Συμβουλή προς σωτήρες. Ψάχνεις για οπαδούς; Εύχεσαι να πολλαπλασιαστείς επί δέκα, επί εκατό; Ψάξε για μηδενικά!
Ερώτηση. Είναι ο άνθρωπος ένα λάθος του θεού; Ή είναι ο θεός ένα λάθος του ανθρώπου;
Χασμουρητά. Τα μεγάφωνα διαδίδουν ότι ο πρωθυπουργός (μεγάλη η χάρη του) απειλεί τους τρισκατάρατους ότι θα παραιτηθεί, οδηγώντας τον λαό σε εκλογές. Αυτοί έχουν αποδείξει ότι δεν ιδρώνουν με τέτοια: τα ίδια απειλούσαν και οι βιτρίνες της μαυροπράσινης κυβέρνησης, της προηγούμενης. Κι έπαιρναν για απάντηση σηκωμένους ώμους.
Αν είναι απειλή για κάποιους οι εκλογές δεν είναι για τους "έξω" αλλά για τους "μέσα": τους κυβερνητικούς βουλευτές. Θα εκλεγούν λιγότεροι, αλλά όλοι θα υποφέρουν στη διάρκεια της προεκλογικής τους εκστρατείας.
Κατά τα υπόλοιπα το έργο στην κεντρική πολιτική σκηνή είναι βαρετό.
Μύρισε άνοιξη. Τα λουλούδια ανθίζουν... Οι μελισσούλες πετούν εδώ κι εκεί... Τα πουλάκια κελαηδούν... Τα κοντομάνικα γίνονται τα ρούχα ημέρας και νύχτας.
Και οι σωτήρες φτιάχνουν μερικά ακόμα κόμματα. (Θα είχαμε να πούμε για τα ονόματά τους, αλλά ας μην πέσουμε χαμηλά).
Ίσως οι δικές τους μύτες μυρίζουν κάπου στο βάθος εκλογές. Ψηφουλάκια. Εδρανάκια και μισθουλάκους...
Α, τι ωραία μυρίζει η αντιπροσώπευση του λαού!
Θάλασσα της κίνας. Κάνοντας ένα μικρό τεχνικά και συμβολικά αξιοσημείωτο βήμα, το κινεζικό καθεστώς έστειλε ένα στρατιωτικό μεταγωγικό να προσγειωθεί στον καινούργιο αεροδιάδρομο που έχει φτιάξει στην ατόλη Fiery Cross. Υποτίθεται για πολιτική χρήση.
Θυμίζουμε ότι πρόκειται για μια απ’ τις πολλές νησίδες που το Πεκίνο έχει μετατρέψει σε τεχνητά νησιά, εντείνοντας τις "τριβές" με την Μανίλα (που διεκδικεί επίσης την περιοχή) και δίνοντας το πρόσχημα στην Ουάσιγκτον να χώνει τον στρατό της όλο και περισσότερο, σαν "προστάτης της ελεύθερης ναυσιπλοΐας".
Η Ουάσιγκτον κατηγορεί το Πεκίνο ότι θα δημιουργήσει στρατιωτικές βάσεις στα Spratly Islands, όπως είναι το αγγλικό όνομα του αρχιπελάγους. Οπότε άρπαξε την ευκαιρία να αναρωτηθεί φωναχτά τι δουλειά είχε το μεταγωγικό στη συγκεκριμένη ατόλη.
Η απάντηση του Πεκίνο είναι στα όρια του κτυπήματος καράτε: Το στρατιωτικό αεροπλάνο πήγε να παραλάβει μερικούς άρρωστους εργάτες... Η αμερικανική πλευρά εκφράζει απορίες γι’ αυτό, την ώρα που κινδύνευε η ζωή κάποιων ανθρώπων. Δεν μπορούμε παρά να ρωτήσουμε: εάν ένας αμερικάνος πολίτης αρρωστήσει ξαφνικά στο έδαφος των ηπα, ο αμερικανικός στρατός δεν θα βοηθήσει αν μπορεί να το κάνει;
Αν θα βοηθήσει ο αμερικανικός στρατός; Μα τι λέτε; Κάνει τίποτα άλλο από μεταγωγές ασθενών;
Μνημειώδες!
JASTA. Αυτά είναι τα αρχικά των λέξεων justice against sponsors of terrorism. Δεν είναι, όμως, αυτό που σκεφτήκατε. Είναι, από πολιτική άποψη, το ανάποδο. Οι οικογένειες των θυμάτων της 11ης /9ου, στις ηπα, κινούνται ήδη δικαστικά και σε επίπεδο θεσμών για να αρθεί η δικαστική προστασία του σαουδαραβικού κράτους. Για την ακρίβεια, τυπικά, ζητούν να αρθεί η δικαστική προστασία οποιουδήποτε κράτους προωθεί ή στηρίζει τρομοκρατικές ενέργειες σε αμερικανικό έδαφος, αδιάφορο αν χαρακτηρίζεται "συμμαχικό". (Μα υπάρχουν τέτοια κράτη; Συμμαχικά; Τι λένε όσοι μας κατηγορούν για "συνωμοσιολόγους";) Ο στόχος όμως, μέχρι αυτή τη στιγμή, είναι σαφής: το Ριάντ.
