Year: 2025

Hell to pay

Δευτέρα 8 Σεπτέμβρη >> Last Drive

Παλαιστίνη 1

Δευτέρα 8 Σεπτέμβρη (00.26) >> Το είχαμε κάπως καταχωνιάσει (στη μνήμη μας…) ως ένα «στιγμιαίο ολίσθημα»… Ώσπου το θυμηθήκαμε αναγκαστικά όταν το είδαμε ζωγραφισμένο στο πλάι ενός απ’ τα κότερα που συμμετέχουν στη «νηοπομπή sumud, για το σπάσιμο του αποκλεισμού της Γάζα», καθώς έφευγε τις προάλλες απ’ το λιμάνι της Βαρκελώνης.

Ποιο; Αυτό:

Το καρπούζι!

Όπως ξέρετε το καρπούζι υιοθετήθηκε ως «σύμβολο της συμπαράστασης στην Παλαιστίνη» όταν διάφορα ευρωπαϊκά κράτη έβγαλαν στην παρανομία την Παλαιστινιακή σημαία (και την keffiyeh…) Γιατί «καρπούζι»; Επειδή (είπαν) έχει τα ίδια χρώματα με την απαγορευμένη σημαία.

Δεν το θεωρούμε απλά γελοίο. Το θεωρούμε επιθετικά, οριενταλιστικά γελοίο! Η υιοθέτηση του «καρπουζιού» ως υποκατάστατου της Παλαιστινιακής σημαίας (έτσι ώστε να παρακαμφθεί η … απαγόρευση) δείχνει απ’ την μια μεριά δειλία και απ’ την άλλη υποτίμηση του Παλαιστινιακού αγώνα. Σε τέτοιο βαθμό και τα δύο ώστε αναρωτηθήκαμε μήπως αυτή η ιδέα είναι … κάποιας κρατικής υπηρεσίας.

Αν κάποιος είναι στοιχειωδώς σοβαρός και, επιπλέον, στοιχειωδώς εχθρικός προς το κράτος του, τι θα πρέπει να σκεφτεί και να κάνει αν του απαγορεύσουν αυτό το σύμβολο (την Παλαιστινιακή σημαία); Πρώτον πως παρότι πρόκειται για ένα απλό σύμβολο, ένα κομμάτι ύφασμα, έχει ισχυρή πολιτική σημασία – και γι’ αυτό απαγορεύεται, ως … «αντισημιτισμός»…. Όταν κάτι (ακόμα κι αν πρόκειται για σύμβολο) απαγορεύεται επειδή έχει ισχυρή πολιτική / ανταγωνιστική σημασία ΔΕΝ το αντικαθιστάς με «κάτι άλλο» που να έχει το ίδιο χρώμα ή το ίδιο σχήμα αλλά είναι χαριτωμένα ανώδυνο. Γιατί αυτό σημαίνει ότι συνθηκολόγησες, ότι αποδέχθηκες την απαγόρευση, ότι δεν σήκωσες το γάντι. Δεν υπερασπίζεσαι πια την Παλαιστίνη∙ υπερασπίζεσαι τα καρπούζια, ή κάποιο είδος σκουλικιών, ή κάποιο χρωματιστό παιδικό παιχνίδι, ή ό,τι άλλο άσχετο. Αυτό την ώρα που έχουν δολοφονηθεί δεκάδες χιλιάδες και έχει καταστραφεί η καθημερινή ζωή εκατομμυρίων…

Θα πείτε

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Παλαιστίνη 2

Δευτέρα 8 Σεπτέμβρη (00.20) >> Μα δεν πρέπει να γίνει μια προσπάθεια να σπάσει ο αποκλεισμός της Γάζα; θα πουν κάποιοι καλοπροαίρετοι.

Αν ζούμε στον ίδιο πλανήτη («αν» λέμε…) υπάρχουν άλλοι σκοποί, κοντινοί, δίπλα, για τους οποίους θα βρεθεί κάποιος μπροστά όχι στον θεοναζί, απαρτχάιντ στρατό αλλά στην αντίστοιχη δυτική στρατοαστυνομία…  Σκοποί / μέτωπα μέσα στην δύση σε σχέση (και) με τον Παλαιστινιακό αγώνα. Πάρτε μια γεύση απ’ αυτόν τον καπιταλιστικό πλανήτη:

Άρθρο αμερικάνου ακαδημαϊκού το 2022:

Το οποίο δημοσιεύτηκε στο επίσημο ηλεκτρονικό «περιοδικό» του ΟΗΕ, για να «κατέβει» μετά από ένα κύμα καταγγελιών. «Ήταν αστείο» είπαν οι υπεύθυνοι:

Αν οι φυσικοί αυτουργοί της κατοχής, του Ολοκαυτώματος, της καταστροφής, της μαζικής λιμοκτονίας στη Γάζα βρίσκονται στο Τελ Αβίβ, οι ηθικοί συναυτουργοί και συνεργάτες βρίσκονται στις δυτικές μητροπόλεις. Και στα μέρη μας.

Η κατοχή της Γάζας, η σφαγή, ο αποκλεισμός, όλα αυτά έχουν τα δυνατά τους προπύργια εδώ. Είναι αόρατα; Ή προς αποφυγήν; 

SCO

Δευτέρα 8 Σεπτέμβρη (00.15) >> Αποδίδεται στον Vaclav Havel (πρόεδρο της τσεχίας απ’ το 1993 ως το 2003) η φράση «η οικονομική ανάπτυξη της κίνας είναι τόσο γρήγορη ώστε δεν έχουμε προλάβει να εκπλαγούμε». Αν έγινε όντως τέτοια παρατήρηση, ήταν κάπου το 2011. Και έγινε έκτοτε κάτι σαν ρέκβιεμ των δυτικών δυνατοτήτων ακόμα και να εκπλαγούν. Γρήγορα, γύρω στο 2014, προτίμησαν αντί για την δυστυχία της διαρκούς έκπληξης την λύτρωση της απώθησης και έναν μάλλον διεστραμμένο (αν και συνεπή με τον δυτικό μιλιταρισμό και τον ιμπεριαλισμό) τρόπο για να αντιμετωπίσουν αυτόν τον «υπερηχητικό» ανταγωνιστή: να «τσακίσουν» τον βασικότερο στρατιωτικό του σύμμαχο. Την Μόσχα.

