IMF 2

Σάββατο 1 Ιούλη. Δεν ξέρουμε αν σαν «μεγάλο πρόβλημα φέτος το καλοκαίρι» ο αμερικάνος υπ.εξ. εννοούσε μια πιθανή ελληνική χρεωκοπία· απ’ τα συμφραζόμενα μπορεί να προκύψει κάτι τέτοιο. Απ’ τα υπόλοιπα της απάντησης του Mnuchin πάντως ΔΕΝ προκύπτει οτιδήποτε καινούργιο για το πως η ψοφιοκουναβική συντηρητική κυβέρνηση αντιμετωπίζει όχι «ειδικά» την ελληνική διάσωση, αλλά γενικά την σχέση του δντ με την ευρωζώνη· σχέση που αυτήν την περίοδο περιστρέφεται γύρω απ’ την «ελληνική διάσωση», αλλά δεν εξαντλείτε σ’ αυτήν.

Το όχι και τόσο βαθύ πνεύμα της Ουάσιγκτον είναι «δεν θα πληρώνουμε (ακόμα κι αν πρόκειται για δανεικά) για τα ευρωπαϊκά προβλήματα· ας πληρώνουν μόνοι τους οι ευρωπαίοι, ειδικά οι γερμανοί». Συνεπώς έχει ελάχιστη σημασία το γεγονός ότι ο Mnuchin παρατηρεί ότι τα 2 δις που «ίσως» δανείσει ακόμα το δντ στην Αθήνα είναι μικρό ποσό· ότι η Αθήνα μπορεί να μην το χρειαστεί καν· και ότι δεν επιβαρύνει (ιδιαίτερα) τους αμερικάνους φορολογούμενους.

Τα αμερικανικά επιτελεία δεν επαναπαύονται σ’ αυτό, και να γιατί ο Mnuchin ΔΕΝ απάντησε στις 2 ερωτήσεις που του έγιναν: εξετάζουν, έστω και θεωρητικά, το ενδεχόμενο να χρειαστεί “πρόγραμμα διάσωσης” (και) η ιταλία. Αν συμβεί κάτι τέτοιο θα είναι με πολλά λεφτά. Κι αν υπάρχει συμμετοχή του δντ θα είναι πολύ μεγαλύτερη απ’ τα 2 δισεκατομύρια που “ίσως” δοθούν ακόμα στην ελλάδα.

Προληπτικά λοιπόν σε ότι αφορά την ευρωζώνη, και επειδή μπορεί να δημιουργηθούν στο όχι μακρινό μέλλον και άλλες “νομισματικές ενώσεις” (π.χ. στην ασία, με κέντρο τον κινέζικο καπιταλισμό) η Ουάσιγκτον μελετάει στα σοβαρά αλλαγές στην λειτουργία του δντ έτσι ώστε είτε να μην συμμετέχει σε προγράμματα διάσωσης κρατών που ανήκουν σε τέτοιες ενώσεις, είτε να συμμετέχει σαν το “αφεντικό”. Και πάντως όχι όπως τώρα.

Το πότε θα βγουν οι αμερικάνοι να τα πουν (ή να τα επιβάλλουν) αυτά δημόσια· το σε ποια φάση θα είναι η “ελληνική διάσωση” τότε· και το πως θα επηρεαστούν τα ευρωπαϊκά κοινοβούλια αν το δντ αποκλείσει οποιαδήποτε μελλοντική οικονομική συνεισφορά στην “ελληνική διάσωση”, αυτά είναι ζητήματα που εκκρεμούν…

G 20

Σάββατο 1 Ιούλη. Η «μικρή ασθενής» είναι ένα μικρό, ασήμαντο βατράχι μέσα στον παγκόσμιο καπιταλιστικό βάλτο· παρότι ψωνίζεται ότι μπορεί να βρυχάται. Στην σύνοδο των g 20 την το ερχόμενο Παρασκευοσάββατο, στο Αμβούργο, η όξυνση των ενδοκαπιταλιστικών αντιθέσεων δεν πρόκειται να κρυφτεί. Ο κατά την φαντασία των ελλήνων «σπουδαίος πατριώτης» ψοφιοκούναβος είναι ένας βασικός εκφραστής αυτής της όξυνσης. Αλλά όχι ο δημιουργός της: είναι, απλά, ένας κατάλληλος (και πιθανότατα προσωρινός) καραγκιόζης στην κατάλληλη θέση.

Οι εκτιμήσεις είναι ότι το ψόφιο κουνάβι θα εμφανιστεί στη σύνοδο περίπου με το στυλ του σερίφη στο γουέστερν Unforgiven – τουλάχιστον σε ότι αφορά τις αμερικανικές “οικονομικές” απαιτήσεις απέναντι στην ευρώπη. Θα συναντηθεί επίσης πρώτη φορά, σαν πρόεδρος, face to face με το αφεντικό της Μόσχας· όπου εκεί, πιθανόν, να κάνει χαρούλες. Απ’ την άλλη μεριά η Ουάσιγκτον «έχει ανοίξει λογαριασμό» με το Πεκίνο… Οι κυρώσεις στις οποίες αναφερθήκαμε πιο πάνω είναι το ένα θέμα· οι πωλήσεις όπλων αξίας σχεδόν 1,5 δισεκατομυρίων δολαρίων στην ταϊβάν είναι ένα άλλο.

Αρένα.

Global

Σάββατο 1 Ιούλη. Είναι latin – αν κάτι τέτοιο ψάχνετε… Κυρίως, όμως, είναι αυτό που κάπως, κάπου, κάποτε χαρακτηρίστηκε σαν «5 λεπτά δημοσιότητας». Ας πούμε πιο σωστά: «ένα παγκόσμιο εύκολο καλοκαίρι». Με απλά λόγια: η φετινή pop μόδα.

Συνεπώς; Despacito. Σ’ ένα μπητσόμπαρο, κάπου κοντά σας – με όλα τα απαραίτητα…

(Όπως ισχύει για όλες τις παρόμοιες περιπτώσεις, χορεύεται σόλο, σε ζευγάρια, σε δεκάδες, πενηντάδες ή εκατοντάδες – αν η παρέα είναι μεγάλη. Επιδέχεται και αυτοσχεδιασμούς. Και «κάτι θυμίζει – κάτι θυμίζει» (προηγούμενες pop επιτυχίες) ώστε να γίνεται εύκολα υποδόρειο…)

Άντε, και καλό καλοκαίρι. Και μακρυά απ’ τα σουξέ· γενικά…