμών του (τις οποίες επίσης δεν χρειάζεται, εκτός αν έχει φτιάξει άλλες, αλλού…)… Με δυο λόγια έκανε εύκολες μεν αλλά εντυπωσιακές κινήσεις χωρίς να το απαιτήσει η Ουάσιγκτον! Άρα χωρίς να έχει επιβεβαιωθεί η αμερικανική δύναμη.

Πως, πας, λοιπόν να κτυπήσεις το χέρι πάνω στο τραπέζι (σαν παγκόσμιος χωροφύλακας) όταν ο υποδεέστερος αντίπαλός του σε έχει «διπλώσει» ήδη; Το ερώτημα είναι πρακτικό – και δεν φαίνεται να έχει βρει ικανοποιητική για την Ουάσιγκτον απάντηση ως αυτή τη στιγμή.

America first

Σαββάτο 26 Μάη. Αν τα πιο πάνω φαίνονται «προσωποποιημένα», υπάρχουν άλλες πλευρές που δεν είναι τέτοιες. Υπάρχει, άραγε, κάποια αμερικανική φράξια, κάποια κατηγορία αφεντικών, κάποιο λόμπυ, που θα είχε συμφέροντα υπέρ της ειρήνης στην κορεατική χερσόνησο; Όχι – αυτό είναι βέβαιο!

Αν μια συνάντηση του ψόφιου κουναβιού με τον little rocket man είχε νόημα, θα ήταν σαν κορύφωση κάποιων διαπραγματεύσεων «αποστρατιωτικοποίησης». Όμως η Ουάσιγκτον – είναι βέβαιο αυτό – δεν έκανε καμμία προετοιμασία για τέτοιου είδους διαπραγματεύσεις. Πρώτον, έχει σταματήσει αυτό το «είδος» συζητήσεων και συνθηκών απ’ την δεκαετία του ’80, όταν είχε απέναντί της την ε.σ.σ.δ. Είναι προφανές όχι μόνο γιατί σταμάτησε τέτοια deal, αλλά και γιατί άρχισε να παραβιάζει τις υπογραφές που είχε βάλει στα ‘70s και στα ‘80s – έτσι δεν είναι; Όμως ακόμα κιαν, για έναν μυστηριώδη και άγνωστο σ’ εμάς λόγο, κάποιο τμήμα της αμερικανικής γραφειοκρατίας ήθελε ντε και καλά να κάνει τώρα τέτοιες διαπραγματεύσεις με την βόρεια κορέα, απλά δεν ξέρει πως γίνονται. Το know how, που ήταν προϊόν της «ισορροπίας τρόπου» του 3ου παγκόσμιου («ψυχρού») πολέμου, έχει χαθεί.

Ειδωμένη απ’ την μεριά του αμερικανικού βαθέος κράτους (και όχι του ψοφιοκουναβικού ναρκισσισμού!) τι θα σήμαινε μια συνάντησή του με τον Kim; Κατέβασμα των βρακιών; Όχι βέβαια! Το μόνο που θα είχε νόημα υπό τις σημερινές πραγματικές συνθήκες, θα ήταν μια σκηνοθεσία κόντρα στην ειρηνευτική εκστρατεία των δύο κορεών (και των υπόλοιπων του μπλοκ του Βλαδιβοστόκ), όπου το ψόφιο κουνάβι θα έβαζε τους αμερικανικούς όρους στη διάρκεια της συνάντησης, και θα έφευγε απ’ αυτήν με δηλώσεις του είδους «η βόρεια κορέα δεν είναι διατεθειμένη», κλπ. Όμως οι «σωματοφύλακες» θα πρέπει να σκέφτηκαν (όχι λανθασμένα) ότι είναι risky business να αφεθεί το ψόφιο κουνάβι χωρίς επί τόπου επιτήρηση σε τέτοια συνάντηση: θα μπορούσε να αγοράσει το φωτοστέφανο του «ειρηνοποιού» με τίμημα που μάλλον δεν θα συνειδητοποιούσε.

Ο βαθιά φίλος της ισραηλινής «τελικής λύσης» κατά των παλαιστινίων· ο υποστηρικτής του «bomb ‘em» κατά της Τεχεράνης· ο υποστηρικτής της ακόμα μεγαλύτερης «ανάπτυξης» της αμερικανικής πολεμικής βιομηχανίας· ο εκφραστής του αμερικανικού «εμπορικού / οικονομικού» πολέμου, δεν θα μπορούσε να αφεθεί να τα κάνει σκατά στο κυρίως μέτωπο του 4ου παγκόσμιου πολέμου (υπονομεύοντας πολλά συμφέροντα) μόνο και μόνο επειδή του κρέμασαν ένα νόμπελ ειρήνης μπροστά απ’ τη φράτζα!!

