Δευτέρα 15 Δεκέμβρη (00.14) >> Υπήρξε ένας καιρός (χρυσές εποχές!!!) όπου η μεγαλύτερη συγκέντρωση porsche cayenne στον πλανήτη, σε αναλογία με τον πληθυσμό, ήταν στην μαγευτική Λάρισα. Και όχι, δεν είχαν βρεθεί πετρέλαια στον κάμπο!
Υπήρξε ένας άλλος καιρός (άλλες χρυσές εποχές!!!!) όπου οι εργάτες γης απ’ την αλβανία κοιμούνταν είτε στα χωράφια είτε σε άθλιες παράγκες από νάυλον∙ όπου πληρώνονταν ελεεινά ή και καθόλου∙ όπου τα φραουλοχώραφα στη Μανωλάδα ήταν όχι η εξαίρεση αλλά μάλλον ο «τύπος» του πως τα αφεντικά της γης στο ελλαδιστάν έκαναν την πρωταρχική τους συσσώρευση. Και όπου το «προσεχώς βουλγάρες» (ή «ουκρανές»…) διακοσμούσε την ελληνική επαρχία με εκατοντάδες βαλκάνιες γυναίκες φυλακισμένες σε εξοχικές παράγκες-μέσα-στα-χωράφια (αλλά και σε διαμερίσματα των πόλεων).
Θέλουμε να πούμε: γενικά είμαστε γνωστοί, εντός και εκτός συνόρων.
Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν δίκαια στις τωρινές κινητοποιήσεις των αγρο-αφεντικών. Υπάρχουν. Για παράδειγμα έχουν δίκιο ότι η τιμή του σταριού, που διαπραγματεύεται στο χρηματιστήριο εμπορευμάτων στο city του Λονδίνου έχει πέσει φέτος (λόγω διεθνούς υπερπαραγωγής) κάτω απ’ το δικό τους κόστος.
Όμως όταν η τιμή του εντόπιου λαδιού (που διαπραγματεύεται στο ίδιο χρηματιστήριο) εκτοξεύτηκε πέρυσι εξαιτίας των καταστροφών στην ισπανική παραγωγή, δεν ακούστηκε ούτε μισή κουβέντα ότι «αυτό είναι ανήθικο, θα πουλάω / θα πουλήσουμε με τις κανονικές τιμές». Όχι. Ο τενεκές πήγε απ’ τα 60 – 70 ευρώ στα 160∙ μαζί ένα-ζεστό-χειροκρότημα για την διεθνοποίηση των τιμών (μέσω χρηματιστηρίου ασφαλώς…).
Όπως λένε προειδοποιητικά διάφορες χρηματιστηριακές διαφημίσεις οι προηγούμενες αποδόσεις δεν εγγυώνται τις μελλοντικές. Στο βαθμό που η «καλή χρονιά» οφείλεται στην καταστροφή κεφαλαίου ενός ανταγωνιστή (και οι κακές στην υπεραπόδοση κεφαλαίου…) το δίκιο των αγροαφεντικών στροβιλίζεται σε μια δίνη ανεξέλεγκτη.
Γενικά μιλώντας ο κύριος ελληνικό κράτος κάνει «ότι μπορεί», πάντα μέσα στα όρια των διεθνών συμμαχιών, συμφωνιών και δεσμεύσεών του. Για παράδειγμα ψάχνει να φέρει εργάτες γης με διακρατικές συμφωνίες με τα κράτη τους, ας πούμε από το πακιστάν ή την ινδία, με συνθήκες ελαφρά καλύτερες απ’ την δουλοπαροικία… Ή κάνει τα στραβά μάτια (πάντα έκανε…) όταν τα κοπάδια πολλαπλασιάζονται με την μέθοδο του Χριστούλη στο «θαύμα των πέντε άρτων και των τριών ψαριών», τα λιοχώραφα καλύπτουν όλο το Αιγαίο και τα βοσκοτόπια απλώνονται σε αεροδρόμια, λίμνες και άλλους άγονους για καλλιέργεια (αλλά μέσα στο «εθνικό απόθεμα» της «τεχνικής λύσης») τόπους.
Φευ η καταραμένη (;;;) ε.ε. προσπαθεί να αναδιαρθρώσει τα οικονομικά της γιατί θέλει να φτιάχνει και να αγοράζει όπλα. “Προετοιμαζόμαστε για πόλεμο” και όλα τα έξοδα μαζί δεν βγαίνουν.