Τους φάνηκε «εύκολη δουλειά», ειδικά αν δινόταν εργολαβικά στο Κίεβο. Το «εύκολο» δεν ήταν μόνο η βεβαιότητά τους ότι το ρωσικό κράτος / κεφάλαιο είναι ετοιμόρροπο. Αλλά και η ιδεολογική προετοιμασία δεκαετιών, πρώτα επί εσσδ και, στη συνέχεια, απ’ τις αρχές της δεκαετίας του ’00 όταν (με την κατάκτηση της εξουσίας στη Μόσχα απ’ το πατριωτικό τμήμα των ρωσικών υπηρεσιών: Putin…) σταμάτησε το πλιάτσικο και άρχισε η ανάκαμψη. Χωνεμένος αντισινισμός, δουλεμένος-ως-τις-χοντροειδείς-λεπτομέρειές του δεν υπήρχε διαθέσιμος στη δύση. Αντίθετα ο αντι-Πουτινισμός ήταν καλά δουλεμένος∙ είχε «οπλοποιηθεί» απ’ το 2012 με τον (αμερικανικό) «νόμο Magnitsky» (Magnitsky Act)∙ απ’ το 2018 με την αγγλικής έμπνευσης «υπόθεση Skripal»∙ και απ’ το 2020 με την γερμανικής έμπνευσης «υπόθεση Navalny»…

Ξέρουμε (έχουμε καταλάβει) τώρα πια γιατί σχεδόν το σύνολο των ευρωπαϊκών κρατών / αφεντικών έτρεξε να κουρνιάσει κάτω απ’ την μιλιταριστική φτερούγα του νατο / usa απ’ τις αρχές του 2022. Όχι επειδή φοβούνταν μήπως ο ρωσικός στρατός πατήσει … τα ιερά τους χώματα!!! Όχι μόνο επειδή ονειρεύονταν έναν υγιεινό περίπατο στο ουκρανικό πεδίο μάχης και, ύστερα, ένα ακόμα πιο υγιεινό πλιάτσικο στην ρωσική επικράτεια (αυτό που είχε σταματήσει ο τρισκατάρατος Putin!). Αλλά και επειδή, μ’ αυτήν την «στρατιωτική συντριβή» και την συνακόλουθη οικονομική λεηλασία, θα έφταναν στα βόρεια σύνορα της κίνας, κυκλώνοντας την (οικονομικά και στρατιωτικά), στερώντας την από πολλά.

Φαίνεται υπερβολική η άποψή μας; Θυμηθείτε. Υπήρξε μια εποχή πολύ πρόσφατη όπου η αγωνία των ευρωπαϊκών αφεντικών δεν ήταν η προστασία τους απέναντι στον Gerasimov αλλά η προστασία τους απέναντι στην Huawei… Την ίδια αυτή εποχή, τα “μέτρα” που έπαιρναν δεν ήταν για να σταματήσουν τα … ρωσικά τανκς… Αλλά για να σταματήσουν τις εξαγορές των επιχειρήσεων που ονόμαζαν “εθνικούς πρωταθλητές” από κινέζους… Υπήρξε τέλος η ίδια εποχή όπου ο δημαγωγικός καϋμός στην ευρώπη δεν ήταν (βέβαια…) τα ανθρώπινα δικαιώματα στο Donbass αλλά στην Xinjiang…

Και τι πέτυχαν μ’ αυτήν την ιμπεριαλιστική διαστροφή τους; Αυτό στη συνέχεια: όταν ακόμα και η ναυαρχίδα του ανήκομεν εις την Δύσιν ανατριχιάζει (διακριτικά…) τι να πει κανείς;

Το «ανατριχιαστικό» του πιο πάνω ενσταντανέ και, μιλώντας πιο γενικά, των όσων έγιναν στην κινεζική Tianjin στη σύνοδο του SCO (: «Σύμφωνο της Σαγκάης») δεν ήταν βέβαια ο αυτοκράτορας Xi ή η ανεγκέφαλη αλεπού (Putin). Ήταν οι «χαρούλες» του ινδού πρωθυπουργού Narendra Modi μ’ αυτούς.

Γιατί; Η «γενική δύση», τόσο η Ουάσιγκτον όσο και οι ευρωπαϊκοί ιμπεριαλισμοί έχουν ποντάρει πολλά στο Νέο Δελχί ως αντίπαλο του Πεκίνου. Γι’ αυτό μεγαλοποιούν όσο μπορούν (και όσο πιο αφηρημένα γίνεται) την «αξία» του ινδικού κράτους / κεφάλαιου, προβάλλοντάς το περίπου σαν ήδη ισοδύναμο με το κινεζικό.

Ο υπερτονισμός αυτής της «αξίας» είναι … φαντασιακός. Ναι μεν το ινδικό κράτος / κεφάλαιο είναι σημαντικό, αλλά σε σύγκριση με το κινεζικό είναι … πολύ μακριά. Ενδεικτικά, το κατά κεφαλήν ΑΕΠ στην ινδία, μετρημένο σε δολάρια, το 2024 ήταν 2.966. Ενώ το κινέζικο 13.303, πάνω από 4 φορές μεγαλύτερο. Επιπλέον η ινδία είναι μια απ’ τις πιο σκληρά ταξικές κοινωνίες στον πλανήτη (ελέω θρησκείας υποτίθεται: ινδουϊσμός), χωρίς επιρροή οπουδήποτε εκτός συνόρων εκτός απ’ την γειτονική σρι λάνκα, σε μια κατάσταση μόνιμης αντιπαράθεσης με το γειτονικό πακιστάν (σύμμαχο του Πεκίνου), μ’ έναν πρωθυπουργό επικεφαλής ενός εθνικιστικού και αντιμουσουλμανικού κόμματος (εξού και η υποστήριξη στο θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς…)

Φυσικά το να αποκαλείται η ινδία (λόγω πληθυσμού) η «μεγαλύτερη δημοκρατία στον πλανήτη» είναι ιδιαίτερα κολακευτικό. Στην πραγματικότητα αυτή η «δημοκρατία» περιλαμβάνει ισχυρότατες «δόσεις» φεουδαρχίας / μεγάλης γαιοκτησίας, ενώ ο ψηφιακός έλεγχος πάνω στον ταξικά πολωμένο πληθυσμό, πάνω στους πληβείους, ωχριά μπροστά σε οτιδήποτε μπορεί να αποδοθεί αλλού. Τέλος είναι εδώ και δεκαετίες ένα κράτος εθελοντικά παραδομένο στα βιοτεχνολογικά πειράματα διάφορων Gates και Bayer/Monsanto, τόσο στα χωράφια και στην κτηνοτροφία όσο και στα φάρμακα. Κι αυτό έχει τρομακτικές συνέπειες: σύμφωνα με τις επίσημες καταγραφές του ινδικού καθεστώτος ανάμεσα στο 2014 και το 2022 αυτοκτόνησαν 100.474 φτωχοί αγρότες…

Δεν μπορεί να συγκριθεί λοιπόν το ινδικό κράτος / κεφάλαιο των τρισεκατομμυριούχων ολιγαρχών και των εκατομμυρίων πάμφτωχων υπηκόων, είτε σαν παρούσα κατάσταση είτε ως καπιταλιστική δυναμική για το μέλλον, με το κινεζικό κράτος / κεφάλαιο. Αλλά (για την δύση) «αυτό έχουμε, σ’ αυτό ποντάρουμε»… Γιατί; Επειδή το Νέο Δελχί και το Πεκίνο έχουν κάποιες συνοριακές διαφορές κάπου στα Ιμαλάια (!) και πότε πότε γίνονται και στρατιωτικές συμπλοκές εκεί. Όπως αυτή, του 2021:

