Tag: νότια κύπρος

Σεμνά και διακριτικά…

Τρίτη 23 Ιούλη. Στην καθεστωτική πολιτική (σαν τεχνική της εξουσίας) εκτός απ’ αυτά που λέγονται συχνά έχουν σημασία εκείνα που δεν λέγονται. Ελάχιστοι ίσως να παρατήρησαν ότι στις χθεσινές προγραμματικές δηλώσεις της ρημαδοδεξιάς υπήρχε κάτι που έλειπε (όχι πως αν υπήρχε θα ήταν κάτι σημαντικό): το ζήτημα της αοζ και το «συνδεδεμένο» μαζί της «κυπριακό». Φυσικά, το αναμενόμενο θα ήταν κάποιος ύμνος στη «διεθνή νομιμότητα» (που το ελλαδιστάν έχει μόνιμα γραμμένη), στην «ήρεμη αυτοσυγκράτηση και στην αποφασιστικότητα», κλπ κλπ. Το μόνο που είπε ο ρημαδοΚούλης ήταν ότι θα καλέσει τον Erdogan σε μια «Αμοιβαία προσέγγιση… Να κάνουμε μαζί ένα τολμηρό βήμα μπροστά. Είμαστε υποχρεωμένοι απ’ τη γεωγραφία να ζούμε μαζί».

Διπολιτική διαταραχή στους διαχειριστές του ελλαδιστάν; Δεν ήταν ο Γου(α)δοΝικόλας που ζητούσε απ’ τον special one Πομπηία «την αμερικανική προστασία έναντι της τουρκίας»;

Εν τω μεταξύ ο τούρκος υπ.εξ. Cavusoglou ήταν χτες πολύ ομιλητικός προκειμένου να «καρφώσει» τον Αναστασιάδη (το ρεπορτάζ απ’ τον νοτιοκυπριακό «πολίτη»):

“Εμείς πάντοτε λέγαμε ναι σε μια διαπραγμάτευση ανεπίσημη. Είναι σημαντικό για να αποφασίσουμε επί τίνος θα συζητήσουμε. Ωστόσο στο Κραν Μοντάντα αλλά και νωρίτερα στη Γενεύη, είχαμε πει ότι αυτές οι διαπραγματεύσεις θα είναι οι τελευταίες για ομοσπονδία. Πριν αρχίσει η σύνοδος το είπαμε. Επομένως εμείς ως Τουρκία τις τελευταίες μας διαπραγματεύσεις για την ομοσπονδία τις κάναμε. Αλλά τώρα πρέπει να δούμε τις εναλλακτικές. Τί είναι πιο ωφέλιμο;”, είπε επί λέξει ο κ. Τσαβούσογλου.

Συνέχισε λέγοντας ότι “για παράδειγμα ο Αναστασιάδης εκεί στο Κραν Μοντάνα μου είπε ότι η καλύτερη λύση είναι η λύση δύο κρατών. Τον ρώτησα τον λόγο και μου είπε ‘επειδή οι Ε/Κ δεν θέλουν να μοιραστούν τίποτε με τους Τ/Κ’. Δεν θέλουν να διαμοιραστούν τις αρμοδιότητες. Δεν θέλουν να διαμοιραστούν την εξουσία. Και μάλιστα είναι πολύ ενδιαφέρον, δεν θέλουν να διαμοιραστούν ούτε τα νοσοκομεία’,” υποστήριξε ο Τούρκος ΥΠΕΞ.

Συνεχίζοντας και κάνοντας αναφορά στα όσα του είπε ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, ο Τσαβούσογλου  υποστήριξε ότι ο Πρόεδρος του είπε πως: “Επομένως, μια ομοσπονδία, δεν θα λειτουργήσει. Αλλά ας το συζητήσουμε αυτό μετά τις εκλογές”.

“Μετά ήρθε στην Νέα Υόρκη (ο Νίκος Αναστασιάδης) και είπε ‘δεν κατάφερα να πάρω στήριξη από τη διεθνή κοινότητα για λύση δύο κρατών. Επομένως ας είναι συνομοσπονδία’. Εγώ του είπα ‘δεν αποκλείουμε καμιά επιλογή. Ούτε το ένα, ούτε το άλλο. Αλλά όπως είπες κι εσύ απέτυχαν οι συνομιλίες για ομοσπονδία και έκανες κι εσύ πίσω. Τώρα ας βάλουμε και τις άλλες εναλλακτικές στο τραπέζι, να δούμε ποια μας οδηγεί σε λύση και να τις συζητήσουμε’”, ανέφερε.

Ο νοτιοκύπριος πρόεδρος αντέδρασε λέγοντας ότι αυτά που του καταλογίζει ο Cavusoglou είναι «αναληθή» (στην διπλωματική αργκώ υπάρχει αξιοσημείωτη διαφορά μεταξύ των λέξεων «αναληθές» και «ψευδές»…). Αλλά είναι γνωστό στη νότια κύπρο (και όχι μόνο): στριμωγμένες απ’ την αποτυχία των αντιτουρκικών τους φαντασιώσεων, με τον προστάτη σύμμαχο να ζητάει «τα πάντα» και περισσότερα, και τις εταιρείες να ζητούν «ηρεμία» στα οικόπεδα, Αθήνα και Λευκωσία ψάχνουν έναν τρόπο να ξεπεράσουν τα εμπόδια του γκαζιού που έγινε «δίκοπο τρυπάνι». Έναν τρόπο που θα ικανοποιεί κάπως την Άγκυρα και τους τουρκοκύπριους… Ψάχνουν επειδή σ’ αυτή τη φάση δεν βλέπουν τίποτα άλλο βολικότερο.