Το ενδιαφέρον είναι ότι η υπόθεση της δημόσιας αποκάλυψης των υπεραπόρρητων "28 σελίδων" (δες μπερδέματα, 17 Απρίλη) συγκεντρώνει όλο και μεγαλύτερη δύναμη πυρός: δημοσιογράφους, καθεστωτικούς πολιτικούς, ακόμα και πρώην στελέχη των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών. Με την σχολαστικότητα που συναντάει κανείς σε προτεστάντες, και ελπίζοντας στην υποστήριξη του θρυλικού σε ζητήματα "αποκαλύψεων" δικαστικού συστήματος, όχι μόνο τα ερωτήματα αλλά και τα στοιχεία για συγκάλυψη του τι έγινε στις 11 Σεπτέμβρη του 2001 και για συνεργασία επί μήνες πριν ανάμεσα στις σαουδαραβικές και ορισμένες φράξιες των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών, πολλαπλασιάζονται. Κάποιος που θα βρεθεί αργά ή γρήγορα σε δύσκολη θέση είναι γνωστός και στα μέρη μας: ο (τότε) διευθυντής της cia Τένετ.
Δεκαπέντε χρόνια μετά δεν πρόκειται για "θεωρίες συνωμοσίας". Διάφορα κομμάτια επιμέρους ερευνών βρίσκουν την θέση τους. Κι αν αυτή η διαδικασία συνεχιστεί, πολύ σύντομα το ερώτημα δεν θα είναι αν το Ριάντ οργάνωσε την 11η/9ου, αλλά πόσοι και ποιοί μέσα απ’ το αμερικανικό βαθύ κράτος δούλεψαν για τον σχεδιασμό και την επιτυχία εκείνης της "μεγα-τρομοκρατικής" ενέργειας. Μαζί με τις σαουδαραβικές υπηρεσίες. Της ενέργειας εκείνης που είναι, ας μην το ξεχνάει κανείς, η "μαμά" όλων των "ενεργειών ισλαμικής τρομοκρατίας". Διεθνώς.
Φαίνεται πολύ δύσκολο έως αδύνατο να εξαγοραστούν ή να απειληθούν 3.000 οικογένειες (για να κάνουν πίσω), όταν έχουν ήδη στο πλευρό τους δικηγόρους πρώτης γραμμής και ένα μεγάλο μέρος όχι mainstream (αλλά γνωστών) δημοσιογράφων. Κι όταν νοιώθουν ότι αναζητώντας την αλήθεια συμπεριφέρονται σαν "αληθινοί αμερικάνοι". Αυτός ο πατριωτισμός – της – αλήθειας δεν πρόκειται να σταματήσει εύκολα.
Στο Ριάντ ανησυχούν σοβαρά, πολύ σοβαρά. Στην Ουάσιγκτον κάποιοι έχουν αρχίσει να χάνουν τον ύπνο τους. Υποθέτουμε ότι το ίδιο συμβαίνει και αλλού στον πολιτισμένο κόσμο. Οι αποδείξεις για σαουδάραβες πράκτορες των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών που καθοδηγούσαν αφελείς ουαχαβιστές έχουν αρχίσει να κυκλοφορούν για τα καλά.
Κάτι που θα πρέπει να συγκρατήσετε από τώρα. Πέρα απ’ την ιδεολογική πλύση εγκεφάλου σε τέτοιους "ευκολόπιστους πιστούς" που δέχονταν (και δέχονται...) να αναλάβουν επιθέσεις αυτοκτονίας, υπήρχε (υπάρχει) και κάτι εξαιρετικά υλικό: η δέσμευση ότι οι οικογένειές τους θα εξασφαλιστούν οικονομικά εφ’ όρου ζωής...
Έτσι οι καθοδηγητές φτιάχνουν τους αυτουργούς της "ισλαμικής τρομοκρατίας". Κι όχι μόνο στις ηπα.
Καθόλου παράξενο. Καθόλου παράλογο. Εν τέλει καθόλου πρωτότυπο...
Φιλάνθρωποι. Χρειάζεται χρόνος για να ωριμάσει η απελπισία των ανθρώπων… Αυτό είπε, μεταξύ άλλων, με την δέουσα σοφία ο κύριος Μουζάλας για τις χιλιάδες των προσφύγων στην Ειδομένη. Επιβεβαιώνοντας το απάνθρωπο σχέδιο (και) της φαιορόζ κυβέρνησης: τους αφήνουμε να σαπίσουν για να σηκωθούν να φύγουν.
Είτε "ώριμοι" είτε "ανώριμοι" στην απελπισία τους, οι πρόσφυγες θεωρούνται επίσημα άνθρωποι 3ης διαλογής. Στην πρώτη κατηγορία στριμώχνονται όλοι αυτοί οι σάπιοι ανθρωπιστές που, ως τώρα, κρατιούνται να μην αμολύσουν κατά πάνω τους τα όργανα (της δημόσιας τάξης) μόνο και μόνο επειδή ελπίζουν ότι η τιμωρία της εγκατάλειψης θα λειτουργήσει.
Πήγαν για μαλλί. Δυο βδομάδες μόνο πέρασαν από τότε που η ελληνική κυβέρνηση είχε κάνει σημαία την υποτιθέμενη συνωμοσία του δντ σε βάρος της – ελέω υποκλοπής. Σχολιάζαμε τότε (3/4): Αν νομίζουν [οι έλληνες κυβερνητικοί γίγαντες της μπλόφας] ότι είναι "καλά πιστόλια" και ότι τους συμφέρει η διπλωματία τύπου saloon, ας μην κλαίγονται όταν ανακαλύψουν πως υπάρχουν πολλοί άλλοι που είναι καλύτεροι και στο σημάδι και στο αναποδογύρισμα του τραπεζιού.
