> Το σοβιετικό InterNyet
> Αλγόριθμοι και ολοκληρωτισμός
> Τι πίνουν οι νεο-μαλθουσιανοί της 4ης βιομηχανικής επανάστασης;
> Μιλιταριστικές «μυθοπλασίες»: η οπλοποίηση της νευροεπιστήμης
> Μηχανικός έρωτας, μηχανική απόγνωση
> Γεννήτριες άγχους
> Η υγιεινιστική τρομοεκστρατεία, δεύτερη φάση…
Δευτέρα 27 Οκτώβρη >>
Δευτέρα 27 Οκτώβρη (00.23) >> Τι λοιπόν συμβαίνει τώρα στη Γάζα; Μήπως ειρήνη; Η απάντηση είναι η ίδια με άλλες παρόμοιες ερωτήσεις. Τι λοιπόν συμβαίνει τώρα στο λίβανο; Μήπως ειρήνη; Τι συμβαίνει στη δυτική Όχθη; Μήπως ειρήνη;
Όχι, και το ξέρετε. Αν το «υβριδική ειρήνη» μοιάζει λογοπαίγνιο, το «ανακωχή-με-κέρατα» στη Γάζα ίσως είναι κατατοπιστικότερο. Ο θεοναζί, απαρτχάιντ στρατός έχει «αποσυρθεί» κατέχοντας κάτι περισσότερο απ’ το μισό της έκτασης της λωρίδας, αλλά βομβαρδίζει «ευκαιριακά» την υπόλοιπη… Kάνει κάτι ακόμα: μεταφέρει με δεκάδες φορτηγά τα μπάζα και τα σκουπίδια της δικής του επικράτειας ρίχνοντάς τα στην παλαιστινιακή μεριά. Αφού δεν νίκησε εκδικείται κάνοντας την ζώνη ακόμα συστηματικότερα χωματερή…
Η αντίσταση έχει σταματήσει τις διαρκείς επιθέσεις της στον κατοχικό στρατό, αλλά συνεχίζει σποραδικά να στήνει φονικές ενέδρες… Περιστασιακά μπαίνουν μερικές εκατοντάδες φορτηγά με τρόφιμα, φάρμακα, νερό και άλλα απαραίτητα, αλλά τα «κλειδιά» των πυλών παραμένουν στα χέρια των θεοναζί… Έχουν μπει επίσης (απ’ την μεριά της αιγύπτου) μερικές μπουλντόζες αλλά προς το παρόν απασχολούνται με το να βρουν κάτω απ’ τα μπάζα τους τάφους των θεοναζί ομήρων που δεν έχουν παραδοθεί ακόμα – με την βοήθεια των μελών της αντίστασης που ξέρουν που περίπου βρίσκονται… Και – αυτό είναι βασικό – το τιμωρό χέρι του λαού είναι στο κατόπι όλων των συμμοριών «συνεργατών» της κατοχής μέσα στη λωρίδα της Γάζα, που εδώ και πολλούς μήνες δρούσαν σα πέμπτη φάλαγγα στα μετόπισθεν της αντίστασης με τις πλάτες, τα λεφτά και τον εξοπλισμό των θεοναζί.
Αυτά που δείχνουν να επιδιώκουν τώρα οι οργανώσεις της αντίστασης στη Γάζα είναι ουσιαστικά δύο. Πρώτον, από στρατιωτική άποψη, έχοντας κρατήσει όπλα, δυνάμεις και ηθικό, να αξιοποιηθεί αυτή η «ανακωχή-με-κέρατα» υπέρ των αμάχων – κάτι ανάλογο με την επιλογή της Hezb’ Allah πριν περίπου έναν χρόνο. Και δεύτερον, να μεταφερθεί εντονότερα ο αγώνας για την Παλαιστινιακή απελευθέρωση, τόσο διεθνώς όσο και μέσα στα κατεχόμενα, σε μια «αμιγώς πολιτική αρένα»: αυτό αφορά οπωσδήποτε και τον ρόλο της Κουίσλινγκ «παλαιστινιακής αρχής» στη Ραμάλα. Αφορά όμως και την διεθνή μετακίνηση των κινήσεων υπεράσπισης απ’ την anti-genocide στην anti-apartheid δράση.
