Παρασκευή 12 Μάη. Όταν ο γερμανός υπ.οικ., ο τρισκατάρατος Σόιμπλε, σχολιάζει ότι οι ιδέες του νέου γάλλου προέδρου, όπως π.χ. για δημιουργία υπουργείου οικονομικών της ευρωζώνης, είναι ανέφικτες επειδή συγκρούονται με τις υπάρχουσες συνθήκες, δεν τσακώνεται μαζί του – όπως γουστάρουν να πιστεύουν τα ντόπια εξωτικά πτηνά αλλά και η αγγλοσαξονική αντι-ε.ε. δημαγωγία. Απλά, επειδή ο γάλλος σοσιαλφιλελεύθερος είναι καινούργιος στη δουλειά και ίσως αγνοεί ορισμένα πράγματα, ο βετεράνος γερμανός του θυμίζει ότι η αλλαγή των ευρω-ενωσιακών ή των ευρ-ζωνικών συνθηκών απαιτεί αλλού αποφάσεις κοινοβουλίων και αλλού δημοψηφίσματα· του θυμίζει επίσης ότι ειδικά το δεύτερο δίνει έδαφος στο φασισταριό που βρίσκει εύκολο πεδίο προπαγάνδας· του θυμίζει, εν τέλει, ότι δεν είναι σκόπιμο να αλλάξουν οι συνθήκες με κίνδυνο να πάρουν κεφάλι οι αρτζέντηδες της Ουάσιγκτον και του Λονδίνου, τουλάχιστον έως ότου πεισθούν οι πληθυσμοί ότι το project europe επηρεάζει θετικά τις ζωές τους. Αν γίνει ποτέ κάτι τέτοιο…
Η γερμανική γραμμή (σύντομα θα είναι ξανά και η γαλλική) είναι ότι τα βήματα παραπάνω ευρω-ολοκλήρωσης θα πρέπει να γίνουν μέσα στα περιθώρια των υπαρχουσών συνθηκών, έστω με κάποια διασταλτική, νομικίστικη ερμηνεία τους. Προς το παρόν και κατ’ αρχήν.
Ο «μικρός» είναι ενθουσιώδης στις δηλώσεις του· αλλά παραμένει γάλλος. Ακόμα κι αν είναι οπαδός κάποιου ευρωσυντάγματος (που δεν είναι…) το Βερολίνο δεν θα εμπιστευτεί την γαλλική πολιτική σκηνή χωρίς προκαταβολικούς όρους. Ωστόσο υπάρχει περιθώριο μετρημένων και στέρεων βημάτων – αμοιβαία επωφελών…
Ας το θυμήσουμε: το project europe έχει μπει υποχρεωτικά σε forward τροχιά· αλλά όχι και, σαν σίφουνας, «En Marche!».