Στη Λευκωσία το ξέρουν. Ο Αναστασιάδης προσπαθεί να κατεβάσει στην κούτρα του κάποια «λύση» που δεν θα είναι ομοσπονδία και ένα ενιαίο κράτος, αλλά κάτι σαν συνομοσπονδία δυο «εταίρων». Δεν μπορεί να το φωνάξει: είναι κάτι ελαφρά λιγότερο από την αναγνώριση βορειοκυπριακού κράτους. Και δεν περιλαμβάνεται σε καμία απόφαση του οηε ή «εθνική γραμμή» – ως τώρα… Αλλά εδώ που ήρθαν τα πράγματα…

Απ’ αυτή την άποψη οι χτεσινές δηλώσεις του Cavusoglou μπορεί να θεωρηθούν ψευδείς αλλά “άκομψες”, “πρόωρες”, “κτύπημα κάτω απ’ τη μέση” κλπ. Σίγουρα όχι “αποκυήματα της φαντασίας του”. Από πρακτική άποψη μοιάζει ευκολότερο να δεχτούν οι νοτιοκύπριοι την με κάποιον τρόπο επισημοποίηση αυτού που συμβαίνει ήδη, ειδικά αν πάρουν πίσω την Αμμόχωστο· σε σχέση με τους ελληνάρες, που περιμένουν πάντα την στιγμή “να πετάξουν τους τούρκους στη θάλασσα”.

Συνεπώς το τι εννοεί ο ρημαδοΚούλης σαν “τολμηρό βήμα μπροστά” (αν εννοεί κάτι…) έχει το ενδιαφέρον του…

(φωτογραφία: Δεν τους φαίνεται. Ότι ο αριστερά είναι κατά συρροήν “παραβάτης της διεθνούς νομιμότητας” ενώ, αντίθετα, ο δεξιά είναι η προσωποίηση αυτής της διεθνούς… Καθόλου δεν τους φαίνεται…)

Αυτά δεν τα φωνάζουν…

Δευτέρα 22 Ιούλη. Όπως (σας) το έχουμε πει, όποιος ζητάει προστασία πρέπει να πληρώσει. Επειδή, τώρα, στο ψοφιοκουναβιστάν είναι βέβαια large αλλά είναι και πρακτικοί άνθρωποι, η επιτροπή διεθνών υποθέσεων της αμερικανικής γερουσίας πέρασε πριν ένα μήνα (στις 25 Ιούνη) με μεγάλη διακομματική πλειοψηφία ένα σχέδιο νόμου για τη «νέα στρατηγική στην ανατολική Μεσόγειο». Εκεί περιγράφονται οι όροι με τους οποίους το ψοφιοκουναβιστάν μπορεί να προσφέρει προστασία στη νότια κύπρο και στο ελλαδιστάν.

Κατ’ αρχήν, και απ’ το προοίμιο, γίνεται αμερικανικός νόμος το ότι «οι ηπα, το ισραήλ, η ελλάδα και η κύπρος» (μ’ αυτήν την σειρά, σειρά ισχύος και όχι αλφαβητική…) συμφώνησαν στις 21 Μάρτη 2019 (ο ένδοξος παγκόσμιας εμβέλειας τενεκεδένιος Τσίπρας συμφώνησε, μεγάλη η χάρη του!…) να αμυνθούν έναντι κακόβουλων επιρροών στην ανατολική Μεσόγειο και στην ευρύτερη μέση Ανατολή. Για το ψοφιοκουναβιστάν «κακόβουλη επιρροή» είναι οπωσδήποτε η Μόσχα… Εν πάσει περιπτώσει και το Αιγαίο είναι πια επίσημα υποψήφιο για πεδίο μάχης του 4ου παγκόσμιου· με την υπογραφή της “πρώτης φοράς” – ντάξει;

Στη συνέχεια, όταν η κουβέντα (του νόμου) έρχεται στα γκάζια, το πράγμα είναι ξεκάθαρο: αυτό που ενδιαφέρει το ψοφιοκουναβιστάν είναι να στριμώξει το ρωσικό φυσικό αέριο (και όχι μόνο). Όπως το λέμε: μην κάνουν τα τουρκικά γεωτρύπανα το θαύμα τους και βρουν κανά εκμεταλλεύσιμο κοίτασμα, που θα φέρει την gazprom στα νερά της ανατολικής Μεσογείου… Θα γίνει της εκδιδομένης γυναικός το σιδηρούν κιγκλίδωμα!

Στη συνέχεια ο νόμος προβλέπει την πώληση αμερικανικών όπλων στη νότια κύπρο (τερματίζοντας μια απαγόρευση 45 χρόνων) υπό δύο προϋποθέσεις. Α) Να τερματιστεί το ρωσικό τραπεζικό νταραβέρι με τις νοτιοκυπριακές τράπεζες (ξέπλυμα ή μη)· και, Β) να απαγορευτεί ο ελλιμενισμός ρωσικών πολεμικών σε νοτιοκυπριακά λιμάνια, ακόμα και για ανεφοδιασμό καυσίμων. Με δυο λόγια νοτιοκύπριοι: αν θέλετε αμερικανική προστασία πετάξτε στη θάλασσα τους ρώσους φίλους σας – και μαζί τα κέρδη σας απ’ αυτούς. (Ύστερα κάντε τρύπες στον βυθό και πείτε ότι τα βρήκατε μέσα στο γκάζι…).