Η Hamas δήλωσε χθες ότι μετά από συνεννόηση με τις υπόλοιπες οργανώσεις της αντίστασης αποδέχεται την αποστολή στη λωρίδα μιας «διεθνούς δύναμης για την εποπτεία της ανακωχής». Οι θεοναζί τσινάνε: θέλουν να αποφασίσουν αυτοί που θα την συγκροτήσουν. Ο μεγάλος φόβος τους είναι ότι σ’ αυτήν θα περιλαμβάνεται τουρκικός στρατός και μισθοφόροι του κατάρ. Αλλά η Άγκυρα και η Ντόχα έχουν βάλει ούτως ή άλλως τις δύο απ’ τις τέσσερεις υπογραφές στη «συμφωνία του Sharm el-Sheikh» (οι άλλες δύο είναι της Ουάσιγκτον και του Καϊρου) την οποία υποτίθεται πως έχει αποδεχθεί το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς. Συνεπώς μοιάζει ότι για να αποφύγει αυτήν την με τέτοιο τρόπο επικύρωση της ήττας του στη Γάζα εάν η Άγκυρα και η Ντόχα συνεχίσουν να είναι «εγγυήτριες δυνάμεις» θα πρέπει να ξαναρχίσει την σφαγή. Με κάποια πρόφαση… (Με ό,τι θα μπορούσε να συνεπάγεται κάτι τέτοιο…)
Βυτιοφόρο με νερό στη Γάζα…
Εκτός απ’ τους τσατσορούφιανους των θεοναζί, έμμισθους ή «εθελοντές», υπάρχουν κι άλλοι που θεωρούν ότι το κατοχικό καθεστώς «νίκησε» στη Γάζα. Για την ακρίβεια και στη Γάζα: σύμφωνα με την σοφία τους έχει νικήσει παντού! Και στο λίβανο, και στη συρία, και την Ansar Allah, και την Τεχεράνη…
Μαθημένοι σε μανιχαϊστικές απλοποιήσεις δεν διανοούνται, ούτε μπορούν ούτε θέλουν να διανοηθούν, πόσες πολλές αντιδυτικές / αντιϊμπεριαλιστικές «τεκτονικές κινήσεις» όχι μόνο στην ευρύτερη δυτική Ασία / μέση Ανατολή αλλά ακόμα και σ’ όλο τον πλανήτη, ενεργοποίησε η «εισβολή του al Aqsa» και η δυτική αποικιοκρατική κρεατομηχανή…
Δευτέρα 27 Οκτώβρη (00.14) >> Την μία φορά το ψοφιοκουναβιστάν έτρεξε να σώσει τον θεοναζί χωροφύλακα από την ταπεινωτική ήττα απ’ την Τεχεράνη (ή την ύστατη καταφυγή του στα πυρηνικά…). Την δεύτερη φορά πάλι το ψοφιοκουναβιστάν έτρεξε να σώσει τον ίδιο απ’ το τελικό βούλιαγμά του στο νεκροταφείο της Γάζα: αυτά είναι τα «Χ-με-το-ζόρι» του 4ου παγκόσμιου πολέμου που πουλιούνται ως «θρίαμβοι» σε όσους αγοράζουν ακόμα παραμύθια. Βοηθάει το ότι «το ισραήλ κάνει την βρώμικη δουλειά για εμάς» όπως περηφανεύεται ο τσουρομαφηΜερτς χωρίς – ως τώρα – να είναι αναγκασμένοι οι δυτικοί ιμπεριαλισμοί να δράσουν πιο άμεσα. Ως τώρα.
