Tag: εξωτερική πολιτική

Συριακό πεδίο μάχης 1

Δευτέρα 16 Δεκέμβρη (00.48) >> …Είναι αυτονόητο ότι κάθε γνώση της πραγματικότητας ξεκινάει από τα γεγονότα. Το μόνο ερώτημα είναι το εξής: Ποια δεδομένη κατάσταση της ζωής, στο πλαίσιο ποιας μεθόδου, αξίζει να θεωρηθεί γεγονός από το οποίο απορρέει γνώση; Φυσικά, ο στενόμυαλος εμπειρισμός αρνείται ότι τα γεγονότα γίνονται γεγονότα μόνο εντός του πλαισίου μιας μεθοδικής επεξεργασίας, η οποία διαφέρει ανάλογα με το ποιος είναι ο στόχος της γνώσης…. Ακόμα και η απλούστερη απαρίθμηση «γεγονότων», έστω και αν δεν συνοδεύεται από κανέναν σχολιασμό, συνιστά μια «ερμηνεία»∙ … ακόμα και σε αυτήν την περίπτωση τα γεγονότα γίνονται αντιληπτά από μια θεωρία, μια μέθοδο, ξεριζώνονται από το πλαίσιο της ζωής στο οποίο βρίσκονταν αρχικά και εντάσσονται στο πλαίσιο μιας θεωρίας…

Αυτά έγραφε μεταξύ πολλών άλλων ο György Lukács στο Ιστορία και Ταξική Συνείδηση, το 1923. Πριν έναν αιώνα. Ώριμες κοινωνίες του Θεάματος δεν υπήρχαν (ακόμα) τότε, κι ωστόσο ο ιστορικός διαλεκτικός υλισμός έπρεπε (και μπορούσε) να υποστηρίξει πως ακόμα και «απλά» εμπειρικά γεγονότα δεν είναι τέτοια παρά μόνο μέσα σ’ ένα ορισμένο περιβάλλον εννόησής τους∙ και ότι ο καπιταλισμός ως σύστημα είναι μια κατεξοχήν διαδικασία κατασκευής των κυρίαρχων εννοήσεων-των-γεγονότων∙ πριν απ’ αυτά και για λογαριασμό τους.

Έτσι ώστε η αντίπαλη (στον καπιταλισμό) εργατική μέθοδος εννόησης του κόσμου είχε (τότε) και έχει (πάντα) ως ύψιστο καθήκον πρώτα να γνωρίζει αυτή την κυρίαρχη στατική, ανιστορική και δόλια διαδικασία εννοήσεων και ερμηνειών (των γεγονότων)∙ και ύστερα να αποκαλύπτει εκείνες τις σχέσεις γύρω και «πίσω» απ’ τα όποια γεγονότα ώστε να αποκαθίσταται το ιστορικό νόημά τους.

Αυτό ισχύει παντού, ισχύει ακόμα περισσότερο στους πολέμους. Για τους οποίους το τετριμμένο motto είναι «το πρώτο πράγμα που πεθαίνει είναι η αλήθεια»∙ κι ωστόσο παραμένει βολικό να γίνεται δεκτή (ακόμα κι αν προβάλλεται ως «μυστηριώδης») η επίσημη εκδοχή των γεγονότων-ως-τέτοιων σαν η «αλήθεια» τους∙ και πάνω της να οικοδομούνται ακροβατικές «ερμηνείες».

Είναι λοιπόν ατιμία (το λιγότερο) απ’ την μεριά όλων αυτών των δυτικών «ειδικών», προφεσόρων ή απλά επαγγελματιών διαμόρφωσης της κοινής γνώμης, που δεν είχαν ιδέα τι επρόκειτο να συμβεί στο συριακό πεδίο μάχης του 4ου παγκόσμιου πριν την 27η Νοέμβρη, το γεγονός ότι μετά δηλώνουν ικανοί και σίγουροι να «προβλέψουν» τι θα συμβεί στο μέλλον. Κοντινό και απώτερο… Στη μέση Ανατολή και όχι μόνο.

Ξέρουμε πια με κάθε βεβαιότητα πως εκείνοι που ήξεραν έγκαιρα ήταν … το μπλοκ της Αστάνα! Μόσχα, Τεχεράνη, Άγκυρα – και, οπωσδήποτε, ο ίδιος ο Άσσαντ!! Δεν λέμε «ήταν οι μόνοι που ήξεραν»… Λέμε ήξεραν – και ήξεραν έγκαιρα. Έτσι ώστε αν έκριναν ότι πρέπει να δράσουν (κάθε κράτος μέλος απ’ την μεριά του, σε συνεννόηση με τα υπόλοιπα) θα το είχαν κάνει.

Καταλαβαίνουμε πως η έγκαιρη γνώση εκ μέρους των κρατών μελών του μπλοκ της Αστάνα (ακόμα και του ίδιου του άμεσα θιγόμενου…) του τι προετοιμάζεται απ’ τους ουαχαβίτες του Idlib και τους προστάτες τους μήνες πριν, των κρατών που τώρα βαφτίζονται απ’ τους κάθε είδους «ειδικούς» ως «ηττημένα» (ή σε σύγκρουση μεταξύ τους…), μπερδεύει και διαλύει τις τρέχουσες δυτικές καθεστωτικές ερμηνείες. «Κόβει το ψωμί» όλων αυτών των ειδικών που προτιμούν «απλές» ερμηνείες (του είδους «προδοσίες» κλπ…) και τις εξίσου «απλές» προβολές τους στο μέλλον (του είδους «η Hezb’ Allah πάει, χαντακώθηκε, κόπηκε η ‘γραμμή μεταφοράς όπλων από το ιράν’….) Μάταιοι ακροβατισμοί!

Δεν θα υπαινιχτούμε ότι ξέρουμε ποιες θα είναι οι συνέπειες των πιο πρόσφατων εξελίξεων στο συριακό πεδίο μάχης! Δεν ξέρουμε – αλλά δεν αγνοούμε καθόλου την ως τώρα ιστορικότητά τους: νικητές που ηττήθηκαν και ηττημένοι που «αναστήθηκαν»…

Κι έτσι εκείνο που μπορούμε (και πρέπει) να κάνουμε είναι να «θυμίσουμε» αυτήν την ιστορικότητα, στο περιβάλλον ενός παγκόσμιου ενδοκαπιταλιστικού πολέμου (του 4ου…) που δεν ξεκίνησε χτες! Να αναδείξουμε αυτήν την ιστορικότητα έτσι ώστε όσες / όσοι ενδιαφέρονται από εργατική σκοπιά να μην πέφτουν θύματα της προπαγάνδας – αναμφίβολα πολεμικής. Και να καταλαβαίνουν τον ορίζοντα αντί … να βάζουν στοιχήματα!

