Συρία 3

Παρασκευή 10 Μάρτη. Θα διακινδυνεύσουμε μια διαφορετική εκτίμηση, εν είδει «άσκησης σκέψης». Για τα συμφέροντα της Ουάσιγκτον και των συμμάχων της η ουσιαστική ήττα των σχεδίων τους μετά την ανακατάληψη του Aleppo απ’ τον Άσαντ και την επίσημη συμμαχία της Άγκυρας με την Μόσχα και την Τεχεράνη, επιβάλλει την «αυτοπρόσωπη στρατιωτική εμπλοκή, επί του εδάφους» στο πεδίο μάχης συρία. Πράγμα που εκφράζει βέβαια η «αλλαγή γραμμής» της διοίκησης των συντηρητικών…. Διαφορετικά; Αναγνώριση της ήττας και οριστική απόσυρση.

Αυτό το ξέρουν καλά στο τετράγωνο Μόσχα – Τεχεράνη – Άγκυρα – Δαμασκός. Θα μπορούσαν να το εμποδίσουν πρακτικά; Όχι. Εκείνο που μπορούν να κάνουν είναι να το δεχτούν…. αλλά «να ΜΗΝ πάει καλά» αυτή η εμπλοκή. Και υπάρχουν διάφοροι τρόποι «να ΜΗΝ πάει καλά» αυτή η «αυτοπρόσωπη εμπλοκή επί του εδάφους». Να δημιουργηθούν δηλαδή «προβλήματα» ή/και εντυπώσεις που κατάλληλα δουλεμένες στα μετόπισθεν (στον «αμερικανικό λαό») να την υπονομεύσουν.

Το ένα είδος προβλημάτων αφορά την αντοχή των ενόπλων του isis στη Raqqa. Πρέπει να θυμήσουμε ότι τόσο στο ανατολικό Aleppo όσο και στην al-Bab οι ισλαμιστές (που δεν ήταν καν του isis) αποδείχθηκαν εξαιρετικά σκληροτράχηλοι απέναντι στους επιτιθέμενους, προκαλώντας τους απώλειες. Και ότι ο πληθυσμός της Raqqa, στην πλειοψηφία του, στήριξε και στηρίζει τον isis και την διοίκησή του.

Το άλλο είδος προβλημάτων εικονίζεται ενδεικτικά στις πιο κάτω φωτογραφίες. Αυτές αφορούν την «απελευθέρωση της Μοσούλης», δεν κυκλοφορούν ιδιαίτερα, και πάντως, δεν αποτελούν έργο του αμερικανικού στρατού. Όταν, όμως, θα είναι αποτέλεσμα των δικών του βομβαρδισμών, πως θα αντιδράσει η κοινή γνώμη στις ηπα (με το κατάλληλο μασάζ…); Το «τι δουλειά έχει ο στρατός μας εκεί;» αφού είπαμε ότι θα σταματήσουμε να ανατευόμαστε στα σκατά των άλλων (υπόσχεση, κι αυτή, του ψόφιου κουναβιού) δεν θα το χρησιμοποιήσουν, άραγε, οι «δημοκρατικοί» (που επέμεναν τα προηγούμενα χρόνια στο no boots on the ground) για τους δικούς τους εσωτερικούς λόγους;

Κι εκείνο το «δεν θέλουμε πρόσφυγες» πόσο θα στέκεται όταν θα τους παράγει μαζικά το αμερικανικό πυροβολικό;

Ας το θυμίσουμε κι αυτό. Όταν ο ρωσικός στρατός μπήκε στο συριακό πεδίο μάχης τα επιτελεία της τότε διοίκησης Ομπάμα ευχήθηκαν (και μεθόδευσαν όσο μπορούσαν) έναν βάλτο γι’ αυτόν, κάτι σα «νέο αφγανιστάν». Φυσικά η Μόσχα δεν έπεσε στην παγίδα. Αλλά η διοίκηση του ψόφιου κουναβιού, με τα χάλια που έχει, θα την γλυτώσει;

Αν όχι αυτό πράγματι συμφέρει! Και την Μόσχα, και την Τεχεράνη, και την Δαμασκό, και την Άγκυρα….

(Αναφέρεται, στα σοβαρά, ότι είναι ακόμα ανοικτό το αν στη Raqqa θα μπουν οι ypg υπό την προστασία των ηπα ή ο στρατός του Άσαντ και οι δικοί του, υπό την προστασία της ρωσίας, με την σύμφωνη γνώμη της τουρκίας. Αυτή τη στιγμή οι πρώτοι απέχουν λιγότερο από 10 χιλιόμετρα απ’ την άκρη της πόλης, και οι δεύτεροι πάνω από 100 … όπου μεσολαβούν μερικές κωμοπόλεις υπό τον isis. Σηκώνει συζήτηση το θέμα;)

Comments are closed.