Month: April 2018

Οι ύαινες

Δευτέρα 16 Απρίλη. Νωρίς το καλοκαίρι του 2012 η ισραηλινή καθεστωτική Jerusalem Post είχε στην ύλη της και την πιο πάνω είδηση: ότι το ιράν, η ρωσία, η κίνα και η συρία πρόκειται να κάνουν τις μεγαλύτερες ever στρατιωτικές ασκήσεις στη μέση Ανατολή και στην ανατολική Μεσόγειο. Οι «πηγές» του ισραηλινού καθεστωτικού μήντιου ήταν συριακές και ιρανικές, και δεν ήταν τόσο κατηγορηματικές. Ανέφεραν πάντως την πιθανολογούμενη συμμετοχή (σ’ αυτές τις ασκήσεις) 90.000 στρατιωτών απ’ τα τέσσερα κράτη, 400 αεροπλάνων, 1.000 τανκς και άγνωστου αριθμού πλοίων.

Η άσκηση αυτή δεν έγινε ποτέ. Για το ρατσιστικό ισραηλινό καθεστώς και τον ιμπεριαλισμό του, για τις ηπα και άλλες «δυτικές δυνάμεις» και τους δικούς τους ιμπεριαλισμούς, ο εφιάλτης υπήρξε σύντομος. Τότε. Ωστόσο η γεωγραφία του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού δεν άλλαξε. Οι εντάσεις ανεβαίνουν, αλλά ο πλανήτης παραμένει ο ίδιος, τόσο μεγάλος / τόσο μικρός όσο και πριν 1000 ή 2000 χρόνια.

Λέγεται ότι το Πεκίνο έχει στείλει αξιωματικούς του στη συρία· ίσως και μερικές «ειδικές δυνάμεις»… Για εκπαιδευτικούς λόγους προφανώς, αλλά όχι μόνο: η μέση Ανατολή βρίσκεται στα ραντάρ του, χωρίς να το φωνάζει. Σχετικές φωτογραφίες δεν υπάρχουν, ούτε αναφορές ρουτίνας. Αλλά γιατί να το αποκλείσει κανείς όταν «οι δρόμοι του μεταξιού» φτάνουν οπωσδήποτε μέχρι την ανατολική Μεσόγειο (π.χ.: λιμάνι του Πειραιά…) κι όταν είναι πασίγνωστο ότι το Πεκίνο έχει global στρατηγική;

Το Πεκίνο έχει φτιάξει ήδη μια βάση στην Ερυθρά Θάλασσα (στο Τσιμπουτί). Κι αν ασχοληθεί κανείς με τον χάρτη και δει την απόσταση αυτής της βάσης απ’ τα κινεζικά σύνορα, θα πρέπει να σκεφτεί ότι η ανατολική Μεσόγειος είναι «ένα τσιγάρο δρόμος».

Με την τελευταία τους πυραυλική «συμβολική επίθεση» Ουάσιγκτον, Λονδίνο και Παρίσι έκαναν κάτι αναπόφευκτο: προσπάθησαν, μέσω της ευχέρειας «πολεμικών κινήσεων» στην Ερυθρά Θάλασσα και στην ανατολική Μεσόγειο, να επιβεβαιώσουν «δικαιώματα κυριαρχίας» σ’ όλη αυτή τη θάλασσια ζώνη / διαδρομή. Λέμε ότι αυτό ήταν αναπόφευκτο απ’ την μεριά τους επειδή κάποιοι μέσα στα αντίστοιχα κράτη καταλαβαίνουν ότι αυτά τα δικαιώματα βρίσκονται υπό σοβαρή αμφισβήτηση.

Αν, ωστόσο, πυροβολώντας (ουσιαστικά με άσφαιρα) τον Άσαντ πυροβολούσαν «προληπτικά» την Μόσχα, την Τεχεράνη και το Πεκίνο (πράγμα που στην ασταμάτητη μηχανή δεν φαίνεται καθόλου παράλογο!…) τότε πυροβολούσαν στον αέρα! Κυριολεκτικά. Γιατί το «ευρασιατικό μπλοκ» έχει αποδειχθεί ως τώρα ιδιαίτερα προσεκτικό στο πως και πότε «ανοίγεται». Δείχνει υπομονή και σταθερότητα. (Προφανώς, για παράδειγμα, δεν θεωρήθηκε σημαντικό ότι το Πεκίνο κατήγγειλε την επίθεση στη συρία….)

Αν και όταν, όμως, κουβαληθεί για ασκήσεις στην περιοχή, πολύ θα θέλαμε να δούμε την φάτσα της κυρίας Nikki και κάθε άλλου με ανάλογο στόμα. Όπως πολύ θα θέλαμε να δούμε την χρησιμότητα των αμερικανικών βάσεων στην ypgκρατούμενη βόρεια και ανατολική συρία και στο βόρειο ιράκ· «για τον έλεγχο του ιράν» πάντα…

Λέμε: είναι σαφές πως κινείται η Ουάσιγκτον και οι μόνιμοι ή ευκαιριακοί σύμμαχοί της. Δεν φαίνεται όμως να έχουν καλή επίγνωση του πως κινούνται οι αντίπαλοί τους μέσα απ’ τους δύσκολους και συχνά ανορθόδοξους ελιγμούς τους…

Θα πει κανείς: με τα παρακμιακά επιτελεία που έχουν, από που να προκύψει η καλή επίγνωση;

(Τα υπόλοιπα που υποστηρίζει η ασταμάτητη μηχανή ισχύουν: η γραμμή της παγκόσμιας ενδοκαπιταλιστικής αντιπαράθεσης είναι μεγάλη και ενιαία…)

Urban warfare

Δευτέρα 16 Απρίλη. Το παραμύθι (είτε σαν προβοκάτσια είτε σαν σκηνοθεσία) περί «χρήσης χημικών όπλων» στη συρία απαιτεί αστικό πεδίο για να στηθεί. Στα βουνά και στις ερήμους δεν πείθει ούτε τα ψόφια κουνάβια. Υπάρχουν δύο μόνο πόλεις που δεν έχουν ανακαταληφθεί απ’ τον συριακό στρατό και τους συμμάχους του, και δεν έχουν αμερικανικό στρατό (όπως στην ypgκρατούμενη ζώνη). Η Idlib στα βόρεια και η (μισή) Dara’a στο νότο. Για την Idlib θεωρούμε απίθανο να επιχειρήσει ο συριακός στρατός εναντίον της: ανήκει στην περιοχή που έχουν “αποθηκευτεί” όλες οι (αντίπαλες μεταξύ τους) οργανώσεις των αντικαθεστωτικών, που ήδη συγκρούνται μεταξύ τους. Το γεγονός ότι όλη αυτή επαρχία έχει παραχωρηθεί στην Άγκυρα για «επίβλεψη» (με ήδη 9 στρατιωτικά “παρατηρητήρια” στην περίμετρό της), και το γεγονός ότι οι proxies της «καθαρίζουν» στην επαρχία, μας υποδεικνύει ότι προορίζεται επίσης για τον σουνιτικό πληθυσμό της συρίας υπό τουρκική επίβλεψη· σε μια μελλοντική «ομοσπονδιακή» διευθέτηση.

