Δευτέρα 15 Δεκέμβρη (00.20) >> Τι σημαίνει «σε πληρώνω με το στρέμμα» αδιαφορώντας για το αν το καλλιεργείς ή όχι; Τι σημαίνει «σε πληρώνω με βάση την έκταση του βοσκοτόπου» αδιαφορώντας αν έχεις (και πόσα) ζώα εκεί; Χωρίς δυσκολία θα συμπέραινε κάποιος ότι κατ’ αρχήν η (πιο πρόσφατη) ΚΑΠ επιδοτεί την μείωση της αγροκτηνοτροφικής παραγωγής, την εν μέρει καταστροφή του αγροκτηνοτροφικού κεφαλαίου. Και γιατί να το κάνει κάτι τέτοιο η καλή ε.ε. ειδικά όταν πρόκειται για τα τρόφιμα (των υπηκόων); Δεν θα διακινδύνευε την εκτόξευση των τιμών;
Όχι (για το τελευταίο) αν αντικαθιστούσε την εντός ε.ε. παραγωγή με (φτηνές) εισαγωγές. Το ακριβώς αντίθετο από εκείνο που ήταν ο αρχικός (και επί κάποιες δεκαετίες) στόχος της ΚΑΠ. Κι όμως: η εν μέρει αντικατάσταση της εντός ε.ε. αγροκτηνοτροφικής παραγωγής με φτηνότερες εισαγωγές ΕΓΙΝΕ στόχος καθώς ξεκίνησαν (στη δεκαετία του ’00) και προχωρούσαν (στη δεκαετία του ’10) οι διαπραγματεύσεις περί ελεύθερου εμπορίου μεταξύ ε.ε. και mercosur, την «οικονομική κοινότητα» της νότιας αμερικής. Ως γνωστόν διάφορα κράτη της λατινικής αμερικής είναι πολύ μεγάλοι παραγωγοί σε διάφορα είδη τροφίμων (ή πρώτων υλών για τρόφιμα).
Η ε.ε. διαπραγματευόταν ελεύθερο εμπόριο με τα κράτη μέλη της mercosur για να κάνει εκεί εξαγωγές των βιομηχανικών προϊόντων / εμπορευμάτων της. Εύλογα τα λατινοαμερικανικά κράτη απαιτούσαν ένα σημαντικό αντιστάθμισμα: την ελεύθερη εξαγωγή στην ε.ε. των αγροτικών και κτηνοτροφικών προϊόντων / εμπορευμάτων τους. Κατά συνέπεια θα έπρεπε να μειωθεί αισθητά η «ευρωπαϊκή παραγωγή», τουλάχιστον στα αντίστοιχα εισαγόμενα. Να μια πρώτη λογική πίσω απ’ την επιδότηση «εκτάσεων» και όχι παραγωγής (με την ελπίδα ότι αυτή θα μειωθεί εθελοντικά – ή και με το ζόρι).
Αλλά δεν είναι μόνη της. Οι εξελίξεις στις βιοτεχνολογίες και, κυρίως, τα συμφέροντα μιας χούφτας χημικών / βιοτεχνολογικών (ευρωπαϊκών…) μαφιών, υποδεικνύουν ότι τα «παραδοσιακά τρόφιμα» είναι ξεπερασμένα. Ακόμα χειρότερα: καταστρέφουν το κλίμα! Όταν, για παράδειγμα, κοτζάμ ολλανδικό κράτος / κεφάλαιο βάζει στόχο την μείωση των μοσχαριών κατά 30% ως το 2030 («ονειρική» χρονολογία, για τα πάντα!!!) επικαλούμενο «κρίση αζώτου» (επειδή τα μοσχάρια ρεύονται και κλάνουν…), απαιτώντας απ’ τις κτηνοτροφικές επιχειρήσεις του να «κόψουν κεφάλια», τότε δεν κτυπάνε απλές καμπάνες. Κτυπάνε συγκροτήματα κωδωναστασίων όλα μαζί!!
Πίσω απ’ αυτήν την (ολλανδική) οργανωμένη και μεθοδική καταστροφή ζωϊκού κεφαλαίου (για το καλό …. του κλίματος!…) μπορεί κανείς εύκολα να διακρίνει και αρκετή διαπραγμάτευση με την mercosur (για εισαγωγές μοσχαρίσιου κρέατος απ’ την αργεντινή για παράδειγμα), και αρκετή δόση βιοτεχνολογιών και, άρα, συγκέντρωσης κεφαλαίου στην παραγωγή γ διαλογής τροφίμων (με το lab meat). Κάποιος περισσότερο ενημερωμένος θα μπορούσε να διακρίνει κι αυτό: προετοιμασίες (ευρωπαϊκές) για χρήση βιολογικών όπλων κατά της αγροκτηνοτροφικής παραγωγής των rivals και, ταυτόχρονα, οργάνωση μιας κάποιας «άμυνας» για τις δικές τους παρόμοιες αντεπιθέσεις.
Θα μπορούσε τέλος να διακρίνει και κάτι ακόμα: αλλαγές στις χρήσεις και στην ιδιοκτησία εκτάσεων (τα φοβερά και τρομερά funds καραδοκούν…) που επί αιώνες (ακόμα και προ καπιταλισμού) αξιοποιούνταν για παραγωγή τροφίμων ή πρώτων υλών για τρόφιμα. Είτε για να γίνουν φωτοβολταϊκά πάρκα∙ είτε για να γίνουν φρουρούμενες ζώνες καλλιέργειας υπερμεταλλαγμένων φυτών / ζώων∙ είτε για να γίνουν απλά περιοχές κυνηγιού για τη «νέα αριστοκρατία» της 4ης βιομηχανικής επανάστασης…
Υπάρχει εδώ μια συνθετότητα προθέσεων και καπιταλιστικών δολιοτήτων σε μια διαδικασία (την αγροκτηνοτροφική παραγωγή) που είναι ήδη ισχυρά καπιταλιστική! Δεν υπάρχει καμία απλή και σχετικά εύκολη / αναίμακτη έξοδος, και σίγουρα δεν βρίσκεται αυτή σε κάποιους highway παρά μόνο, ίσως, σε τελευταία ανάλυση.
Μπορεί όμως να αγνοηθεί αυτή η συνθετότητα; Κι αν η απάντηση είναι «ναι, βιαζόμαστε…» τι συνεπάγεται;