Δευτέρα 25 Αυγούστου (00.24) >> Το πόσο στρατηγικής σημασίας είναι αυτή η δυτική ήττα (και το γιατί είναι πολύ χειρότερη απ’ την ήττα στο αφγανιστάν ή στο ιράκ…) είναι αδύνατο να το καταλάβει οποιοδήποτε μυαλό αγνοεί το βάρος, την έκταση, την ένταση, την συνθετότητα και τον χρονικό ορίζοντα εκείνου που λέγεται «στρατηγική» των αφεντικών (: οι λέξεις και οι έννοιες έχουν λεηλατηθεί απ’ την «κουλτούρα» του Θεάματος. Επιπλέον στα δυτικά κράτη / κεφάλαια οι «ειδικοί», προφεσόροι και λοιποί είναι αδύνατο εδώ και χρόνια να σκεφτούν στρατηγικά: είναι γυαλιστερά υποπροϊόντα του νεοφιλελευθερισμού και του «τέλους της ιστορίας»…).
Η διάλυση της ρωσικής επικράτειας μέσω της συντριβής της Μόσχας σ’ έναν πόλεμο (στην ουκρανία…) ήταν νατοϊκός στόχος πολύ πριν το 2022 και την ρωσική εισβολή. Είναι συστατικό του 4ου παγκόσμιου πολέμου που έχει ξεκινήσει χρόνια πριν – και κλιμακώνεται!
Δείτε, για παράδειγμα, το άρθρο ενός αμερικάνου «ιστορικού και στρατηγικού αναλυτή» ονόματι Wess Mitchell, που διετέλεσε «υφυπουργός εξωτερικών για ευρωπαϊκές και ευρασιατικές υποθέσεις απ’ το 2017 ως το 2019» – στην πρώτη θητεία του ψόφιου κουναβιού.
Δημοσιεύτηκε στις 21 Αυγούστου του 2021. Αποσπάσματα:
Μια στρατηγική για να αποφύγουμε πόλεμο σε δύο μέτωπα
Ο μεγαλύτερος κίνδυνος που αντιμετωπίζουν οι Ηνωμένες Πολιτείες στον 21ο αιώνα, εκτός από μια άμεση πυρηνική επίθεση, είναι ένας πόλεμος σε δύο μέτωπα, που θα περιλαμβάνει τους ισχυρότερους στρατιωτικούς αντιπάλους τους, την Κίνα και την Ρωσία. Μια τέτοια σύγκρουση θα συνεπαγόταν μια κλίμακα εθνικής προσπάθειας και έναν κίνδυνο πρωτοφανή εδώ και γενιές, φέρνοντας ουσιαστικά την Αμερική αντιμέτωπη με τους πόρους σχεδόν του μισού της Ευρασιατικής χερσαίας έκτασης. Θα επεκτεινόταν και πιθανότατα θα ξεπερνούσε τις τρέχουσες δυνατότητες του αμερικανικού στρατού, απαιτώντας μεγάλες θυσίες από τον αμερικανικό λαό με εκτεταμένες συνέπειες για την επιρροή, τις συμμαχίες και την ευημερία των ΗΠΑ. Σε περίπτωση που κλιμακωθεί σε πυρηνική αντιπαράθεση, θα μπορούσε ενδεχομένως να θέσει σε κίνδυνο ακόμη και την ίδια την ύπαρξη της χώρας.
Δεδομένων αυτών των υψηλών διακυβεύσεων, η αποφυγή ενός πολέμου σε δύο μέτωπα με την Κίνα και την Ρωσία πρέπει να περιλαμβάνεται μεταξύ των πρωταρχικών στόχων της σύγχρονης μεγάλης στρατηγικής των ΗΠΑ.
….
Τι προτείνει λοιπόν ο σοφός «στρατηγικός αναλυτής» για να αποφευχθεί αυτό το κακό το καλοκαίρι του 2021;
…Μέσα σε αυτό το παράδοξο βρίσκεται μια ευκαιρία για τις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο στόχος της αμερικανικής διπλωματίας – και το επίκεντρο της στρατηγικής μας για την αποφυγή ενός πολέμου σε δύο μέτωπα – θα πρέπει να είναι να οξύνουμε το δίλημμα της Ρωσίας και να κάνουμε αυτή τη χώρα λιγότερο απειλητική για εμάς γρηγορότερα απ’ ό,τι η Κίνα μπορεί να υλοποιήσει το φιλόδοξο στρατιωτικό δυναμικό της ως μεγάλη δύναμη. Αντί να προσπαθούμε να δελεάσουμε ή να φλερτάρουμε τη Ρωσία σε μια συμφιλιωτική στάση, θα πρέπει να της παρουσιάσουμε έναν συνδυασμό ανυπέρβλητων εμποδίων στην επέκτασή της προς τα δυτικά (συμπεριλαμβανόμενης, εάν χρειαστεί, της πρόκλησης μιας πολύ πιο σοβαρής ήττας από ό,τι έχει βιώσει μέχρι τώρα στην Ουκρανία), παρουσιάζοντας παράλληλα νέες ευκαιρίες για συνεργασία, επενδύσεις και ανάπτυξη στα ανατολικά της Ρωσίας. Με απλά λόγια, ο στόχος θα πρέπει να είναι η άμβλυνση του προβλήματος των ταυτόχρονων μετώπων της Αμερικής, δίνοντας στη Ρωσία κίνητρα να είναι λιγότερο ευρωπαϊκή δύναμη – και περισσότερο ασιατική.
….
Ουπς!!! Τι λέει ο δαιμόνιος «στρατηγικός αναλυτής» μήνες πριν «οι βάρβαροι εισβάλουν στην δημοκρατία της ουκρανίας»; Λέει «να κόψουν» την ρωσία απ’ την ευρώπη, και να την κάνουν …. σκέτη «ασιατική δύναμη»… Εν ανάγκη μ’ έναν ακόμα πόλεμο στην ουκρανία (ο δαιμόνιος θεωρούσε το καλοκαίρι του 2021 ότι η Μόσχα είχε ήδη ηττηθεί εκεί, αλλά μπορεί να χρειαζόταν να ηττηθεί πολύ περισσότερο). Και γιατί να γίνει η ρωσία «ασιατική δύναμη»; Για να συγκρουστεί με την κίνα!
Ω ναι! Η δυτική σοφή «στρατηγική» στα καλύτερά της: παιδική χαρά!
Συνεχίζει ο αμερικάνος «στρατηγικός αναλυτής» πιο κατατοπιστικά:
… Το αντίστοιχο του Port Arthur (: ήττα του τσάρου απ’ τους ιάπωνες το 1905) ή του Αφγανιστάν (: ήττα της εσσδ στα ‘80ς) σήμερα είναι η Ουκρανία. Οι ΗΠΑ θα έπρεπε να επιθυμούν να δουν την Ρωσία να υφίσταται μια στρατιωτική αποτροπή επαρκούς μεγέθους ώστε να ωθήσει τους ηγέτες της να επανεκτιμήσουν τις υποθέσεις τους σχετικά με την ανεκτικότητα του μετασοβιετικού χώρου ως προτιμητέας ζώνης στρατηγικής επέκτασης. Η Αμερική μπορεί να βοηθήσει στην επίτευξη αυτού του αποτελέσματος όπως ακριβώς έκανε και στο Αφγανιστάν: παρέχοντας στους ντόπιους τα μέσα για να αντισταθούν καλύτερα στη Ρωσία, σε μεγαλύτερους όγκους απ’ ό,τι έχει κάνει μέχρι σήμερα, και ενθαρρύνοντας τους Ευρωπαίους συμμάχους να κάνουν το ίδιο. Και θα πρέπει να αυξήσουμε σημαντικά το κόστος για τις κυβερνοεπιθέσεις και άλλες επιθέσεις στις ΗΠΑ, μεταξύ άλλων μέσω αμοιβαίων επιθέσεων σε κρίσιμες ρωσικές υποδομές και μέσω της επιβολής κυρώσεων στον στενό κύκλο του Putin και στη δευτερογενή αγορά ρωσικών ομολόγων.
Αυτά τα πλήγματα, ωστόσο, πρέπει να έχουν έναν στόχο πέρα απ’ την απλή τιμωρία. Συγκεκριμένα, να προκαλέσουν μια στρατηγική ήττα, με τον σχεδιασμένο στόχο να πείσουν
τη Ρωσία ότι ο δρόμος της επέκτασής της προς τα δυτικά είναι κλειστός. Αντίθετα, η πολιτική των ΗΠΑ απέναντι στη Ρωσία στην Ασία θα πρέπει να προσαρμοστεί ώστε να ενθαρρύνει τον αναπροσανατολισμό της εστίασης και των ενεργειών της Ρωσίας προς αυτή την κατεύθυνση. Μια τέτοια πολιτική θα περιλαμβάνει οικονομικά, στρατιωτικά και πολιτικά στοιχεία.
…
Αυτά το καλοκαίρι του 2021… Θα πείτε: «ντάξει, ένας μαλάκας ονειρευόταν…». Λάθος (και γνώμη εκ των υστέρων). Τα παρόμοια «δημοσιεύματα» ήταν πάμπολλα, για πολλά χρόνια. Και απηχούσαν την «διανοητική» κατάσταση (τους σχεδιασμούς και τις μεθοδεύσεις) στην κορυφή της αμερικανικής εξουσίας άσχετα από προέδρους. To Russia delenda est ήταν η κοινοτοπία∙ το Κίεβο είχε αναλάβει το καθήκον του πολιορκητικού κριού…