Δευτέρα 8 Σεπτέμβρη (00.09) >> «Αυτό έχουμε, και μας αρέσει». Σίγουρα;
Προσπαθώντας να φτιάξουν ένα «νατο του ειρηνικού» κατά του Πεκίνου, Ουάσιγκτον και Λονδίνο (το δεύτερο είναι το άλλοτε αποικιοκρατικό αφεντικό που ποτέ δεν έπαψε να έχει «ειδικές» σχέσεις με το Ν. Δελχί) ενέταξαν το ινδικό κράτος / κεφάλαιο στην λεγόμενη QUAD. Μια «τετράδα» κρατών (ιαπωνία, αυστραλία, ηπα και ινδία) με σκοπούς εντελώς αγαθούς και υπεράνω υποψίας: τον έλεγχο του ινδικού και του ειρηνικού ωκεανού. Αυτό ξεκίνησε το 2022, επί νυσταλέου Jo.
Αλλά το Ν. Δελχί δεν θα επέλεγε ποτέ στα σοβαρά να υπαχθεί (στρατιωτικά και γεωπολιτικά) κάτω απ’ τις διαταγές οποιουδήποτε, και σε καμία περίπτωση των ηπα. Το ινδικό κράτος / κεφάλαιο έχει την δική του μακριά και έντονη ιστορία ουδετερότητας, αφού υπήρξε ιδρυτικό μέλος του «κινήματος των αδεσμεύτων κρατών» απ’ τις αρχές της δεκαετίας του 1960, μέσα στη δίνη του λεγόμενου «ψυχρού» (3ου παγκόσμιου για εμάς) πολέμου. Εκατόν είκοσι (120) κράτη απ’ όλες τις ηπείρους συμμετείχαν σ’ αυτό το «κίνημα», που τυπικά υπάρχει ακόμα (τελευταία φορά συνεδρίασαν οι εκπρόσωποί του το 2019), αν και χωρίς την παλιά του αίγλη.
Στους διαμορφούμενους καινούργιους συσχετισμούς μέσα στον καπιταλιστικό πλανήτη το Ν. Δελχί έχει ακόμα λιγότερους λόγους να γίνει εξάρτημα των δυτικών (αμερικανικών ή ευρωπαϊκών) συμφερόντων και ενεργειών. Κράτησε την εξαιρετική σχέση του με την Μόσχα απ’ την οποία αγοράζει όπλα, με την οποία κατασκευάζει όπλα∙ και τα διυλιστήριά του έγιναν ο (με μεγάλη κερδοφορία) μεσάζοντας στην διακίνηση και προς ευρώπη μεριά του «απαγορευμένου» ρωσικού πετρελαίου και των προϊόντων του: δεν είναι «ρωσικά», είναι «ινδικά»!
Με την QUAD να παραπαίει (η διακριτική αποστασιοποίηση του Ν. Δελχί απ’ τον εντεινόμενο αμερικανοαγγλικό μιλιταρισμό είναι μία αιτία αν και όχι η μοναδική…) η Ουάσιγκτον θυμήθηκε ότι πρέπει …. να τιμωρήσει το Ν. Δελχί. Και να πως βρήκε την αιτία:
O Navarro είναι ένας διαταραγμένος «σύμβουλος» του αλλοπρόσαλλου ψόφιου κουναβιού: αν το Ν. Δελχί «στηρίζει την ρωσία στο ουκρανικό πεδίο μάχης αγοράζοντας το ρωσικό πετρέλαιο» τι κάνει η Ουάσιγκτον που αγοράζει το ρωσικό (επεξεργασμένο) ουράνιο για τους αντιδραστήρες της;
Προφανώς το ινδικό καθεστώς δεν θα μπορούσε να δεχθεί τέτοια «καουμποϋλίκια». Και το έδειξε στην Tianjin – είναι άλλωστε μέλος του SCO. Ως εκεί. Αυτό δεν σημαίνει α) ότι εντάχθηκε σε κάποια ευρασιατική στρατιωτική συμμαχία, και β) ότι από δω και στο εξής θα βρίσκεται στο πλευρό του Πεκίνου. Μάλλον εκείνο που κάνει ο Modi ως πολιτική βιτρίνα είναι να ψάξει αν και που υπάρχει «έξτρα χώρος» σ’ αυτόν τον πλανήτη για τις εξαγωγές του ινδικού κεφαλαίου: για την τεράστια βιομηχανία ρούχων, για την τεράστια βιομηχανία ηλεκτρονικών ανταλλακτικών κλπ κλπ.