Μόνο που αυτό δεν μπορούμε να το κάνουμε από εδώ, απ’ την ασταμάτητη μηχανή – λόγω «όγκου». Θα το κάνουμε το συντομότερο δυνατό, τον ερχόμενο Γενάρη, ως Sarajevo.pdf 182a. Εκείνο που μπορούμε να κάνουμε εδώ, τώρα, είναι να παρουσιάσουμε ένα δείγμα του τι λέει (επίσημα) η Τεχεράνη (σίγουρα ο πιο «στενός» σύμμαχος του καθεστώτος Άσσαντ)… και η Μόσχα (κρίσιμος σύμμαχος)… για την «πτώση Άσσαντ». Είναι, άραγε, εκ των υστέρων «δικαιολογίες» για μια ήττα (όπως την παρουσιάζει η οργανική δυτική δημαγωγία); Ή είναι έμμεση υπόδειξη του «ναι, ξέραμε…», που αφήνει μόνο ερωτηματικά για το «… οπότε;»;

Εδώ είναι το (επίσημο) καθεστωτικό ρωσικό πρακτορείο ειδήσεων tass, και ο Peskov:

Η ρωσία βοήθησε την συρία στην αντιμετώπιση των τρομοκρατών και στη σταθεροποίηση της κατάστασης μετά το 2015, αλλά οι επακόλουθες ενέργειες ήταν δουλειά της κυβέρνησης της χώρας είπε ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου Dmitry Peskov.

«Πρόσφατα η ρωσία βοήθησε την αραβική δημοκρατία της συρίας στην αντιμετώπιση των τρομοκρατών και στην διασφάλιση της σταθερότητας όταν η κατάσταση ήταν επικίνδυνη για ολόκληρη την περιοχή. Κάναμε σημαντική προσπάθεια γι’ αυτό το σκοπό. Η ρωσία ολοκλήρωσε την αποστολή της σ’ εκείνο το σημείο» είπε.

«Μετά απ’ αυτό ήταν η κυβέρνηση του [Bashar] Assad που ανέλαβε την ευθύνη για την χώρα της, προσπαθώντας να εξασφαλίσει την ανάπτυξη, αλλά δυστυχώς, η κατάσταση έφτασε στο σημείο που έφτασε» είπε ο Peskov, προσθέτοντας πως «τώρα πρέπει να προχωρήσουμε με βάση τις πραγματικότητες στο έδαφος».

Εδώ είναι ο ιρανός υπ.εξ. Abbas Araghchi σε πρόσφατη συνέντευξή του:

Ακόμα και ο ίδιος ο Bashar al–Assad στη συνάντησή που είχα μαζί του και είχε και ο δρ. Larijani μαζί του [σ.σ.: λίγο μετά την επίθεση στο Aleppo] είχε εκπλαγεί και απογοητευτεί με το πως συμπεριφερόταν ο στρατός του. Ήταν καθαρό πως ούτε η συριακή κυβέρνηση είχε μια σωστή ανάλυση της κατάστασης του συριακού στρατού. Σε κάθε περίπτωση, κατά τη γνώμη μου, ο συριακός στρατός πιάστηκε στα δίχτυα ψυχολογικού πολέμου [σ.σ.: !!!!!] παρά σε μια πραγματική σύγκρουση στο πεδίο. Η προπαγάνδα που έγινε, μαζί με την ατμόσφαιρα που δημιουργήθηκε στα ψηφιακά και στα παραδοσιακά μήντια, ήταν αξιοσημείωτα αποτελεσματική στο να μειώσει τα κίνητρα του στρατού, [οδηγώντας] στην απουσία αντίστασης…

Ένας απ’ τους στόχους της διαδικασίας της Αστάνα ήταν να βοηθήσει την συριακή κυβέρνηση και την αντιπολίτευση απ’ την στιγμή που υπήρξε ειρήνη μεταξύ αυτών των τριών χωρών. Για να ξεκινήσει ένας πολιτικός διάλογος, να μπουν σε εφαρμογή πολιτικές μεταρρυθμίσεις, και να γίνουν αλλαγές στο σύνταγμα αν χρειάζονταν. Τα προηγούμενα δέκα χρόνια κινηθήκαμε αρκετά σταθερά σ’ αυτό το δρόμο, αν και πρέπει να ειπωθεί ότι δεν υπήρξε η αναμενόμενη πρόοδος σ’ αυτό το δρόμο, και ότι η κυβέρνηση του Assad απ’ αυτή την άποψη ήταν κάπως άκαμπτη και αργή στο να κάνει προόδους. Σε κάθε περίπτωση το ζήτημα των εσωτερικών θεμάτων της συρίας, του διαλόγου με την αντιπολίτευση, και η εξεύρεση μιας πολιτικής λύσης, το θέμα της αντιμετώπισης αυτών των ζητημάτων στο βαθμό που ήταν απαραίτητη, ήταν δουλειά της συριακής κυβέρνησης και του συριακού στρατού, που την υποστηρίζαμε παρέχοντας πολιτική υποστήριξη ή προσφέροντας συμβουλές βοηθώντας την συριακή κυβέρνηση. Οπότε αυτό είναι τώρα το ζήτημα που τους έφερε μπροστά σ’ ένα πρόβλημα. Ο συριακός στρατός ήταν ανίκανος να φέρει σε πέρας σωστά τα καθήκοντά του. Αλλά ποτέ δεν επρόκειτο να αντικαταστήσουμε τον συριακό στρατό στην επίλυση των εσωτερικών προβλημάτων της χώρας ή στην αντιμετώπιση της αντιπολίτευσης. Η παρουσία μας στη συρία είχε να κάνει με την μάχη κατά του Daesh [σ.σ.: isis], και συνεχίστηκε μετά την ήττα του. Είμασταν εκεί επίσης για να στηρίξουμε την αντίσταση και να προσφέρουμε βοήθεια στις οργανώσεις της αντίστασης.

Και ύστερα σε ανάλογο ρεπορτάζ (χωρίς μετάφραση):

Συγκρατείστε οπωσδήποτε αυτό (για το μέλλον…): … Αν δεν είχαμε πολεμήσει τον isis στη συρία και στο ιράκ θα έπρεπε να τον πολεμήσουμε μέσα απ’ τα σύνορά μας…

Προσθέτουμε ως παρακαταθήκη το πιο κάτω time-lapse video, εντελώς βοηθητικά, για την «εδαφική» κατάσταση στη συριακή (και στην ιρακινή…) επικράτεια απ’ τον Μάρτη του 2011 και μετά. Χρωματικός κώδικας:

Κόκκινο η ελεγχόμενη απ’ το καθεστώς Άσσαντ περιοχή∙ ανοικτό πράσινο οι ελεγχόμενες περιοχές απ’ την εν γένει «αντιπολίτευση»∙ μαύρο οι περιοχές που κατέλαβε ο isis (μαζί με την προσχώρηση σ’ αυτόν πολλών οργανώσεων)∙ κίτρινο η κατοχή των ypg και του us army∙ σκούρο πράσινο στο βορρά οι περιοχές υπό τον έλεγχο του τουρκικού στρατού, και στο νότο υπό τον έλεγχο του αμερικανικού.

