Βαρετό;

Σάββατο 25 Νοέμβρη. Δεν είναι στην άκρη της γλώσσας της ντόπιας δημαγωγίας… Δεν προσφέρεται για μαλακιούλες στις παρέες… Δεν πουλάς μούρη με δαύτην… Επιπλέον “μυρίζει”: μπαχαρικά ενδεχομένως, μαντήλες οπωσδήποτε, αλλά κι αυτήν την “πολιτιστική κατωτερότητα” που οι έλληνες είδαν κι έπαθαν να ξεφορτωθούν οι ίδιοι… Με δυο λόγια: η μέση Ανατολή είναι passé.

Αλλά το ελλαδιστάν είναι μέση Ανατολή. Όπως είναι βαλκάνια. Είναι όμως, πάνω απ’ όλα, η ιδέα που έχουν οι υποτελείς για τον εαυτό τους. Ασαφής, ρευστή, ιδιοτελής, ένα είναι σίγουρο μ’ αυτήν την “μεγάλη ιδέα” που έχουν για την πάρτη τους: καμία σχέση μ’ αυτούς τους “απολίτιστους”… Εκτός αν έχουν λεφτά…

Όμως η γεωγραφία δεν ασχολείται με τις νευρώσεις και τις ψυχώσεις των πληθυσμών. Το ίδιο ισχύει με την γεωγραφία όταν γίνεται “πολιτική”. Όταν, δηλαδή, τα αφεντικά του ενός ή του άλλου οικοπέδου (με την συναίνεση των ιθαγενών) επιδιώκουν οφέλη (τοις μετρητοίς…) απ’ την γεωγραφική του θέση. Αν επί σχεδόν 2 αιώνες η ελληνική εθνική ιδεολογία κορδώνεται και καμαρώνει σα γύφτικο σκεπάρνι είναι εξαιτίας της πεποίθησης πως οι “άλλοι” (οι “ξένοι”, οι “μεγάλες δυνάμεις”…) “έχουν ανάγκη” απ’ αυτήν την γεωγραφική θέση. Ποια θέση; Βόρεια της ελβετίας; Νότια της δανίας; Όχι. Στη μέση Ανατολή, στην άκρη της χερσόνησου του Αίμου.

Συνεπώς, αυτό που είναι βαρετό για τα γούστα των υπηκόων έχει υπάρξει, ταυτόχρονα καθοριστικό για τις ζωές τους. Είτε το καταλαβαίνουν, είτε (ακόμα χειρότερα) δεν το καταλαβαίνουν.

Comments are closed.