Εκεί που δεν μπορούν να βρουν ούτε για κατούρημα (που λέει ο λόγος) την «έξοδο κινδύνου» (επειδή δεν υπάρχει!) είναι στο ουκρανικό πεδίο μάχης.
Σε μια ακόμα απ’ τις αγαπημένες του λούμπεν σκηνοθεσίες ισχύος το ψόφιο κουνάβι επέβαλε πρόσφατα «κυρώσεις» στις δύο μεγαλύτερες ρωσικές εμπορικές πετρελαϊκές εταιρείες: την Rosneft και την Lukoil. Μ’ αυτόν τον τρόπο υποτίθεται θα βουλιάξει τα έσοδα του ρωσικού κράτους αναγκάζοντάς το να … συνθηκολογήσει…
Τι είναι λοιπόν αυτό το πράγμα που λέγεται «κυρώσεις» στις συγκεκριμένες εταιρείες;
Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…
Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.
Δευτέρα 27 Οκτώβρη (00.12) >> Έχουμε υποστηρίξει εδώ και καιρό, κι όχι μια φορά, ότι η δυτική ήττα στο ουκρανικό πεδίο μάχης και, κυρίως, το ότι τα δυτικά αφεντικά ΔΕΝ αντέχουν να την παραδεχτούν οδηγεί αναπόφευκτα σ’ έναν εσωτερικό κανιβαλισμό: αφού δεν κατάφεραν να διαλύσουν την ρωσία και να συνεχίσουν το πλιάτσικο που σταμάτησε στις αρχές του 2000 βρίσκοντας διέξοδο στην αναμέτρησή τους με το κινεζικό κράτος / κεφάλαιο θα αρχίσουν να τρώγονται μεταξύ τους προσπαθώντας ο καθένας να επωφεληθεί (οικονομικά) σε βάρος του άλλου / των άλλων.
Πρωτοπόρος σ’ αυτόν τον κανιβαλισμό είναι η Ουάσιγκτον, ήδη απ’ την εποχή του νυσταλέου Jo: έχοντας κόψει ή περιορίσει σημαντικά την ροή του (φτηνού) ρωσικού φυσικού αερίου προς την ευρώπη προσπάθησε να δελεάσει / δωροδοκήσει τα αφεντικά διάφορων βιομηχανιών να μεταφερθούν στο αμερικανικό έδαφος, απογυμνώνοντας την ε.ε. από δευτερογενή παραγωγή. Το έργο το συνεχίζει όσο και όπως μπορεί (κυρίως με δασμούς) το ψοφιοκουναβιστάν: πρόκειται για «εθνική γραμμή σωτηρίας», δεν είναι παίξε γέλασε.
Ιδού τώρα τι έγινε παράλληλα με την ανακοίνωση της «τιμωρίας» των Rosneft και Lukoil:
Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…
Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.
Δευτέρα 27 Οκτώβρη (00.06) >> Η αλήθεια είναι ότι η ανεγκέφαλη αλεπού (aka Putin) είχε αναγγείλει και αυτό το «χωρίς προηγούμενο και χωρίς αντίπαλο» όπλο ήδη απ’ τις 1 Μάρτη του 2018. Η υπόλοιπη αλήθεια είναι ότι τότε ανήγγειλε και άλλα 5 όπλα «χωρίς προηγούμενο και χωρίς αντίπαλο» απ’ τα οποία τουλάχιστον 2 αν δεν κάνουμε λάθος έχουν παρουσιαστεί / δοκιμαστεί στη διάρκεια του πολέμου στο ουκρανικό πεδίο μάχης (το ένα είναι ο υπερηχητικός βαλλιστικός kinzhal).
