Από την οικονομία της κατοχής στην οικονομία της γενοκτονίας

Δεκέμβρης 1987: η αρχή της πρώτης Intifada στην Παλαιστίνη, ενάντια στην απαρτχάιντ κατοχή… (Ήταν όλοι και όλες τρομοκράτες!!!)

Πέμπτη 31 Ιούλη >>

 

Έκθεση της Ειδικής Εισηγήτριας για την κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στα κατεχόμενα από το 1967 παλαιστινιακά εδάφη * , **

Περίληψη

Αυτή η έκθεση διερευνά τον εταιρικό μηχανισμό που υποστηρίζει το εποικιστικό-αποικιακό σχέδιο του Ισραήλ για τον εκτοπισμό και την αντικατάσταση των Παλαιστινίων στα κατεχόμενα εδάφη. Ενώ οι πολιτικοί ηγέτες και οι κυβερνήσεις αποφεύγουν τις υποχρεώσεις τους, πάρα πολλές εταιρικές οντότητες έχουν επωφεληθεί από την οικονομία του Ισραήλ, την παράνομη κατοχή, το απαρτχάιντ και τώρα τη γενοκτονία. Η συνενοχή που αποκαλύπτεται από αυτήν την έκθεση είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Ο τερματισμός της δεν θα συμβεί χωρίς να λογοδοτήσει ο ιδιωτικός τομέας, συμπεριλαμβανομένων των στελεχών του. Το διεθνές δίκαιο αναγνωρίζει ποικίλους βαθμούς ευθύνης – ο καθένας απ’ αυτούς απαιτεί έλεγχο και λογοδοσία, ιδιαίτερα σε αυτήν την περίπτωση, όπου διακυβεύονται η αυτοδιάθεση και η ίδια η ύπαρξη ενός λαού. Αυτό είναι ένα απαραίτητο βήμα για τον τερματισμό της γενοκτονίας και την αποσυναρμολόγηση του παγκόσμιου συστήματος που την επέτρεψε.

 Ι. Εισαγωγή

1. Οι αποικιακές προσπάθειες και οι συναφείς γενοκτονίες ιστορικά καθοδηγούνται και διευκολύνονται από τον εταιρικό τομέα. [1] Τα εμπορικά συμφέροντα έχουν συμβάλει στην αποστέρηση των ιθαγενών πληθυσμών και των εδαφών τους. [2] – ένας τρόπος κυριαρχίας γνωστός ως «αποικιακός φυλετικός καπιταλισμός». [3] Το ίδιο ισχύει και για τον ισραηλινό εποικισμό των παλαιστινιακών εδαφών, [4] την επέκτασή του στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη και την θεσμοθέτηση ενός καθεστώτος εποικιστικού απαρτχάιντ. [5] Αφού αρνήθηκε την αυτοδιάθεση των Παλαιστινίων για δεκαετίες, το Ισραήλ τώρα θέτει σε κίνδυνο την ίδια την ύπαρξη του παλαιστινιακού λαού στην Παλαιστίνη.

2. Ο ρόλος των εταιρικών οντοτήτων στη διατήρηση της παράνομης κατοχής του Ισραήλ και της συνεχιζόμενης γενοκτονικής εκστρατείας στη Γάζα αποτελεί το αντικείμενο αυτής της έρευνας, η οποία επικεντρώνεται στο πώς τα εταιρικά συμφέροντα στηρίζουν τη διττή λογική του εκτοπισμού και της αντικατάστασης από τους Ισραηλινούς εποίκους-αποικιοκράτες που στοχεύει στην εκδίωξη και στην εξάλειψη των Παλαιστινίων από τις γαίες τους. Διερευνά εταιρικές οντότητες σε διάφορους τομείς: κατασκευαστές όπλων, τεχνολογικές εταιρείες, κατασκευαστικές εταιρείες, εξορυκτικές βιομηχανίες και βιομηχανίες υπηρεσιών, τράπεζες, συνταξιοδοτικά ταμεία, ασφαλιστικές εταιρείες, πανεπιστήμια και φιλανθρωπικά ιδρύματα. Αυτές οι οντότητες επιτρέπουν την άρνηση της αυτοδιάθεσης και άλλες δομικές παραβιάσεις στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη, συμπεριλαμβανομένης της κατοχής, της προσάρτησης και των εγκλημάτων απαρτχάιντ και γενοκτονίας, καθώς και μια μακρά λίστα δευτερευόντων εγκλημάτων και παραβιάσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων, από διακρίσεις, αδικαιολόγητη καταστροφή, αναγκαστική εκτόπιση και λεηλασία, έως εξωδικαστικές δολοφονίες και λιμοκτονία.

3. Εάν είχε υπάρξει η πρέπουσα φροντίδα για τα ανθρώπινα δικαιώματα, οι εταιρικές οντότητες θα είχαν αποσυρθεί προ πολλού από την ισραηλινή κατοχή. Αντ’ αυτού, μετά τον Οκτώβριο του 2023, οι εταιρικοί παράγοντες συνέβαλαν στην επιτάχυνση της διαδικασίας εκτοπισμού-αντικατάστασης καθ’ όλη τη διάρκεια της στρατιωτικής εκστρατείας που έχει ισοπεδώσει τη Γάζα και έχει εκτοπίσει τον μεγαλύτερο αριθμό Παλαιστινίων στη Δυτική Όχθη από το 1967. [6]

4. Ενώ είναι αδύνατο να αποτυπωθεί πλήρως η κλίμακα και η έκταση δεκαετιών εταιρικής συνενοχής στην εκμετάλλευση των κατεχόμενων παλαιστινιακών εδαφών, η παρούσα έκθεση εκθέτει την ενσωμάτωση των οικονομιών της εποικιστικής-αποικιακής κατοχής και της γενοκτονίας. Ζητά την λογοδοσία των εταιρικών οντοτήτων και των στελεχών τους τόσο σε εγχώριο όσο και σε διεθνές επίπεδο: οι εμπορικές προσπάθειες που επιτρέπουν και επωφελούνται από την εξάλειψη της ζωής αθώων ανθρώπων πρέπει να σταματήσουν. Οι εταιρικές οντότητες πρέπει να αρνηθούν να είναι συνένοχες σε παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και διεθνή εγκλήματα ή να λογοδοτήσουν.

ΙΙ. Μεθοδολογία

5. Ο όρος «εταιρικές οντότητες» στην παρούσα έκθεση αναφέρεται σε επιχειρήσεις, πολυεθνικές εταιρείες, κερδοσκοπικές και μη κερδοσκοπικές οντότητες, ιδιωτικές, δημόσιες ή κρατικές. [7] Η εταιρική ευθύνη ισχύει ανεξάρτητα από το μέγεθος, τον τομέα, το λειτουργικό πλαίσιο, την ιδιοκτησία και τη δομή της οντότητας. [8]

6. Η έκθεση βασίζεται σε εκτενή βιβλιογραφία, ιδίως από την κοινωνία των πολιτών [9] και από την Ομάδα Εργασίας για τις Επιχειρήσεις και τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, σχετικά με το πώς το Ισραήλ δημιούργησε και διατήρησε τη δική του οικονομία μέσω της κατοχής, και μια οικονομία υπό αιχμαλωσία για τους Παλαιστίνιους.

7. Επίσης, βασίζεται και εντάσσεται στο ευρύτερο πλαίσιο της παράνομης κατοχής του Ισραήλ, τη βάση δεδομένων που δημιουργήθηκε από το Γραφείο του Ύπατου Αρμοστή των Ηνωμένων Εθνών για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (OHCHR), σύμφωνα με τα ψηφίσματα 31/36 και 53/25 του Συμβουλίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Η «Βάση Δεδομένων των Ηνωμένων Εθνών» απαριθμεί μόνο επιχειρήσεις που «έχουν άμεσα και έμμεσα επιτρέψει, διευκολύνει και επωφεληθεί από την κατασκευή και την ανάπτυξη των οικισμών». [10]

8. Η Ειδική Εισηγήτρια ανέπτυξε μια βάση δεδομένων με 1000 εταιρικές οντότητες από τις άνευ προηγουμένου 200+ καταθέσεις στοιχείων που έγιναν, μετά από έκκλησή της για συμβολή κατά την προετοιμασία αυτής της έρευνας. [11] Αυτό βοήθησε στη χαρτογράφηση του τρόπου με τον οποίο εταιρικές οντότητες παγκοσμίως έχουν εμπλακεί σε παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και διεθνή εγκλήματα στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη. Πάνω από 45 οντότητες που κατονομάζονται στην έκθεση έχουν ενημερωθεί δεόντως για τα γεγονότα που οδήγησαν τον Ειδικό Εισηγητή να διατυπώσει μια σειρά από ισχυρισμούς: 15 απάντησαν. Το πολύπλοκο πλέγμα εταιρικών δομών – και οι συχνά συγκαλυμμένοι δεσμοί μεταξύ μητρικών και θυγατρικών, franchise, κοινοπραξιών, δικαιοδόχων κ.λπ. – εμπλέκει πολλούς άλλους. Η έρευνα πίσω από αυτήν την έκθεση καταδεικνύει τα μέτρα που λαμβάνονται από τις εταιρείες για να αποκρύψουν τη συνενοχή τους. [12]

9. Η έκθεση συμπληρώνεται από παράρτημα που παρουσιάζει το σχετικό νομικό πλαίσιο.

III. Νομικό πλαίσιο

10. Ο νόμος που διέπει την εταιρική ευθύνη έχει βαθιές ρίζες στην ιστορική σχέση μεταξύ της βίαιης απαλλοτρίωσης και της ιδιωτικής εξουσίας, καθώς και στην κληρονομιά της εταιρικής συμπαιγνίας με τον αποικιακό θεσμό των εποίκων και τον φυλετικό διαχωρισμό. [13]

11. Οι πρώιμες εταιρείες charter [σ.μ.: εταιρείες με ιδιαίτερα προνόμια, παραχωρημένα απ’ τα κράτη τους], στις οποίες είχαν παραχωρηθεί ευρείες κρατικές εξουσίες, σταδιακά εξελίχθηκαν σε ιδιωτικές εταιρείες «περιορισμένης ευθύνης», καθώς το διααποικιακό εμπόριο απέκτησε ζωτική σημασία για τις ευρωπαϊκές οικονομίες. [14] Οι αποικιακές δυνάμεις συνέχισαν να βασίζονται σε αυτές τις σχέσεις για να αναθέτουν σε τρίτους, να συγκαλύπτουν και να αποφεύγουν την λογοδοσία για την εκδίωξη και την υποδούλωση των αυτόχθονων λαών και την απαλλοτρίωση των πόρων τους. [15] Οι εταιρείες όχι μόνο έχουν κληρονομήσει τα οφέλη αυτού του νομικού πέπλου διαχωρισμού, αλλά έχουν επίσης αναδειχθεί σε διαμορφωτές του διεθνούς δικαίου. [16]

12. Σήμερα, ορισμένοι εταιρικοί όμιλοι υπερβαίνουν το ΑΕΠ των κυρίαρχων κρατών. [17] Μερικές φορές, ασκώντας περισσότερη εξουσία – πολιτική, οικονομική και διαλεκτική – από τα ίδια τα κράτη, οι εταιρείες απολαμβάνουν αυξανόμενη αναγνώριση ως κάτοχοι δικαιωμάτων, με ανεπαρκείς αντίστοιχες υποχρεώσεις. Η ασυμμετρία της τεράστιας εξουσίας χωρίς επαρκώς δικαιολογημένη λογοδοσία εκθέτει ένα θεμελιώδες κενό παγκόσμιας διακυβέρνησης.

