Οι έμποροι

Τρίτη 28 Νοέμβρη. Για να μην γίνουν παρεξηγήσεις: δεν είναι μόνο η Αθήνα που πουλάει, φανερά ή κρυφά, όπλα και πυρομαχικά στη μέση Ανατολή αυτά τα χρόνια. Για παράδειγμα απ’ το 2012 ως το 2016 το κροατικό κράτος πούλησε όπλα αξίας 302 εκατομμυρίων ευρώ, κυρίως προς τη σαουδική αραβία, την ιορδανία και τα εμιράτα (uae)· το τσεχικό, δεύτερο στη σειρά, πούλησε στους ίδιους πελάτες όπλα 240 εκατομμυρίων. (Αυτά είναι τα φανερά μεγέθη).

Η διαφορά της Αθήνας απ’ τους πιο πάνω εμπόρους είναι πως δεν είναι μόνο αυτό! Οι τακτικές στρατιωτικές ασκήσεις τόσο με τον στρατό της αιγυπτιακής χούντας όσο και με τον ισραηλινό· η με χαρά εξυπηρέτηση της δράσης των αμερικάνων στην μέση Ανατολή· η φανερή και κρυφή συνεργασία επιτελείων και μυστικών υπηρεσιών στο τρίγωνο Αθήνα – Λευκωσία – Τελ Αβίβ· η “διακριτικά” φιλοypg στάση καθεστωτικών υπαλλήλων και media· η σιωπηλή (;) υιοθέτηση της γραμμής Ουάσιγκτον / Τελ Αβίβ για την μέση Ανατολή· ακόμα και η χθεσινή υποστήριξη του ψεκασμένου προς τον τοξικό πρίγκηπα και τις ανοικτά δολοφονικές τακτικές του: όλα αυτά προστίθενται στο εμπόριο όπλων, στο φανερό και στο κρυφό· ή το εμπόριο προστίθεται σ’ αυτά.

Είναι πολλά για να περνάνε αδιάφορα.

Ελληνική πολιτική

Τρίτη 28 Νοέμβρη. Η καραβανίστικη αντίδραση του ψεκασμένου όταν ο ταξίαρχος έκανε το λογικό χαλώντας την δουλειά ανάγκασε τον τελευταίο να αντιδράσει. Το τζίνι (του λαθρεμπορίου προς “άγνωστη κατεύθυνση”) ξέφυγε απ’ το μπουκάλι του υπουργείου άμυνας, και χρειαζόταν μάζεμα. Στο κάτω κάτω πωλήσεις όπλων και πυρομαχικών στο Ριάντ και στους συμμάχους του είχαν αποφασιστεί απ’ “την αρμόδια επιτροπή της βουλής”, διακομματικά δηλαδή (πλην κκε) – το θέμα δεν ήταν τα 100.000 βλήματα. Το επικίνδυνο ήταν τα 200.000 ΜΑΖΙ με τα 100.000…

Η πρώτη που πήρε την εργολαβία της “κάλυψης” ήταν η εθνική αντιπολίτευση, αξιωματική και μη. Μπροστά στον κίνδυνο να μπουν ψύλλοι στ’ αυτιά τίποτα αθώων για το θέμα “εξωτερική πολιτική” έπρεπε να πάει αλλού η μπάλα. Πήγε στο “μίζες”: θέμα που προσφέρεται για πλούσιο θέαμα. Δοκιμασμένη δουλειά.

Οι πατριώτες φαιορόζ σήκωσαν το γάντι, αφού άλλωστε ήταν (το γάντι) “εντός γραμμής”: λέτε για έναν μεσίτη, κι αυτό είναι καλό! Οπότε θα βάλουμε εμείς άλλον έναν, για να γίνει καλύτερο!! Η υπόθεση έγινε κατς: όλα στημένα! Ο δικός σας – ο δικός μας· τα αίσχη σας – τα αίσχη μας· η διαφθορά σας – η διαφθορά μας· κλπ κλπ. Οικογενειακό διπλό λέγεται αυτό, και είναι βασικό για τις προπονήσεις. Ακόμα και τις βαρετές.