Φυσικά και οι άλλοι είναι καλύτεροι!!! Οι έλληνες υπουργοί επί των οικονομικών πήγαν προχτές στην Ουάσιγκτον για να πάρουν μια κάποια "κουβέντα για το χρέος" και γύρισαν φορτωμένοι με μια καινούργια λίστα υποχρεώσεων, που ασφαλώς θα ονομαστεί "μνημόνιο 4.0".
Ποιοί φταίνε γι’ αυτό; Μα οι γνωστοί και καταραμένοι δανειστές. Με ποδοσφαιρικούς όρους η διαιτησία.
Κι ο κακός καιρός.
Όπου γάμος και χαρά. Δεν έχασε την ευκαιρία να ευλογήσει τις κινητοποιήσεις κατά του καινούργιου γαλλικού νόμου ακόμα μεγαλύτερης υποτίμησης της εργασίας. Στητός και άνετος μέσα στο πλήθος της πλατείας δημοκρατίας, ο έλληνας "πάπας της νέας οικονομολογίας" φωτογραφήθηκε και ξαναφωτογραφήθηκε – να τα βλέπουν κάτι άλλοι, αδιόρθωτα επαρχιώτες, και να σκάνε απ’ τη ζήλειά τους.
Υπάρχει βέβαια ένα κενό στις δημόσιες σχέσεις του κυρ Γιάνη. Δεν έχει έρθει στη Λέσβο (ή, έστω, στην Ειδομένη) να τραβήξει καμιά καλή ανάλυση για τα χούγια του καπιταλισμού και για τις εμπειρίες του στο eurogroup... Πόσα να μπορούσε να πει για την επερχόμενη διάλυση της ευρώπης (αν δεν εισακουστεί) για να βάλει τους ανθρώπους σε σκέψεις υποχώρησης και επιστροφής στη συρία;
Κι αν δεν τους τρομάξει μπορεί , έστω, να τους κάνει να βαρεθούν τόσο ώστε να τα παρατήσουν όλα... Το βασικό (και ο κυρ Γιάνης αυτό "το έχει") είναι να ωριμάσει γρήγορα η απελπισία τους...
Μπερδέματα. Οι "απόλυτα απόρρητες" 28 σελίδες (απ’ τις 838) της έκθεσης της αμερικανικής κοινοβουλευτικής επιτροπής που "ερεύνησε τα γεγονότα της 11ης / 9ου" έχουν μπει σε καινούργιες περιπέτειες. Πρακτικά είναι γνωστό, από διαρροές, ότι αυτές οι 28 σελίδες αναφέρονται στις σχέσεις του σαουδαραβικού κράτους με εκείνες τις επιθέσεις. Και ορισμένοι αμερικάνοι αξιωματούχοι προσπαθούν να τις "αποχαρακτηρίσουν".
Δεκαπέντε χρόνια μετά το θέμα έφτασε στην δικαιοδοσία του απερχόμενου αμερικάνου προέδρου. Και έχουν δημοσιοποιηθεί "πληροφορίες" ότι οι σαουδάραβες απείλησαν ότι θα "ρευστοποιήσουν" τα περιουσιακά στοιχεία των ηπα που έχουν στην κατοχή τους (κυρίως κρατικά ομόλογα) αξίας 750 δις. δολαρίων, εάν οι 28 σελίδες αποχαρακτηριστούν· κάτι που θα σημάνει την έναρξη επίσημων δικαστικών (ανακριτικών) και αστυνομικών ενεργειών κατά της κορυφής του σαουδαραβικού φασιστικού καθεστώτος.
Στις ηπα το θέμα έχει αρχίσει να γίνεται όλο και πιο "καυτό". Οι ενδιαφερόμενοι είναι πολλοί· οι συγγενείς των νεκρών είναι μία κατηγορία, αλλά όχι η μοναδική. Όμως αυτά είναι αντεστραμμένη πραγματικότητα. Γιατί είναι γνωστό (απ’ την άποψη της πολιτικής κριτικής) ότι η "τρομοκρατία" της 11η/9ου/2001 ήταν inside job, συνεργασία φραξιών του αμερικανικού βαθέος κράτους (όντως) με τις σαουδαραβικές μυστικές υπηρεσίες – αλλά και τις ισραηλινές. Στην πράξη, λοιπόν, το πρόβλημα δεν είναι αν οι σαουδάραβες θα πουλήσουν τα αμερικανικά assets (βουλιάζοντας και οι ίδιοι μαζί τους) αλλά αν θα ανοίξουν το στόμα τους.
Η "πίεση" προς το Ριάντ (ίσως από άλλες φράξιες του αμερικανικού κράτους) δεν έχει να κάνει με την πλήρη αποκάλυψη του τι έγινε πριν 15 χρόνια στη Ν. Υόρκη και στην Ουάσιγκτον. Αλλά με την επιθετική "χειραφέτηση" του υπό κατάρρευση σαουδαραβικού καθεστώτος που, για τα δικά του συμφέροντα, ίσως το "παρακάνει" στην ευρύτερη μέση Ανατολή.
Όμως η γεωπολιτική (και οικονομική) παρακμή των καθεστώτων της αραβικής χερσονήσου είναι (κατά τη γνώμη μας) μη αναστρέψιμη. Αρκετοί απ’ τους πυλώνες της "γεωγραφικής / πολιτικοοικονομικής αξίας" διάφορων οικοπέδων στη νότια και ανατολική Μεσόγειο και στη μέση Ανατολή τρίζουν.
Και οι έλληνες πιστεύουν πάντα ότι είναι "το κέντρο του κόσμου"... Αλί και τρισαλί!