Τελευταίο για σήμερα. Κρατείστε (κάπου…) αυτό το όνομα: Suhayl al–Hasan, 54 χρονών. Σύρος αρχικαραβανάς, αλεβίτης, με αρκετές επιτυχίες «επί του πεδίου» πριν και κυρίως μετά το 2015, που θεωρείται «αδιάφθορος» και κάποτε είχε υποδειχθεί ακόμα και ως (εσωτερικός) αντίπαλος του Άσσαντ. Βρίσκεται στη Μόσχα υπό την υψηλή προστασία των ρωσικών υπηρεσιών, καθώς θεωρείται «πολύτιμος». Πολύ περισσότερο απ’ τον Άσσαντ…

Ποιος ξέρει; Μπορεί κάποια στιγμή να ακουστεί δυνατά το όνομά του…

Συριακό πεδίο μάχης 2

Δευτέρα 16 Δεκέμβρη (00.34) >> Με την βοήθεια των δυτικών συμμάχων του το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς βρήκε μια καλή ευκαιρία εδαφικής επέκτασης – σε βάρος της τυπικά συριακής επικράτειας. Απ’ την μεριά της η καινούργια (ουαχαβίτικη) διοίκηση, και πάλι με την δυτική βοήθεια, δηλώνει ότι δεν πρόκειται να μπλέξει σε πόλεμο κατά των θεοναζί… Πράγμα που σημαίνει «μπάτε σκύλοι αλέστε». Θα τολμούσε κάποιος να πει ότι η εδαφική διαφορά μεγέθους ανάμεσα στον θύλακα του Idlib και στην τυπική συριακή επικράτεια είναι τέτοια που η καινούργια διοίκηση, «εκ του Idlib ορμώμενη», μπορεί να «χαρίσει» και μερικές χιλιάδες στρέμματα – με αντάλλαγμα την «αναγνώρισή» της.

Να θεωρηθούν αυτά οριστικές εδαφικές διευθετήσεις; Επιτρέψτε μας: όχι! Είναι μάλλον υλικό για έναν καινούργιο γύρο αντάρτικου (ακόμα και μετά από καιρό), πατριωτικού ως προς τον ιδεολογικό προσανατολισμό του. Τα υποκείμενα για ένα τέτοιο αντάρτικο υπάρχουν. Θα χρειαστεί να οργανωθούν…

Σ’ αυτήν την (θεωρητική προς το παρόν) περίπτωση πού θα βρουν στήριγμα οι «αντιπολιτευόμενοι» του μέλλοντος; Ίσως σε κάποιους απ’ αυτούς που τώρα ορκίζονται στην εδαφική ακεραιότητα της συρίας…. Σε κάποιους… Το Τελ Αβίβ, στη θεοναζί παράνοιά του, θεωρεί ότι έχει βρει την ευκαιρία να «μεγαλώσει». Προς το παρόν είναι έτσι, πράγματι. Αλλά αυτό το «προς το παρόν» δεν θα κρατήσει επ’ άπειρον (όπως δηλώνει ο αρχιχασάπης). Ίσως μάλιστα κρατήσει λιγότερο, πολύ λιγότερο απ’ όσο φαίνεται τώρα. (Αυτό που έχει ονομαστεί «εικονική πραγματικότητα» – εμείς το λέμε οργανωμένες παραισθήσεις – έχει γίνει ιδιαίτερα αγαπητό…)

Μπορεί ο Soleimani να έχει δολοφονηθεί, αλλά το σχέδιο που υπηρετούσε όχι. Κι αυτό δεν είναι μεταφυσική απώθηση της πραγματικότητας του είδους «πάλι με χρόνια και καιρούς…»

Για να το πούμε διαφορετικά, χωρίς εξηγήσεις: ποιος στο Πεκίνο θα ήθελε οι ουϊγούροι «αυτονομιστές» να έχουν μια φιλική έδρα στο συριακό έδαφος – στο όνομα της «συμπερίληψης»;

From the river

Δευτέρα 9 Δεκέμβρη >> Δεν ξεχνάμε, δεν ξεχνιόμαστε: στην Παλαιστίνη συνεχίζεται ο απελευθερωτικός αγώνας… Στην Παλαιστίνη συνεχίζουν οι καρδιές να κτυπούν…

Δεν ξεχνάμε:

Συριακό πεδίο μάχης 2

Δευτέρα 9 Δεκέμβρη (00.27) >> Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι οι ουαχαβίτες του Idlib έχουν υπάρξει για χρόνια ενεργούμενα του άξονα της Ουάσιγκτον, του Λονδίνου και του Τελ Αβίβ. Οι ίδιοι δεν χάνουν την ευκαιρία να το δηλώσουν∙ η σχέση τους, άλλωστε, με τους δυτικούς ιμπεριαλισμούς είναι πολύχρονη:

(Ωστόσο, ας το θίξουμε βιαστικά, είναι άλλο πράγμα άτακτοι που «χατζηλικώνονται» και την βγάζουν με λαθρεμπόριο ανθρωπιστικής βοήθειας, και άλλο ένα καθεστώς με τους δικούς του πόρους, τα δικά του χρέη και, υποχρεωτικά, με διαφορετικές ευθύνες. Αυτό ισχύει γενικά, ισχύει και ειδικά για ουαχαβίτες, ακόμα κι αν τρόχισαν-τις-γωνίες τους. Άλλο πράγμα η διαχείριση «έξωθεν βοήθειας» και τα νταραβέρια και άλλο η διαχείριση κρατικού προϋπολογισμού, τραπεζών και διεθνών σχέσεων. Άλλο πράγμα να υπόσχεσαι «συμπερίληψη» και άλλο να βρεις λεφτά για να αποκαταστήσεις χιλιάδες πρόσφυγες αν επιστρέψουν ή να ελέγξεις την ανεργία. Άλλο πράγμα να παίρνεις έτοιμα τα ντουφέκια του επίσημου συριακού στρατού και να πυροβολείς στον αέρα, και άλλο το να βρεις ανταλλακτικά για τα βαριά όπλα που κληρονόμησες…)

Είναι επίσης σίγουρο πως ουσιαστικά το μπλοκ της Αστάνα αυτή τη φορά άφησε τα πράγματα να εξελιχθούν-από-μόνα-τους∙ με τον Erdogan να βγαίνει και να το φωνάζει (!!!)

Για να συμπληρώσει ακριβώς μετά το αντίθετο, ότι «ανησυχεί για τους τρομοκράτες που συμμετέχουν σ’ αυτήν την ‘κάθοδο-προς-την-Δασμασκό’!!!» Πάντως δεν κήρυξε πόλεμο στη Μόσχα και στην Τεχεράνη!!! Μια μέρα μετά στη Doha:

Κι εδώ είναι (δεν κάνουμε λάθος!) που …το συριακό πεδίο μάχης εισάγεται «επίσημα» απ’ τον άξονα Ουάσιγκτον – Λονδίνου – Αθήνας – Λευκωσίας – Τελ Αβίβ στον εξελισσόμενο 4ο παγκόσμιο πόλεμο, σαν ο «κρίκος» που ενώνει το μέχρι τώρα μεσανατολικό πεδίο μάχης (Παλαιστίνη / λίβανος) με το ουκρανικό πεδίο μάχης! Ακόμα κι αν ο Άσσαντ αποδείχθηκε ο τελευταίος που θα άξιζε να έχει εξουσία σ’ έναν βασικό παράγοντα του «μπλοκ της αντίστασης» (στη συριακή επικράτεια), τα συμφέροντα όλων των μελών αυτού του μπλοκ, κρατικών και μη, παραμένουν απόλυτα αντίθετα με εκείνα του άξονα! Δεν υπάρχει «σύμπτωση», ούτε στιγμιαία. Ο άξονας προωθεί σε παραλλαγή το σχέδιό του (σχέδιο που είχε ηττηθεί επί μια δεκαετία…) για τη «νέα μέση ανατολή», και οι rebranded ουαχαβίτες είναι η βελτιωμένη εκδοχή του project isis. Οι δυτικοί δημαγωγοί έχουν ξελιγωθεί με την «γοητεία» του αφεντικού της HTS Jolani, και δεν κρύβουν πόσο «γλυκούλης» είναι (με βάση τα δυτικά κριτήρια και για τα δυτικά συμφέροντα πάντα…). Έχει γίνει πια και «συμπεριληπτικός» (!!! αυτά τα είδαμε και αλλού στη συρία, σε τσιράκια της δύσης φυσικά: εκστρατείες PR με τα βασικά «συγκινητικά» στερεότυπα των δυτικών αιχμαλώτων):

Επικηρυγμένος (απ’ την Ουάσιγκτον) με 10 εκατομμύρια δολάρια, ένας «αναγνωρισμένος» (άμεσα ή έμμεσα…) Jolani θα κάνει οικονομία στον αμερικανικό προϋπολογισμό… Χαρά για το ψόφιο κουνάβι!!!

