Ένας φτωχός και μόνος εραστής του «διεθνούς δικαίου»

Δευτέρα 1 Σεπτέμβρη (00.43) >> Τι τρομερό είπε αυτός ο «αιώνιος εχθρός» Fidan και ανατρίχιασε όλη η εντόπια εθνικοφροσύνη, δεξιά κι αριστερή; Είπε αυτό το αδιανόητο:

«…Δυστυχώς στην εσωτερική πολιτική της Ελλάδας τα θέματα σχετικά με την Τουρκία είναι τα πρώτα θέματα που καθορίζουν την ατζέντα. Είναι σαν πολιτική ασπιρίνη. Αν έχεις κάποιο πρόβλημα, τότε φέρε στην επικαιρότητα την Τουρκία, τη Μεσόγειο, το Αιγαίο. Έχει δημιουργηθεί η θεωρία της εξαρτημένης αντίδρασης. Έχει δημιουργηθεί η πολιτική εξαρτημένη αντίδραση. Ξέρετε, αυτό το 1914 είχε φέρει το βραβείο Νομπέλ στον Παβλόφ. Με το άκουσμα της Τουρκίας, αυτή η εξαρτημένη αντίδραση μέσα στην πολιτική σκηνή της Ελλάδας είναι ένα θέμα που πρέπει να επιλυθεί στην ελληνική πολιτική»…

Συμβαίνουν τέτοια πράγματα στο ελλαδιστάν; Όοοοοοοοοχιιιιι! (Μόνο καμιά φορά…) Ή, για να ειπωθεί και του στραβού το δίκιο, «δεν συνέβαιναν πάντα»! Ως την δεκαετία του ’70, ως την πτώση της χούντας, το εξαρτημένο αντανακλαστικό ήταν ο «από βορράν κίνδυνος… ο κομμουνιστικός…». Μετά η πυξίδα γύρισε, και έδειξε τον «εξ ανατολών κίνδυνο»… Μ’ ένα μικρό διάλειμμα, εκεί στα ‘90s, όπου η πυξίδα άρχισε να γίνεται κάνη, επειδή (με την βοήθεια και των συμμάχων) η τουρκία διαλυόταν και το ελλαδιστάν θα έπαιρνε την μισή, την δυτική σίγουρα…

Μετά, τo 2002, ανέλαβαν την εξουσία στην Άγκυρα οι ισλαμοδημοκράτες – με εκλογές. Ο τρισκατάρατος Erdogan. Οι ισλαμοδημοκράτες, με οδηγό το «μηδενικά προβλήματα στην περίμετρό μας» του για πολλά χρόνια άλλοτε πρωθ. κι άλλοτε υπ.εξ. Davutoglou, έκαναν πολλές και τίμιες προσπάθειες για να λυθούν τα προβλήματα με το ελλαδιστάν. Συμπεριλαμβανόμενου του «κυπριακού» – η τελευταία τέτοια προσπάθειά τους ήταν στο ελβετικό Crans Montana, το 2017. Επί «πρώτης φοράς αριστεράς»…. Σιγά μη!!!

Φυσικά δεν θα ακούσετε ΠΟΤΕ τέτοια αναγνώριση!!! ΠΟΤΕ – ΠΟΤΕ – ΠΟΤΕ!!! Γιατί αλλιώς θα πρέπει να εξηγηθεί το γιατί αυτές οι (τουρκικές, οηε) προσπάθειες έχουν αποτύχει… (Όπως θα έπρεπε να εξηγηθεί το γιατί τον Ιούλη 2016 έγιναν «ήρωες» οι 8 χουντοκαραβανάδες που μετά την αποτυχία του πραξικόπηματος και την αποτυχία της προσπάθειάς τους να σκοτώσουν τον Erdogan κατέφυγαν και βρήκαν ζεστή αγκαλιά στο ελλαδιστάν… κι όχι μόνο ζεστή αγκαλιά αλλά και ελληνικά / ευρωπαϊκά διαβατήρια με fake ονόματα…)

Όχι λοιπόν! Η διπολική διαταραχή της εθνικής ιδεολογίας επιβάλει ΠΑΝΤΑ να είναι το ελλαδιστάν το κατατρεγμένο, να είναι αυτό που ΠΑΝΤΑ είναι με το «διεθνές δίκαιο», κλπ. Να είναι το μόνιμα απειλούμενο (απ’ τον «αιώνιο εχθρό»), οπότε κάθε εικοσαετία πρέπει να κάνει και μια ξεγυρισμένη «αγορά του αιώνα» – αγορά όπλων φυσικά. Και τα λοιπά και τα λοιπά.