Η Dara’a όμως είναι εντελώς διαφορετική περίπτωση. Η Δαμασκός έχει δηλώσει καθαρά ότι θα κινηθεί προς τα εκεί, και μετά το τέλος των επιχειρήσεων στην ανατολική Ghouta έχει «ελεύθερους» χιλιάδες στρατιώτες, συν όλο το απαραίτητο υλικό για να κάνει μια γρήγορη επιχειρήση.

Ναι – αλλά η Dara’a και οι αντικαθεστωτικοί εκεί ενδιαφέρουν σφόδρα το Τελ Αβίβ. Όχι μόνο επειδή η περιοχή γειτονεύει με τα «υψώματα του Γκολάν», συριακό έδαφος που το Τελ Αβίβ έχει καταλάβει απ’ το 1967 και κατέχει από τότε απόλυτα παράνομα. Αλλά επειδή επιπλέον το Τελ Αβίβ έχει δηλώσει ξανά και ξανά την ιμπεριαλιστική απόφασή του να μην αφήσει τον συριακό στρατό (και τους ιρανούς συμμάχους του) να πλησιάσουν καν και καν στα «υψώματα του Γκολάν», σε απόσταση χιλιομέτρων. Μ’ άλλα λόγια το Τελ Αβίβ θέλει την κατάληψη κι άλλου συριακού εδάφους, μέσω proxies· και θεωρεί την Dara’a άτυπη ισραηλινή αποικία.

Αν υπάρχει κάποιο πρακτικό νόημα στην αμερικανική (και αγγλική, και γαλλική) απειλή στον Άσαντ «αν ξαναχρησιμοποιήσεις χημικά θα σε ξανακτυπήσουμε» έχει αυτήν την απλή κατά την άποψή μας ερμηνεία: μην τολμήσεις να επιτεθείς στη νότια Dara’a! Γιατί αν το κάνεις, τότε σίγουρα θα βρεθούν μερικά «white helmets» να «καταγγείλουν ότι έριξες χλωρίνη στον κόσμο»… Και τότε…

Εκτός πραγματικότητας μεν αλλά η απορία μας είναι επίμονη: αν την ανακατάληψη της νότιας Dara’a την αναλάμβανε αποκλειστικά ρωσικός στρατός, με τα διακριτικά του, τις σημαίες του και τα λοιπά, πάλι τις ίδιες απειλές θα ανέμιζαν οι φίλοι του Τελ Αβίβ; Ότι, δηλαδή, «έριξε χημικά»;

(φωτογραφία: Η νοτιοδυτική συρία. Το ροζ χρώμα είναι οι περιοχές που ελέγχονται απ’ τον Άσαντ· το πράσινο απ’ τους αντικαθεστωτικούς φιλο-Τελ Αβίβ και φιλο-Ριάντ αντάρτες. Το μπλε είναι τα «υψώματα του Γκολάν».)

Μέσα σ’ όλα αυτά, που πάμε μόνοι μας τόσα εκατομύρια αιχμάλωτοι του ελληνικού κράτους;

Δευτέρα 16 Απρίλη. Σήμερα θα πρέπει να είναι μια μέρα μεγάλου εθνικού πένθους. Κι ίσως μια μέρα δεν φτάνει· μια βδομάδα τουλάχιστον θα χρειαζόταν για να κλάψει το ελλαδιστάν με μαύρο δάκρυ. Δεν χάθηκε ένα mirage (θαύμα). Χάνονται όλα τα θαύματα μαζί! Αυτός ο παλιομπίπ γ.γ. του παλιομπίπ νατο, ο αχώνευτος Γενς Στόλτενμπεργκ, δήλωσε ότι «το νατο δεν ανακατεύεται στις διαφορές σε κάποια ζητήματα ανάμεσα στην τουρκία και στην ελλάδα»!!! Και ότι «καλό θα ήταν να τις λύσουν μεταξύ τους»!!!

Αλί και τρισαλί!!! Σκίστε τις πλεξούδες σας πατριώτες: το παλιομπίπ νατο (εμ, βέβαια, ιμπεριαλιστικός μηχανισμός είναι, τι να περιμένεις από δαύτον;) δεν είναι υπέρ των «ελληνικών δικαίων»!!! Κι αν δεν είναι το παλιομπίπ νατο δίπλα στον ελλαδιστάν, αυτό σημαίνει ότι δεν είναι ούτε οι παλιομπίπ ηπα, ούτε οι λοιπές παλιομπίπ μιλιταριστικές δυνάμεις που το συναποτελούν…

Έμεινε μόνος του ο άξονας των «εθνικών δικαίων» του ελλαδιστάν, μέσ’ τη μέση της νο 2 πιο «ταραγμένης» περιοχής του κόσμου (η νο 1 εξακολουθεί να είναι η ανατολική Ασία / Ειρηνικός, μην σας παραμυθιάζει η τωρινή κάλμα…), και πάνω στον άξονα μόνη της η «αιώνια εθνική ψυχή»! Σαν κερασάκι, στην κορυφή, κάθεται η θεία Λίτσα· ανεμίζει, ψυχανεμίζεται, και παριστάνει την “σταθερότητα”… Τι να το κάνεις πια; Χωρίς εναλλακτική… Ποια πόρτα να κτυπήσει, που να κλαφτεί, που να ζητήσει το δίκιο της; Στην Μόσχα; Την έχει καπαρώσει κι αυτήν αυτός ο παλιομπίπ «σουλτάνος»… Στο Πεκίνο; Έχουν σοβαρότερες δουλειές αυτοί… Στο Καράκας; Άστο να πάει στο γεροδιάβολο…