Ραντεβού επειγόντως. Η μαζική προσφυγή στους ψυχολόγους θα μπορούσε να αποδοθεί στις εντάσεις της πρόσφατης «κρίσης», αν δεν συνέβαινε να είναι σταθερή τάση στις πρωτοκοσμικές κοινωνίες εδώ και δεκαετίες. Στη γέννησή της σαν υποτιθέμενη επιστήμη, τον 19ο αιώνα, η ψυχολογία ήταν μια αστική εφεύρεση μελέτης των Άλλων. Των πληβείων. Αλλά στην εξέλιξη του καπιταλισμού, καθώς ο θρόνος του Εγώ ανέβαινε όλο και ψηλότερα, η θεότητα / Άτομο άρχισε να νοιώθει όλο και πιο προβληματική. Και οι "επιστήμες της ψυχής" άνοιξαν νοσοκομεία και σταθμούς πρώτων βοηθειών για τους πάντες.
Λογικό και αναμενόμενο. Ο περιβόητος homo economicus παραδίνεται εθελοντικά (και συχνά εξ απαλών ονύχων) σε μια πολεμική αρένα στην οποία νομίζει ότι ορίζει πολλά. Αλλά σαν Άτομο δεν ορίζει σχεδόν τίποτα. Είναι αντικείμενο κατεργασίας, ένα ανάμεσα σε άπειρα άλλα παρόμοια, και όχι χειριστής των μηχανών του κεφάλαιου. Οι πραγματικές σχέσεις εξουσίας και οι κατανομές δύναμης γίνονται αόρατες, καθώς μεσολαβούνται μόνο απ’ το χρήμα. Οποιαδήποτε αδυναμία εσωτερικεύεται σαν πτώση, οποιαδήποτε αποτυχία εσωτερικεύεται σαν ενοχή.
Χωρίς υπερβολή η ηγεμονία της ψυχολογίας στις κοινωνικές σχέσεις, συμπεριφορές και την "επιδιόρθωσή" τους είναι αντίστροφα ανάλογη της εξαφάνισης της φιλίας. Εκείνης της ιδιαίτερης σχέσης που στηριζόταν στο αμοιβαίο ξεγύμνωμα των Εγώ, χωρίς ντροπή, χωρίς φόβο, χωρίς ιδιοτέλεια και χωρίς συμπλέγματα κατωτερότητας.
Το ότι τα Εγώ θωρακίζονται διαρκώς και το ότι, ταυτόχρονα, σέρνουν μόνιμα τους θώρακές τους σαν στραπατσαρισμένο καβούκι, αυτό οι ψυχολόγοι δεν πρόκειται να το πουν ποτέ και σε κανέναν.
Θέμα επαγγελματισμού: τι θα μερεμετίζουν διαφορετικά;
Σοβαρές προκλήσεις. Το πολύ δύσκολο ζήτημα είναι να μην αφήνεται κανείς να αποβλακώνεται ούτε από την εξουσία των άλλων ούτε απ’ τη δική του ανισχυρότητα.
Theodor Adorno, Minima Moralia
Ησυχάσαμε. Όσοι υποστηρίζουν ότι η ελλάδα είναι μια απομονωμένη χώρα διαψεύδονται... Η επίσκεψη του πάπα και του πατριάρχη αποδεικνύει το αντίθετο...
Κάπως έτσι αξιοποιείται καθεστωτικά η εαρινή σύναξη των αρχιτράγων, για την σωτηρία των προσφύγων και μεταναστών.
Ισχύει όμως και το ότι βρήκαμε παπά, να θάψουμε πεντέξι. Αν βρήκαν παραπάνω από έναν και υψηλόβαθμους, πάει να πει ότι η κηδεία ήταν σοβαρή.
Παλιατζούρες. Υπάρχει εναλλακτική λύση με ένα πρόγραμμα ανασυγκρότησης, με έξοδο από την ευρωζώνη, με διακοπή αποπληρωμής του χρέους, με κρατικοποίηση των τραπεζών, με στήριξη μισθών και συντάξεων, με επαναφορά των εργατικών κατακτήσεων. Η χώρα αυτή την ώρα χρειάζεται ένα σύγχρονο ΕΑΜ, ένα πλατύ, ευρύ εθνικό μέτωπο, κοινωνικό μέτωπο, ταξικό μέτωπο, δημοκρατικό μέτωπο για να μπορέσουμε να ανασάνουμε. Αυτό με την “ανάσα” είναι πάντα συγκινητικό, αλλά γίνεται συγκινητικότερο όταν το λέει ο άνθρωπος του οποίου ο αδριάντας θα έπρεπε να βρίσκεται στη Σαγκάη: ο αγαπημένος μας Delafazan. (Να θυμίσουμε πως τα ίδια έλεγε το 2010 και το 2011 ο καπετάν Αλέκος και τα παλικάρια του;)
Υπάρχει πάντως μια ερώτηση που κανείς δεν θα μας την απαντήσει. Πόση δειλία χρειάζεται για να μην πηγαίνουν (ή και να επιστρέφουν) τέτοιοι τύποι εκεί που ανήκουν, στον φυσικό κομματικό τους χώρο, στον Περισσό;
Πόση δειλία για τόση ανέξοδη φλυαρία;
Ο λουμπενισμός σαν τέχνη. Είναι χαζός, βρωμάει ντόνερ, κτυπάει κορίτσια, γαμάει κατσίκες, καταπιέζει μειονότητες, κλωτσάει κούρδους και δέρνει χριστιανούς βλέποντας παιδικό πορνό, έχει μικρό πουλί, είναι "αδελφή", διεστραμμένος και κτηνοβάτης, το κεφάλι του είναι άδειο όσο τ’ αρχίδια του, συμμετέχει σε ομαδικά όργια... Αυτά, πόνημα ενός τύπου ονόματι Böhmermann, είναι, κατά την πρωτοκοσμική δημαγωγία, "χιούμορ".