Οι εθνικόφρονες της δεξιάς και της αριστεράς αυτά τα πιστεύουν. Είναι η μεγάλη πλειοψηφία. Υπάρχει μετά η μειοψηφία που απλά βαριέται αυτές τις λιτανείες, αλλά ούτε ξέρει ούτε θέλει να ξέρει το είδος και τις προεκτάσεις των (λεγόμενων) «ελληνοτουρκικών διαφορών». Απομένει μια αισχρή, αισχρότατη μειοψηφία, σαν εμάς (ελπίζουμε κι εσάς) που και ξέρει, και ασχολείται σταθερά.

Ας θυμίσουμε λοιπόν την αθλιότητα μερικών απ’ τα κλισέ της εντόπιας εθνικοφροσύνης, που «αποδεικνύουν πόσο βάναυση και επιθετική είναι η τουρκία» – σα ρουτίνα.

Τα «12 μίλια»… Σύμφωνα με το κλισέ / μύθο «η τουρκία μας εμποδίζει να ασκήσουμε τα κυριαρχικά μας δικαιώματα στο Αιγαίο επεκτείνοντας τα χωρικά μας ύδατα στα 12 μίλια απειλώντας με πόλεμο / casus belli». Αλήθεια; Έτσι συμβαίνει;

Για κοιτάξτε προσεκτικά τους δύο παρακάτω χάρτες. Ο αριστερά είναι τα (ελληνικά και τα τουρκικά) χωρικά ύδατα στα 6 μίλια, ο δεξιά είναι στα 12.

Βλέπετε κάτι εξαιρετικά προκλητικό / επιθετικό; Αν όχι θα το δείτε αμέσως μόλις μάθετε πως επειδή τα «χωρικά ύδατα» θεωρούνται εθνοκρατική ιδιοκτησία για να περάσει απ’ αυτά πολεμικό πλοίο άλλου κράτους θα πρέπει α) να ζητήσει και να λάβει συγκεκριμένη άδεια, και β) να κάνει «αβλαβή διέλευση», δηλαδή τα έχει όλα του τα όπλα σε «ουδέτερη θέση». Και ποια πολεμικά πλοία θα έπρεπε να κάνουν κάτι τέτοιο στο “Αιγαίο ελληνική λίμνη”; Τα τουρκικά; Όχι – μόνον – βέβαια! Αλλά και τα αμερικανικά, τα αγγλικά, τα γαλλικά (όλα συμμαχικά) και, φυσικά, τα ρωσικά (χμμμμ… αυτά είναι εχθρικά). Αυτά είναι τα κράτη που έχουν «κάθετες» αντιρρήσεις για 12-ελληνικα-ναυτικά-μίλια στο αιγαιϊκό αρχιπέλαγος! Και επειδή τα «συμμαχικά» είναι πολλά και δυνατά, ε! Δεν είναι το τουρκικό casus belli που φρενάρει το «…. ελληνικό κυριαρχικό δικαίωμα!!…»

Η αποστρατιωτικοποίηση των νησιών (των Δωδεκανήσων). Σύμφωνα με αυτό το κλισέ / μύθο η Άγκυρα θέλει να «φάει» τα Δωδεκάνησα, και γι’ αυτό λέει ότι απαγορεύεται να έχουν στρατό. Αλήθεια; Έτσι συμβαίνει;

Το γράψαμε πριν 3,5 χρόνια, θα το επαναλάβουμε (δεν βλάπτει να το θυμάστε). Το ελλαδιστάν πήρε ως δώρο τα (ως τότε ιταλικά) Δωδεκάνησα το 1947, μετά το τέλος του 2ου παγκόσμιου πολέμου και την ήττα του Μουσολίνι, υπό έναν αυστηρό όρο: να είναι αποστρατιωτικοποιημένα!!! Ποιος έβαλε αυτόν τον όρο, και γιατί επέμεινε σ’ αυτόν; Η εσσδ – όχι η τουρκία, η οποία άλλωστε δεν συμμετείχε στη «Συνθήκη των Παρισίων»!