Που είναι εκείνα τα μεγαλεία, όταν πάταγε η ελληνική πολιτική σκηνή τα ακριβά πατώματα εδώ κι εκεί και (νόμιζε ότι) έτριζε η ευρώπη και το σύμπαν ολόκληρο; Που είναι η «λίστα Τσίπρα» στην ιταλία; Που είναι οι podemos στην ισπανία; Που είναι η προστάτζα που έδινε ο Πουτινάκος στον καπετάν Παναγιώτη, μαζί με (δώρο;) τον σωλήνα με το γκάζι, να το συσκευάσει το αέριο σε κοφτές πορδίτσες και να τινάξει (ο καπετάν και τα παλληκάρια του) την ευρώπη ολόκληρη; Πούναι ο Γιάνης που τα μαρμαρώνια αλώνια τα έκανε αμμουδιές μόνο με το βλέμμα; Αααααχ και βααχ! Πάμε πίσω, στο ένδοξο παρελθόν: «μοναχή τον δρόμο πήρες, εξανάλθες μοναχή, δεν είν’ εύκολες οι θύρες όταν η χρεία τες κουρταλή»…

Κοίτα να δεις! Και ήταν τόσο σίγουρο ότι το ελλαδιστάν είναι η «χρυσή βίδα» του πλανήτη (το ξέρετε το ανέκδοτο, έτσι δεν είναι;) και ότι έχει τόσο πολύ δίκιο (για την ακρίβεια: είναι το μόνο κράτος που έχει μόνιμα δίκιο, και μάλιστα απεριόριστα πολύ…) ώστε άλλοι θέλοντας κι άλλοι μη θέλοντας θα αναγκάζονταν να… Αλλά φευ, όχι! Το παλιομπίπ νατο λέει «βγάλτε τα πέρα μόνοι σας». Με την τουρκία!!! Και τα δυο παληκάρια μας τι θα απογίνουν ωρέ; Και η αοζ μας; Και τα κυπριακά οικόπεδά μας;

Μωρέ να σου πω τι τους χρειάζεται όλων αυτών των ανθελλήνων. Μια ΕΞΟΔΟΣ τους χρειάζεται! Έξοδος απ’ το νατο, την ε.ε., την ευρωζώνη, τον οηε, το ηλιακό σύστημα, τα πάντα. Έξοδος! Να μείνουν μόνοι τους! Να δούνε πόσα απίδια βάζει ο σάκος!!!Να παρακαλάνε να γυρίσουμε κι εμείς ντιπ!!!

Που είχαμε μείνει; Στην “υψηλή γεωπολιτική αξία” του ελληνικού οικοπέδου είχαμε μείνει, έτσι δεν είναι; Σωστά….

(Πάντως μια οριστική και όχι “σου κρατάω μούτρα” έξοδο απ’ το νατο, την στηρίζουμε ανεπιφύλακτα. Μαζί με την “επίλυση” ΟΛΩΝ των “διαφορών” με ΟΛΑ τα γειτονικά κράτη, ακόμα και με “παραχωρήσεις”…

Για να το πούμε μ’ έναν άλλο τρόπο, να το καταλάβουν και κάποιοι φίλοι της ασταμάτητης μηχανής με ιδιαίτερες γνώσεις: η συνθήκη του Μπρεστ – Λιτόφσκ τέτοια εποχή πριν 100 χρόνια ήταν μεγαλοφυής απ’ την μεριά των μπολσεβίκων γενικά και ειδικά του Λένιν. Ακόμα κι αν η επανάσταση στη ρωσία είχε άλλα 100 προβλήματα… Παραμένει πηγή έμπνευσης…… Όχι;

Μην μας πει κανείς κρυφοπατριώτης ότι «η ρωσία είχε εδαφικά περιθώρια…» Έτσι κι αλλιώς οι «εδαφικές» και μη εδαφικές «διαφορές» του ελλαδιστάν με όλους σχεδόν τους γύρω είναι στοιχεία της ελληνικής εθνικής παράνοιας, και μόνον αυτής! Θεία Λίτσα φάση…)

Απογοήτευση 1

Κυριακή 15 Απρίλη. Εκτός απ’ την ασταμάτητη μηχανή και κάποιοι άλλοι χαρακτήρισαν την χθεσινή πυραυλική επίθεση τιμωρίας του Άσαντ σαν φάρσα – αλλά με πόνο ψυχής. Ένας απ’ αυτούς είναι το πολιτικό αφεντικό της Jaysh al-Islam, της οργάνωσης που έμεινε στην Douma «μια μέρα παραπάνω» (ανάμεσα σε μία συμφωνία αποχώρησής της που σκίστηκε και σε μια ακόμα χειρότερη που υπογράφτηκε λίγες ώρες μόνο μετά την προβοκάτσια (;) ή την σκηνοθεσία της «χημικής επίθεσης»), ονόματι Mohamad Alloush. Έχει το δίκιο του να παραπονιέται ο άνθρωπος: έκανε (η οργάνωσή του) τόσο κόπο για να αρπάξει την ευκαιρία η Ουάσιγκτον και οι υπόλοιποι, κι αυτό ήταν όλο κι όλο; Ούτε μια ώρα δουλειά; Αφεντικό; Δεν είσαι ‘ντάξει!!!

Όντως εκείνο που προκύπτει με βεβαιότητα, όχι μόνο απ’ την περιορισμένη στόχευση των αμερικανο-αγγλο-γαλλικών πυραύλων αλλά και απ’ την συνέντευξη του αμερικανικού πολιτικού και στρατιωτικού επιτελείου αμέσως μετά την λήξη της επίθεσης, είναι ότι οι «τιμωροί» έκαναν ό,τι μπορούσαν για να αποφύγουν οποιαδήποτε πρακτική «ενόχληση» της Μόσχας και της Τεχεράνης. Αυτό ήταν κάτι λογικό απ’ την μεριά τους (αν υπάρχει ακόμα λογική στην όξυνση των ενδοκαπιταλιστικών αντιθέσεων)· όμως για μερικές ημέρες, ειδικά η Ουάσιγκτον και το Λονδίνο, είχαν αφήσει να εννοηθούν άλλα. Περίπου ότι θα αδιαφορούσαν για την ρωσική (και ιρανική) «προστασία» του Άσαντ…

Δεν έχουμε καμία αμφιβολία ότι η Ουάσιγκτον και οι συμμαχοί της (όχι μόνο το Λονδίνο ή το οππορτουνιστικό Παρίσι αλλά ακόμα περισσότερο το Τελ Αβίβ και το Ριάντ) θα έκαναν πολύ περισσότερα σε βάρος του Άσαντ και, ειδικά, του συριακού στρατού αν μπορούσαν! «Αν μπορούσαν» να αποφύγουν τώρα την αναμέτρηση με τα ρωσικά και τα ιρανικά όπλα και εκείνους που τα κουμαντάρουν. Η επίθεση που έκαναν «αποφεύγοντας» την Μόσχα και την Τεχεράνη ήταν ελάχιστη σε σχέση με τις «ευκαιρίες» που έδινε η προβοκάτσια / σκηνοθεσία στην Douma…

Απογοήτευση 2

Κυριακή 15 Απρίλη. Υπάρχουν αρκετοί που υποστηρίζουν ότι μετά απ’ την χθεσινή «δήθεν επίθεση» (ο όρος δεν είναι δικός μας) η Ουάσιγκτον είναι σα να παραδέχεται την πλήρη ήττα της στο συριακό πεδίο μάχης. Δεν συμφωνούμε: πλήρης ήττα του αμερικανικού ιμπεριαλισμού δεν ισχύει για όσο καιρό η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοί της διατηρούν τις βάσεις τους στην βόρειο-ανατολική συρία, στην ypg-κρατούμενη ζώνη.