Ναι, με λοστάρια!!! Τα δύο πυρηνικά κράτη έχουν συμφωνήσει οι συνοριοφύλακές τους να μην έχουν πυροβόλα ή άλλα βαριά όπλα, οπότε όποτε τσακώνονται για μερικά μέτρα εδώ ή εκεί, το κάνουν με ξύλα και πέτρες… (Η “μάχη της Παιανίας” ήταν πιο σκληρή. Παρ’ όλα αυτά ακόμα κι έτσι, με τα παλούκια, πότε πότε σκοτώνονται κάποιοι…)

Στη συγκεκριμένη περίπτωση ο κινέζικος στρατός είναι στη μέση, αυτός που «τις τρώει», και ο ινδικός είναι γύρω γύρω, αυτός που τις «ρίχνει»…

 

 

QUAD

Δευτέρα 8 Σεπτέμβρη (00.09) >> «Αυτό έχουμε, και μας αρέσει». Σίγουρα;

Προσπαθώντας να φτιάξουν ένα «νατο του ειρηνικού» κατά του Πεκίνου, Ουάσιγκτον και Λονδίνο (το δεύτερο είναι το άλλοτε αποικιοκρατικό αφεντικό που ποτέ δεν έπαψε να έχει «ειδικές» σχέσεις με το Ν. Δελχί) ενέταξαν το ινδικό κράτος / κεφάλαιο στην λεγόμενη QUAD. Μια «τετράδα» κρατών (ιαπωνία, αυστραλία, ηπα και ινδία) με σκοπούς εντελώς αγαθούς και υπεράνω υποψίας: τον έλεγχο του ινδικού και του ειρηνικού ωκεανού. Αυτό ξεκίνησε το 2022, επί νυσταλέου Jo.

Αλλά το Ν. Δελχί δεν θα επέλεγε ποτέ στα σοβαρά να υπαχθεί (στρατιωτικά και γεωπολιτικά) κάτω απ’ τις διαταγές οποιουδήποτε, και σε καμία περίπτωση των ηπα. Το ινδικό κράτος / κεφάλαιο έχει την δική του μακριά και έντονη ιστορία ουδετερότητας, αφού υπήρξε ιδρυτικό μέλος του «κινήματος των αδεσμεύτων κρατών» απ’ τις αρχές της δεκαετίας του 1960, μέσα στη δίνη του λεγόμενου «ψυχρού» (3ου παγκόσμιου για εμάς) πολέμου. Εκατόν είκοσι (120) κράτη απ’ όλες τις ηπείρους συμμετείχαν σ’ αυτό το «κίνημα», που τυπικά υπάρχει ακόμα (τελευταία φορά συνεδρίασαν οι εκπρόσωποί του το 2019), αν και χωρίς την παλιά του αίγλη.

Στους διαμορφούμενους καινούργιους συσχετισμούς μέσα στον καπιταλιστικό πλανήτη το Ν. Δελχί έχει ακόμα λιγότερους λόγους να γίνει εξάρτημα των δυτικών (αμερικανικών ή ευρωπαϊκών) συμφερόντων και ενεργειών. Κράτησε την εξαιρετική σχέση του με την Μόσχα απ’ την οποία αγοράζει όπλα, με την οποία κατασκευάζει όπλα∙ και τα διυλιστήριά του έγιναν ο (με μεγάλη κερδοφορία) μεσάζοντας στην διακίνηση και προς ευρώπη μεριά του «απαγορευμένου» ρωσικού πετρελαίου και των προϊόντων του: δεν είναι «ρωσικά», είναι «ινδικά»!

Με την QUAD να παραπαίει (η διακριτική αποστασιοποίηση του Ν. Δελχί απ’ τον εντεινόμενο αμερικανοαγγλικό μιλιταρισμό είναι μία αιτία αν και όχι η μοναδική…) η Ουάσιγκτον θυμήθηκε ότι πρέπει …. να τιμωρήσει το Ν. Δελχί. Και να πως βρήκε την αιτία:

O Navarro είναι ένας διαταραγμένος «σύμβουλος» του αλλοπρόσαλλου ψόφιου κουναβιού: αν το Ν. Δελχί «στηρίζει την ρωσία στο ουκρανικό πεδίο μάχης αγοράζοντας το ρωσικό πετρέλαιο» τι κάνει η Ουάσιγκτον που αγοράζει το ρωσικό (επεξεργασμένο) ουράνιο για τους αντιδραστήρες της;

Προφανώς το ινδικό καθεστώς δεν θα μπορούσε να δεχθεί τέτοια «καουμποϋλίκια». Και το έδειξε στην Tianjin – είναι άλλωστε μέλος του SCO. Ως εκεί. Αυτό δεν σημαίνει α) ότι εντάχθηκε σε κάποια ευρασιατική στρατιωτική συμμαχία, και β) ότι από δω και στο εξής θα βρίσκεται στο πλευρό του Πεκίνου. Μάλλον εκείνο που κάνει ο Modi ως πολιτική βιτρίνα είναι να ψάξει αν και που υπάρχει «έξτρα χώρος» σ’ αυτόν τον πλανήτη για τις εξαγωγές του ινδικού κεφαλαίου: για την τεράστια βιομηχανία ρούχων, για την τεράστια βιομηχανία ηλεκτρονικών ανταλλακτικών κλπ κλπ.

Έτσι, αμέσως μετά την επιστροφή Modi στο Ν. Δελχί ο υπ.εξ. του S. Jaishankar είχε κανονίσει επίσκεψη του γερμανού υπ.εξ. Johann Wadephul. Ο οποίος μπορεί να μην έχει το μεγαλείο της προκατόχου του αγαπημένης Annalena, αλλά είναι άξιος εκφραστής της πολεμοκάπηλης ρητορικής του τσουρομαδηΜέρτς. Μόνο που ξέροντας την σχέση Ν. Δελχί – Μόσχας ο υπ.εξ. προτίμησε να πιάσει στο στόμα του το Πεκίνο:

… Συμφωνούμε με την ινδία και πολλές άλλες χώρες ότι πρέπει να υπερασπιστούμε την διεθνή τάξη, και ότι επίσης πρέπει να την προστατέψουμε απ’ την κίνα. Αυτή είναι τουλάχιστον η δική μας προσέγγιση … Βλέπουμε την κίνα σα συστημικό αντίπαλο….

