Δευτέρα 8 Δεκέμβρη (00.28) >> Πως θα σας φαινόταν αν μαθαίνατε ότι το περασμένο Σάββατο έγινε ένα συνέδριο με τίτλο: Η συμφωνία για την Ιερουσαλήμ: Προχωρώντας στην ανανέωση της θέλησης της Ummah ενάντια στην Εκκαθάριση και στη Γενοκτονία; Ummah, ας το θυμίσουμε για όσους / όσες δεν ξέρουν, είναι το όνομα για την παγκόσμια κοινότητα / αδελφότητα των πιστών του ισλάμ∙ συνεπώς ίσως σκεφτείτε ότι επρόκειτο για κάποια θεολογική συνάντηση. Δεν ήταν…
Και πως θα φαινόταν αν μαθαίνατε
– ότι αυτό το συνέδριο έγινε στην Istanbul∙
– ότι βασικός ομιλητής ήταν ο Khaled Meshaal, πρώην γ.γ. της Hamas (από το 1996 ως το 2017, οπότε τον διαδέχτηκε ο δολοφονημένος Ismail Haniyeh) και έκτοτε ένα είδος άτυπου υπ.εξ. της οργάνωσης∙
– ότι ο Meshaal έχει επικηρυχτεί απ’ τον Σεπτέμβρη του 2024 απ’ τις ηπα ως ένας απ’ τους «σχεδιαστές» της «εισβολής του al Aqsa»∙
– ότι ήταν ανάμεσα σ’ εκείνους που οι θεοναζί προσπάθησαν (και απέτυχαν) να δολοφονήσουν με την πυραυλική επίθεση στην Doha στις 9 Σεπτέμβρη του 2025∙
– και ότι εκείνο που ανέλυσε στο συνέδριο στην Istanbul πριν 2 ημέρες ήταν οι στρατηγικοί στόχοι της Hamas και της Παλαιστινιακής Αντίστασης συνολικά;
Χμμμ… Αυτό θα μπορούσε να είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον, έτσι δεν είναι;
Θα μπορούσαμε να παρουσιάσουμε περιληπτικά αυτούς τους 10 στόχους… Θα το αφήσουμε για κάποια άλλη στιγμή. Γιατί υπάρχουν επιπλέον δυο (τουλάχιστον) ενδιαφέροντα ζητήματα / ερωτήματα, τα οποία δεν θα έθιγε κανείς απ’ όσους, ακόμα και με «καλή καρδιά» αντιμετωπίζουν τους Παλαιστίνιους και τις Παλαιστίνιες ως «φουκαράδες» και την αντίσταση ως ηττημένη.
Πρώτον: τι σημαίνει άραγε και σε ποιες προοπτικές εντάσσεται το γεγονός ότι το τουρκικό καθεστώς φιλοξένησε ένα τέτοιο συνέδριο, με τέτοιους “τρομοκράτες” ομιλητές και θέμα (ουσιαστικά) την παγκόσμια συστράτευση της κοινωνικής βάσης των ισλαμικών κράτων στον αγώνα για την Παλαιστινιακή απελευθέρωση; Αφήνουμε το ερώτημα χωρίς απάντηση…
Δεύτερον: πόσο «ηττημένη» μπορεί να θεωρείται η Παλαιστινιακή αντίσταση (στο σύνολό της και όχι μόνο η Hamas ως πολιτική / στρατιωτική οργάνωση) όταν υπό τις σημερινές συνθήκες (στις οποίες θα πρέπει να συμπεριλάβουμε πολλά…) είναι σε θέση να υποδεικνύει συγκεκριμένους προσανατολισμούς και να διατυπώνει δημόσια στρατηγικούς στόχους για ένα «ακροατήριο» τόσο διευρυμένο όσο τα δεκάδες εκατομμύρια των μουσουλμάνων του πλανήτη; Αφήνουμε κι αυτό το ερώτημα αναπάντητο…
Δυο συμβουλές μόνο, αν μας επιτρέπετε: έχουμε το δικό μας μερίδιο πολιτικής ευθύνης σ’ αυτόν τον αγώνα∙ και ο κόσμος δεν είναι καθόλου όπως τον συσκευάζει και τον πουλάει η δυτική δημαγωγία, «επίσημη» ή όχι…