Για το μπλοκ της Αστάνα όμως; Για το ευρασιατικό project; Ακόμα κι αν υπάρχουν εγγυήσεις ότι οι ρωσικές βάσεις στη συρία δεν θα θιχτούν,

σε ποιο βαθμό η Τεχεράνη (και η Hezb’ Allah, και έμμεσα η παλαιστινιακή αντίσταση) είναι δυνατόν να κρατήσουν από εδώ και στο εξής την Δαμασκό αν όχι μέσα στο «μπλοκ της αντίστασης» τουλάχιστον όχι εναντίον του; Άνθρωποι που δηλώνουν φανατικά αντι-σιίτες αλλά δεν κούνησαν ούτε το μικρό τους δάκτυλο προς υπεράσπιση των σουνιτών παλαιστινίων είναι προφανώς επικίνδυνα καιροσκόποι∙ άρα ιδανικά διαθέσιμοι για οποιαδήποτε καλή προσφορά / εξαγορά. Οι αμερικανικές βάσεις στην ανατολική συρία και οι βάσαλοι ypg δεν φαίνονται να έχουν ενοχληθεί απ’ τις εξελίξεις – τι σημαίνει όμως η επαναλαμβανόμενη ως χτες και επίμονη δήλωση περί «ακεραιότητας της συριακής επικράτειας» από την Άγκυρα, την Τεχεράνη και την Μόσχα σχετικά με δαύτους; Ειδικά η Άγκυρα περιμένει απ’ τα νέα αφεντικά στη Δαμασκό να επανακατακτήσουν την επικράτεια στα ανατολικά του Ευφράτη; Και ύστερα, για καθαρά «πατριωτικούς» λόγους θα ανακτήσουν τα υψώματα του Γκολάν και την επιπλέον «buffer zone» πολεμώντας και νικώντας τον θεοναζί στρατό; (Όχι βέβαια!!!) Οι πετροχούντες της αραβικής χερσονήσου και ο «αραβικός σύνδεσμος» σα σύνολο, κράτη που είχαν αποκαταστήσει τις σχέσεις τους με το καθεστώς Άσσαντ, νοιώθουν ασφαλή και δικαιωμένα ή όχι;

Αφού “κατέρρευσε η συνοριακή συμφωνία με τη συρία” τι να κάνουν και οι θεοναζί; Θα απλωθούν…

Α, ναι: πετάχτηκε και η ….

Δεν μπορούμε να απαντήσουμε τώρα σ’ αυτές και πολλές παρόμοιες ερωτήσεις. Θεωρούμε για παράδειγμα αρκετά πιθανό ότι κάποια ροή όπλων και πυρομαχικών προς τον λίβανο θα συνεχίσει, σε μικρότερη κλίμακα και με όρους λαθρεμπορίου. Αλλά οι «φρουροί της επανάστασης» δεν θα είναι στο συριακό έδαφος: επειδή είναι σιίτες…

Θεωρούμε επίσης ότι η πτώση του καθεστώτος Άσσαντ δεν έχει δείξει ακόμα τις πιο σοβαρές συνέπειές της – υπάρχουν σημαντικά ζητήματα ανοικτά, που φτάνουν μακριά, πολύ μακριά. Με τα πραγματικές σύγχρονες καπιταλιστικές συνθήκες η (τωρινή) συριακή επικράτεια, μετά την καθεστωτική αλλαγή, έχει πολλές πιθανότητες να παραμείνει ένα failed σύστημα, και κατά συνέπεια «πεδίο βολής». Ειδικά ο ουαχαβίτικος συντηρητισμός / μεγαλοϊδεατισμός είναι εγγύηση για κάτι τέτοιο…

Κι ενώ τα φανερά δεδομένα δείχνουν ότι αυτή η κατάρρευση προκαλεί σοβαρή ζημιά στο «μπλοκ της Αστάνα» και στους μεσοπρόθεσμους στόχους του, μας είναι αδύνατο να συμπεράνουμε ότι η Τεχεράνη ή η Μόσχα αποφάσισαν να «αυτοκτονήσουν» ήρεμα αφήνοντας απλά τον Άσσαντ-στην-τύχη-του, προσφέροντας μια κρίσιμη νίκη-περίπατο στην Ουάσιγκτον, στο Τελ Αβίβ, και στους συμμάχους τους… χωρίς εναλλακτικό σχεδιασμό. (Χρησιμοποιούμε την λέξη «αποφάσισαν» επειδή αποκλείουμε το ενδεχόμενο να αιφνιδιάστηκαν..)

Κι ούτε λόγος ότι ηττήθηκαν στρατιωτικά!! (Ωστόσο υπάρχουν ήττες που δεν είναι στρατιωτικές. Υπάρχουν επίσης περιπτώσεις όπου η φαινομενική αρχική ήττα αποδεικνύεται στην εξέλιξη των πραγμάτων τακτική αναδίπλωση…)

Κατά τον Lavrov (Σάββατο 7 Δεκέμβρη, απ’ την Doha) το συριακό πεδίο μάχης είναι ένα τμήμα της γενικής σύγκρουσης κατά του δυτικού ηγεμονισμού… Πράγμα που θα μπορούσε να σημαίνει: «οι τίτλοι τέλους αργούν ακόμα»…

Η παλαιστινιακή αντίσταση

Δευτέρα 2 Δεκέμβρη (00.43) >> Όταν οι δυτικοί κανίβαλοι δεν χρειαζόταν να απαντούν σε δύσκολες (;) ερωτήσεις, κι όταν οι δυτικές μάζες κοιτούσαν μόνο τον αφαλό τους (επωφελούμενες, είτε το ήξεραν είτε όχι, απ’ τον ιμπεριαλισμό των αφεντικών τους) κάπου όχι μακριά πολλοί μεγάλωναν ώστε να μπορούν να χειρίζονται ένα αυτόματο. Για να αντισταθούν, για να ζήσουν ή να πεθάνουν με αξιοπρέπεια.