Το ότι στρέφονται κατά του αφεντικού του τουρκικού κράτους Ερντογάν είναι το δεύτερο στη σειρά. Για καθόλου δυσνόητους λόγους ΔΕΝ θα αφορούσαν κάποια πρωτοκοσμική πολιτική βιτρίνα. Και, επ’ ουδενί, δεν θα αφορούσαν κάποιο πρωτοκοσμικό (οικονομικό) αφεντικό. Είναι αδύνατο να είναι "πηγή έμπνευσης" τέτοιων αθλιοτήτων μια αναγνωρισμένη, κοντινή πηγή εξουσίας - και τιμωρίας. Είναι αδύνατο να κάνουν καριέρα επαγγελματίες του θεάματος βρίζοντας το χέρι που με μια απλή του κίνηση θα τους έπνιγε πριν προλάβουν να αρθρώσουν δεύτερη λέξη.
Πίσω απ’ την διάτρητη κουρτίνα του "χιούμορ" (και, κατά συνέπεια, της "ελευθερίας έκφρασης") οι πρωτοκοσμικοί κάνουν εδώ και χρόνια την ίδια psy op. Με τα δανέζικα σκίτσα κατά του Μωάμεθ... Με τα σκίτσα στη Charlie Hebdo… Και τώρα με την "ποίηση" ενός γερμανικού κατακαθιού του θεάματος, που κυνήγησε (και πέτυχε) δημοσιότητα, προσέχοντας που σημαδεύει.
Ωστόσο, και μόνο το γεγονός ότι τέτοιοι οχετοί θεωρούνται "χιούμορ" δείχνει πολλά – σε όποιον θέλει να καταλάβει. Όπως έδειχνε πολλά εκείνο το ντόπιο "χιούμορ", στα '90s, που υπογραφόταν σαν μαύρη τρύπα... Do you remember?
(Οι "αριστεροί" που γούσταραν φανατικά προφανώς παριστάνουν τους αθώους για τον διανοητικό φασισμό / λουμπενισμό που νομιμοποίησαν...)
Off shore. Οι αναγνώστριες / αναγνώστες του Sarajevo δεν θα πρέπει να εκπλήσσονται που οι έλληνες εφοπλιστές, όλοι μαζί, πληρώνουν φόρους από 13 έως 17 εκατομμύρια ευρώ maximum τον χρόνο. Με τουλάχιστον 600 τέτοιους να έχουν έδρα κάποιας εταιρείας τους στον Πειραιά, ο μέσος όρος φόρου είναι μικρότερος από 30 χιλιάρικα τον χρόνο. Άσχετα από τζίρο, κέρδη, κλπ.
Σκάνδαλο; Μόνο για εφήμερη κατανάλωση. Η ελληνική επικράτεια είναι φορολογικός παράδεισος για τους έλληνες (και μόνο για τους έλληνες) εφοπλιστές, με συνταγματική κατοχύρωση. Ενδεικτικά Sarajevo νο 96 (πλωτά εργοστάσια – και αφορολόγητα), νο 98 (πλωτά [εργοστάσια] και πετούμενα [λεφτά]) και νο 103 (ποιός είναι το αφεντικό;).
Το ενδιαφέρον είναι η ιδεολογική επένδυση της κατοχύρωσης. Οι ίδιοι που καταγγέλλουν την "φορολογική ασυλία" των εφοπλιστών, μόλις τους θυμίσουν ότι οι τρισκατάρατοι τροϊκανοί επιμένουν εδώ και χρόνια να τελειώσει, υπέρ της αύξησης των κρατικών εσόδων, "θυμούνται" ότι αυτά είναι εκδικητικές απαιτήσεις του γερμανικού ναυτιλικού κεφάλαιου κατά του ελληνικού...
Αλλά για τους έλληνες εφοπλιστές η ελληνική επικράτεια δεν είναι φορολογικός παράδεισος μόνο για τις αμιγώς μεταφορικές – δια – θαλάσσης μπίζνες τους. Αλλά σχεδόν για οποιαδήποτε άλλη.
Είναι μια ισχυρή φράξια των ντόπιων αφεντικών. Και σαν τέτοιοι δεν αντιμετωπίζονται ούτε με κατάρες ούτε με προσευχές.
Deep state. Σε αντίθεση με τους εφοπλιστές, που εύκολα και ευχάριστα θα συγκαταλέγονταν (στα καφενειακά λογύδρια) στο 1% του πληθυσμού που "λιμαίνεται τον τόπο", οι ελεύθεροι επαγγελματίες κάθε είδους είναι πραγματικά πάμπτωχοι – σαν "λαός". Σύμφωνα με τις φορολογικές τους δηλώσεις για τα εισοδήματά τους του 2014 το 57% από δαύτους την έβγαλαν με 70 ευρώ το μήνα, ενώ ένα επιπλέον 11% επέζησε με 315 ευρώ τον μήνα.
Το άθροισμα, 68%, είναι πάνω από 2 στους 3: η πλειοψηφία της περίφημης «μεσαίας τάξης». Το παραμυθάκι για το πόσο υποφέρει έχει όλους τους δράκους τους κόσμου, αλλά τα μυστικά της "επιβίωσής" της είναι ήρεμα σαν βελούδο: κάτω το κράτος και η πάταξη της φοροδιαφυγής! – που έλεγε χιουμοριστικά κι ένα παλιό σύνθημα αναρχικών.