Γι’ αυτά τα δύο ο όποιος αμερικάνος πρόεδρος θα πρέπει να δίνει αναφορά με τα «τελευταία νέα» στο κογκρέσσο μια φορά κάθε χρόνο, ώστε να συνεχίζεται (ή όχι) η προστασία…

Επιπλέον, αν η Αθήνα και η Λευκωσία θέλουν την αμερικανική προστασία, θα πρέπει να παραδόσουν στην Ουάσιγκτον: Α) Μια λίστα των μήντια των οποίων ιδιοκτήτες είναι ρώσοι (Δηλαδή; Θα πεταχτεί ο κυρ Ιβάν στους καρχαρίες; Αααααα…) ώστε να σταματήσει η προώθηση φιλορωσικών ιδεών στο ελληνικό πόπολο. Β) Μια αξιολόγηση της στρατιωτικής εμπλοκής της Μόσχας στον τομέα της ασφάλειας, συμπεριλαμβανομένου του τομέα του στρατιωτικού εξοπλισμού και διάφορων εργολαβιών. Και Γ) Μια αξιολόγηση των προσπαθειών της Μόσχας να επηρεάσει τις εκλογές σε ελλάδα, νότια κύπρο (και ισραήλ) μέσω κυβερνοεπιθέσεων, εκστρατειών στα social media ή άλλων κακόβουλων τακτικών.

Εννοείται ότι στην ίδια κατηγορία έρευνας και αξιολόγησης περιλαμβάνονται (στο σχέδιο νόμου) και οι σχέσεις του ντόπιου παπαδαριού με την Μόσχα. (Παναΐα μου!)

Ακριβή η αμερικανική προστασία. Κάτι μας λέει ότι μετά την “πιο φιλοαμερικανική κυβέρνηση” εδώ και δεκαετίες, την φαιορόζ, ο ρημαδοΚούλης πέρα από λόγια παχιά, δύσκολα να κάνει νέο ρεκόρ. Ίσως το ρίξει στο “ποιοτικό παιχνίδι” ψάχνοντας να βρει κανάν “ενδιάμεσο δρόμο”.

Στη χοντρική του εθνικού συμφέροντος αυτό σημαίνει κάποιου είδους προσπάθεια “γεωπολιτικής αναβάθμισης” – μπας και η Ουάσιγκτον κάνει καμμιά έκπτωση… Όχι τίποτα άλλο, αλλά αν θυμώσουν οι παοκτζήδες δεν θα τους συγκρατήσει ούτε ο 6ος στόλος μαζί με τον 7ο….

Νοτιοκυπριακή εθνική ενότητα

Τετάρτη 17 Ιούλη. Όπως ήταν αναμενόμενο, εν χορώ οι πολιτικές βιτρίνες της νότιας κύπρου απέρριψαν ομόφωνα την πρόταση Akinci για ισότιμη συνεκμετάλλευση των όποιων κοιτασμάτων γκαζιού υπό την αιγίδα του οηε.

Πριν 2 μέρες σημειώναμε: …Αυτά τα δύο, τα λεφτά και η πολιτική ισότητα («παραδειγματικά» αλλά σ’ έναν κρίσιμο τομέα) βρίσκονται τώρα μπροστά τους ελληνοκύπριους, με μια μορφή: είτε δέχεστε είτε τα γεωτρύπανα συνεχίζουν (και όχι μόνο). Προφανώς θα ήθελαν να πουν ένα ξερό «όχι» – αλλά αυτό θα τους έβγαζε για άλλη μια φορά στην (διεθνή) σέντρα σαν ιδιοτελείς με περικεφαλαία…

Το είπαν τελικά το ξερό «όχι», που θα προσπαθήσουν να το σερβίρουν με διάφορες σάλτες. Απ’ τις δηλώσεις των εταίρων αυτής της εθνικής γραμμής προκύπτει ότι η συνέχεια του «όχι» θα είναι βλέποντας και κάνοντας. Είναι χαρακτηριστική η δήλωση του γ.γ. του ακελ Άντρου Κυπριανού, επειδή το «αριστερό» ακελ παριστάνει ότι «θέλει να σεβαστεί τα δικαιώματα των τουρκοκυπρίων» αλλά σε οποιαδήποτε στιγμή κρίσιμων αποφάσεων υιοθετεί την εθνικιστική στάση των υπόλοιπων.

Δήλωσε λοιπόν ο νοτιοκύπριος γ.γ. μιλώντας για το επίσημο σερβίρισμα του «όχι»:

… Θα πρέπει να συνυπολογίσουμε το πως τοποθετείται η διεθνής κοινότητα όπως είναι αυτή τη στιγμή διαμορφωμένη. Λυπούμαι να παρατηρήσω ότι ανεξάρτητα από τις απόψεις που έχουμε εμείς εδώ στη Κύπρο, είναι προφανές ότι υπάρχουν πολλές επιφυλάξεις και για την ετοιμότητα της δικής μας πλευράς για την επίλυση του Κυπριακού…

Αυτό, σε απλά ελληνικά, σημαίνει «μας έχουν πάρει διεθνώς χαμπάρι ότι δεν θέλουμε λύση»… Ισχύει.

Ο Akinci απάντησε με τον τρόπο που του επιτρέπει το ξερό «όχι». Τους προτείνουμε συνεργασία και την απορρίπτουν στο όνομα της λύσης… είπε χοντρικά … πράγμα που κάνει ξεκάθαρο ότι δεν υπηρετούν την ειρήνη και την σταθερότητα στην κύπρο και στην περιοχή.

Ο τουρκοκύπριος υπ.εξ. Οζερσάι ήταν πιο καυστικός. … Αυτό το καλοκαίρι θα χαιρετάμε ο ένας τον άλλο απ’ της γεωτρητικές πλατφόρμες που είναι πλάι πλάι είπε.