Τον καιρό εκείνο, για τους δυτικούς δεν υπήρχε Παλαιστίνη. Αλλά τι αξία έχουν οι δυτικοί; Μόνο για να σκοτώνουν…

Το παρακάτω video, διάρκειας 13 λεπτών και κάτι (με αγγλικούς υπότιτλους) ρίχνει μια ματιά στην προσφυγούπολη κι ανταρτομάνα Jenin, στη δυτική Όχθη, πριν σχεδόν 1,5 χρόνο. Τον Ιούλη του 2023. Είναι μια σύντομη ιστορία για τους Παλαιστίνιους αντάρτες στη δυτική Όχθη, μια ιστορία γεμάτη (όπως το φαντάζεσθε…) «τρομοκράτες»…

 

Ο κανιβαλισμός δεν κρύβεται

Δευτέρα 2 Δεκέμβρη (00.40) >> Κάθε πληθυσμός έχει τα καθάρματα που του αντιστοιχούν. Στην περίπτωση του ελλαδιστάν ο πραγματικός χαρακτήρας του καθεστώτος (και δεν αναφερόμαστε μόνο στην don Rico & Co αλλά και στο μεγαλύτερο μέρος της αντιπολίτευσης, αξιωματικής, υπαξιωματικής κλπ ) κρύβεται εύκολα με δημαγωγικές παραισθήσεις, κοινωνικά μαραζώματα – αλλά και με εκείνο το πληροφοριακό overdose που κάποιοι πριν πολλά χρόνια ονόμασαν ενεργητική λογοκρισία….

Ερωτώμενος τι θα κάνει το ντόπιο γκουβέρνο στην περίπτωση επίσκεψης του φυγόδικου εγκληματία κατά της ανθρωπότητας αρχιχασάπη του Τελ Αβίβ (μια ευθεία δρόμος είναι…), ο εκπρόσωπός του δήλωσε ουσιαστικά ότι για το ελλαδιστάν ο Nentanyahu είναι αθώος. «Δεν έχουμε κρύψει τις συμμαχίες μας…» είπε, «…δεν μπορούμε όμως να εξομοιώνουμε ένα κράτος που δέχτηκε τρομοκρατική επίθεση, εν προκειμένω από την Χαμάς, με άλλες περιπτώσεις κρατών που προκάλεσαν επιθέσεις, όπως η ρωσία στην ουκρανία».

Ποιο κόμμα, κομματίδιο, οργάνωση ΕΙΝΑΙ ΣΤΑ ΣΟΒΑΡΑ ΕΧΘΡΟΣ των παραπάνω; «Καταγγελίες», για νάχουμε να λέμε; Ωωωω! Ποιος εντόπιος «πολιτικός φορέας» με μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του ανέλαβε να κάνει εκείνο που του αναλογεί, δηλαδή να απαιτήσει μαχητικά, δυναμικά και με όση διάρκεια χρειαστεί την διακοπή των διπλωματικών, οικονομικών, πολιτιστικών, εκπαιδευτικών σχέσεων με το καθεστώς των εγκληματιών κατά της ανθρωπότητας; Θα μας άνοιγε ο Χρυσοσφαιρίδης τα κεφάλια σ’ έναν τέτοιο αγώνα; Ας μας τα άνοιγε, να τα πούμε στη συνέχεια.

Δεν θα μπούμε λοιπόν στον κόπο να σχολιάσουμε τις συμμαχίες «τους» ή τους «εξομοιωτές» τους… Υποθέτουμε ότι δεν πρόκειται να υποστηρίξουν κατηγορητήριο κατά συμμαχικού κράτους που προκάλεσε (sic) επιθέσεις χωρίς να δεχτεί καμία, π.χ. στο ιράκ ή στη λιβύη… Οπότε ο εκπρόσωπος του γκουβέρνου λέει απλά και καθαρά ότι είναι ο.κ. το να σκοτώνει κάποιος (ένα κράτος για παράδειγμα) 100 και 1000 αμάχους για κάθε έναν απ’ τους δικούς του αμάχους που κάποιοι «τρομοκράτες» σκότωσαν – αρκεί αυτό το κράτος να είναι συμμαχικό, «ευλογημένο» σα να λέμε απ’ την «πίστη μας στο διεθνές δίκαιο». «Δικαίωμα στην αυτοάμυνα» διάολε, πως το λένε;

Με απλά λόγια: το ελληνικό καθεστώς στηρίζει και υποθάλπτει επίσημα και στο φως της ημέρας συμμαχικούς εγκληματίες κατά της ανθρωπότητας έχοντας υιοθετήσει τα «επιχειρήματά» τους. Άρα είναι επίσης ένα καθεστώς παρόμοιου είδους εγκληματιών, που οι μάζα των υπηκόων νομίζει ότι δεν έχει εκδηλωθεί ως τέτοιο, και άρα «συγχωρείται» για την «εξωτερική πολιτική» του…

Δεν έχει εκδηλωθεί ως τέτοιο; ΛΑΘΟΣ!!! Στο πρώτο μισό της δεκαετίας του ’90 στήριξε, υπέθαλψε και συμμετείχε (μέσω διαλεκτών φασιστών και πρακτόρων του…) στη σφαγή πάνω από 100.000 βόσνιων αντρών και γυναικών απ’ τους σερβοφασίστες – απλά επειδή το Βελιγράδι ήταν επίσης σύμμαχος, και οι βιασμένες γυναίκες, οι σφαγμένοι και εκτοπισμένοι, οι φυλακισμένοι σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, ήταν μουσουλμάνοι. Και, επιπλέον, όταν το νεοσύστατο τότε ICC ζήτησε την έκδοση των φασιστών / εκτελεστών της «εξωτερικής πολιτικής» του έχοντας ακλόνητες αποδείξεις για την συμμετοχή τους τόσο στην πολιορκία και σφαγή στο Sarajevo όσο και στην σφαγή στη Σρεμπρένιτσα, αυτό το ίδιο καθεστώς, με καθολική συναίνεση απ’ τους φασίστες ως το μεγαλύτερο μέρος της άκρας αριστεράς, έκρυψε και προστάτεψε τους χασάπηδές του – δεν παρέδωσε κανέναν, αν και τους ήξερε καλά έναν έναν (ή επειδή, ακριβώς, τους ήξερε!).

Στα τέλη της δεκαετίας του 1990, παρουσιάζοντας αρκετά απ’ τα τεκμήρια εκείνης της εκδήλωσης των εντόπιων εγκληματιών κατά της ανθρωπότητας σε όλη τους την πυραμίδα, στη Βοσνία, είπαμε: Προσέξτε!!! Αυτό το καθεστώς, το ελληνικό, θα ξανακάνει τέτοια εγκλήματα όποτε και όπου μπορεί.

Τα ξανακάνει εδώ και χρόνια, με ένταση «αποδεικτική» του χαρακτήρα του τους τελευταίους 13 μήνες, υποστηρίζοντας το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς. Συνεπώς η (ρητορική δυστυχώς) ερώτησή μας προς όλους όσους γκρινιάζουν σήμερα είναι αυτή: αν μείωνε ή διέγραφε τον φπα στα είδη διατροφής θα ήσασταν ευχαριστημένοι μ’ αυτό το καθεστώς; Ως εκεί φτάνει η ηθική σας συγκρότηση;

Επειδή η απάντηση είναι «ναι», τα όσα πρόκειται να ακολουθήσουν τους επόμενους μήνες και τα επόμενα χρόνια είναι μόνο η κατ’ ευθείαν συνέπεια αυτής της απάντησης: αν ρίχνεις σε τρίτη μοίρα την εγκληματική δράση των δικών «σου» αφεντικών για κάποια ψίχουλα συμπόνιας απ’ την μεριά τους, θα έρθει η ώρα που θα σύρουν κι εσένα στο καλοφτιαγμένο «εθνικό» θυσιαστήριό τους…

Ψόφια «ειρήνη»… (1)