Μετά την συνάντησή του με τον Wadephul ο Modi έριξε ένα τηλέφωνο και στην σπουδαία Ursula για να την καθησυχάσει (;;) επιβεβαιώνοντας την ινδική ουδετερότητα στον πόλεμο στην ουκρανία. Προφανώς δεν χάρηκε η σπουδαία… Αλλά αν ήταν δυνατόν το ινδικό κράτος / κεφάλαιο να «αγαπήσει» περισσότερο τις Βρυξέλες απ’ την Ουάσιγκτον, αυτό θα μπορούσε ίσως να εκτιμηθεί. Ίσως…

Για το ευρασιατικό project μια έντιμη ουδετερότητα του Ν. Δελχί είναι ευπρόσδεκτη: όσο καλπάζουν οι δυτικές φαντασιώσεις μεγαλείου άλλο τόσο περισσεύει ο ρεαλισμός στη Μόσχα, στο Πεκίνο, στην Τεχεράνη, στην Ισλαμαμπάντ. Ξέρουν, καταλαβαίνουν, κατανοούν ότι το ινδικό κράτος / κεφάλαιο θα προστατέψει κι αυτό τα δικά του συμφέροντα σ’ έναν ταραγμένο κόσμο. Αρκεί να είναι τα δικά του…

Όμως, θα το επαναλάβουμε, ο πλανήτης γη δεν χωράει όλη την εκρηκτική παραγωγικότητα της εργασίας της 4ης βιομηχανικής καπιταλιστικής επανάστασης, και – κυρίως – όλες τις παραγωγές-κάτω-από-εθνικές-σημαίες-και-στρατούς. Πράγμα που σημαίνει ότι η καταστροφή κάποιων είναι αναπόφευκτη – άλλωστε η καταστροφή είναι οργανικό τμήμα του καπιταλισμού…

Εν τω μεταξύ, μέσα στην μελαγχολία για «την αλλαγή του κόσμου», διέφυγε της προσοχής των εντόπιων εθνικοφρόνων αυτό, που συνέβη επίσης στην Tianjin:

Αν δεν μας γελούν τα μάτια μας πρόκειται για συνάντηση πολυμελών αντιπροσωπειών του «αιώνιου εχθρού» και του «σου κάνουμε πόλεμο». Τι να συνωμοτούν πάλι αυτοί; Δεν διαλύθηκε το «μπλοκ της Αστάνα» όπως έλεγαν τόσες φήμες κι αναλύσεις; Δεν έχουν καταρρεύσει ακόμα αυτοί οι αλιτήριοι;

7 seconds

Δευτέρα 1 Σεπτέμβρη >> Youssou N’Dour, Neneh Cherry: αφιερωμένο εξαιρετικά στην Αρ., στην Στ. και σε μια ακόμα καινούργια μαμά κάπου στην μακρινή αγγλία. Και σ’ όλες τις Παλαιστίνιες γυναίκες που κρατούν αγκαλιά τα μωρά τους για να μείνουν ζωντανά μια μέρα ακόμα, δυο μέρες ακόμα, τρεις μέρες ακόμα…

(Γεννιούνται ακόμα παιδιά, όπως πάντα, …without a concept…

Τα «προγραμματισμένα»; Προσεχώς…)

Θα πρέπει να είμαστε σκληροί απέναντι σ’ όσους πουλάνε φονικά παραμύθια.

Η μάχη δεν έχει τελειώσει…

Παλαιστίνη 1: η αντίσταση είναι πια θρύλος!

Δευτέρα 1 Σεπτέμβρη (01.10) >> Είναι θρύλος σ’ όλο τον κόσμο για όσους / όσες, φυσικά, ασχολούνται με την Παλαιστινιακή αντίσταση.

Απόσπασμα από άρθρο της Ha’aretz με ημερομηνία Παρασκευή 29 Αυγούστου 2025:

… Σ’ όλη τη διάρκεια του πολέμου στη Γάζα, ο IDF έλεγε ότι το τάγμα Zeitun ηττήθηκε∙ αλλά τώρα παραδέχεται ότι βιάστηκε. Η τωρινή αποστολή: να καταστρέψει τη γειτονιά πάνω και κάτω απ’ το έδαφος. «Υποθέτω ότι θα ξανασυναντηθούμε» λέει ένας διοικητής στον δημοσιογράφο, «μάλλον για όγδοη φορά στη Zeitun».

Τι μπορεί επιτέλους να πετύχει ο IDF αυτή τη φορά που απέτυχε να καταφέρει τις προηγούμενες έξι φορές, όταν η 36η, η 99η, η 252η, η 126η και η 98η μεραρχία του πολέμησαν εδώ; Πράγματι φαίνεται πως κάθε μονάδα που υπηρετεί στη Γάζα τα δύο τελευταία χρόνια συμμετείχε «στη νίκη κατά του τάγματος Zeitun» της Hamas…

Σ’ όλη τη διάρκεια του πολέμου, ανώτατοι αξιωματικοί και κυβερνητικοί αξιωματούχοι έχουν πει και ξαναπεί ότι το τάγμα Zeitun ηττήθηκε και έπαψε να δρα ως στρατιωτικός σχηματισμός. Αλλά τώρα λένε πως μάλλον βιάστηκαν να καταλήξουν σ’ αυτό το συμπέρασμα. Τώρα ο στρατός λέει ότι το τάγμα είναι ετοιμοπόλεμο και έχει περίπου 400 μαχητές, αλλά επιδεικνύει «υπερβολική αυτοπεποίθηση» για την επερχόμενη (έβδομη κατά σειρά) μάχη του με τον IDF…

Την ίδια ημέρα, την περασμένη Παρασκευή 29 Αυγούστου, σύμφωνα με τον middle east spectator:

…. O IDF αποχωρεί απ’ την γειτονιά al–Zeitun αφότου οι δυνάμεις διάσωσης έπεσαν σε ενέδρα των μαχητών της Hamas, με αποτέλεσμα 1 νεκρό και 11 τραυματίες.

[Εν τω μεταξύ] δεν υπάρχει επαφή με 4 χαμένους στρατιώτες στην Ayn al–Zeitun στη λωρίδα της Γάζα. Υπάρχει τώρα έντονες εικασίες ότι και οι 4 έχουν απαχθεί απ’ την Hamas.

Ισραηλινά media μεταδίδουν ότι η προσπάθεια έρευνας και διάσωσης του IDF για τον εντοπισμό αυτών των 4 εγκαταλείφθηκε…

Οι δύο ταυτόχρονες ενέδρες στήθηκαν τη νύχτα καθώς αναφέρεται ότι οι Παλαιστίνιοι αντάρτες είχαν στη διάθεσή τους γυαλιά νυχτερινής όρασης, ενώ το παρακάτω σύντομο video δείχνει νυχτερινή θεοναζί επιχείρηση «έρευνας και διάσωσης». Πάνω από 6 ελικόπτερα προσπάθησαν μέσα στη νύχτα αφενός να απομακρύνουν τους νεκρούς (σύμφωνα με όλες τις πληροφορίες δεν είναι μόνο ένας) και τους (δεκάδες) τραυματίες, αφετέρου να εντοπίσουν τους 4 που «λείπουν»…

Την επόμενη ημέρα το πρωί, 30 Αυγούστου 2025, το Palestine chronicle, είχε αυτό το αναλυτικότερο ρεπορτάζ:

Για να γίνουν τα πράγματα ακόμα χειρότερα (για τον κατοχικό, θεοναζί, απαρτχάιντ στρατό), το μεσημέρι της 30ης Αυγούστου, οι ταξιαρχίες al-Qassam δημοσιοποίησαν αυτήν την φωτογραφία:

Η φράση λέει: Θυμίζουμε σ’ όσους ξεχνούν… θάνατος ή αιχμαλωσία.