Το ελληνικό κράτος απ’ την κατασκευή του την ίδια ήταν και είναι κράτος αυτών των κατηγοριών αφεντικών, τα οποία συμμαχούν σιωπηλά όταν είναι να προστατέψουν τις τσέπες τους. Και δηλώνουν "σκληροί αντικρατιστές". Το αποτέλεσμα είναι γνωστό, και συμβαίνει σε κάθε περίπτωση εσωτερικής ταξικής αποικιοκρατίας: η κύρια πηγή φορολογικών εσόδων δεν είναι η άμεση φορολογία αλλά η έμμεση. Οι διάφοροι φόροι κατανάλωσης.
Κι εκεί, φυσικά, οι ρακένδυτοι μεσοστρωματικοί και οι μικροαστοί θαυμαστές τους έχουν την απάντηση. Κατακρατούν αυτούς τους φόρους κατανάλωσης (φ.π.α.) ή το ρίχνουν στο λαθρεμπόριο. Το σπιράλ των φόρων μεγαλώνει και χοντραίνει έτσι: περισσότεροι φόροι κατανάλωσης, που είναι ο ορισμός της ταξικής, αντι-εργατικής φορολόγησης.
Κάθε φορά που θα ακούς για φ.π.α., για αύξηση των φόρων στα τσιγάρα, στα ποτά και στα ξενύχτια, για αφορολόγητο στους μισθούς που κατεβαίνει και κατεβαίνει ή για «ενιαία φορολογική αντιμετώπιση των μισθών με τα λοιπά εισόδηματα» να ξέρεις: το αληθινό πάρτυ το κάνουν οι μεγαλοαστοί, οι μεσοαστοί και οι λακέδες τους.
Όσο τους αφήνουμε τόσο θα ξεφαντώνουν.
You too. Αν νομίζατε πως επειδή δεν μας επισκέφτηκε κι αυτός αδιαφορεί κάνετε λάθος (εμείς όχι· πάντα τον είχαμε στο λογαριασμό). Ο διεθνής φιλάνθρωπος Bono κτύπησε, όπως μόνον αυτός μπορεί. Αφενός μιλώντας στο αμερικανικό κογκρέσσο, αφετέρου αρθρογραφώντας στους New York Times. Για το "προφυγικό" βέβαια.
Η καινοτομία των προτάσεών του; Αντιμετωπίστε τους πρόσφυγες σαν εργατικά χέρια... Yes master, κανείς δεν το είχε σκεφτεί πριν το πεις.
Ο ίδιος μπορεί, πάντως, να τους αντιμετωπίσει όπως όλους. Σαν πελάτες. Μια καλά οργανωμένη συναυλία του στην Ειδομένη, και ο φράκτης θα πέσει απ’ την ανάποδη μεριά. Τα βαλκάνια θα ζήσουν μεγάλες στιγμές "ροών funs" προς το νότο, και ποιος θα τις συγκρατήσει;
Ολανδρέου. Αν και στο καθεστωτικό πολιτικό θέαμα οι μεταμορφώσεις είναι συνηθισμένες, είναι απορίας άξιο το γιατί κάποιος (ο – μεγάλη η χάρη του – έλληνας πρωθυπουργός για παράδειγμα) πιστεύει πως μόνον αυτός επιτρέπεται να λέει και να ξε-λέει, ενώ οι άλλοι είναι υποχρεωτικά ευθείς και τίμιοι. Ο προχθεσινός "ολανδρέου" έγινε (έγινε;) χτεσινός σύμμαχος και πάλι, υποτίθεται, σημερινός.
Η αλήθεια είναι ότι ο γάλλος πρόεδρος έχει σοβαρότερους μπελάδες στο κεφάλι του απ’ το να χαϊδεύει το κεφάλι του έλληνα πρωθυπουργού. Και τα λόγια παρηγοριάς είναι εύκολα για να ξεφορτωθεί έναν κουραστικό μουσαφίρη, που όλο κλαίγεται και ζητάει διαρκώς χάρες.
Το αποτέλεσμα αυτής της ρωμαλέας εξωτερικής πολιτικής 2.0 (θυμηθείτε ότι πέρσι τέτοιον καιρό ο γίγαντας κυρ Γιάνης είχε αρχίσει την τουρνέ του απ’ την ιταλία, συνέχισε στη γαλλία κάτω από πυκνά χειροκροτήματα – για το στυλ του – για να καταλήξει στην αγγλία...) θα είναι πρακτικά πολύ φτωχότερο των προσδοκιών και των κυβερνητικών ανακοινώσεων. Ακόμα κι αν (λέμε "αν"...) η φαιορόζ κυβέρνηση σκέφτεται, σαν αντάλλαγμα μιας πιο στενής "αγάπης και κατανόησης" εκ μέρους των Παρισίων, να πουλήσει την ΕΥΑΘ και την ΕΥΔΑΠ στη Suez.
Προσκύνημα. Τι το παράξενο υπάρχει στο να θέλουν μερικοί αμερικάνοι πιλότοι να επισκεφτούν την Ακρόπολη με τα πολεμικά τους; Και ισραηλινοί θα μπορούσαν να το θέλουν, μιας και οι ασκήσεις ήταν κοινές. (Ίσως την επόμενη φορά).