13. Οι εταιρείες και τα κράτη καταγωγής τους – κυρίως τα κράτη της παγκόσμιας μειονότητας [σ.μ.: εννοεί την Δύση] – συνεχίζουν να εκμεταλλεύονται τις διαρθρωτικές ανισότητες που έχουν τις ρίζες τους στην αποικιακή αποστέρηση. [18] Εν τω μεταξύ, τα ασθενέστερα ρυθμιστικά συστήματα σε πρώην αποικιοκρατούμενες πολιτείες και οι επιταγές ανάπτυξης και επενδύσεων σημαίνουν ότι οι εταιρείες συχνά αποφεύγουν την λογοδοσία. [19]

14. Παρ ‘όλα αυτά, υπάρχουν σημαντικά προηγούμενα. Οι Δίκες των Βιομηχάνων μετά το Ολοκαύτωμα έθεσαν τις βάσεις για την αναγνώριση της διεθνούς ποινικής ευθύνης των εταιρικών στελεχών για συμμετοχή σε διεθνή εγκλήματα. [20] Αντιμετωπίζοντας τη συνενοχή των εταιρειών στο απαρτχάιντ, η Επιτροπή Αλήθειας και Συμφιλίωσης της Νότιας Αφρικής συνέβαλε στη διαμόρφωση της εταιρικής ευθύνης για τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. [21] Η αύξηση των εγχώριων και διεθνών δικαστικών διαφορών σηματοδοτεί μια αυξανόμενη τάση προς την εταιρική λογοδοσία. [22]

15. Η περίπτωση της Παλαιστίνης δοκιμάζει περαιτέρω τα διεθνή πρότυπα.

16. Σήμερα, οι Κατευθυντήριες Αρχές για τις Επιχειρήσεις και τα Ανθρώπινα Δικαιώματα καθορίζουν το κανονιστικό πλαίσιο για τη συμμόρφωση των κρατών και των εταιρικών οντοτήτων με το διεθνές δίκαιο. [23] Τα κράτη έχουν την πρωταρχική υποχρέωση να αποτρέπουν, να διερευνούν, να τιμωρούν και να επανορθώνουν τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από τρίτους και ενδέχεται να παραβιάσουν τις υποχρεώσεις τους εάν δεν το πράξουν. Οι Κατευθυντήριες Αρχές αποκρυσταλλώνουν τα πρότυπα ανθρωπίνων δικαιωμάτων που ισχύουν για την εταιρική συμπεριφορά, τα οποία ισχύουν ανεξάρτητα από το εάν τα κράτη τηρούν τις πρωταρχικές τους υποχρεώσεις. Το διεθνές ανθρωπιστικό δίκαιο και το ποινικό δίκαιο επιβάλλουν επίσης συγκεκριμένες υποχρεώσεις και ευθύνες σε ιδιωτικούς φορείς, [24] με τις εγχώριες δικαιοδοσίες να είναι κυρίως υπεύθυνες για την επιβολή τους.

17. Οι Κατευθυντήριες Αρχές καθορίζουν ένα συνεχές σύνολο ευθυνών, ανάλογα με το εάν οι εταιρικές οντότητες προκαλούν, συμβάλλουν ή συνδέονται άμεσα με αρνητικές επιπτώσεις στα ανθρώπινα δικαιώματα. [25] Σε περιπτώσεις συγκρούσεων, οι επιχειρήσεις πρέπει να επιδεικνύουν αυξημένη δέουσα επιμέλεια όσον αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα, ώστε να εντοπίζουν ανησυχίες και να προσαρμόζουν τη συμπεριφορά τους. [26] Η ευθύνη των εταιρικών οντοτήτων θα καθοριστεί από τις πράξεις τους και από τον αντίκτυπο στα ανθρώπινα δικαιώματα: η δέουσα επιμέλεια δεν επαρκεί για να απαλλάξει τις εταιρείες από την ευθύνη. [27] Κατ’ ελάχιστον, οι εταιρικές οντότητες που συνδέονται άμεσα με τις επιπτώσεις στα ανθρώπινα δικαιώματα πρέπει να ασκούν πίεση ή να εξετάζουν το ενδεχόμενο τερματισμού των δραστηριοτήτων ή των σχέσεών τους. Η μη ανάληψη δράσης ανάλογα μπορεί να επιφέρει ευθύνη. Όταν οι παραβιάσεις συνιστούν εγκλήματα, τα στελέχη των εταιρειών και, όλο και περισσότερο, οι ίδιες οι οντότητες, ενδέχεται να θεωρηθούν υπόλογοι για τις γνώσεις και τις ουσιώδεις συνεισφορές τους στα εγκλήματα. [28]

18. Στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη, βασιζόμενες σε δεκαετίες καταγεγραμμένων παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και εγκλημάτων, οι πρόσφατες δικαστικές εξελίξεις δεν αφήνουν περιθώρια αμφιβολίας ότι η εταιρική εμπλοκή με οποιοδήποτε στοιχείο της κατοχής συνδέεται με παραβιάσεις των κανόνων jus cogens και των διεθνών εγκλημάτων. [29] Επικαλούμενο τον φυλετικό διαχωρισμό και το απαρτχάιντ, τις παραβιάσεις του δικαιώματος αυτοδιάθεσης και την απαγόρευση της χρήσης βίας, το Διεθνές Δικαστήριο (ΔΔΧ) επιβεβαίωσε κατηγορηματικά την παράνομη παρουσία του Ισραήλ, συμπεριλαμβανομένου του στρατού, των αποικιών, των υποδομών και του ελέγχου των πόρων. [30] Επιπλέον, οι φρικαλεότητες που διαπράχθηκαν από τον Οκτώβριο του 2023 πυροδότησαν διαδικασίες για γενοκτονία ενώπιον του ΔΔΧ και για εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας ενώπιον του ΔΠΔ. Το ΔΔΧ διέταξε το Ισραήλ να σταματήσει να δημιουργεί συνθήκες που καταστρέφουν ζωές και, στην υπόθεση Νικαράγουα κατά Γερμανίας , υπενθύμισε στα κράτη τις διεθνείς υποχρεώσεις τους να αποφεύγουν τη μεταφορά όπλων που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την παραβίαση διεθνών συμβάσεων. [31]

19. Αυτές οι αποφάσεις επιβάλλουν στις εταιρικές οντότητες την prima facie ευθύνη να μην εμπλέκονται και/ή να αποσύρονται πλήρως και άνευ όρων από οποιεσδήποτε σχετικές συναλλαγές και να διασφαλίζουν ότι οποιαδήποτε εμπλοκή με τους Παλαιστίνιους επιτρέπει την αυτοδιάθεσή τους.

20. Όταν οι εταιρικές οντότητες συνεχίζουν τις δραστηριότητες και τις σχέσεις τους με το Ισραήλ – με την οικονομία, τον στρατό, τον δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα του να συνδέονται με τα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη – ενδέχεται να διαπιστωθεί ότι έχουν συνεισφέρει εν γνώσει τους σε:

– παραβίαση του δικαιώματος αυτοδιάθεσης των Παλαιστινίων·

– προσάρτηση παλαιστινιακού εδάφους, διατήρηση παράνομης κατοχής και, ως εκ τούτου, το έγκλημα της επίθεσης και οι συναφείς παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων·

– εγκλήματα απαρτχάιντ και γενοκτονίας, και

– άλλα παρεπόμενα εγκλήματα και παραβάσεις.

21. Τόσο το ποινικό όσο και το αστικό δίκαιο σε διάφορες δικαιοδοσίες μπορούν να αξιοποιηθούν για να θεωρηθούν υπόλογοι εταιρικοί φορείς ή τα στελέχη τους για παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων ή/και εγκλήματα βάσει του διεθνούς δικαίου.

IV. Από την οικονομία της αποικιακής κατοχής των εποίκων στην οικονομία της γενοκτονίας

22. Ο εποικιστικός αποικισμός περιλαμβάνει την εξόρυξη και το κέρδος από τη γη, καθώς και τον αποικισμό της, μέσω της εκδίωξης των ιδιοκτητών της. [32] Στην Παλαιστίνη, ιστορικά, οι εταιρείες έχουν οδηγήσει και επιτρέψει τη διαδικασία εκτοπισμού-αντικατάστασης του αραβικού πληθυσμού, η οποία είναι θεμελιώδης στη λογική της εξάλειψης από τους εποίκους και τους αποικιοκράτες. [33] Το Εβραϊκό Εθνικό Ταμείο, μια εταιρική οντότητα αγοράς γης που ιδρύθηκε το 1901, βοήθησε στον σχεδιασμό και την υλοποίηση της σταδιακής απομάκρυνσης των Αράβων Παλαιστινίων, η οποία εντάθηκε με τη Νάκμπα. [34] και συνεχίζεται έκτοτε. [35]

23. Με ολοένα και μεγαλύτερη βοήθεια από εταιρικές οντότητες, το Ισραήλ επιδίωξε την εκδίωξη και τον εκτοπισμό των Παλαιστινίων, ειδικά μετά το 1967. [36] Ο εταιρικός τομέας έχει συμβάλει ουσιαστικά σε αυτή την προσπάθεια, παρέχοντας στο Ισραήλ τα όπλα και τον μηχανολογικό εξοπλισμό που απαιτούνται για την καταστροφή σπιτιών, σχολείων, νοσοκομείων, χώρων αναψυχής και λατρείας, μέσων διαβίωσης και παραγωγικών περιουσιακών στοιχείων όπως ελαιώνες και οπωρώνες, για τον διαχωρισμό και τον έλεγχο των κοινοτήτων και τον περιορισμό της πρόσβασης στους φυσικούς πόρους. [37] Βοηθώντας στη στρατιωτικοποίηση και την παροχή κινήτρων για την παράνομη ισραηλινή παρουσία στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη, έχουν συμβάλει στη δημιουργία των συνθηκών για παλαιστινιακή εθνοκάθαρση. [38]

24. Οι εταιρικές οντότητες έχουν διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο στην καταστολή της παλαιστινιακής οικονομίας, [39] διατηρώντας την ισραηλινή επέκταση σε κατεχόμενα εδάφη, διευκολύνοντας παράλληλα την αντικατάσταση των Παλαιστινίων. Δρακόντειοι περιορισμοί – στο εμπόριο και τις επενδύσεις, τη φύτευση δέντρων, την αλιεία και το νερό για τα κατεχόμενα εδάφη – έχουν εξασθενήσει τη γεωργία και τη βιομηχανία, [40] και έχουν μετατρέψει τα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη σε αγορά αιχμαλώτων· [41] Οι εταιρείες έχουν κερδοσκοπήσει εκμεταλλευόμενες την παλαιστινιακή εργασία και τους πόρους, υποβαθμίζοντας και εκτρέποντας τους φυσικούς πόρους, χτίζοντας και τροφοδοτώντας αποικίες και πουλώντας και εμπορευόμενες παράγωγα αγαθά και υπηρεσίες στο Ισραήλ, στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη και παγκοσμίως. [42] Οι Συμφωνίες του Όσλο του 1993 εδραίωσαν αυτή την εκμετάλλευση, θεσμοθετώντας de facto το μονοπώλιο του Ισραήλ στο 61% της πλούσιας σε πόρους Δυτικής Όχθης (Περιοχή C). [43] Το Ισραήλ κερδίζει από αυτή την εκμετάλλευση, ενώ κοστίζει στην παλαιστινιακή οικονομία τουλάχιστον το 35% του ΑΕΠ της. [44]

25. Τα χρηματοπιστωτικά και ακαδημαϊκά ιδρύματα έχουν επίσης δημιουργήσει τις συνθήκες για την αντικατάσταση των παλαιστινιακών εκτοπισμένων. Οι τράπεζες, οι εταιρείες διαχείρισης περιουσιακών στοιχείων, τα συνταξιοδοτικά ταμεία και οι ασφαλιστικές εταιρείες έχουν διοχετεύσει χρηματοδότηση στην παράνομη κατοχή. Τα πανεπιστήμια – κέντρα πνευματικής ανάπτυξης και ισχύος – έχουν διατηρήσει την πολιτική ιδεολογία που στηρίζει τον αποικισμό της παλαιστινιακής γης, [45] ανέπτυξαν όπλα και παρέβλεψαν ή ακόμη και ενέκριναν τη συστημική βία, [46] ενώ οι παγκόσμιες ερευνητικές συνεργασίες έχουν κρύψει τον εξανδραποδισμό των Παλαιστινίων πίσω από ένα πέπλο ακαδημαϊκής ουδετερότητας.