Προσέξτε τις ημερομηνίες. Στις 15 Ιούλη το καθεστωτικό «βήμα» μιλούσε για την συγχώνευση της ΚΑΠ σε «εθνικά προγράμματα» – με σκοπό την «συρρίκνωση των παροχών». Στις 11 Δεκέμβρη, μετά από 5 μήνες, το ελλαδιστάν «έκανε το καθήκον του» μεταφέροντας την ευθύνη των αγροκτηνοτροφικών επιδοτήσεων σ’ έναν ουσιαστικά φορολογικό μηχανισμό. Για την «πάταξη των καταχρήσεων» είπε το γκουβέρνο…
Αλλά όχι…
Οπότε η ε.ε., μέσω της καινούργιας εισαγγελίας, μεταξύ άλλων ψάχνει να βρει και τις καταχρήσεις. Που στα μέρη μας ανθούν σαν την φαιδρά πορτοκαλέα. Πρόβλημα. Ο τίμιος αγρότης (που μπορεί να είναι συγγενής του καπάτσου, μπορεί όχι) δεν πρέπει να τιμωρηθεί εξαιτίας του «σκανδάλου». Σωστό. Αλλά το «σκάνδαλο» είναι η εντόπια, η ελληνική «μηχανική» αξιοποίησης και κατάχρησης δυνατοτήτων ευρύτερων. Αν αυτές συρρικνώνονται λόγω γενικής καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης, τότε;;;
Στις Βρυξέλες έχουν την απάντηση: UBI αγροτών… Universal Basic Income…Καθολικό βασικό εγγυημένο εισόδημα(επίδομα δηλαδή) για τους κατ’ επάγγελμα αγρότες / κτηνοτρόφους – άσχετα απ’ το αν παράγουν κάτι… Η ιδέα του UBI, που γεννήθηκε για να μην πεθάνουν άστεγοι και νηστικοί οι όποιες χιλιάδες πρωτοκοσμικοί μισθωτοί (ή και «ελεύθεροι επαγγελματίες») πεταχτούν στην άκρη απ’ την γενική αναδιάρθρωση της 4ης βιομηχανικής επανάστασης, είναι παλιότερη. Και δημοφιλής μεταξύ διάφορων που την βρίσκουν «ριζοσπαστική» – ίσως και … αντικαπιταλιστική! Τους διαφεύγει (επειδή έτσι θέλουν) ότι η παροχή τέτοιου είδους «βοηθημάτων» και «επιδομάτων» απλής επιβίωσης εκ μέρους του κράτους, που είναι ο συλλογικός εκπρόσωπος των αφεντικών, δεν θα μπορούσε να γίνει άνευ όρων! Ο πρώτος όρος είναι αυτός καθαυτός ο πατερναλισμός της παροχής. Από ‘κει και μετά οι «ωφελούμενοι» (όρος πολλαπλά δηλωτικός…) θα πρέπει να είναι φρόνιμοι και υπάκουοι∙ όχι ταραξίες και απείθαρχοι…
Το UBI για τα μικρομεσαίας κλίμακας αφεντικά του γεωργικού και του κτηνοτροφικού τομέα μπορεί να μοιάζει μακρινό αλλά δεν είναι τόσο. Η επιδότηση εκτάσεων (αντί για την παραγωγή) είναι ένα σαφές βήμα προς τα εκεί, ακόμα κι αν εμφανίζονται περιστατικά καταχρήσεων α λα ελληνικά (ή, ίσως, και α λα ιταλικά…)
Πώς θα είναι φρόνιμοι και υπάκουοι οι «ωφελούμενοι» αυτής της κατηγορίας; Εεεεε… Όχι, πάντως, με το να κλείνουν δρόμους, λιμάνια, τελωνεία κλπ…
Αυτοί είναι γάλλοι στην Προβηγκία (επάνω φωτο) – τώρα. Το πανό τους λέει «το τέλος μας θα είναι η πείνα σας». Mιας και ο εναντίον τους μοχλός εκεί δεν είναι το «σκάνδαλο του οπεκεπε» έχουν μια διαυγέστερη αντίληψη του τι συμβαίνει: διότι εκεί δεν σφάζουν κατά χιλιάδες πρόβατα λόγω … μιας αρρώστιας. Σφάζουν μοσχάρια λόγω … μιας αρρώστιας….
Ποιος δεν έχει καταλάβει την πολιτική οικονομία της βιομηχανίας νοσηρότητας; (Ρητορική ερώτηση: είναι πολλοί, πάρα πολλοί που δεν θέλουν να καταλάβουν…)