Προσοχή χρειάζεται κάτι άλλο. Μήπως θελήσουν τίποτα σύμμαχοι πεζοναύτες να πάνε στον ιερό βράχο με το αεροπλανοφόρο τους. Να ενημερώσουν έγκαιρα, αφού για τις ανάγκες μιας τέτοιας επίσκεψης θα πρέπει να γίνει η Συγγρού διώρυγα. Και ίσως να μην φτάνει σε πλάτος.
(Τι άλλο θα κάνει ο ψεκασμένος συνεταίρος της φαιορόζ κυβέρνησης;)
Εθνική επιτυχία. Χάρη στους έξυπνους όσο και στιβαρούς χειρισμούς της ελληνικής κυβέρνησης (μεγάλη η χάρη της!), η ευρώπη γλύτωσε στο τσακ τον αποκλεισμό της απ’ το ελληνικό ποδόσφαιρο.
Χαράς ευαγγέλια. Η νίκη αυτή θα έχει αλυσιδωτές, ίσως και κοσμογονικές συνέπειες. Διότι οι καταραμένοι κουαρτέτοι θα δουν τι σημαίνει αποφασιστική στάση, μεθοδικότητα, ελιγμοί α λα ελληνικά. Θα δουν, θα θαυμάσουν, θα τρομάξουν.
(Αν ζητήσουν, για να αποφύγουν την συντριβή, να υιοθετηθεί σαν κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα, στη θέση του ευρώ, η δραχμή, να μην πούμε "ναι" αμέσως. Να τους αφήσουμε να βασανιστούν).
Φυσικά μας έμεινε η ουεφα και η φιφα οι οποίες, λέει, θα ψάξουν τις πομπές του ελληνικού ποδοσφαίρου. Άκουσον άκουσον: θα τσεκάρουν το καταστατικό της επο!
Αααα... Είναι σα να θέλει ο Τόμσεν να ανοίξει τα ντουλάπια και τους σκληρούς δίκους του ελληνικού υπουργείου οικονομικών. Δεν ήξεραν αυτοί οι ποδοσφαιρικοί τύραννοι... Δεν ρώταγαν;
Όχι στο Χίλτον... Σε κανά ξενοδοχείο στην πλατεία Βάθης θα συνεδριάζουν!
Ασκήσεις εδάφους. Κάποιοι πικρόχολοι κατηγορούν ήδη τον υπουργό των σπορ (και μαζί του τον πρωθυπουργό – μεγάλη η χάρη του!) για "κωλοτούμπα". Αν όχι κάτι άλλο, θα πρέπει να εμπλουτίσουν τις γνώσεις και τους χαρακτηρισμούς τους. Γιατί έχουμε μπροστά μας κάτι πολύ σημαντικότερο και ιστορικά αξιοπρόσεκτο. Την αντεστραμμένη εφαρμογή μιας κουβέντας του Λένιν, κατά το ήμισυ. Το πρωτότυπο του Βλαδίμηρου (τίτλος βιβλίου) είναι "ένα βήμα μπροστά δύο πίσω". Η αντιστροφή είναι "ένα βήμα πίσω δύο μπροστά". Το μισό είναι (φευ!) ένα βήμα πίσω – και βλέπουμε.
Ακόμα κι έτσι δεν παύει να είναι μεγαλοφυές.
Déjà vu. Για κάποιους λόγους που δεν μπορούμε να εξηγήσουμε εδώ, πολλά και διάφορα θυμίζουν "κάτι" που το έχουμε ξαναζήσει. Η (δήθεν) βεβαιότητα ότι "όπου νάναι έχουμε συμφωνία"... Οι επαναλαμβανόμενες διπλωματικές δηλώσεις των τρισκατάρατων "έχουν γίνει βήματα αλλά πρέπει να γίνουν πολλά ακόμα"... Οι "διεθνείς επαφές"... Ο κυβερνο-ψευτοτσαμπουκάς του "θα νομοθετήσουμε και σας έχουμε χεσμένους"...
Ένα λείπει όμως, και κάνει την μεγάλη διαφορά. Εκείνος. Ο Μοναδικός. Ο Special One (ο Μουρίνιο της διεθνούς πολιτικής). Μπορεί να παραμυθιαστεί το πόπολο χωρίς έναν θεατρίνο του δικού Του βεληνεκούς; Όχι.
Αν ο παναθηναϊκός έκανε το βήμα και πήρε πίσω τον Λέτο, ο βάζελος πρωθυπουργός πρέπει να κάνει το δικό του βήμα. Και να Τον ανακαλέσει. Χωρίς κυρ Γιάνη το θέαμα είναι ανυπόφορο.
"Επανάληψη" αλλά μόνο στις διαφημίσεις. Δεν βγαίνει έτσι.
Οδηγίες. Αν θέλετε κάτι σοβαρότερο απ’ το φτηνό μας χιούμορ προσδεθείτε.
Απογειωνόσαστε.
Μνημείο. Ένα άγαλμα μεγάλων διαστάσεων πρόκειται να στηθεί σύντομα. Στη Σαγκάη. Στην οικονομική καρδιά της πόλης. Μπροστά απ’ τα κεντρικά γραφεία της Νέας Αναπτυξιακής Τράπεζας.
Το άγαλμα είναι Εκείνου. (Όχι αυτού που σκεφτήκατε, του άλλου). Θα έχει το αριστερό χέρι του υψωμένο, γροθιά. Και με το δεξί τεντωμένο μπροστά θα δείχνει. Που; Που αλλού; Στο δρόμο της παραγωγικής ανασυγκρότησης.
Εκείνος είναι βέβαια ο κυρ Παναγιώτης. Ο Λαφαζάνης. Η Νέα Αναπτυξιακή Τράπεζα είναι η γνωστή σαν "τράπεζα των brics" - τα κεντρικά της θα είναι εκεί, στην μακρινή πόλη της "συμμορίας των 5"... Και η τιμή του αδριάντα του ανήκει πέρα για πέρα.