Η παρατήρηση ότι η πυραυλική επίθεση «δεν άλλαξε τα δεδομένα στο έδαφος» είναι σωστή, αρκεί να υπολογιστεί όλη η συριακή επικράτεια. Η Ουάσιγκτον έχει καταλάβει (μέσω των proxies της του pkk) το ¼ περίπου της συρίας, και δεν φαίνεται στον ορίζοντα στρατιωτικός τρόπος για να διωχθεί. Μπορεί να ήθελε περισσότερα· όμως κι αυτό το ¼ που ελέγχει δεν είναι λίγο. Ειδικά αν συνυπολογιστεί πως το κατέλαβε με σχεδόν μηδέν απώλειες – σε αντίθεση με τις απώλειες του μπλοκ της Αστάνα, για να ελέγξει τα υπόλοιπα ¾ (κι αυτά όχι ακόμα εντελώς…).

Ωστόσο και αυτοί οι proxies των ηπα, το pkk/ypg, έχουν λόγους να είναι απαγοητευμένοι. Όχι με το μέγεθος ή τους στόχους της επίθεσης, αλλά απ’ το γεγονός ότι η Άγκυρα, παρότι μέλος του μπλοκ της Αστάνα, βρέθηκε εκτός κάδρου, ακόμα κι αν επρόκειτο για το κάδρο των φραστικών απειλών της Ουάσιγκτον, του Λονδίνου και του Παρισιού (κατά της Μόσχας και της Τεχεράνης).

Υπάρχει, τέλος, κι εκείνη η δήλωση του ψόφιου κουναβιού περί «γρήγορης αποχώρησης απ’ την συρία». Η χθεσινή επίθεση δεν δείχνει διάθεση αποχαιρετισμού· και είναι αρκετοί και αρκετά ισχυροί εκείνοι, μέσα κι έξω απ’ τις ηπα (: ισραήλ) που την αποκλείουν. Ωστόσο η απώλεια του θύλακα της Afrin έχει δημιουργήσει μια κάποια σύγχυση στις τάξεις των απλών κούρδων, που δεν καταλαβαίνουν την «υψηλή πολιτική» της υποτέλειας στην Ουάσιγκτον ή/και στο Τελ Αβίβ.

Ποιο ήταν το όφελος;

Κυριακή 15 Απρίλη. Θα αναρωτηθεί κανείς: μα αφού όλα ήταν δεδομένα, και η στάση της Μόσχας και η στάση της Τεχεράνης, τι την ήθελαν την προβοκάτσια / σκηνοθεσία; Για να ξεφορτωθούν μια κατοστάρα πυραύλους παριστάνοντας (σε ποιούς;) τους Ζορρό της παγκόσμιας δικαιοσύνης;

Η ερώτηση είναι εύλογη. Και δεν έχουμε ακόμα μια πλήρη απάντηση. Είναι σίγουρο, για παράδειγμα, ότι ο αμερικανικός στρατός χρησιμοποίησε όχι μόνο τους «παλιούς» Tomahawk αλλά και ένα καινούργιο πυραυλικό μοντελάκι (agm-158 λέγεται) του οποίου η παραγωγή έχει στοιχίσει έναν περίδρομο λεφτά λόγω κακής αρχικής σχεδίασης και διάφορων προβλημάτων. Πρόκειται, κατά πάσα πιθανότητα, για τους “νέους, ωραίους και έξυπνους” που ανήγγειλε καμαρώνοντας το ψόφιο κουνάβι. Αν δει κανείς την επίθεση, απ’ την μεριά της Ουάσιγκτον, σαν “άσκηση” για να δοκιμαστεί η απόδοση των συγκεκριμένων πυραύλων (σε αναμέτρηση, τελικά, κατ’ αρχήν με τα όχι ιδιαίτερα σύγχρονα συριακά συστήματα αεράμυνας) τότε ήταν πράγματι στο “σωστό μέγεθος”! Πιθανόν να ήταν και επιτυχημένη, αν οι 19 τέτοιου είδους πύραυλοι που εκτοξεύτηκαν απ’ τα 2 βομβαρδιστικά b-1b στόχευαν το ερευνητικό κέντρο στα περίχωρα της Δαμασκού: στους υπόλοιπους στόχους η συριακή ανάσχεση ήταν 100% πετυχημένη (σε 5 στόχους) και 55% πετυχημένη σ’ έναν (στο στρατιωτικό αεροδρόμιο Mezzeh). Μόνο στο ερευνητικό κέντρο η αεράμυνα απέτυχε: απ’ τους 30 πυραύλους που το σημάδεψαν «πέρασαν» οι 23. Μπορεί ανάμεσά τους να είναι οι 19 «νέοι, ωραίοι και έξυπνοι»… (Σε κάθε περίπτωση δεν χρησιμοποιήθηκαν εναντίον τους ή εναντίον οποιωνδήποτε άλλων οι s-400. Και δεν θα μάθουμε αν τα ραντάρ του συγκεκριμένου συστήματος τους εντόπισαν… Αυτό είναι στρατιωτικό μυστικό της Μόσχας).

Την εκδοχή της άσκησης, που δεν είχε πραγματικό στόχο είτε τον Άσαντ είτε τα (ανύπαρκτα) «χημικά» του αλλά, όντως, την Μόσχα και την Τεχεράνη (έμμεσα αλλά σαφώς) υποστηρίζουν και κάποιοι «ειδικοί». Σύμφωνα μ’ αυτούς σκοπός της άσκησης ήταν ο «έλεγχος απόδοσης» για την περίπτωση αμερικανικής (ή και ισραηλινής) επίθεσης στο ιράν…

Αυτά είναι εκτιμήσεις και υποθέσεις… Εξηγούν όμως με λογική συνέπεια το γιατί οι «τιμωροί» χρησιμοποίησαν τόσο μεγάλο αριθμό πυραύλων για μια «μικρή» δουλειά που θα γινόταν με πολύ λιγότερους. Η απάντηση είναι προφανής: επειδή ήξεραν ότι πολλοί δεν θα φτάσουν στο στόχο τους… Είναι παράλογο, λοιπόν, να ήθελαν να δουν ποιοι και πως θα τα καταφέρουν, για μελλοντική (και πάντως όχι πολύ μακρινή) χρήση;

Η μεγάλη απόδειξη!