Επάνω, χάρτης με την εμπόλεμη ζώνη  στον πόλεμο των 36 ημερών το 2006. Κάτω η ίδια ζώνη στον πόλεμο των 59 ημερών (ως τώρα) – ο χάρτης είναι 2 μέρες πριν την «εκεχειρία». Προσέξτε ότι το 2006 ο θεοναζί στρατός είχε κάνει ναυτικό αποκλεισμό του λιβάνου, κάτι που δεν διανοήθηκε καν και καν τώρα, αφού τότε η Hezb’ Allah είχε κτυπήσει ένα πλοίο του. Προσέξτε επίσης ότι το 2006 είχε καταφέρει να προωθηθεί αισθητά πιο βαθιά απ’ ότι τώρα. Όμως, έχοντας την δυτική άδεια να ισοπεδώσει την Γάζα, προχώρησε τώρα σε πιο μαζικούς βομβαρδισμούς οικισμών, χωριών και πόλεων – φυσικά και της Βηρυτού, και της Σιδώνας…

Δευτέρα 2 Δεκέμβρη (00.21) >> Δεν ήταν στον ορίζοντα της ανάλυσής μας… Αλλά γιατί θα έπρεπε; Επί μέρες τις τελευταίες εβδομάδες τα «νέα απ’ το μέτωπο» ήταν όλο και χειρότερα για τον θεοναζί στρατό: το καταλάβαινε όποιος έκανε τον κόπο να συγκρίνει τα δημοσιεύματα των δικών του media με τις αναφορές των λιβανέζικων. Επί μέρες τις τελευταίες εβδομάδες αυτός ο θεοναζί στρατός όχι μόνο δεν μπορούσε να προχωρήσει με σταθερότητα αλλά κάποτε αναγκαζόταν να υποχωρήσει πίσω, μέσα στην δική του συνοριακή επικράτεια. Επί μέρες τις τελευταίες εβδομάδες γινόταν όλο και πιο ξεκάθαρο πως αυτός ο θεοναζί στρατός όχι μόνο δεν θα «καθάριζε» το νότιο λίβανο απ’ τους «τρομοκράτες», όχι μόνο δεν θα έβλεπε ποτέ το όριο που είχε βάλει στον εαυτό του, τον ποταμό Λιτάνι, αλλά μάλλον διακινδύνευε ένα μεγαλειώδες Βατερλώ.

Συνεπώς μια «εκεχειρία», «ανακωχή» (χρησιμοποιείτε όποια λέξη σας ταιριάζει) με «ημερομηνία λήξης» (η οποία ημερομηνία απλά ταιριάζει με την ανάληψη καθηκόντων απ’ το ψόφιο κουνάβι…) που δεν θα είχε στόχο απλά την περισυλλογή-των-νεκρών, ένα μόνο νόημα θα μπορούσε να έχει: με τα τωρινά δεδομένα δεν μπορούμε άλλο! Και αυτό ακριβώς δείχνει. Οι δυτικοί συνεργοί και υποθάλπτες και τροφοδότες των θεοναζί εγκληματιών κατά της ανθρωπότητας και οπωσδήποτε οι δημαγωγοί τους, παρουσιάζοντας αυτήν την «ανακωχή» ως νίκη δική τους και του χωροφύλακά τους, φρόντισαν να κρύψουν τρία βασικά δεδομένα πριν πανηγυρίσουν για τις «υπογραφές»:

1) Το ομολογημένο ξανά και ξανά εντός του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος ότι το πεζικό του ΔΕΝ αντέχει πλέον την εισβολή στο νότιο λίβανο…

2) Την «ανεξήγητη» ένταση με την οποία ο αρχιχασάπης του Τελ Αβίβ υποστήριζε δημόσια αυτήν την «συμφωνία», και την βιασύνη του να την επιστημοποιήσει στο υπουργικό του συμβούλιο – όταν επί 14 μήνες έκανε το ακριβώς αντίθετο είτε σχετικά με τη Γάζα είτε σχετικά με το νότιο λίβανο μόλις πριν ένα μήνα…

3) Την χλιαρή (δήθεν) αντίδραση των πλέον hard core θεοναζί συμμάχων του… Έκαναν μεν την παράσταση της διαφωνίας τους, αλλά καμία σχέση με τις σταθερές απειλές εδώ και μήνες ότι θα αποχωρήσουν απ’ την κυβέρνηση και θα την ρίξουν «αν…». Με άλλα λόγια συμφωνούσαν κι αυτοί…

Ήταν ο ίδιος ο αρχιχασάπης που αποκάλυψε τους «3 λόγους που υπέγραψε»: Ένας: «να ασχοληθεί με το ιράν»…. Άλλος: «να ασχοληθεί με τη Γάζα»…. (Και τα δύο μαζί;;;) Ο βασικότερος όμως (που ο ίδιος ανέφερε) ήταν το κοινό μυστικό: η κούραση και η λειψανδρία του στρατού του, ακόμα και σε όπλα. Δηλαδή: οι μεγάλες απώλειες τόσο σε «προσωπικό» (εκατοντάδες νεκροί και σοβαρά τραυματίες) όσο και σε «υλικό»: τουλάχιστον 60 τανκς διαλυμένα σε λιγότερες από 60 μέρες, για μια εισβολή που υποτίθεται θα είχε καταλάβει ήδη τον λίβανο κάτω απ’ τον ποταμό Λιτάνι, αλλά κατάφερε μόνο να κάνει νεκροταφείο της μια ζώνη μερικών εκατοντάδων μέτρων δίπλα στα σύνορα.

Από στενά στρατιωτική άποψη η Hezb’ Allah νικούσε! Και ακόμα χειρότερα: δεν υπήρχε καμία ένδειξη καν και καν ότι επρόκειτο να καμφθεί μετά από επιπλέον ένα ή δύο μήνες.

Να και η άποψη της θεοναζί, απαρτχάιντ κοινωνίας για την έκβαση της εισβολής στο νότιο λίβανο – μετά την ανακοίνωση της «εκεχειρίας». Στο ποσοστό των «δεν νικήσαμε» περιλαμβάνεται ένα 20% που θεωρεί ότι νίκησε η Hezb’ Allah και οι υπόλοιποι που έχουν την άποψη ότι δεν νίκησε κανείς…

Συνεπώς, ενώ είναι ξεκάθαρο γιατί οι θεοναζί κάλεσαν τον μεγάλο σύμμαχό τους στην Ουάσιγκτον (προσωποποιημένο σ’ ένα κάθαρμα ονόματι Hochstein, δεξί χέρι του νυσταλέου Jo διορισμένο στο παρελθόν απ’ τον Obama για να βοηθήσει τον οίκο Biden στις βρώμικες τύπου Burisma δουλειές του στην ουκρανία…) να «μεσολαβήσει» μια διακοπή, υπάρχει το ερώτημα: γιατί συμφώνησε (όσο συμφώνησε…) η λιβανέζικη αντίσταση;

Σ’ αυτό το ερώτημα

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Ψόφια «ειρήνη»… (2)

(Όχι, δεν εμφανίστηκαν οι caballeros στο λίβανο!) Μοτοδιαδήλωση στην Dahyeh, νότιο προάστειο της Βηρυτού, στις 27 Νοέμβρη, μετά την ανακοίνωση της «εκεχειρίας». Δεν δείχνουν για ηττημένοι…

Δευτέρα 2 Δεκέμβρη (00.17) >> Η απελευθέρωση της Παλαιστίνης δεν είναι ευκαιριακό ζήτημα ούτε για την Hezb’ Allah ούτε για το σύνολο εκείνου που ονομάζεται «άξονας της αντίστασης». Η αποικιοκρατική κατοχή της απ’ την άλλη μεριά δεν είναι ευκαιριακό ζήτημα ούτε για το θεοναζί καθεστώς ούτε για τους δυτικούς ιμπεριαλισμούς που είναι οι πατρώνες του. Συνεπώς η σύγκρουση εδώ είναι πολλαπλή και πολυεπίπεδη – και εκτείνεται πολύ μακρύτερα απ’ αυτήν καθαυτήν την Παλαιστίνη ή/και τον λίβανο.