26. Μετά τον Οκτώβριο του 2023, μακροχρόνια συστήματα ελέγχου, εκμετάλλευσης και αποστέρησης μεταμορφώθηκαν σε οικονομικές, τεχνολογικές και πολιτικές υποδομές που κινητοποιήθηκαν για να προκαλέσουν μαζική βία και τεράστια καταστροφή. [47] Οντότητες που προηγουμένως επέτρεπαν και επωφελούνταν από την εξάλειψη και την εξαφάνιση των Παλαιστινίων στο πλαίσιο της οικονομίας της κατοχής, αντί να αποσυνδεθούν, τώρα εμπλέκονται στην οικονομία της γενοκτονίας .

27. Οι ακόλουθες ενότητες καταδεικνύουν πώς οκτώ βασικοί τομείς, που λειτουργούν ξεχωριστά και αλληλεξαρτώμενα μέσω των βασικών πυλώνων της αποικιοκρατικής οικονομίας της εκτόπισης-αντικατάστασης, έχουν προσαρμοστεί στις γενοκτονικές πρακτικές της.

Α. Εξοστρακισμός

28. Μετά τον Οκτώβριο του 2023, τα όπλα και οι στρατιωτικές τεχνολογίες που χρησιμοποιούνται για την προώθηση της απέλασης των Παλαιστινίων έχουν γίνει εργαλεία για μαζικές δολοφονίες και καταστροφές, καθιστώντας τη Γάζα και τμήματα της Δυτικής Όχθης ακατοίκητα. Οι τεχνολογίες επιτήρησης και φυλάκισης, που συνήθως χρησιμοποιούνται για την επιβολή του φυλετικού διαχωρισμού/απαρτχάιντ, έχουν εξελιχθεί σε εργαλεία για την αδιάκριτη στοχοποίηση του παλαιστινιακού πληθυσμού. Βαριά μηχανήματα που χρησιμοποιούνταν προηγουμένως για κατεδαφίσεις σπιτιών, καταστροφή υποδομών και κατάσχεση πόρων στη Δυτική Όχθη έχουν επαναχρησιμοποιηθεί για να εξαλείψουν το αστικό τοπίο της Γάζας, εμποδίζοντας τους εκτοπισμένους πληθυσμούς να επιστρέψουν και να ανασυσταθούν ως κοινότητα.

Στρατιωτικός τομέας: η επιχείρηση της εξάλειψης

29. Η στρατιωτικοποιημένη βία δημιούργησε το κράτος του Ισραήλ και παραμένει η κινητήρια δύναμη του εποικιστικού-αποικιακού του σχεδίου. [48] Οι Ισραηλινοί και διεθνείς κατασκευαστές όπλων έχουν αναπτύξει ολοένα και πιο αποτελεσματικά συστήματα για να εκδιώξουν τους Παλαιστίνιους από τη γη τους. Συνεργαζόμενοι και ανταγωνιστικοί, έχουν βελτιώσει τεχνολογίες που επιτρέπουν στο Ισραήλ να εντείνει την καταπίεση, την καταστολή και την καταστροφή. [49]

30. Η παρατεταμένη κατοχή και οι επαναλαμβανόμενες στρατιωτικές εκστρατείες έχουν προσφέρει πεδία δοκιμών για στρατιωτικές δυνατότητες αιχμής: πλατφόρμες αεράμυνας, μη επανδρωμένα αεροσκάφη, εργαλεία στόχευσης με τεχνητή νοημοσύνη, ακόμη και το πρόγραμμα F-35 υπό την ηγεσία των ΗΠΑ. Αυτές οι τεχνολογίες στη συνέχεια διατίθενται στην αγορά ως «αποδεδειγμένες στη μάχη». [50]

31. Το στρατιωτικοβιομηχανικό σύμπλεγμα έχει γίνει η οικονομική ραχοκοκαλιά του κράτους. [51] Μεταξύ 2020 και 2024, το Ισραήλ ήταν ο όγδοος μεγαλύτερος εξαγωγέας όπλων παγκοσμίως. [52] Οι δύο πιο εξέχουσες ισραηλινές εταιρείες όπλων – η Elbit Systems, η οποία ιδρύθηκε ως σύμπραξη δημόσιου-ιδιωτικού τομέα και αργότερα ιδιωτικοποιήθηκε, και η κρατική Israel Aerospace Industries (IAI) – συγκαταλέγονται στους 50 κορυφαίους κατασκευαστές όπλων παγκοσμίως. [53] Από το 2023, η Elbit συνεργάζεται στενά σε ισραηλινές στρατιωτικές επιχειρήσεις, ενσωματώνοντας βασικό προσωπικό στο Υπουργείο Άμυνας, [54] και τιμήθηκε με το Ισραηλινό Βραβείο Άμυνας για το 2024. [55] Η Elbit και η IAI παρέχουν κρίσιμη εγχώρια προμήθεια όπλων, [56] και ενισχύουν τις στρατιωτικές συμμαχίες του Ισραήλ μέσω εξαγωγών όπλων και κοινής ανάπτυξης στρατιωτικής τεχνολογίας. [57]

32. Οι διεθνείς συνεργασίες που παρέχουν οπλισμό και τεχνική υποστήριξη έχουν ενισχύσει την ικανότητα του Ισραήλ να διαιωνίζει το απαρτχάιντ και, πρόσφατα, να συνεχίζει την επίθεσή του στη Γάζα. Το Ισραήλ επωφελείται από το μεγαλύτερο πρόγραμμα αμυντικών προμηθειών που έχει υπάρξει ποτέ – για το μαχητικό αεροσκάφος F-35, [58] με επικεφαλής την αμερικανική Lockheed Martin, [59] μαζί με τουλάχιστον 1600 άλλες εταιρείες, συμπεριλαμβανομένης της ιταλικής κατασκευάστριας Leonardo SpA, [60] και οκτώ κράτη. Τα εξαρτήματα και τα εξαρτήματα που κατασκευάζονται παγκοσμίως συμβάλλουν στον ισραηλινό στόλο F-35, τον οποίο το Ισραήλ προσαρμόζει και συντηρεί σε συνεργασία με την Lockheed Martin και εγχώριες εταιρείες. [61] Το Ισραήλ ήταν το πρώτο που πέταξε το F-35 σε μάχη το 2018 και στη συνέχεια το χρησιμοποίησε σε «κτηνώδη λειτουργία» μέχρι το 2025. [62] Μαχητικά αεροσκάφη Lockheed Martin F-35 και F-16, ζωτικής σημασίας για την ισραηλινή πολεμική αεροπορία, [63] έχουν σημαντική ικανότητα μεταφοράς και πυρός, συμπεριλαμβανομένων των βομβών GBU-31 JDAM των 2000 λιβρών και, για τα F-35, πάνω από 18.000 λίβρες βομβών κάθε φορά. [64] Μετά τον Οκτώβριο του 2023, τα F-35 και τα F-16 ήταν αναπόσπαστο κομμάτι του εξοπλισμού του Ισραήλ με την άνευ προηγουμένου αεροπορική ισχύ για να ρίξει περίπου 85.000 τόνους βομβών, [65] σκοτώνοντας και τραυματίζοντας περισσότερους από 179.411 Παλαιστίνιους [66] και εξαλείφοντας τη Γάζα. [67]

33. Τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη, τα εξακόπτερα και τα τετρακόπτερα είναι επίσης πανταχού παρούσες φονικές μηχανές στον ουρανό της Γάζας. [68] Τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη (drones), που αναπτύχθηκαν και προμηθεύτηκαν σε μεγάλο βαθμό από την Elbit Systems και την IAI, πετάνε εδώ και καιρό παράλληλα με αυτά τα μαχητικά αεροσκάφη, επιτηρώντας τους Παλαιστίνιους και παρέχοντας πληροφορίες για στόχους. [69] Τις τελευταίες δύο δεκαετίες, με την υποστήριξη αυτών των εταιρειών και συνεργασίες με ιδρύματα όπως το Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης (MIT), [70] τα ισραηλινά μη επανδρωμένα αεροσκάφη απέκτησαν αυτοματοποιημένα οπλικά συστήματα και την ικανότητα να πετούν σε σχηματισμό σμήνους. [71]

Η εταιρεία “rafael” διαφημίζει την αποτελεσματικότητα του θανάτου μέσω των drones της – στη λωρίδα της Γάζα…

34. Για να προμηθεύσουν το Ισραήλ με αυτά τα όπλα και να διευκολύνουν τις συναλλαγές εξαγωγής και εισαγωγής όπλων, οι κατασκευαστές εξαρτώνται από ένα δίκτυο μεσαζόντων, συμπεριλαμβανομένων νομικών, ελεγκτικών και συμβουλευτικών εταιρειών, καθώς και εμπόρων, πρακτόρων και μεσιτών όπλων. [72] Προμηθευτές όπως η ιαπωνική FANUC Corporation παρέχουν ρομποτικά μηχανήματα για γραμμές παραγωγής όπλων, συμπεριλαμβανομένων των IAI, Elbit Systems και Lockheed Martin. [73] Ναυτιλιακές εταιρείες όπως η δανική AP Moller – Maersk A/S μεταφέρουν εξαρτήματα, ανταλλακτικά, όπλα και πρώτες ύλες, διατηρώντας μια σταθερή ροή στρατιωτικού εξοπλισμού που παρέχεται από τις ΗΠΑ μετά τον Οκτώβριο του 2023. [74]

35. Για ισραηλινές εταιρείες όπως η Elbit και η IAI, η συνεχιζόμενη γενοκτονία ήταν μια κερδοφόρα επιχείρηση. Η αύξηση κατά 65% των στρατιωτικών δαπανών του Ισραήλ από το 2023 έως το 2024 – ύψους 46,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων, [75] ένα από τα υψηλότερα κατά κεφαλήν παγκοσμίως – προκάλεσε απότομη αύξηση των ετήσιων κερδών τους. [76] Οι ξένες εταιρείες όπλων, ιδίως οι παραγωγοί πυρομαχικών και πυρομαχικών, επίσης κερδίζουν. [77]

Επιτήρηση και φυλάκιση: Η σκοτεινή πλευρά του «Έθνους των Νεοφυών Επιχειρήσεων»

36. Η καταστολή των Παλαιστινίων έχει αυτοματοποιηθεί προοδευτικά, με τις εταιρείες τεχνολογίας να παρέχουν υποδομές διπλής χρήσης [78]  για την ενσωμάτωση της μαζικής συλλογής και επιτήρησης δεδομένων, αξιοποιώντας παράλληλα το μοναδικό πεδίο δοκιμών για στρατιωτική τεχνολογία που προσφέρει το κατεχόμενο παλαιστινιακό έδαφος. [79] Τροφοδοτούμενοι από αμερικανικούς τεχνολογικούς κολοσσούς που ίδρυσαν θυγατρικές και κέντρα έρευνας και ανάπτυξης στο Ισραήλ, [80] οι ισχυρισμοί του Ισραήλ για ανάγκες ασφαλείας έχουν ωθήσει σε πρωτοφανείς εξελίξεις στις υπηρεσίες σωφρονιστικών ιδρυμάτων και επιτήρησης, από δίκτυα CCTV, βιομετρική επιτήρηση, δίκτυα σημείων ελέγχου υψηλής τεχνολογίας, «έξυπνους τοίχους» και επιτήρηση με drones, έως το cloud computing, την τεχνητή νοημοσύνη και την ανάλυση δεδομένων που υποστηρίζουν το στρατιωτικό προσωπικό επί του εδάφους. [81]

37. Οι ισραηλινές τεχνολογικές εταιρείες συχνά αναπτύσσονται από στρατιωτικές υποδομές και στρατηγική, [82] όπως και ο όμιλος NSO, που ιδρύθηκε από πρώην μέλη της Μονάδας 8200. [83] Το spyware Pegasus, σχεδιασμένο για μυστική παρακολούθηση smartphone, έχει χρησιμοποιηθεί εναντίον Παλαιστινίων ακτιβιστών, [84] και διαθέτει παγκόσμια άδεια για να στοχεύει ηγέτες, δημοσιογράφους και υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. [85] Εξαγόμενη βάσει του Νόμου Ελέγχου Εξαγωγών Άμυνας, η τεχνολογία ομαδικής επιτήρησης της NSO επιτρέπει τη «διπλωματία του κατασκοπευτικού λογισμικού», ενισχύοντας παράλληλα την ατιμωρησία των κρατών. [86]