Εννοείται ότι το ζήτημα “εξωτερική πολιτική του ελληνικού κράτους” δεν τόλμησε καν να ξεμυτίσει ανάμεσα στα βλήματα. Το συμμαχικό τρίγωνο Τελ Αβίβ – Κάιρο – Ριάντ (έστω και σαν πελάτης το τελευταίο) έμεινε άθικτο. Η αμερικανική καθοδήγηση ακόμα περισσότερο. Το ματς – κατς τέλειωσε ισοπαλία, και όλοι έμειναν ευχαριστημένοι. Οι οπαδοί μετράνε τις “τελικές πάσες”…

Το πόπολο, γουστάρει δεν γουστάρει, έχει πορωθεί με τέτοια στημένα δίπολα. Η “παράγκα” σας – η “παράγκα” μας· οι δορυφόροι μας – οι δορυφόροι σας· τα γνωστά. Το θέαμα είναι κομμένο και ραμένο στα μέτρα του κοινού (τα αφεντικά πάντα είναι γενναιόδωρα σ’ αυτό) και, επιπλέον, είναι δωρεάν.

Δεν είχε σεξ βέβαια. Αλλά υπάρχουν κι άλλοι θεαματικοί τομείς – δεν χρειάζεται εισπήδηση…

Αμερικανική πολιτική

Τρίτη 28 Νοέμβρη. Μπορεί το ψόφιο κουνάβι να “υποσχέθηκε” τηλεφωνικά στον Ερντογάν ότι θα σταματήσει τον οπλισμό των ypg την περασμένη Παρασκευή, αλλά το Πεντάγωνο έχει άλλη άποψη. Θα συνεχίσει να τις υποστηρίζει ανακοίνωσε, και έχουμε εξηγήσει στην τουρκία ότι τα όπλα που δίνουμε είναι για συγκεκριμένο σκοπό. O.K. Αλλά οι σκοποί αλλάζουν, έτσι δεν είναι; (Και η προέλευση των όπλων μπορεί να διαφοροποιείται, ε;)

Δεν είναι ηλίθιο του τουρκικό καθεστώς. Όπως ακριβώς κάνει η Μόσχα και το Πεκίνο έτσι και η Άγκυρα «επιδιώκει» την «καλωσύνη» του ψόφιου κουναβιού (που περιορίζεται στο εξής απλό: δηλώσεις χωρίς πρακτικό αντίκρυσμα) για να μην αναγκάζεται να δηλώσει ανοικτά και εφ’ όλης της ύλης αντιαμερικανισμό· αλλά, αντί γι’ αυτό, να παριστάνει ότι προβληματίζεται για το «ποιος κυβερνά πραγματικά τις ηπα».

Η τουρκική εκδοχή αυτής της παράστασης άρχισε αμέσως μετά τις ψοφιοκουναβικές υποσχέσεις. Κατά την τουρκική καθεστωτική daily sabah χτες:

Η Άγκυρα λέει ότι ο τερματισμός του εξοπλισμού των ypg, θυγατρικών του pkk στη συρία, δεν είναι αρκετός. Τονίζουν την σημασία που θα έχει η ανάκληση των όπλων που έχουν δοθεί ήδη στην τρομοκρατική οργάνωση. Οι ειδικοί λένε ότι η αμερικανική κίνηση [σ.σ.: ένας πιθανός τερματισμός της προμήθειας όπλων] δεν είναι εντελώς πειστική και πρέπει να ελεγχθεί…

Στις υποσχέσεις περί «ειρήνης» και «σταθερότητας» είναι large η Ουάσιγκτον, ήταν τέτοια και επί δημοκρατικών και Ομπάμα· έχει γίνει ακόμα χειρότερη πια, καθώς ο ενδοκαπιταλιστικός ανταγωνισμός οξύνεται παγκόσμια. Όσοι δεν έχουν αυταπάτες το πολύ πολύ να παριστάνουν ότι τις παίρνουν στα σοβαρά.

Όσοι, απ’ την άλλη μεριά, τις παίρνουν όντως στα σοβαρά, προσπαθούν να πιαστούν απ’ τα μαλλιά τους. Με φτηνότερα ή και δωρεάν show περνάει ο καιρός· αλλά ο πνιγμός γίνεται όλο και πιο βέβαιος.