Η (επίσημη…) ενεργοποίηση από προχτές του «Δόγματος Hannibal», που επιβάλλει την δολοφονία των κατοχικών στρατιωτών με διαταγή των ίδιων των ανωτέρων τους «αν υπάρχει κίνδυνος να αιχμαλωτιστούν» σημαίνει ότι ο κατοχικός στρατός έχει πια νικήσει-τόσο-πολύ στη Γάζα ώστε να «διαγωνίζεται» με την Παλαιστινιακή αντίσταση για το ποιος σκοτώνει περισσότερους κατοχικούς στρατιώτες!!!

Αυτή η αυτοκαταστροφή δεν είναι απλή νίκη για το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς. Είναι θρίαμβος!!!

Παλαιστίνη 2

Δευτέρα 1 Σεπτέμβρη (00.59) >> Αν «χαζέψετε» την πρώτη εικόνα επάνω βιαστικά, θα θεωρήσετε πως είναι πρόσφατη. «Η Ε.Ε. καταδικάζει τον λιμό στη Γάζα»… Αν την διαβάσετε πιο προσεκτικά και, κυρίως, αν προσέξετε την ημερομηνία πάνω αριστερά, 8 Αυγούστου 2024, θα διαπιστώσετε πως η …«καταδίκη» είναι παλιά. Πριν ένα χρόνο, για την ακρίβεια πριν σχεδόν 13 μήνες…

Υπάρχουν δυο ή τρία ζητήματα που απορρέουν, ζητήματα που τα θεωρούμε σημαντικά. Πρώτον, τα ευρωπαϊκά αφεντικά

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Ένας φτωχός και μόνος εραστής του «διεθνούς δικαίου»

Δευτέρα 1 Σεπτέμβρη (00.43) >> Τι τρομερό είπε αυτός ο «αιώνιος εχθρός» Fidan και ανατρίχιασε όλη η εντόπια εθνικοφροσύνη, δεξιά κι αριστερή; Είπε αυτό το αδιανόητο:

«…Δυστυχώς στην εσωτερική πολιτική της Ελλάδας τα θέματα σχετικά με την Τουρκία είναι τα πρώτα θέματα που καθορίζουν την ατζέντα. Είναι σαν πολιτική ασπιρίνη. Αν έχεις κάποιο πρόβλημα, τότε φέρε στην επικαιρότητα την Τουρκία, τη Μεσόγειο, το Αιγαίο. Έχει δημιουργηθεί η θεωρία της εξαρτημένης αντίδρασης. Έχει δημιουργηθεί η πολιτική εξαρτημένη αντίδραση. Ξέρετε, αυτό το 1914 είχε φέρει το βραβείο Νομπέλ στον Παβλόφ. Με το άκουσμα της Τουρκίας, αυτή η εξαρτημένη αντίδραση μέσα στην πολιτική σκηνή της Ελλάδας είναι ένα θέμα που πρέπει να επιλυθεί στην ελληνική πολιτική»…

Συμβαίνουν τέτοια πράγματα στο ελλαδιστάν; Όοοοοοοοοχιιιιι! (Μόνο καμιά φορά…) Ή, για να ειπωθεί και του στραβού το δίκιο, «δεν συνέβαιναν πάντα»! Ως την δεκαετία του ’70, ως την πτώση της χούντας, το εξαρτημένο αντανακλαστικό ήταν ο «από βορράν κίνδυνος… ο κομμουνιστικός…». Μετά η πυξίδα γύρισε, και έδειξε τον «εξ ανατολών κίνδυνο»… Μ’ ένα μικρό διάλειμμα, εκεί στα ‘90s, όπου η πυξίδα άρχισε να γίνεται κάνη, επειδή (με την βοήθεια και των συμμάχων) η τουρκία διαλυόταν και το ελλαδιστάν θα έπαιρνε την μισή, την δυτική σίγουρα…

Μετά, τo 2002, ανέλαβαν την εξουσία στην Άγκυρα οι ισλαμοδημοκράτες – με εκλογές. Ο τρισκατάρατος Erdogan. Οι ισλαμοδημοκράτες, με οδηγό το «μηδενικά προβλήματα στην περίμετρό μας» του για πολλά χρόνια άλλοτε πρωθ. κι άλλοτε υπ.εξ. Davutoglou, έκαναν πολλές και τίμιες προσπάθειες για να λυθούν τα προβλήματα με το ελλαδιστάν. Συμπεριλαμβανόμενου του «κυπριακού» – η τελευταία τέτοια προσπάθειά τους ήταν στο ελβετικό Crans Montana, το 2017. Επί «πρώτης φοράς αριστεράς»…. Σιγά μη!!!

Φυσικά δεν θα ακούσετε ΠΟΤΕ τέτοια αναγνώριση!!! ΠΟΤΕ – ΠΟΤΕ – ΠΟΤΕ!!! Γιατί αλλιώς θα πρέπει να εξηγηθεί το γιατί αυτές οι (τουρκικές, οηε) προσπάθειες έχουν αποτύχει… (Όπως θα έπρεπε να εξηγηθεί το γιατί τον Ιούλη 2016 έγιναν «ήρωες» οι 8 χουντοκαραβανάδες που μετά την αποτυχία του πραξικόπηματος και την αποτυχία της προσπάθειάς τους να σκοτώσουν τον Erdogan κατέφυγαν και βρήκαν ζεστή αγκαλιά στο ελλαδιστάν… κι όχι μόνο ζεστή αγκαλιά αλλά και ελληνικά / ευρωπαϊκά διαβατήρια με fake ονόματα…)

Όχι λοιπόν! Η διπολική διαταραχή της εθνικής ιδεολογίας επιβάλει ΠΑΝΤΑ να είναι το ελλαδιστάν το κατατρεγμένο, να είναι αυτό που ΠΑΝΤΑ είναι με το «διεθνές δίκαιο», κλπ. Να είναι το μόνιμα απειλούμενο (απ’ τον «αιώνιο εχθρό»), οπότε κάθε εικοσαετία πρέπει να κάνει και μια ξεγυρισμένη «αγορά του αιώνα» – αγορά όπλων φυσικά. Και τα λοιπά και τα λοιπά.