38. Η IBM λειτουργεί στο Ισραήλ από το 1972, εκπαιδεύοντας στρατιωτικό προσωπικό/προσωπικό πληροφοριών – ειδικά από τη Μονάδα 8200 – για τον τεχνολογικό τομέα και τον χώρο των νεοσύστατων επιχειρήσεων. [87] Από το 2019, η IBM Israel λειτουργεί και αναβαθμίζει την κεντρική βάση δεδομένων της Αρχής Πληθυσμού, Μετανάστευσης και Συνόρων (PIBA), [88] επιτρέποντας τη συλλογή, αποθήκευση και κυβερνητική χρήση βιομετρικών δεδομένων σχετικά με τους Παλαιστίνιους και υποστηρίζοντας το μεροληπτικό καθεστώς αδειοδότησης του Ισραήλ. [89] Πριν από την IBM, η Hewlett Packard Enterprises (HPE) [90] διατήρησε αυτήν τη βάση δεδομένων και η ισραηλινή θυγατρική της εξακολουθεί να παρέχει διακομιστές κατά τη διάρκεια της μετάβασης. [91] Η HP έχει εδώ και καιρό υποστηρίξει τα συστήματα απαρτχάιντ του Ισραήλ, παρέχοντας τεχνολογία στην COGAT, την υπηρεσία φυλακών και την αστυνομία. [92] Από τη διάσπαση της HP το 2015 σε HPE και HP Inc., οι αδιαφανείς επιχειρηματικές δομές έχουν αποκρύψει τους ρόλους των επτά εναπομεινάντων ισραηλινών θυγατρικών της. [93]

39. Η Microsoft δραστηριοποιείται στο Ισραήλ από το 1991, αναπτύσσοντας το μεγαλύτερο κέντρο της εκτός ΗΠΑ. [94] Οι τεχνολογίες του είναι ενσωματωμένες στις σωφρονιστικές υπηρεσίες, την αστυνομία, τα πανεπιστήμια και τα σχολεία – συμπεριλαμβανομένων των αποικιών. [95] Από το 2003, η Microsoft έχει ενσωματώσει τα συστήματά της και την πολιτική τεχνολογία της σε ολόκληρο τον ισραηλινό στρατό, [96] ενώ παράλληλα απέκτησε ισραηλινές νεοσύστατες επιχειρήσεις κυβερνοασφάλειας και επιτήρησης. [97]

40. Καθώς τα συστήματα απαρτχάιντ, στρατού και ελέγχου του πληθυσμού του Ισραήλ παράγουν αυξανόμενους όγκους δεδομένων, η εξάρτησή του από την αποθήκευση στο cloud και την υπολογιστική έχει αυξηθεί. Το 2021, το Ισραήλ ανέθεσε στην Alphabet Inc (Google) και την Amazon.com Inc. σύμβαση ύψους 1,2 δισεκατομμυρίων δολαρίων (Project Nimbus) [98] – χρηματοδοτημένη σε μεγάλο βαθμό από τις δαπάνες του Υπουργείου Άμυνας [99] – για την παροχή βασικής τεχνολογικής υποδομής.

41. Η Microsoft, η Alphabet και η Amazon παρέχουν στο Ισραήλ σχεδόν σε ολόκληρη την κυβέρνηση πρόσβαση στις τεχνολογίες cloud και τεχνητής νοημοσύνης που διαθέτουν, ενισχύοντας τις δυνατότητες επεξεργασίας δεδομένων, λήψης αποφάσεων και επιτήρησης/ανάλυσης. [100] Τον Οκτώβριο του 2023, όταν το εσωτερικό στρατιωτικό νέφος του Ισραήλ υπερφορτώθηκε, [101] Η Microsoft Azure και η κοινοπραξία Project Nimbus παρενέβησαν με κρίσιμες υποδομές cloud και τεχνητής νοημοσύνης. [102] Οι διακομιστές τους που βρίσκονται στο Ισραήλ διασφαλίζουν την κυριαρχία των δεδομένων και μια ασπίδα από την λογοδοσία, [103] βάσει ευνοϊκών συμβάσεων που προσφέρουν ελάχιστους περιορισμούς ή εποπτεία. [104] Τον Ιούλιο του 2024, ένας Ισραηλινός συνταγματάρχης περιέγραψε την τεχνολογία cloud ως «όπλο με κάθε έννοια της λέξης», επικαλούμενος αυτές τις εταιρείες. [105]

42. Ο ισραηλινός στρατός έχει αναπτύξει συστήματα τεχνητής νοημοσύνης όπως τα «Lavender», «Gospel» και «Where’s Daddy?» για την επεξεργασία δεδομένων και τη δημιουργία λιστών στόχων, [106] αναδιαμορφώνοντας τον σύγχρονο πόλεμο και καταδεικνύοντας τη διπλή χρήση της Τεχνητής Νοημοσύνης. Η Palantir Technology Inc., της οποίας η τεχνολογική συνεργασία με το Ισραήλ χρονολογείται πολύ πριν από τον Οκτώβριο του 2023, επέκτεινε την υποστήριξή της στον ισραηλινό στρατό μετά τον Οκτώβριο του 2023. [107] Υπάρχουν βάσιμοι λόγοι να πιστεύουμε ότι η Palantir έχει παράσχει τεχνολογία αυτόματης προγνωστικής αστυνόμευσης, βασική αμυντική υποδομή για ταχεία και κλιμακωτή κατασκευή και ανάπτυξη στρατιωτικού λογισμικού, καθώς και την Πλατφόρμα Τεχνητής Νοημοσύνης της, η οποία επιτρέπει την ενσωμάτωση δεδομένων μάχης σε πραγματικό χρόνο για αυτοματοποιημένη λήψη αποφάσεων. [108] Τον Ιανουάριο του 2024, η Palantir ανακοίνωσε μια νέα στρατηγική συνεργασία με το Ισραήλ και πραγματοποίησε συνεδρίαση του διοικητικού συμβουλίου στο Τελ Αβίβ «σε ένδειξη αλληλεγγύης». [109] Τον Απρίλιο του 2025, ο Διευθύνων Σύμβουλος της Palantir απάντησε στις κατηγορίες ότι η Palantir είχε σκοτώσει Παλαιστίνιους στη Γάζα λέγοντας «κυρίως τρομοκράτες, αυτό είναι αλήθεια». [110] Και τα δύο περιστατικά υποδεικνύουν τη γνώση και τον σκοπό σε εκτελεστικό επίπεδο όσον αφορά την παράνομη χρήση βίας από το Ισραήλ, καθώς και την αδυναμία αποτροπής τέτοιων πράξεων ή απόσυρσης της εμπλοκής τους. [111]

43. Το Ισραήλ ως «Έθνος Νεοσύστατων Επιχειρήσεων», που έλαβε κίνητρα από την παγκόσμια έκρηξη των τιτλοποιήσεων μετά την 11η Σεπτεμβρίου, έχει λάβει σημαντική ώθηση μέσω της γενοκτονίας. Κατατάχθηκε στην πρώτη θέση παγκοσμίως στον αριθμό των νεοσύστατων επιχειρήσεων κατά κεφαλήν, με αύξηση 143% στις νεοσύστατες επιχειρήσεις στρατιωτικής τεχνολογίας το 2024, και με την τεχνολογία να αποτελεί το 64% των ισραηλινών εξαγωγών καθ’ όλη τη διάρκεια της γενοκτονίας. [112]

25 Γενάρη 2025: η Παλαιστινιακή αντίσταση (που, υποτίθεται, είχε συντριβεί…) συνεχίζει να απελευθερώνει ομήρους κάνοντας επίδειξη δύναμης, με αντάλλαγμα την απελευθέρωση Παλαιστίνιων αιχμαλώτων απ’ τα θεοναζί, απαρτχάιντ κάτεργα. Το καθεστώς του Τελ Αβίβ λύσσαξε πολύ απ’ την επίδειξη της ήττας του. Τελικά προτίμησε να “κόψει” την εκεχειρία και να επιδοθεί σ’ ένα όργιο δολοφονιών με κάθε μέσο – με την καθόλου κρυφή ελπίδα να σκοτώσει όσους όμηρους έχουν μείνει ζωντανοί…

Πολιτική μεταμφίεση: Βαρύς μηχανισμός στην υπηρεσία της καταστροφής από τους αποίκους

44. Οι πολιτικές [: civilian] τεχνολογίες χρησιμεύουν από καιρό ως εργαλεία διπλής χρήσης για την εποικιστική-αποικιακή κατοχή. [113] Οι ισραηλινές στρατιωτικές επιχειρήσεις βασίζονται σε μεγάλο βαθμό σε εξοπλισμό από κορυφαίους παγκόσμιους κατασκευαστές για να απομακρύνουν τους Παλαιστίνιους από τη γη τους, [114] κατεδαφίζοντας σπίτια, δημόσια κτίρια, γεωργικές εκτάσεις, δρόμους και άλλες ζωτικές υποδομές. Από τον Οκτώβριο του 2023, αυτός ο μηχανισμός έχει συμβάλει στην καταστροφή του 70% των κατασκευών και του 81% των καλλιεργήσιμων εκτάσεων στη Γάζα. [115]

45. Για δεκαετίες, η Caterpillar Inc. [116] έχει παράσχει στο Ισραήλ εξοπλισμό που χρησιμοποιείται για την κατεδάφιση παλαιστινιακών σπιτιών και υποδομών, [117] μέσω τόσο του προγράμματος χρηματοδότησης του αμερικανικού στρατού [118] όσο και ενός αποκλειστικού κατόχου άδειας που επιτάχθηκε από την ισραηλινή νομοθεσία στον στρατό. [119] Σε συνεργασία με εταιρείες όπως η IAI, [120] Συστήματα Elbit [121] και η RADA Electronic Industries, ιδιοκτησίας του Leonardo, [122] το Ισραήλ έχει εξελίξει την μπουλντόζα D9 της Caterpillar σε αυτοματοποιημένο, τηλεχειριζόμενο βασικό οπλισμό του ισραηλινού στρατού, [123] που χρησιμοποιείται σε σχεδόν κάθε στρατιωτική δραστηριότητα από το 2000, εκκαθαρίζοντας τις γραμμές εισβολής, «εξουδετερώνοντας» το έδαφος και σκοτώνοντας Παλαιστίνιους. [124] Από τον Οκτώβριο του 2023, έχει καταγραφεί η χρήση εξοπλισμού Caterpillar για την εκτέλεση μαζικών κατεδαφίσεων. [125] – συμπεριλαμβανομένων κατοικιών, [126] τζαμιών [127] και υποδομών που συντηρούν τη ζωή [128] – επιδρομών σε νοσοκομεία [129] συνθλίβοντας τους Παλαιστίνιους μέχρι θανάτου. [130] Το 2025, η Caterpillar εξασφάλισε ένα ακόμη συμβόλαιο πολλών εκατομμυρίων δολαρίων με το Ισραήλ. [131]

46. Η κορεατική HD Hyundai [132] και η εν μέρει θυγατρική της Doosan, [133] παράλληλα με τον σουηδικό όμιλο Volvo [134] και άλλοι μεγάλοι κατασκευαστές βαρέων μηχανημάτων, έχουν από καιρό συνδεθεί με την καταστροφή παλαιστινιακής περιουσίας, με τον καθένα να προμηθεύει εξοπλισμό μέσω αποκλειστικά αδειοδοτημένων ισραηλινών εμπόρων. [135] Ο κάτοχος άδειας της Volvo είναι μια εταιρεία που είναι καταχωρημένη στη Βάση Δεδομένων των Ηνωμένων Εθνών και ο επιχειρηματικός της εταίρος είναι η Merkavim Transport Pty Ltd, η οποία παράγει θωρακισμένα λεωφορεία που εξυπηρετούν εποίκους. [136] Από το 2000, μηχανήματα Volvo έχουν χρησιμοποιηθεί για την ισοπέδωση παλαιστινιακών περιοχών, συμπεριλαμβανομένης της ανατολικής Ιερουσαλήμ. [137] και της Μασαφέρ Γιάτα. [138] Για πάνω από μια δεκαετία, τα μηχανήματα της HD Hyundai χρησιμοποιούνται για την κατεδάφιση παλαιστινιακών σπιτιών, [139] και για να ισοπεδώσουν γεωργικές εκτάσεις, συμπεριλαμβανομένων των ελαιώνων. [140] Μετά τον Οκτώβριο του 2023, το Ισραήλ αύξησε τη χρήση του εξοπλισμού του στην αστική καταστροφή της Γάζας, [141] συμπεριλαμβανομένης της ισοπέδωσης της Ράφα [142] και Τζαμπαλία, [143] μετά τις οποίες ο στρατός απέκρυψε τα λογότυπά των εταιρειών. [144]

47. Αυτές οι εταιρείες συνέχισαν να προμηθεύουν την ισραηλινή αγορά παρά τα άφθονα στοιχεία για την εγκληματική χρήση αυτού του μηχανισμού από το Ισραήλ και τις επανειλημμένες εκκλήσεις από ομάδες ανθρωπίνων δικαιωμάτων για διακοπή των σχέσεων. [145] Οι παθητικοί προμηθευτές γίνονται σκόπιμοι παράγοντες που συμβάλλουν σε ένα σύστημα εκτόπισης.