O Molotov, ως υπ.εξ. του Στάλιν ήταν αρχικά εντελώς αρνητικός σ’ αυτό το «δώρο». Δέχτηκε τελικά, αλλά είχε πολύ σοβαρούς λόγους για την απαίτηση της αποστρατιωτικοποίησης ως όρο του «δώρου». Το ελλαδιστάν προοριζόταν για «δυτική επιρροή» (του Λονδίνου / της Ουάσιγκτον…)∙ συνεπώς στρατός στα Δωδεκάνησα θα σήμαινε οπωσδήποτε και (κυρίως…) αμερικανικός / αγγλικός στρατός που, φυσικά, θα απέκλειε την πλεύση του σοβιετικού πολεμικού ναυτικού προς και από την ανατολική Μεσόγειο.

Το σοβιετικό ναυτικό τότε, το ρωσικό σήμερα… Να εναντίον τίνος είναι η ελληνική στρατιωτικοποίηση των Δωδεκανήσων, και να ποια είναι η βάσιμη αντίρρηση της Άγκυρας (πέρα, φυσικά, απ’ αυτά καθ’ αυτά τα τουρκικά συμφέροντα). Να γιατί το ελλαδιστάν, εκτιμώντας ότι …. η ρωσία διαλύεται… νομίζει ότι βρήκε την ευκαιρία να απαλλαγεί απ’ την δέσμευσή της. Και να γιατί η ελληνική λατρεία προς το «διεθνές δίκαιο» (η «Συνθήκη του Παρισιού» που έδωσε τα Δωδεκάνησα στο ελλαδιστάν αποτελεί τμήμα του περίφημου διεθνούς δικαίου ως τώρα!) είναι … «πέτσινη»!

Μα (θα πει ο αφελής…) υπήρχε περίπτωση να εγκατασταθεί αμερικανική βάση κάπου στα Δωδεκάνησα; Αν υπήρχε (και υπάρχει) λέει;;;;; Ιδού:

Ήταν Οκτώβρης του 2018, και ήταν η «πρώτη φορά αριστερά» που πρότεινε αμερικανική βάση στην Κάρπαθο!!! Παραδόξως ήταν η (ψοφιοκουναβική και τότε) Ουάσιγκτον που απέρριψε την πρόταση για βάση στην Κάρπαθο, προτιμώντας μερίδιο στην υπαρκτή ελληνική αεροπορική βάση στη Σκύρο, in case of. Δεν ξέρουμε τον λόγο για την απόρριψη της βάσης στην Κάρπαθο. Αλλά … «υπάρχει μια ανοικτή πόρτα» γι’ αυτήν…

Το «κυπριακό» Έχουν γραφτεί βιβλία επί βιβλίων που έχουν αποκαλύψει το πόσο συστηματικά Αθήνα και Λευκωσία έχουν επιμείνει στη διατήρηση της κατάστασης που διαμορφώθηκε απ’ το 1974 και μετά, και το πόσο συστηματικά έχουν υπονομεύσει είτε τις τουρκικές είτε τις διεθνείς (οηε) κινήσεις για ένα διζωνικό / δικοινοτικό κράτος. Πολύ σπάνια έως ποτέ όμως δεν αναφέρεται η πραγματική αιτία γι’ αυτήν την άρνηση.

Οποιαδήποτε καινούργια κρατική μορφή στην κύπρο θα απαιτούσε νέο σύνταγμα και – προφανώς – κατάργηση του ισχύοντος. Όμως είναι χάρη σ’ αυτό το ισχύον σύνταγμα που οι βρετανικές βάσεις στη νότια κύπρο θεωρούνται βρετανικό έδαφος – τελεία και παύλα!!! (Προσοχή: δεν είναι κυπριακό έδαφος που νοικιάζεται με κάποια συμφωνία στο Λονδίνο. Είναι αμιγώς βρετανικό έδαφος!)

Οποιοδήποτε νέα σύνταγμα θα άνοιγε την κουβέντα και γι’ αυτήν την στρατιωτική αποικία του Λονδίνου – την τελευταία που του έχει απομείνει σ’ όλη την ευρύτερη μέση Ανατολή / βόρεια Αφρική / ανατολική Μεσόγειο. Και, λαμβάνοντας υπ’ όψη ότι η δημιουργία αυτού του «νέου» κυπριακού κράτους θα προέβλεπε την αποχώρηση τόσο του τουρκικού όσο και του ελληνικού στρατού, είναι αυτονόητο πως η μπάλα θα έπαιρνε (για μεγάλο ποσοστό ελληνοκυπρίων αλλά και για το σύνολο των τουρκοκυπρίων) ΚΑΙ τον αγγλικό στρατό!! Το status του «βρετανικού εδάφους» θα χανόταν, και μαζί η τελευταία αιώνια στρατιωτική βάση στην ανατολική Μεσόγειο του άλλοτε θηριώδους αλλά ξεδοντιασμένου πια βρετανικού λέοντα!