Οι εθνικόφρονες της δεξιάς και της αριστεράς αυτά τα πιστεύουν. Είναι η μεγάλη πλειοψηφία. Υπάρχει μετά η μειοψηφία που απλά βαριέται αυτές τις λιτανείες, αλλά ούτε ξέρει ούτε θέλει να ξέρει το είδος και τις προεκτάσεις των (λεγόμενων) «ελληνοτουρκικών διαφορών». Απομένει μια αισχρή, αισχρότατη μειοψηφία, σαν εμάς (ελπίζουμε κι εσάς) που και ξέρει, και ασχολείται σταθερά.

Ας θυμίσουμε λοιπόν την αθλιότητα μερικών απ’ τα κλισέ της εντόπιας εθνικοφροσύνης, που «αποδεικνύουν πόσο βάναυση και επιθετική είναι η τουρκία» – σα ρουτίνα.

Τα «12 μίλια»… Σύμφωνα με το κλισέ / μύθο «η τουρκία μας εμποδίζει να ασκήσουμε τα κυριαρχικά μας δικαιώματα στο Αιγαίο επεκτείνοντας τα χωρικά μας ύδατα στα 12 μίλια απειλώντας με πόλεμο / casus belli». Αλήθεια; Έτσι συμβαίνει;

Για κοιτάξτε προσεκτικά τους δύο παρακάτω χάρτες. Ο αριστερά είναι τα (ελληνικά και τα τουρκικά) χωρικά ύδατα στα 6 μίλια, ο δεξιά είναι στα 12.

Βλέπετε κάτι εξαιρετικά προκλητικό / επιθετικό; Αν όχι θα το δείτε αμέσως μόλις μάθετε πως επειδή τα «χωρικά ύδατα» θεωρούνται εθνοκρατική ιδιοκτησία για να περάσει απ’ αυτά πολεμικό πλοίο άλλου κράτους θα πρέπει α) να ζητήσει και να λάβει συγκεκριμένη άδεια, και β) να κάνει «αβλαβή διέλευση», δηλαδή τα έχει όλα του τα όπλα σε «ουδέτερη θέση». Και ποια πολεμικά πλοία θα έπρεπε να κάνουν κάτι τέτοιο στο “Αιγαίο ελληνική λίμνη”; Τα τουρκικά; Όχι – μόνον – βέβαια! Αλλά και τα αμερικανικά, τα αγγλικά, τα γαλλικά (όλα συμμαχικά) και, φυσικά, τα ρωσικά (χμμμμ… αυτά είναι εχθρικά). Αυτά είναι τα κράτη που έχουν «κάθετες» αντιρρήσεις για 12-ελληνικα-ναυτικά-μίλια στο αιγαιϊκό αρχιπέλαγος! Και επειδή τα «συμμαχικά» είναι πολλά και δυνατά, ε! Δεν είναι το τουρκικό casus belli που φρενάρει το «…. ελληνικό κυριαρχικό δικαίωμα!!…»

Η αποστρατιωτικοποίηση των νησιών (των Δωδεκανήσων). Σύμφωνα με αυτό το κλισέ / μύθο η Άγκυρα θέλει να «φάει» τα Δωδεκάνησα, και γι’ αυτό λέει ότι απαγορεύεται να έχουν στρατό. Αλήθεια; Έτσι συμβαίνει;

Το γράψαμε πριν 3,5 χρόνια, θα το επαναλάβουμε (δεν βλάπτει να το θυμάστε). Το ελλαδιστάν πήρε ως δώρο τα (ως τότε ιταλικά) Δωδεκάνησα το 1947, μετά το τέλος του 2ου παγκόσμιου πολέμου και την ήττα του Μουσολίνι, υπό έναν αυστηρό όρο: να είναι αποστρατιωτικοποιημένα!!! Ποιος έβαλε αυτόν τον όρο, και γιατί επέμεινε σ’ αυτόν; Η εσσδ – όχι η τουρκία, η οποία άλλωστε δεν συμμετείχε στη «Συνθήκη των Παρισίων»!

O Molotov, ως υπ.εξ. του Στάλιν ήταν αρχικά εντελώς αρνητικός σ’ αυτό το «δώρο». Δέχτηκε τελικά, αλλά είχε πολύ σοβαρούς λόγους για την απαίτηση της αποστρατιωτικοποίησης ως όρο του «δώρου». Το ελλαδιστάν προοριζόταν για «δυτική επιρροή» (του Λονδίνου / της Ουάσιγκτον…)∙ συνεπώς στρατός στα Δωδεκάνησα θα σήμαινε οπωσδήποτε και (κυρίως…) αμερικανικός / αγγλικός στρατός που, φυσικά, θα απέκλειε την πλεύση του σοβιετικού πολεμικού ναυτικού προς και από την ανατολική Μεσόγειο.

Το σοβιετικό ναυτικό τότε, το ρωσικό σήμερα… Να εναντίον τίνος είναι η ελληνική στρατιωτικοποίηση των Δωδεκανήσων, και να ποια είναι η βάσιμη αντίρρηση της Άγκυρας (πέρα, φυσικά, απ’ αυτά καθ’ αυτά τα τουρκικά συμφέροντα). Να γιατί το ελλαδιστάν, εκτιμώντας ότι …. η ρωσία διαλύεται… νομίζει ότι βρήκε την ευκαιρία να απαλλαγεί απ’ την δέσμευσή της. Και να γιατί η ελληνική λατρεία προς το «διεθνές δίκαιο» (η «Συνθήκη του Παρισιού» που έδωσε τα Δωδεκάνησα στο ελλαδιστάν αποτελεί τμήμα του περίφημου διεθνούς δικαίου ως τώρα!) είναι … «πέτσινη»!

Μα (θα πει ο αφελής…) υπήρχε περίπτωση να εγκατασταθεί αμερικανική βάση κάπου στα Δωδεκάνησα; Αν υπήρχε (και υπάρχει) λέει;;;;; Ιδού:

Ήταν Οκτώβρης του 2018, και ήταν η «πρώτη φορά αριστερά» που πρότεινε αμερικανική βάση στην Κάρπαθο!!! Παραδόξως ήταν η (ψοφιοκουναβική και τότε) Ουάσιγκτον που απέρριψε την πρόταση για βάση στην Κάρπαθο, προτιμώντας μερίδιο στην υπαρκτή ελληνική αεροπορική βάση στη Σκύρο, in case of. Δεν ξέρουμε τον λόγο για την απόρριψη της βάσης στην Κάρπαθο. Αλλά … «υπάρχει μια ανοικτή πόρτα» γι’ αυτήν…

Το «κυπριακό» Έχουν γραφτεί βιβλία επί βιβλίων που έχουν αποκαλύψει το πόσο συστηματικά Αθήνα και Λευκωσία έχουν επιμείνει στη διατήρηση της κατάστασης που διαμορφώθηκε απ’ το 1974 και μετά, και το πόσο συστηματικά έχουν υπονομεύσει είτε τις τουρκικές είτε τις διεθνείς (οηε) κινήσεις για ένα διζωνικό / δικοινοτικό κράτος. Πολύ σπάνια έως ποτέ όμως δεν αναφέρεται η πραγματική αιτία γι’ αυτήν την άρνηση.