Κυριακή 15 Απρίλη. Τελικά ο Άσαντ δεν έκανε καμία χημική επίθεση στην Douma! Και δεν έχει καν και καν «χημικά», σε οπλικά αξιοποιήσιμη ποσότητα! Έχουμε (θεωρούμε ότι έχουμε!) ακράδαντες αποδείξεις! Από άνθρωπο υπεράνω κάθε υποψίας για «φιλο-Ασαντισμό»: τον ίδιο τον υπουργό άμυνας της Ουάσιγκτον «τρελό σκύλο» Jim Mattis! Ναι, σας φαίνεται αδιανόητο, αλλά συνέβη. Ιδού πως:

Στις 5.00 το πρωί (ώρα ελλάδας) χτες, αφού η «σύντομη», «περιορισμένη» και «καλά στοχευμένη» επίθεση τιμωρίας του Άσαντ είχε τελειώσει, ο «τρελός σκύλος» και ο στρατηγός Joseph Dunford (επικεφαλής του γενικού επιτελείου του αμερικανικού στρατού και ανώτατος διοικητής των αμερικάνων πεζοναυτών) έδωσαν μια επινίκεια ενημερωτική συνέντευξη τύπου. Μπορείτε να την δείτε (και να επιβεβαιώσετε την ακρίβεια των όσων απομαγνητοφωνήσαμε και εκθέτουμε στη συνέχεια) εδώ.

Στο 12ο λεπτό και 16ο δευτερόλεπτο ο στρατηγός Dunford λέει κάτι λίγα για τους στόχους της επίθεσης:

… Διαλέξαμε τους συγκεκριμένους στόχους για να μειώσουμε τον κίνδυνο απωλειών σε πολίτες, αυτό είναι το ένα, [επίσης] διαλέξαμε τους συγκεκριμένους στόχους γιατί είναι ειδικά συναρτημένοι με το συριακό χημικό πρόγραμμα και προφανώς στη διάρκεια του σχεδιασμού των στόχων κοιτάξαμε την τοποθεσία στη σχέση της με κατοικημένες περιοχές, κοιτάξαμε τις [πιθανές] παράπλευρες απώλειες, την αναλογικότητα, οπότε αυτοί οι στόχοι επιλέχτηκαν προσεχτικά, με αναλογικότητα, με προσοχή, και επειδή είχαν ειδική σχέση με το χημικό πρόγραμμα.

Φαίνεται ότι σε κάποιον δημοσιογράφο δημιουργήθηκε μια λογική απορία. Και την έκανε ερώτηση, προς τον Mattis, ένα λεπτό μετά (13:16):

… Είπατε ότι στοχοποιήσατε τις υποδομές χημικού πολέμου του Άσαντ. Αν υπήρχαν εκεί κάποια χημικά όπλα ή υλικά για τέτοια, στις εγκαταστάσεις που κτυπήσατε, υποθέτω ότι [οι βομβαρδισμοί] θα δημιουργήσουν απειλές προβλημάτων υγείας στην περιοχή… ή όχι;

Ερώτηση απλής, τετράγωνης και (στη συγκεκριμένη περίπτωση) δηλητηριώδους λογικής!!! Αν δύο φιάλες «χημικών» προκάλεσαν τέτοιο κακό στη Douma τότε τι θα γίνει αν πας να βομβαρδίσεις αποθήκες και εργαστήρια παρασκευής «χημικών όπλων»; Κόλαση θα γίνει – αν, βέβαια, υπάρχουν τέτοια χημικά…

Τι απάντησε αμέσως μετά ο Mattis (προσπαθώντας να μην απαντήσει), ε; Αυτό:

Εμείς δεν πιστεύουμε… κάναμε πολύ συγκεκριμένη ανάλυση, όπως είπε πριν ο πρόεδρος [σ.σ.: εννοεί τον Dunford], κάναμε ό,τι μπορούσαμε απ’ τις μυστικές υπηρεσίες μας και στον σχεδιασμό μας για να ελαχιστοποιήσουμε στο μέγιστο βαθμό οποιαδήποτε περίπτωση απωλειών σε αμάχους. Μας ενδιαφέρει πολύ αυτό. Είναι δύσκολο να το πετύχεις αυτό σε μια κατάσταση σαν αυτή, ειδικά όταν το δηλητηριώδες αέριο που ο Άσαντ είχε διαβεβαιώσει τον κόσμο ότι το κατέστρεψε προφανώς υπάρχει ακόμα. Οπότε είναι ένα αρκετά δύσκολο πρόβλημα αλλά έχουμε τους κατάλληλους αξιωματικούς για να το αντιμετωπίσουν.

Ο δημοσιογράφος ήταν λίγο επίμονος: Μπορείτε να διαβεβαιώσετε ότι δεν θα υπάρξει καμμία διαρροή στον αέρα;

Και ο Mattis φανερά ενοχλημένος: Φυσικά όχι. Κάνουμε ότι καλύτερο μπορούμε…

Τι σημαίνει το γεγονός ότι ενώ οι «τιμωροί» λένε ότι «κτύπησαν αποθήκες και εργαστήρια κατασκευής χημικών» ΔΕΝ υπήρξε καμία έκλυση «χημικών» στον αέρα; (Αν συνέβαινε τέτοια, οι πρώτοι που θα το κατήγγειλαν σε κάθε τόνο, μαζί με τις δολοφονίες που θα προκαλούσαν τέτοια «τοξικά νέφη», θα ήταν η Δαμασκός και η Μόσχα).

Αναζητήσαμε κάπως επίμονα αν λένε κάτι πιο συγκεκριμένο επ’ αυτού οι «τιμωροί». Φαίνεται πως μια τέτοια ερώτηση ξαναέγινε σε χθεσινή δεύτερη ενημερωτική συνέντευξη τύπου. Και η Ουάσιγκτον απάντησε «είχαμε μια τέτοια έγνοια, αλλά βρετανοί ειδικοί μας διαβεβαίωσαν ότι δεν υπάρχει πρόβλημα, γιατί άμα βομβαρδίσεις τέτοια χημικά αυτά καίγονται και δεν προλαβαίνουν να διασπαρούν στην ατμόσφαιρα»!!!!