Κατά τα υπόλοιπα «δεν ξέρει», «θα δούμε», κλπ. Μπας και είναι έλληνας; Μπας και κάποιος πρόγονός του λεγόταν Τραμπάκουλας;

Do you remember Catalunya; 1

Σαββάτο 26 Μάη. Θυμάστε την καταλωνία; Προσέξατε τις καταδίκες 29 μελών του δεξιού / ακροδεξιού “partito populare” του Rajoy για «διαφθορά»; Θα μπορούσε η ιστορία των τελευταίων μηνών (απ’ την 1η του περασμένου Οκτώβρη) να είναι διαφορετική αν οι πολιτικές βιτρίνες στην καταλωνία (και οι ψηφοφόροι τους) δεν ήταν αυτοί που είναι; Πράγματι: με τα «αν» δεν γράφεται η ιστορία…

Πρώτα μια αναγκαστική επανάληψη από τα σχόλια εδώ:

Κυριακή 22 Οκτώβρη: … Σα συνέπεια του πρώτου ήρθε το δεύτερο χρήσιμο λάθος, και πάλι υπέρ της Μαδρίτης: μια «ανακήρυξη της ανεξαρτησίας» ένα βήμα μπροστά ένα πίσω, στο όνομα των «διαπραγματεύσεων», δηλαδή της καλής θέλησης των ισπανών δεξιών και των συμμάχων τους. Εκεί που θα έπρεπε η Βαρκελώνη να κόψει κάθε κουβέντα απέναντι στο ισπανικό καθεστώς απαιτώντας την απολογία και την συγγνώμη του Rajoy για την αστυνομική βία της 1ης Οκτώβρη (αλλιώς την παραίτησή του) βρέθηκε στη θέση (ας μας επιτραπεί η διασκευή της έκφρασης) και δαρμένοι και ζήτουλες. Ελπίζοντας, προφανώς, ότι το ισπανικό καθεστώς θα φάει το «ναι μεν αλλά» της ανακήρυξης της ανεξαρτησίας και θα δείξει «καλωσύνη». Μα αν υπήρχε τέτοιο ενδεχόμενο, «καλωσύνης μετά το ξυλοφόρτωμα», γιατί να θέλουν οι καταλανοί το δικό τους κράτος;…

 

Σάββατο 28 Οκτώβρη: …Για εμάς είναι πολύ καθαρό. Κάνοντας το ένα τραγικό λάθος μετά το άλλο, οι ανεξαρτησιακές πολιτικές βιτρίνες της Βαρκελώνης, ξεκινώντας απ’ τον Puigdemont (αλλά, τελικά, και οι οπαδοί τους), πέτυχαν αυτό που βολεύει τον Rajoy και το ισπανικό καθεστώς: έδωσαν μεγάλη βοήθεια στο να δημιουργηθούν συνθήκες πόλωσης μέσα στην Καταλωνία, και όχι ανάμεσα στην Καταλωνία και τη Μαδρίτη. Το μεγάλο πολιτικό και ηθικό όπλο που είχαν οι καταλανοί εθνικιστές το βράδυ της 1ης Οκτώβρη δεν ήταν το αποτέλεσμα του μισο-δημοψηφίσματος· ήταν η παγκόσμια κατακραυγή για την βία της guarda civil, που το τσάκισε. Αντί να πιάσουν τον ταύρο απ’ τα κέρατα, αντί δηλαδή να αξιοποιήσουν την φασίζουσα πρακτική της Μαδρίτης υπέρ τους, προτίμησαν την ουρά του: να κηρύξουν μετά από 8 ημέρες (!!!!) την ανεξαρτησία για να την παγώσουν αμέσως μετά, υπέρ διαπραγματεύσεων (με το ισπανικό καθεστώς)….

 

Τετάρτη 1 Νοέμβρη: …Μετά από μια σειρά φρικαλέων πολιτικών λαθών, τόσο η «πολιτική ηγεσία» όσο και οι ίδιοι οι οπαδοί της κρατικής ανεξαρτησίας της Καταλωνίας (η γενίκευση μπορεί να αδικεί κάποιους, δεν το θέλουμε…) αποδεικνύονται πολύ μικρότεροι των διακηρύξεών τους. Το πολύ άσχημο είναι ότι αυτό δεν είναι οικογενειακή τους υπόθεση: δίνει αντίστοιχα πολλούς πόντους σε μπόι στα στελέχη ενός καθεστώτος (την κυβέρνηση του ισπανικού «λαϊκού κόμματος») που θα έπρεπε να προβάρουν στολές με ρίγες και επιβίωση μέχρι τα βαθιά γεράματα σε μπουντρούμια. Ειδικά αυτός ο ακροδεξιός Rajoy, που παριστάνει τον ανήξερο για τις σχέσεις του κόμματός του με διάφορους ισπανούς καπιταλιστές / βαρώνους, φαίνεται να βγαίνει τόσο κερδισμένος, ώστε θα πρέπει να ανάψει για χάρη του Puigdemont, της κυβέρνησής του και των πολιτικών / κομματικών συστατικών της, μια λαμπάδα ίσια με το μπόι της Sagrada Familia…

