Παρασκευή 15 Μάη. Γράψαμε χτες (“παράπλευρες απώλειες”) για την G6PD και την σοβαρή πιθανότητα να έχει γίνει (άγνωστης κλίμακας) «ιατρικό σφάλμα» με την χορήγηση υδροξυχλωροκίνης σαν φαρμάκου για συμπτώματα του covid-19. Κάναμε όμως ένα λάθος. Οπότε ευχαριστούμε τον Κ. που το εντόπισε. Μεταφέρουμε αυτούσια την διόρθωσή του:
… Δεν είναι η ύπαρξη της G6PD (αφυδρογονάση της 6 φωσφορικής γλυκόζης) που προστατεύει από την ελονοσία αλλά η μερική της έλλειψη. Δηλαδή όταν για κληρονομικούς λόγους το ένα από τα δύο γονίδια είναι ελαττωματικό. Σε αυτήν την περίπτωση μπορεί να προκληθεί αιμόλυση αν ο άνθρωπος έρθει σε επαφή με συγκεκριμένα ερεθίσματα που προκαλούν οξειδωτικό στρες στα ερυθρά αιμοσφαίρια (πχ διάφορα φάρμακα μεταξύ των οποίων η υδροξυχλωροκίνη ή και κατανάλωση κουκιών, εξ’ου και η ονομασία κυαμισμός, από την παλαιϊκή ονομασία των κουκιών: κύαμοι).
Το αντιστάθμισμα είναι ότι τα ελαττωματικά ερυθρά αιμοσφαίρια είναι λιγότερο ευάλωτα στο πλασμώδιο της ελονοσίας, οπότε μέσω εξελικτικής πίεσης η μετάλλαξη αυτή έγινε δημοφιλής σε πληθυσμούς που ζούσαν σε ενδημικές περιοχές. Για την ακρίβεια είναι η συχνότερη μετάλλαξη ενζύμου των ερυθρών αιμοσφαιρίων παγκόσμια. Έχει νόημα από την άποψη της φύσης: καλύτερα να κινδυνεύεις από τα κουκιά πάρα από την ελονοσία.
Φυσικά η φύση δε συμπεριέλαβε στο λογαριασμό τα διάφορα φάρμακα…
Μπορεί αυτά να βρίσκονται πέρα απ’ τα συνηθισμένα καθημερινά ενδιαφέροντα, βρίσκονται όμως σίγουρα κάπου μέσα μας! Οπότε μπορείτε να το σκεφτείτε: να πεθαίνεις επειδή τα “πρωτόκολλα θεραπείας” δεν έλαβαν υπόψη τους πασίγνωστα στοιχεία…
Κι ύστερα; Κι ύστερα να σε πετάνε στην “κοινή δεξαμενή”, που θάλεγε κάθε αρχι-ιερέας…