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Ψόφια «ειρήνη»… (3)

Δευτέρα 2 Δεκέμβρη (00.13) >> Στη διάρκεια αυτών των 59 ημερών Ουάσιγκτον και Τελ Αβίβ σε συνεργασία «δούλεψαν» αυτό το σχέδιο: αντί να προσπαθούμε να κτυπήσουμε την Hezb’ Allah στην έδρα της θα κτυπάμε στον εφοδιασμό της σε όπλα και πυρομαχικά στο συριακό! Το σχέδιο το ίδιο δεν είναι καθόλου καινούργιο. Για χρόνια το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς βομβαρδίσει «στόχους» στα δυτικά της συριακής επικράτειας, ακόμα και στη Δαμασκού – έτσι σκότωσε για παράδειγμα τον Mohammad Reza Zahedi, στρατηγό των ιρανών «φρουρών της επανάστασης», στην ιρανική πρεσβεία στη Δαμασκό.

Αλλά η πρόσφατη συνεννόηση οργάνωσε μια proxy αναβάθμιση που φάνηκε πολύ γρήγορα.  Μερικές ώρες μετά την ανακοίνωση της «εκεχειρίας» (κι αφού προηγήθηκαν απειλές του αρχιχασάπη προς τον Άσσαντ για τις σχέσεις του με την Τεχεράνη…), κάμποσα χιλιόμετρα βορειότερα, οι ουαχαβίτες ένοπλοι που είναι παρκαρισμένοι μόνιμα στο Idlib στη βόρεια συρία (μαζί με μερικές εκατοντάδες βασάλων των ypg…) κινήθηκαν οργανωμένα και αποτελεσματικά προς το υπό συριακό έλεγχο Aleppo, αιφνιδιάζοντας εντελώς ό,τι ονομάζεται «συριακός στρατός»! Την ανακατάληψη του Aleppo σχεδόν δια περιπάτου από τους πράκτορες των αμερικανικών και ισραηλινών υπηρεσιών (η πόλη είχε ανακαταληφθεί το καλοκαίρι 2016 με την συνεργασία της Μόσχας, της Τεχεράνης, της Δαμασκού και της Hezb’ Allah) θα την ονομάσουμε (χωρίς παρεξήγηση…) «μεσανατολική επιχείρηση Kursk»! Έχει παρόμοια χαρακτηριστικά, παρόμοια επιμελητειακή υποστήριξη «από ψηλά», την ίδια «υποδομή psyop» – αλλά ακόμα χειρότερα εγείρει ορισμένες αμφιβολίες για την «πιστότητα» κάποιων τμημάτων (αξιωματικών δηλαδή) του συριακού στρατού. Σε κάθε περίπτωση είναι δυνατό κτύπημα όχι απλά κατά του καθεστώτος Assad αλλά κατά του «μπλοκ της Αστάνα» συνολικά! Και κατά της Μόσχας, και κατά της Τεχεράνης, και κατά της Άγκυρας (περισσότερα ειδικά γι’ αυτό στη συνέχεια…). Κάποιος θα έλεγε μ’ έναν σμπάρο πολλά τρυγόνια! (Το γεγονός ότι οι ουαχαβίτες επιτέθηκαν και στο ιρανικό προξενείο στο Aleppo προφανώς έχει την σημασία του… Όπως επίσης ότι «ξαφνικά αφυπνίστηκαν» ανάλογοι ένοπλοι στη Daraa, δίπλα στα κατεχόμενα απ’ τους θεοναζί υψώματα του Γκολάν, ενόσω η θεοναζί αεροπορία βομβάρδιζε συριακές θέσεις λίγο βορειότερα…)

Αυτήν την φορά το συριακό πεδίο μάχης εισάγεται «επίσημα» απ’ τον άξονα Ουάσιγκτον – Λονδίνου – Αθήνας – Λευκωσίας – Τελ Αβίβ στον εξελισσόμενο 4ο παγκόσμιο πόλεμο, σαν ο «κρίκος» που ενώνει το μέχρι τώρα μεσανατολικό πεδίο μάχης (Παλαιστίνη / λίβανος) με το ουκρανικό πεδίο μάχης!

Δεν μπορούμε να προβλέψουμε την απάντηση του «μπλοκ της Αστάνα»∙ μην έχετε όμως καμία αμφιβολία πως όχι μόνο θα υπάρξει αλλά ενδεχομένως να είναι και ιδιαίτερα σκληρή. Ήδη Μόσχα, Τεχεράνη και Άγκυρα συζητούν επ’ αυτού – σήμερα για παράδειγμα ο ιρανός υπ.εξ. θα βρίσκεται στην τουρκική πρωτεύουσα. Χτες ήταν στη Δαμασκό. Ο τούρκος υπ.εξ δήλωσε ότι δεν θα επιτρέψουμε σε τρομοκράτες να φτιάξουν δικό τους κράτος στην επικράτεια της συρίας – αλλά αυτό πιθανότατα δεν θα το μάθετε απ’ τους δημαγωγούς.

Κάποιοι βιάστηκαν να υποστηρίξουν ότι αυτή η επίθεση των ουαχαβιτών υποστηρίζεται απ’ το τουρκικό καθεστώς. Πολύ βολικό, πολύ μηντιακό, και εξαιρετικά ρηχό! Οι «εξηγήσεις» που δίνονται για το συμφέρον του τουρκικού καθεστώτος σ’ αυτήν την εξέλιξη δεν θα άντεχαν ούτε σε νηπιαγωγείο. Και θυμίζουν αρκετές άλλες «πληροφορικές επιχειρήσεις» σχετικά με την μέση Ανατολή και όχι μόνο.

Το ενοχοποιητικό στοιχείο κατά της Άγκυρας είναι η επιρροή που έχει σε κάποια ή κάποιες απ’ τις φράξιες των ουαχαβιτών του Idlib… Αυτό είναι εν μέρει σωστό∙ όμως η Άγκυρα θα ήταν ενθουσιασμένη αν ήταν η μοναδική με επιρροή επάνω τους!! Έχει κάνει σοβαρές συμφωνίες με την Μόσχα (με την Μόσχα… όχι με κανά πιτσιρίκι…) για τον έλεγχό τους ως το σημείο να συνδυαλλαγούν με το καθεστώς Άσσαντ –  και έχει αποτύχει. Η αιτία της αποτυχίας δεν είναι μυστηριώδης. Κάτω απ’ το τραπέζι ή και κάτω απ’ το πάτωμα υπάρχουν κι άλλοι που «πληρώνουν» στο Idlib, με διαφορετικούς σχεδιασμούς. Σε ότι αφορά δε αυτό που η δυτική δημαγωγία ονομάζει «συριακή αντιπολίτευση» είναι αποδεδειγμένο ξανά και ξανά ότι πρόκειται για μισθοφόρους από πολλά μέρη της ασίας που διαλέγουν τους εργοδότες που πληρώνουν καλύτερα! Θυμάται κανείς τα «άσπρα κράνη», την δήθεν «ανθρωπιστική οργάνωση» αυτής της «αντιπολίτευσης»; Μάλλον όχι.