Οποιαδήποτε καινούργια κρατική μορφή στην κύπρο θα απαιτούσε νέο σύνταγμα και – προφανώς – κατάργηση του ισχύοντος. Όμως είναι χάρη σ’ αυτό το ισχύον σύνταγμα που οι βρετανικές βάσεις στη νότια κύπρο θεωρούνται βρετανικό έδαφος – τελεία και παύλα!!! (Προσοχή: δεν είναι κυπριακό έδαφος που νοικιάζεται με κάποια συμφωνία στο Λονδίνο. Είναι αμιγώς βρετανικό έδαφος!)

Οποιοδήποτε νέα σύνταγμα θα άνοιγε την κουβέντα και γι’ αυτήν την στρατιωτική αποικία του Λονδίνου – την τελευταία που του έχει απομείνει σ’ όλη την ευρύτερη μέση Ανατολή / βόρεια Αφρική / ανατολική Μεσόγειο. Και, λαμβάνοντας υπ’ όψη ότι η δημιουργία αυτού του «νέου» κυπριακού κράτους θα προέβλεπε την αποχώρηση τόσο του τουρκικού όσο και του ελληνικού στρατού, είναι αυτονόητο πως η μπάλα θα έπαιρνε (για μεγάλο ποσοστό ελληνοκυπρίων αλλά και για το σύνολο των τουρκοκυπρίων) ΚΑΙ τον αγγλικό στρατό!! Το status του «βρετανικού εδάφους» θα χανόταν, και μαζί η τελευταία αιώνια στρατιωτική βάση στην ανατολική Μεσόγειο του άλλοτε θηριώδους αλλά ξεδοντιασμένου πια βρετανικού λέοντα!

Γίνονται τέτοια πράγματα κατά συμμάχων; Όχι βέβαια!!! Εκλεκτές πολιτικές βιτρίνες της νότιας Κύπρου (π.χ. ο Τάσσος Παπαδόπουλος με το περίφημο και «ηρωϊκό» βουρκωμένο «όχι» στο σχέδιο Ανάν, ή ο Αναστασιάδης, δικηγόροι που στην πολιτική / επαγγελματική τους ζωή διέπρεψαν ως «νομικοί σύμβουλοι» στο ξέπλυμα…) αλλά και του ελλαδιστάν (π.χ. ο ογκόλιθος υπ.εξ. της «πρώτης φοράς αριστεράς»…) δούλεψαν για το Λονδίνο περισσότερο απ’ οτιδήποτε άλλο βουλιάζοντας κάθε «επίλυση του κυπριακού» που θα ακουμπούσε το θέμα των βάσεων στο Ακρωτήρι και την Δεκέλεια∙ βουλιάζοντας δηλαδή κάθε «λύση»…

Επιπλέον ο τωρινός πρόεδρος της νότιας κύπρου (Χριστοδουλίδης) έχει φροντίσει να δώσει βάσεις επιμελητειακής υποστήριξης ΚΑΙ στην Ουάσιγκτον, ΚΑΙ στο Παρίσι, ΚΑΙ στο θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς. Και (περίεργο;) ήταν πάλι ο Fidan που προειδοποίησε – πέρυσι – για τις συνέπειες αυτού του … φιλειρηνισμού!

Ο υπ.εξ. της τουρκίας Hakan Fidan σήμανε συναγερμό σε σχέση με την κλιμάκωση στην ανατολική Μεσόγειο, τονίζοντας ιδιαίτερα τις απειλές που αναδύονται απ’ τους ελληνοκύπριους.

«Όταν θέσαμε το ζήτημα, ξαφνικά μας είπαν ότι πρόκειται για επιμελητειακή βάση. Το να στρατιωτικοποιηθεί και να χρησιμοποιείται κρυφά για επιχειρήσεις στη μέση Ανατολή δεν θα οφελήσει τους ελληνοκύπριους και την ελλάδα» δήλωσε ο Fidan σε μια αποκλειστική συνέντευξή του στο τηλεοπτικό κανάλι haberturk.

«Αν γίνεις μέρος των σε εξέλιξη πολέμων στη μέση Ανατολή, αυτή η φωτιά θα έρθει και θα σε βρει. Αφού ανήκουμε στην ίδια γεωγραφική περιοχή, θα βρει κι εμάς επίσης» προειδοποίησε ο Fidan.

Κάτι ακόμα. Το παραμύθι / αιτιολόγηση για τον πόλεμο που κήρυξε κατά της ρωσίας ο don Rico & Co είναι ότι «έχουμε κι εμείς πρόβλημα με εισβολή και κατοχή (στην κύπρο) οπότε…» Συγκινητικό! Ως γνωστόν η εθνική συμμορία, λόγω του προβλήματος-που-προτιμά-να-έχει, κήρυξε πόλεμο και κατά της Ουάσιγκτον για την κατοχή της ανατολικής συρίας (το 1/3 της συνολικής συριακής επικράτειας εδώ και χρόνια)… Ενώ το ελλαδιστάν συμμετείχε στην 20ετή κατοχή του αφγανιστάν. (Αμ πώς;;;; Ή υπερασπίζεσαι το «διεθνές δίκαιο» όπως και όταν σε συμφέρει ή…)

Υποθέτουμε κατά συνέπεια πως εφόσον η Μόσχα δεν πρόκειται να αφήσει τα εδάφη που έχει καταλάβει, και επειδή «το πρόβλημα που έχουμε» θα μείνει «πρόβλημα που έχουμε», το ελλαδιστάν θα συνεχίσει επ’ άπειρο τον πόλεμό του με την ρωσία…

Ένας φτωχός και μόνος σωστομερίτης

Δευτέρα 1 Σεπτέμβρη (00.28) >> Δύο μόνο κράτη μέλη της ε.ε. ανακοίνωσαν το 2022 επίσημα πόλεμο κατά της ρωσίας: η γερμανία (μέσω της αγαπημένης Annalena) και το ελλαδιστάν (μέσω του don Rico). Όποιος θέλει βγάζει τα συμπεράσματά του για τις διανοητικές ικανότητες των συγκεκριμένων∙ αλλά και για τις ασυγκράτητες φιλοδοξίες τους….