Στην ανάγκη βάλτε ξαπλώστες και ομπρέλες – θα προσθέταμε…

Δεν μυρίζει γκάζι…

Δευτέρα 15 Ιούλη. Κάνοντας έναν ελιγμό σε σχέση με τις τρύπες που ανοίγουν το fatih και το yavuz από ‘δω κι απο ‘κει στα θαλάσσια πέριξ της βόρειας κύρου, μέσα στον θόρυβο που προσπαθούν να προκαλέσουν οι “αγανακτισμένες” Λευκωσία και Αθήνα, το τουρκικό καθεστώς πέταξε χτες το μπαλάκι στη Λευκωσία. Με μια πρόταση πακέτο (που είχε αναγγελθεί πριν 4 ημέρες), μέσω οηε, ο πρόεδρος των τουρκοκυπρίων Akinci καλεί τον Αναστασιάδη στην δημιουργία ενός κοινού μηχανισμού διαχείρισης / εκμετάλλευσης των όποιων γκαζιών 50 – 50. Τόσο σε ότι αφορά τις αποφάσεις όσο και για τα έσοδα / κέρδη. Ο κοινός μηχανισμός θα είναι υπό την εποπτεία του οηε, με δυνατότητα συμμετοχής και εκπροσώπου της ε.ε., σαν παρατηρητή.

Συμπληρωματικά, και για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις, ο τούρκος υπ.εξ. Cavusoglu, με άρθρο του στην τουρκοκυπριακή εφημερίδα kibris postasi, ξεκαθάρισε πως μέχρι να δεχτούν οι ελληνοκύπριοι την πρόταση του Akinci τα τουρκικά τρυπάνια θα συνεχίσουν να κάνουν την δουλειά τους σε περιοχές που έχουν υποδειχθεί απ’ τους τουρκοκύπριους…

Παρότι η ελληνοκυπριακή λιγούρα για τα φράγκα απ’ την εκμετάλλευση των όποιων κοιτασμάτων είναι μεγάλη, είναι δύσκολο έως αδύνατο να συμφωνήσουν (οι ελληνοκύπριοι) να κρατάνε μόνο τα μισά! Η δική τους γενναιοδωρία ήταν να δίνουν ένα χαρτζιλίκι στους τουρκοκύπριους (αν κάθονται φρόνιμοι…)· όχι και 50 – 50!!! (Ο Αναστασιάδης έχει καλέσει για αύριο «εθνική σύσκεψη», όλων των κομμάτων, για να δουν τι θα απαντήσουν).

Δεν είναι, όμως, μόνο τα φράγκα. Η πρόταση των τουρκοκυπρίων για συνεταιρισμό ίσων μεταξύ τους εταίρων στηρίζεται και νομιμοποιείται όχι βέβαια στην γεωγραφική ή στην πληθυσμιακή ανισότητα των δύο ζωνών της κύπρου, αλλά απ’ την απαίτησή τους για αναγνώριση (απ’ τους ελληνοκύπριους) της πολιτικής ισότητας των δύο κοινοτήτων, σε οποιαδήποτε μελλοντική «λύση». Ο ελληνοκυπριακός εθνικισμός το απορρίπτει αυτό μετά βδελυγμίας: θέλει να είναι το μόνο αφεντικό, πατώντας πάνω στην πληθυσμιακή υπεροχή και την διεθνή αναγνώριση.

Αυτά τα δύο, τα λεφτά και η πολιτική ισότητα («παραδειγματικά» αλλά σ’ έναν κρίσιμο τομέα) βρίσκονται τώρα μπροστά τους ελληνοκύπριους, με μια μορφή: είτε δέχεστε είτε τα γεωτρύπανα συνεχίζουν (και όχι μόνο). Προφανώς θα ήθελαν να πουν ένα ξερό «όχι» – αλλά αυτό θα τους έβγαζε για άλλη μια φορά στην (διεθνή) σέντρα σαν ιδιοτελείς με περικεφαλαία.

Η παράδοση της ελληνικής και ελληνοκυπριακής στάσης δείχνει ότι το γκουβέρνο στη Λευκωσία θα προσπαθήσει να κινηθεί παρελκυστικά. Ελπίζοντας σε τι όμως;

…αλλά ούτε και μπαρούτι…

Δευτέρα 15 Ιούλη. Σε χθεσινό της άρθρο η δεξιά καθεστωτική ελληνοκυπριακή εφημερίδα «ο φιλελεύθερος» αναφέρθηκε σε «υποψίες» της ε.ε. («υποψίες»; τι είναι αυτό;) ότι η γεώτρηση του fatih έχει κτυπήσει κοίτασμα φυσικού αερίου, και μάλιστα αρκετά μεγάλο. Προς το παρόν πρόκειται για φήμες· κάτι συνηθισμένο σ’ αυτές τις περιπτώσεις.

Ακόμα και χωρίς αυτό ωστόσο, η Άγκυρα έχει ένα «όπλο» που ο ελληνικός εθνο-ιμπεριαλισμός αγνόησε επιδεικτικά: την δυνατότητα να προκαλεί «αβεβαιότητα» γύρω γύρω απ’ τα θρυλικά κυπριακά οικόπεδα· πράγμα που σημαίνει ότι δεν μπορεί να αρχίσει η εκμετάλλευση οποιουδήποτε κοιτάσματος, ακόμα κι αν είναι εύλογα ελληνοκυπριακό. Μ’ άλλα λόγια: ενώ η (φαιορόζ) Αθήνα και η (σκούρο μπλε) Λευκωσία νόμιζαν ότι οι εταιρείες εξόρυξης θα «πιέζουν» την τουρκία κινητοποιώντας και τα κράτη τους, στην πράξη οι εταιρείες «πιέζουν» τους ελληνοκύπριους να δεχτούν μια «λύση». Ή, σε κάθε περίπτωση, μια διευθέτηση που να εξασφαλίζει την ηρεμία – για να γίνουν οι όποιες μπίζνες.

Τέτοιου είδους είναι η πρόταση Akinci: μια επιμέρους διευθέτηση που εξασφαλίζει την ηρεμία… Οι εταιρείες αδιαφορούν για το πως θα μοιράζονται στην κύπρο οι κοινότητες τα ποσοστά τους· τα δικά τους κέρδη δεν επηρεάζονται. Η «διεθνής κοινότητα» επίσης αδιαφορεί. Επιπλέον η ελληνική (και ελληνοκυπριακή) παρελκυστική τακτική είναι γνωστή διεθνώς εδώ και πολλά χρόνια· συνεπώς οι ελληνοκύπριοι δεν μπορούν να το παίζουν «θύματα». Γι’ αυτό δεν θα μας κάνει εντύπωση αν η πρόταση Akinci θεωρηθεί (διεθνώς) «θετική».