Β. Εποικισμός


Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Εκτάκτως!

Δευτέρα 28 Ιούλη >> Είναι μια πολυσέλιδη έκθεση για μερικούς απ’ τους διεθνείς / δυτικούς επιχειρηματικούς πρωταγωνιστές της σφαγής στη Γάζα, μια έκθεση που πέρασε απαρατήρητη απ’ τα μέρη μας, για λόγους που καταλαβαίνετε. Αλλά επίσης πρόκειται για μια έκθεση που λόγω του λεγκαλισμού της (της επίμονης αναφοράς στη διεθνή νομοθεσία που επιτρέπει μηνύσεις και δίκες…) προκάλεσε τον θυμό πολλών κατά της Albanese.

Η «κλασσικά ελληνική» προσέγγιση σ’ αυτά, είναι έλα μωρέ… σιγά… αυτά τα ξέρουμε… σε καπιταλισμό ζούμε…  – μαζί με το σήκωμα των ώμων. (Άντε και μια ανώδυνη βόλτα ως την πρεσβεία…)

«Τα ξέρουμε»; Τι «ξέρουμε»; Τίποτα δεν ξέρουμε! Και, κυρίως, εκείνο που ΔΕΝ ξέρουμε και ΔΕΝ θέλουμε να καταλάβουμε είναι πως όταν διαμορφώνεται μια (πολιτική) «οικονομία της γενοκτονίας» καπιταλιστικώ τω τρόπω, διαμορφώνεται μαζί ένα επίκαιρο μοντέλο «καπιταλιστικής αξιοποίησης» πολύ ευρύτερης εφαρμογής απ’ ότι σε μια λωρίδα γης μικρότερη σε έκταση απ’ την Άνδρο. Η Γάζα, οι Παλαιστίνιοι και οι Παλαιστίνιες δολοφονούνται μαζικά όχι απλά απ’ τους θεοναζί αλλά απ’ όλους τους δυτικούς συμμάχους τους επειδή έχουν «μετατραπεί» στο πείραμα / προετοιμασία για την κλιμάκωση του 4ου παγκόσμιου πολέμου. Που αργά ή γρήγορα θα έρθει με full power πάνω σ’ όλους μας, συμπεριλαμβανόμενης της μάζας των «έλα μωρέ, αυτά τα ξέρουμε» (επ’ αυτού στο μεθεπόμενο σχόλιο).

Η έκθεση που αναδημοσιεύουμε μεταφρασμένη την ερχόμενη Πέμπτη είναι μεγάλη. Όποιος «βαριέται», «δεν έχει χρόνο», «σιγά μωρέ…» ας μην κάνει τον κόπο καν να ξεκινήσει: καμία προειδοποίηση, ούτε η πιο αιματηρή, ούτε η πιο βάρβαρη, δεν συγκίνησε ποτέ τους υπνοβάτες…

Παλαιστίνη 2

Πανό σε τοίχο κτηρίου στην Ιερουσαλήμ – στις 13 Γενάρη

Δευτέρα 20 Γενάρη (00.30) >> Είναι γνωστό πως αυτό το «σχέδιο εκεχειρίας» που έγινε τώρα αποδεκτό είχε παρουσιαστεί (σχεδόν το ίδιο) τον περασμένο Μάη απ’ τον νυσταλέο Jo, που το είχε εμφανίσει (και αυτό το ξεχνούν πολλοί…) ως πρόταση του Τελ Αβίβ (αν και όχι του αρχιχασάπη), ή έστω, σαν δεδομένα αποδεκτό – με το ερώτημα «να δούμε τώρα τι θα κάνει η Hamas». Είχε μάλιστα δημιουργηθεί και ένας κάποιος «θόρυβος» σχετικά, κι είχαν διατυπωθεί υποψίες ότι το σχέδιο (τότε) προερχόταν από «στρατιωτικούς κύκλους» του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος και όχι απ’ το (πιο σκληροπυρηνικό) «πολιτικό» τμήμα του, δημιουργώντας την υπόνοια ότι τα υψηλά κλιμάκια των καραβανάδων είχαν καταλάβει ήδη (τον περασμένο Μάη) πως ΔΕΝ πρόκειται να επιτευχθεί κανένας απ’ τους στόχους του «πολιτικού» τμήματος.

Τον Μάη το «πολιτικό» του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος περίμενε τι θα κάνει η Παλαιστινιακή αντίσταση: όταν αυτή είπε «ναι», απέρριψε το σχέδιο. Τον Ιούνη ο νυσταλέος Jo είχε το θράσος να κάνει αυτό το «σχέδιο» απόφαση του συμβουλίου ασφαλείας του οηε σχεδόν ομόφωνη (απείχε η Μόσχα θεωρώντας το γενικόλογο…) – για να το ξεχάσει αμέσως μετά.

Εννοείται πως όχι μόνο η σφαγή συνεχίστηκε κανονικά και ανενόχλητη, αλλά η ίδια Ουάσιγκτον που είχε προωθήσει ως «επείγουσα» μια τέτοια εκεχειρία συνέχισε να εξοπλίζει τους θεοναζί, για να σφάζουν. Πράγμα που σήμαινε ότι εκτός από φτηνές δημόσιες σχέσεις και θεατρινισμούς «αθωώτητας» η Ουάσιγκτον είχε αποφασίσει να κάψει αυτό το σχέδιο, εφόσον το δέχτηκε η Παλαιστινιακή αντίσταση…

Πολλοί αναρωτιούνται τώρα γιατί μετά από 8 μήνες το «πολιτικό» τμήμα των θεοναζί υποχώρησε και αποδέχτηκε εκείνο που απέρριπτε τόσον καιρό. Και τα εύσημα αποδίδονται το ψόφιο κουνάβι, που ούτε λίγο ούτε πολύ παρουσιάζεται ως «ο μάγος της διπλωματίας».

Γράψαμε έγκαιρα (την περασμένη εβδομάδα, πριν αυτές τις εξελίξεις: ένας αμερικάνος φίλος) ότι …Το ψόφιο κουνάβι θεωρεί τον αρχιχασάπη προσωπικά τελειωμένο… Και ότι … Χωρίς τον αρχιχασάπη το καθεστώς του θα «τοκίσει» την εγκληματικότητά του ευκολότερα∙ και η ψοφιοκουναβική Ουάσιγκτον θα έχει μεγαλύτερα περιθώρια στους ελιγμούς της στη μέση Ανατολή …. Συνεπώς δεν μας κάνει εντύπωση αν το ψόφιο κουνάβι ανέλαβε να δείξει μεγαλύτερη «αυστηρότητα» απέναντι στον αρχιχασάπη, κόντρα σε ότι ο ίδιος ο αρχιχασάπης περίμενε ή νόμιζε.

Όμως αυτή η «αυστηρότητα» δεν έχει καμία σχέση με τον υποτιθέμενο «φιλειρηνισμό» του ψόφιου κουναβιού!!! Έχει σχέση με το γεγονός πως όχι μόνο ο θεοναζί, απαρτχάιντ στρατός «δεν είχε τίποτα άλλο να κάνει στη Γάζα» όπως δήλωνε ο πρώην υπ.αμ. Gallant στις αρχές του περασμένου Νοέμβρη…

… αλλά, πολύ χειρότερο, η Παλαιστινιακή αντίσταση είχε ήδη ανασυγκροτηθεί δυναμικά…

… προκαλώντας όλο και μεγαλύτερες απώλειες σ’ αυτόν τον δεν-μπορούμε-να-κάνουμε-τίποτα-άλλο θεοναζί στρατό!! (Και μάλιστα σε «θέσεις» που υποτίθεται πως είχε «καθαρίσει» απ’ την αντίσταση πολλές φορές, όπως η Beit Hanoun!!!)

Όχι μόνο στο «μέτωπο» αλλά και στα «μετόπισθεν» η κατάσταση του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος επιδεινωνόταν επικίνδυνα: οι αυτοκτονίες στρατιωτών αυξάνονταν, κι ακόμα γρηγορότερα αυξάνονταν οι «αρνήσεις επιστροφής στον πόλεμο μετά τη άδεια»:

Κάποιοι ισραηλινοί «ειδικοί» το έλεγαν πια ωμά: έχουμε εξαντληθεί (ως σύστημα). Ουσιαστικά απ’ τους τελευταίους μήνες του 2024 και μετά, στον ορίζοντα αυτού του καθεστώτος δεν διαγραφόταν η αποτυχία ή έστω μια διαχειρίσιμη ήττα στην ερειπωμένη Γάζα αλλά μάλλον η στρατιωτική κατάρρευση της γενοκτονικής εκστρατείας που όλα τα δυτικά αφεντικά του ανέθεσαν!!! Και την στρατιωτική κατάρρευση θα την ακολουθούσε πολύ γρήγορα η εσωτερική κατάρρευση του θεοναζί καθεστώτος.

Η αυστηρότητα του δήθεν «ειρηνοποιού» ψόφιου κουναβιού στο «πολιτικό» τμήμα του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος δεν ήταν λοιπόν τίποτα περισσότερο απ’ αυτό: μία ήττα (στο ουκρανικό πεδίο μάχης) δεν την αντέχουμε∙ δεύτερη, στη Γάζα; ούτε που να σας περνάει απ’ το μυαλό!

Ή, ειπωμένο αλλιώς, οι αληθινοί φίλοι του Τελ Αβίβ ανέλαβαν το καθήκον να το σώσουν απ’ τον εαυτό του: από τον γκρεμό που είχε ανοίξει για τους Παλαιστίνιους αλλά βρισκόταν πια το ίδιο στο χείλος του!

Το πιο άγριο φασισταριό στο Τελ Αβίβ, τόσο το «πολιτικό» όσο και το «κοινωνικό» του τμήμα, κρίσιμος σύμμαχος όλων των δυτικών ιμπεριαλισμών, είχε στρογγυλοκαθήσει πάνω στα ψέματά του∙ και στη σιγουριά ότι σκοτώνοντας (τυχαία) τον Yahya Sinwar η αντίσταση θα κατέρρεε… Αλλά «ένας, δύο, τρεις – πολλοί Sinwar»!