Με δυο κουβέντες: οι στρατηγικοί εργοδότες στο σχέδιο «χαλιφάτο isis στη συρία και στο ιράκ» και στα απόνερά του ήταν και είναι αυτοί: Ουάσιγκτον, Λονδίνο, Τελ Αβίβ. (Το Ριάντ κι ως ένα σημείο η Ντόχα έβαζαν την ιδεολογία και λεφτά…)

Το πιο πρόσφατο, με θεοναζί / αμερικανική / αγγλική προέλευση (και σατανικό!) «επιχείρημα» του γιατί είναι η Άγκυρα πίσω απ’ την «μεσανατολική επιχείρηση Kursk», είναι ότι το τουρκικό καθεστώς θέλει (λέει) να δημιουργήσει μια buffer zone κατά μήκος του συνόλου των συροτουρκικών συνόρων, απ’ την Μεσόγειο ως το ιράκ!!! Οπότε; Θα εισβάλει στη συρία από παντού ή κούτσα κούτσα την buffer zone θα την φτιάξουν οι “προστατευόμενοί” του; Αυτό το «επιχείρημα» το υποστηρίζουν σοβαρά σοβαρά ακόμα και οι «ειδικοί» του γνωστού aljazeera (!!!)

Λοιπόν. Πρώτον, το μήκος των συροτουρκικών συνόρων είναι 909 χιλιόμετρα, κυρίως σε ορεινό έδαφος. Δεύτερον, είναι αποδεδειγμένο (λόγω της μορφολογίας) ότι είναι δύσκολο να ελεγχθούν στρατιωτικά ακόμα και 100 χιλιόμετρα αυτής της συνοριακής γραμμής – όχι 900… Τρίτο και σημαντικό: buffer zone 900 χιλιόμετρα με ένα καθεστώς (το συριακό) που με αυτήν την ιδέα της buffer zone στο έδαφός του το κάνεις εχθρικό προς εσένα; Άστο καλύτερα!!!

Προφανώς έχει ξεχαστεί αλλά ο Ερντογάν είχε πολύ καλές σχέσεις με τον Άσσαντ, έως και οικογενειακές. Οι σχέσεις χάλασαν το 2011, με την εξέγερση στη συρία, όταν ο Ερντογάν μαζί με την Μόσχα, την Τεχεράνη και της Hezb’ Allah «έκαναν χρυσό» τον Άσσαντ να προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις, αλλά αυτός προτίμησε να στείλει κατά των διαδηλωτών την προεδρική φρουρά που είχε επικεφαλής τον χασάπη αδελφό του – και απ’ τις σφαγές της προεδρικής φρουράς ξεκίνησαν όλα. Βουτήχτηκε στο αίμα δίνοντας την ευκαιρία στον άξονα (με την σημαντική συμμετοχή τότε του τοξικού του ριάντ) να τον πνίξουν στη Μεσόγειο. Ήρθε η Μόσχα, η Τεχεράνη και η Hezb’ Allah και τον έσωσαν κυριολεκτικά!

Εξαιτίας αυτής της εγκληματικής πολιτικής του συριακού καθεστώτος το 2011, και το 2012 και το 2013, η Άγκυρα απέκτησε ένα πρόβλημα που δεν είχε: τους κούρδους της συρίας, που με την χρηματοδότηση, την εκπαίδευση και την προστασία της μοσάντ και του u.s. army έχουν γίνει «κράτος» καταλαμβάνοντας συριακό έδαφος, όλη τη συρία ανατολικά του ευφράτη. Σχεδόν το 1/3 της επικράτειας. Φυσικά (η Άγκυρα) προσπάθησε να ελέγξει τους ουαχαβίτες που απερίσκεπτα συγκέντρωσε το καθεστώς Άσσαντ στο Idlib, κι αυτό επειδή δεν έχει ξεχάσει ότι αυτοί ακριβώς οι ουαχαβίτες ήταν το «εργαλείο» για την διάλυση και της τουρκίας (όχι μόνο της συρίας και του ιράκ: η αμερικανο-αγγλικο-ισραηλινή «νέα μέση ανατολή»!) Τους έλεγξε ως το σημείο να μην δρουν στην τουρκική επικράτεια – το υπόλοιπο ήταν και είναι αρμοδιότητα εκείνων που τους συγκέντρωσαν εκεί, δηλαδή της Δαμασκού (αλλά και της Μόσχας…)

Η ιδέα περί “buffer zone” είναι μια ιδέα που βολεύει όσους θέλουν να είναι μόνιμα στη φωτιά η μέση Ανατολή! Η ιδέα περί «τουρκικής καθοδήγησης» των ουαχαβιτών βολεύει αυτούς που φοβούνται την κρατική ισλαμική διεθνή. Στην πραγματικότητα όχι μόνο δεν έχει κανένα όφελος η Άγκυρα απ’ αυτήν την εξέλιξη, αλλά αντίθετα έχει κόστος: εμποδίζει την δημόσια ανακοίνωση της αποκατάστασης των σχέσεών της με την Δαμασκό (σχέσεις που σε επίπεδο υπηρεσιών ποτέ δεν σταμάτησαν!!!). Πρόκειται για μια δημόσια αποκατάσταση σχέσεων που μεθοδεύεται εδώ και πολύ καιρό, κάτω απ’ τον στρατηγικό στόχο (απ’ το σύνολο των μελών του «μπλοκ της Αστάνα») της αντιμετώπισης των βασάλων ypg του αμερικανικού κατοχικού στρατού στην ανατολική συρία, και τελικά την εκδίωξη του u.s. army τόσο απ’ την συρία όσο και απ’ το ιράκ! (Αυτός δεν είναι στρατηγικός στόχος που εγκαταλείπεται έτσι, για μερικά hired arms!)

Επιπλέον αυτή η επίθεση, οργανωμένη ακριβώς για τις ανάγκες της «διευκόλυνσης» του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος και των συμμάχων του, επιβεβαιώνει την τουρκική εκτίμηση ότι και η τουρκική επικράτεια είναι στόχος του Τελ Αβίβ!!! (Όντως: η Άγκυρα πρέπει να τιμωρηθεί για την ρητορική της σχετικά με την Παλαιστίνη!!)

Να πως παρουσίαζε το θέμα η τουρκική καθεστωτική yenisafak το περασμένο Σάββατο:

Επειδή πρόκειται για το (θεωρούμενο) πιο φιλοAKP μήντιο στην τουρκία, μοιάζει αυτή η παρουσίαση να υπονοεί «α, τι ωραία που τα κατάφεραν οι δικοί μας!»; Ή ίσως το αντίθετο, ότι δηλαδή θα χρειαστεί να δράσει και ο τουρκικός στρατός κατά των ενόπλων που έχουν ως τώρα στριμώξει τον συριακό στρατό;