Δευτέρα 10 Οκτώβρη>> Δύο ώρες διακοπές ρεύματος καθημερινά ή τέσσερις; Για μερικούς μήνες ή για μερικά χρόνια; Δεκαεννιά βαθμούς το «πλαφόν» θερμοκρασίας εσωτερικών χώρων ή δεκαέξι για καλύτερα; Να φτιαχτεί αστυνομία θερμότητας ή να εγκατασταθούν ρουφιάνικες εφαρμογές «ενεργειακής κοινωνικής ευθύνης» στα κινητά;
Οι πειθαρχικές διατάξεις του πολέμου των δυτικών αφεντικών κατά των πληθυσμών τους είναι οι πιο εύκολες∙ κι εκείνες που κάνουν την όποια «κρίση» εργαλείο βιο-πολιτικής (όσο κι αν αυτός ο όρος δεν αρέσει στις ύαινες). Όμως η πραξικοπηματική μαζική επιβολή «κανόνων συμπεριφοράς» περνάει υποχρεωτικά απ’ την εξίσου μαζική αποβλάκωση∙ κι αυτή η τελευταία είναι βασικό ζητούμενο. Πόσο εύκολο θα ήταν να μην έχει συμβεί καμία «έλλειψη ενέργειας» και καμία «εκτόξευση των τιμών» στους δυτικούς καπιταλισμούς; Πολύ! Θα ήταν αρκετό α) να έχουν αποδοθεί στο καθεστώς του Κιέβου, το 2018, το 2019, το 2020, το 2021, τα επίχειρα των ενεργειών του στο εσωτερικό της επικράτειάς του∙ να έχει απομονωθεί, να υφίσταται «κυρώσεις», τιμωρίες και όλο το φανταιζί οπλοστάσιο των δυτικών ολιγαρχιών για τις φασιστικές τακτικές του.. Και β) να μην έχουν κατασκευαστεί χρηματιστήρια ενέργειας…
Σε λίγους μήνες ποιοί θα τα θυμούνται αυτά (αν τα θυμούνται τώρα);
Προκύπτει με ακρίβεια ότι τμήματα των δυτικών αφεντικών επεδίωκαν μια σοβαρή «ενεργειακή κρίση», δηλαδή την κατασκεύασαν (ακόμα κι αν είναι αμφίβολο αν μπορούν να την ελέγξουν πια)∙ όπως ακριβώς επεδίωκαν μια σοβαρή «υγιεινιστική κρίση», δηλαδή την κατασκεύασαν∙ όπως επιδιώκουν μια σοβαρή «κρίση τροφίμων», δηλαδή την κατασκευάζουν – και συνεχίζουν. Μαζί με την πυκνή, πηκτή ομίχλη γύρω γύρω.
Πόσο ακριβείς ήταν εκείνοι οι κατασυκοφαντημένοι Μαρξ και Έγκελς όταν έγραφαν (το επαναλαμβάνουμε για νιοστή φορά και θα το κάνουμε ξανά και ξανά μέχρι να γίνει αλφάβητο…)
… Τον καιρό που ξεσπούν οι εμπορικές κρίσεις καταστρέφεται κανονικά ένα σημαντικό μέρος όχι μόνο από τα έτοιμα προϊόντα μα κι απ’ τις δημιουργημένες κιόλας παραγωγικές δυνάμεις. Μια κοινωνική επιδημία ξεσπά, που σε όλες τις περασμένες εποχές θα φαινότανε παραλογισμός – η επιδημία της υπερπαραγωγής. Η κοινωνία έξαφνα βρίσκεται πισωδρομημένη σε μια κατάσταση στιγμιαίας βαρβαρότητας. Νομίζει κανείς πως της κόπηκαν όλα τα μέσα της διατροφής από καμιά πείνα ή από κανένα εξολοθρευτικό πόλεμο. Η βιομηχανία και το εμπόριο φαίνονται νεκρωμένα. Και γιατί: Γιατί η κοινωνία έχει πάρα πολύ πολιτισμό, πάρα πολλά μέσα διατροφής, πάρα πολλή βιομηχανία, πάρα πολύ εμπόριο…
Με ποιόν τρόπο ξεπερνά η μπουρζουαζία τις κρίσεις; Απ’ τη μια μεριά καταστρέφοντας αναγκαστικά ένα σωρό παραγωγικές δυνάμεις και απ’ την άλλη με το να κατακτά νέες αγορές και να εκμεταλλεύεται πιο εντατικά, πιο πλατιά όλες τις παλιές αγορές…
Ναι: υπάρχουν πάρα πολλοί «ενεργειακοί πόροι» στον πλανήτη… την ώρα που οι δυτικές καπιταλιστικές κοινωνίες πισωδρομούν σε καταστάσεις βαρβαρότητας… ακόμα και χωρίς μπουρζουαζία… Ναι: οι καλοθελητές και οι εγκάθετοι που στήριξαν την υγιεινιστική τρομοεκστρατεία ώστε να ανοίξει με βία και πόνο η λεωφόρος της γενετικής μηχανικής, οι αξιωματικοί και οι στρατιώτες της χθεσινής βαρβαρότητας, θα επιστρατεύονται αμετανόητοι ξανά και ξανά∙ ή απλά θα μένουν εμβρόντητοι και χαμένοι μπροστά στην ανιστόρητη απορία «πως είναι δυνατόν να συμβαίνουν όλα αυτά;»