(φωτογραφία: μπροστά πηγαίνει ο αρχηγός…)

Zombie in Brussels

Δευτέρα 27 Νοέμβρη. Αναρωτιόμαστε: τι να κάνει αυτή η ψυχή, ο εξόριστος (;) πρόεδρος (;) της Καταναλωνίας, αυτός ο μεγάλος πολιτικός άνδρας; Αν πάντως βολτάρει στις Βρυξέλες (και γιατί όχι;) και δεν μπουρδουκλωθεί με το νατο, μπορεί να πέσει πάνω σε κάτι τέτοιο. Μια ινδονήσια περαστική να τραγουδάει Cranberries· έτσι, επειδή έτυχε.

Αφιερώνουμε το τραγούδι (και την ερμηνεία) σ’ όλα τα κατ-αλάνια, πολλά ή λίγα δεν έχει σημασία, οπουδήποτε κι αν βρίσκονται.

Ούτε θεός ούτε διαιτητές!

Δευτέρα 27 Νοέμβρη. Ο.Κ. Η Valencia ανήκει στις «καταλανικές χώρες» σ’ αυτές δηλαδή που ο καταλανικός εθνικισμός θα ήθελε να ενώσει, κάποτε, με την «μητέρα πατρίδα». Είναι, όμως, αυτός ο λόγος;

Για να το πούμε διαφορετικά: πόσες φορές πρέπει ο Messi να βάλει ένα γκολ σαν αυτό στο ματς Valencia – Barcelona για να καταδεχτούν οι διαιτητές να το επικυρώσουν; Πόσες;

Διάολε! Ακόμα και Marcelino (προπονητής της Valencia) θα το σφύραγε!

(Υπάρχει και στην ισπανία “παράγκα”;)

Πολεμοφόδια

Δευτέρα 27 Νοέμβρη. Ο ένας (η σαουδαραβική χούντα) θέλει να αγοράσει 100 (χιλιάδες βλήματα). Του φτάνουν… Ο άλλος (το ελληνικό κράτος / παρακράτος) θέλει να “διοχετεύσει” 300 (χιλιάδες βλήματα), και για να το πετύχει κάνει deal με μεσίτη.

Τι είναι δυσνόητο; Για λαθρεμπόριο πρόκειται, και κανείς δεν το λέει με το όνομά του. Τι έγινε; Γιατί τέτοιες ντροπές; Στην πειρατεία και στο λαθρεμπόριο στήθηκε το εθνικό μεγαλείο, το ξέχασαν οι κυβερνήτες; Δεν θα μαθευτεί πάντως ποτέ «έγκυρα» που θα πήγαιναν τα 200 (χιλιάδες βλήματα) που περίσσευαν. “Τάφοι” όλοι.

Πως ήλπιζε το ελληνικό βαθύ κράτος να γίνει η δουλειά; Θα φορτώνονταν στον Πειραιά 300 (χιλιάδες βλήματα) με προορισμό, υποτίθεται, την σαουδαραβική χούντα· που δεν τα ήθελε όλα. Κάπου στη διαδρομή λοιπόν (στη νότια κύπρο; προσφέρεται… ) τα φορτία θα χωρίζονταν: οι 100 (χιλιάδες βλήματα) θα συνέχιζαν προς σαουδαραβία και οι 200 (χιλιάδες βλήματα) θα λοξοδρομούσαν.

Την δουλειά την χάλασε ο ταξίαρχος που έδωσε διευθύνσεις και τηλέφωνα εταιρειών μεταφοράς των 100 (χιλιάδων βλημάτων) στους σαουδάραβες, για να κάνουν μόνοι τους την μεταφορά. Μόνοι τους;;;;;; Τι;;;;; Άμα την εκαναν μόνοι τους πως θα έπαιζε τα 100 (χιλιάδες βλήματα) να γίνουν ο φερετζές των υπόλοιπων 200 (χιλιάδων βλημάτων); Τα πήρε στο κρανίο ο ψεκασμένος (και όχι μόνον αυτός) που του χάλασε ο ταξίαρχος τη δουλειά, και ήθελε να τον κρεμάσει ανάποδα· έδωσε δωρεάν (μαλακία του, αλλά έχει εκρηκτικό ταμπεραμέντο…) την ιδέα στον τοξικό του Ριάντ. Μετά τον ηρέμησαν τα επιτελεία, για «να μη γίνει θέμα».