Περιμένουμε όλο αγωνία τι σχέδια θα κάνει όχι μόνο το ελληνοκυπριακό φασισταριό αλλά και το καινούργιο αστέρι στην πόλη: ο Γου(α)δοNick!

Μεσόγειος 5

Παρασκευή 12 Ιούλη. Εκτός απ’ τον πόλεμο κατά των μεταναστών / προσφύγων (πόλεμο κατά της αυτονομίας της εργατικής τάξης αν μπορείτε να το καταλάβετε!) γίνεται κι άλλος πόλεμος στη Μεσόγειο;

Ναι! Ας τον χαρακτηρίσουμε (προς αποφυγή παρεξηγήσεων) “πόλεμο χαμηλής έντασης” (προς το παρόν). Είναι πάντως τμήμα του 4ου παγκόσμιου, και σ’ αυτόν συμμετέχουν πολλοί.

Ας ξεκινήσουμε απ’ την ανατολική Μεσόγειο, την οποία ο ελληνικός ιμπεριαλισμός, σε συνεργασία με τον ισραηλινό και τον αιγυπτιακό φασισμό ήλπιζε να “περικυκλώσει” υπό την εποπτεία και με την εγγύηση της Ουάσιγκτον, αποκλείοντας την Άγκυρα· ένα σχέδιο που απέτυχε μεν, συνεχίζει ωστόσο να παράγει εντάσεις.

Στα πιο πρόσφατα περιστατικά: η Άγκυρα έχει “βγάλει” δύο δικά της γεωτρύπανα, το fatih και το yavuz, που κάνουν ερευνητικές γεωτρήσεις· πράγμα που η Λευκωσία και η Αθήνα θεωρούν «ευθεία παραβίαση των κυριαρχικών δικαιωμάτων» του νοτιοκυπριακού κράτους. Μια σειρά ευρωπαϊκά κράτη παριστάνουν επίσης ότι «πιστεύουν» το ίδιο, απειλώντας με «κυρώσεις» αν… (η Άγκυρα, κλπ)· ωστόσο η Λευκωσία δεν δείχνει καθόλου ευχαριστημένη, θεωρώντας αυτήν την επίδειξη «ευρωπαϊκής αλληλλεγγύης» ήπια….

Πού κάνουν, όμως, τρύπες στο μεσογειακό βυθό τα δύο τουρκικά γεωτρύπανα; Θα πρέπει να έχετε προσέξει ότι στα σχετικά ντόπια ρεπορτάζ δεν υπάρχουν σχετικοί χάρτες. Ιδού λοιπόν η θέση τους, με βάση χθεσινά μη ελληνικά ρεπορτάζ: ο πάνω χάρτης είναι από τουρκική πηγή, ο κάτω από ελληνοκυπριακή (εφ. «πολίτης»). Δείχνουν το ίδιο ακριβώς (αν και με εμφανώς διαφορετικό τρόπο!!!)

Όπως μπορείτε να δείτε με τα ματάκια σας, τα τουρκικά γεωτρύπανα fatih και yavuz βρίσκονται ΕΚΤΟΣ της περιοχής που η Λευκωσία έχει (αυθαίρετα) ορίσει σαν δική της αοζ (μοιράζοντάς την σε οικόπεδα)!!! Υπάρχει και ένα τρίτο τουρκικό πλοίο, το σεισμογραφικό barbaros, που κάνει έρευνες μέσα στο οικόπεδο νο 8 – με μάλλον επιδεικτικό τρόπο. Όμως αυτό δεν αναφέρεται στα εθνικιστικά ρεπορτάζ. Σαν «σκάνδαλο» θεωρούνται οι γεωτρήσεις του fatih και του yavus…

Τέτοια ανοικτή κοροϊδία; Ναι!!! Η Λευκωσία και η Αθήνα κοροϊδεύουν το πόπολο για να εξασφαλίσουν μια έστω σιωπηρή νομιμοποίηση στην καλλιέργεια μιας ορισμένης αντι-τουρκικής έντασης, χωρίς να έχουν καν και καν οποιαδήποτε, έστω και τυπική, αφορμή!!

Γιατί το κάνουν αυτό; Προσπαθούν να εξασφαλίσουν συμμάχους (που μπορεί να βρίσκονται σε κόντρα με την Άγκυρα για άσχετους με τα γεωτρύπανα λόγους – θα εξηγήσουμε πιο κάτω), προκειμένου να «εμφανιστούν ενισχυμένοι» στην αναπόφευκτη διαπραγμάτευση που θα κάνουν με την Άγκυρα, κατ’ αρχήν σε ότι αφορά τα όποια «κυπριακά κοιτάσματα».

Οι όποιοι πιθανοί σύμμαχοι ξέρουν φυσικά ακριβώς τι γίνεται. Η κοροϊδία δεν απευθύνεται σ’ αυτούς. Απευθύνεται στους ηλίθιους «πατριώτες», στην εσωτερική μάζα κάθε κράτους. Και πιάνει – δεν είναι δύσκολο.

Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι…

Μεσόγειος 6

Παρασκευή 12 Ιούλη. Ποιοί είναι αυτοί οι πιθανοί, εν δυνάμει σύμμαχοι, στις κόντρες των οποίων με την Άγκυρα (και όχι μόνο…) προσπαθούν η Λευκωσία και η Αθήνα να “χώσουν” και τα δικά τους θεματάκια; Η Ουάσιγκτον και το Παρίσι. Για την αμερικανο-τουρκική έριδα κάποια βασικά είναι γνωστά, οπότε σήμερα δεν θα αναφερθούμε. Η κόντρα Άγκυρας – Παρισιού είναι όμως άγνωστη.