Η αλήθεια της αλήθειας είναι ότι οι δυτικοί, βουτηγμένοι ως τις ρίζες των μαλλιών στην αυταρέσκεια και την αλαζονεία, αγνόησαν εκείνες τις προειδοποιήσεις, πριν 7,5 χρόνια. Και ονειρεύονται ακόμα «πόλεμο με την ρωσία το 2030»… Γι’ αυτούς το ρωσικό κράτος / κεφάλαιο ήταν πάντα και παραμένει «ένα βενζινάδικο με πυρηνικά», χωρίς σπουδαίες τεχνολογικές ικανότητες, έτοιμο να διαλυθεί με ένα (δυτικό) φύσημα. Ή, άντε, με περισσότερα.
Συνεπώς η ανακοίνωση της επίσημης δοκιμής του πυρηνοκίνητου πυραύλου κρουζ με το όνομα 9M730 Burevestnik μπορεί κι αυτή να περάσει «ντούκου». Σιγά δηλαδή, τι έγινε; Στις 21 Οκτώβρη ένας πύραυλος, με δυνατότητα πυρηνικής κεφαλής ενός μεγατόνου, κινούμενος με μίνι πυρηνικό αντιδραστήρα, κάλυψε μια απόσταση 14.000 χιλιομέτρων (κάτι περισσότερο από το 1/3 της περιμέτρου της γης…) πετώντας επί 15 ώρες… Κι αυτό δεν είναι καν το βεληνεκές του: μπορεί να πετάει για μέρες, βδομάδες και μήνες, όσο δουλεύει ο αντιδραστήρας του, καθοδηγούμενος (υποθέτουμε…) δορυφορικά, κάνοντας ελιγμούς, αόρατος, αποφεύγοντας τον εντοπισμό του από ραντάρ (κατεβαίνει σε ύψος μόλις 50 μέτρων απ’ το έδαφος ή την θάλασσα) – μέχρι να πάρει την εντολή να κτυπήσει… Δεν χρειάζεται να τον μεταφέρει ούτε βομβαρδιστικό αεροπλάνο, ούτε υποβρύχιο. Απλά εκτοξεύεται απ’ την ξηρά… κι άντε να τον βρείτε μετά…
Πρόκειται για το πρώτο πυρηνικό όπλο που μπορεί να περιπολεί «αόρατο» για μήνες πάνω από μια περιοχή οσονδήποτε μεγάλη… Κακό της κεφαλής μας γενικά (όπως και με τόσα άλλα), όμως αυτό το συγκεκριμένο δεν έχει «αντίδοτο» – και φαίνεται πως θα χρειαστούν κάποια χρόνια μέχρι να φτιαχτεί κάποιο. Που σημαίνει ότι «η ισορροπία τρόμου» μεταξύ αντίπαλων κρατών (ξέρετε ποια…) εξοπλισμένων με πυρηνικά, όπως την μάθαμε (ή την φανταστήκαμε) ως τώρα παύει να ισχύει.
Σταματήστε την γη να κατέβω!!
Δευτέρα 27 Οκτώβρη (00.03) >> Κι όμως. Το αλλοπρόσαλλο ψόφιο κουνάβι δεν κλονίστηκε που έχασε (για φέτος) το «νόμπελ ειρήνης». Σκοπεύει να παρηγορηθεί κτίζοντας (όχι με τα χεράκια του) μια «αψίδα του θριάμβου»!!!
Αυτό κάτω είναι το σχέδιο στο οποίο έχει καταλήξει ο αρχιτέκτονάς του (το όνομά του πάνω αριστερά…):
Να και οι μακέτες απλωμένες στο «γραφείο»:
Ρωτήθηκε αναπόφευκτα «ποιος είναι ο θρίαμβος που θα τιμά η αψίδα;» Απάντησε: ο δικός μου!
Ω ναι! Ο δικός του!!!
(Δεν έχει ζητήσει ακόμα να τον θάψουν μέσα σε πυραμίδα, την «ψηλότερη και ομορφότερη στον κόσμο». Αλλά προλαβαίνει…)
Τρίτη 21 Οκτώβρη >> Χειμώνας 2025.