Ο 49χρονος Mohammed Ibrahim Hassan Sinwar, ως πρόσφατα επικεφαλής της ταξιαρχίας της Khan Younis και μετά την δολοφονία του αδελφού του Yahya επιχειρησιακός υπεύθυνος του συνόλου της Παλαιστινιακής αντίστασης, έχει το παρατσούκλι «σκιά»: έχει ξεφύγει αυτά τα χρόνια από έξι τουλάχιστον επιχειρήσεις των θεοναζί να τον σκοτώσουν…  

Όλη η ρητορική, λοιπόν, ότι (δήθεν) «το ψόφιο κουνάβι κατάφερε μέσα σε λίγες ημέρες, και πριν καν αναλάβει την καρέκλα του επίσημα, να κάνει εκείνο που απέτυχε ή δεν ήθελε να κάνει ο νυσταλέος Jo» ανήκει στο χειραγωγικό αποπροσανατολισμό του «τα αφεντικά λύνουν και δένουν»… Για να κρυφτεί πως είναι η αντοχή και η αποτελεσματικότητα της Παλαιστινιακής αντίστασης που ανάγκασε τους θεοναζί να υποχωρήσουν – όσο και όπως…

Φενταγίν της Hamas μέσα στον κόσμο κάπου στη Γάζα – πέντε μέρες πριν, χωρίς την τελική απόφαση περί “εκεχειρίας”…

Η φάρσα της «διεθνούς νομιμότητας»

Δευτέρα 30 Σεπτέμβρη (00.09) >> Κανονικά κάτι θα έπρεπε να σας (μας) λείπει απ’ το πεδίο του θανάτου στην Παλαιστίνη / λίβανο: οι (θρυλικοί) κυανόκρανοι! Οι κυανόκρανοι (απ’ το γαλάζιο χρώμα του κράνους τους) είναι μεν (διεθνές) στρατιωτικό σώμα, με κάποια όπλα και την δυνατότητα να ζητήσουν την βοήθεια των «κρατών μελών» του οηε αν κινδυνεύουν, αλλά είναι (ήταν κατασκευαστικά) ένα ειρηνευτικό στρατιωτικό σώμα… Αποστολή του, ρόλος του, είναι να προστατεύει τους αμάχους στη διάρκεια πολεμικών συρράξεων. Εντολέας του, το διακρατικό σώμα που αποφασίζει ότι οι Χ ή οι Ψ άμαχοι χρειάζονται (διεθνή) προστασία, είναι το περιβόητο «συμβούλιο ασφαλείας του οηε», με τα 5 μόνιμα και τα 15 εναλλασσόμενα μέλη του (από του χρόνου θα έχει και το ελλαδιστάν μια καρέκλα σ’ αυτήν την 15άδα, για 6 ή 12 μήνες – δεν το έχουμε ψάξει…). Για να γίνει “αποστολή κυανοκράνων χρειάζεται βέβαια η ομοφωνία των 5 μόνιμων…

Στη διάρκεια της εκκαθάρισης των βόσνιων μουσουλμάνων απ’ τους σερβοναζί, στο πρώτο μισό των ‘90ς, οι κυανόκρανοι ανέλαβαν το καθήκον να προστατέψουν τους άμαχους βόσνιους… Στο Sarajevo, στους περιβόητους «θύλακες προσφύγων» όπως η Σρεμπρένιτσα… Δεν τους προστάτεψαν, έκαναν το αντίθετο: επέτρεψαν τις σφαγές. Ίσως, λοιπόν, το 1995 θα πρέπει να θεωρηθεί το επίσημο τέλος των κυανόκρανων και, μαζί, το ουσιαστικό τέλος του οηε… (Παρ’ όλα αυτά σε διάφορα σημεία του πλανήτη, κυρίως στην αφρική, εξακολουθούν να υπάρχουν κάποιοι κυανόκρανοι, από διάφορα κράτη. Ειδικά οι πρωτοκοσμικοί κυανόκρανοι, σε τέτοιες περιπτώσεις, έχουν αξιοσημείωτες επιδόσεις σε σωματεμπορία, βιασμούς, λαθρεμπόρια κλπ – πράγμα που δείχνει την χειροπιαστή και με το αζημίωτο έννοια της «προστασίας» την σήμερον ημέρα…)

Απ’ την στενή και περιθωριακή μεριά μας είναι αναμενόμενο ότι τέτοιοι διεθνείς θεσμοί μας αφήνουν παγερά αδιάφορους. Λογικό. Ωστόσο εδώ και περίπου έναν αιώνα οι θεσμίσεις εκείνου που ονομάζεται «διεθνής νομιμότητα» και αφορά τους συγκεκριμένους ανά περίοδο ενδοκαπιταλιστικούς ανταγωνιστικούς και συσχετισμούς δύναμης, είναι ένας ενδιαφέρων δείκτης αυτών ακριβώς των ανταγωνισμών και συσχετισμών. Ο οηε, το δικαστήριο ICJ στη Χάγη, οι κυανόκρανοι, το «συμβούλιο ασφαλείας», η γενική συνέλευση και οι ψηφοφορίες, αποτελούν τυπικά τις θεσμίσεις κάποιων ισορροπιών μεταξύ των ενδοκαπιταλιστικών ανταγωνισμών και συσχετισμών μετά το τέλος του Β παγκόσμιου. Ένα είδος «διεθνούς καπιταλιστικού, διακρατικού συντάγματος», αν μπορούμε να το πούμε έτσι.

Αν λοιπόν αυτό που συμβαίνει μ’ αυτές τις θεσμίσεις τον τελευταίο χρόνο (για «πολτούς από ωραία λόγια» μίλησε ένας φίλος της Hezb’ Allah – και δεν είχε άδικο), το γεγονός δηλαδή ότι «η διεθνής κοινότητα παρακολουθεί και καταδικάζει» μέρα με την ημέρα και ώρα με την ώρα την πιο άγρια μαζική δημόσια σφαγή αμάχων στην Παλαιστίνη και τώρα στο λίβανο χωρίς να μπορεί και να θέλει, είτε ως κράτος κράτος είτε σα σύνολο, να τους προστατέψει, (αν λοιπόν αυτό) σημαίνει την μεγάλη επιτάχυνση της κατάρρευσης αυτού του «διεθνούς, καπιταλιστικού, διακρατικού συντάγματος», τότε ΑΥΤΟ θα μπορούσε να μας ενδιαφέρει και να μας αφορά. Διότι δείχνει κάτι αδιαμφισβήτητο, και έχει συμβεί άλλη μια φορά στον 20ο αιώνα:


Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Η ναμίμπια επιμένει!

Δευτέρα 26 Φλεβάρη>> Στις 20 Γενάρη του 2023 (πάνω από ένα χρόνο πριν) η γενική συνέλευση των κρατών μελών του οηε, μετά από απόφασή της (A/RES/77/247), κατέθεσε στο ICJ αίτημα γνωμοδότησης / απάντησης σε δύο ερωτήματα:

Α) Ποιες είναι οι νομικές συνέπειες της συνεχιζόμενης παραβίασης απ’ το Ισραήλ του δικαιώματος των Παλαιστινίων στην αυτοδιάθεση εξαιτίας της παρατεταμένης κατοχής, των εποικισμών και της προσάρτησης παλαιστινιακού εδάφους που έχει καταληφθεί από το 1967, συμπεριλαμβανομένων των ενεργειών για ανατροπή της δημογραφικής σύνθεσης, του χαρακτήρα και του καθεστώτος της Ιερής Πόλης της Ιερουσαλήμ, αλλά και της υιοθέτησης παρόμοιων μέτρων και νόμων υπέρ των διακρίσεων;

Και:

Β) Πως επηρεάζουν οι πολιτικές και οι πρακτικές του Ισραήλ το νομικό καθεστώς της κατοχής, και ποιες είναι οι νομικές συνέπειες που προκύπτουν για όλα τα κράτη μέλη και τον ΟΗΕ απ’ αυτό το καθεστώς;

Αυτές οι δύο ερωτήσεις ήταν ουσιαστικά μία: (όλοι το ξέρουν αλλά) επιβεβαιώνει το δικαστήριο ότι το ισραήλ είναι απαρτχάιντ καθεστώς;

Το έφερε έτσι η διαδικασία και οι ακροάσεις του ICJ γύρω απ’ αυτό το ζήτημα ξεκίνησαν μέσα στη σφαγή, στις 19 Φλεβάρη. Θα τελειώσουν στις 4 Μάρτη. (Πρόκειται για ζήτημα ξεχωριστό απ’ το ήδη σε εξέλιξη κατηγορητήριο κατά του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος για γενοκτονία). Πενήντα δύο (52) κράτη και 3 διεθνείς οργανισμοί καταθέτουν ως μάρτυρες κατηγορίας – ενώ το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς απαξίωσε να «υπερασπιστεί τον εαυτό του» θεωρώντας ότι το ICJ είναι «αναρμόδιο» να κρίνει… (Και, φυσικά, ότι όποιος έχει πυρηνικά όπλα και δυτική στήριξη μπορεί να κάνει ότι θέλει…)

Μέσα σ’ αυτά τα 52 κράτη / μάρτυρες κατηγορίας είναι και η ναμίμπια. Που (με κριτήρια «εξωτερικής πολιτικής») έχει περισσευάμενο θάρρος ώστε να φτύνει ογκόλιθους όχι μόνο της διεθνούς πολιτικής αλλά και της χριστιανικής ηθικής, όπως η αγαπημένη Annalena, ο «άσσος στο ημίχρονο – δύο τελικό» θλιβερός κύριος Soltz και όλο το συνάφι τους στο Βερολίνο.

Ενόσω λοιπόν όλοι οι ενάρετοι και φιλάνθρωποι της δύσης κάνουν τον σταυρό τους για το πως έχουν έρθει τα πάνω κάτω, ιδού τι λεγόταν στη Χάγη στις 23 Φλεβάρη (και κυκλοφόρησε σ’ όλο τον υπόλοιπο πλανήτη / ζούγκλα, έξω και γύρω απ’ τον ευρωπαϊκό «κήπο-της-Εδέμ», όπως υποστηρίζει ένας μεγαλοκηπουρός ονόματι Borell):


Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Πώς είναι δυνατόν;

Δευτέρα 19 Φλεβάρη>> Αντιγράφουμε από την στήλη ενός μόνιμου εθνικόφρονα αρθρογράφου της καθεστωτικής «καθημερινής», στις 17/2, κάτω απ’ τον τίτλο: «ΟΗΕ: η Χαμάς είναι ένα πολιτικό κίνημα»:


Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

ICJ: μισογεμάτο το ποτήρι ή μισοάδειο;

Δευτέρα 29 Γενάρη>> To γράψαμε έγκαιρα, οπότε δεν έχουμε αμαρτία. Πριν 2 βδομάδες (15 Γενάρη, Εκατό μέρες) λέγαμε:

…Το ICJ είναι δικαστήριο. Ακόμα κι αν οι δικαστές του επιδείξουν την μέγιστη ακεραιότητα, δεν παύει να είναι ένα δικαστήριο. Ακόμα κι αν αύριο ή σε λίγες ημέρες διατάξουν «προσωρινά μέτρα» κατά του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος, και πάλι θα είναι ένα δικαστήριο.

Όταν μια τέτοια σφαγή, η πιο televised ως τώρα στην ιστορία του πλανήτη, καθημερινή, διαρκής, στη γνώση ακόμα κι εκείνων που κοιμούνται όρθιοι, για 100 μέρες ήδη, πρέπει να φτάσει σ’ ένα δικαστήριο με την ελπίδα να σταματήσει, τότε πρέπει να αναμετρηθούμε με τους δικούς μας δαίμονες…

Το «διεθνές δικαστήριο δικαιοσύνης» εξέδωσε την περασμένη Παρασκευή την απόφασή του σε σχέση με τα επείγοντα προσωρινά μέτρα (κατά του κατηγορούμενου για γενοκτονία θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος) που ζητούσε το νοτιοαφρικανικό κράτος. Απ’ την λίστα των τέτοιου είδους μέτρων που ζητούσε η Πραιτόρια, το ICJ δέχτηκε τα περισσότερα – εκτός από δυο: τον τερματισμό του πολέμου (εκ μέρους του Τελ Αβίβ) και την απόσυρση του στρατού του και οποιουδήποτε παραστρατιωτικού απ’ την Γάζα.

Φαίνεται πως πολλοί είχαν στηρίξει όλες τους τις ελπίδες για μια τέτοια απόφαση (τερματισμός πολέμου / αποχώρηση κατοχικού στρατού) στο ICJ ξεχνώντας ότι πρόκειται μόνο για ένα δικαστήριο, που επιπλέον δεν έχει καμία δυνατότητα ή εξουσία να επιβάλει τις αποφάσεις του. Απογοητεύτηκαν (ή αυτό δηλώνουν) επιδεικνύοντας (ας μας επιτραπεί η έκφραση) έναν ασυγχώρητο λεγκαλισμό, εντελώς κενό περιεχομένου και σημασίας για την Παλαιστινιακή αντίσταση (και όχι μόνο) και, κυρίως, για την ιστορική συγκυρία. Κι αυτό επειδή το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς δεν θα φύγει τελικά απ’ την Γάζα επειδή αυτό ζήτησε ένα δικαστήριο (χωρίς δυνατότητα και εξουσία), αλλά ως ηττημένο – στρατιωτικά!  