Έγινε μεν, αλλά έχει αυτή τη λοξάδα που χρειάζεται όταν πρέπει να κουκουλωθεί μια «εθνικά υπεύθυνη» βρωμοδουλειά αλλά να βγάλει και η αντιπολίτευση το μεροκάματό της. Ο νταλκάς είναι ο μεσίτης, και όχι τι τον έκανε απαραίτητο (παρά την διαφωνία των σαουδαραβοπελατών). Τι τον έκανε απαραίτητο λοιπόν; Σκεφτείτε λίγο… : Ότι, προφανώς, θα έπρεπε να φροντίσει τα περισσευάμενα 200 (χιλιάδες βλήματα) να φτάσουν στον προορισμό τους…

Ένα μόνο δεν έχει ακουστεί ακόμα: και τι θέλετε να κάνουμε ρε βούρλα με τα βλήματα; Βλήματα είναι, σε εμπόλεμους θα τα πουλήσουμε, να γίνει «δημιουργική καταστροφή» μπας και πάρουμε και καμιά δουλειά ανοικοδόμησης μετά. Βλήματα είναι, όχι καραμέλες.

Σωστά, σωστά…

Καλά ξεμπερδέματα

Δευτέρα 27 Νοέμβρη. Δεν ήξεραν τι ψήφιζαν· αλλά για τέτοια κοσμικά ζητήματα δεν υπάρχει ο παράδεισος σαν ανταμοιβή του ηλίθιου στη μεταθάνατο ζωή. Κι έτσι οι brexiters, «λαός και Κολωνάκι», μαζί με την κυβέρνηση της αυτού μεγαλειότητας, προχωρούν σαν τους τυφλούς στον Άδη. Μεγάλος ξεπεσμός για μια άλλοτε αυτοκρατορία. Αλλά δεν είναι η πρώτη στην ανθρώπινη ιστορία που παρακμάζει τόσο έντονα και δραματικά.

Το ζήτημα των συνόρων (ή των μη συνόρων) ανάμεσα στην ιρλανδία και στην αγγλοκρατούμενη βόρεια ιρλανδία ανάβει όλο και περισσότερο. Το Λονδίνο έχει οχυρωθεί πίσω απ’ την γραμμή «ας κάνουμε τις εμπορικές συμφωνίες που θα διαδεχθούν τις υπάρχουσες μέσα στην ε.ε. και μετά βλέπουμε για τα σύνορα». Το Δουβλίνο, σαν μέλος της ε.ε., όπως και τα υπόλοιπα κράτη μέλη το εννοούν ακριβώς ανάποδα: πρώτα θα υπάρξει συμφωνία Λονδίνου – ε.ε. για τα σύνορα στην βόρεια ιρλανδία, το ποσό που θα πληρώσει για το διαζύγιο, και τα δικαιώματα των πολιτών της ε.ε. στην επικράτεια της αυτού μεγαλειότητας, και μετά θα ξεκινήσουν οι διαπραγματεύσεις για τις εμπορικές σχέσεις.