Μια βασική αιτία αυτής της κόντρας είναι η “τριβή” (έως και σύγκρουση) μεταξύ του γαλλικού και του τουρκικού ιμπεριαλισμού στο Μάγκρεμπ, στην τυνησία· και, στρατιωτικά, στη λιβύη.

Όσες / όσοι παρακολουθούν συστηματικά την ασταμάτητη μηχανή θα θυμούνται ότι στο λυβικό πεδίο μάχης του 4ου παγκόσμιου πολέμου, ο στρατηγός Haftar, υποστηριζόμενος απ’ το Παρίσι, την Μόσχα, το Κάιρο και τα εμιράτα, βρισκόταν στα περίχωρα της πρωτεύουσας, απειλώντας με μεγάλες πιθανότητες την κατάληψή της. Αν ο Haftar καταλάβει την Τρίπολη, τότε όλη η λιβύη θα περάσει στον έλεγχό του. (Στην Τρίπολη έχει την έδρα της η «αναγνωρισμένη απ’ τον οηε» κυβέρνηση, την οποία στηρίζει το Λονδίνο και η Ουάσιγκτον. Στον χάρτη πάνω οι περιοχές που ελέγχει ο Haftar είναι με κόκκινο και οι περιοχές της «αναγνωρισμένης» με μπλε. Εκεί που είναι μαζεμένα τα στρογγυλά σηματάκια βρίσκεται η Τρίπολη).

Παρά το γεγονός ότι ο Haftar είχε σαφή στρατιωτική υπεροχή, έχει καθηλωθεί για πολλές βδομάδες και δεν έχει καταφέρει να νικήσει. Το ενδιαφέρον για το θέμα μας είναι ότι η «αναγνωρισμένη» έχει στο πλευρό της (και ο υποστηριζόμενος απ’ το Παρίσι Haftar απέναντί του) και την Άγκυρα, μέσω «στρατιωτικών συμβούλων»· γιατί όχι και μισθοφόρων…

Η Άγκυρα εκνευρίζει (ιμπεριαλιστικά πάντα) το Παρίσι (σε κάποιο βαθμό και την Ρώμη, αν και ο ιταλικός ιμπεριαλισμός δείχνει να έχει μείνει πίσω στον ανταγωνισμό στην περιοχή, και προσπαθεί να αποκτήσει ερείσματα στους λιβυκούς μαφιόζικους μηχανισμούς και μέσω της «επαναπροώθησης» προσφύγων / μεταναστών). Εκνευρίζει η Άγκυρα το Παρίσι, όχι όμως γύρω απ’ την κύπρο· αλλά στη λιβύη. Απ’ την άλλη μεριά το Παρίσι εκνευρίζει την Άγκυρα: έχει κάνει συμφωνία «στρατιωτικής επιμελητείας» (δηλαδή έχει αποκτήσει βάση) για τα πολεμικά της σε νοτιοκυπριακό Μαρί· μια βάση που δεν έχει σχέση με τη λιβύη· αλλά την συρία, τον λίβανο και το Σουέζ.

Αμοιβαίοι «εκνευρισμοί» με σημεία πύκνωσης που απέχουν μεν μεταξύ τους, βρίσκονται όμως μαζεμένα στη Μεσόγειο. Μήπως γίνεται πόλεμος («χαμηλής έντασης» έστω); Ε;

(φωτογραφία κάτω: Δεν είναι ένας απλός “ναύσταθμος”, δηλαδή “σταθμός πλοίων”. Είναι “ναυτικός ναύσταθμος” δηλαδή “ναυτικός σταθμός πλοίων”… Ουάου!!! Παίζουν και αεροπορικοί ναύσταθμοι;)

Μεσόγειος 8

Παρασκευή 12 Ιούλη. Θα μπορούσαμε να προσθέσουμε και την “εστία Γιβραλτάρ”, την ισπανο-αγγλική “τριβή”, που θα ενταθεί αν και εφόσον ο βρετανικός λέων καταφέρει να ξεσφηνώσει απ’ την πόρτα εξόδου απ’ την ε.ε. πηγαίνοντας προς αναζήτηση των παλιών αυτοκρατορικών μεγαλείων. Αλλά καλύτερα να γυρίσουμε στην αρχή της σημερινής αναφοράς.

Το γεγονός ότι ο ελληνικός ιμπεριαλισμός (με το νοτιοκυπριακό συμπλήρωμά του) είναι αναγκασμένος να υποχωρήσει απ’ τις “ελπίδες που έρχονταν” (με άρωμα γκαζιού) κάτω απ’ τις μασχάλες του ογκόλιθου Κοτζιά και μέσα απ’ τους βρυχηθμούς και την απλοχεριά (προς τις ηπα) του ψεκασμένου είναι κάτι δυσάρεστο για τα ντόπια αφεντικά. Κι όπως δεν έκαναν ποτέ κάτι άλλο χωρίς ισχυρή πίεση απ’ έξω, έτσι και τώρα, σε ότι αφορά τις αοζ στην ανατολική Μεσόγειο, θα προσπαθήσουν να ξεγλυστρίσουν θολώνοντας την κατάσταση, αναζητώντας οτιδήποτε συμμαχικό.

Όχι για να γεμίσει η περιοχή με κανονιοφόρους που θα σημαδεύουν την τουρκική επικράτεια! Αυτό είναι απίθανο ακόμα και για ελληνάρες ιμπεριαλ-οραματιστές… Αλλά για να γίνουν οι μικρότεροι κατά το δυνατόν συμβιβασμοί (με την Άγκυρα), διατηρώντας όσο το δυνατόν περισσότερες εκκρεμότητες… Για ένα “καλύτερο μέλλον” από άποψη συσχετισμών. (Όπως πάντα).

