Δευτέρα 28 Ιούλη >> Είναι μια πολυσέλιδη έκθεση για μερικούς απ’ τους διεθνείς / δυτικούς επιχειρηματικούς πρωταγωνιστές της σφαγής στη Γάζα, μια έκθεση που πέρασε απαρατήρητη απ’ τα μέρη μας, για λόγους που καταλαβαίνετε. Αλλά επίσης πρόκειται για μια έκθεση που λόγω του λεγκαλισμού της (της επίμονης αναφοράς στη διεθνή νομοθεσία που επιτρέπει μηνύσεις και δίκες…) προκάλεσε τον θυμό πολλών κατά της Albanese.
Η «κλασσικά ελληνική» προσέγγιση σ’ αυτά, είναι έλα μωρέ… σιγά… αυτά τα ξέρουμε… σε καπιταλισμό ζούμε… – μαζί με το σήκωμα των ώμων. (Άντε και μια ανώδυνη βόλτα ως την πρεσβεία…)
«Τα ξέρουμε»; Τι «ξέρουμε»; Τίποτα δεν ξέρουμε! Και, κυρίως, εκείνο που ΔΕΝ ξέρουμε και ΔΕΝ θέλουμε να καταλάβουμε είναι πως όταν διαμορφώνεται μια (πολιτική) «οικονομία της γενοκτονίας» καπιταλιστικώ τω τρόπω, διαμορφώνεται μαζί ένα επίκαιρο μοντέλο «καπιταλιστικής αξιοποίησης» πολύ ευρύτερης εφαρμογής απ’ ότι σε μια λωρίδα γης μικρότερη σε έκταση απ’ την Άνδρο. Η Γάζα, οι Παλαιστίνιοι και οι Παλαιστίνιες δολοφονούνται μαζικά όχι απλά απ’ τους θεοναζί αλλά απ’ όλους τους δυτικούς συμμάχους τους επειδή έχουν «μετατραπεί» στο πείραμα / προετοιμασία για την κλιμάκωση του 4ου παγκόσμιου πολέμου. Που αργά ή γρήγορα θα έρθει με full power πάνω σ’ όλους μας, συμπεριλαμβανόμενης της μάζας των «έλα μωρέ, αυτά τα ξέρουμε» (επ’ αυτού στο μεθεπόμενο σχόλιο).
Η έκθεση που αναδημοσιεύουμε μεταφρασμένη την ερχόμενη Πέμπτη είναι μεγάλη. Όποιος «βαριέται», «δεν έχει χρόνο», «σιγά μωρέ…» ας μην κάνει τον κόπο καν να ξεκινήσει: καμία προειδοποίηση, ούτε η πιο αιματηρή, ούτε η πιο βάρβαρη, δεν συγκίνησε ποτέ τους υπνοβάτες…