Έτσι, αμέσως μετά την επιστροφή Modi στο Ν. Δελχί ο υπ.εξ. του S. Jaishankar είχε κανονίσει επίσκεψη του γερμανού υπ.εξ. Johann Wadephul. Ο οποίος μπορεί να μην έχει το μεγαλείο της προκατόχου του αγαπημένης Annalena, αλλά είναι άξιος εκφραστής της πολεμοκάπηλης ρητορικής του τσουρομαδηΜέρτς. Μόνο που ξέροντας την σχέση Ν. Δελχί – Μόσχας ο υπ.εξ. προτίμησε να πιάσει στο στόμα του το Πεκίνο:
… Συμφωνούμε με την ινδία και πολλές άλλες χώρες ότι πρέπει να υπερασπιστούμε την διεθνή τάξη, και ότι επίσης πρέπει να την προστατέψουμε απ’ την κίνα. Αυτή είναι τουλάχιστον η δική μας προσέγγιση … Βλέπουμε την κίνα σα συστημικό αντίπαλο….
Μετά την συνάντησή του με τον Wadephul ο Modi έριξε ένα τηλέφωνο και στην σπουδαία Ursula για να την καθησυχάσει (;;) επιβεβαιώνοντας την ινδική ουδετερότητα στον πόλεμο στην ουκρανία. Προφανώς δεν χάρηκε η σπουδαία… Αλλά αν ήταν δυνατόν το ινδικό κράτος / κεφάλαιο να «αγαπήσει» περισσότερο τις Βρυξέλες απ’ την Ουάσιγκτον, αυτό θα μπορούσε ίσως να εκτιμηθεί. Ίσως…
Για το ευρασιατικό project μια έντιμη ουδετερότητα του Ν. Δελχί είναι ευπρόσδεκτη: όσο καλπάζουν οι δυτικές φαντασιώσεις μεγαλείου άλλο τόσο περισσεύει ο ρεαλισμός στη Μόσχα, στο Πεκίνο, στην Τεχεράνη, στην Ισλαμαμπάντ. Ξέρουν, καταλαβαίνουν, κατανοούν ότι το ινδικό κράτος / κεφάλαιο θα προστατέψει κι αυτό τα δικά του συμφέροντα σ’ έναν ταραγμένο κόσμο. Αρκεί να είναι τα δικά του…
Όμως, θα το επαναλάβουμε, ο πλανήτης γη δεν χωράει όλη την εκρηκτική παραγωγικότητα της εργασίας της 4ης βιομηχανικής καπιταλιστικής επανάστασης, και – κυρίως – όλες τις παραγωγές-κάτω-από-εθνικές-σημαίες-και-στρατούς. Πράγμα που σημαίνει ότι η καταστροφή κάποιων είναι αναπόφευκτη – άλλωστε η καταστροφή είναι οργανικό τμήμα του καπιταλισμού…
Εν τω μεταξύ, μέσα στην μελαγχολία για «την αλλαγή του κόσμου», διέφυγε της προσοχής των εντόπιων εθνικοφρόνων αυτό, που συνέβη επίσης στην Tianjin:
Αν δεν μας γελούν τα μάτια μας πρόκειται για συνάντηση πολυμελών αντιπροσωπειών του «αιώνιου εχθρού» και του «σου κάνουμε πόλεμο». Τι να συνωμοτούν πάλι αυτοί; Δεν διαλύθηκε το «μπλοκ της Αστάνα» όπως έλεγαν τόσες φήμες κι αναλύσεις; Δεν έχουν καταρρεύσει ακόμα αυτοί οι αλιτήριοι;