Τόμπολα! Μόνο που είναι μια τόμπολα που μυρίζει μπαρούτι: οι καθολικοί της βόρειας ιρλανδίας θέλουν α) να συνεχίσουν να είναι στην ε.ε. και β) σε καμία περίπτωση να μην ξαναδημιουργηθούν «κανονικά» σύνορα με την υπόλοιπη ιρλανδία. Το Δουβλίνο συμφωνεί, σίγουρα στο δεύτερο. Οι άγγλοι φασίστες της βόρειας ιρλανδίας όπως και η πλειοψηφία του περήφανου λαού θέλει το αντίθετο. Ή, έστω, επειδή μπορεί να μην ξέρει τι θέλει, δεν μπορεί να βρει μια λύση που και την έξοδο απ’ την ε.ε. δεν θα εμποδίζει, αλλά και τα σύνορα θα εξαφανίζει. Κάτι μουρμουράνε για «τεχνικές λύσεις που υπάρχουν», αλλά δεν τις λένε. Το θέμα είναι ότι το Δουβλίνο μπορεί να εμποδίσει οποιαδήποτε συμφωνία· την ώρα που το Λονδίνο δεν μπορεί να εμποδίσει τίποτα και κανέναν… Ξαφνικά (;) η αυτού μεγαλειότης είναι όμηρος μιας κυβερνησούλας…

Η ε.ε. έχει δώσει στην Theresa May προθεσμία μέχρι τις 4 Δεκέμβρη (σε μια βδομάδα δηλαδή) για να φέρει ρεαλιστικές προτάσεις για τα 3 «προαπαιτούμενα» του διαζυγίου. Θα πετύχει η όχι καλότυχη May κάτι που δεν έχει καταφέρει να κάνει εδώ και σχεδόν 1,5 χρόνο; God save her – and the queen…

Αυτά είναι δράματα να βουρκώνει ο κάθε ευγενικός και καλόπιστος άνθρωπος!!! Όχι τα ελληνικά παλιοβλήματα!…

Μέση Ανατολή

Δευτέρα 27 Νοέμβρη. Ακόμα κι αν δεν είναι απ’ αυτά που θα σας ξενυχτούσαν με αγωνία, ας το έχετε στα υπόψη. Από τότε που ο τοξικός αποφάσισε ότι ένας πόλεμος (κατά της υεμένης) δεν του φτάνει αλλά χρειάζεται κι άλλους, και “απέκλεισε” το αδελφό σεϊχάτο του κατάρ, η Ντόχα δεν χάνει την ευκαιρία να ενισχύσει τους δεσμούς της τόσο με την Τεχεράνη όσο και με την Άγκυρα.

Στην τελευταία ως τώρα πράξη αυτής της κολεγιάς, η Ντόχα υπέγραψε συμφωνία μεταφορών και εμπορίου και με τους δύο – χτες, στην Τεχεράνη. Με βάση την συμφωνία το ιράν θα είναι η τράνζιτ χώρα για το εμπόριο μεταξύ τουρκίας και κατάρ.

Θα μπορούσε να σας είναι εντελώς αδιάφορο, αν δεν συνέβαιναν μαζεμένα τα εξής:

Α) η Ντόχα στήριζε τους αντεκαθεστωτικούς στη συρία (μαζί με το Ριάντ), μέχρι που είδε το φως και άλλαξε έγκαιρα γραμμή Το Ριάντ επιμένει ότι ο Άσαντ πρέπει να τσακιστεί να φύγει, μια ακόμα απόδειξη (αν χρειαζόταν τέτοια) του ρεαλισμού του τοξικού πρίγκηπα.

Β) Το κατάρ εκτός απ’ το να είναι απ’ τα πιο πλούσια σεϊχάτα, κάθεται πάνω σε τεράστια κοιτάσματα φυσικού αερίου. Το ιράν επίσης. Με την βοήθεια της εξεικευμένης στη δουλειά της μεταφοράς ρωσικής gazprom τα γκάζια αυτά πρόκειται να φτάσουν στις ανατολικές ακτές της Μεσογείου, μέσω ιράκ και συρίας, με επόμενο προορισμό (είτε υγροποιημένα, είτε μέσω αγωγού δια της τουρκίας) στην πεινασμένη για φυσικό αέριο ευρώπη. Υπάρχουν, όμως, και κάποιοι που έχουν αντίθετη άποψη. Ας πούμε η Ουάσιγκτον (που θέλει να πουλάει το δικό της, φερμένο απ’ την άλλη άκρη του Ατλαντικού, πολύ ακριβότερο, αλλά έτσι – τσαμπουκά), ή το Τελ Αβίβ (έχει βρει κάτι κοιτάσματα, αποκλείοντας φυσικά τους παλαιστίνιους απ’ την αξιοποίησή τους). Από κοντά έρχονται τα ψοφίμια. Η Λευκωσία (δεν έχει βρει ακόμα κάτι άξιο λόγου, αλλά η γκαζοελπίδα πεθαίνει τελευταία) και η Αθήνα (εδώ το γκάζι είναι το physic!). Οπότε: κάτι ελληνικές και ελληνοκυπριακές συμμαχίες και κάτι αδέσποτα βλήματα, “πολιτικά” και όχι μόνο, δεν πρέπει να θεωρούνται άσχετα.

