Page 41 - Το βιβλίο των προϋποθέσεων

η εγκατάλειψη (ή η µετάθεση των ευθυνών σε άλλους) ήταν η αναπόφευκτη συνέπεια
ενός κοινωνικού ήθους στο οποίο µόνο ο χρυσός (ακόµα κι ο ψεύτικος τέτοιος) των “θέ-
λω” ήταν αποδεκτό νόµισµα συναλλαγών.

Η Επιθυµία (συχνά κατασκευασµένη) και η Ικανοποίησή της (συχνά κατά φαντασίαν)
έγιναν για 2 ή 3 γενιές ακλόνητες Θεότητες στον λεγόµενο “αναπτυγµένο καπιταλιστικά
κόσµο”. Η επαναστατική επιθυµητική απειλή των ‘70s εξατµίστηκε γρήγορα µέσα σ’ έναν
απέραντο γαλαξία ικανοποιήσεων και µεταθέσεων. Πώς είναι δυνατό ύστερα, ακόµα κι
αν εκλείψουν οι υλικές δυνατότητες ικανοποίησης της µίας ή της άλλης επιθυµίας, και
µάλιστα εάν απειλούνται ακόµα και οι πιο στοιχειώδεις ανάγκες, να “πάρουν το θάρρος”
οι θιγόµενοι να αναποδογυρίσουν το βάθρο αυτής της εµπράγµατης µεταφυσικής που λέ-
γεται εµπορευµατικός φετιχισµός;

Φαίνεται (για να γυρίσουµε στα εισαγωγικά ερωτήµατά µας) ότι η Ανάγκη παράµενει
αλυσοδεµένη στα υπόγεια της Επιθυµητικής Αυτοκρατορίας, ακόµα κι αν αυτή είναι, για
πολλούς απ’ τους υπηκόους της, σε παρακµή. Φαίνεται ότι της επιτρέπεται να ακούγεται
από εκεί µόνο σαν κλάψα και µιζέρια· σαν επιβεβαίωση, δηλαδή, της κατωτερότητάς της.
Φαίνεται ότι η Ανάγκη µπορεί να κυκλοφορεί σε υπνοδωµάτια, κουζίνες, συσσίτια και
µήντια µόνο σκυφτή, µε την παραδοχή ότι είναι “λίγη”, καµπούρα κι άσχηµη, ταπεινή και
ακίνδυνη. Σαν υπηρέτρια εσωτερική η Ανάγκη, φαίνεται ότι µπορεί µόνο να σέρνεται σαν
φάντασµα, έκπτωτη αξιακά. Και φαίνεται πως απαγορεύεται αδιόρατα αλλά αποτελεσµα-
τικά να είναι επιθετική, γενναία, δυναµική, δηµιουργική· και, κύριως, εχθρική στο σύ-
στηµα.
Κάτω απ’ το θαµπό πια αλλά ακόµα ισχυρό φως της (χειραγωγηµένης) Μεγάλης Έκλυσης
11
των Επιθυµιών (άµεσα ή έµµεσα σεξουαλικών ) η Ανάγκη εκτίει ακόµα την ποινή της:
να υπάρχει ψιθυριστά, να υπάρχει σαν ρυτίδα που πρέπει να κρύβεται στο σκοτάδι.
Είναι, λοιπόν, η εποχή που πρέπει να ξαναστήσουµε εαυτούς και αλλήλους µε τα πόδια
κάτω και το κεφάλι επάνω. Η αποενοχοποίηση των αναγκών είναι απαραίτητα µέσα στο
ρεπερτόριο. Έχουµε επιθυµίες, ευτυχώς. Αλλά έχουµε και ανάγκες, ανάγκες αδιαπραγ-
µάτευτες. Κι αυτό είναι συνώνυµο του ότι ζούµε, του ότι έχουµε σάρκα και αίµα· ύλη.
∆υο φορές “ευτυχώς”!

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

* Αφορµή για την σχηµατοποίηση αυτής της άποψης στάθηκαν οι συζητήσεις προετοι-
µασίας της έρευνας και της εκδήλωσης της συνέλευσης του πλάνου 30/900 για τις βασι-
κές ανάγκες (Αθήνα, 4 Ιούνη).
Φυσικά τα µέλη της συνέλευσης δεν έχουν καµία ευθύνη για όσα υποστηρίζονται εδώ.
1 - Το κείµενο µεταφράστηκε και εκδόθηκε στην Αθήνα το Νοέµβρη του 1978, στη σει-
ρά τετραδίων “Πεζοδρόµιο - Cahiers d’ etudes antiautoritaires”, αριθµός 8, από τη ∆ιε-
θνή Βιβλιοθήκη, σε µετάφραση του “οµίλου καλών νέων και νεανίδων - διασπασµένη
φράξια του οµίλου βανδάλων Θεσσαλονίκης”. Απ’ αυτήν την έκδοση αναδηµοσιεύουµε
τα επιλεγµένα αποσπάσµατα.
2 - Ο πλήρης τίτλος του έργου είναι Η καταδίωξη και η δολοφονία του Ζαν Πωλ Μαρά,
41