Κυκλοφορεί στα τέλη της εβδομάδας:
> Το σοβιετικό InterNyet
> Αλγόριθμοι και ολοκληρωτισμός
> Τι πίνουν οι νεο-μαλθουσιανοί της 4ης βιομηχανικής επανάστασης;
> Μιλιταριστικές «μυθοπλασίες»: η οπλοποίηση της νευροεπιστήμης
> Μηχανικός έρωτας, μηχανική απόγνωση
> Γεννήτριες άγχους
> Η υγιεινιστική τρομοεκστρατεία, δεύτερη φάση…
Τρίτη 21 Οκτώβρη >> Wipers, 1986
Bonus: Doom Town (λίγο παλιότερο: 1983)
Τρίτη 21 Οκτώβρη (00.13) >> Όχι μόνο «υβριδικός πόλεμος» που σαν ορολογία χωράει τα πάντα εκτός, ίσως, απ’ τις κλασσικές αρματομαχίες του 2ου παγκόσμιου πολέμου τύπου Kursk… Αλλά και «υβριδική ειρήνη» που επίσης χωράει τα πάντα εκτός, ίσως, από πανηγυρικές τελετές σε αίθουσες με πολυέλαιους τύπου «συνθήκη των Βερσαλιών». Η «υβριδική ειρήνη» χωράει ακόμα κι αυτό: μια συμφωνία (υποτίθεται) την οποία δεν υπογράφει καμία απ’ τις εμπλεκόμενες πλευρές! Άρα δεν δεσμεύεται (επίσης) καμία!!!
Αυτό είναι «κατόρθωμα του daddy»… Ή, μάλλον, είναι κατόρθωμα της «Εποχής του Υπερθεάματος» (και όχι απλά του Θεάματος…). Θα υπέθετε κάποιος ότι ο «υβριδισμός» είναι εκδήλωση της συνειδητής πρόθεσης κάποιων για δημιουργία σύγχυσης. Φοβούμαστε ωστόσο ότι η σύγχυση, που θα ήθελε να είναι «δημιουργική» αλλά ακόμα κι αυτό είναι συγκεχυμένο, εδώ κι εκεί ξεφεύγει απ’ τον όποιο σχεδιασμό και γίνεται «τρόπος ύπαρξης». Όσης και για όσο.
(Ενδεικτικά αναφέρουμε το video με το ψόφιο κουνάβι να πιλοτάρει ένα πολεμικό και να βομβαρδίζει με σκατά τους εναντίον του διαδηλωτές στις ηπα…
Πρόκειται για το ίδιο ψόφιο κουνάβι που θα ήθελε να εγγυηθεί κάτι-τις «ειρηνικό» στη μέση Ανατολή, στην ανατολική Ευρώπη και παντού στον πλανήτη και στο ηλιακό σύστημα – εκτός απ’ την «αυλή του», τη νότια αμερική. Ας μην αντιμετωπίζουμε τα περιστατικά αποσπασματικά: στην πραγματικότητα το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να σκηνοθετεί τις φαντασιώσεις του – τις φαντασιώσεις της αμερικανικής παγκόσμιας ηγεμονίας εν προκειμένω – άλλοτε με χρήση σύνθετων αλγόριθμων / ΑΙ, κι άλλοτε βρίσκοντας συνεταίρους – και «γλάστρες», τύπου don Rico, Χριστοδουλίδη, κλπ – κάποιοι απ’ τους οποίους όμως δεν είναι υποχρεωτικά, δηλαδή δεν είναι καθόλου μετα-μεταμοντέρνοι. Και κάνουν τους δικούς «παλαιομοδίτικους» υπολογισμούς… Εννοούμε διάφορους δυτικοασιάτες.)