 

Δευτέρα 6 Νοέμβρη: Για πολιτική βιτρίνα που θα μπορούσε να κάνει βόλτες στο προαύλιο κάποιας φυλακής ο Rajoy καλά τα έχει καταφέρει: έβγαλε απ’ την «αντιμετώπιση της καταλανικής παρανομίας» κάμποσο πολιτικό κέρδος. Η «ανεξαρτησιακή» πολιτική ελίτ της Καταλωνίας και οι οπαδοί της, ήθελαν δεν ήθελαν, ανέστησαν κάποιον που θα έπρεπε να είναι (πολιτικά) νεκρός.

Δυο ή τρεις μήνες πριν, εκείνο που είχε μπροστά του ο Rajoy ήταν τα πάνω από 60 «σκάνδαλα» στα οποία εμπλέκονται υψηλόβαθμα στελέχη του «λαϊκού κόμματος». Πρόκειται για συστηματικές «μαύρες» χρηματοδοτήσεις από διάφορες εταιρείες για να παίρνουν δουλειές του δημοσίου – πράγμα τόσο γνωστό διαχρονικά και στα μέρη μας.

Μία απ’ αυτές τις εταιρείες λέγεται Indra, και είναι ένας τεχνολογικός κολοσσός, μισοκρατικής – μισοϊδιωτικής ιδιοκτησίας, που αναλαμβάνει την διοργάνωση κάθε είδους εκλογών στην ισπανία. Η Indra φέρεται να έσπρωξε στο κόμμα του Rajoy 600.000 ευρώ, μέσα από ένα πολύπλοκο δίκτυο off shore μαγαζιών. Τώρα η Indra πρόκειται να οργανώσει τις εκλογές στην Καταλωνία, στις 21 Δεκέμβρη…. Είναι κι αυτό μια απόδειξη του τι αγνόησαν (;) στη Βαρκελώνη εδώ και μήνες…

 

Πέμπτη 21 Δεκέμβρη: …Σημαίνουν κάτι όλα όσα έχουν γίνει (ή δεν έχουν γίνει) απ’ το δημοψήφισμα της 1ης Οκτώβρη μέχρι σήμερα στην καταλωνία; Για την ασταμάτητη μηχανή ναι. Το καθεστώς Rajoy αποδείχθηκε τριπλά νικητής. Πρώτον, έκανε επίδειξη καταστολής την 1η Οκτώβρη χωρίς να το πληρώσει. Δεύτερον, «έπαιξε» τον ρόλο του «πατέρα / σωτήρα» της ισπανίας γλυτώνοντας, ως τώρα, απ’ τα σοβαρά προβλήματα των «σκανδάλων» στα οποία θα έπρεπε να έχει βουλιάξει – σε βαθμό όχι χειροπέδας αλλά σιδερένιας μπάλας στα πόδια. Και τρίτον επιβεβαίωσε την ισχύ του ισπανικού συντάγματος (μέσω της εφαρμογής του άρθρου 155) όταν απ’ την καταλανική μεριά (και όχι μόνο) το αντίθετο θα έπρεπε να είναι το αδιαπραγμάτευτα ζητούμενο: η συνταγματική αναθέωρηση….

Do you remember Catalunya; 2

Σαββάτο 26 Μάη. Τι έγινε, λοιπόν; Μετά την καταστολή στο δημοψήφισμα της 1ης Οκτώβρη στην καταλωνία οι εκεί βιτρίνες είχαν μια μοναδική ευκαιρία να «παγώσουν» τις κινήσεις υπέρ της αυτονομίας, και να στραφούν κατά του ήδη υπόδικου τότε κόμματος και της κυβέρνησης μειοψηφίας του Rajoy, ζητώντας: «συγγνώμη», εκλογές στην ισπανία, και αλλαγή του συντάγματος.

Μόνο αυτό δεν έκαναν! Κι έτσι, μετά από 8 μήνες, το κυβερνητικό κόμμα αναδεικνύεται επίσημα «κόμμα ποινικών»· ο Rajoy κατάφερε να την γλυτώσει· και ζητούν εκλογές οι πάντες. Αλλά οι καταλανοί αναλώνονται γύρω από εξόριστους ή μισοεξόριστους πρωθυπουργούς και υπουργούς.

