Τρίτη 3 Απρίλη. Ένα απ’ τα πολλά που δεν λέγονται στο πνιγμένο απ’ τον εθνικισμό του ελλαδιστάν, σε ότι αφορά την Άγκυρα, είναι ότι το status «εγγυήτριας δύναμης» που έχει στο συριακό πεδίο μάχης (μαζί με την Μόσχα και την Τεχεράνη) είναι κατ’ αρχήν έντονος “νεωτερισμός” για τα ιστορικά δεδομένα αυτής της περιοχής του κόσμου εδώ και έναν αιώνα, και, επιπλέον, είναι υπό την έγκριση και την συμφωνία και της Δαμασκού. Μπορεί κανείς να αμφιβάλει όσο τον βολεύει για το αν η επίθεση στον ypgκρατούμενο θύλακα της Afrin και η κατάληψή του έγινε σε συνεννόηση Άγκυρας και Δαμασκού, ωστόσο η πιο στοιχειώδης εντιμότητα θα επέβαλε σε όλους τους φίλους του pkk (ντόπιους και μη) να αναγνωρίσουν ότι ΠΡΙΝ γίνει η τουρκική εισβολή (και για να μην γίνει…) Δαμασκός και Μόσχα είχαν προτείνει στους ένοπλους της Afrin να παραδώσουν τον οπλισμό τους και τον έλεγχο της περιοχής στον συριακό στρατό· και να μείνουν κανονικά στα σπίτια τους, στα χωριά τους, στις πόλεις τους. Αυτοί (η ηγεσία τους…) αρνήθηκαν, υποστηρίζοντας ότι μπορούν να αντιμετωπίσουν μόνοι τους τον τουρκικό στρατό και το f.s.a. πεζικό του. Αρνήθηκαν ξανά στη συνέχεια, όταν άρχισαν να ζητούν την προστασία του Άσαντ: και πάλι ήθελαν να κρατήσουν όλα τους τα όπλα αλλά να μείνουν στα μετόπισθεν, και να αναλάβει ο συριακός στρατός (η συριακή αεροπορία οπωσδήποτε!) την προστασία τους… Το λιγότερο που θα μπορούσε να ειπωθεί γι’ αυτήν την «επιλογή» είναι ότι το pkk καλόμαθε απ’ την «προστασία» του αμερικανικού στρατού…
Η πιο ηχηρή απόδειξη, όμως, της συνεργασίας ανάμεσα στη Δαμασκό και στην Άγκυρα, σε ότι αφορά την βορειοδυτική συρία, είναι η περιοχή του Idlib. Που έχει γίνει η “αποθήκη” όλων των αντι-Άσαντ ένοπλων που συνθηκολόγησαν σε άλλες περιοχές του συριακού πεδίου μάχης, και μεταφέρθηκαν σ’ αυτή τη ζώνη.
Εδώ, λοιπόν, νότια του θύλακα της Afrin, ο τουρκικός στρατός (με απόφαση του «μπλοκ της Astana») στήνει στρατιωτικά παρατηρητήρια. Η τυπική δικαιολόγηση (απ’ όλο το μπλοκ, συμπεριλαμβανόμενης της Δαμασκού) είναι «για να επιτηρούν την εκεχειρία». Η πραγματική αιτία είναι, όμως, εντελώς διαφορετική· και πολύ σημαντικότερη.