Α χα! Ώστε έτσι, ε; Μα αν ήταν έτσι, αν ίσχυε κάτι τέτοιο, τότε όταν το 2013 ο Άσαντ (με ρωσική μεσολάβηση) παρέδωσε στον οηε όλο το χημικό του οπλοστάσιο, δηλαδή μεγάλες ποσότητες χημικών, προκειμένου να τα καταστρέψουν ΔΕΝ θα τα έβαζαν σε («ειδικά») βαρέλια και ΔΕΝ θα τα πέταγαν στη θάλασσα μεταξύ Κρήτης και αφρικής – το θυμάστε; Αν ίσχυε αυτό που «διαβεβαίωσαν οι βρετανοί ειδικοί», τότε θα τα μετέφεραν καταμεσής στην Σαχάρα και θα τα βομβάρδιζαν!!! Για να «καούν»!!! Και να καταστραφούν μια και καλή!….

Συνεπώς ένα μόνο ενδεχόμενο απομένει. Υπονοείται στην απάντηση του Mattis, αλλά φυσικά δεν λέγεται ανοικτά: ότι οι στόχοι που «τόσο προσεκτικά επιλέχτηκαν σαν άμεσα συνδεδεμένοι με το χημικό πρόγραμμα του Άσαντ» ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ ΚΑΝΕΝΑ ΧΗΜΙΚΟ!!! Κι αυτό το ήξεραν οι πάντες, στην Ουάσιγκτον, στο Λονδίνο, στο Παρίσι, γι’ αυτό κτύπησαν «έξυπνα κι ωραία»: είχαν την σιγουριά ότι δεν θα πεθάνουν χιλιάδες άνθρωποι απ’ την έκλυση των «χημικών του Άσαντ», απ’ τα ισοπεδωμένα «εργαστήρια» και τις γκρεμισμένες «αποθήκες»!!!

Χρειάζεσθε καλύτερη απόδειξη περί της “χημικής αθώωτητας” του Άσαντ απ’ αυτήν που προσφέρει ο αμερικάνος «τρελός σκύλος» υπ.αμ. Mattis; Δεν υπάρχει!!

(φωτογραφία χθεσινή: Μπορείτε να διαπιστώσετε και με τα μάτια σας. Το γκρεμισμένο κτίριο που καπνίζει ακόμα είναι το ερευνητικό επιστημονικό / εκπαιδευτικό κέντρο στην περιοχή Barzah, στα περίχωρα της Δαμασκού, που έφαγε 23 πυραύλους (κατά την Μόσχα) ή 76 (κατά την Ουάσιγκτον) σαν «κέντρο ανάπτυξης χημικών όπλων»… Ο στρατιώτης στα δεξιά μπροστά και 3 ακόμα άτομα αριστέρα, στη σκιά, δεν φοράνε «στολές χημικού πολέμου»… Ούτε καν απλές μάσκες…

Αυτές είναι εξοπλισμός των “white helmets”, όταν γυρίζουν τα προπαγανδιστικά βίντεό τους…)

Η μεγάλη ροχάλα…

Κυριακή 15 Απρίλη. Είναι κάπως διασκεδαστικό το να βρίσκει κανείς την αλήθεια κρυμμένη μέσα στα ψέμματα. Υπάρχει όμως κάτι που είναι φρικιαστικό: αυτά τα ψέμματα, τα ψέμματα των εξουσίων, δουλεύουν… Δουλεύουν αξιοποιώντας όχι μόνο την «τυφλή εμπιστοσύνη» των υπηκόων προς τους αφέντες (ίσως δεν υπάρχει τέτοια…) αλλά την απλή αδιαφορία, την βαρεμάρα…

Υπάρχει μια δέσμη τεχνικών της εξουσίας που είναι πολύ παλιά: οι συναισθηματικοί εκβιασμοί. Με τερατολογίες, ψέμματα, αντιστροφές της πραγματικότητες, καλλιέργεια φόβων… Επιτυχία αυτών των εξουσιών δεν είναι μόνο η «πίστη». Είναι και η απάθεια: πολύ βολεύει η μαζική απάθεια επειδή είναι κι αυτή υλικό διάδοσης των συναισθηματικών εκβιασμών. Όλοι οι «καλοί άνθρωποι», που «κοιτάνε την δουλειά τους» και «δεν έχουν εμπιστοσύνη ούτε στον κώλο τους», είναι κι αυτοί μια χαρά χειραγωγήσιμοι.

Το 2003 τρεις «ηγέτες», ο αμερικάνος Μπους ο Β, ο βρετανός Μπλερ και ο ισπανός Αθνάρ έπαιξαν αυτό το παιχνίδι, το έπαιξαν με επιτυχία (κρίνοντας απ’ το αποτέλεσμα) και ξεκίνησαν έναν πόλεμο καταστροφής της μέσης Ανατολής που συνεχίζεται κανονικά ακόμα. Ναι, ο Χουσεΐν ή ο Άσαντ είναι καθάρματα, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία. Αλλά οι πρωτοκοσμικοί έχουν χειραγωγηθεί και συνεχίζουν να χειραγωγούνται όχι από «τριτοκοσμικούς» δικτάτορες· αλλά απ’ τα δικά τους «πολιτισμένα» αφεντικά, μήντια, social μήντια… Την δική τους ευπιστία, την δική τους συνωμοσιολογία, την δική τους απάθεια… Τον δικό τους μικροαστισμό…

Το 2011 ξέσπασαν στις αραβικές κοινωνίες μια σειρά πραγματικών αντι-χουντικών επαναστάσεων. Στην τυνησία, στην αίγυπτο, στο μπαχρέιν, στη συρία… Αν αυτές οι επαναστάσεις είχαν υποστηριχτεί έστω από σημαντικές μειοψηφίες των πρωτοκοσμικών, αν οι εξεγερμένοι και οι εξεγερμένες της «αραβικής άνοιξης» είχαν δικαιωθεί με μια διαρκή πολιτική αλληλεγγύη απ’ την μεριά μας, όχι μόνο θα δυσκολευόταν πολύ το «κόλπο ουαχαβιτισμός» να πιάσει δουλειά· αλλά και πολλά ακόμα θα ήταν διαφορετικά.

Ένα απ’ αυτά; Θα είχαμε την γνώση και την ωριμότητα να μην τρώμε στα μούτρα τη ροχάλα κάθε «τρελού σκύλου» ή «ψεκασμένου σκύλου», αδιάφορο απ’ την ιμπεριαλιστική του «εθνικότητα», και να παριστάνουμε ότι ψιχαλίζει – από φόβο, οκνηρία ή απωθήσεις.