Το 95% της αξίας της προσφυγής και του κατηγορητηρίου της Πραιτόρια, και κατά συνέπεια το 95% της αξίας οποιασδήποτε απόφασης για επείγοντα, προσωρινά μέτρα έπαιρνε το ICJ βρίσκονται εκτός της λωρίδας της Γάζα, εκτός της κατεχόμενης Παλαιστίνης! Στον υπόλοιπο πλανήτη! Και σε σχέση μ’ αυτήν την πλανητική κλίμακα και τους ριζικούς μετασχηματισμούς που συμβαίνουν ήδη σ’ αυτήν, η απόφαση του ICJ έκανε εκείνο που μπορούσε: διέσωσε την αντανάκλαση αυτών των μετασχηματισμών, της αλλαγής των συσχετισμών, σ’ ένα κορυφαίο θεσμικά σημείο∙ επιταχύνοντας ορισμένες κρίσιμες εξελίξεις. Για να το πούμε διαφορετικά, κι όποιος καταλάβει κατάλαβε:


Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Οι χασάπηδες…

Δευτέρα 29 Γενάρη>> Για την ιστορική ακρίβεια της ανάλυσης αυτής της απόφασης, η ασταμάτητη μηχανή θεωρεί υποχρέωσή της να μεταφέρει όχι μόνο τα τελικά της σημεία, αλλά και κάποια σημεία του σκεπτικού της. Μην το θεωρήσετε σχολαστικότητα…

Σε ότι αφορά την παράλειψη των δύο πρώτων έκτακτων μέτρων που ζητούσε η Πραιτόρια, δηλαδή τον τερματισμό της επίθεσης του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος και την αποχώρηση στρατού και παραστρατιωτικών:

Εδώ οι δικαστές του ICJ θεωρούν πως το να αποφασίσουν κάτι τέτοιο βρίσκεται έξω απ’ τις προβλέψεις της Σύμβασης κατά Γενοκτονιών, η οποία αποτελεί την βάση της κρίσης τους – άρα έξω απ’ τις αρμοδιότητές τους στη συγκεκριμένη προσφυγή. Δεν ξέρουμε τα νομικά του «διεθνούς δικαιου» ή την Σύμβαση∙ συνεπώς δεν μπορούμε να εκτιμήσουμε αν πρόκειται για πραγματικό περιορισμό ή νομικίστικο ελιγμό. Πρακτικά πάντως η συγκεκριμένη γνωμάτευση, η οποία ακολουθεί την αναγνώριση της βασιμότητας όλων των διαπιστώσεων και των θέσεων της Πραιτόρια για τα μαζικά εγκλήματα που διαπράττονται, σημαίνει ότι ο θεοναζί στρατός μπορεί να παραμείνει ως κατοχικός, αρκεί να αλλάξει «στυλ πολέμου»… Δηλαδή: να μην σκοτώνει αμάχους, να μην καταστρέφει υποδομές, κλπ.

Σύμφωνα με την αρχική εισήγηση «υπεράσπισης» του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος, κάτι τέτοιο είναι αδύνατο «επειδή οι τρομοκράτες της Χαμάς χρησιμοποιούν τους αμάχους ως ανθρώπινη ασπίδα». Κατά συνέπεια αυτό το σημείο του σκεπτικού του ICJ επιδέχεται δύο εντελώς διαφορετικές ερμηνείες σχετικά με την δράση του θεοναζί στρατού: είτε «μπορείτε να συνεχίσετε αφήνοντας τους άμαχους στην ησυχία τους», είτε «αφού – λέτε ότι – αυτό δεν γίνεται, θα πρέπει να σταματήσετε τον πόλεμο».

Σε ότι αφορά τις πηγές που κατά το ICJ πιστοποιούν την (εν δυνάμει) διάπραξη γενοκτονίας, τέτοια που όντως να χρειάζονται επείγοντα, προσωρινά μέτρα, οι μαρτυρίες της UNRWA (του οργανισμού ανθρωπιστικής βοήθειας του οηε) είναι βασικές. (Θα γυρίσουμε στην UNRWA στη συνέχεια):

Σε ότι αφορά τις τελικές αποφάσεις:

Εκτός απ’ τους 15 μόνιμους δικαστές του ICJ, στην ψηφοφορία επί των μέτρων συμμετείχαν και δύο de facto δικαστές, διορισμένοι ο ένας απ’ την Πραιτόρια και ο άλλος απ’ το Τελ Αβίβ. Προσέξτε λοιπόν ότι στα 4 απ’ τα 6 μέτρα μειοψήφισαν η Sebutinde (της ουγκάντα) και ο Barak (ο de facto του θεοναζί καθεστώτος), 15 – 2 το αποτέλεσμα, ενώ τα δυο, τα νο 3 και 4 εγκρίθηκαν ΚΑΙ απ’ τον Barak (16 – 1): αφορούν την υποχρεώση του καθεστώτος να τιμωρεί όποιον διαπράτει γενοκτονία σε βάρος των Παλαιστίνιων (η οποία γενοκτονία όμως δεν έχει αποφασιστεί ρητά απ’ το ICJ ως η πρακτική του Τελ Αβίβ…) και την απρόσκοπτη παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας… Είναι πιθανό να χρησιμοποιήσει το θεοναζί καθεστώς το «ναι» του σ’ αυτά τα δύο μέτρα ως απόδειξη ότι δεν διαπράτει ηθελημένα γενοκτονία όταν αρχίσει η κυρίως εκδίκαση της προσφυγής της Πραιτόρια; Ναι (λέμε…), προφανώς!!!!

Σημειώσαμε νωρίτερα ότι το ICJ είχε να αποφασίσει, ουσιαστικά, για τους δυτικούς ιμπεριαλισμούς απ’ το 1945 και μετά! Αυτά τα κράτη υποστηρίζουν την τωρινή σφαγή των Παλαιστινίων, όπως εξάλλου υποστηρίζουν επί δεκαετίες την κατοχή και το απαρτχάιντ καθεστώς σε κάθε έκφανσή τους. Αν και δεν περιλαμβάνονται ρητά στο κατηγορητήριο, όλος ο πλανήτης ακούει την καμπάνα που κτυπάει: κανονικά, ως μέλη της Συνθήκης κατά των Γενοκτονιών, αυτά τα δυτικά κράτη θα πρέπει να στηρίξουν τα έκτακτα, προσωρινά μέτρα, σταματώντας (για παράδειγμα…) τον εξοπλισμό του θεοναζί στρατού εφόσον όπλα και πυρομαχικά χρησιμοποιούνται γενοκτονικά.

Ναι… Όμως αν όντως εννοούσαν την αντίθεσή τους στις γενοκτονίες, στα εγκλήματα πολέμου, στα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, αυτά τα κράτη ούτε ιμπεριαλιστικά / αποικιοκρατικά θα ήταν, ούτε θα αλληλοτροφοδοτούνταν σε όπλα και τεχνολογίες με τους θεοναζί – και δεν θα χρειαζόταν δικαστική απόφαση!!!

Τι θα κάνουν τώρα λοιπόν, που εκτίθενται και δικαστικά; Ηπα, αγγλία, γερμανία, καναδάς, φινλανδία, σουηδία, σκωτία και ιταλία (η ε.ε. σα σύνολο έπεται…), με τον «ανθρωπισμό» τους να τρέχει απ’ τα μπατζάκια τους, αποφάσισαν να σταματήσουν την χρηματοδότηση της UNRWA για την Παλαιστίνη, με πρόφαση το ότι ο σύμμαχός τους (το θεοναζί, απαρχάιντ Τελ Αβίβ) κατηγορεί τον οργανισμό τώρα, μετά από σχεδόν 4 μήνες, ότι μια δεκάδα μέλη του, Παλαιστίνιοι, συμμετείχαν στην «εισβολή του al Aqsa», στις 7 Οκτώβρη!!! Με δυο λόγια έστησαν μια πλαστή κατηγορία για να εμποδίσουν (όσο τους είναι δυνατό…) την εφαρμογή βασικών έκτακτων και προσωρινών μέτρων!!!

Αυτή είναι η πρώτη απάντηση των συνεργών της γενοκτονίας στην Παλαιστίνη στην έμμεση αλλά σαφή καταδίκη τους απ’ το ICJ!!!! «Σας γράφουμε!!» Φυσικά η UNRWA θα συνεχίσει να χρηματοδοτείται απ’ τον υπόλοιπο πλανήτη, από κάποια κράτη περισσότερο απ’ ότι τώρα. Όμως η απόφαση των δυτικών αφεντικών, και μάλιστα στο συγκεκριμένο χρονικό σημείο, κάνει ακόμα πιο φανερή, πιο έντονη και πιο συστηματική την συνέργειά τους στην εξόντωση των Παλαιστινίων…

Αν βρουν τρόπο να διαλύσουν το ICJ θα το κάνουν – μην έχετε αμφιβολία! Δεν το ελέγχουν, άρα…

Μπρος βαθύ και πίσω ρέμα…

Δευτέρα 22 Γενάρη>> Παρακάτω είναι τα ονόματα μερικών απ’ τα κράτη που υποστηρίζουν την προσφυγή της νότιας αφρικής κατά του ισραήλ, στο «διεθνές δικαστήριο δικαιοσύνης» (ICJ)*, με την κατηγορία της γενοκτονίας κατά των παλαιστίνιων:

βολιβία, μεξικό, βενεζουέλα, ναμίμπια, αφγανιστάν, αλβανία, αζερμπαϊτζάν, μπαγκλαντές, μπενίν, μπουρκίνα φάσο, αλγερία, τσαντ, ινδονησία, μαρόκο, ακτή ελεφαντοστού, γκαμπόν, γκάμπια, γουϊνέα, ιράκ, ιράν, καμερούν, κατάρ, καζακστάν, κιργιζιστάν, λίβανος, μαλαισία, μάλι, αίγυπτος, μαυριτανία, μοζαμβίκη, νίγηρας, νιγηρία, ουζμπεκιστάν, πακιστάν, σενεγάλη, σιέρα λεόνε, σουδάν, συρία, σαουδική αραβία, τατζικιστάν, τυνησία, αίγυπτος, τουρκμενιστάν, τουρκία, ουγκάντα, ομάν, ιορδανία, ινδονησία…

Αντίθετα, τα κράτη που έχουν δηλώσει ως τώρα ανοικτά συνήγοροι του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος, είναι τα εξής τέσσερα: οι ηπα, η μεγάλη βρετανία, η γαλλία και η γερμανία. Με την αποικιοκρατική, ιμπεριαλιστική ιστορία τους βουτηγμένη στο αίμα «ξέρουν»: Δεν γίνεται καμία γενοκτονία στη γάζα λένε. Είναι νόμιμη αυτο-άμυνα… Είναι η «νομιμότητα» της αυτο-άμυνας του κατακτητή που καταλαβαίνει ότι έφαγε-τα-ψωμιά-του… Είναι η «νομιμότητα» της αυτο-άμυνας την οποία σκοπεύουν να επικαλεστούν τα ίδια… Είναι η «νομιμότητα» που δίνουν αυτά και μόνον αυτά στα συμφέροντά τους και στον κανιβαλισμό τους. Είναι η πιο πρόσφατη έκλαμψη δυτικής ιμπεριαλιστικής χυδαιότητας και κυνισμού… Μπροστά σ’ έναν πλανήτη που θέλει περισσότερα – και έχει βρει καινούργιους, φιλικότερους προστάτες…

Περισσότερα είναι τα πρωτοκοσμικά κράτη που (προσπαθούν να) κάνουν το κορόιδο, στηρίζοντας «σιωπηλά» τους χασάπηδες. Ενώ τα βασικά μέλη του ευρασιατικού project μουρμουρίζουν μονότονα τα περί «λύσης των δύο κρατών», περιμένοντας…

Μιλώντας ψυχρά και δυσοίωνα: τα μαχαίρια βγαίνουν απ’ τα θηκάρια, και το «διεθνές δικαστήριο δικαιοσύνης» είναι μόνο μια αντανάκλασή τους:

[* διάφοροι διεθνώς και στα μέρη μας, βιαστικοί, απρόσεκτοι, αδιάφοροι ή πονηρούληδες μπερδεύουν το “διεθνές δικαστήριο δικαιοσύνης” (ICJ) με το “διεθνές ποινικό δικαστήριο” (ICC). Και τα δύο έχουν έδρα στη Χάγη, και τα δυο είναι διεθνή. Αλλά το ένα (το ICJ) είναι πολύ παλιό, είναι ο ένας απ’ τους 6 πυλώνες του οηε, και ασχολείται ΜΟΝΟ ΜΕ ΔΙΕΝΈΞΕΙΣ ΜΕΤΑΞΥ ΚΡΑΤΩΝ. Το άλλο (το ICC) είναι ηλικίας μόλις 20+ χρόνων, ασχολείται ΜΟΝΟ ΜΕ ΑΤΟΜΑ, και θεωρείται – αποδεδειγμένα – εντελώς “διεφθαρμένο”. Την ανεγκέφαλη αλεπού, για παράδειγμα, ως “άτομο”, την καταδίκασε το δεύτερο, το ICC, σε χρόνο μηδέν – είναι “εργαλείο” των δυτικών αφεντικών, αυτή είναι η πραγματικότητα. Γράψαμε πρόσφατα περισσότερα – πείτε τα και στους φίλους / φίλες σας, να μην λένε ανοησίες….]


Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Λίγη διεθνής κοινότητα ακόμα

Δευτέρα 15 Γενάρη>> Η προσφυγή του νοτιοαφρικανικού κράτους στο «διεθνές δικαστήριο δικαιοσύνης» (ICJ) κατά του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος με την κατηγορία της γενοκτονίας αποδεικνύεται μια συμπαγής και καλά τεκμηριωμένη νομική προσπάθεια να σταματήσει η σφαγή των Παλαιστίνιων. Δεκάδες άλλα κράτη έχουν δηλώσει ήδη την υποστήριξή τους σ’ αυτήν την προσφυγή, αλλά και οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων (πρωτοκοσμικές και μη), μεμονωμένοι «ειδικοί» του διεθνούς δικαίου… Απ’ την μεριά του το κατηγορούμενο κτηνώδες καθεστώς έχει να επιδείξει το «δικαίωμα άμυνας» που του αναλογεί: από απειλές και εκβιασμούς στα κράτη των οποίων δικαστές συμμετέχουν στην τωρινή σύνθεση του δικαστηρίου μέχρι το θεώρημα ότι η παλαιστινιακή αντίσταση είναι γενοκτονική∙ απ’ τα διεθνή πρωτοκοσμικά κρατικά στηρίγματά του ως το θεώρημα ότι η νότια αφρική είναι το «νομικό τμήμα της Hamas»… (Αυτό το τελευταίο ενδεχομένως του επιτρέπει να βομβαρδίσει και την Χάγη…)

Να, για παράδειγμα, ένας συνήγορος: το Βερολίνο. Δεν είναι γενοκτονία αυτό που γίνεται στη Γάζα λέει το γκουβέρνο του, και το λέμε εμείς που ξέρουμε, γιατί κάναμε μία (το Ολοκαύτωμα)… (Όχι, δεν το λέει ακριβώς έτσι… Όμως αυτό είναι το νόημα της επίσημης «γερμανικής άποψης» για την προσφυγή της νότιας αφρικής…) Επιπλέον το έκαναν και στη ναμίμπια…

Πολύ πριν υπάρξει απόφαση (η διαδικασία θα κρατήσει μήνες, ίσως και χρόνια), το επείγον, κι αυτό που ζητάει κατ’ αρχήν η Πραιτόρια, είναι το δικαστήριο να αποφασίσει προσωρινά μέτρα ώστε να σταματήσει η σφαγή και να προστατευτούν όσοι Παλαιστίνιοι είναι ζωντανοί, χωρίς όρους και προϋποθέσεις σε βάρος τους. Αυτό σημαίνει μεταξύ άλλων να σταματήσει η θεοναζί επίθεση και να αποσυρθεί ο στρατός και οι όποιοι παραστρατιωτικοί (: έποικοι…) απ’ τη Γάζα∙ να απελευθερωθεί χωρίς περιορισμούς η παροχή τροφίμων, νερού, φαρμάκων, καυσίμων και όλων των ειδών πρώτης ανάγκης στον πληθυσμό∙ να μην εμποδιστεί η παρουσία ερευνητών που θα καταγράψουν επί τόπου (στη Γάζα) τι έχει συμβεί εκεί ως τώρα, κλπ. Μια τέτοια απόφαση, ως επείγουσα, μπορεί να παρθεί (και θα παρθεί πράγματι ελπίζουμε) σε λίγες ημέρες, άμεσα, χωρίς να βγει το οριστικό, τελικό συμπέρασμα του δικαστηρίου περί της γενοκτονίας∙ κι αυτή η απόφαση είναι που κάνει το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς και τους συμμάχους του να τρέμουν από οργή: μια και το ICJ δεν έχει τρόπο να την επιβάλει, θα την προωθήσει στο περιβόητο «συμβούλιο ασφαλείας του οηε» που έχει! Κι εκεί «τα κουκιά είναι μετρημένα»: είτε οι σύμμαχοι και υποστηρικτές του κανιβαλισμού (Ουάσιγκτον, Λονδίνο) θα την στηρίξουν (;;;), είτε όχι – μπλοκάροντας την εφαρμογή της…. Με ό,τι αυτό σημαίνει για τους παγκόσμιους, ενδοκαπιταλιστικούς συσχετισμούς και ανταγωνισμούς…

Για να το πούμε διαφορετικά. Με τον χρόνιο ξεπεσμό του οηε και των δεκάδων αποφάσεών του σχετικά με την Παλαιστίνη, το ICJ ως τμήμα του οηε είναι το τελευταίο διεθνώς αποδεκτό όργανο «επίλυσης διαφορών μεταξύ κρατών» που έχει απομείνει ως αξιόπιστο απ’ τις δομές «πλανητικής εμβέλειας» όπως αυτές διαμορφώθηκαν μετά το τέλος του 2ου παγκόσμιου πολέμου. Καθώς ο 4ος βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη και κλιμάκωση, και καθώς είναι σαφές πως όταν οι καινούργιοι συσχετισμοί δύναμης και καταμερισμού εξουσίας στον καπιταλιστικό πλανήτη οριστικοποιηθούν (……) θα υπάρξει μια καινούργια «διεθνής νομιμότητα» με νέα «περιεχόμενα» και θεσμίσεις, το ICJ αιωρείται σ’ αυτό το ιστορικό-κενό-της-μετάβασης.

Η κατοχή της Παλαιστίνης, η καταστροφή της ζωής των Παλαιστίνιων, το απαρτχάιντ καθεστώς και η παλαιστινιακή αντίσταση, είναι ένας απ’ τους πολλούς «επιμέρους» πολέμους του 3ου παγκόσμιου, του επονομαζόμενου «ψυχρού» – που μόνο τέτοιος δεν ήταν. Όλα τα αντιαποικιακά κινήματα νίκησαν (κατ’ αρχήν…) στη διάρκεια αυτού του 3ου παγκόσμιου∙ όλα εκτός από εκείνο για την απελευθέρωση της Παλαιστίνης… Σ’ αυτήν την άκρη του κόσμου, στον αρμό της ανατολικής Μεσογείου με τη δυτική Ασία και την βόρεια Αφρική, οι διακρατικοί, ενδοκαπιταλιστικοί ανταγωνισμοί του 3ου παγκόσμιου επέβαλαν ένα αιματηρό, βάρβαρο «Χ».

Αυτό το «Χ» διαταράχτηκε προς στιγμήν μόλις ο 3ος παγκόσμιος τελείωσε. Το θυμίσαμε πριν μόλις 2,5 μήνες, θα το ξανακάνουμε. Η απόφαση A/RES/45/130 της γενικής συνέλευσης των κρατών μελών του οηε (με ημερομηνία επίσημης δημοσίευσης 14/12/1990) έλεγε ανάμεσα σ’ άλλα κι αυτά (τονισμένες φράσεις στις φωτογραφίες):

Η Γενική Συνέλευση ξαναεπιβεβαιώνει την πίστη της στη σημασία της εφαρμογής της Διακήρυξης Απόδοσης Ανεξαρτησίας στις Αποικιοκρατούμενες Χώρες και στους Λαούς τους…

… Θυμίζει την Διακήρυξη της Γενεύης για την Παλαιστίνη και το Πρόγραμμα Δράσης για την Επίτευξη των Παλαιστινιακών Δικαίων, που υιοθετήθηκε απ’ το Διεθνές Συνέδριο για το Ζήτημα της Παλαιστίνης…

… 2. Ξαναεπιβεβαιώνει τη νομιμότητα του αγώνα των λαών για ανεξαρτησία, εδαφική ακεραιότητα, εθνική ενότητα και απελευθέρωση από αποικιοκρατική κυριαρχία, απαρτχάιντ και ξένη κατοχή, με όλα τα διαθέσιμα μέσα, συμπεριλαμβανόμενου του ένοπλου αγώνα…

Ήταν μόνο μια στιγμή: η ιμπεριαλιστική δύση είχε νικήσει (στον 3ο παγκόσμιο) και τίποτα δεν επρόκειτο να διαταράξει τα εγκλήματα του χωροφύλακά της στη μέση Ανατολή. Το «Χ» έγινε σταδιακά ανοικτή, πανηγυρική και χωρίς προσχήματα υποστήριξη του απαρτχάιντ καθεστώτος….

Το ICJ, ως κεντρικός θεσμός του οηε από το 1948, «κουβαλάει» τώρα όλες αυτές τις ανεφάρμοστες αποφάσεις του μητρικού οργανισμού για το “παλαιστινιακό πρόβλημα”∙ κουβαλάει ακόμα και τις δεκαετίες της σιωπηλής «αποδοχής» του αποικιοκρατικού απαρτχάιντ∙ σε μια ιστορική περίοδο που οι συσχετισμοί του παρελθόντος έχουν αλλάξει και αλλάζουν διαρκώς ακόμα περισσότερο. Κουβαλάει τέλος την δική του απόφαση του 2004 (για την παράνομη με βάση το «διεθνές δίκαιο» κατασκευή των τειχών στη Δυτική Όχθη), όπου επιβεβαιώνει ότι όπως οποιοδήποτε κατοχικό καθεστώς έτσι και το θεοναζί, απαρτχάιντ δεν έχει το δικαίωμα να επικαλείται «αυτοάμυνα» απέναντι στους κατεχόμενους πληθυσμούς… Για προφανείς λόγους: οι κατεχόμενοι εξεγείρονται, κι αυτοί είναι οι μόνοι που έχουν δικαίωμα διεθνώς αναγνωρισμένο, ακόμα και στον ένοπλο αγώνα.

Το ICJ είναι η τελευταία αντανάκλαση του 20ου αιώνα πάνω στην κόψη της Ιστορίας, μέσα στη ρευστότητα και τη νοσηρότητα. Απ’ την μια μεριά, κάτω απ’ τα βλέμματα του πλανήτη, πρέπει να στηρίξει την ακεραιότητά του, έτσι ώστε σα θεσμός να περάσει στις καινούργιες ρυθμίσεις, μετά τον 4ο παγκόσμιο πόλεμο. Απ’ την άλλη μεριά υπονομεύεται υπόγεια ήδη απ’ τα αφεντικά του τελευταίου κτηνώδους ρατσιστικού, αποικιοκρατικού καθεστώτος – και τους συμμάχους του. Θυμάστε μήπως τον πιο κοντινό, που με το θράσος που χαρακτηρίζει όλους όσους θεωρούν ότι το «διεθνές δίκαιο» το έχουν στην τσέπη τους (ενώ το έχουν αλλού…) υπερασπίστηκε το «δικαίωμα του ισραήλ στην αυτοάμυνα»; Σας τον θυμίζουμε: