Δευτέρα 9 Ιούνη (00.31) >> Ο θεοναζί / απαρτχάιντ στρατός συνεχίζει να κατακρεουργεί τους αμάχους στη Γάζα: είναι εύκολο και έχει γίνει «συνήθεια» ανεκτή σίγουρα στη δύση.
Την ίδια στιγμή όμως ο ίδιος στρατός δέχεται βαριά κτυπήματα από την Παλαιστινιακή αντίσταση (που υποτίθεται ότι … δεν υπάρχει πια), και μάλιστα με όλο και αυξανόμενο ρυθμό – κάτι που, όσο είναι δυνατόν, κρύβεται στα μέρη μας.
Την περασμένη Παρασκευή οι απώλειες ήταν τέτοιες που αναγκάστηκε ο ίδιος ο αρχιχασάπης να βγει δημόσια και να ψευτοκλαψουρίσει. «Ήταν μια λυπηρή και δύσκολη μέρα» είπε…
Η Παλαιστινιακή αντίσταση, που έχει ανάγει το στήσιμο ενεδρών σε υψηλή τέχνη και έχει κάνει τα ερείπια την δική της ζούγκλα, «τράβηξε» μια διμοιρία θεοναζί στρατιωτών μέσα σ’ ένα κτήριο στη Khan Younis, που το είχε ναρκοθετήσει βαριά. Το ανατίναξε και όλη η διμοιρία (16 άτομα) πλακώθηκε απ’ τα μπάζα. Τέσσερεις σκοτώθηκαν αμέσως, πέντε τραυματίστηκαν πολύ βαριά, και οι υπόλοιποι σοβαρά.
Το παρακάτω 3λεπτο video απ’ την electronic intifada αναφέρεται σ’ αυτή την ενέδρα:
Οι «ενισχύσεις διάσωσης» του θεοναζί / απαρτχάιντ στρατού που έφτασαν στο σημείο χρειάστηκαν 6 ώρες για να βρουν νεκρούς και τραυματίες, κάτω από διαρκή πυρά όπλων και όλμων της αντίστασης. Και άλλες 5 για να μεταφέρουν όσους επέζησαν στα μετόπισθεν.
Θα πείτε: «μικρές οι απώλειες»… Όχι ακριβώς. Η ζωή κάθε θεοναζί στρατιώτη, αν δεν τον σκοτώνει το ίδιο το κράτος του, αξίζει όσο … 1000 (; μόνο;) ζωές παλαιστινίων. Ένα μέρος της θεοναζί, απαρτχάιντ κοινωνίας (όχι η πλειοψηφία πάντως) μετράει αυτές τις απώλειες πολύ πιο σοβαρά απ’ το «όφελος» της συνεχιζόμενης μαζικής δολοφονίας των Παλαιστίνιων∙ κι αυτές οι απώλειες έχουν ένα ρυθμό τουλάχιστον 1 έως 2 νεκρών καθημερινά τις τελευταίες εβδομάδες, και τουλάχιστον 3 – 5 σοβαρά τραυματιών. Το «κτύπημα» στην Khan Younis (την οποία το θεοναζί πεντάγωνο έχει ανακοινώσει ότι έχει «εκκαθαρίσει» τουλάχιστον πέντε φορές ως τώρα), εκτός απ’ το βάρος της αριθμητικής για το Τελ Αβίβ έχει και ένα άλλο, ίσως ακόμα μεγαλύτερο: το βάρος της αποτυχίας, της ήττας.
Όλα δείχνουν ότι είναι πάρα πολύ μακριά η στιγμή που η Παλαιστινιακή αντίσταση δεν θα μπορεί πλέον να δρα αποτελεσματικά κατά του κατοχικού στρατού. Μόνο η αντοχή της και η αποτελεσματικότητά της εδώ και 20 μήνες, με εντελώς άνισο οπλισμό και μέσα, με κατεστραμμένο υλικά το κοινωνικό της υπόβαθρο, αλλά με θηριώδη προσήλωση στους σκοπούς της και διαρκή εφευρετικότητα, την κάνει άξια σεβασμού και θαυμασμού…
Όμως ποιος πρωτοκοσμικός έχει τα κότσια να παραδεχτεί ότι εδώ υπάρχει ένα σπάνιο είδος ανθρώπων;