Γιατί ήταν Αυτός που έβγαλε αυτά τα δεύτερης διαλογής κράτη (κάτι ρωσίες, κάτι κίνες, κάτι βραζιλίες, κάτι ινδίες, κάτι νότιες αφρικές) απ’ την αφάνεια όταν πρότεινε, διαπραγματεύτηκε και σχεδόν υπέγραψε την συμμετοχή του ελλαδιστάν στην τράπεζά τους! Ήταν Αυτός που έδωσε την απαραίτητη ώθηση στο project! Ήταν Αυτός που άλλαξε τον ρου της ιστορίας βάζοντας τους ανυπόληπτους brics κάτω απ’ την ελληνική φτερούγα!
Αν δεν τον είχε "απολύσει" ο προδότης νυν πρωθυπουργός... Αν... Η έδρα της τράπεζας θα ήταν, τώρα, η Αθήνα...
Ααααχ. Αν είχε καταφέρει να κρατήσει το υπουργείο του λίγους μόνο μήνες ακόμα...
Πόρνη ιστορία. Κανείς προφήτης στον τόπο του.
Το μυαλό τους εκεί. Δεν δικαιούνται να ανήκουν στο νατο και στην ε.ε. τα Σκόπια μετά την απαράδεκτη συμπεριφορά τους κατά των προσφύγων. Αυτό αποφάνθηκε ο κοτζάμ πρόεδρος της δημοκρατίας.
Απ’ όλα όσα θα μπορούσε να πει εναντίον της μπατσικής βίας (προσχηματικά έτσι κι αλλιώς) ξεστόμισε εκείνο που είναι ο εθνικός νταλκάς.
Μετά απ’ αυτό γίνεται ξεκάθαρο ότι δεν είναι μόνο το θέμα του "ονόματος" στο τραπέζι της ελληνικής γεωπολιτικής όρεξης. Θα πρέπει να αφοπλισθούν (ή και να διαλυθούν) και τα ματ – των απέναντι, φυσικά.
Υψηλές επαφές. Ο ένας απαγορεύεται να ασχολείται με το ποδόσφαιρο σαν υπόδικος για συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση. Ο άλλος απαγορεύεται να είναι ιδιοκτήτης π.α.ε. επειδή είναι μέτοχος του οπαπ.
Κατόπιν αυτού οι διαδοχικές επισκέψεις των κυρίων Μαρινάκη και Μελισσανίδη στο παλάτι της κυβέρνησης, θα πρέπει να έχουν αιτία συζητήσεις για την φορολόγηση των εφοπλιστών, την πάταξη του λαθρεμπορίου καυσίμων, και άλλα παρόμοια.
Διαφορετικά, αν οι συζητήσεις των εν λόγω με τον πρωθυπουργικό "αντ’ αυτού" αφορούσαν τον εξαγνισμό του ελληνικού ποδοσφαίρου, τότε βάσιμα μπορούμε να συμπεράνουμε ότι οι μαφίες στην ελλάδα (για τις οποίες το ποδόσφαιρο είναι πάρεργο) όχι μόνο έχουν επιβάλλει την δική τους "νομιμότητα" αλλά κυβερνούν ανοικτά και καθαρά.
Συμβαίνουν τέτοια πράγματα;
Ο κόσμος τόχει τούμπανο... Κατά την γαλλική Liberation “η ελληνική κυβέρνηση είναι επιδεικτικά απούσα στην μεταναστευτική κρίση”. Και η σχεδιασμένη πρόκληση έντασης μεταξύ των μεταναστών / προσφύγων (που απ’ την μια στιγμή στην άλλη βρίσκονται αιχμάλωτοι / φυλακισμένοι ή, απλά, παρατημένοι) ευνοεί τους φασίστες.
Θα το επαναλάβουμε σαν ερώτηση, ρητορική: έχει αναλάβει, πλέον, την “διαχείριση των προσφύγων” το σύμπλεγμα της ασφάλειας; Κάποιοι μέσα απ’ αυτό;
Εκ των πραγμάτων η απάντηση είναι ένα ξερό “ναι”.
Παλιότερες αναρτήσεις:
21-31 Δεκεμβρίου 2016 |
11-20 Δεκεμβρίου 2016 |
1-10 Δεκεμβρίου 2016 |
21-30 Νοεμβρίου 2016 |
11-20 Νοεμβρίου 2016 |
1-10 Νοεμβρίου 2016 |
21-31 Οκτωβρίου 2016 |
11-20 Οκτωβρίου 2016 |
1-10 Οκτωβρίου 2016 |
21-30 Σεπτεμβρίου 2016 |
11-20 Σεπτεμβρίου 2016 |
1-10 Σεπτεμβρίου 2016 |
21-31 Αυγούστου 2016 |
11-20 Αυγούστου 2016 |
1-10 Αυγούστου 2016 |
1-4 Ιούλη 2016 |
21-30 Ιούνη 2016 |
11-20 Ιούνη 2016 |
1-10 Ιούνη 2016 |
21-31 Μάη 2016 |
11-20 Μάη 2016 |
1-10 Μάη 2016 |
21-30 Απρίλη 2016 |
11-20 Απρίλη 2016 |
1-10 Απρίλη 2016 |
21-31 Μάρτη 2016 |
11-20 Μάρτη 2016 |
1-10 Μάρτη 2016 |
27-29 Φλεβάρη 2016