Θα επανέλθουμε κάποια στιγμή, εστιάζοντας κυρίως στην κύπρο…

Εν τω μεταξύ, όσο πιο πολύ «πυκνώνει» ο 4ος παγκόσμιος πόλεμος (και) στην περιοχή (χαμηλής έντασης; χαμηλής – αλλά….) τόσο πιο βαριά κοιμάται τον ύπνο του δικαίου η εργατική πολιτική μαχητική ετοιμότητα και δράση εναντίον του.

Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι…

Η πανούκλα του εθνικισμού 1

Κυριακή 12 Μάη. Και του ιμπεριαλισμού· είναι δίδυμοι. Στα μέρη μας εκδηλώνεται μια ορισμένη «νευρικότητα» (με καταγγελίες και λοιπά) για την εμφάνιση του τουρκικού γεωτρύπανου νότια της τουρκίας, σε περιοχή που η Λευκωσία και η Αθήνα έχουν βαφτίσει αυθαίρετα «κυπριακή αοζ». Η αλήθεια είναι (για να είμαστε σωστοί) πως αυτή η νευρικότητα / οι καταγγελίες είναι μάλλον χαμηλών τόνων. Και πάντως καθόλου του είδους «να πάει ο στόλος μας να βυθίσει το παλιοΦατίχ» (το γεωτρύπανο)!! Ωστόσο με πλήρη εθνική ενότητα ο μύθος της «τουρκικής επιθετικότητας» συντηρείται, μαζί με όλα τα κοσμητικά για τον Ερντογάν…

Έγκαιρα είχαμε διατυπώσει την άποψη ότι το ελληνικό σχέδιο περικύκλωσης της ανατολικής Μεσογείου, δηλαδή ουσιαστικά του αποκλεισμού της Άγκυρας απ’ την αοζ που δικαιούται, απέτυχε. Αμερικανοποιήθηκε μεν το σχέδιο, αλλά με εντελώς διαφορετικούς στόχους και προσανατολισμούς. Βασικό στοιχείο του ελληνικού σχεδιασμού ήταν η ακύρωση οποιασδήποτε «λύσης για το Κυπριακό», κάτι που τελευταία φορά έγινε στην ελβετία, στα τέλη του 2016 και στο πρώτο μισό του 2017, όταν η ελληνική «εθνική γραμμή» μαξιμάριζε ξετσίπωτα…

Πέρασε όμως ο καιρός. Με τα τωρινά δεδομένα το ελληνικό καθεστώς είναι υποχρεωμένο να γίνει πιο ρεαλιστικό στον αντιτουρκισμό του: ακόμα κι αν η Ουάσιγκτον δημιουργεί προβλήματα στο τουρκικό καθεστώς, έχει στόχο να το τραβήξει στα νερά της, κι όχι να το ισοπεδώσει (αφού, άλλωστε, απέτυχε το πραξικόπημα του 2016…). Αλλά ο ελληνικός ρεαλισμός φτάνει μόνο ως τους χαμηλούς τόνους των «καταγγελιών», την μετακίνηση του διακόπτη της επίσημης «δικαιολογημένης εθνικής οργής» απ’ το 10 στο 5. Παραπέρα δεν έχει.

Έχει όμως παραπέρα στη Λευκωσία! Εκεί όσοι / όσες δεν είναι φασίστες ξέρουν πολύ καλά ότι οι τουρκικές κινήσεις είναι απόλυτα προβλέψιμες, στα όρια του «φυσιολογικού». Και ότι είναι το αποτέλεσμα της «εθνικά υπερήφανης» τακτικής τορπιλισμού που ακολούθησε το δίδυμο Κοτζιά – Αναστασιάδη στην πιο πρόσφατη προσπάθεια «επίλυσης του κυπριακού»· και της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας Αθήνας – Λευκωσίας – Τελ Αβίβ – Καΐρου, υπό την υψηλή (στρατιωτική) εποπτεία της Ουάσιγκτον.

Μέσα στην ίδια εθνική φαντασίωση σέρνεται ακόμα το φάντασμα του east med· κυρίως όμως γίνονται διαρκώς στρατιωτικές ασκήσεις…

Ένα χθεσινό άρθρο της νοτιοκυπριακής εφημερίδας «πολίτης» ξεκινάει έτσι:

Θα ήταν χρήσιμο κάποιοι πολιτικοί αρχηγοί και υψηλόβαθμα στελέχη κομμάτων να βρουν το θάρρος να μιλήσουν ανοικτά στον κόσμο για όσα πραγματικά πιστεύουν για τη δυνατότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας να υλοποιήσει μέχρι τέλους τους βασικούς πυλώνες του ενεργειακού της σχεδιασμού, ανεξάρτητα από την επίτευξη λύσης του Κυπριακού. Άκουσα διά ζώσης πολιτικό αρχηγό να λέει «off the record», πριν 2-3 μήνες, όταν συζητούσε η Βουλή το νομοσχέδιο για το Ταμείο Υδρογονανθράκων και την ανάγκη ή όχι να διασφαλιστεί ένα ποσοστό από τα πιθανά έσοδα για τις ανάγκες των Τουρκοκυπρίων, πως αυτό που θα ψήφιζαν οι βουλευτές για τα μελλοντικά έσοδα μικρή σημασία θα είχε, αφού «χωρίς λύση του Κυπριακού ούτε ένα βαρέλι δεν θα μπορέσουμε να πουλήσουμε».