Αντί να ειρωνευτούμε την άσκηση-της-εξουσίας-ως-(και)-ξετσίπωτη-σκηνοθεσία (εντέλει βίαιη…) θα πρέπει μάλλον να την πάρουμε σοβαρά υπόψη μας ως εκδήλωση της ιστορικής επικαιρότητας της (δυτικής) παρακμής. Μιας καπιταλιστικής, ιμπεριαλιστικής παρακμής εξίσου επικίνδυνης με την ακμή, μόνο με αντεστραμμένο τρόπο. Η «υβριδική ειρήνη» του Sharm el-Sheikh για παράδειγμα επιτρέπει στον αρχιχασάπη του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος να παριστάνει τον νικητή. Και νιώθοντας «νικητής» αυτό το καθεστώς μπορεί να συνεχίσει τους πολέμους του, όχι μόνο απέναντι στους Παλαιστίνιους (εκεί μπορεί να δρα «κατά περίπτωση») αλλά εναντίον, ίσως, και του «κεφαλιού του φιδιού». Δηλαδή της Τεχεράνης. Όμως εκεί δεν χωράνε σκηνοθεσίες.
Ενώ τα καμώματα κάθε δυτικού καραγκιόζη αλέθονται για να ταϊστεί «πληροφοριακά» το πόπολο, η ημερομηνία 18 Οκτώβρη του 2025 δεν έτυχε της προσοχής που θα μπορούσε. Εκείνη την ημέρα έληξε το περιλάλητο Joint Comprehensive Plan of Action (JCPOA), η συμφωνία μεταξύ ιράν, ηπα, αγγλίας, γαλλίας, γερμανίας, ρωσίας και κίνας που είχε υπογραφτεί στις 18 Οκτώβρη του 2015 για τον «διεθνή έλεγχο του πυρηνικού προγράμματος του ιράν».
Το ψόφιο κουνάβι είχε βέβαια «αποχωρήσει» απ’ το JCPOA το 2018, στην πρώτη θητεία του. Οι υπόλοιποι εξακολουθούσαν να συμμετέχουν. Τώρα το Πεκίνο και η Μόσχα μπορούν να σας διαβεβαιώσουν (αν ρωτήσετε…) ότι πράγματι, η Τεχεράνη δεν έχει πια κανένα περιορισμό στο (ειρηνικό…) πυρηνικό της πρόγραμμα. Ενώ το Λονδίνο, το Βερολίνο και μουρμουριστά το Παρίσι θα πουν «όχι, μπορεί να έχει!» – έτσι, επειδή στον φανταστικό τους κόσμο στις δυτικές πρωτεύουσες κατοικούν πάντα οι πρίγκηπες (του χάους).
Έχει κάποια πρακτική σημασία αυτή η «λήξη»; Έχει, την εξής (που θα χαθεί στις δυτικές σκηνοθεσίες αλλά όχι στην πραγματικότητα του υπόλοιπου πλανήτη): ο χωροφύλακας των δυτικών ιμπεριαλισμών θα συνεχίσει να ισχυρίζεται ότι «το ιράν είναι λίγο πριν τα πυρηνικά όπλα, οπότε πρέπει να ισοπεδωθεί»∙ τα δυτικά αφεντικά θα συνεχίζουν να αναθέτουν στον ατζέντη τους την «βρώμικη δουλειά»∙ αλλά η Μόσχα και το Πεκίνο θα έχουν όλη την ευκολία να υπερασπιστούν τον σύμμαχό τους ως «συνηγορία στη διεθνή νομιμότητα». Επειδή η «παλιά» τέτοια δεν υπάρχει ανακατασκευάζεται όμως υπό την αιγίδα των κρατών του ευρασιατικού project∙ και επειδή αρκετοί ακόμα σ’ αυτόν τον πλανήτη χρειάζονται μια κάποια «διεθνή νομιμότητα» για να νοιώθουν ασφαλείς, αυτοί οι «αρκετοί» θα μαγνητιστούν ακόμα περισσότερο με την ανατολή – αφού οι παρακμιακοί της δύσης θέλουν να αναβιώσουν την πιο wild εκδοχή της.