Ο οίκος του don Rico μέσω Χαρχούδα τιμά έναν εκπρόσωπο της ουκρανικής μαφίας…

Η (δημόσια) κήρυξη πολέμου στη Μόσχα και ο δυσανάλογα μεγάλος ζήλος στον εξοπλισμό του φασιστοκαθεστώτος του Κιέβου υπηρετούσαν τα συμφέροντα του νο 1 εθνικού κεφάλαιου, των εφοπλιστών. Όχι επειδή έχουν κάποια έχθρα απέναντι στο «κακούργο» Putin. Όχι, καθόλου! Το αντίθετο: απολαμβάνουν να βλέπουν τα (μαύρα) κέρδη τους να εκτοξεύονται όταν υπάρχουν απαγορεύσεις, κυρώσεις, ναυτικοί αποκλεισμοί, εμπάργκο κλπ, τα οποία «σπάνε»! Χωρίς «τιμωρία» της Μόσχας (δηλαδή χωρίς δυτικό πόλεμο εναντίον της) πώς θα χαίρονταν;

Για τα αφεντικά εσωτερικού, ειδικά τους εργολάβους «δημόσιων έργων», η κήρυξη πολέμου στη Μόσχα είχε (και εξακολουθεί να έχει) κερδοφόρες προοπτικές: να μην πάρουν κάποιο κομματάκι απ’ την ανοικοδόμηση σ’ ότι απομείνει ως ουκρανικό έδαφος; Να πάρουν!!!

Εκτός απ’ τις ιαχές υπάρχουν και οι δουλειές. Αδερφικές.

Προφανώς δεν θα ήταν ούτε «δημοκρατικό» ούτε «στη σωστή μεριά της ιστορίας» το να πουν οι ντόπιες πολιτικές βιτρίνες στους υποτελείς τους «ναι, κάνουμε πόλεμο στη ρωσία για να βγάλουμε λεφτά!» Ούτε βέβαια μπορούσαν να πουν ανοικτά «όταν διαλυθεί η ρωσία θα αποδυναμωθεί και η τουρκία» όπως φαντάζονταν… Έπρεπε να βρεθεί κάτι άλλο. Βρέθηκε: «επειδή έχουμε ένα πρόβλημα εισβολής και κατοχής δεν μπορούμε παρά να…»

Πειστικό; Έτσι κι έτσι… Τίμιο; Όσο ο οπεκεπε! Έξυπνο; Καθόλου: IQ ραδικιού! Διότι αν το ελλαδιστάν εξομοιώνει το Donbass με την «τουρκική δημοκρατία της βόρειας κύπρου», τότε είναι σα να καλεί την Μόσχα να αναγνωρίσει αυτήν την τελευταία! (Κάτι που ως τώρα δεν έχει κάνει). Bingo!!!

Τι άλλο όμως να περιμένει κάποιος απ’ τους εκπροσώπους του ελληνικού ιμπεριαλισμού, ενός ιμπεριαλισμού που έχει υποστεί διαδοχικά καίρια κτυπήματα απ’ την δεκαετία του 1990 και μετά; Εκείνο το μεγαλοφυές σχέδιο για την «στρατηγική περικύκλωση της τουρκίας» που ονομάστηκε «ενιαίο αμυντικό δόγμα» (ξέρει ο Fidan για ποιο πράγμα μιλάει!) στη γραμμή αρμενία – Θράκη – Αιγαίο – νότια κύπρος – τουρκικό «κουρδιστάν» βούλιαξε χωρίς να ακουστεί κιχ! Το επόμενο μεγαλοφυές σχέδιο, για την «ανατολική Μεσόγειο ελληνική λίμνη», με την αοζ του Καστελόριζου, την ένωση των αοζ ελλαδιστάν – νότιας κύπρου, τον αγωγό eastmed και την «στρατηγική συμμαχία» με το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς, βούλιαξε επίσης πρόσφατα, και θα πάει πιο βαθιά (έχει απομείνει ένα ηλεκτρικό «καλώδιο της Άρτας» για το οποίο υποτίθεται ότι το γκουβέρνο don Rico & Co είναι αποφασισμένο να θυσιαστεί….)

Για να γίνουν τα πράγματα ακόμα χειρότερα ο «αιώνιος εχθρός» δεν διαλύθηκε / καταστράφηκε / χρεωκόπησε όπως έλεγαν ξανά και ξανά για χρόνια, στα ‘10ς και στην αρχή των ‘20ς, όλοι οι «προφήτες / ειδικοί / αναλυτές» του εθνικού overground. Αντίθετα αναπτύχθηκε καπιταλιστικά τόσο από οικονομική και στρατιωτική όσο και από γεωπολιτική άποψη. Έτσι ώστε τώρα οι ίδιοι εθνικόφρονες «προφήτες / ειδικοί / αναλυτές» να μουρμουρίζουν μέσα απ’ τα δόντια μελαγχολικά κάτι για «περικύκλωση» του ελλαδιστάν!

Ήττα!!! Ήττα στρατηγική και μάλιστα πολλαπλή του ελληνικού ιμπεριαλισμού! Ήττα στο ουκρανικό πεδίο μάχης, ήττα στο μεσανατολικό πεδίο μάχης, ήττα στη βόρεια Αφρική, ήττα στο Σαχέλ και στο ξαναζεσταμένο «ελλάς – γαλλία – συμμαχία»! Η εθνική και διακομματική επιλογή να γίνει το ελλαδιστάν «προκεχωρημένο φυλάκιο της δύσης (του νατο, της Ουάσιγκτον, του Λονδίνου, του Παρισιού…) κατά του ευρασιατικού project» (με τις ανάλογες γεωπολιτικές προσόδους) έπεσε στον γκρεμό των πραγματικών ενδοκαπιταλιστικών συσχετισμών δύναμης! Η γειτόνισσα ακροδεξιά Meloni διάβασε σωστά αυτούς τους καινούργιους συσχετισμούς και έχει δημιουργήσει για λογαριασμό του ιταλικού κεφάλαιου το δικό της «τετράγωνο» οικονομικής και γεωπολιτικής επιρροής στην ανατολική Μεσόγειο: ιταλία – λιβύη – αίγυπτος – τουρκία («τετράγωνο» όπου έμμεσα συναντιέται και με την Μόσχα). Απ’ την άλλη μεριά οι παραδοσιακοί σύμμαχοι / προστάτες / εργοδότες του ελλαδιστάν έχουν αποδυναμωθεί όλοι∙ και από προκεχωρημένο φυλάκιο το ελλαδιστάν έχει απομείνει μια αδύναμη «συνοριακή γραμμή», στη μέση μελλοντικών προβοκατσιών…

Αλλά όχι μόνον αυτό. Έγινε – επεδίωξε να γίνει! – ενδοχώρα του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος! Αντί να υπηρετείται απ’ αυτό (ως μέλος της ε.ε., του νατο, κλπ) το υπηρετεί, μ’ έναν τρόπο όπου τα μεν «ανταλλάγματα» / γεωπρόσοδοι (τύπου όπλα, λεφτά, mossad) θα είναι φευγαλέα, οι κίνδυνοι όμως μόνο θα μεγαλώνουν: δύο ήττες (η ελληνική και η θεοναζί) δεν φτιάχνουν μία νίκη!

Εν τω μεταξύ τα χειρότερα δεν έχουν έρθει ακόμα.