Δημοσίως βέβαια, ο συγκεκριμένος πολιτικός αρχηγός και οι πλείστοι από τους υπόλοιπους, αλλά και η κυβέρνηση, δεν χάνουν ευκαιρία να διατρανώνουν ότι οι γεωτρήσεις μας θα συνεχιστούν γιατί είναι κυριαρχικό μας δικαίωμα και οι διαπραγματεύσεις για την πώληση του επιβεβαιωμένου μας κοιτάσματος θα προχωρήσουν μέχρι τέλους και παράλληλα θα διαπραγματευόμαστε και για το Κυπριακό…

Κοροϊδεύουν δηλαδή…

Η πανούκλα του εθνικισμού 2

Κυριακή 12 Μάη. Ένα προχθεσινό άρθρο της ίδιας εφημερίδας, για το ίδιο θέμα (με τίτλο «τα επίχειρα μιας ακαταλόγιστης πολιτικής») πήγαινε έτσι:

Απευθύνομαι στους σκεπτόμενους πολίτες που μπορούν να δουν κριτικά μια δεύτερη ανάγνωση της πειρατικής ενέργειας της Τουρκίας με το γεωτρύπανο ΦΑΤΙΧ.

Ασφαλώς και είναι, από κάθε άποψη, πειρατική η τουρκική ενέργεια. Προβλέψιμη όμως στην εκτίμηση όσων παρακολουθούν το Κυπριακό. Αν πράγματι έτσι ήταν, τι έκανε ο υπεύθυνος ηγέτης της Κύπρου για να την αποτρέψει; Είχε τις δυνατότητες; Είχε επιλογές; Κι αν ναι ποιες ήταν;

Για όποιον γνωρίζει τα γεγονότα των τριών τελευταίων χρόνων το ένα και μοναδικό συμπέρασμα μιας κριτικής αποτίμησης είναι πως, ναι, είχε επιλογές. Είχε τη δυνατότητα επίτευξης μιας βιώσιμης λύσης του Κυπριακού (ουσιωδώς καλύτερης από το Σχέδιο Ανάν) που θα μετάβαλλε τις σχέσεις της Κύπρου με την Τουρκία σε σχέσεις φιλίας και συνεργασίας. Αντίθετα από τα στερεότυπα περί τουρκικής αδιαλλαξίας, τα γεγονότα δακτυλοδεικτούν τον Κύπριο ηγέτη ως τον άνθρωπο που ματαίωσε τη λύση στο Κραν Μοντανά.

Ας το πούμε ευθέως. Η Τουρκία του Ερντογάν, για λόγους που δεν υπάρχει εδώ χώρος να αναφερθούν, αποδέχθηκε το Πλαίσιο Γκουτέρες και ειδικά τις πρόνοιες που την αφορούσαν, ήτοι,

– την κατάργηση της Συνθήκης Εγγυήσεων του 1960 και την αντικατάστασή της με Μηχανισμό των ΗΕ για Ασφάλεια και εφαρμογή της λύσης, στον οποίο Μηχανισμό θα μετείχαν οι Εγγυήτριες Δυνάμεις αλλά μόνο σε συμβουλευτικό ρόλο και, οπωσδήποτε, χωρίς δικαίωμα μονομερούς επέμβασης,

– την απόσυρση όλων των κατοχικών στρατευμάτων (σε χρονοδιάγραμμα δύο περίπου χρόνων)

– την παραμονή μόνο των προβλεπόμενων από τη Συνθήκη Συμμαχίας του 1960 αγημάτων ΕΛΔΥΚ-ΤΟΥΡΔΥΚ (950-650 αντίστοιχα) με επανεξέταση σε 12 χρόνια (πρόνοια που θα μπορούσε άμεσα, σε επίπεδο Πρωθυπουργών, να μετατραπεί σε ρήτρα οριστικής αποχώρησης σε 12 ή 15 χρόνια).

…

Με την κατάρρευση της διάσκεψης ως εξ αυτής της στάσης, ο Πρόεδρος μπήκε πλέον σε μια λογική αντιπαράθεσης με την Τουρκία καθώς και με τον Τουρκοκύπριο ηγέτη Μουσταφά Ακιντζί.

Αντί άμεσης αποδοχής της πρότασης Ακιντζί για υπογραφή του Πλαισίου Γκουτέρες ως στρατηγικής συμφωνίας (Απρίλης 2018), πυροδότησε την ένταση με τις αιτιάσεις για δήθεν άλλο Πλαίσιο. Τις ίδιες αιτιάσεις, χωρίς να πείθει κανένα, επανέφερε κατά τις επαφές με την Ειδική Απεσταλμένη του ΓΓ, ώστε να μην προχωρήσει η προσπάθεια επανέναρξης μιας αποτελεσματικής διαδικασίας επίλυσης του προβλήματος. Υπαναχώρησε σε συμφωνημένα ζητήματα για διακυβέρνηση, επένδυσε στη λογική και τη ρητορική της έντασης με την Τουρκία στη λεγόμενη «πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική με άξονα το Ισραήλ του Νετανιάχου, αγνοώντας προβλέψιμους κινδύνους. Αυτή τη στιγμή η Κύπρος πληρώνει τα επίχειρα της ακαταλόγιστης πολιτικής Αναστασιάδη.

Στην ουσία πειρατική δεν είναι η τουρκική κίνηση. Πειρατικός είναι ο ελληνικός ιμπεριαλισμός και το νοτιοκυπριακό συνεταιράκι του. Και η cool τωρινή στάση («ψυχραιμία παιδιά») μπορεί μεν να σημαίνει ότι προς το παρόν (τα αφεντικά καταλαβαίνουν πως) έχει ηττηθεί, αλλά αφού η ήττα της πειρατείας που επιχειρήθηκε στην ανατολική Μεσόγειο δεν ομολογείται από κανέναν καθαρά, κρατιέται ανοικτό το ενδεχόμενο «μήπως μελλοντικά ξαναλλάξουν τα πράγματα»…

Μήπως γυρίσει το πράγμα…