Δευτέρα 23 Ιούνη (00.16) >> … Ένας αξιωματικός των ιρανών «φρουρών της επανάστασης» περιέγραφε την περασμένη Πέμπτη με ψυχραιμία και χωρίς μεγαλοστομίες κάποιες απ’ τις «τεχνικές» πλευρές της αντιμετώπισης του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος:
Στη διάρκεια της προετοιμασίας του το ιρανικό καθεστώς έκανε διάφορα∙ λίγα είναι γνωστά, αλλά είναι χαρακτηριστικά του πως μπορεί κάποιος να μετατρέψει τις ψευδαισθήσεις «μεγαλείου» και «υπεροχής» του αντιπάλου του σε όπλα εναντίον του. Το βέβαιο είναι ότι το σχέδιο του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος, μετά τον αρχικό αιφνιδιασμό άρχισε να βουλιάζει∙ εκεί που πονάει περισσότερο απ’ όλα: στον καθαρά στρατιωτικό / τεχνολογικό τομέα. Τόσο πολύ ώστε να είναι απαραίτητη η επείγουσα συνδρομή του αφεντικού απ’ την Ουάσιγκτον.
Εδώ είναι ένα χαρακτηριστικό στιγμιότυπο αυτού του βουλιάγματος:
Αν μετρήσαμε καλά: δώδεκα (12) αντιπυραυλικοί πύραυλοι (ακριβοί και καθόλου σε αφθονία…) του «θόλου» εκτοξεύτηκαν για να αναχαιτίσουν έναν (1) ιρανικό υπερηχητικό, και πήγαν στις νυχτερίδες…
Έχει συμμάχους η Τεχεράνη; Ή, για να το διατυπώσουμε αλλιώς: πόσο μεγάλος είναι και πόσο μακριά φτάνει ο «άξονας του κακού»;
Μια μέρα μετά την αφετηρία της θεοναζί επίθεσης, το Σάββατο 14 Ιούνη, ο ιρανός υπ.εξ. Araghchi είχε επείγον τηλεφώνημα με τον κινέζο υπ.εξ. Wang Yi. Ανάμεσα στα υπόλοιπα άγνωστα ως τώρα, το Πεκίνο έδωσε πρόσβαση στο δικό του δορυφορικό σύστημα πλοήγησης (BeiDou Navigator Satellite System / BDS) στους «φρουρούς της επανάστασης», με αποτέλεσμα να βελτιωθεί εντυπωσιακά η ακρίβεια των ιρανικών πυραυλικών επιθέσεων.
Την ίδια μέρα (14 Ιούνη) ο ιρανός πρόεδρος Pezeshkian τηλεφωνήθηκε με τον πακιστανό πρωθ. Sharif. Μια μέρα μετά (15 Ιούνη) και ενώ είχε αρχίσει η βροχή πυραύλων στη θεοναζί επικράτεια, πήγε στην Τεχεράνη πακιστανική στρατιωτική αντιπροσωπεία. Το τι συζητήθηκε είναι φυσικά top secret, αλλά είναι απίθανο να κουβέντιασαν για τις καλοκαιρινές διακοπές των παιδιών τους….
Η Ισλαμαμπάντ έχει σοβαρούς λόγους να συμπαρασταθεί στην Τεχεράνη: στον πρόσφατο πόλεμο 4 ημερών με το καθεστώς του Ν. Δελχί, θεοναζί καραβανάδες πολεμώντας μαζί με τους ινδούς προσπάθησαν να επιτεθούν με drones στις πακιστανικές πυρηνικές εγκαταστάσεις. Η πακιστανική επικράτεια είναι βασική έξοδος των «δρόμων του μεταξιού» στον ινδικό, γίνονται σημαντικά έργα υποδομής σε δρόμους, τραίνα και λιμάνια∙ κι αυτό σημαίνει πως είναι θέμα χρόνου ο δυτικός πόλεμος κατά του ευρασιατικού project να φτάσει στο πακιστάν. (Με διάφορους τρόπους).
Δεν θα αναφέρουμε την Μόσχα (ο Araghchi βρίσκεται σήμερα εκεί… Ίσως βρει μια καλή δικαιολογία για το γιατί το ιρανικό κοινοβούλιο ενέκρινε την στρατηγική συμφωνία με την ρωσία τέσσερεις ημέρες μετά την θεοναζί επίθεση – και όχι έγκαιρα, επί τόσους μήνες μετά την υπογραφή της στη Μόσχα στις 17 Γενάρη…) ή/και την Άγκυρα (πέρασε απ’ την Istanbul χτες). (Να θυμίσουμε όμως πως όταν η Μόσχα, μετά την 13η Ιούνη, προσφέρθηκε στην Ουάσιγκτον ως μεσολαβήτρια, εισέπραξε την απάντηση απ’ το ψόφιο κουνάβι «εσείς να κοιτάτε τα χάλια σας και την μέση Ανατολή την πιάνετε άλλη φορά…» Χμμμμ…)
Το με ποιους τρόπους το καθένα απ’ αυτά τα κράτη / κεφάλαια βοηθάει ή/και θα βοηθήσει την Τεχεράνη δεν θα το μάθουμε. Μην περιμένετε όμως μεραρχίες από ‘δω και από ‘κει να εμφανίζονται επί σκηνής: δεν πρόκειται για τέτοιου είδους πόλεμο. Συγκρατείστε μόνο αυτό: ενώ οι δυτικοί ιμπεριαλισμοί πουλάνε σε «φέτες» την προσπάθειά τους να επιπλεύσουν στον παγκόσμιο ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό ξεγελώντας μόνο τους υποτελείς του, στο ευρασιατικό project & friends ξέρουν πολύ καλά «περί τίνος πρόκειται», και δρουν φανερά ή υπόγεια με ανάλογους τρόπους.
Εν τέλει (και) η Τεχεράνη έχει πολύ περισσότερες επιλογές απ’ όσες της αναγνωρίζει το κάθε βλακώδες αμερικανικό foundation, κάθε δυτικός «ειδικός» και το κάθε κακό συναπάντημα. Δεν χρειάζεται να τις απαριθμήσουμε εδώ, δεν είναι αυτή η δουλειά μας.