Κυριακή 17 Μάη. Έχουμε υποστηρίξει (και συνεχίζουμε) ότι σε μεγάλο βαθμό η “αντίδραση της δύσης” σε έναν υγιεινιστικό μύθο που οι δημαγωγικοί μηχανισμοί της είχαν δημιουργήσει κατά του Πεκίνου προσδιορίστηκε απ’ αυτόν τον εξελισσόμενο και οξυνόμενο ανταγωνισμό. Ωστόσο σ’ έναν τέτοιο ανταγωνισμό πολλών επιπέδων δεν είναι δεδομένο ανά πάσα στιγμή ποιο μπλοκ αφεντικών έχει το πάνω χέρι.
Για παράδειγμα είναι πολλοί που θεώρησαν ότι η αρχική αντίδραση σε σχέση με τον covid-19 τόσο του Βorduk (Johnson) στο Λονδίνο όσο και του ψόφιου κουναβιού (Τrump) στην Ουάσιγκτον oφειλόταν στο ότι είναι «δεξιοί», και άρα νοιάστηκαν πρώτα για τις επιχειρήσεις και μετά για την δημόσια υγεία. Επιφανειακή, επιπόλαιη, στα όρια της βλακείας ερμηνεία: δηλαδή ο βασιλιάς γαλλίας και πάσης ευρώπης (Μacron) ή ο Σάντσες (Μαδρίτη) ή το ρημαδοΚούλης ονειρεύονται κράτη που θα είναι απέραντα λιβάδια γεμάτα με ροδαλά βοσκόπουλα και χαριτωμένες βοσκοπούλες; Όχι!!! Όλοι τον καπιταλισμό τους σκέφτονται, και την τωρινή και μελλοντική θέση του στον παγκόσμιο καταμερισμό!
Ο Βorduk, αναγνωρισμένος νεο-εθνικιστής, με δηλωμένη πρόθεση την «αναβίωση» (;) του άλλοτε βρετανικού αυτοκρατορικού μεγαλείου (;;;) δεν έχει μόνο – και δεν έχει τόσο – σαν αντίπαλο τον κινέζικο καπιταλισμό. Ο κύριος αντίπαλος του βρετανικού καπιταλισμού βρίσκεται στην ηπειρωτική ευρώπη (γερμανία κατά κύριο λόγο, γαλλία κατά δεύτερο, με τις «επιρροές» τους). Επιπλέον οποιαδήποτε εικαζόμενα μελλοντικά «οφέλη» του Λονδίνου στην παγκόσμια καπιταλιστική αρένα θα οφείλονται σε ικανό βαθμό και απ’ την αξιοποίηση της αμερικανικής παρακμής (η σχέση Λονδίνου – Ουάσιγκτον ήταν / είναι συνήθως συγκεκαλυμένα ανταγωνιστική, κάτω απ’ το πέπλο της «ειδικής συμμαχίας»). Το πιθανότερο είναι ότι ο Borduk θεώρησε ότι το υγιεινιστικό πρόβλημα θα είναι ελέγξιμο με ήπια μέσα, και ότι ταυτόχρονα θα μπορέσει να αξιοποιήσει τα παραγωγικά pause στην ηπειρωτική ευρώπη. (Θα πρέπει να θυμάστε ότι άλλαξε γραμμή μετά τον εκβιασμό της παρανοϊκής πρόβλεψης του Imperial College και του σαφώς αρθρωμένου με τα συμφέροντα του αμερικανοκεντρικού βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος Ferguson, που δημοσιοποιήθηκε μέσω media βεβιασμένα, χωρίς να βρει ποτέ τον δρόμο της σε κάποια απ’ αυτές τις «επιστημονικές επιθεωρήσεις» που φιλοξενούν τέτοιου είδους «επιστημοσύνες»…) To πιθανότερο είναι ότι ο Βorduk θα προτιμούσε να ακολουθήσει τον σουηδικό δρόμο…
Περίπου ανάλογα θα πρέπει να ήταν τα αρχικά κίνητρα και του ψόφιου κουναβιού. Με την διαφορά ότι για την Ουάσιγκτον το Πεκίνο (και η Μόσχα) είναι βασικοί αντίπαλοι. Συνεπώς η αρχική διαφορά στάσης μεταξύ των πολιτικών βιτρινών της μισής «αγγλόσφαιρας» (αγγλία και ηπα) και των ανάλογων κυρίως του ευρωπαϊκού νότου, δεν οφείλεται βέβαια στον ανομολόγητο «αντικαπιταλισμό» των δεύτερων (όπως βολεύονται να υπονοούν πολλοί και διάφοροι) αλλά μάλλον στην εκτίμηση των πρώτων ότι δεν χρειάζονταν επείγουσες ανορθόδοξες μεθόδους για να πετύχουν την όποια αναδιάρθρωση που θα τους επιτρέψει να κρατήσουν τις ελπίδες τους εναντίον των αντιπάλων τους. Ας μην ξεχνάμε ότι ο φιλελευθερισμός (εντός ή εκτός εισαγωγικών) είναι κυρίως αγγλο-αμερικανική παραγωγή…
Εκ των υστέρων μπορεί να τους καταλογήσει κανείς όχι περισσότερο «φιλοκαπιταλισμό» σε σχέση με άλλους, αλλά ότι υποτίμησαν την δύναμη της παραγωγής μαζικού φόβου… Και υπερτίμησαν, πιθανότατα, την δυνατότητά τους να ελέγξουν την βιασύνη του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος…
Οι ειδικοί αυτού του μπλοκ κατηγορούν το ψόφιο κουνάβι ότι άργησε για δυο βδομάδες να κηρύξει τον «πόλεμο κατά του αόρατου εχθρού»· κι ότι αν το είχε κάνει έγκαιρα τα αποτελέσματα θα ήταν πολύ καλύτερα. Έχουμε αμφιβολίες γι’ αυτό το «αν», έχοντας καταλάβει το πως δημιουργούνται αυτά τα «αποτελέσματα» in any case. Αλλά σε κάθε περίπτωση οι ίδιοι ειδικοί (ή αυτοί των οποίων τα συμφέροντα εκφράζουν) δεν έχουν ιδιαίτερες αντιρρήσεις για τον «πόλεμο κατά του ορατού εχθρού» (του Πεκίνου) με αρχιστράτηγο τον ψοφιοκούναβο – αρκεί να είναι κάπως ευέλικτος…