Όταν ο αντίπαλός σου κάνει την κίνηση που θεωρεί ότι τον παίρνει (την καταστολή) αλλά εσύ, αντί να τον αναγκάσεις να ξεράσει κοιτάς αλλού και του επιτρέπεις να γίνει μάγκας σε βάρος σου, είσαι άξιος της «μοίρας» σου.

Πόλεμος είναι και η πολιτική, ακόμα και σαν τεχνική της εξουσίας – απλά με άλλα μέσα… Οι «ψευτοστρατηγοί» ξεχωρίζουν εκεί απ’ την αθλιότητα των δήθεν «επιτυχιών» τους…

Ένας αμερικάνος φίλος

Παρασκευή 25 Μάη. Είναι ακροδεξιός με τσαρούχια εδώ και δεκαετίες. Έχει διεθνές παρατσούκλι: «bomb ‘em!». Για τον πιο πρόσφατο «σύμβουλο εθνικής ασφάλειας» των ηπα και του ψόφιου κουναβιού αυτοπροσώπως, ο κόσμος είναι ένα πεδίο όπου υπάρχουν μερικά εμπόδια για την αμερικανική ηγεμονία, μέχρι να πάψουν να υπάρχουν. Η δήλωσή του (πριν 24 χρόνια, το 1994) έχει μείνει αξέχαστη:

Δεν υπάρχουν Ηνωμένα Έθνη. Υπάρχει μια διεθνής κοινότητα που κατά περίπτωση μπορεί να καθοδηγείται απ’ την μόνη πραγματική δύναμη που έχει μείνει στον κόσμο, κι αυτή είναι οι ΗΠΑ, όταν βολεύει τα συμφέροντά μας κι όταν μπορούμε να τραβήξουμε κι άλλους μαζί μας.

Τα χρόνια πέρασαν, ο John Bolton γέρασε, τα εμπόδια πολλαπλασιάζονται, και ο «bomb ‘em!» συνεχίζει να αγναντεύει το πεδίο, ελπίζοντας σε ακόμα περισσότερες φωτιές και ερείπια. Σίγουρα στο ιράν και στη βόρεια κορέα. Και βλέπουμε…

Τι είχε να κουβεντιάσει, λοιπόν, μ’ αυτόν που θέλει να δει τον κόσμο να ισιώνει in an american way πριν κλείσει τα μάτια του, ο έλληνας ογκόλιθος Nick the greek; Πολλά. Κυρίως για την «στρατηγική συμμαχία» Αθήνας – Ουάσιγκτον, κι ακόμα περισσότερα για την ασφάλεια των πηγών φυσικού αερίου των κρατών που έχουν τέτοιες όπως η κύπρος, η αίγυπτος και το ισραήλ – όπως ενημερώνει ο ελληνοαμερικανικός “greek reporter”.

Η ανατολική Μεσόγειος και τα γκάζια λοιπόν – εναντίον ρωσίας, γερμανίας, τουρκίας, ιράν… Γαρνιρισμένη με την μονότονη «ενημέρωση» των αμερικάνων ακροατών του για την επιθετικότητα και την επικινδυνότητα της Άγκυρας.

Μόνον αυτά; Υπάρχουν κι άλλα. Ας πούμε ο Άραξος, ένα στρατιωτικό αεροδρόμιο στην βορειοδυτική Πελοπόννησο, στο νομό Αχαΐας…

Ο Άραξος στα χρόνια του 3ου παγκόσμιου («ψυχρού») πολέμου ήταν στις δόξες του: είχε αποθηκευμένες ατομικές βόμβες του νατο, που προορίζονταν, in case of emergency, κατά της βουλγαρίας… Στα ‘90s, και μετά την νίκη του «δυτικού κόσμου», τα συγκεκριμένα πυρηνικά αποσύρθηκαν (προς γερμανία μεριά, σε πρώτη φάση, αν δεν κάνουμε λάθος). Όμως καθώς ο 4ος παγκόσμιος πόλεμος οξύνεται, φαίνεται πως ο Άραξος ξαναγίνεται χρήσιμος (για την Ουάσιγκτον). Οι παλιές εγκαταστάσεις αποθήκευσης πυρηνικών είναι εκεί και περιμένουν. Με λίγο ξεσκόνισμα…

Το χοντραίνει ο «άξονας» Ουάσιγκτον – Λονδίνο – Τελ Αβίβ – Ριάντ και ο «υποάξονας» Αθήνα – Λευκωσία – Τελ Αβίβ… Και οι φίλοι των κανίβαλλων προτείνουν να κλείσουμε τα μάτια για τα εγκλήματα των «συμμάχων», αυτά που γίνονται ήδη κι αυτά που σχεδιάζονται, και να στρατευτούμε στην «εθνική γραμμή»…

Καθάρματα.