Γ) Το κατάρ είναι αραβική, σουνιτική (έως ουαχαβιτική) κοινωνία. Τα όλο και πιο οργανικά νταραβέρια με την Τεχεράνη σπάνε εντελώς το παραμύθι “σουνίτες εναντίον σιιτών, δεν γίνεται αλλιώς” ή το άλλο παραμύθι, “άραβες εναντίον περσών και τούρκων, δεν γίνεται αλλιώς”. Ο τοξικός θα μείνει σύντομα μόνος του με την πρώην blackwater να τον φυλάει. Μόνο που υπάρχουν φήμες ότι σ’ αυτές τις δουλειές τα νοικιασμένα όπλα δεν είναι “πιστά”. Αν βρεθεί άλλος να δίνει περισσότερα αλλάζουν εργοδότη. Κι αν τολμάει ο προηγούμενος, ο ριγμένος, ας τους κάνει μήνυση…

Δ) Το κατάρ έχει την μεγαλύτερη αμερικανική βάση στην αραβική χερσόνησο, και τα σχετικά αρχηγεία. Όσο κι αν φαίνεται παράξενο: τι καλύτερο για την Τεχεράνη! (Οι πυραυλοί της φτάνουν εκεί ανετότατα…) Τι καλύτερο απ’ το να είναι φίλη με τους οικοδεσπότες των βάσεων, δείχνοντας στον καμβά των αμερικανο-ιρανικών σχέσεων ότι, βρε αδερφέ, να, “εμείς δεν έχουμε  προκαταλήψεις – εσείς σκοτώνετε τους μαύρους”.

Ε) Τέλος, αλλά όχι ασήμαντο: το γκουβέρνο στην Ντόχα δεν κρεμάει ανάποδα τους συγγενείς του για να τους πέσουν τα λεφτά απ’ τις τσέπες, μπας και δει προκοπή. Πάει να πει ότι είναι “αξιόπιστος” διεθνής εταίρος…

Μ’ αυτά και μ’ αυτά, κάθε κίνηση της Ντόχα, είτε αφορά την μεγέθυνση της τουρκικής βάσης εκεί είτε την μεγέθυνση του εμπορίου με την Τεχεράνη και την Άγκυρα, γράφει.

Κι αν δεν έχετε καταλάβει ακόμα, διαβάστε και το επόμενο σχόλιο.

Επισκέπτες

Δευτέρα 27 Νοέμβρη. Αν καταλαβαίνουμε καλά (πάντα υπάρχει περιθώριο λάθους) το ελληνικό βαθύ κράτος / παρακράτος / κεφάλαιο και οι πολιτικές του βιτρίνες, οπωσδήποτε οι τωρινές, νοιώθουν μεγάλη αμηχανία στην προοπτική της επίσκεψης του Ερντογάν στην Αθήνα. Ψάχνουν να βρουν την “ατζέντα” που είτε θα τον στριμώξει είτε θα μπορούν να την πουλήσουν στο εσωτερικό σαν “μεγάλη επιτυχία” – αντιτουρκική, εννοείται.

Μάταια ψάχνουν. Αν ο Ερντογάν έρθει στην Αθήνα τον επόμενο μήνα, θα έρθει σα νικητής! Όχι άμεσα, σίγουρα όμως εναντίον (και) των ελληνικών φαντασιώσεων: νικητής μετά το πραξικόπημα, νικητής μετά την αλλαγή γραμμής στη συρία, νικητής στη μέση Ανατολή, νικητής σαν “αντιαμερικάνος” light, νικητής ακόμα και στις σχέσεις του με την ε.ε. (αυτό θα φανεί κάποια στιγμή σύντομα).