Γίνονται τέτοια πράγματα κατά συμμάχων; Όχι βέβαια!!! Εκλεκτές πολιτικές βιτρίνες της νότιας Κύπρου (π.χ. ο Τάσσος Παπαδόπουλος με το περίφημο και «ηρωϊκό» βουρκωμένο «όχι» στο σχέδιο Ανάν, ή ο Αναστασιάδης, δικηγόροι που στην πολιτική / επαγγελματική τους ζωή διέπρεψαν ως «νομικοί σύμβουλοι» στο ξέπλυμα…) αλλά και του ελλαδιστάν (π.χ. ο ογκόλιθος υπ.εξ. της «πρώτης φοράς αριστεράς»…) δούλεψαν για το Λονδίνο περισσότερο απ’ οτιδήποτε άλλο βουλιάζοντας κάθε «επίλυση του κυπριακού» που θα ακουμπούσε το θέμα των βάσεων στο Ακρωτήρι και την Δεκέλεια∙ βουλιάζοντας δηλαδή κάθε «λύση»…

Επιπλέον ο τωρινός πρόεδρος της νότιας κύπρου (Χριστοδουλίδης) έχει φροντίσει να δώσει βάσεις επιμελητειακής υποστήριξης ΚΑΙ στην Ουάσιγκτον, ΚΑΙ στο Παρίσι, ΚΑΙ στο θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς. Και (περίεργο;) ήταν πάλι ο Fidan που προειδοποίησε – πέρυσι – για τις συνέπειες αυτού του … φιλειρηνισμού!

Ο υπ.εξ. της τουρκίας Hakan Fidan σήμανε συναγερμό σε σχέση με την κλιμάκωση στην ανατολική Μεσόγειο, τονίζοντας ιδιαίτερα τις απειλές που αναδύονται απ’ τους ελληνοκύπριους.

«Όταν θέσαμε το ζήτημα, ξαφνικά μας είπαν ότι πρόκειται για επιμελητειακή βάση. Το να στρατιωτικοποιηθεί και να χρησιμοποιείται κρυφά για επιχειρήσεις στη μέση Ανατολή δεν θα οφελήσει τους ελληνοκύπριους και την ελλάδα» δήλωσε ο Fidan σε μια αποκλειστική συνέντευξή του στο τηλεοπτικό κανάλι haberturk.

«Αν γίνεις μέρος των σε εξέλιξη πολέμων στη μέση Ανατολή, αυτή η φωτιά θα έρθει και θα σε βρει. Αφού ανήκουμε στην ίδια γεωγραφική περιοχή, θα βρει κι εμάς επίσης» προειδοποίησε ο Fidan.

Κάτι ακόμα. Το παραμύθι / αιτιολόγηση για τον πόλεμο που κήρυξε κατά της ρωσίας ο don Rico & Co είναι ότι «έχουμε κι εμείς πρόβλημα με εισβολή και κατοχή (στην κύπρο) οπότε…» Συγκινητικό! Ως γνωστόν η εθνική συμμορία, λόγω του προβλήματος-που-προτιμά-να-έχει, κήρυξε πόλεμο και κατά της Ουάσιγκτον για την κατοχή της ανατολικής συρίας (το 1/3 της συνολικής συριακής επικράτειας εδώ και χρόνια)… Ενώ το ελλαδιστάν συμμετείχε στην 20ετή κατοχή του αφγανιστάν. (Αμ πώς;;;; Ή υπερασπίζεσαι το «διεθνές δίκαιο» όπως και όταν σε συμφέρει ή…)

Υποθέτουμε κατά συνέπεια πως εφόσον η Μόσχα δεν πρόκειται να αφήσει τα εδάφη που έχει καταλάβει, και επειδή «το πρόβλημα που έχουμε» θα μείνει «πρόβλημα που έχουμε», το ελλαδιστάν θα συνεχίσει επ’ άπειρο τον πόλεμό του με την ρωσία…

Comments are closed.