Προσέξτε το, πριν είναι πολύ αργά: αν ο μαζικός βίαιος φυσικός θάνατος είναι η «κορυφαία» στιγμή στη λειτουργία της καπιταλιστικής μηχανής, αυτό που λέγεται «πόλεμος», προηγούνται σχεδόν πάντα μια σειρά άλλοι θάνατοι, αδιόρατοι, ανεπαίσθητοι, «αόρατοι», που προετοιμάζουν τον «τελικό». Θάνατοι ηθικoί, θάνατοι της λογικής, συναισθηματικές απονεκρώσεις…

Αυτοί οι θάνατοι συμβαίνουν ήδη, μαζικά, εδώ και χρόνια. Κι αν συνεχίσουν να συμβαίνουν, το φυτίλι θα καίγεται όλο και πιο γρήγορα…

(Η θέληση να το κόψουμε έγκαιρα είναι πιο ρεαλιστική απ’ την ιδέα κάπου να κρυφτούμε για να μην μας πάρουν τα σκάγια. Αν δεν το πιστεύετε ρωτήστε τους πρόσφυγες να σας εξηγήσουν γιατί δεν κατάφεραν να κρυφτούν…)

«Εναλλακτικές πραγματικότητες»

Σάββατο 14 Απρίλη. Ο γάλλος πρόεδρος Macron υποστηρίζει ότι έχει αποδείξεις πως α) έγινε επίθεση με χημικά στις 7 Απρίλη στην Douma, και β) την επίθεση την έκανε ο στρατός του Άσαντ. Αλλά αυτές τις αποδείξεις τις κρατάει για τον εαυτό του….

Η Μόσχα (δια του υπ.εξ. της Lavrov) υποστηρίζει ότι έχει αποδείξεις πως α) δεν έγινε καμία επίθεση στην Douma στις 7 Απρίλη, και β) ότι σκηνοθετήθηκαν μερικά πλάνα σ’ ένα νοσοκομείο, απ’ τους “white helmets”, με οδηγίες των αγγλικών μυστικών υπηρεσιών. Μερικές απ’ αυτές τις αποδείξεις τις παρουσίασε: πρόκειται για συνεντεύξεις με δύο άτομα (ο ένας ασκούμενος γιατρός) που βρίσκονταν επι τόπου (φαίνονται και στο σχετικό βίντεο που κυκλοφόρησαν οι “white helmets”) και περιγράφουν τι έγινε πραγματικά…

Ο καθένας διαλέγει να πιστέψει (ή να μην πιστέψει) ό,τι θέλει. Στο κάτω κάτω είναι αναμενόμενο δύο αντίπαλες πλευρές να παρουσιάζουν δύο αντίθετες εκδοχές (αν και ο γάλλος πρόεδρος το κάνει μόνο στα λόγια) σ’ ένα φλέγον γεγονός.

Εκείνο όμως που είναι υπεράνω του «πιστεύω / δεν πιστεύω», και δεν μπορεί κανένας να ξεφορτωθεί σαν «λόγια του εχθρού», είναι αυτά που είπε ο Peter Ford σε ραδιοφωνική συνέντευξη του στο σκωτσέζικο bbc, στον δημοσιογράφο Gary Robertson (που καθόλου δεν χαιρόταν μ’ αυτά που άκουγε…). Κι αυτό επειδή ο Peter Ford δεν είναι «όποιος όποιος». Ήταν πρεσβευτής της αυτού μεγαλειότητας στη Δαμασκό απ’ το 2003 ως το 2006 – συνταξιούχος σήμερα. Κι όταν ένας βετεράνος του αγγλικού διπλωματικού σώματος λέει τέτοια πράγματα, ο Lavrov μάλλον περισσεύει – για το «δυτικό» ακροατήριο…

… Δε νομίζω ότι ο Άσαντ ανησυχεί μήπως οι ερευνητές [σ.σ.: του οργανισμού για την απαγόρευση των χημικών όπλων] βρουν στοιχεία για την ενοχή του, γιατί πιθανότατα δεν είναι ένοχος, τουλάχιστον σ’ αυτήν την περίπτωση. Προτείνω να βάλουμε το μυαλό μας να δουλέψει, πέρα απ’ τα αισθήματά μας, και να μην ξεγελιόμαστε απ’ αυτά τα βίντεο [σ.σ.: πρόκειται για λίγα πλάνα απ’ το εσωτερικό νοσοκομείου όπου παιδιά τσιρίζουν και κάποιοι μεγάλοι, όχι γιατροί, τα καταβρέχουν και τους βάζουν μάσκες οξυγόνου], που δεν είναι επιβεβαιωμένα, αλλά παίζονται και ξαναπαίζονται και ξαναπαίζονται.

Πρέπει να αναρωτηθούμε ποιες είναι οι πηγές αυτής της πληροφορίας που μπορεί να οδηγήσει σε πόλεμο. Και λυπάμαι που το λέω αλλά τα media δεν κάνουν την δουλειά τους που είναι ότι θα έπρεπε να δουν ποιες είναι οι πηγές αυτής της πληροφορίας. Λοιπόν οι πηγές είναι η Syrian American Medical Society, που είναι βραχίονας της φιλο-ισλαμιστικής προπαγάνδας με έδρα τις ηπα…

Δημοσιογράφος: Δηλαδή λέτε ότι είναι στημένο, ότι δεν πέθανε κόσμος;

Peter Ford: Ναι. Ναι! Το εξαιρετικά πιο πιθανό είναι ότι αυτό το περιστατικό είναι στημένο. Ελάτε τώρα, ξέρουμε πόσο εύκολο είναι να φτιαχτούν ψευδείς εικόνες για χρήση στο internet. Κοιτάξετε προσεκτικά τις εικόνες. Οποιοσδήποτε θα μπορούσε να τις στήσει.

Και η δεύτερη πηγή αυτής της πληροφορίας είναι οι υποτιθέμενοι «αυτόπτες», οι οποίοι ποιοί είναι; Στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι οι “white helmets”, που είναι ένας ακόμα μηχανισμός φιλο-ισλαμικής, τζιχαντιστικής προπαγάνδας…. Έχουμε αποφασίσει να θεωρήσουμε αξιόπιστους τέτοιους «αυτόπτες».

Δημοσιογράφος (εξαιρετικά ενοχλημένος): Μα γιατί να κάνουν τέτοιο στήσιμο εναντίον του Άσαντ οι συγκεκριμένοι;

Peter Ford: Δεν είναι προφανές; Ακόμα κι ένα παιδί θα καταλάβαινε ότι ο σκοπός ήταν να δημιουργηθεί αυτή η υστερία και μετά η στρατιωτική δράση που τώρα βρισκόμαστε στο σημείο να αναλάβουμε διακινδυνεύοντας την ίδια την ασφάλειά μας…. Το βρίσκω ελεεινό που επιτρέπουμε στους εαυτούς μας να σέρνονται απ’ αυτούς τους φανατικούς ισλαμιστές. Γιατί περί αυτού πρόκειται.