Και είναι, προφανώς, αφόρητο για τον ελληνικό εθνικισμό ο “αιώνιος εχθρός” να έρχεται εδώ έτσι… Και μάλιστα για να προτείνει business στους λιμασμένους για “ξένες επενδύσεις”…

Πόρκα μιζέρια…

Κι άλλος πράκτορας; Ε, ναι…

Κυριακή 26 Νοέμβρη. Όχι, δεν φταίμε εμείς. Τα είπαμε πριν πολλά χρόνια, από τότε τα ξαναείπαμε και τα ξαναείπαμε, ρισκάροντας να αχρηστευτούμε θεωρούμενοι “γραφικοί” και “οπαδοί θεωριών συνωμοσίας” από όλους αυτούς που βολεύονται να μην καταλαβαίνουν ότι δεν υπάρχει καμία συνωμοσία (διάολε!) και ότι όλα είναι πεντακάθαρα – αρκεί να έχει κανείς το μυαλό του στη θέση του.

Το όνομα Abdelbaki Es Satty δεν σας λέει κάτι. Λογικό. Πρόκειται γι’ αυτόν που η ισπανική αστυνομία ονόμαστε σαν υπεύθυνο και καθοδηγητή της σφαγής στην Βαρκελώνη, στις 17 του περασμένου Αυγούστου. “Φανατικός ισλαμιστής”, “isis”, και τα λοιπά.

Και να που η εντελώς καθεστωτική el pais βγήκε πριν 2 βδομάδες για να πει τι; Ότι ο Abdelbaki Es Satty ήταν συνεργάτης των ισπανικών μυστικών υπηρεσιών… “Πληροφοριοδότης” λέει, αλλά – σιγά. Ο τύπος, μαροκίνος, δεν είχε καμία σχέση ούτε με θρησκείες, ούτε με ουαχαβιτισμό, ούτε με τρομοκρατία. Ποινικός ήταν. Νταραβεριτζής. Τον έδεσαν για εμπόριο χασίς απ’ το μαρόκο στην ισπανία (έσταξε η ουρά του γαϊδάρου!!!) και έφαγε 4 χρόνια φυλακή. Εκεί (πάει το παραμύθι) ριζοσπαστικοποιήθηκε επειδή επηρεάστηκε απ’ τον Rachid Aglif, φυλακισμένο για την σφαγή στο σταθμό της Μαδρίτης το 2004· άλλη βρωμερή ιστορία αυτή.

Ωραιαιαίααααααα…. Ο Abdelbaki Es Satty ήταν επίσημος “πληροφοριοδότης” της ισπανικής αντιτρομοκρατίας, αλλά επίσης και ταυτόχρονα “φιλοτρομοκράτης ιμάμης”… Που έσπρωξε άλλους στη σφαγή στην Βαρκελώνη… Και τι έγινε αυτός ο Es Satty; Μετά το μακελειό “μαθεύτηκε” ότι είχε σκοτωθεί καμιά βδομάδα πριν σε μια έκρηξη φιαλών γκαζιού σ’ ένα σπίτι· αλλά έχουν παίξει κι άλλες εκδοχές. Όπως ότι έφυγε πριν την επίθεση απ’ την ισπανία….

Ζωντανός; Νεκρός; Σίγουρα (πρώην…) βαποράκι ή και κάτι περισσότερο. Συνεργάτης των αρχών πάντως. Και μάλιστα στο ευαίσθητο πόστο που επίσημα λέγεται απ’ τις κάθε φορές υπεύθυνες αρχές “πληροφοριοδότης” αλλά πρακτικά είναι pusher.

Δεν θα ρωτήσουμε «τι άλλο περιμένετε να πούμε;». Θα ρωτήσουμε μεγαλόφωνα «τι άλλο περιμένετε να γίνει;» Βγαίνουν και ξαναβγαίνουν καθεστωτικοί και λένε, όσο πιο διακριτικά μπορούν, “ναι ρε, σας σκοτώνουμε, τρέχει τίποτα;”

Και τίποτα δεν τρέχει.