Σας προκαλώ. Βάλτε το μυαλό σας να δουλέψει. Με ποιον τρόπο θα ωφελούνταν ο Άσαντ με το να χρησιμοποιήσει χημικά; Γιατί θα έκανε κάτι τέτοιο την στιγμή που είχε νικήσει ήδη στη μάχη για την ανατολική Ghouta, ουσιαστικά αυτή η μάχη είχε τελειώσει υπέρ του… Γιατί λοιπόν θα επέλεγε μια τέτοια στιγμή για να κάνει αυτό που ήταν ξεκάθαρο ότι θα καταλήξει σε βάρος του;

Λογικές σκέψεις – όχι από συμμάχους ή τσιράκια του Άσαντ… Αλλά από έναν πρώην άγγλο πρεσβευτή στη Δαμασκό…

Πολεμόκαβλη φαγούρα

Σάββατο 14 Απρίλη. Γιατί όμως ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός «τρώγεται για καυγά» σ’ αυτό το δευτερεύον πεδίο μάχης του 4ου παγκόσμιου, κι από δίπλα ο αγγλικός και ο γαλλικός (σαν «βαστάζοι»…); Ένα μέρος της απάντησης είναι επειδή έχει ηττηθεί σ’ αυτό το δευτερεύον πεδίο, κι αυτή η ήττα είναι εξαιρετικά κρίσιμη κατ’ αρχήν για το Τελ Αβίβ και το Ριάντ…

Υπάρχει όμως κι άλλο τμήμα, που βρίσκεται στην άλλη άκρη του κόσμου. Αν (a big “if”…) τα πράγματα το τελευταίο εξάμηνο είχαν εξελιχθεί όπως θα ήθελαν τα αφεντικά του αμερικανικού imperium, αυτές τις ημέρες κανείς δεν θα μιλούσε για πιθανό πόλεμο «πρώτης γραμμής» στην ανατολική Μεσόγειο· ούτε το usa navy θα συγκεντρωνόταν εδώ. Θα ήταν μαζεμένο σε τριπλάσια ποσότητα (όχι ένα αεροπλανοφόρο αλλά τρία…) γύρω απ’ την κορεατική χερσόνησο. Εκεί θα κτυπούσαν τα «τύμπανα του πολέμου», και θα ήταν εκκωφαντικά!

Κάθε χρόνο τέτοια εποχή γίνεται μια διπλή στρατιωτική άσκηση μεγάλου μεγέθους μεταξύ ηπα και νότιας κορέας: foal eagle / key resolve. (Η δεύτερη είναι άσκηση ηλεκτρονικής προσομοίωσης). Για την Ουάσιγκτον αυτά τα γυμνάσια είναι όχι μόνο ευκαιρία επίδειξης δύναμης, αλλά και προβοκατόρικων προκλήσεων κατά της Πγιονγκγιάνγκ· με την ελπίδα ότι το καθεστώς θα κάνει «κάτι» ώστε να αξιοποιηθεί η αμερικανική στρατιωτική συγκέντρωση.

Όχι πια – σίγουρα όχι φέτος!!! Χάρη στους μελετημένους ελιγμούς του μπλοκ του Βλαδιβοστόκ, που ξεκίνησαν σαν «ολυμπιακή εκεχειρία» και σε χρόνο dt τύλιξαν το ψόφιο κουνάβι και τον ναρκισισμό του σ’ ένα ραντεβού με τον “little rocket man” Kim (το οποίο η Ουάσιγκτον κάπως το σπρώχνει: πρώτα ήταν να γίνει τον Μάη, τώρα μπορεί να είναι και Ιούνη…), τα φετεινά foal eagle / key resolve

Α) Θα έχουν την μισή διάρκεια απ’ ότι τις προηγούμενες χρονιές. Μόνο ένα μήνα συνολικά, αντί για δύο…

Β) Δεν συμμετέχουν σ’ αυτά αμερικανικά όπλα που θεωρούνται απ’ την Πγιονγκγιάνγκ «απειλητικά»: αεροπλανοφόρα, υποβρύχια και βομβαριστικά out…

Γ) Δεν προβάλονται καθόλου απ’ τα μήντια, νοτιοκορεατικά, αμερικανικά ή ότι άλλο, επειδή αυτό θεωρείται προκλητικό απ’ την Πγιονγκγιάνγκ….

Αυτοί οι διακανονισμοί ήταν απαίτηση της Σεούλ· και η Ουάσιγκτον τους αποδέχθηκε επειδή, παρά τα λόγια περί “διαρκούς πίεσης στη βόρεια κορέα”, δεν βρήκε τρόπο να αντιμετωπίσει την “επίθεση γοητείας / ειρήνης” που έξυπνα έχει στήσει το μπλοκ του Βλαδιβοστόκ.

Όμως έτσι ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός χάνει στο κύριο πεδίο μάχης του 4ου παγκόσμιου: στον ειρηνικό. Δεν χάνει με την στενή στρατιωτική έννοια· χάνει με την ευρεία έννοια του μιλιταρισμού του…

(φωτογραφία: σα να μην έφταναν τα πιο πάνω, το Πεκίνο αποφάσισε ότι είναι η κατάλληλη στιγμή για να κάνει την μεγαλύτερη στρατιωτική ναυτική επίδειξη / παρέλαση τα τελευταία 600 χρόνια (απ’ την δυναστεία των Ming) παρατάσσοντας 48 πλοία στη νότια θάλασσα της κίνας.

Παρότι η «κινέζικη ψυχή» (ορολογία μύθων…) μας είναι άγνωστη, καταλαβαίνουμε ότι «η κεντρική επιτροπή του κινεζικού κομμουνιστικού κόμματος» αντιλαμβάνεται την συγκυρία με έναν τρόπο παρόμοιο με εκείνον του Πούτιν, όταν πριν λίγο καιρό ανήγγειλε μερικά «υπερόπλα» απευθυνόμενος στην Ουάσιγκτον. Η διαφορά του Πεκίνου είναι απ’ την μια μεριά η «αυτοσυγκράτησή» του, απ’ την άλλη όμως και η σαφήνεια του μηνύματος, πάλι προς Ουάσιγκτον μεριά: αυτά που ονειρευόσαστε για τις ασιατικές θάλασσες ξεχάστε τα…)